MENU 2018 deel 1

Naar Krabbels 2019 Dinsdagmorgen 1 januari. Gelukkig 2019 allemaal! Het was me een party wel hoor gisteravond . . . lachen, wij lagen om 21.45 uur al in bed. Dick voelde zich helemaal niet lekker en ik had ook wel zin in mijn bedje dus wat lette ons? Ik werd halverwege de nacht wakker met behoorlijke maagpijn, ik denk van die vette oliebollen . . . Maar om nou te zeggen dat het hier geluidloos was, nee toch niet, is ons echt tegen gevallen. De boerenzoons en of -dochters in de buurt rondom de camping hadden wel vuurwerk en carbidbussen, GVDDDDDD Gelukkig is het bij ons niet dat de honden bang zijn voor knallen maar mijn oortjes en hersens hebben hier een godsgruwelijke hekel aan , zoals jullie nog wel weten, ik kan niet tegen harde geluiden. Het enige is dat het allemaal wel op afstand was en het ons verder niet uit de slaap hield, het was meer mijn maag waar de oliebollen in rond dansten en oud en nieuw vierden. Vanmorgen weer redelijk fris wakker en uiteraard lekker gewandeld en het was niet druk in het hondenbos. Er staan hier ook een paar natuurbollen gezinnen met een tipitent, wel leuk en sportief hoor, maar dat zij écht waar, de hele dag vuurtjes stoken, met kennelijk te vochtig hout, al twee dagen lang vind ik minder leuk. Als de deur van de caravan open gaat verga je van de stank, ook dat vind ik niet normaal. Maar inmiddels weet ik door ervaring op andere vlakken, dat je hier niets van kunt zeggen, ook niet met emmers vol empathie. Waar de vrijheid van de één begint houdt die van een ander op. Rare wereld. Dit stukje zal ik kopieëren naar blz.1 van de nieuwe krabbel. ----------   Maandagmorgen 31 december. Yes het uploaden via mijn mobiel gaat prima en heel snel! Gistermiddag even naar Lemmer geweest, is hier dichtbij voor wat boodschapjes want dit geitje is hondenpoepzakjes vergeten en haar toilettas, geen echt opzienbare vergeetdingen maar wel lastig. Daarna weer een lekker rondjehondje en dan fijn het kleine bakkie in, lekker knus hoor, verwarming en kaarsjes aan, wat lekkers op de tafel en een filmpje uit 1984 over de DDR op het minischermpje. We hebben geen gewone tv en het is lekker primitief zo. Vannacht hebben we het anders gedaan en is Dick op het hondenbed gaan liggen met Emma en ik op het gewone bed met de spikkels, ik heb heerlijk geslapen maar Dick niet . . . Hij is namelijk behoorlijk verkouden, hoesterig (kan mij totaal niet herinneren dat hij ooit verkouden was!) en leek het hem beter om niet bij mij te liggen, ahhh toch lief hè! Wel hebben we al afgesproken dat wij dit vannacht niet meer zo doen, hij gaat weer bij mij liggen en moeten we alleen zorgen dat zandzakje gewoon aan het voeteneind ligt . . . Kortom, het is een leuk caravannetje, zonder meer, maar wij vinden het toch te klein voor twee personen en 3 middelgrote honden. Overdag maakt het natuurlijk geen fluit uit, want dan liggen de meisjes lekker bij ons op de banken. Vanmorgen weer de fijne ronde gemaakt en in tegenstelling tot gisteren, bijna niemand tegen gekomen. Straks weer even naar Lemmer om een zak oliebollen te scoren bij een kennelijk daar beroemde oliebollenkraam. Lieve mensen, veel plezier vanavond en stel dat je vuurwerk leuk vindt, wat ik bijna niet kan begrijpen, maar ja verschil moet er zijn, geniet er dan van . . . ---------- Zondagmorgen 30 december. Kuinre, natuurkampeerterrein De Veenkuil. Toen wij hier gisteren naar toe reden vroegen wij ons af of wij écht wel zulke winterkampeerbikkels zijn . . . regen en wind en je warme comfortabele huis verruilen voor een kleine caravan met dit weer . . . Inmiddels weet ik het weer waarom, nee niet alleen vanwege het vuurwerk hoor, maar gewoon omdat ik mij heerlijk voel midden in de natuur. Wat een prachtige wandeling gemaakt vanmorgen, een groot stuk hondenlosloop gebied hier en nog afwisselend ook. Kortom, wel prima zo. We dachten hier bijna alleen te zijn maar dat is een misrekening, ik heb ze nog niet geteld, maar er staan aardig wat caravans en campers (de laatste vind ik behoorlijk irritant), gelukkig een eind bij ons vandaan, dus goed te pruimen! Vannacht was het wel weer wennen, poppetje heeft beslist dat zij gewoon tussen ons in wil liggen in een bedje van 140cm breed, het is effe aanpassuhh. Halverwege de nacht heb ik haar verplaatst naar het voeteneind, ik lag op misschien 30cm bed op het randje, Dick is ook niet een van de smalste en dat gaat mij toch wel wat te ver. Ik tilde haar op en volgens mij is zij niet eens wakker geworden, het was alsof ik een zandzak van 25kg moest verplaatsen! Nu ga ik proberen met mijn mobiel te uploaden. ---------- Zaterdagmorgen 29 december. Dit zou zo maar eens de laatste krabbel kunnen zijn die jullie lezen dit jaar, vanwege geen wifi op de SBB camping. Wat vuurwerk betreft is het hier nog relatief rustig, een enkele keer hoor ik iets in de verte en van de week een keer een paar kinderen hier in de straat met wat knalellende. Ik was niet thuis, hoorde het later van Dick maar ik zag op de straat troep liggen wat die k**kinderen niet eens opgeruimd hebben. En dan ga je voor je rust een boswandeling maken in het Roggebotzand zoals gistermiddag . . . Naast het bos ligt een groot huis van een boomkwekerij en daar kwamen mij toch een knallen vandaan, ongehoord, dus gewoon al met carbidbussen aan de gang . . . Natuurlijk stond ik op het punt op de politie te bellen, ik wist immers precies waar het vandaan kwam want ik zag die jongens, toch maar niet gebeld, heeft geen enkele zin is mijn ervaring inmiddels . . . Mijn vertrouwen in het gezag was al een tijdje tanende maar is na mijn akkevietje in het bos in september tot onder het nulpunt gedaald. Lieve mensen, als ik jullie niet meer schrijf, een plezierige oud en nieuw viering, tot volgende week donderdag met een nieuwe krabbel in een nieuw krabbelhoofdstuk! Haha nu gaat de stekker er uit, letterlijk hoor ---------- Vrijdagmorgen 28 december. Soms sta je op en ben je gelijk al moe, zoals vanmorgen. Geen idee waarom, gewoon goed geslapen. Het is maar gelukkig ook dat de hondjes niets hebben met mijn vermoeidheid en die zorgen er voor dat je gewoon met je laarzen aan weer door het bos stiefelt en je er nog beter van gaat voelen ook! Als je geen honden hebt ben je denk ik geneigd om gewoon in je bed te blijven liggen (ook lekker hoor) maar dat patroon ken ik helemaal niet, ook niet van huis uit! Dus net na een bakkie koffie direct schoenen aan, boodschapjes doen en straks caravan inladen. Op die SBB camping is geen wifi, lekker rustig dus en volgens mij vroeg naar bed, ga ik trouwens altijd al. Er ligt een stapel boeken klaar, ik moet kunnen kiezen natuurlijk, en neem ook een stapeltje tijdschriften mee voor in bed als ik mij niet meer echt kan concentreren op wat zwaardere lectuur. Zoals jullie zien heb ik al iets aan de site gerommeld en de komende paar dagen ga ik mij er wat meer op toe leggen en ga weer eens met de foto's aan de slag. ---------- Donderdagmorgen 27 december. Zo dat hebben we ook weer gehad en het was erg gezellig met een educatief tintje haha, interessant voor de kleinkinderen en of zij op zoiets zitten te wachten betwijfel ik met pubers . . . Onze zoon en schoondochter zijn behoorlijk standvastig dus er waren geen mobieltjes aanwezig, godzijdank want wat heb ik de schurft aan die dingen die op de meest ongelegen momenten een hoofdrol lijken te spelen bij veel mensen. De hondenkinderen waren een behoorlijke tijd alleen thuis geweest en er was ook weer gespeeld maar totaal niets vernield, grappig want dat doen zij echt nooit, het blijft bij spelen met elkaar! Gisteravond heerlijk met de meisjes bankhangen, glaasje water (ik dan) en een bakkie chips, wat ik werkelijk nooit in huis heb of koop, maar dit zat in een kerstpakket en was toch best lekker. We zijn begonnen met de serie 'The Killing' de DVD box die wij al jaren in huis hebben, een super goede Scandinavische thriller (ja natuurlijk weer uit het noorden!) Vandaag en morgen weer even een gewone dag want overmorgen gaan wij dus een paar dagen onderduiken in het bos. Hoewel de roep om op te zouten met dat vuurwerk steeds groter wordt lijkt het wel of de fabrikanten de kont tegen de krib gegooid hebben en worden we overstroomd met folders over die troep. ---------- Woensdagmorgen 26 december. Omdat ik jullie niet in onzekerheid wil laten zitten toch maar even een minikrabbeltje want over een half uur gaan wij weg en ik moet nog douchen. Net met de meisjes gewandeld en direct gaan wij naar natuurpark Lelystad omdat wij daar in het restaurant een brunch in kerstsfeer hebben, leuk toch! Wij hebben die locatie uitgekozen omdat het in 'onze lijn' ligt hahaha ---------- Dinsdagmorgen 25 december. Fijne kerstdagen lezers! Hier vandaag alles rustig. Gisteren onze meisjes 100% goed gekeurd en weer optimaal door de jaarlijkse APK en een basisenting gehad, alleen ziekte van Weil. Het is tegenwoordig in de mode om je hond te laten titeren, dat is wat bloed afnemen om te kijken hoeveel antistoffen er in het bloed zitten om eventueel de enting niet te geven. Ik heb dit ook een keer laten doen en na rijp beraad, met mezelf en de dierenarts ben ik hier volledig van afgestapt en worden mijn honden weer gewoon elk jaar geënt en die entingen zijn ook al een stuk verminderd. Wat een ander doet moet hij lekker zelf weten en ik ga hier ook met niemand over in discussie en heb ik er mijn eigen gedachten over. Alle meiden wegen altijd hetzelfde met een verschil van een paar ons, heel knap vindt de da dit. Nou ben ik ook wel een zeikerd hoor met hen want het eten weeg ik echt elke dag 2x per dag zeer secuur af en zij krijgen op de gram hetzelfde en ook de dagelijkse beweging verloopt elke dag praktisch gelijk. Ik hou van regelmaat omdat ik ook weet dat dier en mens hier wel bij varen. Ook Emma vertoont nog werkelijk geen minimaal spoortje van haar leeftijd op geen enkel punt en daar ben ik ook zo blij om. Een paar vetbobbeltjes en die zijn niet noemenswaardig. Nog even naar buitensportzaak Hendriks geweest in Ermelo, om daar eens de kerstshow te bekijken en er waren maar een paar mensen daar, logisch natuurlijk want iedereen heeft op een dag voor kerst al zijn zooi al uitgestald. Wel beving mij een beetje dubbel gevoel, eigenlijk gaat dat dan over de overproductie van al die kerstmeuk, en waar gaat dat nu allemaal naar toe of wordt dat zo maar vernietigd? Ik heb geen idee, maar dat veel dingen ook weer aan mode onderhevig zijn weet je gewoon. Zelf heb ik al een paar jaar niets nieuws bij gekocht, geen behoefte aan. ---------- Zondagmorgen 23 december. Toch wel een beetje een opluchting dat ik de GS site niet hoef over te zetten en voor de reissite heb ik nog tijd genoeg. Natuurlijk wel jammer van al mijn zo bloedig in elkaar gefrotte achtergrondjes etc. maar het is niet anders. Ik zal nog eens op een heel rustig moment, daar moet ik echt alleen thuis voort zijn want Dick babbelt zoveel tegen mij, eens voor gaan zitten of ik het toch nog op een andere manier kan maken. Dick laat mij net een leuk filmpje zien over sneeuwscooteren in Zweden, mijn god, wat wil ik dat ook graag en we gaan dit zeker een keer doen! En ik heb al gezegd dat ik niet achterop wil zitten maar wel zelf op zo'n scooter wil rijden, joepieee door de sneeuw! Het filmpje is zo mooi doordat het daar natuurlijk deze tijd maar heel kort min of meer licht is, de rode Zweedse huisjes versierd zijn met veel kerstverlichting, mwahhhh ik kwijl hier van! Ik weet niet zeker of ik morgen krabbel want wij moeten al op tijd weg voor een kerstbijeenkomst en daarna een afspraak met de da voor de jaarlijkse entingen, en uiteraard ga ik daarvoor nog met de meisjes wandelen. ---------- Zaterdagmorgen 22 december. Vandaag begin ik serieus en ga even het vertrouwde hondenpad af, vanwege de afschuwelijke moord op de meisjes in Marokko. Ook onze vrienden J&S bevinden zich in Marokko, in het normaal zo paradijselijke Tafraout bij het Atlasgebergte, waar wij ook geweest zijn waar zij nu weg moesten van de autoriteiten en nu op een camping staan achter muren. Hoe verschrikkelijk is dit allemaal. Moorden gepleegd door een stelletje mafketels die een chromosoom te weinig hebben door de enorme inteelt bij die bevolkingsgroep. Ja daar trouwt men al generaties lang achterneef met nicht en ook gewoon neef met nicht, vader is ook de opa etc. etc. Gevolg? Beperkte hersencapaciteit die dit soort acties mogelijk maken want het staat immers in de Koran, dat alle ongelovigen dood moeten, zelfs in hun eigen land! Lust je nog peultjes? De enorme club Noord Afrikanen hier in NL hebben totaal geen reden om naar hier te komen, zij hebben een prima eigen land, weliswaar Afrikaans en niet met Europa te vergelijken maar zo is het nou eenmaal, en is altijd al zo geweest. Zo dat is dat en ik hoop in de toekomst toch ook echt weer eens een Marokkoreis te maken . . . Verder, nou ja zeg, gekheid ten top, krijg ik gisteren bericht van de host dat mijn sites niets zullen overkomen, ik niets anders in hoef te stellen omdat ik ze gemaakt heb ik Frontpage en Microsoft Office Sharepoint Designer . . . Toch maar de préhistorische dingen niet overboord gegooid en eieren voor hun geld gekozen? Kortom, ik heb weer stof genoeg om over na te denken en zal de Gordonsite op deze plek blijven pffff Schattige kerstkaart Peter en Astrid! ---------- Vrijdagmorgen 21 december. Na een dag + nacht denken en veel informeren ben ik wat rustiger en heb ik beslissingen genomen. Het zit niet anders,  de sites gaan er straks anders uit zien en ik weet nu al dat dit mij héél maar dan ook héél veel uurtjes tijd gaat kosten. Ik heb gelukkig nog wat weken de tijd voor de echte overgang en jullie zullen dan ook geen dag zonder krabbel zitten, hoewel het er wel anders uit zal gaan zien. Wel vind ik het jammer dat er van mijn eigen creativiteit minder verlangd gaat worden, je werkt meer met kant en klare templates, het is niet anders. Mijn sites zijn duidelijk op de préhistorische manier gemaakt en zijn nog uit de tijd dat een eigen website best wel apart was. De site over de Gordons bestaat al sinds 2000 en de 'dickenyvonne' is in 2004 opgezet. Deze site heeft prio boven de reissite en de laatste zal dan ook in langzamere fases weer opgebouwd worden (ieuww voor wij weer echt gaan reizen en ja dat duurt nog even . . . ) Vervelend hè. Vanmorgen weer eens een zeiknatte ronde gemaakt en dat gebeurt dus zelden. Ik was van plan er alleen een uitlaatje van te maken en vanmiddag de grote ronde te doen, maar dan loop je eenmaal in het bos en doet het je zo goed, zodat ik nu de middagronde maar gemaakt heb, dus over het verharde pad. O ja, gelukkig heeft mijn zelfvertrouwen weer een kleine push-up gehad door een mail van Flexwebhosting  waarin zij hun excuses aanbieden voor de niet zo handige mail over de veranderingen . . . zij hebben zelfs dreigmails gehad . . . nouuuu dát zou nou ook weer niet nodig moeten zijn! Ik had gewoon een aardige mail geschreven dat ik er echt niets van begreep en bij onvoldoende uitleg ik mijn sites helaas zou moeten beëindigen bij hen, nou doe ik dat natuurlijk toch al maar dat weten zij nog niet. En ik geloof nooit dat ik de enige zal zijn! ---------- Donderdagmorgen 20 december. Ik zit in de rats en niet zo'n klein beetje ook. Het is al een tijdje dat ik mijn reissite www.dickenyvonne.nl  niet meer kan uploaden vanwege de overgang op W10 en omdat wij toch niet echt weg gingen heb ik dat maar een beetje gelaten voor wat het was en de reisjes maar op deze site gezet. Dit begon mij toch behoorlijk te irriteren en zelf kwam ik er niet uit, en mijn host, Flexwebshosting waar ik toch aardig voor betaal, is onwillig om te helpen. Dus, ik eindelijk de voor mij grote stap genomen en mij aangemeld bij 'studentaanhuis.nl ', ook niet gratis, maar dat moet dan maar. Telefoontje terug, er is niemand bij u in de buurt die kan helpen we zetten het op het 'prikbord' en mogelijk meldt zich dan een student. Gisteren weer een telefoontje, 'helaas niemand gemeld en niemand in de buurt, we kunnen u niet helpen'. . . Daarbij kreeg ik deze week een mail van de host dat zij over gaan op een geheel ander systeem en moet ik zeer ingewikkelde handelingen verrichten, waar ik ook geen reet van begrijp, en anders gaan mijn sites offline . . . Jawel, nu zit ik dus totaal klem en dreig mijn sites te verliezen, dit kost mij mijn nachtrust en dat meen ik echt. Heb nu inlichtingen gevraagd bij een andere host en hoop dat deze mij uit de digitale brand kan helpen. Nee ik ben momenteel niet blij. ---------- Woensdagmorgen 19 december. Ook weer fijn dat al die bladeren van de bomen zijn en het bos weer doorschijnend is. Ik heb goed zicht op de meiden die zich vermaken met het rennen door de bosjes, springen en slalommen, kruipen over en onder takkenbossen door, prachtig! Helaas kon dat niet voorkomen, ik lette dus even niet op &^%$#, dat op het allerlaatste stukje poppetje zich te goed gedaan heeft aan een human nature breakfast . . . Het noopte mij om met de ramen wijd open naar huis te rijden . . . Zij loopt nu door de kamer na het eten, ik heb haar afgespoeld en -gedroogd en nog geen woord tegen haar gezegd . . . mijn manier om haar te 'straffen'. . . , lachen toch, zij snapt er geen moer van maar ja als mens moet je toch ook wat met je frustraties. DJIEEEE inmiddels ligt zij nu net op het hondenbed en laat een dijk van een boer en ik, voor mijn leptoppie, verga van de stank!!!! Goh wat zijn honden toch leuk. Toen ik gisteren mijn krabbel getikt had en geupload las ik hem snel over, geheel in tegenstelling tot normaal, kennelijk 'voelde' ik wat en zag tot mijn grote schrik een lekkere grammaticale taalfout (ach noem het maar tikfout dan) staan die ik gelijk verbeterd heb. Maar . . . daarna vergeten te uploaden en ik hoop dat jullie het niet gezien hebben, wat ik betwijfel hoor. ---------- Dinsdagmorgen 18 december. Zo af en toe hoor ik al weer vuurwerkknallen en voel mijn adrenalinepeil stijgen. Heeft geen zin politie te bellen, komen toch niet, doen er toch niets aan. Misschien zijn er lezers die gisteravond het programma gezien hebben, 'de jacht op mijn verkrachter', een actueel gebeuren wat plaats vond in 2016. Heel toevallig heb ik vorige week het uitgebreide boek hier over gelezen en op de dag dat ik het net uit had (!!) kreeg ik ook een brief van de politie . . . Jullie weten nog wel, de aangifte van de bedreiging en mishandeling wat in september bij mij plaats heeft gevonden. Het antwoord zal niemand verbazen. Om kort te gaan, de aangifte wordt niet in behandeling genomen in verband met onvoldoende opsporingsindicatie! Nou vraag ik jullie GVDDDDDD, plaats, namen daders inclusief foto's, alles is bekend, daarbij hebben die agressieve mokkels zelf ook al een bekentenis afgelegd! Nee mensen, ik heb echt totaal geen vertrouwen meer in de politie en dat kon je gisteravond op die uitzending ook beleven! Onder de brief staat ook nog een heel stuk over slachtofferhulp en kijk, dát heb ik nou net niet nodig, ik ben er zelf wel over heen gekomen maar dat die mokkels gewoon vrijuit gaan is voor mij onverteerbaar en ik ga dus zeker bezwaar indienen, die mogelijkheid werd mij gelukkig nog geboden. Die gore wijven hebben gewoon een vrijbrief gekregen om mensen te molesteren die het wagen hen te wijzen op hun niet acceptabele gedrag! Dáár heb ik dus eigenlijk slachtofferhulp voor nodig! Zo vandaag even niets over hondjes dus . . . ---------- Maandagmorgen 17 december. Jammer dat wij maar één witte winterwandeling hadden gisteren en ik hoop dat de winter nog meer voor ons in petto heeft. Toch altijd een beetje dubbel hoor, want ook onze kinderen en hun gezinnen moeten de weg op met zulk weer en dat zit mij nooit lekker, hoewel ik dat dan opzij probeer te zetten. Het was vanmorgen parapluregenjasweer en uiteraard moet er bij thuiskomst altijd eentje worden afgespoten . . . . Gisteravond weer heel gezellig gehad met Joke en Anne en ik had geloof ik lekker gekokkereld, altijd zo knus met alles in kerstsfeer. Prima hoor MarijkeO en geniet van Terschelling en zijn jullie met het campertje? Ja die mobieltjes die weten wat, ik heb een zelfde relatie met dat ding als jij . . . vaak haat ik die dingen en niet het mobieltje zelf hoor, maar wel hoe het mensen totaal in beslag kan nemen, dus haat ik die mensen eigenlijk, daar doe ik niet moeilijk over. Mijn ega kan ook zo'n wazig antwoord op een vraag van mij geven omdat hij met dat ding in de weer is (djiee wat zeg ik nou weer, dirty mind dus) maar goed jullie begrijpen mij wel. Op zo'n moment kan ik mij tot nu toe nog altijd net beheersen voor ik ontplof. Het allerliefste zou ik gewoon gebruikstijden af willen spreken en buiten die tijd om, al het geluid af en weg leggen dat apparaat, maar zo ver krijg ik hem nog niet helaas. ---------- Zondagmorgen, nou bijna middag dus, 16 december. Het was grappig in Elburg gisteren maar zoooo koud en ja helaas toch behoorlijk commercieel, dat kan tegenwoordig kennelijk niet anders. Na een uur of twee hadden we het wel gezien en gingen weer lekker op huis aan, naar onze meisjes, kacheltje aan, hondjes op schoot, Dick een glas whisky en ik een glas water . . . En we krijgen maar geen genoeg van vaak amateuristische filmpjes over het hoge noorden, vermakelijk maar ook regelmatig super mooi! Vooral de filmpjes met mensen er op vind ik zo hilarisch vanwege het ongemakkelijke gevoel dat zij hebben en tonen als zij gefilmd worden door hun eigen man/vrouw! Ha ik had het wel goed dus MarijkeO, écht een gebied voor vogelaars daar in Varangerhøya, maar dat je daar dus al meerdere keren geweest bent in zo'n enorme uithoek, wist ik niet en vind dit ook wel heel dapper hoor! Natuurlijk het allerleukste is uiteraard met eigen campertje vanwege de vrijheid en hmm een end is het zeker (oef iets van bijna 4000km dus) Maar goed, onze bedoeling is ook om minstens 3 maanden (?!) weg te blijven dan en het als een klein deeltje van een rondreis mee te nemen, want zoals ik al schreef, geen gebied voor losse honden daar en dat begrijp ik uiteraard helemaal. Jaha ik wil heel graag het linkje naar je foto's want dat zij ook mooi zijn weet ik echt heel zeker, je kunt het in het gastenboek zetten maar mij het natuurlijk ook privé doormailen. Vanmorgen ohhhhhh SURPRISE een witte wereld! Na het ontbijt gelijk gaan wandelen en het was nog niet eens echt licht, heerlijk in het bos en de honden gingen totaal uit hun plaatjes, zo leuk om  te zien! Vooral Emma genieten wij zo van vanwege haar lenige energieke lijfje en dat terwijl zij ruim 10 jaar is en veel honden dan al achter de geraniums hangen . . . ---------- Zaterdagmorgen 15 december. Ik heb fotografisch technisch totaal niets opgestoken van de lezing gisteren en tóch was ik weer tot tranen toe geroerd (jezus zeg er verschijnen nogal wat tranen bij mij). Het was gewoon een doodordinaire verkooptruc om een fotoreis naar Noorwegen en/of Spitsbergen te boeken, verpakt in een prachtig papiertje met een reuze grote strik er op. Natuurlijk wist ik dit eigenlijk wel en gingen we ook met dit idee naar de lezing hoor. Ons maak je zo langzamerhand niets meer wijs, het voordeel van al veel levenservaring, een eufemisme voor 'ouder worden'. . . De twee lezingen gingen over Spitsbergen en de ander over het zeer noordelijk gelegen natuurgebied de Varanger aan de Barentszzee het meest Arctische gebied van Noorwegen, wat ook op onze Bucketlist staat (o hoe afgezaagd) Omdat de lezingen precies in onze hondenwandeltijd waren, besloot Dick om deel1 te bekijken en daarna met de meisjes naar het Urkerbos te gaan, en ik bleef ook voor deel2. Een werkelijk schitterende lezing met sublieme natuurfoto's die mij dus recht in het hart raken. Als dan het licht weer aan gaat moet ik altijd even bijkomen, en voel mij eventjes ontheemd en kan ik niets uitbrengen. Ja inderdaad zoveel indruk hebben dit soort dingen op mij. Niemand vroeg iets over de kosten van zo'n fotoreis, ik dus ook niet (was immers nog speechless) en ging dat thuis gelijk opzoeken. MWAHHHH al met al komt een week je op ongeveer €3000.00 pp te staan, grotegodengodsgenadebroodjes, daar kunnen wij samen wel een hele lange tijd voor naar Scandinavië en dan zijn onze meisjes er zelfs ook nog bij! Daarbij zitten ze in de Varanger denk ik niet echt te wachten op ons met 3 honden, want het barst er van de vogels . . . Schitterend gebied voor jullie MarijkeO! Eind van de middag vandaag gaan we even naar Elburg voor een 'winter in de vesting', is gratis, dat dan weer wel haha. ----------  Vrijdagmorgen 14 december. En langzamerhand kruipt de tijd naar het moment dat ik op de site (alleen daar hoor) afscheid van Muisje ga nemen. Dat is ook de reden dat ik alles nog niet opgeschud heb, dus andere kleuren etc. Het is een moeilijk punt voor mij. Maar ja, zo gaat dat met alle hondjes en mensen  waar ik afscheid van moet nemen en toch vind ik mezelf wel realistisch hoor en het leven gaat ook gewoon door (hebben we al regelmatig getoond) en dat is maar gelukkig ook. Gisteren bekeek ik nog diverse fotomapjes op mijn laptop die eind van het jaar weer op de externe schijf gezet worden voor de bewaar, en de praktijk leert dat je daar nauwelijks nog naar kijkt, maar goed, dat even buiten beschouwing gelaten. Ik kwam vreselijk leuke foto's van Muisje tegen met een heel besneeuwd snuitje, ik liet het Dick zien en BAFFF daar kwamen ze weer, herinneringstranen. Ja hoor Agnes je hebt helemaal gelijk, we gaan niet onze tijd wasten voor een klien house! Zeguhh Ciliaatje, je valt mij tegen want ik dacht dat bij jou, en zeker in je Franse maison, alles aprilletjesfris zou zijn . . . Mijn niet-huisvrouw-zijn-complex speelt ook op als ik bij mensen thuis ben geweest waar het zo onvoorstelbaar netjes is, en meestal hebben die dan ook geen honden die op banken en stoelen liggen, zwabberen met hoofdjes waar net water mee gedronken is en voetjes die rechtstreeks uit het bos komen. En toch, bij ál die netheid waar ik wel eens even verlekkerd naar kijk, bekruipt mij toch een dubbel gevoel, JULLIE MISSEN WAT! Uiteraard geldt dat niet in alle gevallen hoor en ik ken ook mensen met een hond(je) die niet op de meubels mag komen en waar de voetjes na elk rondje over straat (!) afgeveegd worden. Ook, eerlijk is eerlijk, ken ik mensen die alles hebben en alles netjes beheersen. Vanmiddag gaan we wat leuks doen, we hebben ons opgegeven voor een lezing 'fotograferen in Scandinavië', op Urk bij CameraNu en ik hoop er wat van op te steken! ---------- Donderdagmorgen 13 december. Zo dat was een gezellige lekkere, toch een beetje winterwandeling, gelopen met leuke mensen en leuke honden, dat kan echt verschillend zijn. Daarbij ben ik niet de makkelijkste want in principe loop ik toch het liefst alleen. Maar deze honden maken het voor mij, ivm poppetje niet te bont en blijft het leuk. Ik heb een hekel aan die enorme uitzinnige out of control honden, die zo duidelijk over poppetje haar grenzen gaan (nou lees dus eigenlijk míjn grenzen) Fijn om te lezen Peter en Til dat het wat rotzooi betreft bij jullie net zoiets gaat, dat troost mij . . . en misschien bij nog veel meer mensen alleen zeggen zij het niet haha. Hier op de tafel ligt zelfs nog de agenda van 2016 want ja hè, soms staan daar dingen in, geplakt op gele memootjes die niet met de daarop volgende jaren zijn mee verhuisd, zoals diverse wachtwoorden en gebruikersnamen. Gek toch dat het je zo maar op sommige dagen irriteert en andere dagen laat het je volkomen koud. Komt denk ik ook doordat ik nogal wat van die kerst(eet)bladen heb in gebladerd die allemaal de perfecte huishoudens hebben met perfecte mensen en perfecte diners voor gezin en gasten voorschotelen en er daarbij er zelf nog altijd fris en fruitig uitzien na zo'n slijtageslag. Goed, ik ben dus niet zo. ---------- Woensdagmorgen 13 december. Soms heb ik zo'n bui dat ik eens kritisch de kamer rond kijk en probeer te kijken met een andermans ogen. En ik denk zo maar dat menigeen het hier een zootje vindt, overal ligt hier wat, soms nette stapeltjes maar meestal gewoon een hoop ongeregeld bij elkaar. Neem dan nog al die verschillenden vloerkleden die totaal niet bij elkaar passen en dan is het wel compleet, die liggen hier nog altijd tegen het uitglijden van poppetje als pupje en kennelijk zijn wij ze inmiddels gewend.  Nee echt vies is het hier niet hoor, maar zonder meer een soort puinhoop, dat wel. Opruimen heeft hier niet veel prio, soms vind ik dat jammer, zoals nu even. Ik zou ook wel eens een totaal opgeruimd huis willen, waar je simpelweg elke deur van elke kamer open kunt trekken zonder dat je gaat zeggen 'sorry hoor, maaruhh'.  Toch naarmate wij ouder worden denk ik er steeds vaker aan, want stel dat ons eens iets onverwachts gebeurt en wij onze kinderen moeten opzadelen met al die voor hen nutteloze meuk! Dick was vroeger een fervent postzegelverzamelaar en er liggen stapels maar dan ook stapels prachtige albums en o wat bijten die mijn strot af . . . verkopen die handel vind ik maar Dick zijn emoties spelen hem parten, want volgens hem leveren die geen reet meer op . . . en ik blijf hoop houden. Kortom, de strijd is in huize Zwart nog niet beslist en blijf ik zicht hebben op een gouden berg, hoop doet leven is het toch? Ik wil die camper namelijk wat meer in zicht hebben . . . Uh kerstkaart is klaar! ---------- Dinsdagmorgen 11 december. Eindelijk vanmorgen maar weer eens via een lange zijde van het bos langs de akkers gelopen . . . en weet ik weer waarom ik dit dus niet meer doe . . .  Ik heb bij de auto ongeveer een kwartier op die spikkels moeten wachten die kennelijk toch nog kans zagen om vergeten verrotte aardappels op te graven en bahhhh ook op te eten (stinkende scheten dus). In zo'n situatie loop ik gewoon door, roep niet één keer en wacht bij de auto en dan is het wel komisch als zij er aan komen rennen. Vanaf een afstandje tijdens hun run kijken zij naar mij, kwispelen beiden een beetje zachtjes en zonder ook maar één woord tegen hen te zeggen doe ik de halsbanden af en laat ze in de auto springen. Ik ben niet blij dat zij er zijn, ja natuurlijk stiekem wel, maar laat totaal niets merken en krijgen ook geen beloning dmv een lief woordje, helemaal niets dus. Het is dan duidelijk te zien dat zij de situatie niet helemaal leuk vinden en dat hoeft van mij ook niet. Net kijk ik de binnen gekomen folders en zie tot mijn grote verbazing wel 4 verschillende folders van vuurwerkverkopers er tussen zitten, het is meer dus dan vorig jaar en dat belooft wat gezelligs maar niet heus. Ben ik even blij dat wij niet thuis zijn met oud en nieuw! ---------- Maandag 10 december. En ja hoor, de speculaas is gemaakt en lekker dat het is, té lekker eigenlijk. Ik was blij dat ik het bakblik in de oven kon schuiven want ook het deeg was niet te versmaden . . . Of het met de kerstkaart ook zo voorspoedig zal gaan betwijfel ik eigenlijk maar wie weet, het is nog nooit gebeurd dat ik deze tijd nog niks had, gek hoor. Op de parkeerplaats bij het bos wordt nu zo langzamerhand weer zichtbaar hoeveel troep er de afgelopen maanden in de bosjes gegooid is, dat wordt een grote klus. Verder heb ik niets te babbelen want we hebben gisteren gewoon niks bijzonders gedaan, ik voelde mij niet helemaal ok en was doodmoe en waarvan? Geen idee. Misschien toch een bacterietje of virusje opgepikt, die mij een ietwat verlamde maar niet echt ziek gemaakt heeft, want nu is alles weer ok en blaak ik van de energie. Direct de kerstspulletjes tevoorschijn trekken en mijn muurboompje in de juiste stemming brengen. foto van mijn speculaasactiviteit! ---------- Zondag 9 december. Nog geen gekraak van mijn hersenen gehoord en ook de speculaas is nog niet gemaakt. Dat kun je zo maar hebben als je super goede boeken van de bieb hebt en ze ook niet weg kunt leggen . . . Daarbij gisteravond een leuk, lekker en gezellig etentje gehad. Niet dat dat er eigenlijk iets mee te maken heeft natuurlijk maar ik moet toch wat zeggen als excuus. Net weer lekker gewandeld en het bos is nu toch echt wel kaal en gaat mijn zicht op wild dus wel steeds groter worden en ja dat geldt ook voor de meisjes natuurlijk. Tot grote vreugde van poppetje staan de greppels weer vol met water en racen maar er door heen! Het afspoelen thuis daarna vindt zij ook helemaal niet erg want dat doe ik met fijn warm water, en dan, na het bakkie eten ligt zij nu lekker bij pappie op schoot te slapen met haar natte lijfje . . . en als Dick dan op gaat staan (na lange tijd hoor wantuhh zielig voor poppetje) heeft hij een drijfnatte broek, wat hij eigenlijk gek genoeg niet erg vindt! Ach wat liefde voor je hondjes ook allemaal niet teweegbrengt . . . Ja en nu ga ik echt aan de speculaas hoor. Ohhhh Tineke dank je voor de eierballentip, we gaan ze zeker proberen maar . . . we zijn wel erg kritisch wat deze snack betreft, dus hoor je het vanzelf wel of ze door onze keuring komen! ---------- Zaterdagmorgen 8 december. Het gekraak heeft nog niets opgeleverd, maar ik doe mijn best. Eigenlijk heb ik geen echte foto's gemaakt de laatste tijd om als kerstkaart met 3 honden er op te dienen, hè getver. Wel een leuk kerstboompje gekocht een mini blauwsparretje en hij krijgt mijn zegen . . .  Nog even leuke lampjes er in en de kerst kan beginnen. Zoals ik wel dacht was het vanmorgen in het bos nog stiller dan stil, ook geen enkele auto op de parkeerplaats. Ik ben wel gewend om meestal het eerste daar te zijn ben maar als ik bij de auto terug kom staat er toch vaak wel een auto bij. Het regende natuurlijk ook pijpenstelen, maar mij weerhoudt dat persoonlijk niet van een ronde, zowel de hondjes als ik moeten toch uitgelaten worden, weer of geen weer. Had ik het gisteren over al dat calorierijke voer en nu ga ik zelf direct speculaas bakken . . . Ik heb van een vriendin een oud recept gekregen en ook die speculaas geproefd en daar kan geen bakker tegen op! Nu maar kijken of het mij ook zo goed lukt maar ben wel van plan om het nodige ook uit te delen  . . . . ---------- Vrijdagmorgen 8 december. Jeetje wat een grijs weer en elke dag wordt er weer een foto van een zeer zonnig Marokko naar mij toe geappt! Het was daar gisteren 26 graden ( ik kan nog steeds geen gradentekentje op mijn laptop vinden ) en dat hoeft van mij nou ook weer niet , die warmte dus! Vanmorgen had ik echt geluk, een volkomen droge wandeling en dat is fijn, vooral voor de meisjes. Gelijk even boodschappen gedaan en het luxe voer aanbod en allerlei reclames stromen alweer binnen en de verleidingen voor al dat calorierijke voer zijn toch wel heftig. Direct ga ik nog wel even een klein kerstboompje kopen met kluit want de vorige is naar de kerstbomenhemel vertrokken, ik denk wegens gebrek aan voedsel in de oude aarde en dat zal mij niet meer gebeuren. In huis geen kerstboom maar buiten met lampjes vind ik het leuk (in huis al lampjes genoeg). Voor het eerst dit jaar heb ik totaal geen inspiratie voor een eigen gemaakte kerstkaart gehad en toch zit dit mij dwars en als ik nog wat wil zal ik op moeten schieten. Ik ga mijn hersens even laten kraken . . .  ----------

Donderdagmiddag 6 december. Vanmorgen geen tijd gehad en nu heb ik ook niet veel tijd, moet om 2 uur ergens zijn. Nou Cilia, het was weer lachen hoor met je beriggie want ik zie het voor mij, met afschuw las je mijn jasjeskrabbel! Maar troost je, ik ben ook niet van de hondenjasjes hoor maar bedenk wel dat ik het heb over een winterreis naar het verre noorden, boven de poolcirkel waar het rustig  -30 kan zijn en onze honden, niet zoals wolven en Scandinavische hondenrassen, een enkele vacht hebben! Dus alleen daar is het naar mijn gevoel geaccepteerd om als hond van ons lagelanders een jasje aan te hebben! Ja Til wij weten als doorgewinterde hondeneigenaren en zo af en toe showlopers, dat het met keurmeesters vaak droevig gesteld is, vooral als je niet de echte rasspecialisten hebt, het zij zo. Nog een restje weekend. De eierballenactie is mislukt. In Groningen waren de goede eierballenverkopers dicht op maandag en een snackbar in Leek had ze wel, maar dat waren niet de echte en dus ook niet lekker . . . Een aftandse snek met een amper NL sprekende Chinees als patatbakker waar ik nog per ongeluk Duits tegen ging spreken ook. Nee dat gaat een extra ritje Groningen worden . . . Nu moet ik stoppen, moet weg nu. ---------- Woensdagmorgen 5 december. Godsamme wat een spraakwaterval was ik gisteren, ik moest dus echt mijn hart luchten leek wel. Grappig is dat ik laatst gelezen heb hoe goed het voor je geest is om elke dag een stukje te schrijven in een dagboek, in je eigen stijl, nou dat doe ik dus al een hele tijd . . . Het schijnt dat je dan op die manier je gedachten gaat ordenen en dat je daar rustig van wordt. Ik zal het Dick eens vragen Goed, verder met zondag. Natuurlijk hebben wij weer met hele leuke mensen gesproken en schattige honden gezien, en werden we uitgenodigd om na de show thuis bij mensen wat te eten, drinken en daar te overnachten. De show was om 14.30 al afgelopen en wilden wij eerst met de meiden nog een flinke bosronde maken en dat hebben we gedaan én geweten . . . Net in het bos, stak er een groep reeën het pad over, en nóg groepje en nóg groepje, in totaal 15 reeën geteld! En om het nog leuker te maken, plotseling 6 wilde zwijnen die voor ons het pad kruisten . . . Ik denk niet dat ik hoef uit te leggen hoe onze, vrij lopende, honden reageerden . . . Die keurmeester had Laura eens moeten zien mwahhhh Honden waren letterlijk en figuurlijk totaal van ut padje! Ik moet ook eerlijk zeggen dat wij ons tenen krom in onze schoenen hadden hoor en je maar moet afwachten hoe snel of zij terug komen, en laat dat nou even reuze mee zijn gevallen! Een wandeling van ruim een uur maar wel een kwaliteitsronde voor de meisjes, ook voor ons hoor, het was zo mooi daar. De avond ook supergezellig, natuurlijk zou ik haast zeggen, mensen wonen ook prachtig in het bos. Bij de laatste avondronde kregen de 3 Ierse Setters en ook onze 3 meiden allemaal een halsband met lampjes om. Ja hoor, evengoed zag Roos kans om ons weer even te laten panikeren . . . nergens meer te vinden, ook geen lampjes te zien . . . Later bleek dat zij net iets eerder dan wij terug waren en zij al (uiteraard) in de keuken stond! ---------- Dinsdagmorgen 4 december. Lang geleden hè! Ja uiteindelijk zijn wij nog een nacht langer in Duitsland gebleven en gezellig bij Duitse settervrienden auf dem eigenen Grundstück über Nacht en de eierbal verruild voor een gezellige avond bij hen! Nu even chronologisch en ik denk eigenlijk dat ik wel 3 krabbels kan voltikken over deze paar dagen, maar probeer wel to the point te blijven. Het waren namelijk toch wel een beetje gekke, rommelige en ook verwarrende dagen. Zaterdag kwamen wij in donker met regen aan bij het hotel, tenminste wij dáchten dat het daar was  en het verwonderde ons wel dat het er anders uit zag dan wat wij op google earth gezien hadden. We waren moe, hebben de caravan op een vlak stukje neer gezet, hondjes uitgelaten en bed op gemaakt. Toen kwam er een appje van Janina, zij had de lijst van deelnemers en wij stonden er niet op! Heel gek, Dick had zelfs persoonlijk contact gehad met de organisatie dame en haar er op gewezen dat het digitale inschrijfformulier het niet deed wat zij toen veranderd had en Dick het alsnog ingevuld en ook terug gestuurd heeft en gelijk betaald. Het internet was op die plek heel slecht en heeft Janina het gelukkig verder allemaal geregeld en bleek het digitale formulier niet aangekomen te zijn . . . HUHHHH?????? De dame wist niet van wie dat inschrijfgeld afkomstig was . . . Nou sorry hoor, hoe ongelofelijk dom kun je als organisatie van een show zijn terwijl er zelfs gewoon mailcontact met Dick en haar  geweest is! De volgende morgen, regen en snel hondjes uitlaten en kwamen wij tot de ontdekking dat wij op de verkeerde plaats stonden en zagen verder op, eigenlijk in het bos het hotel. Een prachtig hotel midden in het bos aan één kant zichtbaar vanaf een afstand. Snel opgeruimd, en daar naar toe gereden en wij verheugden ons op de kerstsfeer, bekend van die show en ook de reden dat Dick daar ingeschreven had. Binnen bleek er totaal GEEN kerstversiering te zijn, alleen op het toilet (?) stond een lullig kerststukje . . . Wat een enorme tegenvaller! De tentoonstellingsruimte was een soort middelmatig grote zaal met een gladde houten dansvloer waar een vierkant parcourtje van een meter breed, waar een soort groene stof met plakband op was geplakt. Het was dringen geblazen met al die honden langs de kant, vele benches en veel te weinig ruimte. De keurmeester was een Zweed waar ik in een ver verleden met Emma geen goede ervaring mee had gehad, maar toen bracht ik haar ook niet zelf voor, en kende hij mijn kop niet, dus daar lag het verloop niet aan. Laura laat zich heel makkelijk showen maar ik merkte wel aan haar dat zij het vloertje niet echt haar ding vond, misschien wel psychologisch door die banen met dat plakband (als je ook eigenlijk alleen maar bosgrond gewend bent!). Zij liep als een speertje en ook gewoon enthousiast maar ik voelde wel een soort voorzichtigheid aan haar tijdens het lopen. Ja dit resulteerde dus in haar keurverslag en kreeg zij vanwege haar gangwerk (absoluut volkomen onterecht) een G! Haha ook belachelijk, hij vond poppetje te dik!!!!!! Uiteraard denk je in eerste instantie natuurlijk aan de operatie die zij ondergaan heeft maar toen ik wat bijgekomen was van mijn verbijstering over die G,  en ik de zaken overdacht en ook haar verslag las, werd mij snel duidelijk dat dit nooit de oorzaak kan zijn want normaal loopt zij namelijk echt prima en is niet te zien dat zij ooit geopereerd is aan haar achterkantje. Het was ook volkomen helder dat deze keurmeester niet van dit type ES houdt en hij meer gecharmeerd is van de smalle, kleine jachttypes, wat je het het meest ziet in Zweden, waar ik overigens door fokker Eddy al voor gewaarschuwd was. Hij besteedde in mijn ogen belachelijk veel tijd aan dit soort, in onze ogen A typische rasgenoten (logisch want volkomen afwijkend van de officiële Engelse rasstandaard!) van poppetje en dit constateerde ik al voor wij zelf aan de beurt waren. Overigens was dit ook van toepassing op een aantal Gordons en rood/witte Ieren, die er gewoonweg echt niet uit zagen, oeps dit geldt dus niet voor alle honden daar hoor! Door dat ingeschrijfgeneuzel stonden wij niet eens in de catalogus en waren wij gewoon op het allerlaatste toegevoegd! Zo dit is het even en morgen de rest. ---------- Zaterdagmorgen 1 december. Vanmorgen heb ik een foutje begaan en de dag geprezen voor het avond is . . . De hele week heb ik poppetje redelijk schoon gehouden en heb ik mijn wandelingen aangepast aan haar. Dus vanmorgen dacht ik dat het goed gelukt was en ik ook blij zal zijn als het maandag is en ik mijn uitgebreidere wandelingen weer kan doen! Tot dat ik zag dat Emma ging accelereren, poppetje dat gelijk ook in het snotje had en jawel zoefffff daar gingen zij  om een aantal minuten uit het oog te verdwijnen, ja jammer dan en op hoop van zegen. Ik heb niets gezien maar wel toen zij terug kwamen Emma drijfnat was en poppetje getectyleerd . . . GVDDDDD Wel afgedroogd bij thuiskomst en straks maar kijken of ik de rest er kan uit borstelen. Ja Joke, dat milieugezeik hè, bezorgt ons hoofdbrekens, een gigantische klap ergernis en hopelijk geen hartmakke, maar ook veel gespreksstof Zo en nu ga ik de rest van de troep om mee te nemen bij elkaar harken. En dan zegt Dick altijd, 'jeetje we hoeven eigenlijk niets mee te nemen' . . . logisch, hij hoeft alleen maar te zorgen dat er water in de tank en de plee zit en ach ja toch nog wel wat dingetjes meer hoor! ---------- Vrijdagmorgen 30 november. Uh of ik mij 30 voel? Nou vandaag dus effe niet, kun je zo eens hebben, ook als je 30 bent trouwens. Gisteravond weer in noordelijke streken gezeten met onze geest en we krijgen er maar geen genoeg van. Wel ben ik inmiddels dat gezeur en gezanik over het milieu helemaal spuugzat en hebben wij afgesproken dat het onze tijd wel zal duren en onze voorpret niet laten bederven (vanwege een camper op diesel), door de milieu maffia. Daarbij vind ik dat wij persoonlijk al ons best genoeg doen . . . Het is toch compleet van de ratten besnuffeld dat, als je over 10 jaar niet elektrisch rijdt, je als een crimineel beschouwd wordt! Wat een gigantische betutteling en kapitaalvernietiging! Je hoeft alleen maar wat zuidelijker Europa in te gaan om te zien hoeveel er daar aan milieu gedaan wordt, laat mij niet lachen, nou ja huilen eigenlijk. Zo klaar met gezeur, vandaag poppetje nog even op de trimtafel, spulletjes bij elkaar rapen en caravan reisklaar maken, we hebben er zin in! ---------- Donderdagmorgen 29 november. Net moest ik echt lachen om mijn krabbel van gisteren . . . staat bol van de foute cholesterol en als dit altijd mijn levenswijze zou zijn zou ik mij geen 30 jaar voelen zoals nu hahaha Maar nee lieve lezers niets van dit alles want ik heb gisteren de uitslag van de jaarlijkse APK gehad en die is super goed! Zelfs de foute cholesterol was aanzienlijk gedaald en de goede gestegen! Dus, het zit wel goed met mij en die eierballen en bratwurst zo af en toe kunnen echt geen kwaad. Gisteravond hebben Dick en ik enorm genoten van diverse persoonlijke reisfimpjes op YouTube (gekeken op de gewone tv), gingen allemaal over Scandinaviëreizen. Vooral eentje, in de winter met een camper naar de Noord Kaap! Zo leuk, en daar waar zij over de Poolgrens gingen, zijn wij ook geweest en maakten dezelfde foto's, alleen zonder prachtige sneeuw. Soms was het behoorlijk afzien voor die camperaars en moesten zij in konvooi rijden achter een sneeuwschuiver aan. Ook sneeuwkettingen aanleggen in de gierend snijdende wind, sterke sneeuwval met een temperatuurtje van 14 graden onder nul is geen sinecure . . . (één troost het is 'mannenwerk', gelukkig dan maar) Kijk, dát vind ik pas echt kicken en oww wat zouden wij dat ook graag willen doen en volgens Dick gáán wij dat ooit ook nog doen! Het nam ons geestelijk zo in beslag, dat ik na de filmpjes gewoon even moest bijkomen en mij realiseren dat ik simpelweg in Swifterbant in de polder zit en de hondjes ga uitlaten omdat het bedtijd is. Oeps beide beentjes weer op de vloerverwarmde grond . . . Maar wel ga ik eens even lekker googelen op warme honden winterjasjes, hoewel ik die eigenlijk wel weet al hoor, maar die moeten uit Amerika komen. ---------- Woensdagmorgen 28 november. En waarom vertrekken wij nou de zondagavond al vanuit Duitsland en niet nog een nachtje overblijven, dat zou namelijk makkelijk kunnen? Dit heeft iets zeer triviaals . . . Wij willen namelijk in Groningen een eierbal eten, in het restaurantje, nou veredelde snackbar met een oubollig interieur, die dé prijs gewonnen heeft voor de beste eierbal! Helaas zijn die zaken, want we weten ook een goeie eierballenmaker (hm verkoper) in Roden, maar die zijn allemaal op maandag gesloten. Ja en je moet wat hè als eierballenliefhebber, hoewel ik de grootste addict ben van ons twee. Het wordt sowieso een culi weekend voor ons want op zaterdag willen we aan de Duitse bratwurst . . . Goh waar kan een mens zich op verheugen hè! Goed, het is wel duidelijk nu, wij zijn niet van de culinaire hoogstandjes. ---------- Dinsdagmorgen 27 november. Ja als pensionado, nou ja alleen ik dan haha, kun je het aardig druk hebben hoor. Zonder dollen, de weekenden zijn hier meestal aardig gevuld en op de dinsdag kan ik een beetje uitpuffen. Alles gaat ondertussen natuurlijk, net als bij jullie  gewoon door, hondjes wandelen, boodschappen en al die poepelegein die daar bij hoort. Ons poppetje is nog steeds aardig netjes . . .  Ik heb geluk dat het nog steeds droog weer is en het bos na de lange zomer ook nog niet onder water staat en de greppels zelfs nog ongevuld zijn en kan ik mij niet herinneren dit ooit gezien te hebben in deze periode. En waarom wil ik poppetje nou zo netjes houden? Tja Dick heeft haar ingeschreven voor een show in kerstsfeer in Duitsland waar ook onze hele bekende Duitse vriendenclub aanwezig zal zijn, leuk toch! Zaterdagmiddag vertrekken wij met de caravan naar Duitsland en denken zondagavond (vast héél laat) toch weer thuis te zijn, maar ik hou wel rekening met diverse opties hoe het gaat verlopen . . . ---------- Maandagmiddag 26 november. Oh sorry lieve mensen, geen tijd gehad. Druk druk druk. Zaterdag Dordrecht, zondag Haarlem en vandaag maandag naar Putten. Net thuis, Dick is rondjehondje en ik stook de pelletkachel eens lekker op . . . Tot morgen! ---------- Zondagmorgen 25 november. Ik ben zwaar onder de indruk van mijn eigen poppetje . . . mijn God, wat ziet zij er prachtig uit en wat ruikt zij lekker! Toen zij van de trimtafel op de grond werd gezet was ik even sprakeloos, wat een ongelofelijke schoonheid en jullie weten, zoiets doet emo gezien iets bij mij . . . Ik heb nog net niet gehuild . . . Nu de grote vraag over hoe ik haar zo netjes hou tot volgende week zondag? Mwah gistermiddag bij thuiskomst gelijk met hen gaan wandelen want in de ochtend was het maar een korte uitlaat geweest. Met veel moeite heb ik lastige, lees vieze, plekken in het bos kunnen omzeilen (haar bij 'gevaarlijke' plekken even aangelijnd), zo ook vanmorgen en uiteraard weet ik nu al dat mij dat niet de hele week gaat lukken. Ook grappig dat ik echt nog wat geleerd heb van het trimmen gisteren maar eerlijk gezegd zie ik het mezelf nog niet zo mooi doen hoor! Dus bedenk ik mij eigenlijk, ik hou het allemaal best goed bij en zo eens in de zoveel tijd maar een ritje Dordrecht. Tja mensen die FB hebben kunnen haar al in volle schoonheid aanschouwen en, voor mij heel ongebruikelijk, een foto in showstand . . . en let vooral ook even op mijn charmante pantoffeltjes . . . ---------- Vrijdagmiddag 23 november. Ja hoor, echt wel een krabbel maar vanmorgen ben ik na het honden wandelen gelijk naar de grote stad gegaan omdat ik iets van kleding voor mezelf wilde kopen en nee hoor niet vanwege die ineens zo overdreven Black Friday. Maar goed hierover zo meer. Ik begin eerst met het belangrijkste, Emmaatje. Inderdaad een forse ontsteking tussen haar teentjes en het bleek na het verwijderen van het haar toch iets groter te zijn dan ik aanvankelijk dacht. Volgens de da zit er niets in want anders liep zij er niet gewoon op en dat geloof ik ook. Het is goed schoongemaakt, laagje honingzalf er op en een ab kuur voor 7 dagen mee naar huis en honingzalf heb ik zelf nog. Ik ben vanmorgen 9 (!) winkels in geweest en heb NIETS gekocht . . . Dat zal ten dele ook komen door mijn desinteresse, snel een winkel in en snel een winkel uit en laat ik over iets passen maar helemaal niets zeggen. Geef mij maar een heerlijk grote uitgebreide dierenwinkel met allerlei leuke hondenspulletjes (waar ik trouwens ook al genoeg van zelf heb), daar voel ik mij beter op mijn plaats. Ook nog even langs de bieb een stapel boeken inleveren en toch gelijk een snelle blik over mijn favoriete schap met 'waar' boeken en viste ik er twee uit, bij het scannen bleek dat ik beide al gelezen had, dus weer terug gezet. Al met al waren het lekkere vruchtbare uurtjes in de grote stad en ik was blij weer thuis te zijn. Een boterhammetje eten en toen viel ik in slaap, zo lekker warm met Emma op schoot! Morgen geen krabbel want ik heb een afspraak bij de trimster met poppetje om 9.30 uur in Dordrecht. O ja vanmorgen weer een mooie vos gezien in het bos! ---------- Donderdagmorgen 22 november. Vandaag is de grijze dag toch voor mij begonnen met een sterretje, voor het eerst sinds lange tijd weer eens reeën gezien in het bos! En niet eentje maar 3 sprongen er voor mij over het pad! Ik was zo blij om dit weer te zien want ik maakte mij al ernstig zorgen . . . De honden vonden het ook eventjes leuk, hoewel Emma en Roos niet uit mijn blikveld verdwenen, de reeën wel, maar Poppetje was ietsjes langer weg en kwam terug van een totaal andere kant en geen tong op haar voetjes! Nee ze zijn helemaal niet fanatiek op dat wild, gelukkig maar, zij ruiken hen natuurlijk ook dagelijks en misschien zien zij ze wel regelmatig maar ik niet. Toen Emma gister aan het eind van de middag bij mij lag vond ik toch het teentje nog verontrustend dik en heb ik gelijk de telefoon gepakt . . . Ik moet vanmiddag zelf voor mijn 3 maandelijkse shotjes in Harderwijk in het ziekenhuis zijn en daar in de buurt is ook een dependance van de dierenkliniek Ermelo, en heb ik toch voor de zekerheid maar even een afspraak gemaakt. ---------- Woensdagmorgen 21 november. Het gaat alweer beter met het pootje (ach eigenlijk zeg ik altijd handje hoor) van Emma. Gistermiddag, nadat zij er een tijdje aan gesopt had en op stond, liep zij er al wat beter op, kennelijk veel pus er uit zodat de spanning er af was. En ik moest denken aan heel vroeger toen onze Ierse Setter Myra eens ergens in had gestapt met dezelfde verschijnselen. De da zei toen dat ik haar vooral een ronde moest mee nemen omdat dan de pus er makkelijker uit komt door de druk op het voetje. Dus toen ik gistermiddag wegging heb ik Emma ook mee genomen en een half uur gelopen. En inderdaad zij liep er redelijk op en gisteravond na de laatste ronde weer een voetenbadje gemaakt en weer goed gekeken. De ontsteking is geslonken en zo ook vanmorgen en ook net weer een voetbadje gemaakt. Nu maar even afwachten en stuur ik de auto maar niet naar Ermelo maar naar Kampen om voer en wat nieuw speelgoed voor poppetje te halen. Ah ja Til, zo'n koudwaterstaart is ook zo sneu, dat is heel pijnlijk. Ik heb dit één keer mee gemaakt met Roos, die heb ik toen gelijk een Rimadyl gegeven, dat hielp goed. Zo en nu moet ik opschieten want over tien minuten heb ik met Wendy afgesproken. ---------- Dinsdagmorgen 20 november. Godverdegodver, ik baal. Toen ik gisteravond de meiden de laatste uitlaat deed zag ik even snel dat Emma wat trok met een voorpootje, maar zij vloog, zoals gewoonlijk snel naar boven naar bed (haast vanwege het tandenpoetskluifje). Uiteraard dacht ik, 'dat zal ik dan morgen wel even bekijken'. Vanmorgen flitste zij naar beneden in Dick zijn armen, ook zoals altijd en zag hij ook direct dat zij wat mankte. Goed, ik ga altijd gelijk met hen de auto in en naar het bos. Daar zag ik dat zij behoorlijk mank liep met haar rechtervoorpootje en hem zelfs omhoog hield en nadat zij alles gedaan had heb ik haar weer in de auto gezet en met de spikkels een korte ronde gemaakt. Bij thuiskomst de grote lamp er op gezet en zie ik een verdikking tussen haar teentjes waar pus uit komt. Kennelijk ergens in getrapt buiten. Gelijk heb ik een grote maatbeker gevuld met warm water en desinfectans en haar voetje er een minuut of 5 in gehouden en doe ik dat vanmiddag nog een keer en wacht het even af tot morgen, voor ik de auto weer richting Ermelo stuur . . . Gelukkig heb ik super makkelijke honden die alles vol vertrouwen rustig over zich heen laten komen, nooit tegenstribbelen of paniekerig zijn. ---------- Maandagmorgen 19 november. Nou Agnes om met de woorden van juf Ank te spreken, 'wij vonden de film niet raar, maar wel heel bijzonder !' Je hebt het helemaal juist gezegd, bizar, dramatisch en nog meer, maar absoluut de moeite waard en eens een keer heel wat anders, met toch al die Zweedse elementen er in. Zier hier de trailer: https://www.youtube.com/watch?v=t2rsXR4cjrw Wij hebben er geen spijt van en ook het kleine theater, een filmhuis eigenlijk was grappig, niet meer dan 50 stoelen en zo'n 30 waren er bezet. Vanmorgen is Dick met de meisjes weg geweest, ik kan mij de tijd niet heugen dat ik geen ochtendronde gemaakt heb, terwijl ik thuis ben, maar ik moest voor de jaarlijkse APK. Gelukkig vanmiddag wel weer mijn ronde! Vandaag de uitspraak over het afschieten van de herten in de Oostvaardersplassen en ik ben benieuwd. ---------- Zondagmorgen 18 november. Jeetjenogantoe wat een heerlijk weer, het was dik genieten voor mij met dit winterse weer! Ja natuurlijk kan ik mij ook voorstellen dat er heel wat oudere mensen overwinteren in het zuiden, de temperatuur is daar ook vaak aangenaam. Maar ja hè, ik kan de prikkelende kou voorlopig nog niet missen. Dick denkt er een tikkeltje anders over en hoeft niet zo nodig met zijn voeten meer dan twee weken in de sneeuw te lopen, dus dat wordt compromissen sluiten in de toekomst. Nou, we hebben al bewezen in al die jaren dat wij daar dus best goed in zijn, een beetje nemen en een heleboel geven, luidt het devies in deze . . . En op z'n goed Hollands heet dat 'polderen',  geen hom en geen kuit dus. Net realiseerden wij ons dat we nog een bioscoopbon hebben liggen en gaan deze eind van de middag in Zwolle verzilveren, naar de film Gräns in een één of ander klein theater. Dank je voor de tip Agnes! ---------- Zaterdagmorgen 17 november. Vroeg op pad vanmorgen met fototoestel in de aanslag om de opkomende zon te fotograferen. Mis dus, batterij leeg. Dat komt door de kou, dan zijn ze veel sneller leeg en heb ik hem maar er uitgehaald en opgewarmd in mijn jaszak, en dat gaf weer even lucht. Maar toch voor mij te laat want er op wachten tot dat hij op temperatuur was, ging mij te ver. Zoals jullie misschien is opgevallen, of niet natuurlijk, staat nog steeds Muisje bij 'onze honden', het kost mij zoveel moeite om dit te veranderen en heb ik mezelf beloofd om haar tot het nieuwe jaar nog een beetje levend te houden . . . Op dit moment wordt er een mooie foto van haar geschilderd en ben ik uiteraard erg benieuwd naar het resultaat. Ik ben al zo stik verwend doordat Petri van Kasteren al twee prachtige, zo zeer gelijkende aquarellen gemaakt heeft van onze meiden. Vooral die van Noor is, rechtstreeks in haar gezicht, onvoorstelbaar mooi en ik daar dagelijks van geniet. Het is zo moeilijk om precies de blik te treffen die mij zo dierbaar en vertrouwd is, en dat is Petri 100% gelukt, vandaar mij twijfels over het portretteren van Muisje.  Het is een foto waarbij je haar op haar rug ziet, uitkijkend vanaf een hoog punt aan de Schotse westkust, waar wij met de camper overnacht hebben, met haar blik op het eiland Skye. De schilder wilde haar op eigen verzoek graag vereeuwigen maar ik kan het nog niet aan om naar haar snuitje te kijken en ben dan ook bang dat het het nét niet helemaal is voor mij en zou dat voor de schilder heel erg vinden. Ik had destijds met Petri ook de afspraak dat als ik het niet aan kon, zij de aquarel terug zou nemen en zelf wilde houden. Maar wonderwel heb ik er totaal geen moeite mee, ja toch in het begin wel, en ik denk dus zo maar omdat het geen foto is. Gek mens ben ik, emoties hè . . . ---------- Vrijdagmorgen 16 november. Nou een beetje gedwaald heb ik gistermiddag toch wel. Heerlijk gewandeld in het Roggebotzand waarbij ik een verkeerd pad nam en inderdaad moest dwalen over een reeënspoor, leuk voor de honden! Een prachtig gebied waar je je honden los mag laten. Wel las ik dat er een beetje paal en perk aan gesteld is (natuurlijk, het is NL, het land van de regeltjes). Er staat nu een bord dat je op bepaalde stukken, de meeste eigenlijk, dat je er met niet meer dan 3 honden per begeleider los mag lopen. Ik denk zo maar dat er teveel hondenuitlaatdiensten kwamen uit Dronten want die zijn als paddenstoelen uit de grond gerezen. Logisch natuurlijk want er werken veel mensen, en zijn die uitlaatdiensten gewoonweg niet meer weg te denken en vind ik het persoonlijk een heel nuttige voorziening. Maar er zullen wel weer mensen geklaagd hebben . . . Wat ík echt storend vind zijn die mountainbikes, die racen met een bloedgang over de paden. Het stuk waar ik toevallig het liefste loop, heb je er geen last van gelukkig. Vanmorgen heeft poppetje het grootste deel van de wandeling met een grote stok in haar bekkie rond gelopen, gerend, en gekloven. Ik pakte hem af, wat geen kunst is, want zij denkt dan dat ik dat voor haar doe, om hem weg te gooien en dat wil ik dus ook maar het lukte mij vanmorgen niet om dat stiekem te doen! Toen het mij eindelijk lukte kwam vlak daarna Roos er aan die hem weer gevonden had! En omdat Roos het sukkeltje van onze honden is, laat zij hem direct weer overnemen door poppetje. Ze zijn ook zooo lief en zooo leuk! ---------- Donderdagmiddag 15 november. Een beetje late krabbel. Niet omdat ik laat was maar wel omdat ik een fotobladzijde beloofd had en ik deze eerste even wilde afmaken. We hebben een paar super leuke dagen gehad en Dick verbaast zich er altijd over hoeveel wij te kletsen hebben. Inderdaad, om stof zit ik eigenlijk ook nooit verlegen, ik weet het. Gelukkig gaat het met ons poppedijntje weer helemaal goed en ook de anderen hebben het (nog?!) niet gehad. Met dit soort dingen vraag je je altijd tevergeefs af hoe zij hier nou aan gekomen zijn. Op dit moment hebben we een licht tikkie van de winter en dat vind ik natuurlijk weer zo fijn, vanmorgen rijp op het gras, heerlijk! Wat wel soms een beetje lastig is dat mijn drive om naar buiten te gaan zo groot is, maar ik kan toch niet de hele dag door dat bos gaan dwalen? FOTOBLADZIJDE ---------- Woensdagmorgen 14 november. Babbeldebabbel, zo gaat het al uren . . . Het gaat een kleine krabbel worden want ik heb eigenlijk niet zoveel te vertellen, jaha ik heb m'n babbelkruid natuurlijk ook al verschoten! Ja uiteraard vriendin mee met wandelen, haha is ook honden gewend in wat grotere getale dan ik heb of ooit gehad heb. Dus ja veel te babbelen, hartstikke gezellig! Als vergoeding ga ik vandaag hopelijk (!) nog een fotobladzijde maken . . . ----------  Dinsdagmorgen 13 november. Ja hoor Cilia, ik heb écht een probleem . . . al die zakjes snoep, ik geloof dat ik op zo'n 50 kinderen gerekend had (ja altijd bang dat je tekort komt en dat er dan voor een dichte deur gezongen wordt 'hier woont een rijk man die niks geven kan')  Wat ik er mee ga doen? Op dit moment heb ik alles in een dicht geknoopte plastic zak gedaan en volledig uit zicht opgeborgen, maar ja hè, de geest is gewillig maar het vlees zwak, zoiets is het toch? Misschien is het gewoon wijs om een snoepdag uit te kiezen en dan in één dag alles soldaat te maken! Goed ok, direct komt er een vriendin, blijft een nachtje slapen en ik heb al wat lekkers voor bij de koffie, dat begint goed vandaag . . . ---------- Maandagmorgen 12 november. Het zag er gezellig uit gisteren in de gang, oranje Halloween lampjes aan, leuke bak met snoep en toen . . . geen enkel kind geweest! Kijk, dit soort dingen werkt hier in Huize Zwart enorm op de lachspieren,  een soort van flater slaan eigenlijk! Ik vind het zelf denk nog het meest komisch hoor, ik behoor namelijk tot de categorie die regelmatig om zichzelf moet lachen, ook een beetje maf natuurlijk. Soms, als ik alleen ben, zeg ik óf tegen mezelf óf tegen de honden iets wat ik dan erg geslaagd vind . . . Ach ja elke gek heeft zijn gebrek ( huh één gebrek, ik heb er vast wel meer) Maar aan één kant makkelijk dat er niemand geweest is, voor de honden wel zo rustig, want telkens als er iemand aan de deur komt moeten zij zo nodig blaffen. Met poppetje is alles weer helemaal ok en ik ben er nog steeds blij om! ---------- Zondagmorgen 11 november. En alles weer als normaal . . . onvoorstelbaar. Iedereen bedankt voor het mee leven met ons, heel lief! Zo zie je maar weer hè, je moet als dierenmoeder en -vader uiteraard, altijd je antennes uithouden en bij de pinken zijn, want dit soort nare dingen vraagt om een snelle actie. Vanmorgen weer de gewone ronde gemaakt en poppetje was los, gedroeg zich volkomen normaal en ook haar gebakken eitje was zoals het hoorde, die kun je met blote handen oppakken en dan zul je geen spoortje aan je handen zien! Niet dat ik dat doe hoor, want daar hebben we de goede poepzakjes van de Action voor. Voor vanavond staat de, voor mij toch wel zeer aantrekkelijke, bak sint maarten snoep ook weer klaar. Ik versier het altijd een beetje bij de voordeur met lampjes, ik vind die zingende kleine kindertjes (met hun trotse ouders die hun kind de liefste en de mooiste vinden!) altijd wel schattig. Die grote kinderen vind ik niks aan. Het was vanmorgen weer lekker herfst met de wandeling, regen en vallende bladeren! ---------- Zaterdagmorgen 10 november. Een totaal wonder vind ik het, maar laat ik even bij het begin beginnen. Toen ik gister in het middaguur gebeld werd ging het 'redelijk' met haar. Christel wist nog niet wat zij er van moest denken, 'is zij nou zo relaxed of is zij gewoon sloom'. . . Zij had geen bloedtransfusie nodig want dankzij vocht en anti biotica waren haar slijmvliezen weer de normale kleur en de temperatuur gezakt. Een pak van mijn hart dus. Op dat moment was een assistente met haar naar buiten voor een plasje  en was Christel benieuwd hoe zij zou zijn bij terugkomst. Verder lag zij de hele tijd te slapen en wilde zij haar nog tot eind van de middag observeren en mij om 16.00 uur terug bellen en nog een keer het bloed nakijken. Nou ik kan jullie wel vertellen dat je er constant al vingerkluivend aan denkt, de klok in de gaten houdt, telefoon op standby en je je enorm moet bedwingen om niet tussentijds te bellen . . . Ik heb dat braaf niet gedaan en lief afgewacht. Om 4 uur het verlossende telefoontje dat het snel vooruit ging met poppetje! Geplast in het middaguur en zij liep in een drafje mee en wilde daarna zelfs weer wat eten! Zij was dus niet sloom maar gewoon moe van al dat gedoe de avond en nacht. Om 17.00 uur gingen Dick en ik als zenuwachtige kleuters voor sinterklaas, richting Ermelo om ons kleine lieve spikkeltje op te halen, en ach wat was zij blij en wij net zo! Thuis aangekomen moesten wij haar echt slijmen om uit de auto te komen, zij vindt het altijd zo heerlijk in de auto! Binnen werd zij lief begroet en besnuffeld door Emma en Roos, later heeft Emma haar hoofdje nog helemaal 'schoon' gewassen, zo sociaal! Verder heeft zij de hele avond geslapen, het was lekker warm hier met de pelletkachel aan, en ook vannacht in één ruk de nacht doorgehaald in haar schuimrubberen bontmandje . . . Vanmorgen een korte bosronde gemaakt waarbij ik haar aan de rollijn gehouden heb omdat ik wilde zien 'wat er uit kwam', en dat was weer helemaal als vanouds, hoe is het toch mogelijk! Nog een aantal dagen haar maaltijden verdeeld in kleine porties over de dag geven en natuurlijk de ab kuur afmaken. En vandaag ook al de telefonische update gehouden met de da. Ja ik vind dit écht een wonder! ---------- Vrijdagmorgen 9 november. Commotie alom vandaag. Het begon eigenlijk gisteravond, telkens wilde poppetje naar buiten zij voelde zich duidelijk niet ok. Kan gebeuren natuurlijk. Maar vannacht was het heftiger en ben ik er 4x met haar uit geweest en zag ik dat zij diarree had, de kleur kon ik niet onderscheiden, bepaalde kleur lantaarnlampen belemmeren dat en daarbij, ik was niet met de kleur bezig. Ook had zij gespuugd. Toen zij er vanmorgen vroeg weer uit moest en ik haar achter buiten liet, schrok ik mij een slag in de rondte, een grote plas puur bloed! Ja uiteraard gelijk de dierenarts gebeld en ik kon direct vertrekken en ben op de vliegstand naar Ermelo gereden. Na grondig onderzoek, temperaturen, zij had wat verhoging en ook bleke slijmvliezen, was de conclusie dat zij een ernstige dikke darm ontsteking heeft en dat vereiste acute zorg. Vanwege eventuele misselijkheid is zij direct aan een infuus gegaan en in ieder geval blijft zij vandaag opgenomen in Ermelo. Straks word ik terug gebeld en hoor ik hoe het met haar gaat. Ik was heel bang voor een darmbloeding of een obstructie in haar darmen, maar het ziet er nu naar uit dat het dat dus niet is. Het lijkt een bacteriële of virale infectie.  Ja weer zo fijn, hoe liefdevol als Poppetje behandeld werd/wordt door dokter Christel en de assistenten! Nee ik was niet in paniek en ik heb niet eens gehuild, stoer hè en ik kreeg nog een bak koffie mee voor op de terugweg. ---------- Donderdagmorgen 8 november. Wat een prachtig weer is het toch steeds! Leuk, een zuchtje wind door de bomen en dwarrelen die goudgele bladeren naar beneden. Vanmiddag neem ik mijn fototoestel maar weer mee want ik heb zo maar het gevoel dat de blaadjes dit weekend snel zullen vallen, het schijnt toch wat herfstachtiger te worden. Nu ook, zo mooi met die zon en dan let ik altijd op bepaalde doorkijkjes waar je al die kleuren bij elkaar ziet. Hopelijk in de toekomst voor ons weer eens een eçhte Zweedse herfst midden in de afgelegen bossen! Vanmorgen was ik wel heel vroeg, want om half 7 werd ik wakker van poppetje die er uit moest en ben ik gelijk maar uit bed gebleven. Nu al boodschappen gedaan ook en ga ik verder met mijn herfstknutsel. Zeg Til, weet je dat ik nooit die foto ontvangen heb! ---------- Woensdagmorgen 7 november. Door die hausse aan sinterklaas- en kerstfolders realiseer je je goed hoe snel de tijd gaat, je ademt een keer diep in en uit en ja hoor, weer een jaar voorbij. Wij pakken het dit jaar toch wat anders aan, sinterklaas vieren wij al nooit en dat komt mede omdat wij 'vroeger' in de sinterklaasgevoelige periode van de kinderen in Duitsland woonden en wij daar net als de Duitsers, kerst vierden. Maar om het makkelijk, en ook wel eens leuk natuurlijk, te maken hebben wij voor dit jaar een kerstbrunch met de kinderen besproken buiten de deur, dus geen werk aan de winkel voor mij en de anderen! En zoals jullie weten, ruim voor en na oud en nieuw duiken wij onder. Ook ligt inmiddels het sint maartensnoep alweer klaar voor 11 november . . . Zo, alles is dus geregeld en heb ik rust in mijn bolletje. ---------- Dinsdagmorgen 6 november. En wat was het poppetje weer happy vanmorgen! Tot haar, en ook mijn, verrassing zijn in het bos de greppels weer uitgebaggerd, nou het is geen bagger nu natuurlijk, de greppels staan volledig droog, maar gewoon gemaaid en de duikers weer ontdaan van onkruid. Prachtig vond zij het om er in op en neer te rennen en voor mij een kostelijk schouwspel! Zelf dacht ik nog 'wat een lol zeg', maar goed, daar gaat het niet om, het gaat om dat poppetje en zij vond het geweldig kicken. Roos en Emma bekeken het spektakel van een afstandje en dachten volgens mij hetzelfde als ik. Kennelijk moet je voor dit soort activiteiten nog echt een jonge hond zijn en dat is dus ook zo fijn, wij hebben eigenlijk altijd wel een jonge hond er bij en ja ook die houden dus oudere honden echt wel bij de les hoor! ---------- Maandagmorgen 5 november. Soms heb ik niet eens veel over onze hondenkinderen te vertellen en daarbij ben ik bang in herhaling te vallen. Want dat zij waanzinnig lief, leuk en grappig zijn staat buiten kijf! Het leven is gewoon één groot plezier met zo'n fijn stel en ja tóch stemt mij het wel eens tot nadenken en jawel zelfs traantjes . . . Nou is dat laatste bij mij ook niet al te moeilijk, zeg maar gewoon makkelijk . Soms als ik Emma buiten zo vrolijk zie huppelen, springen en superblij met het leven zie zijn (oef gek zinnetje eigenlijk wel) dan bekruipt mij een dubbel gevoel . . . Emma is 10.5 jaar en voor veel mensen is zij een oude hond, nou zeg dat niet tegen mij want dan ga ik echt stuiteren! Voor ons is zij ook niet piep maar beslist niet oud en daarbij een zeer actieve gezonde hond, totaal zonder beperkingen. Maar ja, dan ineens krijg ik een zeer onaangenaam gevoel, en dat is dat haar lieve moeder op een maand na maar 11 jaar geworden is. En dan zit ik zo maar voluit te huilen, nee geen traantje wegpinken maar komt het vanuit mijn tenen. Gelukkig kunnen we niet in de toekomst kijken en moet ik die gedachten maar snel weg sluizen . . . ---------- Zondagmiddag 4 november. De rust is weer gekeerd. Net zijn onze vrienden vertrokken en zijn wat langer gebleven dan eigenlijk de bedoeling was, nou ja gezelligheid kent geen tijd hè. Maar dan is het nu weer rustig, ook best fijn! Wel een heel raar idee dat wij hen nu zeker 8 maanden niet gaan zien, zij vertrekken eind deze week via wat kleine omwegen naar Marokko om daar te overwinteren. Poppetje heeft weer de show gestolen met haar uiterst lieve aanbiddelijke gedrag door voor hen gaan zitten met o.a. haar sokje in haar smoeltje . . . Gisteren de infodag op Lelystad Airport, ook interessant, en nu nog hopen op een open dag voor de eçhte opening. Het wordt een mooie compacte relatief kleine luchthaven. ---------- Zaterdagmiddag 3 november. Ja dat is lachen hoor, ook pensionado's kunnen het druk hebben! Gisteren een hele leuke dag gehad, met vreselijk veel kreabea's, mijn god wat is er veel leuks te doen als hobby! Als je je verveelt moet je gewoon eens naar zo'n beurs gaan en dan heb je zeker weten een leuke hobby als je naar huis gaat. Wij zien altijd teveel wat ons interesseert en nog vinden wij dat wij niet alles gezien hebben en ook te kort tijd gehad hebben dus . . . volgend jaar gaan we twee dagen . . . Daarbij, je kunt je geld ook wel kwijt hoor op zo'n evenement, hebben wij niet gedaan hoor. Eergisteren zijn onze vrienden J&S weer hier gekomen met de camper om een paar dagen bij ons door te brengen en dat is ook weer stik gezellig, was gisteren ook wel makkelijk, bij thuiskomst stond er een heerlijke ovenschotel te geuren! En toch, ik vind het dan heerlijk, zoals vanmorgen om weer een lekkere wandeling met de meiden te maken. Ik mis dat al als ik dus maar één dag oversla! Direct gaan wij naar een info dag van Lelystad Airport, ik ben erg benieuwd hoe het daar geworden is en wat de verdere plannen zijn. Velen zijn negatief hierover maar wij dus helemaal niet want ik weet ook dat wij er relatief weinig last van zullen hebben. ----------   Donderdagmorgen 1 november. Een wandeling zonder poep, paarden (grieten) of ander gedoe. Heerlijk want al die gemaaide paden geven mij weer extra leuke wandelrondes. Alles is hier ook weer schoon, het vetbed is droog en de omo geur verspreid zich, zodat de meisjes straks ook zo lekker ruiken. Nou Til gelukkig overheersen de geweldige momenten met de honden hoor! Van de week in het bos nog een prachtige vos gezien, dit moet wel een reutje geweest zijn want ik vond hem erg groot en erg mooi! De nieuwe fotobladzijde kun je HIER zien. O ja, of ik morgen tijd voor een krabbel heb denk ik eigenlijk niet want Wendy en ik gaan al vroeg op pad naar de KREADOE! ---------- Woensdagmorgen 31 oktober. Het was heel erg. Het was vreselijk smerig. Het was wel één van de goorste dingen die ik ooit geroken en nog erger, opgeruimd heb. Het was echt om te kotsen. Wat dan? Nou laat ik beginnen met vannacht, Emma. Het was onrustig om een uur of 4 vannacht en ik wist niet wie van de meisjes er zo lag te draaien maar ik dacht dat het Emma was (bleek later dus niet zo te zijn). Na een kwartiertje Emma naar beneden waar zij gelijk op de bank ging liggen. Vlak daarna, weer onrustig, ik droomde net weer weg, kotsgeluiden en dat was Laura. Ik zeg nu Laura omdat ik de situatie te vies vind om haar koosnaampje poppetje te noemen. Even gewacht tot zij uitgekotst was en heb ik haar bedje verschoond en hup klaar. Tijdens het wandelen vanmorgen zag ik haar regelmatig gras eten, niet gek, dat gebeurt bij allemaal wel vaker. Ook was zij even uit beeld geweest, ook normaal. Eenmaal terug in de auto hoorde ik weer kotsen en keek achterom, het was Laura en toen brak de hel los. Dit is onvoorstelbaar wat er uit kwam, zo godvergeten afschuwelijk, geen woorden voor, Zij had mensenkak geconsumeerd en vermengd met gras en water in twee plakkaten achter in de auto gedeponeerd. In de hoek zaten twee vacuüm getrokken settertjes . . . Nee ik ben niet zo flauw en kan echt veel hebben maar dit was duidelijk een grensgeval. Gelijk ramen open natuurlijk. Thuis wilde zij gewoon wel eten en ben ik gaan schoonmaken. Al oprispend van ellende heb ik met plastic handschoenen aan alles met keukenpapier in een afvalzak gedaan, en de rest schoongemaakt met sop. Maar goed, ik rook zo al dat dit zwaarder geschut nodig had, dus nu draait de wasmachine met het dikke vetbed, wat wel twee dagen duurt voor het droog is. Bah wat baalde ik van dat 'schattige' hondje . . . . ---------- Dinsdagmorgen 30 oktober. Nog niet te zien maar achter de schermen hangt wel een gefrotte fotobladzijde hoor, maar het wachten is op Dick . . . Hij heeft nog een aantal foto's die ik er tussen wil zetten die ik nog niet heb. Nou kan ik zijn laptop wel gewoon openen en die foto's er af halen maar juist daar gaat het om, zijn leppie heeft een speciale behandeling nodig en wat mankementjes en ik durf daar niet mee te experimenteren. Hier een klikje, daar een klopje, dit weg tikken, dat weer aantikken, neehee dan maar even wachten tot vanmiddag. Wat een gelukkie vanmorgen, uiteraard de buienradar geraadpleegd, kwart over 8 kwam er een droge periode, want die rode pitten hadden we al gehad! Intussen zit ik nu te genieten van heerlijke muziek, vooral E.L.O., zo makkelijk toch dat Spotify, ik kom de dag zo wel door hoor! Gisteren kwam de eerste kerstfolder van Intratuin alweer door de brievenbus . . . en ik ben geestelijk nog niet zo ver . . . hij ligt al weer in de afvalpapierbak . . . ---------- Maandagmorgen 29 oktober. Godsamme alweer zo maf vroeg wakker, het zij zo. Dus was ik om 9 uur alweer thuis en van toch echt wel een aardige wandeling. Ik heb namelijk ook nooit geleerd om 'uit te slapen' en kan dat ook niet, dat zit niet in mijn systeem. Mijn systeem bestaat uit altijd op tijd op en vroeg met de hondjes wandelen, toch wel grappig, want dat heb ik zelf van huis uit al ingebrand gekregen! Nu zal ik er niet meer over zeuren en alleen maar zwammen over de kaarsjes die weer lekker branden 's avonds. Vandaag zal ik weer eens een fotobladzijde in elkaar frotten want ik heb nog een paar leuke foto's van poppetje en haar zusje. ---------- Zondagmorgen 28 oktober. 10 uur, ontbeten, al een heerlijke wandeling in het Roggebotzand gemaakt, koffie achter de knopen, de was draait en het dekbed hangt buiten. Zo dat heb je als je de klok een uur terug zet en je op de 'normale' tijd wakker wordt . . . Ongeacht wat er gaat gebeuren, ik zou willen dat de overheid nou maar eens een definitieve beslissing neemt over het afschaffen van die ellendige klok verzetten. En of het nou zomer- of wintertijd gaat worden, het zal mij verder worst zijn maar dat elke keer mijn biologische klok geweld aan gedaan wordt vind ik een crime. Goed dat was dat. En nu, hoe was het gisteren? Nou niet veel aan. Veel mensen, veel honden en veel van die rescue honden, bastaard setters. En, excusez le mot . . . 'bijpassende eigenaren' en not my piece of cake om het maar eens gezellig in 3 talen te zeggen. Let wel, het is mijn krabbel en dus mijn mening en is misschien niet maatgevend en/of generaliserend. En natuurlijk heb ik ook leuke mensen gesproken die wel 'passend' zijn en het allerleukste vond ik nog dat zusje Abby van Poppetje er ook was! Het is de eerste keer dat ik haar zag en ook zij is een orange teefje en zij lijken erg op elkaar, zo leuk en ik denk vast wel net zo lief, kan dat wel? Kortom, naar dit soort grote activiteiten gaan we niet meer, dat is ons wel duidelijk, daarbij vinden onze meiden er niet veel aan en genieten duidelijk niet . . . Zij zijn constant bezig om te kijken waar wij zijn en ons in godsnaam niet kwijt te raken, vooral als wij niet bij elkaar lopen. Zij gaan het liefst alleen met ons, of nog een paar bekende hondjes/mensen er bij wandelen. Wij gelukkig ook! ---------- Zaterdagmorgen 27 oktober. Gisteren bleken de handen toch wel erg te jeuken . . . en heb ik een klein beetje aan de oren van Poppetje geknipt ahhhh Net even in een flink marstempo (?) een bosronde over het verharde pad gemaakt en bij de auto ging het regenen, een mazzeltje dus! Nu maar een minikrabbeltje want wij gaan direct weg, naar de Setter-loversdag, en ik heb al gezegd dat ik wel erg benieuwd ben en heb er tot nu toe geen hoge verwachtingen van, Maar goed, zoals vaker, je kunt maar beter weinig verwachten, dan kun je ook niet teleurgesteld worden, kennelijk heb ik een innerlijk mechanisme om mezelf te beschermen haaaa ---------- Vrijdagmorgen 26 oktober. Het gebeurt niet vaak maar ik heb het koud en heb net de verwarming aan gezet, wat de meisjes ook fijn vinden. Het ene hondenbed staat tegen de verwarming en ik zie dat Poppetje daar heerlijk ligt, je zou er toch bijna bij gaan liggen! Heb net met Wendy hooi gehaald met de auto en aanhanger, dwz ik reed en zij sjouwt met al die balen hooi. Jaja ik ben een dagje ouder dus dat sjouwwerk doe ik dus echt niet. Ouder worden heeft ook wel wat makkelijke kanten, je hoeft gewoon niet alles meer, maar ach er blijven nog genoeg verplichtingen over hoor. Poppetje moet eigenlijk nodig gefatsoeneerd worden maar morgen over 4 weken wordt zij een keer door een échte settertrimster onder handen genomen en ik wil niet het haar voor de schaar van de trimster weg maaien, dus verbijt ik mij maar een aantal weken. Daarbij is het natuurlijk leuk om dan Poppetje vóór en Poppetje ná te fotograferen! Of ik het tot die tijd kan uithouden weet ik nog niet, mijn handen jeuken, vooral die oren oepssss ---------- Donderdagmorgen 25 oktober. Geen shocking dingen te vertellen vandaag. Gisteren wel een emotievolle crematie gehad van de vader van een vriendin, waar ik het laatst al over had. Dikke tranen. Ik hoef niemand uit te leggen hoe ik dit soort nare dingen onderga. Voor zaterdag a.s. heeft Dick ons opgegeven voor een grote, althans, dat is het nu geworden, 'Setter-lovers' dag. Via FB hebben enorm veel mensen zich opgegeven en het ziet er nu naar uit dat er minstens 80 setters uit het hele land bijeen komen in Apeldoorn bij Het Leesten. Eerst een wandeling en daarna iets in Hoenderloo in de 'Fjordhest-Gard', dat is een grote manege. Ik ben erg benieuwd want ik heb zo maar het gevoel dat het een beetje uit de hand gelopen is en er wel erugg veel aanmeldingen zijn! En nu maar hopen op een beetje redelijk weer, althans niet zoveel regen graag. ----------   Woensdagmorgen 24 oktober. De buienradar klopte vandaag niet helemaal, het zou hier droog blijven maar kennelijk was dit dus motregen en juist naar die radar heb ik niet gekeken vanmorgen. Geeft niet hoor, zo erg was het niet. Gistermiddag een ontmoeting met een jonge fanatieke hondenvrouw, uh was ik vroeger ook denk ik wel hoor, nog maar nu op een andere manier. Ik denk dat haar hond nooit rust krijgt want zij rende van de ene naar de andere cursus met dat diertje, een hyperactieve Border Collie, zoals je ze zo vaak ziet. Men is dan ook totaal vergeten dat het kleine restje wolf wat er nog duidelijk in onze honden zit, is dat zij altijd voldoende rust nemen! Goed, maakt mij verder niet uit, ze doen maar, niemand zit er op mijn ideetjes en conclusies te wachten en elke generatie denkt het wiel opnieuw uit te moeten vinden. Wel vind ik het wel eens wat moeilijk om sommige dingen volkomen anders (lees fout) geïnterpreteerd in gedrag aan te horen. Zoals dus, 'jaha hij werkt zo ontzettend graag voor mij . . . ' Natuurlijk begrijp ik het romantische idee hier achter en natuurlijk ben ik niet degene die dat gevoel gaat verstoren maar . . . Honden zijn echte opportunisten en doen alleen dingen waar zij beter van worden en werken nou eenmaal echt nooit om hun baas te plezieren maar puur voor de beloning die zij ontvangen na het uitvoeren van een opdracht! Voor de ene hond is dat een brokje, voor de ander een aai en voor een volgende het woordje 'braaf' oid. Heb ik jullie droom nu verstoord? Ha jammer dan, de waarheid is vaak hard en onverbiddelijk Als troost weer een nieuwe fotobladzijde! HIERRRRRRR ---------- Dinsdagmorgen 23 oktober. Jee wat een heerlijke herfstwandeling vanmorgen, toen ik nog in bed lag, hoorde en zag ik de wind door het slaapkamerraam waaien en dacht gelijk, jawel dit is dus de herfst! In het bos veel opwaaiende blaadjes en ik was er echt helemaal alleen, zo fijn, daarbij was alles nog droog ook en kwam ik met gewoon droge hondjes weer thuis! En nu ligt alles weer heel tevreden met een vol buikje te slapen, ook hier geniet ik zo van. Soms vragen wij ons af of wij onze hondjes wel genoeg liefde geven, en dat meen ik ook. Wij vinden dat zij eigenlijk nooit genoeg kunnen krijgen maar vraag twee is dan, hóe doen wij dat dan? En ja toch wel, eigenlijk zijn onze meisjes echte mazzelaars (hoort ook zo!), 24/7 iemand letterlijk bij hen, een pappie en mammie die totaal idolaat van ze zijn, een strak wandelprogramma en nog véél meer . . . Daarbij, ik heb ze nog nooit horen klagen hoor en lastig zijn zij ook écht nooit dus zal het met liefde wel goed zitten hahaha ---------- Maandagmorgen 22 oktober. Kijk, dat vind ik nou hartstikke leuk, de reacties van MarijkeO en Til op de vermeende steenmarter! Ik denk dat jullie beiden gelijk hebben en dat het inderdaad een boommarter is, want hij was bruin en de steenmarter is wat grijzer zag ik toen ik deze twee ging vergelijken. Heerlijk als er zo mee geleefd wordt en ik 'feed back' krijg. Ja hoor MarijkeO, ik zie dit soort dingen dus echt als een cadeautje! Werkelijk waar, je kunt mij, nou laat ik in dit geval gewoon 'ons' zeggen, voor weken afgezonderd in een bos dumpen, zo fijn! Vooral in de afgelegen Zweedse bossen is het onze hobby en dan ook nog midden in de donkere nacht, voor je gaat slapen, nog even een hondenrondje maken onder een  prachtige sterrenhemel . . . En nee ik ben nog nooit bang geweest en heb dan ook totaal geen angst voor 'donker' ook niet in een bos. Hopelijk gaan wij dit toch weer beleven . . . eens . . . ---------- Zondagmorgen 21 oktober. Vanmorgen een pittige wandeling gemaakt in het Roggebotzand, heerlijk. Wat mij wel tegenviel is dat er inmiddels bijna door het hele bos een uitgezette mountainbike route ligt . . . Dat belooft in de weekenden geen pretje, je kruist namelijk regelmatig zo'n pad. Doordat wij nogal vroeg waren hebben wij er weinig last van gehad en hebben 6 van die stangenzeikerds geteld, die aardig waren haha. Het is een feit dat wij gewoon met veel te veel mensen op deze aarde zijn en daar hoor ik politici nooit over. Ja wel verregaande milieu ontlastende maatregelen die veel geld kosten . . . Terug bij de auto aangekomen stond daar een sportief echtpaar in jagerskledij met twee Curly Coated retrievers en een ruwhaar teckel, grappig, ik heb nog nooit mensen gesproken met Curlies. Een leuk gesprek gehad. O ja, vanmorgen al op tijd een appje van Wendy, 'oh vlakbij jullie ergens achter een lijk gevonden in een tuin', jezuss wat erg, moet ik zo langzamerhand dan maar verhuizen met al dat getriefel in mijn omgeving . . . Wordt het dan toch nog tijd voor een Zweeds boshuisje voor ons?! ---------- Zaterdagmorgen 20 oktober. Al een paar weken ben ik bezig om mijn lijf al aan de wintertijd te laten wennen en wat later op te staan. Tot nu toe is mij dit niet goed gelukt. Ik ben altijd tussen 6 en 7 uur in de ochtend wakker, maar dan ook klaarwakker! Het opstaan probeer ik al even uit te stellen tussen 7 en half 8 maar vanmorgen stond ik toch al weer om 6.55 uur naast mijn bed. Dat gaat straks wat worden als de klok een uur terug gaat . . . Wat Emma in het bos buiten mijn blikveld gedaan heeft weet ik niet maar zij stinkt als een bunzing, bah, ik vrees dat ik daar toch iets mee moet. Gisteren zo grappig en verrassend, ik heb een steenmarter gezien! Hij stak net over toen ik met de fiets (jaha dat doe ik ook wel eens) op de weg tussen het 'dorpsbos' en het gewone SBB bos door fietste, en daar word ik toch zo blij van! Thuis moest ik wel even googelen hoor want verschil tussen een hermelijn (in de winter wit, dus dan wel herkenbaar) een wezeltje en een marter wist ik echt niet. ---------- Vrijdagmorgen 19 oktober. Ik moet wel lachen nu, Emma ligt op de hondenbank en heeft het druk met voetjes wassen, nat van het wandelen en Poppetje duwt constant haar hoofdje er tussen, die wil ook in bad. Emma heeft geen zin in die extra activiteit en geeft zo nu en dan een zacht brommetje, wat Poppetje totaal niet serieus neemt, zij weet dat dit ook niets betekent! Wat zijn ze toch fantastisch, ook met elkaar! Ach die Emma is ook een aparte hoor, eigenlijk is zij 'baas' van de hondenroedel maar is totaal niet geschikt voor die rol, confrontaties zal zij altijd uit de weg gaan, en daarbij is het ook fijn dat er twee van die super zachtaardige spikkels bij lopen. Daarom gebeurt er nooit iets vervelends tussen onze meiden en ik weet ook zeker dat dat nooit zál gebeuren! Noor was destijds echt een goede leider en werd aanbeden door Emma, en ook tussen hen ging het altijd geweldig. Noor en Muis heeft in het verleden een keer tot een clash geleid, die scheelden maar 4 maanden en Muis was dan ook een pittige tante, die daarna toen eigenlijk ook alles uit de weg ging, zij accepteerde vanaf dat moment het leiderschap van Noor, maar waar ik toch wel altijd rekening mee hield. Nee Ardi, ik ben niet subtiel met het luchtje om gegaan hoor, daar kwam ik al snel achter . . . Dick rook het wel maar er hing hier een allesoverheersende lucht in huis, nu nog trouwens, van home made hutspot met zeer verse uien net uit de Swifterbantse klei getrokken! ---------- Donderdagmorgen 18 oktober. Gekke dag eigenlijk vandaag, gisteren ook al. Dat heeft te maken met dingen waar mijn geest behoorlijk mee bezig is. Twee vriendinnen, die onafhankelijk van elkaar, in diep verdriet en zorgen zitten. De één omdat het afscheid van haar vader heel nabij is en de ander omdat een close vriend van hen in dezelfde omstandigheden verkeerd. Daar komt dan nog bij dat ik beide personen ook oppervlakkig ken. De laatste is een heel trouwe krabbellezer geweest en is geveld door een hersenbloeding en een paar dagen geleden door een tweede. Ik heb al eens meer gezegd dat dit soort dingen op mij veel impact hebben. Vanmorgen ben ik na het wandelen maar een minuut of tien thuis geweest, hondjes verzorgd en gelijk op de fiets gestapt voor wat boodschapjes in de grote stad. Ja hoor Ardi, ik tik nu in een wolk van jasmijn en vanille, het is effe wennen voor mij . . . en voor Dick waarschijnlijk ook . . . Nu even aanpezen in huis wat over 1,5 uur is het alweer hondjestijd. ---------- Woensdagmorgen 17 oktober. Na het wandelen 's morgens drink ik meestal een bakkie koffie, kijk ik naar de appjes op de telefoon en pak daarna even een douche. Mensen om mij heen weten ook dat ik 's avonds rond 8 uur alles afsluit, zoals computer en mobiel en ben alleen nog telefonisch te bereiken en verder geen digitale interacties meer. (Mijn avonden bestaan uit een beetje lezen en een beetje tv kijken want dat alles kan heerlijk gecombineerd worden met hondjes op schoot!) Ja en dan komt er altijd een hondje op mijn schoot liggen, nu heb ik het dus weer over de ochtend, en vind ik het daarna weer vervelend om haar van mijn schoot te sturen en kan het zo maar zijn dat ik nog een uur op mijn krent zit zoals vanmorgen en dan komt automatisch de krabbel wat later. Op dit moment kijken wij in de avond op Netflix naar de Scandinavische thriller The Bridge, wat ons weer lekker boeit! En omdat hoofdrolspeelster Sága zo'n aparte is, zocht Dick wat dingen over haar op via YouTube, die hij mij door appte. Daar raakte ik straks zo maar in verzeild en zo gaat dat dan met dat digitale geneuzel, ook ik ontkom er dus niet aan. En dan lees ik de krabbel eens over en vind het maar een rotzooitje vandaag, een onsamenhangend bijeenraapsel van gezanik over wel of niet digitaal . . . Ach jullie begrijpen mij vast wel. ---------- Dinsdagmorgen 16 oktober. Hoewel het natuurlijk best fijn is dit weer, mag het van mij toch zo langzamerhand wel eens echt herfst worden hoor. Gisteren heb ik Emmaatje weer keurig getrimd en zij lijkt het wel steeds minder leuk te gaan vinden en die ervaring heb ik met mijn andere setters eerlijk gezegd ook gehad. Nog een reden om het goed bij te houden omdat het dan ook per beurt korter duurt. Grappig ik ga in februari een workshop setter trimmen doen, nooit te oud om te leren toch! Hoewel mijn honden er eigenlijk altijd aardig verzorgd bij lopen vind ik toch dat ik maar wat aanklooi en mij het gewoon leuk lijkt om het nu eens goed te leren. Vroeger, al een tijd geleden dus, liet ik de honden altijd door een echte trimster onderhouden maar sinds zij verhuisd is, doe ik het zelf. En dan denk je eigenlijk dat ik wel weet hoe het moet want ik was er altijd bij, maar ik heb totaal nooit opgelet want wij deden niets anders dan babbelen terwijl zij ondertussen de honden fatsoeneerden. En nu is er koffie! ---------- Maandagmorgen 15 oktober. Gisteren een lekkere rustige buitenzondag gehad en ik neem aan de meesten van jullie ook! Wel gistermorgen eerst nog 3 fotobladzijden gemaakt en ben weer helemaal 'bij'. Vandaag verder echt niets te melden dus verwijs ik maar gelijk naar de foto's! KLIK HIER en begin bij 1 bladzijde september en dan door gaan naar oktober. ---------- Zondagmorgen 14 oktober. En inderdaad zijn we gisteren een uur later vertrokken maar zonder honden, en o jee wat vind ik dit moeilijk, Dick ook hoor, maar soms moet je nou eenmaal wat. Voor wij weg gingen nog een bosronde gemaakt met hen, een bak eten en toen snel weg en ja Poppetje stond achter de deur en dat begroot mij ernstig, jezus wat ben ik een slappeling geworden zeg. Goed, we kwamen dus daar wat later aan en vielen gelijk in de Zweedse presentatie, kregen direct koffie met een stuk Scandinavische taart en de lezing was erg leuk en boeiend! Het  ging over Zweedse gewoonten en gebruiken met een foto presentatie, ja erg leuk. De verdere uurtjes verliepen onverwachts ook gezellig met een prima verzorgde  bbq en toch veel aardige mensen . . . Hè hè dat is dus allemaal weer erg mee gevallen, ach dan is mijn doemdenkerij toch ergens goed voor, je kunt dus inderdaad ergens maar beter niets of weinig van verwachten, want dan valt het meestal mee. Ja en dan ga je naar huis en hebben we de leukste en meest desastreuze ideetjes over hoe wij het thuis zullen aantreffen . . . En laat ook dat dan weer meevallen! Wel een hijgend Poppetje en Roosje achter de deur en verder alleen wat speelgoed verspreid en de mat een stuk opgeschoven en dan weten wij het wel, dat is het resultaat van het feestje tussen Roos en Poppetje, dat doen ze vaak ook als wij thuis zijn. Verder totaal niets aan de hand, alles nog heel, de waterbakken nog niet leeg, ik zet altijd nog een extra bak water neer als wij weg gaan. Misschien heeft poppetje wel gruwelijk zitten blaffen maar dat weet ik niet want wij wonen 2 onder één kap en mijn alleenstaande buurman is er bijna nooit en zeker in het weekend niet, dus heeft niemand last van eventueel geblaf. Verder wel fijn dat er vandaag niets op het programma staat. O ja vandaag komen er echt een paar fotobladzijden hoor, zelfs nog eentje van september. ---------- Zaterdagmorgen 13 oktober. Beetje gek eigenlijk, zwermen muggen en ondertussen telkens over mijn gezicht wrijven vanwege de dunne spinnenwebdraden. In een rap tempo zie ik de bladeren van de bomen vallen en dat is met de zon er bij een prachtig gezicht. Gisteren hebben wij onze waterpartij dicht gegooid met aarde en er 6 boerenhortensia's in gezet. Dick zijn goedkeuring kan het niet krijgen, 6 planten in een vierkante bak, mijn logica is zo vreemd voor hem. Weg met de badderende vogeltjes, wel jammer maar we hadden echt schoon genoeg van die groene soep telkens. Elke maand die bak helemaal schoonmaken en dan toch 2 weken lang nog naar soep loeren, geen zin meer in. Het water is te ondiep en dan krijg je dit probleem. Vanmiddag naar Veenendaal waar wij een 'Zweedse' bijeenkomst hebben, dat is een beperkte groep mensen die lid zijn van het Zwedenforum op FB, heet Zweedse Dag. Nou denken jullie vast dat ik dit leuk vind maar dat is niet echt zo en waarom dan niet? Simpel hoor, de honden kunnen niet mee en vind ik dat wij te lang weg zijn . . . Ik heb de vorige keer al gemerkt en ondervonden dat de mensen waar de meeting gehouden wordt helemaal geen hondenmensen zijn en de goedkeuring om het poppetje aan de lijn bij mij te houden haar (eigenaresse van het huis dus) pijn deed . . . en ja dat doet mij dan weer pijn! En daarbij, het is namelijk gewoon een activiteit buiten in hun grote tuin, zo flauw! Normaal zouden Joke & Anne er ook zijn maar die zitten nu zelf in Zweden en ook dat telt voor mij dan mee. Wel heb ik Dick al gevraagd om een uurtje later te vertrekken en dan alleen bij de bbc aanwezig te zijn (goed idee Joke!) maar dat is nog niet helemaal geland bij hem . . . Morgen horen jullie het. ---------- Vrijdagmorgen 12 oktober. De laatste tijd loopt er regelmatig iemand in het bos die kennelijk weinig controle heeft over zijn/haar afvoer of simpelweg poepen in de natuur als hobby heeft. Dit vinden de meeste hondenbezitters niet echt fijn . . . Zoals gistermiddag toen Emma en Poppetje langer dan normaal uit mijn blikveld waren, Emma het snelst terug kwam en Poppetje al bek aflikkend met een hoop bruine zooi om haar normaal gesproken schattige bekkie (nu dus niet), terug kwam. Ja ik háát dit en het ergert mij mateloos, maar ik kan er niets tegen doen helaas. Ik begrijp best dat je iets kan mankeren wat dit proces versneld in werking zet maar gvd begrááf het effe graag of neem een poepzakje mee! Toen poppetje zich gisteravond duidelijk niet lekker voelde, op de bank lag als een dood vogeltje, maakte ik mij zorgen en ja hoor daar kwamen de apen en beren op de weg . . . Stèl dat diegene bepaalde medicijnen slikt, stèl dat dit iemand is die bijvoorbeeld een chemokuur krijgt, o djiee ik werd echt bang. Zij wilde niet eens een stukje kaas, heel abnormaal. Uiteindelijk toch maar naar bed gegaan en ook wilde zij geen tandenpoetskluifje en rustig slapen deed ík niet maar zij wel, wat ik dan ook weer eng vind. Ik was blij dat ik vanmorgen op kon staan omdat ik erg benieuwd was hoe het met haar ging. En? Niks meer aan de hand, dus toch waar, 'een mens lijdt het meest door het lijden wat hij vreest etc etc' ---------- Donderdagmorgen 11 oktober. Vanmorgen heerlijk alles off the road gelopen en ik heb weer genoten! Ik snap nog steeds niet waarom die paardenbollen maar over het wandelpad willen denderen want ik heb de hele ruiterroute gevolgd en het is een mooie route, zeker met een paard. Maar ach ik weet het ook wel, er zijn een paar blubberige stukjes en daar worden de roze beenbeschermertjes van het knuffeldiertje van 800kg vies van (jaha die beenbeschermers heb je écht nodig hoor met zo'n inspannende rit door het bos haha)  . . . Het is sowieso niet te filmen want het is al vanaf april praktisch altijd mooi weer en het bos droog! Nu het toch even over paarden gaat, ik vind de manier van paarden houden over het algemeen toch zeer discutabel, maar hoe goed onderbouwd je het ook uitlegt, dát willen de meest paardenmensen niet horen. Ik weet best veel over dit onderwerp van Wendy, die al vanaf haar 6e jaar ongeveer, met paarden om gaat en vanaf haar 17e jaar zelf ook heeft. Zij mocht destijds kiezen van ons óf je rijbewijs halen óf een paard, die je dan met een bijbaantje naast je studie wel zelf moet onderhouden. De keuze was totaal niet moeilijk voor haar en kwam er een prachtig Fjordenpaard met de leuke Zweedse naam Björna! En net zoals ik mijn hart en ziel verpand heb aan honden, heeft zij dit ook met paarden. Onze interesse gaat verder dan een rondje hondje cq rondje paard maar wij verdiepen ons erg in gezondheid en gedrag, en een optimaal  leven voor onze dieren. Jeetje Til wat een luxe, een ramenwasser, of ramenlapper, hoe heet zo iemand eigenlijk? Ik moest er gisteren dus geen 9 maar wel 12 ramen lappen, het ziet er nu echt keurig uit, en hmm Dick is trots op mij, lachuhhhhhh --------- Woensdagmorgen 10 oktober. Na de wandeling vanmorgen ben ik iets engs gaan doen, iets wat ik eigenlijk nooit doe, iets waar ik een vreselijke hekel aan heb, iets wat onvoorstelbaar nodig moest gebeuren, iets waar nu zelfs Dick iets van zei . . . Even huishoudelijk uitgedrukt 'de buitenboel' haha, net iets voor mij! Maar goed, na het wandelen had ik de moed en ben niet gaan zitten, zelfs niet voor een bakkie koffie, wat ik nu overigens nog niet gehad heb, en gelijk aan de slag gegaan met een trap en een emmer sop. Goh jee wat erg, ik heb heel wat misschien wel toekomstige spinnetjes om zeep geholpen, wat een spinnen nesten en dan ook nog tussen de kozijnen allemaal dotten haar en hoe komen die daar? Eigenlijk vind ik het best wel confronterend hoor, wat zag het er uit . . . en wat ben ik een smeerlap met een grenzeloze gemakzucht. Toch gek want met andere dingen, zoals mijn honden ben ik een eersteklas zeikerd maar mijn huis verwaarloos ik. Nee mensen denk nou niet dat ik nu overdrijf want dat is écht niet zo! Nu moet ik alleen nog 9 kleine ramen lappen maar dat doe ik dus wel met een spuitbus hoor . . . Volgens mij vragen de honden zich af of ik nog wel spoor, de buren ook denk ik. ---------- Dinsdagmorgen 9 oktober. Het leven zit vol onverwachte vondsten als je als bosopruimer zo af en toe je werk doet. De schat van gistermiddag vond ik best origineel en ook niet zo dagelijks . . . namelijk de verpakking van een zwangerschapstest. Lachen toch, hoe bedenk je het om juist dáár zo'n test te doen! Daarbij moesten zij zich vast wel moed in drinken en roken want ik vond ook een lege fles Malibu en nog iets anders met een flink percentage alcohol, en nog daarbij 3 wietzakjes en veel sigarettenpeuken. Ik denk dus dat de door mij gevonden regenjasjes geen nut hebben gehad of wel misschien ook wel. Helaas heb ik de uitslag niet maar mijn fantasie maakte overuren, hoe dit allemaal in zijn werk gegaan is en wat zou ik graag het verloop willen weten! Oh arme Linda wat hoor ik nou? Nergens je honden los bij jullie? Nee ik zal niet meer mopperen want wij hebben hier legale ruimte genoeg om hen uit te laten rennen! ---------- Maandagmorgen 8 oktober. Gistermiddag hebben we een SBB camping bekeken in het Kuinderbos die vuurwerkvrij is. We hadden de hondjes mee en zijn eerst het terrein gaan verkennen zonder hen want dat is dan toch wat makkelijker. Het ligt aan een soort meertje en via google earth hadden we gezien dat je dat meer rond kan lopen dus wilden wij dat daarna doen. Een leuk terrein waar nu één tent stond. Wel opvallend veel wandelaars die over het terrein liepen, beetje vreemd vind ik dat. Het was dan wel zondag en uitgelezen weer maar toch vind ik dat niet horen op een camping waar mensen betalen voor een plekje. Goed, daar stappen we dan maar overheen en we hebben een plaatsje uitgezocht. Daarna honden gepakt en buiten om het terrein de ronde om het meer gaan doen, maar net de lijnen los of wij hoorden al een natte brul van het 'trekkersveldje', door Ko de boswachter 'HONDEN AAN DE LIJN!'. . . Een lekker binnenkomertje dus. Honden aangelijnd en buiten beeld van Ko natuurlijk gewoon weer los gelaten. In het seizoen is het logisch, het is kennelijk een soort natuurpad, maar nu in deze tijd zijn er geen jonge dieren of nesten dus kan ik mij hier niet zo heel veel bij voorstellen waarom het verboden is. Het gaf het geheel toch wel een bijsmaakje. Toch hebben we besloten om dit maar te reserveren, het is niet ver van ons huis, en lekker rustig. Voor de gewone rondes pakken we dan wel net als altijd de auto om een stukje verder waar het wel mag, te wandelen. We hadden nog een camping op het oog maar daar mag je niet meer dan twee honden hebben, gvddd wát een regeltjes allemaal, daar word ik nou beroerd van. Je kan beter ons met 3 honden op een camping hebben dan velen met 2 kinderen! ---------- Zondagmorgen 7 oktober. Momenteel geniet ik intens van het lopen door het bos, elke dag weer net een iets andere lichtval, door de net wat verschillende tijden dat ik daar kom, en dat zie je dan zelfs al met een verschil van 10 minuten! Prachtig zoals de dingen door die laagstaande zon belicht worden en je dan ook telkens weer verrast wordt. Nee hoor ik heb geen last van mijn 'bosbelevenis'van een paar weken terug en loop er net zo vrij rond als voorheen. Vorig jaar heb ik al gezegd dat ik dus nooit meer met oud en nieuw thuis wil zijn en gaan we op zoek naar een vuurwerkvrije camping van SBB of iets anders natuurlijk. Mij is inmiddels wel duidelijk dat ik lang niet de enige ben die er zo over denkt en je dus ook al op tijd een camping moet bespreken! Jaja en dát bedoel ik dus met een camper, dan kun je ad hoc bepalen of je wel of niet weggaat en waar naar toe, dan is alles mogelijk. Onze caravan is zeer basic, niet wintervast en je weet ook niet hoe koud het is, dus ook afhankelijk van stroom, vandaar dat je dus echt op een camping aangewezen bent. Nou zijn er erger dingen hoor, vooral als je op een natuurcamping kunt staan, is het wel even ok voor mij. Als er maar geen vuurwerk is, dan is het al snel goed. Het heeft er ook mee te maken dat ik heel gevoelig ben voor harde geluiden, of veel drukte om mij heen, soms niet makkelijk deze eigenschap. Vandaar waarschijnlijk dat ik zo graag in het bos ben of op andere afgelegen plekken. ---------- Zaterdagmorgen 6 oktober. Alweer zo'n mooie dag! Goed uit te houden op een toeltie in de zontie met een boek, heerlijk, alleen kan ik mij dan maar kort concentreren en vallen mijn oogjes toe . . . o jee ouwe wijven dingen . . . Nou ja, heel cliché, het is zoals het is. Gisteravond voor het naar bed gaan had ik geen zin meer om de kinderkamer op te ruimen, zo kun je hier de huiskamer gerust noemen. Toen ik dat dus net deed moest ik echt in mezelf lachen, precies daar waar Dick vaak zit, ligt allemaal speelgoed, aangedragen door het poppetje! Zij weet dondersgoed dat hij haar verleidingkunsten niet kan weigeren, ook al heeft hij totaal geen zin. Soms kost het haar wat moeite en gaat zij uitkiezen wat hij dan wel goed genoeg vindt om met haar te spelen. Ik vind dat kostelijk om naar te kijken, steeds weer met een nieuw speeltje aankomen, voor hem gaan zitten met vooral 'lange' speeltjes uit haar smoeltje laten hangen, telkens kijken naar zijn gezicht en dan weer naar zijn handen, met een onvoorstelbaar lief smoeltje! En als dat allemaal niet helpt, legt zij het op zijn schoot en tikt dan met haar snuitje zijn handen aan, hoe slim. Als dit ook niet het beoogde effect heeft gebeurt het volgende, zij gaat dan naast hem op de bank zitten, drukt haar snuitje tegen zijn mond aan en moet hij haar tussen de oogjes kussen . . . Jaha dan lukt het altijd hoor! Ohhhh hoe gek kan een mens op zijn/haar honden zijn! ---------- Vrijdagmorgen 5 oktober. Zo, het is weer wat rustiger in mijn brein, fijn gewandeld, en wat zag ik weer een mooie beelden met die opkomende zon en zonnestralen! Gisteren mijn bosverhaal keurig uitgetikt, uitgeprint, foto's er bij, in een net plastic mapje met daarbij ook nog een SD kaartje met het verhaal en de foto's . . . Ja als ik iets doe doe ik het goed en daarbij luchtte het mij wel op, het verhaal van a tot z uit te tikken, maar toegegeven, ik heb er niet veel vertrouwen in dat het 'iets' wordt. Ik heb dus mijn eigen aangifte gemaakt en spullen aangeleverd, hoe makkelijk kun je het als politie agent krijgen zou ik zo zeggen! Nu weet ik zeker dat het míjn verhaal is met míjn goedkeuring. Jeetje Cilia, ik denk totaal nog niet aan verkiezingen want mijn geloof in de politiek is tot beneden het nulpunt gedaald, maar wie weet in de toekomst wordt het de Partij Voor Dieren haha Nu krijgt mijn gebit nog een extra borstelbeurtje want ik moet naar de tandarts en de MH. Nee hoor Cilia ik vind dit totaal niet eng! ---------- Donderdagmorgen 4 oktober. O ja dierendag. Betekent dit dat mensen hun dieren 1x per jaar eens extra verwennen? Schande, het hoort in een geciviliseerde samenleving elke dag dierendag te zijn. Maar dat 'geciviliseerde' hoor je tegenwoordig met een korrel zout te nemen, wàt pakken vol met zout. Jeetje wat klinkt dit negatief hè, maar ja dat is mijn stemming momenteel een beetje. Ik hoop dat dit bozige gevoel snel weer over gaat. Maar ja, het kan niet allemaal hosanna zijn natuurlijk. Nu ga ik boodschappen doen. ---------- Woensdagmorgen 3 oktober. En alweer kan ik MarijkeO bedanken voor advies op afstand, bij deze dus Ja het is met het programma Recuva gelukt om de gewiste foto's terug te krijgen! Natuurlijk zal ik deze bij de aangifte toevoegen maar of het echt wat helpt ga ik steeds meer betwijfelen. Kennelijk kun je in dit land iemand ongestraft mishandelen en als er geen getuigen zijn, kun je lekker los gaan.  Ach ja, het is maar een weetje . . . Hierbij trakteer ik jullie op de foto's en ja natuurlijk voorzien van een balkje vanwege de wet op privacy  en dat zij zichzelf op alle social media breeduit neerzetten geldt dan niet. belager1, die later mijn fototoestel van mijn nek rukte en de foto's wiste de agressiefste van de twee, hier is goed te zien hoe zij op mij af komt en ik al van het pad gegaan was om hen te laten passeren een seconde hierna sprong zij van haar paard en greep mij. De rest weten jullie. ---------- Dinsdagmorgen 2 oktober. Vanmorgen geprobeerd een 'mensenontmoetingsloze' ronde te maken en dat is gelukt. Ik ben veel dingen momenteel ongelofelijk zat, ik ben moe en het vaak negatieve gedrag van mensen hangt mij zo af en toe behoorlijk de strot uit. Ik vertel hier veel maar niet alles. Mijn rustige ochtendronde heb ik wel gehad, zoals meestal hoor maar . . . dan kom je weer HN tegen . . . Bij het begin van mijn wandeling weer allemaal troep, 3 gebruikte condooms, opengescheurde verpakkingen van Durex, tissues, lege blikjes Red Bull, karton verpakking van die zooi en een leeg sigarettenpakje. Of dit allemaal van één persoon is weet ik natuurlijk niet maar zou het wel knap vinden . . . Mij is wel duidelijk bij deze figuur, meer sexdrive in de hersenen zit dan verstand. Godzijdank hebben wij een stel fantastische vrienden die helemaal ok zijn en ben ik ontzettend blij dat wij hen hebben! Gisteren weer stikgezellig in Putten en gisteravond weer zo'n anderhalf uur met een lieve vriendin aan de telefoon! Ach ja, misschien houden deze dingen mij toch een ietwat in balans ---------- Maandagmorgen alweer 1 oktober. Nee ik vind het niet erg en hou van korte dagen en lang donker, maar hoef ik hier niet meer te vertellen. Zaterdagavond een avondje met vriend Piet, die zijn lieve schat Nel net verloren is. Altijd erg emotioneel om in een huis te komen waar net een partner van overleden is, net iets voor mij en uiteraard was ik al eerder weer bij hem geweest maar nu gewoon met Dick samen. Ik zie steeds de lege plek waar ik samen met Nel zat te kletsen, vaak hand in hand om haar te troosten . . . Gisteren een heel gezellige middag/avond gehad bij onze zoon en schoondochter, die samen  met de kinderen de sterren van de hemel kunnen koken en bakken, daarbij nog eens zeer onderhoudend zijn ook! En dan vandaag, nu weer pff een snelle krabbel omdat wij zo een bakkie gaan drinken en een lunch bij onze vrienden in Putten. Ach ja, zo kom je je tijd dus wel door hoor en ben ik vaak afgedraaid na zo'n weekend. Jeetje Til, wat stoer van je boeffies om met een egel in hun bekkies rond te lopen! ---------- Zondagmorgen 30 september. Wat een prachtig weer al een paar dagen, echt genieten hoor en zelfs een uurtje in de zon zitten met een boek, heerlijk! Vanmorgen in het bos zat er een egel op het pad en bekeek ik hoe mijn honden daar mee om gingen en dat was mooi om te zien. Voorzichtig werd egel benaderd, een heel zacht snuffeltje door alle drie de meiden en die vonden dit niet de moeite waard en liepen gelijk weer door. Dat was met onze ruwhaar teckel Lotte en Muisje een heel ander verhaal . . . Lotte heeft mij eens een laten schuddebuiken van het lachen, ik kwam bij de dierenarts en dan loop je langs hun eigen voordeur waar allerlei dingetjes staan, waaronder een voetenveger met het model van een egel . . . Op het moment dat ik daar langs liep greep Lotte in een split second die egel en in één greep keerde zij hem op zijn rug en kwam tot de ontdekking dat het buikje van hout was. Zij liep nog net niet fluitend weg maar die houding van haar was zo ontzettend grappig, het leek wel een mens die een flater sloeg! Wel bedacht ik mij toen dat zij dit dus wel eens in het eggie gedaan moest hebben, als zij los was en ik het niet zag . . . ---------- Zaterdagmorgen 29 september. Zo gisteren een rustige dag gehad en probeer ik de vervelende dingen even te parkeren. Toegegeven, dat lukt natuurlijk niet helemaal, overdag wel maar 's nachts gebruik ik om te denken . . . Helaas heeft ook Emma hier schade van opgelopen. Zij is altijd al een sensitief type, dat is bekend, maar haar angst van vorige week is nog duidelijk te zien. Zelf loop ik weer frank en vrij over de paden, nou ja wel met nu altijd een telefoon op zak en zo af en toe eens omkijken natuurlijk. Emma is vanaf die dag in het bos niet vrij meer, staartje naar beneden en regelmatig ongerust rondkijken. En wat ik niet voor mogelijk hield, als ik in de buurt van het delict kom (oeps ik kijk altijd naar Opsporing Verzocht!), zie je het aan haar, zij probeert om elk hoekje van een bospad te kijken. Arme Emma. Voor haar is deze toestand echt heel erg geweest, een vreemde (waar zij normaal al niets van moet hebben!) die mij zo te pakken heeft, ik heb haar radeloosheid gezien bij het opspringen tegen mij aan. Ook heb ik deze week al een aantal keer gezien dat zij angstagressie vertoont als er hier iemand binnen komt. Zij gaat er zelf niet naar toe maar vanaf haar eigen plaats is zij niet grappig en liet zij van de week zelfs tegen Nel op afstand haar tanden zien. Later ging zij gewoon zelf naar Nel toe, zocht contact en was zij gewoon weer vriendelijk, hoewel ik altijd zeg dat ik 'mijn handen niet voor haar in het vuur steek' en vreemden geen oogcontact met haar moeten maken. Natuurlijk weet ik als GTer wel hoe ik hiermee moet om gaan, maar ja, Emma is echt geen doorsnee hond, neem daarbij mijn eigen emoties en dan is het plaatje compleet. Ach ja, werk aan de winkel zullen we maar zeggen, hoewel therapieën met je eigen hond ook een vak apart is. ---------- Vrijdagmorgen 28 september. Allereerst iedereen bedankt voor de lieve reacties en met mij gaat het goed hoor, alles onder controle. Ik kom zo nog terug op de reacties. En dan, dat het vervolg zo snel kon zijn had ik gisteren nog niet kunnen bedenken. De ochtend verliep rommelig omdat er veel info kwam van diverse kanten en Wendy eigenlijk al gelijk, nav de combinatie paarden, groot bruin en groot zwart/wit, en beschrijving daders, in de goede richting bleek te zitten, wat we toen nog niet wisten. Met een andere vriendin een tijd besteed op het zoeken naar gewiste bestanden op het SD kaartje en dan tot de ontdekking komen dat op het moment suprême, je de info niet krijgt omdat je dan het programma moet kopen . . . à €80.00. We hebben dit goed overdacht en besloten hier nog even mee te wachten tot dat het echt van belang ging worden en ik er vanuit ga dat ook op het politiebureau dit programma aanwezig is om uit te lezen, voor het geval het bewijs het echt nodig zou zijn. Wij wilden samen de middagronde met de honden doen toen de politie aan de deur kwam. Hij moest mij wat vertellen maar begon met de mededeling dat hij geschrokken was dat dit juist mij overkomen is, hij kent ons namelijk goed en heeft veel betekent voor ons toen Remko vroeger dat ongeluk gehad heeft. Wat hij te vertellen had . . . Dader2 was de dag er voor op het bureau geweest om te vertellen wat er gebeurd was. . . Nee niet om te zeggen dat zij spijt had hoor, zo zit dit stuk vuilnis niet in elkaar, maar om haar (FOUTE!) verhaal te vertellen! Die gore rot meiden voelen nattigheid, want we wonen in een dorp en verhaaltjes gaan hier als een lopend vuurtje rond en al die paardenbollen kennen elkaar! Dader1, de ergste, zou gistermiddag komen. Ja uiteraard hoorde ik dat de politie weet dat zij liegen, zij hebben gewoon een paar dagen de tijd genomen om een verhaaltje uit te broeden! Dit heeft voor mij zeer bevestigend gewerkt om mijn aangifte definitief te maken en niet om te zetten in een slappe melding '(nee meisjes dit mogen jullie nooit meer doen hoor)' Ik wil onder geen enkele voorwaarde bemiddelingspogingen en ik zet mijn zin door en ik wil dat dit gevolg gaat krijgen. Ja ik heb ook de namen van die galbakken gekregen en eentje woont vlakbij mij in de buurt . . . Wendy kent haar en dat schijnt een enorm asociaal stuk griet te zijn, met een knappe reputatie . . . Ja MarijkeO inderdaad kwam een vriendin ook al op dat idee van gewiste bestanden weer opzoeken en het resultaat heb je al gelezen! Jouw link ook al bekeken en dat gaat de volgende poging worden. Nou Til, je las al dat de daders gevonden zijn en zo snel had ik ook niet verwacht en nu vertel ik lekker aan iedereen in het bos wat mij overkomen is, niet zo uitgebreid want dan kan ik daar beter overnachten ook! ---------- Donderdagmorgen 27 september. En wat is er nou niet leuk? Het is shocking en eigenlijk had ik het voor mezelf willen houden maar het is té erg. Zaterdagmiddag j.l. ben ik in het bos bedreigd en mishandeld. De reden? Een opmerking over het rijden met twee grote paarden over het wandelpad en het maken van een foto met de mededeling dat zij die avond op FB zouden staan . . . Het ene stuk vreten  vond het nodig om op mij in te rijden met het paard en op 50cm afstand van mij te laten steigeren. Als vastgenageld stond ik aan de grond en al scheldend vloog dat stuk vreten van haar paard en greep mij bij de keel en snoerde de riem van mijn fototoestel  strak om mijn nek waar ik onder zware bedreigingen de foto's moest wissen, hetgeen ik niet van plan was en dat ook zei. Ik probeerde mij  te ontworstelen aan haar strakke greep maar dat lukte niet, daar kan ik niet tegen op, mede omdat dat andere stuk vuilnis ook van haar paard sprong, en het paard van mijn belager overnam en zij dus twee handen vrij had om mij te molesteren. Mijn fototoestel werd van mijn nek gerukt en de aanvaller greep toen de hondenriemen die ik om mijn nek droeg en snoerde die toen aan. Ik had alle gelegenheid om in haar hand te bijten, die voor mijn mond zat en in mijn rechterhand had ik de rollijn waar ik ook mee zou kunnen meppen maar ik deed niets. Niet omdat ik stoer, dapper of zoveel zelfbeheersing had, nee dit was puur uit lijfsbehoud. Ik had geen ander keuze want razendsnel besefte ik dat ik dat ging verliezen, of mijn fototoestel, waarvan ik zag dat de flitser uitgeklapt was en het batterijklepje open stond,  het slachtoffer ging worden en niet te vergeten mijn honden, die rond liepen. Emma was erg bang en sprong steeds tegen mij op met een angstige blik. Heel sneu, haar leider werd aangevallen, zo verklaar ik het. Toen belager twee de foto's van mijn toestel gewist had liet dat stuk vuilnis mij los. Ik ben naar de auto gelopen en heb daar even tijd genomen om weer wat tot mezelf te komen. Wel aangifte gedaan (dinsdag jl), helaas niemand gezien, dus geen getuigen, geen aantoonbare schade aan mezelf (hè jammer nu dat ik op dat moment voor geen schade aan mezelf koos en mij totaal niet verdedigd heb), geen namen van daders, foto's gewist, dus eigenlijk geen poot om op te staan. Hoe erg. Eerst wilde ik de publiciteit niet opzoeken maar besloot, ook onder druk van mijn omgeving, om dit niet zo maar te laten passeren, en nu zijn meerdere personen actief bezig om de namen te achterhalen van de daders. Dit zal dus nog wel een vervolg krijgen. ---------- Woensdagmorgen 26 september. Net thuis, zit nog met mijn laarzen aan en alweer weinig tijd, direct komt vriendin Nel. Morgen ga ik mijn best doen hoor, ik heb wel iets te vertellen namelijk, allemaal wat chaotisch hier momenteel. Nee niet iets leuks. ---------- Dinsdagmorgen 25 september. Net in het bos en had ik al spijt van geen fototoestel bij mij, en ben ik terug gegaan naar de auto om mijn mobieltje te pakken. Zo fotogeniek is het bos in de ochtend met die zonnestralen en lichtstrepen! Dit had ik vanmorgen al getikt toen er allerlei telefoontjes kwamen en ik ook weg moest, vandaar dit latertje. Gistermiddag weer een heel gezellige Hema-koffiebabbel gehad met die lieve Klàra, het was weer gezellig! Nu heb ik niet zoveel meer te babbelen, morgen maar weer dan. ---------- Maandagmorgen 24 september. Toen wij gisteren richting zuiden reden werd het steeds waziger en natter en uiteindelijk bij 'Het Leesten' aangekomen viel de regen ons toch erg mee. Een forse opkomst, ondanks de slechte weersvoorspellingen. Leuke wandeling in een prachtig gebied maar van ons mag hij nog wel wat langer maar dat geldt dus volgens mij niet voor onze honden . . . Gewend aan lange wandelingen, alleen met mij of samen met Dick, vinden zowel Emma als Laura er niet veel aan in zo'n groep. Zij vinden andere honden en mensen geen probleem maar je merkt dat zij erg bezig zijn met ons en dan met name om ons niet kwijt te raken in de massa en vooral omdat Dick en ik vaak niet bij elkaar lopen hebben zij een groot probleem. Roos niet, die is erg zelfstandig en 'full of herself' en dat zie je ook terug in haar gedrag tijdens wandelen met een grote groep. Heel relaxt loopt zij overal tussen door, hier een kwispel daar een kwispel en regelmatig komt zij naar ons toe en contact even je hand, zo schattig! Op het eind van de wandeling regende het heftiger en tijdens de heerlijke lunch (!) regende het pijpenstelen. Er was ook een trimdemonstratie waar veel belangstelling voor was en mijn vraag was of zij even de enorme pluimstaart van Poppetje kon fatsoeneren, dat wilde de aardige trimster wel en oef het deed mij pijn aan de ogen toen de schaar er in ging . . . Waarom ik dit dan toch wilde? Nou omdat de keurmeester op de show zei dat zij voor het mooie totaalbeeld een te dik en te lang behaarde staart heeft. Nou voor één keer wil ik dus wel eens zien wat dat in de praktijk betekent als zij een 'showstaart' heeft, lachen toch! En ja, ik moest er wel even aan wennen, daarbij is er nog genoeg haar overgebleven en het is wel netjes zo, dit moet ik toch wel even eerlijk toegeven. Maar of ik dit weer doe valt nog te bezien hoor. Eigenlijk hadden wij daarna nog een verjaardag en die ging niet door dus zijn we naar een speciale ijssalon gegaan in Uchelen waar wij onszelf op een super-de-luxe bak ijs getrakteerd hebben die heel weinig gekost heeft . . . Dick vond namelijk een verkreukeld biljetje van € 10.00 op de grond! Op de terugweg de hondjes nog even uitgelaten in het Roggebotzand en toen lekker naar huis waar wij ons na opruimen van natte troep comfortabel geïnstalleerd hebben op bank en stoelen met hondjes bij ons geplakt en heel veel leesvoer (dank je Joke!) en ik natuurlijk ook nog naar Boer zoekt vrouw gekeken heb. Eten hoefden wij niet meer, dus heerlijk makkelijk. Het leven kabbelt zo lekker voort toch! ---------- Zaterdagmorgen 22 september. Hoe is het mogelijk, dagelijks kom ik wel 2x langs een bepaalde plek en het is mij nooit opgevallen . . . Wendy vertelde mij dat daar in het bos, aan een vogelnestkastje een enorm wespennest hangt en wel heel erg apart is. Vanmorgen heb ik mijn hoofd op die plek maar eens opgeheven haha, en ja hoor, zeker heel apart want hij gaat zelfs door het nestkastje heen! Vanmiddag loop ik er weer naar toe (ja natuurlijk) en neem een fototoestel mee Het schijnen geen agressieve wespen te zijn, de zg hoornaar, mij volkomen onbekend en uiteraard heb ik hem al gegoogeld en weet er nu wat meer van. Maar al met al ben ik toch blij dat hij hoog hangt en er geen hond haar of zijn hoofdje in kan steken. Weer wat geleerd dus! Of ik morgenochtend een krabbel kan tikken weet ik nog niet want wij gaan naar de 'Setterfamiliedag' en hebben een wandeling en een lunch, het verdere dag programma doen wij niet mee wegens andere verplichtingen. Ik vrees een beetje dat het een natte dag zal worden, maar voor ons maakt dat ietsje minder uit, we kunnen goed tegen regen en met de honden wandelen doen wij toch wel, weer of geen weer. ---------- Vrijdagmorgen 21 september. En blik op de herfst, dat kun je wel zeggen. Vanmorgen stapte ik weer heerlijk in mijn eigen auto, en wat een verschil met het rugzakje! Een tijdje geleden had ik Dick nog voorgesteld om een kleiner en dus goedkoper autootje te kopen, moest toch kunnen dacht ik . . . Maar ik ben voorgoed genezen, en was de laatste week voor mij toch wel een eyeopener en/of leermomentje? Jeetje wat fijn een 'iets' ruimere auto, helemaal ingericht voor onze meiden, met een comfortabele plek voor hen en, ook niet onbelangrijk, voor mij geen (hijgend) hondenhoofd meer tussen de stoelen door op mijn schouder. En ook véél handiger, ik kan weer gerust even een boodschapje doen en de meisjes veilig in de auto achter laten, en als ik dat doe liggen zij bij terugkomst altijd languit te slapen, want zoveel ruimte hebben zij wel. Nee wij hebben geen slagschip als auto hoor maar een gewone Peugeot Partner. Zo dit was praatje auto. Toen ik vanmorgen in het bos liep barstte er opeens een geweldige bui los en het was zo grappig, alle drie gingen zij compleet uit hun setterdakje, spelen en rauzen, als kleine kinderen opgewonden door die enorme bui! Over kinderen gesproken. Wat een afgrijselijk drama gisteren in Oss. Daar heb ik bijna de hele dag over lopen piekeren (ja hoor ik wel weer dus) Ik probeer mij te verplaatsen in die ouders maar is bij benadering niet mogelijk, dit gaat je voorstellingsvermogen totaal te boven. Wat een onoverkomelijke ramp. Volgens mij is dit té erg om te bevatten en houdt je leven op. Alle verdere woorden die ik hier aan besteed zijn overbodig. -------- Donderdagmorgen 20 september. Beetje laat vandaag en niet omdat ik niks gedaan heb hoor, maar andere dingen hadden even prio. Vandaag heb ik mij in het bos weer een slag in de rondte geërgerd, oeps alweer ja . . . nee gelukkig niet aan mijn schatjes maar wel aan het gedrag van andere mensen. We hebben hier dus een mooi zandpad waar je een leuke ronde over kunt maken en is verboden uiteraard voor paarden, daar is zo'n pad te zacht voor, maar wij hebben een mooie ruiterroute hier in het bos, die ik zelf ook regelmatig loop. Maar ja, die vervelende ruiters, meest irritante verwende paardenmeisjes, gaan tegenwoordig weer gewoon over het zandpad en maken alles kapot. Als het droog is is het niet al te vervelend hoewel zij grote gaten maken, maar waarom doen zij dit nou toch, zo ontzettend egoïstisch allemaal, als zij maar een leuk rondje kunnen hobbelen. Kortom, ik heb foto's gemaakt en ga hier SBB van op de hoogte stellen want ik ben het zat. Waar ik ook strontziek van wordt (uit'drukking' oepss komt goed uit!) zie je op de onderstaande foto van vanmorgen . . . Godzijdank hebben mijn honden dit gemist . . . ik had hen net aangelijnd . . . ---------- Woensdagmorgen 19 september. Gistermiddag heb ik mij geërgerd aan mijn honden en niet zo'n klein beetje ook, ik flipte bijna . . . Het laatste stukje, vlakbij de auto, ik wilde Laura (ja dat zeg ik als ik serieuzer ben) en Emma net aanlijnen . Plotseling, alsof zij gelanceerd werden vlogen die twee rechts uit de flank en en ja hoor . . . human nature in volle glanzend bruine glorie! Gelijk realiseerde ik mij dat zij in dat rugzakje vlak achter mij zitten . . . Op mijn brul schrokken zij zich het apezuur en lieten de heerlijkheid vallen, gatverdamme! Ik heb helaas niet kunnen voorkomen dat er al een stukje gerecycled  werd en dat gaf wel wat ongemak in de auto . . . Ook vanmorgen een stukje ergernis. Om het bruine platgespoten aardappelveld te vermijden nam ik een afslag en eenmaal aan de buitenkant van het bos miste ik er twee, natuurlijk Roos en Laura (ja nog een keer mijn serieuze kantje). Zij waren zij keurig omgerend om tóch bij dat aardappelveld te komen. Heel in de verte zag ik hen, struinend over het veld. Normaal vind ik het niet zo heel erg als zij een aardappel pikken (vooral Roos doet dit) maar nu het groen doodgespoten is ben ik niet zo blij. En dan weet je dat roepen op die afstand geen zin heeft en alles in mij zegt dat ik gewoon door moet lopen maar toch deed ik dit niet en stond mij godvergeten op te vreten van binnen. En toen eindelijk, daar kwam Laura aan, met een pretgezicht en een immense aardappel, die er amper in paste, in haar smoeltje. Ach ja en er achter aan kwam Roos en dan is gelijk mijn woede al weer over. ---------- Dinsdagmorgen 18 september. Ik vind het nog steeds hilarisch, die 3 honden op dat kleine achterbankje! Het begint al bij het instappen, allereerst gaat Emma naar binnen, kennelijk vinden de bleke betjes toch dat zij leader of the pack is, dan stappen zij in en moet er wat opgeschoven worden wil ik alles er in gepropt hebben zonder staartjes te amputeren. Als ik dan de motor start en even achterom kijk is het zo schattig en ook zo duidelijk, Emma zit in een hoekje met een geknepen bekkie en dito billetjes en de spikkels draaien een minirondje, gaan liggen en zijn bijna zo klein als een kat! Die Engelse setters beschikken over een grenzeloze inschikkelijkheid, letterlijk en figuurlijk, een fantastische en handige eigenschap. Ja hoor het past allemaal maar ik moet er toch niet aan denken altijd zo'n klein rugzakje te hebben, bij het uitstappen moet ik terdege opletten niet een hernia te krijgen, zo laag allemaal. Wat ik vanmorgen ook zo komisch vond, ik zat hardop te lachen in m'n eentje, ik zag een man, grote kale vent met een kinderwagen en op zijn rug had hij een grote, roze met witte stippen, luiertas! Misschien komt het omdat ik van een andere generatie ben maar met de beste wil van de wereld en een hele bak fantasie zou ik mij nooit kunnen voorstellen dat Dick dat ooit gedaan zou hebben, wel met een kinderwagen lopen maar die roze luiertas hè! Volgens mij heeft Dick toch wel een beetje gelijk, de mannen feminiseren . . . ---------- Maandagmorgen 17 september. Fijne sfeer buiten en Dick zei al 'ga nou eens even onze Zwedenvakanties deze tijd bekijken op de reissite en kwijl van die prachtige plaatjes'. Nee Dick dat doe ik niet want ik vind dat net zo moeilijk om foto's van overleden honden en mensen die mij dierbaar waren te kijken . . . Nou is het niet helemaal zo dat ik die foto's nooit meer zie hoor, want ik kijk regelmatig naar de reissite om wat eens was en toch hopelijk ooit weer terug komt, maar ja hè, dan moeten die kostbare autoreparaties toch wel stoppen! Alleen op dit moment gaat dat even niet door diverse factoren die mijn geest nogal emo belasten. Ha poppetje heeft weer een vergeten speeltje terug wat zij met zoveel plezier in haar armpjes (ja toch wel) en mondje (ja toch wel) gesloten heeft, het is vermakelijk! Dat is gewoon een oude wollen dienstsok van Dick met een bal er in en het kost geen drol en geeft een hoop lol! Zij ligt er mee op de grond en op de bank op haar rug en zij vertedert ons nog meer dan een baby ooit zou kunnen doen en dat meen ik echt! Ach ja, misschien toen ik zelf nog in de babyperiode zat wel natuurlijk maar nu ligt mijn focus toch wel op heel ander gebied. Wel grappig en dat realiseren wij ons wel hoor, alles wat zij doet vinden wij lief en het is zo dat ons poppetje zo onvoorstelbaar vertederend is in alles wat zij doet, geen woorden voor! Alle lof ook voor de fokker, Eddy Deville, die haar zo liefdevol heeft gehad de eerste 8 weken van haar leven! ---------- Zondagmorgen 16 september. Nu ben ik toch wel een beetje blij dat wij deze week mooi weer hebben hoor, dat maakt het gebruik met het rugzakje toch wat eenvoudiger. En daarbij, je moet een gegeven paard dus niet in de bek kijken en ben ik blij dat wij zo makkelijk een vervangende auto gekregen hebben zonder restricties, ja uiteraard moet er wel benzine in. Ik heb ook wat foto's gemaakt van de schaapjes op de achterbank, wel schattig! Verder niets te babbelen vandaag en ga ik maar eens mijn kledingkast leeg trekken want er is heel veel wat weg kan. ---------- Zaterdagmorgen 15 september. Nee ik ga niet vertellen wat autoreparatie gaat kosten maar dat ik de bibberitis kreeg was volkomen terecht! We hebben nu een leenauto, nou ja zeg maar gerust autootje . . . een Peugeot 106 oid, ik weet het niet precies en ik vind het net een rugzakje, zo klein. Ze hebben zich bij de Peugeot vast niet gerealiseerd dat er 2x per dag 3 grote vieze honden in moeten Maar wat ik wel weet is dat ik dit autootje toch wel een beetje netjes moet houden  . . . want de dames zitten met zijn drietjes als makke schaapjes naast elkaar op het ieniemienie achterbankje. Zij stapten gewoon in alsof het de normaalste zaak van de wereld was, dat vind ik dan weer zo cool van hen, zo ijskonijnig! Ja uiteraard een groot laken en vetbed er over heen en ik zie al dat ik ook wat over de rugleuningen van de voorstoelen moet doen want een zwabber met een natte bek is zo gemaakt. De wandelronde heb ik maar gewoon over het verharde pad gemaakt, een beetje bang voor extra vieze honden, dat moet dan maar voor een aantal dagen . . . hmmm minstens t/m volgende week donderdag . . . ---------- Vrijdagmorgen 14 september. Nu net op dit moment is de crematie van Alice en ik ben er niet naar toe, Schiedam is wel een beetje ver en daarbij ken ik haar familie niet en Alice merkt er zelf niets van. Ook durf en kan ik met de auto niet zo ver, hij maakt sinds gistermiddag een raar geluidje waar Dick vanmorgen al voor naar de garage geweest is, ieuwww de drukgroep, geen idee hoe dat werkt maar als ik de koppeling in trap maakt hij zuchtend een piepgeluidje en weet ik al dat dit een kostbaar grapje gaat worden gverdgdver. Vanmiddag horen we wanneer dat gerepareerd wordt en wat dit gaat kosten bibberdebibber Gisteren heb ik eindelijk de vakantiefoto's van Dick zijn fototoestel gekregen en moet ik aan de slag voor het mosterd na de maaltijd is. Net lekker een bakkie buiten in de zon genomen, zo heerlijk met de hondjes languit op hun buitenkussens. Deze tijd vind ik het zo fijn om in de zon te zitten, dan is het lekker uit te houden en voor mij is dit normaal gesproken ook dé ultieme vakantiemaand. Dus nu nog even geen computergeneuzel maar ga ik lekker buiten zitten met mijn goede boek: 'Rivka' geschreven door Femmetje De Wind, het is haar eerste boek en zeer veel belovend kan ik wel zeggen. Het is een zg psychologisch boek, een familiegeschiedenis en regelmatig moet ik stukjes even opnieuw lezen gezien de gecompliceerde situatie omdat de delen in verschillende tijden spelen. Kortom, een boek wat je niet snel even oppakt een bladzijde leest en weer weg legt, maar er wel 'bij' moet blijven. Ik heb geprobeerd het in bed te lezen maar dat lukt niet, te moeilijk omdat de oogjes te snel dicht willen haha ---------- Donderdagmorgen 13 september. Ja en dan realiseer je je hoe de woorden van die quote eigenlijk ook op ons slaan . . . maar aan de andere kant, plannen moet je blijven maken in je leven en je kunnen verheugen op dingen die (misschien wel nooit . . . ) komen gaan. Het is tragisch en bizar wat er met Alice gebeurd is en toch, de honden waren haar alles, zij had geen relatie en geen kinderen,  en het lijkt er op dat zij gewoon in haar slaap is overleden. En wat is er dan mooier om dat in alle rust met je hondjes tegen je aan over je heen te laten komen? Wat anders en fijner nu, wat is het een prachtig weer en wat ben ik blij dat ik van honden, buiten en vooral de rust in de natuur hou! Natuurlijk had ik mijn fototoestel mee, het mini dingetje en ga ik zo eens kijken wat het geworden is. Helaas Cilia, ik zou ook wel eens willen dat ik nare en ook mooie (!!) dingen wat meer aan de oppervlakte zou kunnen houden maar na zoveel jaar is mij dit nog niet gelukt en moet ik maar aanvaarden dat ik zo in elkaar zit en is het een deel van mijn persoonlijkheid.  Dus zijn nu mijn gedachten bij jou . . . Nog iets voor Til. De volgende keer zou ik graag een foto van Nico willen nemen als ik hem tegen kom met de hondjes en zijn scootmobiel, ook dit raakt mijn emotionele snaar diep, wat een schitterend plaatje is dit! Verder jaaaaaa MarijkeO, jij weet precies wat ik bedoel, alleen is een buscampertje voor ons echt te klein hoor, hoe graag ik dat ook zou willen! Enuh latten? Es kommt nicht in Frage . . . ---------- Woensdagmorgen 12 september. Gisteren had ik het over plannen maken en niet kunnen kijken in de toekomst. In de middag werden die gedachten weer bevestigd op een harde manier. Ik kreeg bericht van Marian, ook een Engelse setter cq teckel liefhebster, dat een erge leuk vrouw, die ik ook ken uit de Engelse setterwereld, plotseling is overleden. Zij was op vakantie en had een strandhuisje gehuurd voor een week en had de dag er voor nog fijn, zonder enig probleem gewandeld en gegeten met andere setterliefhebbers, is 's avonds naar bed gegaan, hondjes lagen bij haar en de volgende dag werd er niet gereageerd op berichten en bleek zij overleden te zijn en in bed tussen haar slapende hondjes te liggen. Dit bericht liet mij op mijn grondvesten schudden, en niet zo'n klein beetje ook. Eigenlijk is dit niet meer uit mijn gedachten geweest sinds ik het hoorde. Lieve Alice, ik zal je nooit vergeten met je grappige verhalen tijdens de 'Crufts' in Engeland, al heel lang geleden. ---------- Dinsdagmorgen 11 september. Ja en dan krijg je prachtige foto's van het noorderlicht uit Zweden en dat doet mij wel wat hoor en  natuurlijk hopen wij dat in de toekomst ook weer te beleven . . . Maar voorlopig zit het er op met vakanties en hoe alles er volgend jaar uit gaat zien weten wij nog niet, natuurlijk plannen zat maar of alles uitgevoerd kan gaan worden is ook voor ons nog een vraag. Haha in het verleden behaalde resultaten bieden geen garanties voor de toekomst! Gek we zijn heel vaak en lang weggeweest maar deze 3 weken leken wel bijna eindeloos. Nu maar weer even naar de werkelijkheid van vandaag, Dick is weer aan het werk en ik zit ook weer in het dagelijkse patroon. Ik geniet volop in het bos nu ik zie dat de bomen moe zijn en nog opvallender vind ik het eigenlijk dat ik geen gevolgen zie van de lange tijd zonder regen van deze zomer. De meiden vinden alles wel prima volgens mij en komen thuis meer tot rust dan tijdens vakanties, dan is er natuurlijk veel meer gedoe om hen heen, ook wij lopen veel meer heen en weer dan thuis. Emma, die al geen liefhebber is van al die menselijke interacties ligt constant op haar rug met haar beentjes omhoog op de bank, ik denk bij te komen of zo. En ik dan? Jawel ik geniet toch ook echt weer van het 'alleen' zijn, ben veel van plan, heb veel knutsel ideetjes maar ik geloof dat het voorlopig bij plannen blijft  . . . ---------- Maandagmorgen 10 september. Zo weer terug op de oude plek. Gisteren rustig een hoop zooi opgeruimd en alles wat uit de caravan kwam moest goed uitgeklopt worden, één en al zand. Nu alleen de hondenbedden vandaag nog in de wasmachine en dan is alles weer klaar. Ook begint vandaag het normale leven eigenlijk weer, is ook niet fout hoor, ik hou wel van regelmaat, hoewel wij dat tijdens de vakanties ook altijd gewoon hebben. Hondjes op de normale tijden uitlaten, lange wandelingen en eten op de gebruikelijke tijden . . . Ja eigenlijk best wel een beetje zeikerig maar zo zit ik nou eenmaal in elkaar. Had ik vroeger al met de kinderen, nog altijd geldt voor mij Reinheid, Rust en Regelmaat en ik zie gewoon dat alles wat leeft en onder mijn verantwoordelijkheid valt, dit ook goed bekomt. Nou dit was opoe Zwart die even tot jullie sprak ---------- Donderdagmorgen 23 augustus. KLIK HIER voor de vakantiesite! ---------- Woensdagmorgen 22 augustus. HELPPPPPP ik ben onthand! Sta op een camping in Angeren, Gelderland en heb geen internet (basic camping noem je dit, alleen de prijzen zijn niet echt basic kan ik wel zeggen). Erg lastig, daarbij heeft mijn computer ongelofelijk irritante dingen momenteel, en hij wil totaal niet meer wat ik wil. Toch ga ik nu maar proberen er wat van te bakken. Het gekke ding wil zelfs amper opgestart worden zónder online te zijn, lust je nog peultjes? Ik heb thuis nog een fotobladzijde gemaakt voor augustus, KLIK HIER Voor de rest ga ik nu even verder op de reisafdeling van vakantie 2018. ---------- Maandagmorgen 20 augustus. Dick is weer ok hoor en heb ik mij weer nodeloos ongerust gemaakt. Neem het mij niet kwalijk want wij hebben uiteraard al eens op deze manier een klapper in ons leven mee gemaakt en die heeft een enorme impact op ons gehad. Nu weer over tot de orde van de dag en ik heb het nut van wespen opgezocht. Inderdaad is het zo dat zij voor bestuiving nuttig zijn en daarbij ook nog eens veel insecten verorberen die anders onze gewassen zouden schaden, het is maar dat jullie dit weten. Maar van mij hoeven die mispunten niet. Vandaag zal ik nog even een fotobladzijde maken en ook een vakantiesite opzetten. Jammer genoeg en gek, krijg ik niets meer geupload via mijn dickenyvonne.nl site, en heb hierover al gecorrespondeerd met de host, maar zij snappen mij niet en ik snap hen niet. Ik zal mij hierover met een 'student aan huis' maar eens gaan buigen als ik weer thuis kom want naar mijn smaak moet het iets simpels zijn maar leg dat maar eens schriftelijk uit als digibeet aan een diginerd. Dus zal ik hier morgenochtend de link plaatsen naar onze vakantiebelevenissen. ---------- Zondagmorgen 19 augustus. Ja inderdaad, de goden waren eergisteren met ons hoor en ook jullie Peter hadden het geluk aan jullie kant! Ik heb ook geen enkel idee wat het nut van wespen is, misschien voor bestuiving oid? Toch eens googelen maar vooralsnog kan ik geen leuke kant van een wesp bedenken . . . We zijn nu bezig met de voorbereidingen voor onze vakantie, die eigenlijk al begonnen is maar we gaan dinsdag weg. Eerst eventjes rustig de spulletjes in de caravan laden. Net na de wandeling is Dick weer naar bed gegaan en echt waar, ik kan mij niet heugen wanneer zoiets gebeurd is, hij voelt zich niet zo lekker. Ik hou niet van dit soort dingen en geeft mij een ongerust gevoel en heb hem wel gezegd dat ik regelmatig even kom kijken . . . hè bah. Voor mezelf ben ik nooit ongerust als er iets is maar voor mijn omgeving, kennelijk heb ik het dan niet zelf in de hand, ben ik in dit opzicht lichtelijk een doemdenker. Goed, ik geef mezelf een schop onder het kontje en ga zo starten met allereerst een bakkie koffie en straks Emma fatsoeneren, wel nadat zij even een uurtje geslapen heeft hoor, na de wandeling. ---------- Zaterdagmorgen 18 augustus. Gisteren is poppetje werkelijk door het oog van de naald gekropen! Toen ik naar Harderwijk moest had ik de meisjes mee en kon dan op de terugweg even een ronde lopen in een gebiedje waar ik dan langs kom. Halverwege de wandeling zie ik poppetje ineens met 4 pootjes van de grond komen en een meter of tien weg spurten met om zich heen een zwerm hard zoemende wespen! Kennelijk was zij met haar hoofdje in een verrotte holle boomstam gedoken en daar zat een nest in! Jeetje nog aan toe, ik was volgens mij ook nog sneller dan het geluid, riep haar bij mij en de zwerm verliet haar. Zij klapperde met haar hoofd en oren en ik kon haar toch rustig bekijken tussen het geklapper door. Er zaten 4 wespen vast in haar vacht, twee in de binnenkant van haar oren en eentje op haar hoofd. Toen ik die verwijderd had, met blote handen (!), bleef zij klapperen en krabben, snel halsband af en daar zat er ook eentje onder! Ik zag geen zwellingen op komen maar had eerst het idee om gelijk terug te rijden en naar Ermelo te gaan. Maar omdat ik niet echt iets verontrustends zag dacht ik 'Yvonne chill en bekijk het eerst even rustig'. Ik zag aan haar dat zij wel geschrokken was, en toch grappig, totaal niet in paniek geraakt, heb hen in de auto gezet, was niet ver van huis en heb haar de eerste uren nauwkeurig geobserveerd en kon toen constateren dat het met een sisser afgelopen is. Hoe is het mogelijk, totaal geen steek en ik ook niet! ---------- Vrijdagmorgen 17 augustus. Uiteindelijk werd het gisteren nog een drukke dag met allemaal 'social talk' en dat is door gegaan tot ik naar bed ging! Nee van lezen kwam dus ook niets meer want ik had veel te overdenken maar viel als een blok in slaap dus overdenken kan ik beter maar overdag doen. Problemen of gewoon leuke verhaaltjes en belevenissen van vrienden doen mij altijd veel, daarbij wil ik altijd álles horen  en kan ik er erg mee bezig zijn en dan vooral hoe ik hen eventueel kan helpen of tot steun kan zijn. Ja daar héb je vrienden voor toch? En ook ik kan met mijn gebabbel bij hen terecht en zo hoort het! Wendy heeft mij ook figuurlijk bij mijn kuif te pakken . . . zij verzamelt kleine brokstukjes van gekleurde tegels die tussen het puin op het bospad liggen om een kunstwerk van te maken. Ook ik kan nu niet meer normaal over het pad lopen zonder in gebogen houding met mijn neus op de grond gericht te lopen, wat de honden erg raar vinden. De sport is nu natuurlijk om zo'n apart mogelijk steentje te vinden om elkaar lekker af te troeven, bedankt Wendy!   Vanaf hier nog heel veel sterkte gewenst aan Leen en Joke (nee een andere), de eerste is al jarenlang een zeer trouwe krabbellezer. Hem, nou hen dus natuurlijk, is iets verschrikkelijks overkomen hoorde ik gisteren. En laten wij in godsnaam hopen dat het een goede afloop zal krijgen. ---------- Donderdagmorgen 16 augustus. Reactie van Wendy gisteren op de krabbel, 'helemaal gelijk, het is zo waar'. En tevens een soort levensles, omdat wij altijd zeggen dat we het ergste hebben mee gemaakt en ook weer opgestaan zijn. Vandaar dat ik ook helemaal toe geef aan diep verdriet, zoals ook het hemelen van mijn hond, omdat je van jezelf weet, dat je weer op staat en verder gaat. Neem nou vanmorgen, Dick zei iets over een troetelnaampje van onze teckel Lotte, gelijk krijg ik dan het laatste beeld van Muisje weer op mijn netvlies en ja hoor, dikke tranen, dat duurt een aantal minuten en daarna ben ik weer een soort van opgelucht. En gelijk vandaag, zoals ik dat al jarenlang heb, begin ik weer van dit seizoen te houden, heerlijk langere schaduwen , graanoogst van het land, langzamerhand minder drukte, mensen zijn de zomer een beetje zat, het wordt weer duidelijk sneller donker en Yvonne start up . . . Nu ga ik weer even naar buurvrouw Nel, die gisteren ziekenhuisuitslagen gekregen heeft. ---------- Woensdagmorgen 15 augustus. Na 6 jaar nog geen dag uit onze gedachten, zo lief en zo'n prachtige unieke persoonlijkheid, die wij volgens ons nooit meer zullen tegen komen. ---------- Dinsdagmorgen 14 augustus. Zo dat hebben we ook weer gehad. Gistermiddag om half 3 konden we ons meisje weer ophalen en werden we groots ontvangen door haar met een Prodentsmile! Gelukkig geen enkel element er uit, alleen de achterste kiezen schoongemaakt en de rest mooi gepolijst. We troffen het met het weer want op de terugweg hebben we nog een leuke wandeling gemaakt (we hadden alles mee), in een voor ons 'oud' gebiedje. Aan Emma was niets te merken en bij thuiskomst ook gewoon lekker gegeten. Gisteravond was het lachen, Dick had uitgevonden hoe hij youtube filmpjes via zijn mobieltje op de tv kon vertonen. En ja dat is heel wat voor ons hoor, want we zijn met apparaten totaal niet handig lezen nooit gebruiksaanwijzingen en gebruiken altijd alleen de basisfuncties waar we het voor gekocht hebben. Zo ook de tv die wij al een jaar of 7 hebben dus toch knap dat Dick dat nu dus kan. En aangezien ik een 'eigen' kanaaltje heb op youtube (gewoon Von Zwart in de zoekbalk intikken) en daar staan 3 filmpjes van de honden op en die zagen we nu dus op tv, leuk! Nou Emma en Roos interesseert het geen fluit maar poppetje is echt onze tv kijkster en herkende gelijk haar eigen roedeltje, werd dol enthousiast en dat was kostelijk om te zien en o natuurlijk dat moet ik ook eens filmen en weer op youtube zetten! ----------   Maandagmorgen 13 augustus. Vanmorgen op tijd op want Dick had ook de auto nodig om even met Wendy hooi in de aanhanger te halen. Nu heb ik ook maar even, direct ga ik met Emma naar de dierenarts voor haar gebitje. Ach en weer is zij er in getrapt, geen eten (vanwege narcose) maar toch het idee dat zij iets gehad heeft. De grote truc is dan dat ik zorg dat ik iets smeerbaars in huis heb, zoals een theelepeltje leverworst oid, dit smeer ik door de bak, gooi er een scheutje water in en huppakee dat vindt zij heerlijk! Ik kan er niet tegen als ik de anderen gewoon eten zou moeten geven en mijn schatje staat met een zielig smoeltje er naar te kijken en dit is een perfecte oplossing (zelf bedacht!) voor hondjes die niet mogen eten maar wel mogen drinken voor een operatie! Nu stop ik want ik moet weg. ---------- Zondagmorgen 12 augustus. Ja Til, zo zie je maar, wij zijn echt van de oudere generatie en dus van de oude stempel, het zij zo. Ik had ook met de trein zullen gaan en de entree was aangepast aan onze leeftijd, (€7.50) haha, maar goed, al met al ben je voor niet eens 100% plezier, minstens €30.00 kwijt. En dan die gigantische tarieven om mee te doen en 5 minuten in de showring te staan *&^%$ zoiets van €80.00 . . . Maar dat neemt niet weg dat ik mij absoluut wel kan voorstellen dat er veel mensen zijn die dit gewoon echt leuk vinden en het er dus allemaal voor over hebben, godzijdank mogen we het in dit land allemaal zelf uitmaken (nog wel) Ook heb ik al geluiden gehoord dat het de laatste keer in de RAI zal zijn . . . jaja lekker gemeentebestuur hoor in Amsterdam, einde aan een traditie van bijna 130 jaar! Amsterdam heeft een goeie burgemeester aan Femke Halsema . . . maar goed dat is weer een heel ander hoofdstuk. Hét grote nieuws bewaar ik nu toch voor het laatst! Mensen die FB hebben, weten het waarschijnlijk al maar . . . WE HEBBEN DE STRIJD MET GROTE INSTANTIES OM HET BOS HIER TE BEHOUDEN GEWONNEN! DE WINDMOLENS KRIJGEN EEN ANDERE ACCEPTABELERE PLEK EN HET BOS HOEFT NIET GESLOOPT TE WORDEN! Alle tijd en moeite is door vrijwilligers van de actiegroep 'Red het Swifterbos' , waar Dick de woordvoerder van was, nou ís dus, 'Dorpsbelangen' en het 'IVN', die zich aaneen hebben gesloten, voor elkaar gebokst! Men heeft er geen weet van hoeveel vrije tijd er achter de schermen mee gepaard gegaan is, de ene bespreking met hotemetoot zus en hotemetoot zo zijn er aan voor af gegaan en de belangen van o.a. de boeren, die heel graag een windmolen op hun land willen hebben, is erg groot want . . . KASSA! Ik kan niet anders zeggen dat de actiegroep 'Red het Swifterbos' toch wel heel veel bereikt heeft de afgelopen jaren want jullie weten ongetwijfeld nog wel dat er plannen waren om in het bos te gaan bouwen en de paardenstalletjes op de schop moesten en ook dát is door de actiegroep afgeserveerd! Bravo lieve mensen waaronder mijn eigen man, die toch echt een hoofdrol heeft gespeeld, enorm bedankt en wat een geweldige actievoerders zijn jullie en dit alles geweldloos en op een nette manier! Zo kan het dus ook en ik denk ook dat de wijze waarop jullie dit gedaan hebben, reden is dat er geluisterd is naar jullie! ---------- Zaterdagmorgen 11 augustus. Toch maar niet naar de WW in Amsterdam gegaan. De reden? Nou dat is niet echt duidelijk hoor. Ben wel erg benieuwd naar mooie honden, dat is zeker, maar de shows zijn qua sfeer lang niet meer te vergelijken met een jaar of 20 geleden. Toen vond ik het nog echt leuk en gezellig maar het is allemaal zo veranderd, de mentaliteit bedoel ik dan en ook de organisatie. 'Vroeger' (toen alles nog beter was haha) zaten de mensen van hetzelfde ras allemaal bij elkaar, de één vond je wat leuker dan de ander, maar toch. Je zat de hele dag bij elkaar met tafeltjes, eetwerk en gezellig babbelen en nieuwtjes uitwisselen, over hondjes en mocht dan pas rond 15.30 uur weer weg. Dat was voor het betalende publiek en mensen die interesse in het ras hadden kon je op deze manier goed te woord staan en uitleg geven. Allemaal passé, en net als in de hele wereld, alles is geïndividualiseerd. Ook ík heb vroeger hondjes uitgebracht op een aantal shows, want voor je een nestje fokt heb je diverse kwalificaties nodig wat het uiterlijk betreft. Maar aangezien ik het 'competitie-gen' mis (tot Dick zijn grote irritatie), ben ik nooit fanatiek geweest op shows hoewel ik best mooie honden had (heb!) Ik heb het er domweg niet voor over om voor die paar minuten in een showring thuis het 'mooi staan' etc te moeten oefenen en ook geen zin om voor die luttele minuten zoveel entree te moeten betalen! Kortom, het lijkt er voor mij niet meer op, je krijgt een tijd op wanneer je hond de ring in moet en daarna mag je weer weg, dus zie je vaak lang niet alle honden en spreek je weinig mensen want zij hebben haast om weer naar huis te gaan en dat vind ik jammer. Ook wist ik al dat er relatief weinig NL honden zouden zijn, veel buitenlandse inschrijvingen. Dus allerlei dingetjes bij elkaar hebben gemaakt dat ik lekker thuis gebleven ben en de uitslagen hoor ik vanzelf wel! ---------- Vrijdagmorgen 10 augustus. Ligt het aan mij, zaten wij in een gunstige hoek of werd er weer overdreven over het weer gisteren? Ik had op de buienradar gekeken en zorgde ik, dat voor de buien los zouden barsten, de middagronde wat vroeger gemaakt had. Eenmaal thuis dook ik in een boek, heb vaag een onweersklap gehoord en zag later pas dat het zo geregend had, want de hondenbedden lagen nog buiten en waren doorweekt. Maar ik was kennelijk totaal onder gedompeld in een andere wereld, van zo rond 1900 en alweer is rondom mij alles ontgaan terwijl de tuindeuren wijd open stonden. Toen ik gisteravond de honden uitliet stormde het aardig en de meisjes vonden het prachtig, allerlei 'zwerfvuil' zwiepte over de straat en vooral Laura wilde alles vangen. En toen was alles vanmorgen weer heerlijk opgefrist en heb ik zelfs mijn laarzen aan gehad naar het bos omdat ik niet over reguliere paden loop. Al met al ben ik blij met deze weersverbetering! ---------- Donderdagmorgen 9 augustus. En het leven gaat zo z'n gangetje, weinig ups en weinig downs en eerlijk gezegd zit ik daar ook niet op te wachten en vind ik zo'n regelmatig leven prettig. Op dit moment is een aantal mensen uit onze nabije omgeving op vakantie en krijg ik daar regelmatig appjes en foto's van en dat vind ik wel weer erg leuk! En of dit mijn jaloezie opwekt? Nou een beetje dubbel kan ik wel zeggen, ik hou niet van vakantie deze tijd van het jaar. Natuurlijk is in het in Zweden, vanaf ongeveer het midden richting noorden allemaal goed te doen en Lapland ja dat blijft echt mijn favoriete gebied, hoewel momenteel daar ook weer van die klierige kleine mugjes (knutjes) zijn (en het ook warm is of geweest is daar!). Over twee weken zijn wij zelf weg maar zullen niet naar Zweden gaan, vinden wij te ver en te kort voor een paar weken. Het zal Denemarken blijven, ook een beetje Scandinavië natuurlijk maar voor ons eigenlijk niet écht, mij te aangeharkt allemaal. Maar goed, we gaan niet naar een toeters en bellen camping want dat trek ik al helemaal niet . . . Niet zeuren Von, we gaan er wat leuks van maken toch? ---------- Woensdagmorgen 8 augustus. Zo, dat is tenminste weer beter om uit te houden en het bos was, hoewel nog wat klam, ook fijn om weer te lopen. Volgens Dick heeft het vannacht geregend maar die bui is aan mijn geest voorbij gegaan kennelijk, ik zag alleen vochtige straten. En ik maar denken dat ik slecht slaap door de warmte en door die steiger die voor het open slaapkamerraam staat . . . Gek hè, ik ben totaal niet angstig aangelegd en voel mij midden in de nacht in een vreemd donker bos (wild camperen) nooit bang, maar die steiger werkt op mijn zenuwen. Ik denk steeds  maar dat er 's nachts 'iemand' opklimt en mij in de slaapkamer komt visiteren en heb mezelf beloofd dat ik gewoon mee zal moeten werken en verder is hier trouwens ook niets te halen haha En dan maar hopen dat die hondjes hun mondjes dicht houden! Wel heb ik vannacht Emma naar beneden gebracht, die had het te warm en vindt het dan beneden heerlijk en heb ik ook voor haar de ventilator aan gezet. Als schaapje dan 's morgens beneden komt, vindt zij het altijd een grote verrassing als Emma op de stoel ligt en die wordt dan ook hartelijk begroet, zo schattig! ---------- Dinsdagmorgen 7 augustus. Nou ja de rest van de dag verliep alles prima hoor gisteren en het katterige gevoel was na de koffie al weer verdwenen! Dick werkt alleen maar aan de dakkapel wanneer de zon er nog niet op staat, dus dat valt dan ook weer mee. Hij vindt het wel een ongelofelijk takkenwerk dat schilderen en hij heeft nu al gezegd dat hij dat nooit weer zelf doet . . . Verder heb ik eigenlijk best wel mijn weg gevonden om de hitte draaglijk te houden (speciaal voor de honden dan), voor zover mogelijk. Na het hondjes wandelen, wat net zo gaat als altijd, nog fijn in het bos die tijd, daarna snel boodschappen en dan lekker naar huis. Verder de hele dag rust houden, alleen het hoognodige en tig keren per dag de waterbakken van de meisjes verversen, ook zo'n tik van mij. Straks ga ik weer even naar zieke ex buurvrouw Nel waar ik mij ernstig zorgen over maak, gelukkig heeft zij wel airco in de kamer waardoor het voor haar nog een beetje te doen is. Ook denk ik nog steeds na of ik zaterdag a.s. naar de Wereld Winner in de RAI ga, de grootste hondenshow in NL met wel 35.500 inschrijvingen, verdeeld over 4 dagen! Zaterdag is rasgroep 7 waar de Setters toe behoren en is dat natuurlijk best wel weer eens leuk om mooie honden te zien en dan ook weer mensen te spreken die je vaak al jarenlang kent. Maar goed, ik weet het nog niet zeker en waarom weet ik eigenlijk niet. ---------- Maandagmorgen 6 augustus. En dan heb je zo maar eens een moment dat je je een beetje katterig voelt. En waarom dan wel? Allereerst het vooruitzicht van twee hitte dagen, op 3 plaatsen in het bos ligt Human Nature, op meerdere plekken veel paardenpoep en weet ik een plek waar een, hoorde ik net van Wendy, kattenlijkje ligt, wat ligt te stinken. Dan kom je een man tegen, die je eigenlijk altijd maar 'zozo' vindt en die staat je nog iets voor te liegen ook, ter meerdere eer en glorie van zichzelf, waar ik eigenlijk niet tegen kan, maar toch de lef mis om het hem recht in zijn pannetje te zeggen. Tel daarbij op dat ik gelijk even naar AH ging en daar veel lege schappen aantrof omdat de vrachtwagen nog onder weg was . . . Natuurlijk weet ik dat de logistiek van bedrijven een ingewikkelde zaak is en zeker met vakantietijd, maar daar had ik effe lekker, heel ego van mij, geen boodschap aan . . . Toen er dan een ook vrouw met een plant voor drong bij de kassa waar ik alleen met mijn aardbeien stond, kreeg zij de volle laag. Dan staat er nog een grote steiger voor ons huis want Dick is aan het schilderen, de dakkapel. En ook dat vind ik niet leuk met die warmte, niet die steiger hoor, maar dat geklooi aan het huis door hem met die hitte, bah. Straks even met Charlotte naar het ziekenhuis voor nieuw gips om haar gebroken arm. Ik had het niet verteld maar vorige week heeft zij met Wendy achterop de scooter (reden ong. 20 km) een ongeluk gehad. Een smal fietspad waar zo nodig wielrenners een tijdrit hielden . . . het hele fietspad in beslag namen waardoor Wendy van de weg raakte . . . Fietsers zijn doorgereden evenals het groepje van 4 wielrenners dat er vlak na langs kwam, even opzij keken terwijl Charlotte bewusteloos onder de scooter op het pad lag . . . Ik bespaar jullie de verdere details, maar is het niet verschrikkelijk? ---------- Zondagmorgen 5 augustus. Eigenlijk heb ik niets te vertellen want ik beleef ook totaal niets en sta geestelijk en lichamelijk op een zeer laag pitje momenteel. Zo af en toe voel ik mij wat onpasselijk en geef daar de aanhoudende warmte de schuld van. Hier in huis prima uit te houden hoor, daar niet van, maar toch. Wel heb ik gelukkig een paar boeiende boeken uit de bieb en zo onder de ventilator kan ik de tijd wel uit zitten. Mijn boeken even vermelden, de eerste is een biografie van Kees Boeke, een onderwijsvernieuwer uit the past, geschreven door Daniela Hooghiemstra. En het andere boek gaat over o.a. 'het zesde zintuig', en de titel is 'ik zie wat jij niet ziet' geschreven door Liesbeth van Dijk. Ja hoor ik zie jullie denken 'wat krijgen we nou, die nuchtere Yvonne leest een boek over healing . . .?' Ach ja gewoon omdat door een gesprek met iemand mijn interesse gewekt is. Daarbij is een mens nooit te oud om te leren leek mij dit wel eens interessant omdat zoiets voor mij eigenlijk de ver van m'n bedshow is en ik geestelijk daardoor uit mijn comfortzone getrokken word mwahh. UH hoezo geestelijk op een laag pitje????? Goed, jullie zien dus wel dat ik de hitte op gepaste wijze doorsta ---------- Zaterdagmorgen 4 augustus. Cilia ik moest echt om je lachen, jij denkt kennelijk dat ik helemaal op de wufte toer ga, nou joh, niets van dat alles hoor! Maar eerlijk is eerlijk, ik doe er een klein beetje aan om er toch nog wat acceptabel uit te zien, het verval nog wat te remmen, vroeger ging ik om de 6 weken naar de schuhuspuh maar tegenwoordig met de nieuwste technieken hoef ik nog maar 1x per jaar! Ik heb totaal grijs haar (nooit geverfd) en witte wenkbrauwen, nee niet echt mooi dus, je wordt daar zo uitdrukkingsloos van. En misschien als ik in de Zweedse djungel (Zweeds voor jungle dank je Google translate) gewoond had dat ik ook de natuur z'n vrije gang had laten gaan, maar ik bevind mij toch nog teveel in de bewoonde wereld! Goed, ik overdrijf toch ook wel een beetje hoor met mijn zwarte Popov wenkbrauwen, want het is namelijk gewoon bruin! Verder begint de hitte mij enorm de strot uit te hangen, jullie ook? De hele dag alle deuren en gordijnen dicht aan de zonkant en godsamme wat blijft die zon dan lang op je ramen staan, kom je dan pas echt tot de ontdekking. De hondjes hijgen totaal niet in huis en liggen languit op het kleed onder de plafondventilator, heerlijk! Dit vind ik wel een leuk grapje! ---------- Vrijdagmorgen 3 augustus. Gisteren een drukke dag. Naar Alkmaar geweest voor een persoonlijk activiteitje met Simonne (ja dubbel n dus), wat wij eens per jaar doen, naar een schoonheidsspecialiste. Poeh poeh denken jullie, wat sjiek zeg, Yvonne naar een schuhuspuh, maar gelijk duidelijk, niets bijzonders. We hebben beiden bleke wenkbrauwen en laten de zaak dan weer even fatsoeneren, verder niets, en zien er nu voor minstens een week uit als clowntjes met veel te zwarte wenkbrauwen. Wel een heel end hoor, zo met de auto en gelukkig dat wij een goede airco hebben, het vakantietijd is en de tijd dat Simonne op de stoel ligt, ik lekker naar vriendin Marijke ga die daar ook in de buurt woont! Ha en tevens weer even knuffelen met Mac, het broertje van Emma en die hoofdjes van beide zijn gewoon precies hetzelfde alleen is Mekkiemee natuurlijk een reu en is zijn bolletje groter. We kwamen pas tegen negen uur gisteravond thuis en ben ik nog even met de meiden naar het bos geweest want Dick had hen, bij gebrek aan een auto, in de middag in de buurt uitgelaten maar . . . dan doen de meisjes alleen maar een plasje . . . verwende schepsels! Vandaag ga ik mij rustig houden, was vroeg op, vroeg gewandeld en daarna snel boodschappen gedaan. Ook inmiddels al mijn bestelde boek uit de bieb in Dronten opgehaald. ---------- Donderdagmorgen 2 augustus. Wat denken jullie lekker mee Tineke en Til, jullie zijn natuurlijk een soort buurgenoten en kennen de inn's en outs hier in de omgeving! Nou ja, één ding, 'mijn' Paul is geen familie, totaal niet, van Frank van Aalst. En laat ik daar persoonlijk nou wel happy over zijn . . . ik mocht die man namelijk helemaal niet en heb hem eens verweten dat hij mij rekeningen stuurde die met een dubbele pen geschreven waren . . . Toen ik hem daar mee confronteerde kwam hij met zulke doorzichtige, onware, door mij gelijk ontzenuwde smoezen, dat onze relatie direct verstoord was. Hij bleek niet voor rede vatbaar te zijn, beetje kinderachtig van hem, dat wel. Maar dat is wel al een hele tijd geleden, zo omstreeks 1996, in de pré historie dus haha Maar zo gaat dat hè, de één loopt door goede ervaringen met iemand weg en de ander heeft gewoon minder goede ervaring en zegt toedeledoki, voor mij een ander. Dierenarts Paul van Aalst werkt ook al sinds 2004 bij de dierenkliniek in Ermelo en gaat de praktijk in de nabije toekomst overnemen. Daarbij heeft Martine mij ook al gezegd 'je hebt mijn telefoonnummer dus kun je mij altijd bereiken'. . . Fijn om te weten toch! Ja misschien hecht ik wel overdreven waarde (in de ogen van iemand anders misschien) aan de relatie met mijn dierenarts, maar zo zit ik in elkaar. Het beste (en nog een beetje meer) voor mijn dieren en wil ik er 100% op kunnen vertrouwen dat, áls ik in nood zit, direct geholpen kan worden. En in de ongeveer 22 jaar dat ik bij hen kom, ben ik nog nooit teleurgesteld! ---------- Woensdagmorgen 1 augustus. Gisteren uiteraard alles weer goed én gezellig verlopen bij dierenarts Martine, o wat zal ik haar gaan missen als zij stopt over een half jaar . . . en volgend jaar stopt dokter Bob ook . . . Natuurlijk vind ik mijn weg wel weer hierin, er is al een geweldige opvolger en dat is Paul van Aalst, die ik ook heel goed ken en ook hij heeft mijn volledige vertrouwen en volgens hem is dat wederzijds! Het is ook niet niks hoor als je de hondjes Zwart onder je medische hoede mag hebben Op 13 augustus wordt Emma haar gebit even goed schoon gemaakt, op de achterste kiezen zit aanslag die ik volgens de da er ook af kan krabben maar ik heb helemaal geen zin om zelf achter in dat mondje te klooien. Grappig om te constateren dat Emma 27kg weegt, Roos 26kg en Poppetje 25kg. Verder geen nieuwtjes. ---------- Dinsdagmorgen 31 juli. Een kortje vandaag want direct ga ik naar de dierenarts. Gelukkig niets bijzonders hoor, alleen Emma en Roos hebben hun rabiësprikje nodig. We gaan natuurlijk straks de grens over naar Denemarken en ik weet dat zij nog al eens precies zijn met controles op dit moment. Ik kan hier een hele verhandeling over houden maar doe dit toch maar niet want dan gaat het op een politieke tirade lijken . . . En daarbij, ik laat de honden niet enten vanwege de controles maar wel op de rabiës die in Duitsland zeker nog wel eens de kop op steekt. Eigenlijk is dit net zoiets als dat mensen zeggen dat zij de autogordels om moeten want er is politiecontrole, terwijl het die agent persoonlijk een vette rot zorg zal zijn of jij hem al of niet om hebt! Je hebt hem namelijk niet voor hém om maar gewoon voor jezelf om je tegen ernstig letsel te beschermen! Uh 'omdenken' heet zoiets tegenwoordig! ---------- Maandagmorgen 30 juli. Grappig, laatst had ik het over luchtverfrissers en dat mijn auto zo lekker naar omo ruikt maar nu is het helemaal leuk . . . Ik heb zaterdag alle hondenbedjes gewassen en ook nog van die lekkere korreltjes met de gekke naam stoppables in de wasmachine gemikt. Nou dat heeft wel effect hoor, er lopen hier nu drie luchtverfrissers te geuren door het huis! Normaal hebben honden een hekel aan geurtjes die in onze ogen lekker genoemd worden, maar hier hebben zij kennelijk totaal geen last van. Ik heb het wel eens over stinkende hondenvachten gehad en ik kan naar eer en geweten zeggen dat mijn honden nooit naar 'hond' stinken! En weten jullie hoe dat ook komt? Doordat zij elke dag lekker twee maal een flinke wandeling maken. Daarbij krijgt de vacht veel frisse lucht en door beweging wordt de huid goed doorbloed en worden afvalstoffen welke zich in en op de huid bevinden, snel getransporteerd en afgevoerd! Af en toe een borstelbeurt en een goed happie eten doet de rest, daarbij ben ik er stellig van overtuigd dat ook veel allergische problemen baat zouden kunnen hebben bij dit programma. Natuurlijk zijn er honden met huidproblemen, buiten kijf, maar voor mijn gevoel rijst dit de laatste jaren de pan uit mede door al die extra uitvindingen van allerlei toevoegsels die te koop zijn en waar grof op verdiend wordt. Poppetje is onze 11e Setter en onze 14e hond en nog nooit heb ik een hond met een vachtprobleem gehad! Is dit dan toeval? Hier geloof ik niet in. Nee ik ben niet heiliger dan de paus maar heb wel veel vertrouwen in mijn eigen aanpak. ---------- Zondagmorgen 29 juli. Gelukkig wat beter uit te houden en de koelte in het bos was heerlijk. Gistermiddag een flinke bak water vlak voor ik mijn gewone middagronde weer deed, dus in een opgefrist bos liep. Ook weet ik nu dat ik niet de enige ben met kerstverlichting in de zomer haha! Over zomer gesproken, we hebben onze caravan vakantie nu toch echt wel wat nader uitgestippeld. Kijk, dat is het verschil met een caravan tov een camper, met de laatste doe je maar wat, maakt niet uit, je kunt overal staan. Maar ga je met een caravan, dan ben je weer afhankelijk van campings (en vooral campingeigenaren!) en moet je wel kijken of er sowieso  plaats is én of je wel honden mee mag nemen en als je er dan nog 3 hebt ook . . . grrr Die afhankelijkheid en willekeur van anderen benauwt mij ernstig. Maar het allerergste vind ik van een camping een slagboom of poort die in de nacht afgesloten is . . . Natuurlijk weet ik dat het gros van de mensen dit fijn vindt en een veilig gevoel geven, maar met die eigenschap ben ik niet behept. Vrijheid in alle opzichten is voor mij (geldt gelukkig voor ons beiden) het belangrijkste en we zullen daar ook nooit misbruik van maken maar wel gebruiken, en dat zijn verschillende standpunten. Maar goed, langzamerhand begin ik toch wel weer wat zin in de vakantie te krijgen. We starten in NL, daarna naar Duitsland en dan naar  Denemarken waar wij iets hebben besproken, een kleine camping in het bos (hopelijk zonder slagboom), vlakbij het strand. Eigenaresse heeft al gemaild dat honden meer dan welkom zijn! Normaal zouden wij nooit zeggen dat wij 3 honden hebben maar ja als je iets moet bespreken kom je er niet onderuit . . . O ja, het is nog niet zover hoor, het zal rond 20 augustus worden, net hoe onze pet staat. ---------- Zaterdagmorgen 28 juli. Allereerst een berichtje voor Cilia. Jee wat een werk verzetten jullie in Frankrijk en dat alles op zo'n jaloersmakende relaxte manier en wat een gaaf plankenpad! En die kop van Morris, sodeju zeg wat prachtig, een kop die vraagt om een dikke zoen op dat dikke smoel van hem, maar ik denk dat hij daar toch net effe te sacherijnig voor is! En dan nu eentje voor Brigit en Okke, heel erg gefeliciteerd met jullie nieuwe pupje Fender en volgende week spreken wij elkaar weer even! Is weer effe wennen hè, na twee Bisontochtjes en ja toch jammer dat ik jullie geen pupje meer kon (kan) bezorgen! Verder ja, Yvonne is blij met de afkoeling en had gisteravond nog hoop op een ongelofelijke stortbui die dus niet kwam, ook die bloedmaan  niet en teleurstellingen horen bij het leven geloof ik. Maar toen ik vanmorgen bij het bos aan kwam kreeg ik toch een heel klein beetje mijn zin en liet de regen heerlijk over hoofd en lijf stromen en grappig, de honden waren echt door het dolle heen en vonden het kennelijk ook fijn! Nu ga ik iets privé vertellen en gaan jullie twijfelen aan mijn verstandelijke vermogens denk ik zo maar. En wat heb ik dan wel gedaan? Ik heb een slinger kerstlampjes gekocht en met veel plezier in mijn, nou ja een soort kerstboompje gehangen . . . Begrijpen jullie mij nu nog of denken jullie dat de hitte mij onherstelbaar in de bol geslagen is? Nou nee hoor, niets van dat alles, maar van die kerstverlichting is waar. Ik ben nou eenmaal een 'lampjesmens' en die tijd kan mij niet snel genoeg aanbreken. Maar zonder dollen, het wordt inmiddels alweer wat eerder donker en mijn lampjesslinger met het Noorse ABC was doorgebrand na heel veel branduren sinds 2006. En omdat ik geen gezeur wil hebben met dat batterijtjesgeneuzel, wilde ik alleen op 220V en na lang zoeken dus iets leuks gevonden, koperkleurige sterretjes met LED verlichting, hopelijk goed voor weer 12 jaar! En verder gaat alles goed met mij hoor . . . Gisteren nog twee fotobladzijden gemaakt KLIK HIER ---------- Vrijdagmorgen 27 juli. *&^%$#(*& en waar het om gaat begrijpen jullie vast wel. Ah Peter is de ventilator nou stuk? Vanmorgen een kleine bosronde in de schaduw gemaakt, auto neer gezet bij een klein ingangetje en . . . wel GVDDDDD HN! Poppetje stond al te smikkelen maar hoorde mijn boze stem en huppakee (ik ben namelijk nooit boos op haar!) zij spoot weg. Na het rondje, op tijd de drie weer aangelijnd, in de auto gezet en op naar het Ketelmeer, dat is hier 5 minuten vandaan. Daar is een klein strandje  en ik hoopte dat er nog niemand zou zijn. Mis dus. Maar dit was niet erg, een mevrouw met een Labrador aan een lange lijn want als die zonder lijn zou zwemmen kwam hij de eerste uren het water niet meer uit! Emma gaat graag het water in, mits ik er ook in ga, dus deed ik dat, Poppetje vindt het helemaal geweldig en gaat het verst, en Roos dan? Nee Roos heeft het druk met grondinspectie-strand op achter gelaten etenswaren . . . Maar omdat ik toch vind dat zij ook moet afkoelen heb ik haar tegen haar zin, wat ik normaal gesproken echt nooit zou doen, aan de lijn mee het water ingenomen. Ik zou wel vaker hier naar toe willen gaan maar ja er zitten vaak mensen met hun nachwuchs . . . en die zijn meestal niet zo tolerant . . . Volgens Dick moet ik mij daar geen reet van aan trekken want dit is een algemeen strandje, niet verboden voor honden en aan de overkant is een speciaal strand wat verboden is voor honden! Natuurlijk heeft hij gelijk maar toch durf ik die confrontaties niet aan. Goed, sterkte vandaag . . . ---------- Donderdagmorgen 26 juli. Wat moet ik vandaag nou zeggen? Ik doe helemaal niets, ben niet productief en 'zit' de dagen maar een beetje lui uit. In de vroege morgen ben ik nog wel het vrouwtje hoor maar nadat ik met de meiden ben weggeweest (ja toch wel de normale wandeling) heb ik het bijna al gehad voor de dag. Het enige wat ik nu kan vertellen is dat wij hier in de kamer sinds gisteren een grote plafondventilator hebben, wat Dick lange tijd heeft tegen gehouden omdat hij die dingen spuuglelijk vindt. Nou ik eigenlijk ook hoor, maar die wij boven hebben kan wel voor de kramen langs en was in NL niet meer te verkrijgen en zijn wij uitgeweken, via internet natuurlijk, nach Deutschland. Wij vinden die dingen vaak niet om aan te zien met veel goud en andersoortige woonwagenachtige materialen, zo gezegd kitscherige dingen. Deze is helemaal wit zonder ook maar één glimmend dingetje er op. Nog een voordeel, je hebt door die wind ook totaal geen last van muggen! En toen? Dick zei gisteravond dat hij het toch helemaal geweldig vindt, zo fijn en zo koel . . .   Waarom zijn mannen nou vaak zo godvergeten eigenwijs en denken alles beter te weten? Goh, dan zijn honden toch een stuk makkelijker . . . --------- Woensdagmorgen 25 juli. Ja inderdaad Marian, ik had vorig jaar ook al die prachtige koeljasjes van jou gezien (gelukkig geen hondenkoelkast haha, ik vond em wel grappig!) en heb er ook al op gegoogeld. En toch houdt iets mij tegen, ik vind het zo'n grote 'jas' om hen heen en heb het gevoel dat zij zonder jas beter kunnen koelen. Ongetwijfeld is dat míjn perceptie op die overigens mooie uitvinding, daarbij heb jij de ervaring dus moet dat wel ok zijn wantuhhh jij bent net zo precies (oef ik hád een ander woord staan) met je hondjes als ik! We zullen het nog even bedenken dus. Nu liggen zij heerlijk rustig na de wandeling zonder hijgen, in de kamer en staat er een prachtige ventilator, een supermooi, heel apart ontwerp (vast wel duur) hier te draaien, deze heb ik te leen hoor! Momenteel komen onze meisjes overdag helemaal niet buiten in de tuin, deuren zijn hermetisch dicht, alleen in de avond en 's morgens vroeg staat alles open. Oh en nu omarm ik de bewolking buiten! Vanmorgen om 6.45 uur stond ik hier al te stofzuigen, kleden uit te kloppen etc . . . Het was een constant getik in de stofzuiger want die gore groene pilletjes én de pitjes van rozenbottels vlogen in colonne de stofzuiger in. Ik heb achter wilde rozen en poppetje neemt steeds rozenbotteltjes mee naar binnen om te slopen, ik denk ook niet dat zij van de winter verkouden gaat worden met al die vit. C! ---------- Dinsdagmorgen 24 juli. Volgens mij heb ik nog niet zoveel gezeurd over het weer, maar hier komt ie dan . . . Wat een afgrijselijk k**weer is het. Van mij mag er wel snel een einde aan komen en laat ajb het water met bakken uit de hemel komen en dat niet alleen vanwege de vele bosbranden. Zo die is er uit. Vannacht alle ramen tegen elkaar open en de plafondventilator op volle sterkte en als enige bedekking een laken. De hondjes hebben een mini koelmatje en zowaar vannacht heb ik Emma niet horen hijgen. Overdag heeft poppetje er het meeste last van maar in de nacht hoor ik Emma sneller hijgen, poppetje ligt namelijk ook onder het raam en daarnaast ligt Roos die nooit ergens last van heeft! Als ik Emma hoor laat ik haar gelijk naar beneden gaan dat vindt zij dan fijner. Dick had gistermiddag het rondje gedaan en ik vond al dat hij veel te lang weg bleef . . . toen hij thuis kwam hád poppetje het niet meer en heb ik hem gezegd dit nooit weer te doen met die hitte. Gelukkig heb ik van een superlieve hondenvriendin een grote coolmat gekregen die je een paar minuten in water moet leggen en dat heb ik gedaan. Handdoek op de grond, natte mat er op en daarop weer een handdoek en nu maar hopen dat poppetje er op wilde liggen. Ik heb de creatie gewoon naast haar op de grond gelegd en toen zij sliep heb ik eerst de mat onder haar hoofdje geschoven en een kwartiertje later haar hele body en ja hoor, zij heeft daar zelfs een paar uur gelegen! Vanmorgen heb ik het iets anders gedaan, na de wandeling buiten haar voetjes, buikje en oksels afgespoeld en maar lichtjes afgedept met een handdoek zodat zij wat langer vochtig bleef, ook dit was een goed ideetje dus! Eigenlijk zou ik het liefst de hele dag met de honden in de auto rond rijden met die heerlijke airco aan . . . ---------- Maandagmorgen 23 juli. Gistermorgen maar weer eens het hondenschelpbadje neer gezet en gevuld uiteraard. Nou, poppetje is de enige die het leuk vindt, de anderen kijken er niet eens naar! Poppetje ging er gelijk in staan en vroeg zich wel af wat zij er nou verder mee moest dus heb ik er eerst maar eens wat brokjes in gemikt en daarna een koeienteentje en dat vond zij grappig! Zo regelmatig moet ik wel lachen om dat stel hoor want van zaterdag j.l. had ik Dick zo ver dat hij een gezaagd stuk boomstam uit het bos gehaald heeft. Het leek mij leuk om die boomstam achter in de tuin te hebben waar ik dan een plant op zet of als krukje gebruik maar ik kan dat ding in mijn eentje niet tillen en heb ik Dick zijn mankracht nodig.  Wel meer heb ik gekke ideetjes dus vraag ik Dick mij daarmee te helpen en weet zelf ook wel dat van tillen van mijn kant dan niet veel te verwachten valt maar ach voor de vorm vraag ik dat en trapt hij elke keer weer in mijn vreemdsoortige vragen (issie gewend) Dus, daar gingen wij en tot mijn méér dan grote verbazing loopt hij naar die boomstam, spreidt zijn armen als een gorilla en tilt zo die grote boomstam op en zwoegt er mee naar de auto! Hup achter in de auto en vastgesnoerd met banden staat hij daar en stond er de volgende dag ook nog, gewoon vergeten. Nu kom ik weer terug op de honden, toen ik hen gistermorgen in de auto zette, sprong Emma er zonder te kijken zo langs, Roos snuffelde in het voorbij gaan een keer en Poppetje vond het een raar ding maar omdat de anderen niet reageerden besloot zij ook terplekke om het niet raar te vinden! Kijk dat vind ik dan weer zo cool van ze, net of er elke dag een boomstam in de auto staat! Gisteren voor het eerst de Cobb gebruikt bij het bbqen, en dat ging super! ----------  Zondagmorgen 22 juli. Vanmorgen zeer vroeg in het bos, we waren al om half 7 wakker en konden beiden niet meer slapen en denken aan een bak koffie buiten in de tuin . . . Dat hield dus in dat de ochtendronde ook al vroeg was, heerlijk hoor! Ja Til inderdaad die man kwam ik dus gisteren tegen en dat ene teckeltje heb ik maar een glimp van gezien want die nam snel de benen toen ik, nou ja meer de honden dan, er aan kwam. Meneer zei ook dat zijn hondje dat altijd doet en dan naar de auto gaat. Toen ik later iemand anders tegen kwam vroeg diegene of dat teckeltje, wat in hij in paniek zag weg rennen, bij mij hoorde, nou nee dus. En dan toch, die eigenaar moet zo'n onzeker en bang hondje niet meer los laten en gewoon aan een rollijn houden, hij was nu dus wel diverse wegen over gestoken en naar huis gerend! Dat betekent in GT termen, dat hondje wel een beloning voor zijn eigen angst gekregen heeft en dát betekent weer dat iets wat beloond wordt, wegens succes herhaald gaat worden! Zo sneu als je als hondje zo bang in het leven staat, met dank aan de fokkers, die jaren geleden al uit de NTC gezet waren! En dat, terwijl het in vroeger tijd geloof ik geen echte foute fokkers waren, maar kennelijk aan lager wal geraakt en verslaafd raakten aan de smaak van geld. Nou ja Marian, reken maar dat ik je in de gaten houd hoor haha, maar dat neemt niet weg dat ik jouw ideetjes, plannetjes en hondenplanning volkomen begrijp, en ook helemaal logisch vind! Ik heb ook zulke plannetjes gehad . . . tot ons Rozenkind in beeld verscheen en wij eigenlijk onverwachts stopten met fokken van Gordons. Inmiddels heb ik geleerd dat je kunt plannen wat je wilt maar dat er plotseling een hond, iets of iemand, op je pad verschijnt (of verdwijnt . . . ) en je je plannen drastisch gaat of noodgedwongen moet wijzigen! Maar ja, in gedachten moet je wel plannen natuurlijk, dat doet iedereen en zo hebben wij gepland dat wij er niets meer bij nemen toch? Wil je ajb op mij letten? ---------- Zaterdagmorgen 21 juli. Vanmorgen weer eens mijn fototoestel mee want in de ochtend zijn we met zijn allen nog fris en fruitig genoeg voor foto's. De middagronde of zeg maar gerust rondje gaat er wat bedaarder aan toe en maak ik er alleen een kort pies en poep rondje van, wel in het bos. Toch ging er weer iets mis &^%$, na een aantal foto's batterij leeg (*&^% Natuurlijk totaal mijn eigen stomme schuld, had ik beter op moeten letten. Tijdens de wandeling kwam ik nog een meneer tegen met twee ruwhaar teckeltjes, jee wat zijn dat toch een schattige hartebrekertjes, die smoeltjes, zo lief! Ja de verleiding ligt op de loer maar tot nu toe kan ik mij beheersen en hou mijn doel, nou ja ons doel dus, voor ogen en dat is afbouwen . . . Na de wandeling gelijk even een paar boodschapjes bij Deen gedaan waarbij ik, o wat eng toch, de motor van de auto heb laten draaien ivm de airco voor de meiden . . . Ik sjees als een gek met mn briefje door de winkel, grijp mijn dingetjes bij elkaar en sta aan de kassa constant de auto in de gaten te houden! Volgens mij is de kans op een oploopje van mensen naast mijn auto met zieltogende honden of bezoekje van de dierenbescherming groter dan dat iemand de auto pikt met de honden er in . . . Kijk ik weet natuurlijk dat zij van die paar minuten niet gelijk voor pampus liggen maar ik weet ook dat mensen vaak paniekerig kunnen reageren en dat vind ik dan ook volkomen begrijpelijk hoor! Goed, dit doe ik echt alleen bij uiterste nood (hitte dus) natuurlijk en als het nog rustig is in de winkel. ---------- Vrijdagmorgen 20 juli. Een vroegertje vanmorgen en ow wat is het dan nog fijn in het bos! Ik vraag mij wel af waar andere hondeneigenaren zijn hoor, je komt werkelijk altijd dezelfde tegen, terwijl het barst van de honden in S'bant. Hoewel wij natuurlijk nog een dorpsbos hebben wat dichter tegen het dorp aan ligt en daar kom ik zelf weer nooit. Ach jee, ik zag vorige week een jongen van een jaar of 16, omgekeerde pet, bijpassende kleding en houding met een jonge pitbullachtige pup. Kennelijk mocht hij nu van zijn ouders een hondje omdat de schoolvakantie net begonnen is en hij het pupje kan opvoeden voor hij in september weer naar school moet en dan de klus geklaard is volgens hem . . . Ik weet het niet natuurlijk, dit zijn mijn hersenspinsels en fantasie hierover. Mijn antennes staan dan al uit en ik zag dat dit een bang pupje was die de wereld nu al niet snapte. Gisteren zag ik hem weer staan met nog meer van dat bepaalde type jeugd, ja ik generaliseer lekker dat begrijp ik maar ik wil jullie een juist beeld voor ogen schetsen. Eigenaar wordt bewonderd en gasten doen ook stoer met dat pupje, zie ze klooien met dat diertje in die warmte op straat  en wat moet ik mij bedwingen en voel mij een echte lafaard. Maar ik heb mezelf (en in gedachten het pupje) beloofd dat ik er de volgende keer iets van ga zeggen, maar op welke manier en wat moet ik nog even bedenken . . . ---------- Donderdagmorgen 19 juli. Wat mij betreft mag de herfst wel intreden, ik heb zon genoeg gezien voor de zomer van 2018, de ellende is namelijk al  in april begonnen. Naar ons geliefde Zweden hoeven wij ook al niet te gaan . . .  En toen had Dick nog een erge leuke mededeling voor mij, het schijnt volgende week bar en boos te worden met de hitte . . . Mijn god, wat moeten we hier toch mee? Dick wil al een airco kopen maar dan moet je er gelijk twee hebben ook, eentje voor in de slaapkamer en eentje voor de benedenverdieping. Nou ja dat is te gek natuurlijk dus laten we beginnen met een grote plafondventilator in de kamer, net als die we hebben in de slaapkamer. Ja hoor Til, de auto ruikt heerlijk en helemaal niet naar hond, rook ie al niet hoor, volgens mijn bewust beperkte visie hier op dan! Mijn boodschappentas uitgewassen en ruikt ook naar omo en het auto matje heb ik gisteren uitgespoeld en er bleef maar sop uitkomen, maar is inmiddels ook droog en ligt weer te geuren in de auto. Gelukkig is de ochtendronde zonder al teveel warmte verlopen en kwamen we wel 2x een vriendje tegen van onze meisjes dus, dan is het wel even scheuren en spelen maar omdat vriendjes ook bezorgde eigenaren hebben, lieten we het spel maar kort duren. Verder heb ik weer een stapel biebboeken en een stapel ander leesvoer dus ga ik de hitte maar over mij laten komen en zal mij totaal gedeisd houden, geen andere keuze. ---------- Woensdagmorgen 18 juli. Vanmorgen weer een gewone wandeling gemaakt en die was best om te pruimen, zo in de schaduw van de bomen en heb ik de spannendste plekjes maar vermeden. Bij thuiskomst, hondjes verzorgd en gelijk naar de grote stad voor wat boodschapjes en de bieb. Toen ik mijn volle boodschappentas in de auto zette voelde ik wel wat weerstand bij het niet subtiel dicht slaan van het portier, maar ach niks bijzonders breekbaars in mijn tas dacht ik dus. Onderweg rook ik allerlei lekkere geurtjes maar dacht gewoon dat het de fles Omo (in de reclame bij het Kruidvat) was of iets dergelijks (hoe dom kan een mens zijn). In ons dorp aangekomen even snel naar AH want daar doe ik de normale boodschappen altijd, dat is goed voor het dorp. Mwahhhhh toen bleek mij dat ik een pot, zo'n kartonnen kokertje, met ijskoffiepoeder (was in de reclame bij de ALDI) gewurgd had met het autoportier en die poeder was totaal door mijn tas en spullen gegaan inclusief mijn portemonnee, telefoontje, biebboek etc. En om de feestvreugde nog een tikkie te verhogen, jawel de dop van de fles wasmiddel was los gegaan . . . Nee, het was werkelijk een ravage en dan moet ik even de dingen op een rijtje zetten hoe ik dit nou het beste systematisch kan opruimen. Het is natuurlijk (bijna dan, portemonnee en mobieltje zijn nog vies) allemaal weer goed gekomen maar nu ruikt het huis én de auto naar koffiepoeder en een flinke scheut Omo. ---------- Dinsdagmorgen 17 juli. Over het weer hoef ik niets uit te leggen, dit is totaal waardeloos k** weer, zeker voor mij (arme mensen die op vakantie moeten). Vanmorgen op tijd met de meiden naar het bos en ik nam een zeer afgelegen gedeelte, de ruiterpadroute is weer lekker gemaaid. Toen ik poppetje even kwijt was kon ik mij dat goed voorstellen, daar zitten volgens mij vossen en reeën. Maar het 'even' werd een kwartiertje en als je mijn stem opgenomen had, had je de ongerustheid kunnen horen opklimmen . . . Eindelijk na een kwartier ongeveer kwam zij er aan . . . nog erger onder de pillen dan vorige week en totaal aan het eind van haar latijn stortte zij naast mij neer. Afkoelen dus en wel zo snel mogelijk. De auto was dichtbij en altijd een waterbak en fles water mee, dus gelijk beessie drinken gegeven, hup in de auto, airco op voluit en snel naar huis. Thuis gelijk eten gegeven en haar afgekoeld met een natte washand en nu ligt zij heerlijk languit op de koele grond net als de anderen. Natuurlijk was het niet zo erg dat er ogenblikkelijk gevaar was, zeker niet, maar toch niet fijn zo en mijn zin in een wandeling was voorbij, morgen (misschien) beter. In het bos was ik vlakbij de vijver maar aangezien daar heel weinig water in zit en ik dat water nu absoluut niet meer vertrouw laat ik hen daar ook niet meer in badderen. Kortom, het is nu pappen en vooral nat houden, en alles gaat in tropentempo. ---------- Maandagmorgen 16 juli. Ja hoor gisteren weer getrakteerd op een heerlijk en gezellig etentje buiten in de schaduw in de prachtige tuin bij onze zoon! De kleinzoons keken tussen door voetbal, kleindochter hield zich bezig met een giebelende vriendin (echt pubers) en wij zaten dus heerlijk rustig met elkaar buiten, wat niet zo heel vaak gebeurt druk druk druk. Poppetje had weer een voorkeursbehandeling en was met ons mee, zij is zo ontzettend makkelijk! Ik heb haar dan gewoon aan de lijn want de tuin bij hen is niet geheel afgesloten en dat vind ik eng, maakt poppetje allemaal niets uit die ligt alles rustig te bekijken. Uiteraard was ik voor wij weg gingen nog een warm bosrondje met hen gaan doen dus konden wij rustig een aantal uur weg blijven. Toen ik gistermorgen de afwasmachine aanzette, hoorde ik  water stromen onder de kast, grrr bleek na veel moeite, toch een klus om dat apparaat naar voren te krijgen, er een lek in de slang te zitten. Nu wacht mij dus een afwas met de hand . . . en Dick is weg om iets te scoren om de slang weer te repareren. Vanmorgen weer een reebokje gezien, zo'n prachtige kleur! Thank you Angela for your message from Germany, it was nice to meet you in Scotland with your lovely Gordon Setter, the only one we saw in the UK for 12 days! ---------- Zondagmorgen 15 juli. Volgens Dick leid ik maar een relaxt leven vindt hij . . . maar ja ik vind dit natuurlijk normaal en ben het gewend mits ik maar geen vervelende honden tegen kom zoals vanmorgen. Een DH, die het niet eens kwaad meende maar door zijn opgewonden houding vinden mijn honden het al gelijk een engerd die zij niet vertrouwen. Mevrouw de eigenaresse vond het geloof ik maar raar, maar ik vond haar weer raar omdat zij de wandeling op blote voeten en in een bikinitopje door het bos deed en niet eens een lijn voor haar hond mee had . . . Maar dát heb ik niet gezegd tegen haar hoor, ik hield het vriendelijk. Wat ik dan ook zo vreemd vind dat mensen niet eens een lijn mee hebben maar hun hond totaal los laten lopen en achter andere (bange) honden aan laten jekkeren, want ja hè, 'mijn hond bedoelt het goed en doet helemaal niets hoor . . .' Ik vind het persoonlijk heel normaal dat je je hond altijd kunt aanlijnen als de situatie er om vraagt of als er iemand aan komt met zelf een aangelijnde hond, je weet namelijk nooit wat er aan de hand is met zo'n andere hond, die kan wel herstellende zijn van een operatie (wat ik zelf diverse keren heb mee gemaakt!) of gewoonweg onbetrouwbaar is. Egoïsme viert hoogtij en dat niet alleen op dit vlak, helaas. Verder was de bbq gisteren wel gezellig maar de kwaliteit beneden peil, wat je toch regelmatig ziet bij een door catering georganiseerd vreetfestijn. Er was ook een scherm met voetbal, maakte mij eigenlijk niet echt uit en kan ik mij ook wel weer voorstellen. Vanmiddag een gezellig etentje bij onze zoon, wat zeker weten altijd goed van kwaliteit is en morgen ben ik weer aan de beurt want dan komen er vrienden bij ons  eten! ---------- Zaterdagmorgen 14 juli. Honden? De geweldigste dieren die er op de wereld bestaan vind ik, maar toch niet altijd leuk . . . zoals gisteren . . . Poppetje van links tot rechts van onder tot boven totaal bedekt onder de kleefballetjes, godsamme wat een ellende zeg. Ik ben volgens mij een uur bezig geweest om haar te ontpillen, nadat ik haar eerst een uurtje heb laten drogen, want die wat gedroogde pillen gaan er dan makkelijker uit. Mijn ervaring is namelijk, dat als je dit te lang laat zitten en dat hoeft maar één dag te zijn, dat het haar totaal gaat klitten er om heen en dan rest alleen de schaar nog maar. Ook niet leuk, vanmorgen zag ik poppetje iets opeten in de bosjes, en ja hoor een papieren zakdoekje er bij, Human Nature, getverdegetver Gelukkig was een kreet van mij voldoende om haar te laten stoppen en doorlopen . . . Vanmiddag hebben wij een bbq ergens anders maar echt handig vind ik de tijd niet, er is ook voetballen. Hoewel ik geen voetbalfan ben,  kan ik mij wel voorstellen dat veel mensen dit wel leuk vinden. O ja . . . eindelijk heb ik weer eens een fotobladzijde gemaakt en o ja, veel poppetje, want dat is het meest in het oog springende hondje, letterlijk ook, bij ons! Natuurlijk heeft dat ook met haar leeftijd als jongste hier te maken! KLIK HIER ---------- Vrijdagmorgen 13 juli. Vandaag heeft Roos 2x tijdens de wandeling haar eigen plan getrokken en hoewel ik daar niet blij mee ben doe ik geen enkele moeite (meer) om haar bij mij in de buurt te houden. Met haar rechter oor hoort zij meer dan normaal, is kennelijk door doofheid aan haar linkeroor meer ontwikkeld, zij heeft een super neus, raakt nooit in paniek en kent het bos op haar Engelse duimpje en daarbij heeft zij een dogtag met telefoonnummers aan haar halsband hangen, en zijn er ook veel mensen die weten van wie zij is. Dat neemt niet weg dat ik op die momenten constant in mezelf praat en dat zijn niet de aardigste dingen tegen en over het Rozenkind . . . Gelukkig is zij er niet bij en doe ik het heel zachtjes zodat de andere meiden er geen aanstoot aan hoeven nemen. . . Praat ik nu een beetje zweverig? Nou nee hoor, het is de pure realiteit. Daarbij kan ik het zelfs nog opbrengen om aardig tegen haar te zijn als zij zich weer bij ons voegt, niet dat ik dan overdreven blij ben hoor, maar zeg alleen, 'keurig dat je er weer bent'. Eerst riep ik haar nog wel als ik zag dat zij een ander pad insloeg maar aangezien ik the leader of the pack ben, moet zij simpelweg op mij letten en ik niet op haar. Daarbij . . . zij luistert toch niet als ik haar op zo'n moment roep want het is wel Engels hè . . . en zie ik haar in looppas met een vrolijke zwaaistaart uit mijn blikveld verdwijnen haha, wel een beetje irri hoor. Eigenlijk mag ik dat zo niet zeggen want poppetje, toch ook Engels, is van een ander soort, die luistert bíjna net zo goed als Emma, maar Emma zal nooit door een andere hond te overtreffen zijn, want die heeft een ingebouwde afstandsbediening! ---------- Donderdagmorgen 12 juli. Net lees ik mijn krabbel van gisteren over en noem ik poppie 'schaapje', dit behoeft enige uitleg haha Als zij 's morgens wakker wordt vind ik het altijd net een schaapje of een lammetje zoals zij ligt en tot dat ik 's morgens met hen ga wandelen, noem ik haar altijd schaapje, en daar luistert zij ook naar! Het is dus gewoon haar vroege ochtendnaampje, ach ja beetje vreemd voor anderen maar neem van mij aan, het is totaal onschuldig! Soms heb ik zin om weer eens op mijn GT stoeltje te gaan zitten en gooi ik er weer eens een tipje tegen aan zoals nu . . . 'Op bezoek met je hond bij mensen met ook honden, of een hond'. Neem niet gelijk je hond mee naar binnen, de opwinding is altijd groot zowel bij mensen als bij de in huis wonende honden. Blijdschap, om elkaar weer te zien, begroetingen, dit gaat altijd gepaard met de nodige kirretjes en kreetjes en hoog stemgeluid. Zodra alles weer gekalmeerd is, je met een bakkie koffie zit te praten, de huishonden weer rustig zijn, sta dan een keer op om naar het toilet te gaan oid. Blijven de thuiswonende honden rustig? Ga dan weer zitten, wacht nog 5 minuten en haal in alle rust je hond binnen en absoluut aan de lijn! Blijf bij de deuropening staan, laat alles geduldig aan elkaar snuffelen en ga daarna zitten op je plaats met je hond bij je aan de lijn. Het hangt van de totale situatie af, betrouwbare honden etc, of je je hond los kunt laten na de hondse begroeting. Zo niet, hou de hond gewoon aan de lijn bij je en neem voor de zekerheid een eigen kleedje mee (geen speelgoed of kluifjes!) ---------- Woensdagmorgen 11 juli. Zo vanmorgen gelukkig niet nodig om al het hondengrut af te spoelen, het is gewoon, net als eergisteren, droog in het bos. Nou ja Nelly, jij kent Emmaatje ook goed, inderdaad heeft zij op zo'n moment maar één motivatie en dat is haar mammie, wat daar moet je zijn! En dan dat lieve Bowietje, straks sturen zij je nog naar de Jellinekkliniek, wel leuk gekozen je nieuwe naam! Vanmorgen kwamen wij na lange tijd ook Macey weer tegen, de Engelse Springer Spaniel die haar naam 100% eer aan doet! Natuurlijk vindt poppetje dit helemaal leuk, alleen maakt mam na een minuut of 10 toch echt een eind aan het wilde spel. Ik zeg altijd, het gaat helemaal super met poppie maar toch hou ik altijd rekening met het feit dat het qua botwerk niet helemaal een 'gewone' hond is. Zij gaat tijdens zo'n spel totaal uit haar Engelse dakje en eerlijk is eerlijk, het doet mij wat pijn aan de ogen . . . en wil ik haar beschermen tegen haar zelf. Het grappige is eigenlijk wel dat zij ook wild speelt met Roos en/of Emma, en toch gaat dat op een andere manier, het is toch altijd net wat beheerster. Kortom, poppetje blijft in alle opzichten altijd mijn aandacht houden, teveel mee gemaakt de eerste 1.5jaar, wat in mijn brein ingebeiteld zit. En ik zie dit totaal niet meer als negatief maar als positief want het heeft mij een enorme band met dit schaapje opgeleverd! ---------- Dinsdagmorgen 10 juli. Different cake vanmorgen, beetje herfstachtig, niet fout maar wat wel vervelend was dat ik met 3 totaal gepaneerde honden thuis kwam . . . En ook is het al heel lang geleden dat ik er 3 moest afspoelen! Kijk één sandy setter trek ik nog wel in huis, maar 3 die overal liggen waar ik ook soms wel eens wil zitten, als het niet bezet is dan, met 3 kan dit dus niet want dan kan ik wel mijn zandvormpjes te voorschijn halen. Emma wist niet wat haar over kwam en het was vast wel een jaar geleden dat zij deze beproeving moest doorstaan, dat was met die staartellende. Maar goed, ook dit lijkt erger dan het is hoor, want je merkt gewoon dat het haar eigenlijk allemaal koud laat, dat afspoelen met warm water. Nu gooi ik mijn bakkie koffie even achter over want ik heb met Wendy om 10 uur afgesproken om voer te halen in Kampen. ---------- Maandagmorgen 9 juli. Eindelijk weer eens twee vosjes gezien! Gisteren een gezellige dag gehad met een leuke groep mensen en honden, heerlijk geen enkele vechtpartij van honden met elkaar, dat heb ik wel eens anders mee gemaakt tijdens een setterweekend . . . Wij zaten met een groep mensen die allemaal teefjes hebben en dat maakt het wel wat makkelijker eerlijk gezegd, teefjes zijn over het algemeen, jawel ik druk mij ietsjes genuanceerd uit om niemand voor het hoofd te stoten, toch wat minder competitief onder elkaar. Ik blijf het sowieso altijd wat lastig vinden met reuen, vooral met teefjes in de buurt, zij zijn altijd geneigd of doen het gewoon, om hun poot op te tillen tegen tenten, tafels, tassen oid die op de grond staan. Daarbij vind ik in dit opzicht de eigenaren ook vaak wel wat gemakzuchtig en accepteren gewoon dat hun reuen dit doen, kortom reuen kún je nou eenmaal niet zomaar vrij rond laten lopen zonder een ander tot last te zijn, jammer maar waar. Roos is ook een verhaal apart hoor . . . Ook die kan ik niet zo maar los rond laten lopen want die ziet niets en niemand, trekt zich ook van niets en niemand wat aan maar is alleen geïnteresseerd in de inhoud van openstaande tassen en/of koelboxen! Toen wij dan ook over het Erkemederstrand liepen, met heel veel zonnebadende mensen, moest ik haar strak in de gaten houden anders had zij haar buikje rond gegeten want zij kan ook in een split second een tas open maken en de inhoud verorberen . . . O ja, nog even dit, onze 10 jarige Emma heeft de 3e prijs gewonnen met de Setterennen, knap toch! ---------- Zondagmorgen 8 juli. Geen krabbel, geen tijd maar wel heb ik de Schotlandreis helemaal voorzien van foto's! KLIK HIER ---------- Zaterdagmorgen 7 juli. Nou inderdaad waren de hondjes kennelijk ook wat vermoeider de eerste dag . . . ze zijn nu dus weer veel actiever buiten, lachen toch! In het bos zelf vind ik het een beetje saai want ik heb nog geen enkel diertje gezien, zelfs geen jong vosje terwijl er daar momenteel heel wat van zijn, ik weet 3 vossenholen, niet precies waar wel in welk gedeelte van het bos het moet zijn. Wat mij betreft is het al weer te warm en hou ik mij gedeisd hoewel morgen iets meer van mij verwacht wordt. We hebben de jaarlijkse Funday van de NGSC en zijn daar morgenochtend al op tijd. Wij zetten een partytent op, nou ja dat is een groot woord hoor want het is gewoon een soort afdakje tegen de zon en ook zetten wij ons rennetje er om heen zodat de meisjes een rustig eigen plekje hebben na de wandeling, uit de zon. Na het middaguur oid hebben wij een bbq en daarna spelletjes, maar ik hou niet van spelletjes en al helemaal niet in de zon, we will see. Nu wachten er nog veel foto's op bewerking van onze Schotlandreis en daar ga ik nu me beginnen anders is het mosterd na de maaltijd. ---------- Vrijdagmiddag 6 juli. Zo weer terug op het vertrouwde plekkie en het is alweer voorbij, jammer maar ook het normale gebruikelijke leventje is helemaal ok. Gisteren nog even een zogenaamd wendagje en heeft Dick de middagronde met de meiden gedaan en gisteravond hebben we gewoon een frietje gehaald. Even acclimatiseren en uitrusten, we zijn namelijk geen 18 meer en zo'n reis, in 12 dagen 3700 km rijden en daarbij heel veel indrukken is dan geen kattenpis! Vandaag dus weer een hele doodnormale dag en volgens Dick is nu de 'Health Service' weer thuis en zij er weer verse groenten en diverse fruitsoorten in huis . . . Ook voor de hondjes is er een verandering, niet in eten maar wel in de mate van beweging, nee dat was niet minder toen ik er niet was maar juist meer! Dick maakt altijd lange wandelingen zoekt ook steeds andere terreinen op, heerlijk voor hen! Misschien is het suggestie maar gistermorgen vond ik hen toch ietsjes matter dan gebruikelijk, oververmoeid of zo? Ach ja, liever zo dan anders hoor! ---------- Vrijdagmorgen 22 juni. Nou vandaag had ik niet zoveel praatjes hoor vwb het weer, mijn god wat een regen en vannacht nog zelfs mijn bed uitgegaan om alle ramen dicht te doen vanwege de gierende wind!! Eerst twijfelde ik nog of ik de wandeling zou vervolgen maar besloot toen maar om het wel te doen, ik kan er uiteindelijk met mijn uitmonstering wel tegen en ook de honden dragen een jasje. Wel heb ik de zandpaden vandaag vermeden om nu eens geen totaal gepaneerde honden mee naar huis te nemen . . . ik heb al gestofzuigd of noem je dat nou stof gezogen? Jawel beste mensen dit wordt eventjes de laatste krabbel voorlopig want morgen vertrekken Lonneke en ik om een uur of 8 richting Schotland! Em om jullie niet helemaal verweesd achter te laten maak ik wel een reisdeel met foto's en een dagboekje. Natuurlijk hangt het tijdens het reizen af van de tijd, wifi en zin! Dus vanaf nu KLIK HIER! ---------- Donderdagmorgen 21 juni. Haha op de eerste zomerdag ben ik lekker uitgewapperd alsof het een herfstdag betreft, en ik? Ja ik vind het heerlijk en kreeg er een boost energie van, beter dan gistermiddag . . . Ik kom nog even terug op mijn krabbel van gisteren. Natuurlijk zijn er honden die een k**vacht krijgen (de mijne misschien ook wel) na sterilisatie en ook als zij goed voer krijgen maar . . . dan moet ik toch echt weer iets hier tegenin brengen, doe meer aan onderhoud vacht! Zet haar/hem elke week even 10 minuten op de trimtafel om de vacht door te borstelen en gelijk het dode haar, wat door hormoonwerking niet zo maar meer loslaat, er uit te werken! Kijk, als je je hond eens in de 2 maanden eens goed onder handen neemt is het logisch dat het er allemaal wat verkommerd uit ziet en is het ook véél meer werk en ben je geneigd naar rigoureuzere methoden. Het is nou eenmaal een feit dat je hond, reu of teef en zg 'geholpen' (nou mooi helpen zeg!) de vacht het moeilijker krijgt, maar naar mijn persoonlijke idee wegen deze nadelen niet op tegen de voordelen en dat met name op de wat oudere leeftijd van de hond! Goed ok dat is dat. Mijn honden eten inderdaad ProPlan, medium kip/rijst, zonder onderbreking al 17 jaar lang en bij elke maaltijd gaat er wat lekkers door het eten, en hiervan ook altijd maar heel weinig. De ene keer kook ik koolvisfilet, dan weer een rundertartaartje en dan krijgen zij per keer 100 gram gedeeld door 3, soms een tinnetje Pal, wat ik in blokjes verdeel, en ook wel eens een eetlepel geraspte kaas. De extraatjes stellen dus eigenlijk niets voor maar ik heb hierdoor wel hele grage eters waar geen maaltijd onberoerd blijft staan! Ik zou zeggen 'doe je voordeel met mijn tips' en hoop dat het bij jouw hond net zo goed werkt als bij mijn schatjes! ----------- Woensdagmorgen 20 juni. Vanmorgen was ik gewoon weer echt trots op mijn meiden en eerlijk gezegd ook wel een heel klein beetje op mezelf. Zoals zij zich in allerlei verschillende situaties gedragen en ook hoe zij er uit zien! Drie gesteriliseerde honden met prachtige vachten, Emma na een fikse borstelbeurt en het uitplukken van het rossige haar, weer glanzend, lakzwart en vol in het haar. Van Engelse setters is ook bekend dat zij na sterilisatie vaak pluisvachten krijgen, maar bij mijn honden, niets van dat alles! En ik ben er heilig van overtuigd dat het komt door goede voeding (al 17 jaar hetzelfde merk!), veel beweging in de buitenlucht, dan is de doorbloeding van de huid optimaal en worden afvalstoffen snel afgevoerd én het NIET geven van allerlei voedingssupplementen pilletjes en olietjes. Daarbij is een rustige, stressarme, duidelijke omgeving ook van groot belang. O ja, ik heb gisteren toch de moeite genomen om Laura2, dus het vervolg te maken! --------- Dinsdagmorgen 19 juni. Sorry beste mensen, alles ok hier maar gisteren totaal geen tijd meer om een krabbel te tikken. Zondagmiddag/avond weer heel gezellig met Joke en Anne doorgebracht en toen de regen met bakken neerviel, de bbq klaar stond is er terstond een noodplan in werking getreden, die niet minder leuk en lekker was. De 8 maanden oude Gordon Setter Dana en Poppetje konden het weer prima samen vinden en het spel werd steeds wilder, waar ik dan een eind aan maak want dat wil ik gewoon niet. Op dat moment speelt even mee dat Laura niet geheel een doorsnee hond is. En gistermorgen na de wandeling, een bezoekje aan zieke ex buurvrouw zat bij thuiskomst vriendin Nelly onverwachts in de kamer, ook een verrassing! Natuurlijk had zij de 6 jarige Gordon Setter Lieke mee, die ook bij ons geboren is en een halfzusje van Emma, ook al zo'n lieverd die het weer enorm goed met Laura kan vinden ook met Emma en Roos uiteraard! En dan is het de hele dag babbeldebabbel en komt er niets meer van een krabbel. Vandaag een memorabele dag . . . precies een jaar geleden is poppetje aan haar heupje geopereerd! Het is mijn bedoeling om vandaag even het vervolg op 'Laura' te schrijven, maar wat ik al zeg, 'het is de bedoeling' en dan heeft een goed verstaander genoeg aan een half woord haha ---------- Zondagmorgen 17 juni. Vlak voor ik de bocht om ging richting water ging Roos in een drafje er vandoor . . . ja hoor eendjes kijken . . .  Godzijdank geen eend vanmorgen en was de aandacht al snel verlegd naar andere dingen. Ja Til, zo gaat dat dus hè, wij zijn nog van de ouwe stempel en denken dat fokkersoverleg nog leuk en gezellig is . . . Maar eigenlijk kan ik daar niet echt meer over oordelen want voor mij is dat ook alweer 6 jaar geleden dat wij ons laatste nestje hadden. Het lijkt mij sterk dat de mentaliteit verbeterd is tov van die vroegere jaren, toen het ook al vaak hommeles was trouwens. Daarbij hebben mensen tegenwoordig geen 'overleg' meer nodig, a. weten zij alles al en nog veel beter ook en b. alles gaat via internet, mail en appjes. Wel jammer want die ontmoetingen waren vaak toch ook weer gezellig, net als shows en leerde je elkaar ook wat persoonlijker kennen. Tegenwoordig krijg je voor deelname aan een show een tijd op en mag je daarna weer snel weg, dit bevordert niet de saamhorigheid en maken mensen toch steeds individualistischer! Helaas, want je kunt veel van elkaar leren door ervaringen te delen. En juist die persoonlijk ervaringen die je mondeling deelt komen het ras waar je mee bezig bent toch echt ten goede, want je hoort over problemen die je dan samen kunt bespreken en naar oplossingen of verklaringen kan zoeken. Volgens mij is die tijd voorbij, je mist dan openheid en transparantie en juist díe dingen zijn cruciaal voor een ras. Misschien heb ik het mis hoor en is dit mijn visie en mijn idee hierover, maar ik 'zit' ook niet meer in dat wereldje. Ik weet dat er hier fokkers van mijn rassen mee lezen en misschien kunnen zij mij eens bij spijkeren (mag ook per mail of telefoon hoor!) By the way, transparantie en eerlijkheid, dit is trouwens ook de reden dat ik het verhaal van Laura hier uitgebreid beschreven heb en iedereen ook weet waarom ik met de mooie en lieve Emma en de mooie en lieve Roos geen nestje gefokt heb. ---------- Zaterdagmorgen 16 juni. Soms beginnen de dagen onverwachts anders dan normaal zoals vanmorgen. Ik had pas om half tien de auto en ging dus voor mijn doen laat weg. Ik had er zin in en stapperdestap, een lekker temperatuurtje voor stapperdestap. Aan het eind van het bos loop ik een stuk langs de tocht, geen fijn stuk eigenlijk op dit moment want het riet is heel dicht en staat manshoog. Vooral als je weet dat de houten beschoeiing  altijd in mijn gedachten is want een hond kan er maar moeilijk uit het water komen, na het hout is het water gewoon diep net als op veel plaatsen in Flevoland en er daarom regelmatig reeën verdrinken! Goed, mijn honden gingen niet door het riet maar op het eind is een stukje, ook met een beschoeiing maar wat een stenen bootjesafloopje heeft. Ja hoor daar gingen de dames en werden begeleid door een luid kwetterende eend, ik heb geen eendenpulletjes gezien maar daar had ik ook geen tijd meer voor . . . Drie blaffende, uiterst opgewonden honden langs de kant. Roos ging te ver naar voren viel over de reling, ging koppie onder en moest ik er uit trekken aan de halsband, poppetje was zover nog niet maar ondertussen sprong Emma langs mij heen het water in en zwom achter die gillende eend aan. Inmiddels had ik de twee spikkels aan de lijn en ik hield ze amper, zo sterk én blaffen én trekken. Maar ik maakte mij ernstig zorgen over Emma die ik totaal niet meer zag, ik nergens bij kon, en zij kon niet uit het water komen volgens mij. Ik roepen en klauteren en met veel moeite met die twee lastige spikkels aangelijnd door het riet en nergens kwam ik bij het water en geen Emma te zien of te horen. Mijn hoop was op moeder eend gevestigd die er inmiddels weer aan kwam blazen wat de spikkels nog meer opwond. Ja ik heb de longen uit mijn lijf geschreeuwd en zag al een verzopen Emmaatje in gedachten en de paniek sloeg toe. Totdat ik een heel stuk verder het riet zag wuiven en ja hoor, daar was zij, jezus wat was ik blij en het zweet liep over mijn rug. Gistermiddag op dezelfde plek liep ik met Wendy en . . . we zagen vanaf een afstandje twee vossenpupjes met elkaar spelen, zooooo lief! Nee *&^%$# geen fototoestel mee . . . ---------- Vrijdagmorgen 15 juni. Net na de wandeling, hondjes eten gegeven, een snelle douche gepakt en toen gelijk boodschappen in de grote stad gedaan, ik had een paar dingen te doen die je alleen wilt doen als je niet zweterig bent . . . Goed hè Anja! Nu zit er een gigantische bromvlieg in de kamer en dan moet ik wat dingen veilig stellen voor het poppetje, zij racet door de kamer, vliegt tegen de ramen en dan is zij totaal niet bezig met dingetjes die op de vensterbank staan. En toevallig zijn dat allemaal dingen met een herinnering uit een 'vreemd' land, wij kopen altijd wat leuks, grappigs of moois tijdens een reis, en hoeft maar een paar euro te kosten, het gaat om het idee. Maar toch, als het op de grond knalt ben ik niet echt blij, vooral gaat het om een stenen cupcake uit Engeland en een kandelaar uit Zweden, die zijn altijd de klos, hoewel de kandelaar er zelf wel tegen kan, zijn de minikaarsjes al regelmatig vernieuwd ofuhh vernield . . . OHH net lees ik het stukje eens over en komt tot een grappige conclusie . . . ik verbied dus niet dat poppetje door de kamer te laten rauzen maar gewoon de spulletjes weg te halen! Dit tekent dus precies hoe wij hier met de honden om gaan, je zal ook maar zo eindeloos van je hondjes houden! ---------- Donderdagmorgen 14 juni. Ergernis no 1 vandaag. Een traag werkende computer die al 2x opgestart wil worden . . . en vooral nadat je eindelijk eens een keer het advies van een kennelijk broodnodige update hebt opgevolgd . . . Nee updaten doe ik dus echt NOOIT weer, dank je mr. Gates. Vanmorgen stond ik in het bos oog in oog met een reebokje, zo leuk, gelukkig waren de honden alle drie nog achter mij en kon ik hem goed bekijken en hij mij! Toen ik een stap vooruit deed sprong hij weg en kwamen net de meisjes er aan en dan vind ik het zo grappig om te zien hoe zij opeens zijn luchtje in de neus kregen, opwinding alom. Dan gaan die setterhoofdjes omhoog, neus in de lucht en dan zien zij er zo prachtig origineel uit! Dit bedoel ik dus dat ik mijn ochtendwandeling altijd het allerliefst gewoon alleen met de meiden loop, dan zie je nog eens wat en kun je je concentreren op het gedrag van je honden. ---------- Woensdagmorgen 13 juni. Ja het gevaar en overlast van die berenklauw heb ik kennelijk  altijd onderschat, ik vind ze in alle stadia ook zo mooi en heb ze ook al heel vaak gefotografeerd! Zo de touroperator heeft inmiddels voor alle nachten een leuke B&B uitgezocht en besproken. Jawel, heel makkelijk zo'n man die er enorm veel plezier in heeft om dit uit te zoeken, alsof hij zelf op vakantie gaat! Het nadeel is wel eigenlijk dat ik in dat opzicht een grote vorm van gemakzucht heb ontwikkeld omdat ik altijd iemand heb die dingen voor mij regelt of wíl regelen . . . Ach er blijft met zo'n (klein) hondengezin altijd dingen over hoor die ik regel, zegt zij zachtjes en bescheiden Maar ja toch wel, alle overnachtingen heb ik eerst zelf ook bekeken voor ik mijn goedkeuring gaf, dus ik klaag natuurlijk niet! Zeg lieve Klára, we hebben helemaal geen kofferbak in de auto waarmee we reizen, het is net zo'n blokje als waar ik mee rijd anders had ik je graag mee gehad dat weet je wel! ---------- Dinsdagmorgen 12 juni. Zo, het lek is boven wat ons Rozenkind betreft met haar geïrriteerde voetjes, het is de afgemaaide berenklauw . . . Nog nooit last van gehad, met geen van de honden, sterker nog, er door heen racen, tussen die 'plastic' bladeren door vinden zij altijd heel leuk en spannend omdat er altijd vogels tussen zitten! Maar goed, het zijn ook de gekneusde en nu dan afgemaaide bladeren waar je brandwonden van kunt krijgen. Zelf had ik hier nooit bij nagedacht en het was Wendy die mij hier op wees. Ach ja en inmiddels gaat het al een stuk beter met Roos want anders had ik als uiterste dag vandaag om een afspraak met de da te maken. Verder zijn we, nou ja eigenlijk Dick dus, druk met het regelen van B&B's in Engeland en Schotland. Het is daar veel drukker en veel meer bezet dan wij dachten, maar het gaat allemaal wel lukken, van de 11 nachten geloof ik nog 3 te gaan! Dick vindt dit heel leuk werk en hij bekende mij dat hij eigenlijk het liefst stiekem op de achterbank wel mee zou willen reizen . . . ahh zieluggggg want dit willen wij namelijk niet . . . ---------- Maandagmorgen 11 juni. Zoals zo regelmatig heb ik vanmorgen de balk voor het bos weer eens dicht gedaan. Dit gebeurt de laatste tijd vaak en vind ik ook bbq spullen cq afval, gisteren zelf 4 plastic stoelen, in het bos grrr Kennelijk zijn vervelende lui tot de ontdekking gekomen dat zij de balk, zonder slot zo maar open kunnen doen en rijden het bos in. We gaan zelf maar eens op zoek naar een sleutel want SBB is toch niet thuis voor dit soort opmerkingen, die hebben het te druk met bos verkwanselen om er windmolens in te pleuren, nog een keer grrr Al een aantal dagen loop ik een relatief saaie bosronde ivm de voetjes van Roos. Het lijkt wat beter te gaan en het geknabbel is duidelijk minder dus denk ik dat ik het goede doe. Over voetjes gesproken, vanmorgen weer vertederd naar de voetjes van Emma gekeken als zij voor mij loopt. Ik loop dan over het zandpad en zie telkens die gepaneerde voetzooltjes en dat vind ik toch zo schattig, net berenvoetjes! Zij zet die kakkies ook altijd zo pedant neer en rondom de voetjes zit veel haar en ik kijk daar zo graag naar! Ach ja, noem dit maar gewoon 'verblind door liefde!' ---------- Zondagmorgen 10 juni. Haha zoals het altijd gaat, gisteravond weer later thuis dan wij vantevoren dachten, dat komt door de gezelligheid en gebabbel. Goed, we hebben de puntjes op de i gezet en ga ik een lijstje maken met things tot do and things to buy en we hebben er echt veel zin in! En ik heb met mezelf afgesproken dat ik niet ga zeiken over het gemis van mijn hondenkinderen . . . maar het is wel voor het eerst dat ik zelfs wel 12 dagen gescheiden ben van hen! Dé grote troost is natuurlijk dat Dick thuis is en hen net zo verzorgd met net zoveel liefde als ik. Voor wij weg gingen had ik nog een bosrondje met de meisjes gemaakt en poppie namen we mee en die gedraagt zich altijd perfect zoals een well educated dog hoort te doen. Zoals jullie lezen ben ik mij aan het voorbereiden en strooi met Engelse termen alsof het niets is, ach ja even oefenen natuurlijk! Verder houd ik vandaag een tamelijk rustig dagje met gewoon gerommel en gekneuter in huis en tuin. ---------- Zaterdagmorgen 9 juni. Op de buienradar zag ik dat het zou gaan regenen en ben ik op tijd weg gegaan, maar halverwege bleek de bui toch iets eerder te zijn. Lekker hoor, zo'n lenteregentje! In tegenstelling tot vorig jaar doen mijn aardbeien het heel goed en heb ik er al tientallen afgeplukt, de vogels trouwens ook en wij vinden dat niet erg, ze zijn nu toch goedkoop in de winkel. Doordat Dick een aantal 'Zwedenfoto's' nodig had zijn we al een paar dagen totaal in de Scandinavische mood. Jeetjenogantoe wat hebben wij prachtige foto's van onze reizen en wat verlangen we weer naar die tijd . . . Take a look . . . www.dickenyvonne.nl We starten in augustus met een reisje eerst naar Duitsland en daarna naar Denemarken, ja met de caravan. Nou moet ik eerlijk zeggen dat dat land zeker niet mijn voorkeur heeft, mij te gelikt en te netjes en bovendien niet super vriendelijk voor honden. Ik hou van de uitgestrekte natuurbossen, meren en stilte van Zweden en Finland, Noorwegen is ook mooi maar wat wilde camperplekken betreft is het een beetje schaars. Maar goed, omdat wij moeten roeien met de riemen die wij hebben gaan we wel op campings staan en dat is effe wennen. Vanmiddag weer een ander verhaal, ook over vakantie, we gaan even de puntjes op de i zetten want over twee weken zitten L. en ik in de auto op weg naar Schotland! Daar ga ik een aparte gewone blog van maken voor diegene die geïnteresseerd is en daar kom ik nog op terug. ---------- Vrijdagmorgen 8 juni. Wat een verademing, wat een opluchting! De laatste paar weken had Roos steeds jeuk aan haar voetzooltjes, likt en knabbelt zij er hevig aan, wat ik een ietwat irritant vind, vooral dat geluid . . . Uiteraard goed gekeken en zag eigenlijk niet echt iets bijzonders, ja een beetje rose waar zij geknabbeld had, maar geen open plekjes oid. Uiteraard vroeg ik mij af hoe dat nou kwam, nooit last van zoiets gehad, geen ander eten, en niets anders in huis. Tot mij plotseling een licht op ging! Sinds een aantal weken loop ik over de pas gemaaide paardenpaden, dat móet het zijn! Kennelijk is zij gevoelig voor iets wat daar groeit of de grassappen! Vandaag dus Roos aan de rollijn en de halve wandeling over het zandpad en de andere helft over het halfverharde pad en zal dit toch wel een weekje volhouden om uit te testen. Heel soms kom ik een labradoodle tegen die volkomen uit haar plaat gaat, rennen, springen zonder echt contact met poppetje of de andere meiden te maken. Poppie weet niet of zij het nou echt leuk moet vinden en ik zie aan haar hele houding dat zij dit maar vreemd gedrag vindt! Soms rent en springt zij even mee maar regelmatig kijkt zij met een vragende blik, zij snapt dit gedrag niet echt. En ík vind het weer mooi om te zien hoe mijn honden dit soort hypergedrag handelen. Emma en Roos doen net of zij die hele doodle niet zien en negeren haar volkomen, en poppetje zoals ik net beschreven heb. Jezussss wat vind ik honden en hun gedrag toch boeiend en mensen die geen honden hebben of er niet van houden missen toch écht wat! ---------- Donderdagmorgen 7 juni. Vanmorgen tijdens de wandeling een tijdje staan babbelen met een erg aardige dame en telkens als wij elkaar tegen komen hebben we veel stof, dat heb je zo met sommige mensen. Maar tijdens ons gesprekje in de schaduw had ik niet in de gaten hoe de temperatuur geklommen was in no time . . . Mijn god zeg, wat een killing hitte, helemaal totaal niets en nog eens niets voor mij. Bij thuiskomst poppetje afgespoeld want die had natuurlijk een diepe modderplas op het paardenpad gevonden. Snel weer naar binnen en alles dicht om die loeihete zon buiten te houden. Helaas 'moet' ik toch nog wat vandaag buitenshuis, afspraak voor mijn 3 maandelijkse nekshots in ziekenhuis Harderwijk. Gelukkig ben ik altijd snel aan de beurt en kan het zo maar zijn dat ik in een kwartier weer buiten sta. Ja de camper met onze vrienden is ook weer weg en zij staan op een prachtig plekje ergens aan het water, ja hoor zij wel . . . ---------- Woensdagmorgen 6 juni. Nog steeds de aanblik van die superluxe camper hier in de tuin hoor! Ja dit 'perron' houden we altijd vrij, zowel voor hen als voor ons want het is ook heel makkelijk om de caravan hier neer te zetten héél misschien  in de toekomst weer een eigen campertje . . . Maar goed, ik heb wel geleerd om niet te ver in de toekomst te kijken want je kunt plannen hebben, maar van het ene op het andere moment kan dit veranderen. Blijft natuurlijk overeind dat een mens altijd plannen móet blijven hebben en dingen waar je je op kunt verheugen want anders kun je wel achter de geraniums gaan zitten en wachten op je dood en dat willen we natuurlijk niet! Grappig want voor het eerst dit jaar heb ik een aantal geraniums maar gewoon in de tuin en ze bloeien fantastisch, hoewel ik het wel truttebloemen vind hoor, en zelfs poppetje zit er niet aan! Ook voor het eerst dit jaar zoekt zij het waterpartijtje niet op om er in te gaan want kennelijk gaat zij buiten voldoende het water in . . . nou modder dus eigenlijk. Morgen weer eens een fototoestel mee nemen. Daarbij o jee, nog genoeg foto's om bladzijden volte planten . . . ---------- Dinsdagmorgen 5 juni. Weer eens een beetje ander begin van de dag en heb inmiddels al heel wat afgebabbeld. Momenteel zijn onze vrienden J&S hier weer voor een paar dagen en hebben we weer een superluxe camper achter staan. Altijd weer gezellig zo'n paar dagen lekker bijkletsen, en ja hoewel wij elkaar ook regelmatig zien is er toch altijd veel bij te praten. Vandaar nu een kort krabbeltje want we gaan boodschappen doen. Komt voor elkaar hoor Nelly! ---------- Maandagmorgen 4 juni. En ja hoor, uiteraard staat er hier een Cobb in de kamer met de nodige accessoires . . . Een rib uit ons lijf, dat dan weer wel. We hebben ons goed vermaakt daar in die winkel, pff wat een leuke spullen en dat komt ook doordat ik relatief weinig in winkels kom en al helemaal niet in dit soort zaken wantuh geef mij eigenlijk maar een super grote dierenwinkel waar ik naar hartenlust tussen leuke en mooie hondenhalsbanden etc kan kijken! Mijn referentiekader voor woonspullen is eigenlijk alleen maar Ikea. Maar zonder meer, ik vond dit hartstikke leuk om eens te zien, wat een geweldige winkel, zó groot en o wat heb ik een leuke dingen gezien en kon gelukkig verder wel goed mijn hand op de knip houden. Het is heel simpel, geef mij €1000.00 en binnen 5 minuten heb ik het besteed daar! Ook hierin is Dick iets anders dan ik maar ik zei al dat die Cobb genoeg ging kosten en kon hem daar mee toch wel in toom houden! Buiten was de demo en dat bleek een aardige (ja natuurlijk!) man te zijn die dat verzorgde. Gisteravond op internet via Pinterest en FB gekeken wat die Cobbwereld inhoudt en nu behoren wij tot de 'Cobbers' blijkt . . . ---------- Zondagmorgen 3 juni. Hoe het mogelijk is weet ik niet maar in het bos is het momenteel zo rustig, ik kom weinig tot geen mensen tegen, dat is heerlijk! Ik loop nog steeds over de paardenpaden en heb nu dan ook wel laarzen aan want mijn schoenen moesten van de week twee dagen drogen en dat vinden zij niet echt leuk en is al helemaal niet goed voor ze. Straks gaan we even naar Baarn, daar is bij woonwarenhuis Nijhof een demonstratie van de Cobb, een speciaal soort bbq waar wij in geïnteresseerd zijn. En Dick kennende zullen wij met zo'n ding thuis komen . . . maar zelf ben ik eigenlijk nog in de verkennende fase . . . Hij kwijlt al jaren van zo'n ding maar ik was en ben de remmende factor in deze maar nadat ik dat ding het vorige weekend in gebruik gezien heb, ja toen zag ik ook het gemak wel in en de leuk natuurlijk en bij Dick is het volgens mij gewoon dát! Hij is best wel gevoelig voor 'mooie' dingen (ja hoor ik weet wat jullie nu gaan zeggen haha) Nelly, bedoelde je mijn werkje hier boven in de krabbelaankondiging? Uh wanneer kom je weer eens? Ja eindelijk weer eens even digitaal knutselen en mijn inspiratie komt dus gewoon doordat ik dat fotoboek gemaakt heb! ---------- Zaterdagmorgen 2 juni. OHH AHH hier onder kunnen jullie zien dat de bedoeling goed was, halverwege de middag gisteren ontdekte ik dat ik de krabbel niet afgemaakt had. Ik was op dat moment met van alles gelijk bezig want ik zag een grote fout in mijn al bestelde fotoboek en paniek overviel mij . . . Maar alle lof, nee niet voor Almhof want dat eet ik nooit, maar wel voor de chatdames van Albelli, wat zijn die aardig en behulpzaam zeg en dat had ik echt nooit verwacht! Ik kon mijn fout herstellen en kosteloos, met een nieuwe inlogcode, mijn boek weer opnieuw bestellen! Ondertussen appte ik met twee personen tegelijk en had ik haast omdat ik boodschappen moest doen en ook nog naar een zieke ex buurvrouw wilde. In het kort, ik appte met twee personen, chatte met één persoon, verbeterde ondertussen mijn fotoboek online, tikte de krabbel, en zeurden mijn buitenshuis activiteiten in mijn hoofd, dat kon dus niet goed gaan. Uiteindelijk is alles op zijn pootjes terecht gekomen  maar ben ik wel totaal vergeten mijn krabbel af te maken . . . Maar nu mag ik weer even over het weer zeuren, en ik ben blij, weg met die stomme hitte. ---------- Vrijdagmorgen 1 juni. Alweer juni en daarna komen er twee maanden dat ik in mijn schulp ga kruipen . . .  Maar een voorproefje hebben we dus al gehad want het leek de laatste tijd wel hoogzomer, bah. Donderdagmorgen 31 mei. Zwetend zit ik voor mijn leppie, wat een kakweer zeg bah. Gistermiddag was ik in de ban van 'de belevingsvlucht', lachuhh Omdat over 2 jaar Lelystad Airport in gebruik genomen wordt mochten wij nu alvast proeven hoe het smaakt. Nou ik zeg het eerlijk, mij maakt het geen moer uit en ik vond het vliegtuig hoog genoeg gaan om er weinig last van te hebben. Nou is het natuurlijk wel zo dat dit maar één vliegtuig was maar er gaan er veel overvliegen in de toekomst. Maar toch, hij is heel vaak over gegaan en Yvonne stond klaar met het fototoestel in de aanslag maar ja, de eerste keer reageerde ik toch te truttig en omdat de beste stuurlui altijd aan wal staan, begrijpen jullie de reactie van Dick wel . . . Op de tafel had ik beeld op flightradar24, leuk om te bekijken en te zien wanneer 'hij' over zou gaan. En protesteren helpt niet in deze want het wel of niet komen van een vliegveld is al een gelopen race! Ik heb het vliegtuig toch uiteindelijk volkomen in beeld gekregen en zal ik hier plaatsen, maar nu nog effe niet hoor, nu even andere dingen te doen! ---------- Woensdagmorgen 30 mei. Ik een kater van het weekend? Welnee, ja een ervaring rijker en een illusie armer, dat wel. Wat heb ik gistermiddag genoten van het weer zeg, wat een bak water en wat een herrie, heerlijk! Ik heb achter buiten gezeten met een languit slapend poppetje voor mijn voeten, en het natuurgeweld over mij heen laten komen, jaha natuurlijk wel tot het ging regenen, want dat gaat ook mij even te ver hoor. Vermakelijk om te zien dat, hoe hard de klap ook was, poppetje niet eens een oogje open deed en stoïcijns bleef liggen. Keep it cool my little girl! Uiteraard heb ik wel overdacht wat en hoe het in het weekend verliep en kom tot een min of meer grappige conclusie. Het bevestigde dus precies weer waarom ik met praktiseren van GT gestopt ben, de ongelofelijke eigenwijsheid van veel mensen en met name mannen . . . Ja sorry voor de 'goede' mannen maar het merendeel van de heren toont behoorlijk macho gedrag vooral als zij in het bezit van een forse reu zijn en ik als vrouw hen iets probeer uit te leggen . . . Het eeuwige en onuitroeibare 'ik heb al 30 jaar honden en dus weet ik het wel'. Dat zij in 30 jaar al hun 3e hond aan het verkloten zijn vertellen zij er niet bij want ja hè, 'mijn hond is gewoon dominant, hij is moeilijk, hij is vroeger gebeten door een grote hond' en zo kan ik nog wel 100 smoezen bedenken die ik te horen krijg en kreeg! Maar dat hen aan hen zelf ligt komt totaal niet in de testosteronbolletjes op. Maar artsen maken hetzelfde mee, ik weet het van onze schoondochter die zelf arts is en ook de dierenarts heeft dit probleem. Vooral tegenwoordig zoekt iedereen op internet alles op en denken zij een halve zo niet hele dierenarts of GTer te zijn en gaan gewoon op hun stoel zitten, nou ja figuurlijk dan hè. Ik ga mijn energie niet meer besteden aan dit soort figuren en richt mij lekker gewoon op de geweldige mensen en honden (dieren dus) om mij heen en deel lief en leed met hen. Denkend aan onze Wendy die haar zo geliefde paardje Treble gisteren heeft laten inslapen, zoveel verdriet. Aan Brigit en Okke die vrijdag j.l. afscheid moesten nemen van Morris, de Gordon Setter die bij ons vandaan kwam, waar zij zoveel van hielden. En om leuker te eindigen, er staat een nieuwe fotobladzijde klaar HIER. ---------- Dinsdagmorgen 29 mei. Sinds gistermiddag thuis en de tweede boswandeling al weer achter de rug. Ik moet eerlijk zeggen dat ik het Mensingebos duidelijk koeler vind om te wandelen vanwege de oude dichte bomen, die nachtkoelte vast houden in de ochtend. Maar ja, je moet roeien met de riemen die je hebt natuurlijk en het gras bij de buren is altijd groener en in dit geval de bomen dus dichter en ouder! We hebben dit weekend veel aardige en gezellige mensen ontmoet met dito honden en zijn er vriendschappen ontstaan. Maar eigenlijk had ik wat dagen langer daar willen blijven en zal ik even uitleggen waarom ik toch maar naar huis gegaan ben. Zoals jullie in mijn vorige krabbel hebt kunnen lezen voelde ik al wat irritatie, wat zachtjes uitgedrukt was. Na drie ernstige vechtpartijen (later bleken het er 4 te zijn maar die is mij ontgaan omdat wij zelf aan het wandelen waren), waarbij telkens dezelfde Gordon Setter reu betrokken was hield ik het voor gezien en had ik er schoon genoeg van. Dit waren niet zo maar even wat krachtmetingen tussen reuen maar ik heb 3 gevechten gezien en als daar de mens niet had ingegrepen had, er zeker één hond dood gebeten zou zijn, en door twee ferme schoppen met bergschoenen van een manspersoon uit onze groep kon dit voorkomen worden en ik overdrijf totaal niet, ik stond er naast. Ook heel erg om te ervaren vond ik de reactie van de eigenaar . . . o.a. 'waar twee kijven hebben twee schuld . . .' Hij nam totaal geen verantwoording voor het gedrag van zijn hond en iemand anders heeft eigenaar van andere hond moeten zeggen dat het verstandig is als hij zijn hond even goed nakijkt op verwondingen en waar wij op de camping stonden. Ik voelde mij geroepen als GTer om even een klein gesprekje met eigenaar GS te houden over het gedrag van zijn hond. En mensen die mij kennen weten dat ik dit overlaad met de nodige eq. Nee meneer was helemaal niet voor reden vatbaar en schoof 99% van de schuld van de acties op andere honden. Ik had allang al gezien de de relatie tussen baas en hond er eentje was van geweld en dat ga je als mens verliezen met de hond als uiteindelijke slachtoffer. Vreselijk om te zien hoe hij de hond, die nog vol adrenaline en agressie zat, op de grond werkte en jawel toen de hond kans zag even omhoog te komen beet hij zijn baas behoorlijk in zijn hand . . . 's Avonds lag de hond naast zijn stoel en fixeerde zijn baas terwijl hij gromde, toen iemand daar een opmerking over maakte zei eigenaar 'ach ja hij is boos op mij'. . . Nee mensen dit was too much for me en was mijn grens bereikt en wilde ik en Dick ook, gewoon weg en naar huis. Vandaar dus. ---------- Zondagmorgen 27 mei. En dan zijn er al weer een paar dagen campingleven voorbij en jawel het is weer effe wennen, het is ook lang geleden dat wij op een camping stonden. Nou is het natuurlijk zo dat dit ook weer heel wat anders is om met een groep te staan, ook wennen, individualistisch als wij zijn. Dat betekent niet asociaal, maar wij zijn totaal gewend om helemaal ons eigen gangetje te gaan en eigenlijk altijd samen te zijn. Dat neemt niet weg dat dit heel gezellig is en wij een aantal 'groepsmomenten' hebben, zoals 's morgens samen koffie drinken en zelf weten of je daarbij aanwezig wilt zijn, in de middag samen wandelen en het avondeten gebeurt ook gezamenlijk, met chinees halen en bbq. Het is een prachtig gebied en je kunt vanaf de camping het bos in lopen, en dat is heel fijn. Wij hebben weer ons hekje om de caravan staan en dat geeft voor ons gevoel de honden op kleine schaal de meeste vrijheid te geven om te gaan en staan waar zij willen zonder storende looplijnen die altijd in de knoop gaan met meerdere honden en waar je als mens ook vaak je nek over breekt. Het aantal setters hier weet ik eigenlijk niet, dat moet ik nog tellen maar veel zijn het er wel en alle settersoorten bij elkaar. Stiekem zeg ik wel dat ik heel wat opvoedingsgeknoei zie en heb ik met mezelf afgesproken er niets van te zeggen maar ja, best lastig want ik zie het wel . . . Soms ervaar ik mijn kennis over hondengedrag wel eens als een last, vooral als ik oliedom gewauwel hier over moet aan horen. Vooral nutteloos geblaf werkt op mijn zenuwen (en daar is een aantal honden hier dit dat doen) en helaas daar kan ik écht niet tegen en zou dat van mijn eigen honden ook nooit accepteren, die doen dat trouwens ook helemaal nooit. Goed, om kort te gaan, een weekend vind ik lang genoeg op deze wijze. Nu ga ik eens kijken of ik mijn foto's (té veel in de 'burstmodus!) kan overspelen. ----------   Vrijdagmorgen 25 mei. Het hondenleed was nog niet voorbij want ook kreeg ik gisteravond een berichtje dat onze dierenartsen Bob en Martine Carrière afscheid moesten nemen van hun zeer geliefde hond Diègo, die wel ruim 13 jaar geworden is. Maar ja hè, het hart en het verstand . . . eeuwig oorlog samen. Nu is het weer als vanouds gewoon stressig want we gaan direct weg. Dat weggaan en bang zijn dat je iets vergeet vind ik altijd wel een dingetje hoor terwijl dit complete flauwekul is! Overal is van alles te koop en vergeet je iets nou dan koop je het onderweg maar. Ik moet weer even wennen aan dit adagio . . . Op de camping is wifi en ik neem mijn leppie mee dus wie weet kan ik jullie evengoed op de hoogte houden van onze welletjes en weetjes. ---------- Donderdagmorgen 24 mei. Vandaag geen vrolijke krabbel want ik kreeg nare hondenberichten en dat heeft op mij een grote impact want dan komt ook bij mij het gevoel weer in alle heftigheid boven. Arme Morris, arme Brigit, arme Okke, ik wens jullie echt alle sterkte van de wereld voor de komende dagen. En dat niet alleen, maar ook de tijd er na, het kan je soms zo enorm vastgrijpen, geen ontsnappen mogelijk. Je weet, ik ben er altijd voor jullie, minstens een luisterend oor. Dikke kus. ---------- Woensdagmorgen 23 mei. Zo dat Zaandam hebben we ook weer gezien en ik denk niet dat ik ooit nog de behoefte voel om dat weer eens te bekijken. Nee 'mijn' Zaandam is het totaal niet meer. Groteallahgenadebroodjes ik had het idee op de souk in Marrakech te lopen. Toegegeven, bepaalde winkelstraten, zoals de Gedempte Gracht is mooi opgeknapt en de gracht is weer in ere hersteld, wel wat aan de kitscherige kant maar goed, dat moet dan maar. Het meeste in stijl van het grappige hotel wat tegenover het treinstation ligt, net gestapelde oude Zaanse huisjes. Opvallend ook de enorme  hoeveelheid eettentjes en tenten. Met de zieke ging het ietsje beter maar nog steeds niet om over naar huis te schrijven. Vanmorgen na de wandeling gelijk door gereden naar de grote stad want ik had gezien dat de Action vandaag koelmatjes voor de honden in de aanbieding heeft, en vaak ben ik te laat voor dit soort dingen. Vandaag dus niet en heb ik er 3 mee genomen,  met deze hoef je niet met water te kliederen, zo heb ik al eens een dure mat verspeeld. Hoewel ik veel zin heb ik het gezellige setterweekend baal ik verschrikkelijk van het feit dat het wel 30 graden kan worden . . . ---------- Dinsdagmorgen 22 mei. Zo, een druk weekend achter de rug met leuk bezoek en veel kook- en bakwerk, wat ik ook leuk vind hoor! Gelukkig fijn weer dus alles heeft zich lekker buiten afgespeeld. Gisteravond uiteraard weer op tijd het bed in en vanmorgen om half 7 waren wij klaar wakker en om 7 uur zaten wij al aan het ontbijt en om kwart over 7 liep ik in het bos! We zagen een donkere lucht en de buitenradar beloofde ons, zoals vaak, een bak water, die niet gekomen is. Nu wat hh werk doen, Dick houdt zich bezig met andere kluswerkzaamheden, heeft een mooie hordeur voor de caravan gemaakt en vanmiddag naar de Zaanstreek waar onze rootz liggen. Even op ziekenbezoek en daarvoor maken wij een kort wandeltripje door Zaandam om te kijken hoe het daar veranderd is. . . en waar ik echt nooit meer naar terug zou willen! Dat hele NH kan mij verder gestolen worden (niet helemaal want we hebben natuurlijk ook familie en vrienden daar), mij te druk en teveel . . . nou ja laat ik maar auto's zeggen. ---------- Maandagmorgen 21 mei. Zo dat is wat anders in ons bos, je kunt nu echt overal lopen en dat is zo fijn! Ik heb vanmorgen weer de paardenpadronde gemaakt en de meiden vinden dat geweldig, kennelijk loopt daar ook vaak wild omdat het rustig is. Alles is dicht begroeid dus schuilplaatsen genoeg voor die diertjes. Tot mijn grote schrik ontdekte ik dat de accu van mijn elektrieke fiets kennelijk kapot is, hij doet ut niet meer en dat is toch wel balen. Niet dat ik een fietsfanaat ben, want beweging krijg ik al genoeg maar ik vind het wel leuk om zo af en toe een beetje in de buurt te toeren. Wij kúnnen daarbij ook geen fietsfanaten worden of zijn, we hebben namelijk honden die thuis zitten . . . Laatst zijn we op een avond naar het Ketelmeer gefietst en dat is gewoon leuk en behapbaar, ook voor onze meisjes. Jullie vragen je misschien wel af waar nou de foto's blijven die ik met mijn nieuwe toestelletje gemaakt heb en dat begrijp ik, maar ik heb zoveel andere dingen te doen. Ik zit de laatste dagen al behoorlijk wat uurtjes achter of eigenlijk vóór mijn laptop want ik ben een trouwfoto album aan het maken en wil het weer veel te goed doen! ---------- Zondagmorgen 20 mei. Tuindeuren wijd open en genieten van een buiten dag! Toen wij vanmorgen met de meisjes in het bos liepen viel het Dick ook weer op hoe blij zij altijd zijn, Emma en de spikkeltjes dansen en springen om ons heen, het zijn gewoon gelukkige hondjes en dat willen we ook! En dan gistermiddag . . . ohh dat was weer erg . . . opnieuw mijn autosleutels verloren in het bos en op miraculeuze wijze weer bij mij terug gekomen en dat heeft mij heel wat energie, stress, loop- en zoekwerk gekost. Voert té ver om het allemaal uit te leggen maar het aller gekste is dus eigenlijk dat Wendy gebeld werd door een collega, met míjn telefoon om te vertellen dat zij míjn sleutels gevonden had! Jullie begrijpen nu vast wel dat dit verhaal te gecompliceerd is om hier neer te tikken en nu is het genoeg geweest, geen sleutels meer aan een hondenriem! Na het avond eten heb ik een douche gepakt, makkelijke kleding aan en zitten op de bank, 'Homeland en Andere tijden' gekeken en daarna hebben we ons nestje opgezocht, lekker vroeg dus! Ook Dick had een drukke, intensieve dag gehad, een tuinhuisje van Wendy in elkaar gezet, wat eerst verkleind moest worden. Gevolg was wel dat ik vanmorgen om 6 uur al klaar wakker was maar van mezelf toch echt tot 7 uur moest blijven liggen . . . ---------- Zaterdagmorgen 19 mei. Ja hoor Cilia, dat pootaardappelen opgraven móet dus een settereigenschap zijn! Net weer een heerlijke ronde gemaakt, veel mensen vinden dit geen mooi weer omdat de zon ontbreekt, maar voor een fijne wandeling is dit uitgelezen weer. Ik heb maar eens de paardenpadronde gemaakt want dat ziet er nu erg aantrekkelijk uit, alles is van de week gemaaid en, ook niet onbelangrijk, er loopt nooit iemand daar, hè Wendy! Toen ik gistermiddag zo eens rond keek in de kamer, de meisjes observeerden en daarbij bedacht hoeveel ligplaatsen er voor deze 3 zijn, moest ik even glimlachen. Alle meubelen staan tot hun beschikking, dus twee luie stoelen, 3 lekkere voetenbankjes waar zij graag op liggen, een grote bank, twee speciale hondenbedden op de grond én sinds kort ook een echt bed, een kinderbed weliswaar maar toch 70 bij 160cm groot, het bed staat onder het raam omdat poppetje zo graag een beetje uit het raam loert, en dat alles bedekt met zachte bedjes . . .   Worden wij steeds gekker? Ach het is onschuldig, we doen niemand kwaad en daarbij bekostigen we ook alles nog eens zelf en als iedereen in de wereld zo onschuldig zou zijn, was oorlog voor altijd en eeuwig verleden tijd! ---------- Vrijdagmorgen 18 mei. Het is wel grappig met onze nieuwe stoelhoezen, niemand ontgaat het en zegt er iets van. Ja uiteraard is het altijd positief want mensen zullen niet snel zeggen dat zij iets niet mooi vinden, dat begrijp ik ook wel! Het belangrijkste is natuurlijk dat wij het zelf heel leuk vinden, het vrolijk staat en het ook tamelijk apart is. De caravan staat ook weer achter en hoewel het een leuk ding is moet ik nog steeds iets overwinnen, gek is dat toch. Jaren en jaren hebben wij fantastische caravanvakanties gehouden maar de tien jaar met een camper hebben mij totaal, tot in het diepst van mijn vezels verpest. Het ultieme vrijheidsgevoel kan mij niet te pakken krijgen met de caravan, maar het is niet anders. We hebben een klein beetje hoop op eind volgend jaar om weer voorzichtig rond te gaan kijken of er iets voor ons gaat verschijnen wat aan onze eisen voldoet . . . Maar goed, volgende week vrijdag gaan wij, nou ik alleen eigenlijk, een weekje naar Drenthe, jawel op een camping .. . Maar laat ik niet zeuren, het zal vast echt leuk zijn want we hebben een setterweekend en staan daar het weekend met een leuk groepje settergekken, babbelen, wandelen en bbqen en de gesprekken zullen vaak over honden gaan en eerlijk is eerlijk, ik doe niets liever! Dick blijft alleen het weekend en gaat daarna naar huis, ja iemand moet toch de plantjes water geven hè ---------- Donderdagmorgen 17 mei. Toen wij vanmorgen vriendinnetje Macey tegen kwamen was het weer bal met haar en Poppetje. Het spel is zo totaal out of control, dat we dit maar een minuut of 5 aanzien en daarna de honden aanlijnen en elk een andere kant op gaan. Gek toch, met de ene hond gaat dat allemaal soepeler dan met de andere. Natuurlijk is het spel, maar wat grenzen betreft, de mijne gaan ze dan over en ik wil dat niet. Laura gaat natuurlijk heel goed en ik wil dat ook graag zo houden, want je moet toch realistisch blijven, zij heeft aan één kant gewoon HD en zit niet helemaal zo in elkaar als mijn andere meisjes. Ik blijf altijd mijn bedenkingen houden bij te wild spel en mijn antennes staan constant op zenden en ontvangen. Het spelen van onze eigen honden met elkaar gebeurt toch veel gecontroleerder en ook zelf kan ik daar direct ingrijpen en wordt er gelijk gestopt als ik dat wil maar met Macey lukt mij dat niet zo goed. Misschien voelt Poppie wel dat ik ook anders reageer als er een vreemde bij is en ik minder goed door kom bij haar. Na 5 minuten spelen, door een diepe plas scheuren en daarna over het zandpad racen, waren zij totaal gepaneerd en na het afspuiten achter ligt er nu een laag zand! Jawel plezier hebben zij wel even gehad maar ik loop toch echt liever op een rustige manier met mijn hondjes en gelukkig denkt eigenaresse van Macey er ook zo over! ---------- Woensdagmorgen 16 mei. Ik kom even terug op mijn krabbel van gisteren over die K** boer, want dit behoeft volgens mij enige uitleg want natuurlijk komt mijn oordeel over hem niet zo maar uit de lucht vallen. De al wat langere volgers van mijn krabbel weten dat onze in, 2012 overleden schoonzoon Remko, een vreselijk ongeluk gehad heeft in 2010. Hij reed met paard en wagen langs een boerderij waar gelijk een hond van het erf af schoot en vol in de aanval op het hoofd van het paard ging en het paard vervolgens op hol sloeg De gevolgen waren desastreus. Remko had een verbrijzeld been, werd 's avonds nog met spoed geopereerd en dat het verstrekkende gevolgen had hoef ik verder niet uit te leggen. Jullie begrijpen het misschien al, de hond was van die desbetreffende boer en hij ontkende dat het zijn hond was die dat gedaan had! Uiteindelijk, met tussenkomst van de politie, bekende hij dat het toch zijn hond geweest was. Dit gedrag is natuurlijk al heel verwerpelijk maar de volgende reden voor mijn enorme aversie tegen dit persoon is dat hij nooit maar dan ook écht nooit één keer geïnformeerd heeft hoe het met Remko was of via een andere weg iets van zich laten horen! En dan ook nog, zijn dochter zat bij onze kleindochter in de klas en hij of zijn vrouw stonden dan ook regelmatig bij de school . . . Dit is toch een godsgeklaagd schandaal? Het is inmiddels alweer een tijd geleden maar nee dít kan en wil ik hem dus nooit meer vergeven. ---------- Dinsdagmorgen 15 mei. Hondengedrag, zó leuk, mensengedrag ook vaak trouwens en speciaal als ik mijn eigen gedrag eens filter . . . De laatste tijd vermijd ik de akkers want ik ken Laura, die gebruikt een megaterrein als zij de kans krijgt. En nu liggen de akkers er zo keurig aangeharkt bij, met prachtige rijen waar de pootaardappels in zitten, dat vindt geen boer leuk als mijn honden daarover heen kachelen. Nou is toevallig díe akker van een bijzonder onsympathieke, arrogante op veel geld beluste (windmolen!) boer, en gun ik hem van harte een rotlot, maar ook daar wil ik evengoed geen probleem mee. Dus maak ik mijn rondes zo, dat ik wel in de buurt van de akkers kom en dat maakt niet uit met poppetje, die accepteert dat en blijft in mijn buurt maar Roos is een ander verhaal. Die gaat op een gegeven moment op een snel drafje richting akkers en doet zich daar tegoed aan een maaltje pootaardappels en het eventuele resultaat heb ik ook geen zin in want dat maaltje maakt een retourtje en ligt dan  op het kleed in de kamer. Het is haar één keer gelukt en haar gedrag vond ik zo grappig dat ik dat even beschrijf. Op een gegeven moment was Roos dus weg en ik loop gewoon door want ik kom haar wel weer een keer tegen. Ik was al bijna bij de auto toen zij er aan kwam, op een drafje, wuivende staart, wat omlaag gebogen hoofdje, kleine oogjes die schuin naar mij keken (zag ik stiekem vanuit mijn ooghoeken) en haar oren stonden als opengeklapte pannenkoekjes aan de zijkant van haar hoofd. Werkelijk een kostelijk gezicht en zij probeerde te contacten met mij maar ik negeerde haar. Toen ging zij een tiental meters voor mij lopen met nog steeds dezelfde afwachtende houding, 'is mam blij dat zij mij weer ziet of blijft zij mij negeren terwijl ik zo braaf teruggekomen ben?'. . .  Uiteindelijk merkte zij dat mijn negeren door ging, stond stil, schudde zich uit, alles in gedrag en houding weer normaal en dacht 'zo die hebben we ook weer gehad, weg stress en overgaan tot de orde van de dag!' Prachtig toch! En toen ik op de terugweg naar huis reed zag ik plotseling die K** boer in zijn uitsloverige Tesla (geschonken door de fa Tesla met veel aandelen in de windmolens) achter mij rijden en had ik bijna de neiging om even lekker mijn rem aan te tikken, heb mij toch kunnen beheersen . . . jawel dat is dus weer mensengedrag! ---------- Maandagmorgen 14 mei. Een ander vroeg begin van de dag . . . pieppieppieppiep MAMMMMMMIEEE moet poepuhhhhhh, dat bleek Emma te zijn en ik kan mij echt niet heugen dat dat ooit is gebeurd! Natuurlijk snel er uit want wat had zij een haast en in vliegende vaart naar beneden en de tuindeur open en ja hoor, 'dunne druk' zoals de kinderen vroeger zeiden, nu zeggen zij het volgens mij toch écht anders. Geen idee hoe het is gekomen, misschien van dat modderwater gedronken gisteren. Dus omdat ik toen toch vroeg was ben ik na het ontbijt, half 8, al naar het bos gegaan. Hoewel het hier in vergelijk met andere provincies weinig geregend heeft, was het wel heerlijk fris. Ook weer een goede daad gedaan en de parkeerplaats maar weer ontdaan van weekendgeneugten . . . Omdat ik toch bezig was ben ik ook gelijk naar de andere ingang gereden want daar lag ook de hele week (!) al troep en heb ik zelfs een pamper met poep opgeruimd. De dag is dus begonnen met poep vandaag en laat het ajb hier maar bij blijven. En Emmaatje? Nou volgens mij niets aan de hand en heeft zij haar normale bak eten naar binnen gewerkt! O ja cameraatje is bloedsnel en leuk! ---------- Zondagmorgen 13 mei. Gisteravond fijn op tijd naar bed en vanmorgen lekker op tijd er weer uit en liepen wij om 8 uur al in het Roggebotzand! We hebben een heerlijke wandeling gemaakt en we, zeker de meiden, waar we het ook allemaal voor doen, hebben enorm genoten! Onderweg in een soort vijver met pikzwarte modder geweldig gespeeld, een kostelijk gezicht om naar te kijken en Dick had de modderspetters op zijn armen en ik op mijn broek. Maakt allemaal niets uit als de meiden maar lol hebben, zo dachten wij vroeger ook met de kinderen . . .  Toen wij op 7 hoog op een flat in Amsterdam woonden hadden we een zandbak in de kamer, hoe gek kan een mens toch zijn? Ach het waren de jaren 70 en alles moest kunnen toch? Enuhh . . . jaha . . . ik heb mijn nieuwe cameraatje uitgeprobeerd . . . Hij is er toch gekomen maar niet zonder slag of stoot hoor, ik heb hem gewoon besteld en toen het pakje eenmaal op de tafel stond besefte Dick dat ik het dus tóch gedaan had en in eerste instantie was hij not amused (subtiel uitgedrukt en heb ik de boze bui maar over mij heen laten komen want ik begreep zijn reactie echt wel!) Logisch hoor want ik had zelf, als het andersom zou zijn, des duivels geweest, maar goed het is dus met een sisser afgelopen en ik ben blij met mijn nieuwe Nikon J5, een systeemcameraatje, zeer handzaam en makkelijk mee te nemen. Nu ga ik lekker mijn foto's bekijken! -------- Zaterdagmorgen 12 mei. Goh dus jij hebt hét ook al Marian, een hele geruststelling dat ik niet alleen sta in mijn hondennietalleenwillenlatenobsessie! Ik hoor nu de hele tijd al dat vervelende gezoem buiten van die ULV's, die hebben op Lelystad een luchthaven en ja die luchthaven gaat in de nabije toekomst grote vormen aan nemen, maar nu zijn het nog die kleine irritantjes. Zodra het mooi weer is komen die bromvliegen weer en ik snap het eigenlijk niet zo goed, ieder zijn plezier hoor, maar hier wonen 8000 inwoners die constant moeten genieten van het plezier van één. Of ben ik nu een muggenzifter? Dit geluid noem ik altijd al 'zomergeluid' en dat zegt toch wel wat zou ik zeggen. Goed, nu even iets waar ik wel wat aan kan doen en dat is het gewicht van poppetje. Lange tijd heb ik haar wat 'schraal' gehouden, dat was nodig ivm de revalidatie en genezing van haar heupje. Op een gegeven moment vond ik haar zelfs wat te smal en stak zij duidelijk af bij Roos en ben ik haar wat meer eten aan geven, zij at dat allemaal met smaak op. Vooral na de eerste loopsheid, volgens mij in augustus vorig jaar, is zij gaan uitdijen (is normaal hoor) waar ik wel erg blij om was. Nu ben ik op een punt gekomen dat ik haar zelfs wat te stevig vind en zeker als ik haar naast Roosje zie, dan is zij nu toch minstens even zwaar. Jammer voor Poppetje en ook niet leuk voor mij maar ik ben nu langzamerhand aan het minderen van voer, ook natuurlijk omdat zij inmiddels gesteriliseerd is en je dan zeker 10% minderen moet. Djieeeee ik zou willen dat dat voor mezelf ook zo simpel was! ---------- Vrijdagmorgen 11 mei. Ja Til dat wij onze hondjes niet zo graag meer alleen willen laten komt natuurlijk mede doordat onze kinderen en kleinkinderen ook steeds groter én zelfstandiger geworden zijn, dus hebben we alleen de hondenkinderen (nou ja en een man dus) nog om voor te zorgen en 'zorgen' zit nou eenmaal in onze genen ingebakken! Hoor mij dit nou zeggen . . . Dick is nu met Wendy ergens in de grote stad een tuinhuisje aan het afbreken die zij op de 'weggeefhoek' gescoord heeft, je blijft als ouders toch altijd op de achtergrond dan meestal, wel aanwezig en bruikbaar als Haarlemmerolie. Momenteel zit Emma mij constant aan te staren en ik weet niet waarom, haar blik is onafgebroken op mij gericht en zij is op een positie gaan liggen dat dit ook mogelijk is, ik word verlegen van die hond haha. Misschien komt het wel door die godvergeten stomme bromvlieg hier in de kamer, zij ziet misschien of verwacht, dat het ding mij gaat irriteren of zo en ik opvlieg om hem het huis uit te jagen. Gistermiddag zijn wij naar Beekbergen geweest om naar stoomtreinen te kijken en gelukkig kwam ik daar een aardige, mooi in oud kostuum geklede honden mevrouw tegen, ik had alleen poppetje mee, en heb een leuk gesprek met haar gehad. Zij zag er prachtig uit en terwijl wij stonden te praten is zij een aantal maal met poppetje ter decoratie op de foto gegaan! Ik zei dat ik 'gelukkig' een leuke dame tegen kwam, want ik ben niet zo van de stroomtreinen, dat vind ik meer mannendingen. ---------- Donderdagmorgen 10 mei. A walking in the rain, vond ik niet erg hoor. Natuurlijk ook nog de felicitaties aan de 3 broers en 4 zussen van Emma en met name Macje, die ik natuurlijk heel goed ken en die er nog net als Emma, prachtig uit ziet! Iedereen erg bedankt voor de leuke reacties! Voor ons is het toch een beetje dubbel, de 10 jaar van Emma, emotioneel gezien dan, we hadden liever dat wij haar 4e verjaardag konden vieren . . . soms zijn we ook wel eens een beetje realistisch maar nu dan maar even niet. Toevallig hadden we een druk bezette verjaardag met allerlei uithuizige bezigheden, overdag zowel Dick als ik separaat, tussendoor ik even naar huis om bosrondje met de meisjes te maken en daarna moesten wij samen nog even weg maar gelukkig waren wij wel met z'n allen de hele avond thuis. Wij hebben steeds meer moeite om hen alleen thuis te laten en vinden alle uurtjes zonder hen verloren uurtjes. Ach dit komt vast omdat wij ouder worden . . . ---------- Woensdagmorgen 9 mei. Gefeliciteerd met je 10e verjaardag lieve schat en we hopen op nog vele jaren samen! O ja ook een nieuwe fotobladzijde! HIER ---------- Dinsdagmorgen 8 mei. Ja en dan de warmte. Ik heb er iets minder last van dan voorgaande jaren maar toch, ik heb hier een bloedhekel aan. Productief ben ik eigenlijk alleen maar echt van 7 uur in de morgen tot een uur of half tien . . . Het is natuurlijk wel zo dat je altijd al je routineklusjes gewoon moet doen en dat doe ik dan ook wel hoor. Direct ga ik mij even aanzwengelen om boodschappen te doen om weer snel terug te zijn in mijn redelijk koele huis. Vanmorgen vroeg gelijk alles open gezet en toen ik met de meiden wegging alles weer dicht. Ik heb mijn tijd besteed aan het knopen van mooie halsbanden voor de hondjes en ze zijn echt sjiek geworden, ik ben er trots op en hen interesseert het geen moer. Nou dan doe ik dus eigenlijk nog wel wat! Verder niets te babbelen vandaag. ---------- Maandagmorgen 7 mei. Ochtendwandeling al weer achter de kiezen. Gisteren een leuke dag gehad met mooi weer, net als bij jullie, en een gezellige wandeling met leuke mensen. Het was een enorme drukte daar op die heide en de irritatie van fietsende géén honden mensen was behoorlijk . . . Ja als je met zo'n grote groep mensen/honden een fietspad moet oversteken blijft er wel eens een hond of pratend mens hangen zonder opzet en dan zijn de scheldwoorden al snel paraat . . . Wat een ongelofelijke onverdraagzaamheid en ik weet hoe dat komt. Wij zijn gewoon met veel te veel mensen op deze aardkloot, dat is ook de reden van de uitbuiting van de aarde en de steeds verder gaande milieu maatregelen! Er zou eens een einde moeten komen, of minstens een stilstand in de bevolkingsgroei en vooral in de primitieve landen waar kindjes maken volgens mij nog de meest arbeidsintensieve bezigheid is . . . Het is ook geen wonder dat ik, als natuurmens, mij het fijnst voel in Scandinavië waar de bevolkingsdichtheid niet te vergelijken is met NL. Ik heb hier een leuk prentje van wat ik zo even zal opzoeken en plaatsen. Halverwege de middag viel gisteren een deel van de geplande middag activiteit uit (de zieke was nog wat zieker) en waren we eerder in Amersfoort en gelukkig waren de mensen thuis en waren wij uiteindelijk om 18.00 uur weer thuis. NL tov van Zweden, bevolkingsdichtheid van ruim 2 personen per vierkante kilometer en Nederland heeft 1321 personen per vierkante kilometer . . . lust je nog peultjes??????? ---------- Zondagmorgen 6 mei. Vlag weer opgeborgen tot volgend jaar, bbq weer schoon en het laatste is ons om wat voor reden dan ook niet echt lekker gevallen en voorlopig blijft de bbq maar eens even werkeloos onder het afdakje staan, misschien zijn wij zelfs een beetje bbq moe . . . Inmiddels weet ik dat het fototoestel naar mijn keuze uit de productie genomen is gvdegdvrrrrr, dus ga ik weer aan de slag om uit te zoeken wat nu weer. Net even snel een minibosrondje gemaakt want wij hebben een drukke dag kriskras door het land vandaag voor de boeg. Om 11 uur gaan we wandelen met een groep setters op de Hoorneboegse heide, daarna moeten wij naar Zaandam voor een ziekenbezoekje en dan weer naar Amersfoort om iets van MP op te halen en tevens in die plaats iets bij Ikea. Jammer van het mooie weer eigenlijk, we zouden toch liever buiten in de tuin blijven zitten cq liggen. Maar een mens moet soms wel eens wat natuurlijk. Dus, nu ga ik aan de slag, douchen en brood maken voor onderweg. ---------- Zaterdagmorgen 5 mei. Bevrijdingsdag en de mooie NL 3kleur hangt te wapperen, nou wapperen kan ik ook weer niet zeggen want hij hangt als een slappe vaatdoek naar beneden. Dit is wel een eufemisme hoor want degene die mij goed kennen weten dat ik het heel anders tegen Dick zei. Jeetje dank je Marijke, dat jij als vogelaar, die zulke prachtige foto's maakt, mij kan adviseren, wat ik al meer heb mee gemaakt, vind ik geweldig! Je hebt mij snel helemaal overtuigd (sterker nog, ik heb mijn keuze al bepaald!) en nu Dick nog, nou overtuigd is hij wel wat ik nu wil maar de aanschaf er van moet nog even landen bij hem . . . Ach ik gun hem wel een weekje de tijd hoor, voor de vorm dan, hij leest de krabbel niet dus dat is makkelijk haha, bespelen noem je toch zoiets? Vanmorgen liep ik al om voor achten in het bos en prees mij gelukkig, blije honden, de geluiden, de geuren en het verse groen! Gelijk er achteraan even naar AH bbq spullen gehaald. Hondjes hebben dus ook al fijn gewandeld en het eten achter de knoopjes en het was weer lekker vandaag want ik had nog een restje jonge geraspte kaas over van de quiche gisteren, en heb dat over de brokjes gestrooid, het leven is een feestje voor hen en mammie hangt de slingers wel op voor ze! ---------- Vrijdagmorgen 4 mei. Mijn 'oude te zware' camera mag nog even in de herkansing. Hij weigerde zo af en toe en ik dacht dat kon wel eens zijn omdat hij nodig van binnen gereinigd moet worden. Nou wonen wij in de buurt van Urk waar de bekende Camera.nu is en heb gebeld en kon gelijk komen en er op wachten. Dit bood mij gelijk de gelegenheid om eens naar een 'sling' te kijken, dank je Agnes! Genoeg keuze in die dingen en zeker de moeite van het overwegen waard maar ik heb besloten om eerst eens uit te proberen of mijn camera nog wel doet wat ik wil na het reinigen. Anders gaat het sparen worden voor een systeemcamera, die ik, als hij niet bevalt ook weer kan retourneren. Dat ik geen foto's hier geplaatst heb de laatste tijd ligt volledig aan mijn laksheid want fotograferen doe ik gewoon veel en heb gisteren nog een leuke sessie met de meiden gehouden, hoewel ik aanvankelijk meer plezier had dan zij denk ik! Ik vond die smoelen van die honden toch zo komisch dat, als iets niet lukte hoe ik het bedacht had, telkens in de lach schoot wat de dames dan weer erg grappig vonden! Zo maakte ik er toch nog een leuke happening van voor ze! Eén foto zet ik hier wel even neer en dat gezicht van Roos was voor mij de aanleiding om de situatie met een bak humor te bekijken! ---------- Donderdagmorgen 3 mei. Voor de variatie maar weer eens gaan wandelen op de buitenwegen, dat is een stenig fietspad waar geen fietser graag wil fietsen, makkelijk dus voor voetgangers! Mijn wandeling voerde langs de zg 'tulpenroute' en kun je zowel lopen als fietsen. Hoewel er heel wat tulpenvelden in de buurt zijn vind ik het toch maar wat magertjes om hier nou helemaal de naam 'tulpenroute' aan te geven, maar dat ligt misschien wel aan mijn al te hoge verwachtingen. Je kunt beter een ritje met de auto in de omgeving maken als je tulpenvelden wil zien en fotograferen. Ik heb wel wat foto's gemaakt maar vind de kwaliteit niet goed genoeg om ook maar iets mee te doen, dus zullen zij de digiprullenbak in gaan.  Mijn 'goede' camera wordt mij te zwaar, ruim 1 kilo vindt mijn nek niet echt leuk meer. Voor mezelf had ik een zeer aantrekkelijke camera gezien . . . in de 'Linda', stond geen prijs bij . . . had haar man even voor een vakantietje gekocht . . . ik zocht hem op de Nikonsite op, bijna €2000.00 . . . ja we zijn niet allemaal Lindaas natuuurlijk! Zo nu ga ik buiten zitten want ik heb het koud gekregen, warm van het wandelen, krabbel tikken en ondertussen met Wendy appen en ben nu steenkoud geworden. ---------- Woensdagmorgen 2 mei. Zo dat is even anders opstaan! Vol optimisme deed ik de tuindeur al vroeg lekker open maar daar kwam ik snel van terug, zo dat was koud. Vannacht had ik zelfs weer even een winterdekbed op het bed gelegd en de hondjes hun benches weer afgedekt, ze mogen het vooral niet koud hebben en ik ook niet. Ook al een paar dagen de pelletkachel een aantal uur aan gehad overdag maar als het goed is begint nu de zomer . . . Maar goed dan heb ik ook weer wat te zeuren hoor, want dan vind ik het weer snel te warm. Nu staat alles weer zonrijp buiten en de spikkels lopen lekker rond te struinen, die zijn niet moe geworden van de wandeling denk ik. Was leuk in het bos vanmorgen, ik nam een schuin bospaadje en daar stond een ree, maar één seconde hoor want de dames zagen hem/haar ook gelijk en weg wassie! De meisjes gingen er een ogenblik achteraan maar die reeën zijn gewoon veel sneller en onze honden niet fanatiek, gelukkig dan maar! Zo, nu een bakkie en in de zon zou ik zo zeggen. Dick vindt dat ik eigenlijk maar een saai leven heb haha, en ik geniet met volle teugen van de rust en de vrijheid, maar ik kan hem dat niet aan zijn verstand peuteren! ---------- Dinsdagmorgen 1 mei. Wat een ongelofelijk rot weer zeg! Echt van dat weer waarbij ik van tevoren tegen de meiden zeg dat zij niet moeten rekenen op een lange wandeling maar eenmaal buiten, in het frisgroene, lekker ruikende bos, interesseert dat weer mij totaal niet meer! Ik ben goed uitgedost en helemaal berekend op regen, nat word ik ook niet, dus wie doet mij wat? En dan thuis komen waar ik de vloerverwarming van tevoren al aan gezet had en een lekker temperatuurtje voor natte hondjes. Hondjes eten geven, poppie afgespoeld en huppakee lekker slapen! Nee ik natuurlijk niet, ik heb aan 8 uur slaap wel voldoende om de dag te doorstaan. Krabbeltje tikken en even naar de grote stad voor wat boodschapjes en de bieb, het zal wel erg rustig zijn daar want in dit weer hebben de mensen geen trek. Nou ik ook eigenlijk niet natuurlijk, maar het schijnt nog even doorbijten te zijn. ---------- Maandagmorgen 30 april. The day after, en net aan uitgebuikt . . . We hebben het weer stikgezellig samen gehad! De wandeling verliep, o hoe is het mogelijk, totaal droog! De Soesterduinen is ook wel een prachtig gebied hoor om te wandelen en totaal weer anders dan wij en de meisjes natuurlijk hier gewend zijn. Veel honden tegen gekomen waarvan de meesten  gewoon aardig en ons poppetje geniet dan ook volop als er maar hondjes met haar willen spelen! Roos blijft er zoals altijd neutraal onder en gaat zo haar eigen gangetje en Emma is ook altijd vriendelijk naar andere honden, ik heb haar van haar hele leven nog nooit naar een hond zien uitvallen, maar zij heeft dan ook maar één missie, en dat is pap en mam goed in de gaten houden! Nooit hoef je Emma te roepen of je af te vragen waar zij is , en dat is toch wel typisch Gordon! Na de wandeling, volgens mij zo'n 1.5 uur, naar het huis van Joke en Anne waar wij koffie gedronken hebben en ik had een taart gebakken die heerlijk was. Daarna schotelden Joke en Anne ons een heerlijke maaltijd voor waarvan wij van tevoren dachten dat het wel veel was, maar toch is alles praktisch opgegaan . . . Ook hebben wij wel weer gelachen om de, voor ons wel wat bekende taferelen, van pikkende honden en gelukkig zijn we met een stel echte hondenmensen die de humor hier van goed kunnen inzien! Fijne dag gehad dus! ---------- Zondagmorgen 29 april. Van onze buitenlandse reizen kennen wij het fenomeen van die opgestapelde stenen langs bergpaden en elke voorbijganger, nou zal dat niet elke zijn, maar veel maken dan stapeltjes stenen of beginnen weer een nieuw stapeltje. Ik weet in Noorwegen een mooie plek waar het wemelt van de stenenstapels (ligt volgens mij ook een stapeltje van Joke en Anne!), ik vind dat echt zo'n grappig gebruik! En toen zijn ze, ik ook dus, hier in het bos begonnen met het stapelen van die schijven van bomen en vanmorgen had ik mijn fototoestel mee om het te fotografen en . . . heeft natuurlijk weer een één of andere zakkenwasser het omgeschopt en terplekke wens ik de vernieler dan, heel damesachtig, minstens een ernstig probleem. Wij hebben weer braaf de schijven gestapeld en hopen dat die z-w niet meer langs komt. Ook de human nature was opgeruimd en ik durf te wedden dat andere honden, tot grote vreugde van hun eigenaar haha, dat gedaan hebben, ook weer opgelost dus! De meiden hadden een lekker maaltje vandaag, ik had nog een stuk gerookte makreel over en heb dat in stukjes over de brokken gedrapeerd en lekker dat zij dat vinden! Zij krijgen elke dag altijd iets lekkers over het eten en morgen zijn het weer kort gekookte stukjes runderhart wat zij ook zo lekker vinden, en in ieder geval één keer per week verdeel ik over twee maaltijden een pond vuile pens, dit vanwege de nuttige bacterietjes. Ik vraag mij wel eens af wat zij niet lekker vinden, één ding is zeker, zij vinden elke maaltijd een feestje en stormen na de wandeling hoopvol het huis in! En daar gaat het mij ook om, dat zij veel plezier hebben in alles wat zij beleven want dan heb ik het ook! Dus vanmiddag, o jee laat het niet zo hard regenen, hebben wij een gezellige vrienden/honden/wandel/eet en drink afspraak in de Soesterduinen! ---------- Zaterdagmorgen 28 april. Wandeling alweer achter de rug en hoewel Dick een vlot type is vindt hij zo'n extra ronde er achter aan maar helemaal niets en hebben we het dus niet gedaan . . . Ons poppedijntje, die echt nooit poep eet (wel paardenmest), stond gewoon langs de kant van het pad een hoop op te vreten, nou een hapje dan want ik zag en rook (!) het gelijk en . . . bleek het human nature te zijn! Gewoon langs het hoofdpad en hij was nog vers ook en zonder veegpapiertje! WTF wie doet zoiets? Kijk, dat het je kan overvallen ok, maar dan stap je toch even de bosjes in? Dit keer was het wel makkelijk want als het in de bosjes verstopt lag had ik het niet gezien! Voor het eerst sinds jaren zijn wij maar eens naar koningsdag geweest in de grote stad en voorlopig heb ik het dan wel weer even gezien. Djie wat een mensen zeg, we hebben nog wel een leuk oud, zilver gespoten kastje gekocht voor €10.-- en ik denk uit een beetje nostalgische gevoelens, het is eigenlijk een soort kastje uit de hippietijd, en die tijd staat mij nog zeer levendig voor de geest en heb er ook erg van genoten, wat we waren ook wel een beetje hippieachtig. Goh ja, uit die tijd heb ik nog leuke foto's ook van ons! We wisten gelijk een leuk plaatsje in de gang maar nu blijkt het kastje te breed te zijn grrrr ---------- Vrijdagmorgen 27 april. Oh lieve Klara, wat geweldig van jou en ja je hebt gelijk hoor, ik had akkeVietje geschreven terwijl het meest gangbare met een F is! Grappig want ik heb het automatisch, totaal zonder nadenken zo geschreven en toen ik het Dick vanmorgen vroeg was ook híj er helemaal zeker van dat het met een f geschreven moet worden! Maaruhh we hebben allebei gelijk, het mág ook met een v! Kijk mensen dít vind ik zo super van Klara, 20 jaar geleden had zij amper van het land Nederland gehoord en kijk nu eens! Als er één iemand is die ik bewonder is zij het wel en dat weet zij, dat steek ik niet onder stoelen of banken! Tsjechisch is een Slavische taal en zo totaal anders dan onze Germaanse taal, dat je dat praktisch zonder fouten kunt spreken, lezen en schrijven is uniek, en dat is Klara! Zij is zo perfectionistisch, daarom vind ik het zo leuk dat zij mij hier op wijst, ja wij leren echt veel van elkaar! ----------   Donderdagmorgen 26 april. Al een tijdje hik ik aan tegen het in een ander jasje steken van de site, dus wat vrolijker, zonnige kleuren ivm het nieuwe seizoen. Ik kan er nog altijd niet toe komen. Dit alles heeft nog met Muisje te maken. Ik moet dan vermelden dat zij er niet meer is en de foto's van 'onze honden' opschudden en dat is nog steeds een brug te ver voor mij. Overdag gaat het natuurlijk wel, ik heb teveel andere leuke dingen te doen en te zien, maar 's nachts speelt zij nog steeds een grote rol. Als ik in de nacht wakker word, en dat zijn diverse keren, zie ik haar laatste kwartiertje voor mij en dat zijn geen grappen. Ik vraag mij echt af hoe ik nou toch van deze beelden af moet komen en heb mijn hoop gevestigd op het 'uitslijten'. Daarbij, ook overdag blijft het nog altijd een gevoelig punt hoor en kan ik nog steeds om haar huilen maar gelukkig duurt zo'n break down maar een paar minuten en geef ik mezelf figuurlijk een schop onder mijn kont en kijk naar wat ik nog allemaal wél heb! En dat is héél veel en héél kostbaar! Een lieve vriend heeft mij gevraagd om hem een mooie foto van haar te geven zodat hij een mooi portret van haar kan laten schilderen. En ik kan mij er nog niet toe zetten om een mooie foto op te zoeken, dat gaat Dick nu dus maar doen . . .  ---------- Woensdagmorgen 25 april. Ja dat was wel een apart akkevietje hè, maandag, zo'n belachelijke toeval, niet te begrijpen! Ja ook ik vind het wel een opstekertje hoor om te constateren dat mijn lijf het nog ok doet. En dan ja, natuurlijk begrijp ik de vraag waarom de reservesleutel nou in de auto ligt . . . Dat heeft een reden uiteraard en dat is de warmte! Hoezo dan? Nou, als het warm is buiten en ik met de meiden ben weggeweest gebeurt het wel eens dat ik nog een snel boodschapje moet doen en zij in de auto moeten blijven. Dan staat de airco aan en laat ik de motor draaien en kan ik met de reservesleutel de auto gewoon op slot doen, slim toch? Natuurlijk pas ik dit trucje alleen maar toe voor een snelle boodschap en ook alleen maar als het niet anders kan! En ik heb er wel wat van geleerd . . . geen sleutel meer aan mijn hondenriem maar ik ga toch nieuwe halsbanden en lijnen maken voor ze en maak dan gelijk een bijpassend koord voor de reservesleutel, die ik om mijn nek kan hangen. Vandaag heb ik in een recordtempo een ronde gemaakt en heb besloten er vanaf morgen nog een ronde achteraan te maken . . . ach ja hoe ouder hoe gekker dus, want ja er is ook nog eens een middagronde . . . Het was niet echt mooi weer tijdens het wandelen maar voor mij altijd mooi genoeg en stil dat het was, niemand te zien en een lege parkeerplaats, kennelijk hoeven die hondjes dan geen wandeling te maken als de zon niet schijnt haha! ---------- Dinsdagmorgen 24 april. Oh ah, geen krabbel of berichtje gisteren en nu ben ik toch wel even een uitlegje schuldig aan jullie. Zondag een heel gezellige gehad dag bij onze zoon en zijn gezin en een heleboel visite, heerlijk in de grote tuin en weer superdeluxe verwend geworden . . . Alleen ja, we vinden dat wij de honden veel te lang alleen gelaten hebben, wel 8 en half uur, dat doen we echt nooit. Naar Bloemendaal is het vanaf ons huis een lange rit en we moesten nog omrijden ook want de A6 was afgesloten en je moet nog terug ook . . . We zaten op de terugweg wel met geknepen billetjes in de auto en vroegen ons af wat wij de volgende dag nieuw moesten gaan kopen en . . . dat bleek helemaal niets te zijn! Alles zag er nog net zo uit als dat wij vertrokken waren en zelfs geen hijgend poppetje met een pretgezichtje achter de deur . . . De dag van gisteren leverde een stunt op. Er zouden vrienden een bakkie komen doen en ik ging op tijd met de meiden weg voor een lange ronde en moest daarna nog wat boodschapjes doen. Terug bij de auto miste ik mijn autosleutels, verloren dus K**. Ik wist exact de plaatsen waar ik even de honden aangelijnd had want. De eerste keer omdat ik een DH tegen kwam die niet te vertrouwen is en ik snel kennelijk met schwung, de lijnen van mijn nek afhaalde, de tweede keer omdat ik een enge man zag. Ik ben dus de ronde weer terug gaan lopen, nou lopen, het was meer in draf, in tegenovergestelde richting maar helaas geen sleutels. Bellen ging niet want ook mijn telefoon lag in de auto en inmiddels liep het zweet over mijn rug van inspanning. Toen zat er niets anders op dan met de benenwagen naar huis te gaan en Dick schrok zich een slag in de rondte toen hij mij lopend aan zag komen, hij dacht dat ik de auto aan puin gereden had of autopech . . . Hij reageerde not amused op het verlies van mijn sleutels wantuhhh ook de reservesleutel lag in de auto . . . . Samen op de fiets gestapt om toch die sleutels te zoeken, Dick racete voor mij uit en ik ook op mijn elektrieke kon hem met geen mogelijkheid bijhouden, mijn benen wilden niet meer. Later bleek dat ik niet op de elektrieke stand fietste maar hem uitgeschakeld had en dan moet je je een ongeluk trappen . . . (dat kon er ook nog wel bij) Toen wij bezig waren met de fietsen aan een boom te binden op de parkeerplaats, gingen plotseling de lichten van de auto knipperen en stonden wij wel even guppig te kijken. Ik probeerde de deur te openen en hij ging weer op slot, zo ging dat een aantal keer tot ik hem kon openen! En . . . daar kwam buurman cq goede kennis Kees uit het bos aan . . . MET DE SLEUTEL! Wat bleek? Hij ging even een klein stukje van het pad af om te plassen en viel zijn oog op de sleutels die op de grond lagen en hij had maar één auto op de parkeerplaats gezien, die van mij, en wist dus eigenlijk wel zeker dat het mijn sleutel was! Dit is niet te geloven hoor want wij zelf hadden de sleutels dus echt nooit kunnen vinden, die had ik dus in de haast gelanceerd toen ik de lijnen van mijn nek haalde! Hoe belachelijk toevallig dat juist híj die vindt en juist daar moest plassen, niet over onze sleutels heen gelukkig al had mij dat dan ook geen fluit uit gemaakt! En haaaa ik was toch nog op tijd thuis voor onze vrienden er aan kwamen en ik weliswaar nog een beetje bezweet aan de koffie zat, daarbij ook al heel snel weer gerecupereerd was en ik dus ontdekte dat het met mijn conditie wel aardig gesteld is! ---------- Zondagmorgen 22 april. Sorry mensen, geen krabbel. Gaan zo direct al weg, een kleinkinderverjaardag dus . . . hondjes blijven thuis . . . . snik snik. ---------- Zaterdagmorgen 21 april. Wat de honden voor mij betekenen in heel veel opzichten, werd mij vanmorgen weer goed duidelijk. Na een onrustige nacht, ik had in mijn slaap een puinhoop van het bed gemaakt, werd ik wakker met veel pijn in mijn zwakke plek, mijn nek, met daarbij een forse hoofdpijn. Dat laatste heb ik eigenlijk nooit. Dit beloofde geen leuke dag te worden voor mij dacht ik zo. Midden in de nacht was ik nog wakker geworden van gehijg van Poppie en heb ik haar uit haar schuimrubber mandje bevrijd want dat leek mij dus te warm voor haar, wat ook zo was, want daarna heb ik haar niet meer gehoord. Ik maakte poppetje wakker, die ik altijd als eerst mee naar beneden neem en werd zo schattig begroet, de liefde straalt uit haar prachtige oogjes en haar altijd kwispelende staartje maakte weer overuren. Dat was positief punt je één. Best fris buiten maar toch mijn ontbijtje buiten genuttigd nadat ik eerst een paar paracetamolletjes op de nuchtere maag genomen had. Even rustig genoten van de stilte, het mooie ochtendlicht en natuurlijk mijn lieve poppedijntje. Om voor 8ten andere meiden wakker gemaakt, even geknuffeld, in de auto gestapt en naar het bos gegaan, en dat was zo heerlijk, niemand gezien, niemand tegen gekomen, geen machinelawaai, heerlijk temperatuurtje en in een vlot tempo rond gewandeld. En mijn nek en mijn hoofdpijn inmiddels? Jawel, totaal over! En dat bedoel ik dus, als je geen honden hebt, ben je veel meer geneigd om in je bed te blijven liggen en zielig te zijn, maar met honden en een groot plichtsgevoel, stap je uit je bed, neem je maatregelen en doet gewoon de dingen die je altijd doet. En dat is toch echt het allerbeste, een lekkere wandeling in de frisse boslucht doet wonderen en die instelling dank je toch echt aan het feit dat je honden hebt! ---------- Vrijdagmorgen 20 april. De eerste hittedagen van het jaar hebben we ook weer overleefd. Het bleek dus toch juist hè Klàra, sterker nog, het werd nóg warmer! Stilletjes hoop ik dat het hier bij blijft dit jaar . . . Vanmorgen om 7 uur heb ik weer genoten met mijn ontbijtje in de tuin, de mooiste tijd van de dag! Gistermiddag weer een 'gezellige ontmoeting' gehad met een dame met twee herders, dezelfde als die van een paar weken terug, alleen deed de DH er nog een schepje bovenop . . . De lafaard koos weer Laura uit en toen dat loeder, die herder dus, langs mij rende wilde ik een soejang met mijn riemen uitdelen, die deels mislukte . . . ik raakte niet die hond maar mijn hoofd met de musketonhaak . . . au. Maar toch, die laffe hond schrok al zo van het opheffen van mijn arm en mijn kreet dat ie (het is een zij) jankend weg rende. Mijn god wat een hufter van een hond, en de bazin ook! Dat stuk verdriet komt met alle haren overeind en tanden totaal ontbloot en ondertussen happend op Laura afrennen, ik vind dit écht niet normaal meer hoor en ook niet kunnen! Hoe kan het toch dat mens zo'n takkenhond (in het echt zeg ik dit véél grover hoor) gewoon maar los laat lopen? Dit is typisch zoiets van 'waar de vrijheid van de één begint, houdt die van een ander op'. Ik geef haar nog één kans (hoe tolerant ben ik?) en als het nog één keer gebeurt waarschuw ik haar dat ik het op FB ga zetten met naam  en eventueel een foto er bij om andere mensen te waarschuwen voor deze agressieve hond en gewetenloze bazin! Toen ik dan ook vanmorgen een voor mij onbekende zwarte herder tegen kwam, die ook snel aangelijnd werd, durfden mijn honden er niet eens meer langs . . . Dank u wel simpele hondenbezitters met het verstand van een garnaal. ---------- Donderdagmiddag 19 april. Vanwege de warmte ben ik gelijk na mijn ochtendriedeltje de dingen gaan doen die ik anders later op de dag zou doen, o.a. even naar de grote stad. Ja wij wonen in een dorp met een fijne AH, Deen en nog wat kleine zaakjes maar voor het échte werk, buiten food om, moeten we het toch echt verderop zoeken, soms wel wat lastig maar zo wonen heeft ook voordelen. Ik spreek tegenwoordig ook steeds meer mensen die de stap nemen om naar de grote stad te verhuizen. Nee wij zijn dat niet van plan. Er is maar één plek op de wereld waar ik wel naar toe zou willen verhuizen . . . helaas voel ik mij nu te grijs worden voor deze escapades. Nou Agnes, enorm bedankt voor je geweldige link over de desastreuze bomenkap, niet alleen hier dus.  Het heeft al tot aardig wat reacties geleid want ik heb het op de FB van Swifterbant geplaatst. Daarbij doet mij dit persoonlijk ook heel goed, en ontdek dat ik dus niet de enige ben die zich zorgen maakt en sterker nog, het blijkt een landelijk probleem te zijn! Ach dan is FB toch nog ergens goed voor hè! Ik plaats de link hier ook en hoop echt dat mijn lezers de moeite nemen om de stof tot zich te nemen, je hoeft hier alleen maar even op te klikken . . .  http://www.earth-matters.nl/7/14361/aarde-en-milieu/duizenden-hectares-nederlands-bos-op-dit-moment-ernstig-bedreigd#.WtRMzyq4FSA.twitter ---------- Woensdagmorgen 18 april. Nog geen tien uur en ik heb al aardig wat gedaan, vroegte haalt uit toch? Met de meiden weg geweest en dat is wel even puzzelen in het bos, overal zijn ze bezig met van die achterlijk grote, lawaai makende, stinkende verniel apparaten, iedereen spreekt er schande van maar niemand doet er iets. Ik ook niet. Vorige maand heb ik wel een keurige brief naar SBB geschreven waar ik mijn verontrusting over o.a. dit project uitte en ja ik kreeg een antwoord terug waar ik maar niet verder op gereageerd heb, wat een starre commerciële kloothommels zijn dat geworden zeg! Het antwoord luidde 'dank u voor uw mail, maar we doen er niets mee'. . . Zoals zij dus nergens iets aan doen behalve als er eurootjes in het spel zijn, maar voor de natuur? Laat mij even niet heel hard lachen. Goed dat was dat, dus nu moet ik mijn weg kiezen slingerend om zoveel mogelijk rustige stukjes te kunnen lopen want kijk, Emma luistert natuurlijk als een, ja wat eigenlijk? Die kan ik met een minimaal stemgeluidje bij mij hebben en houden maar de Engelsen is dan toch een ander verhaal. Die kunnen gewoon al kwispelend voor zo'n apparaat gaan staan, want er zit een mens in die wel eens aardig zou kunnen zijn hahaha Noem het maar een charmant verschilletje tussen Engels en Schots, jawel we blijven er de humor van in zien hoor, maar het betekent wel opletten in dit soort situaties! Al snel even een paar boodschapjes gedaan en liggen er al een stukjes vlees (saté) in de marinade voor de bbq vanavond! ---------- Dinsdagmorgen 17 april. Ik zat goed in een flow vanmorgen, een ongekende vreemde flow dat dan weer wel. Na het honden wandelen en eten geven moest ik iets uit een keukenkastje pakken en werd geconfronteerd met mijn zeer slechte hh eigenschappen . . . Ik pakte een doekje om even een veeg over een kastplank te geven en werd ineens bevangen door opruim- en schoonmaak woede. Maar bij mij duurt zo'n uitspatting niet lang, de aanval heeft ruim een uur geduurd maar in die tijd kun je toch wel heel wat doen heb ik gemerkt. De nieuwe koelkast doet zijn werk ook prima en dat was lang geleden dat ik zo'n koude koelkast had. Om 7 uur vanmorgen had ik al de tussenties op de toeties en twee hondenbedden buiten gelegd. Ik brul natuurlijk altijd dat ik een wintermens ben, wat ook echt zo is, maar dit kan ik nu ook wel waarderen hoor, je krijgt er energie van! De honden vinden het ook heerlijk om naar buiten en naar binnen te kunnen lopen en zo af en toe moet ik eens even optreden want ons kleine poppedijntje heeft zich tot een echte waakhond ontpopt en loert door een spleetje in de schutting of er honden langs lopen, nee dat vindt mam niet leuk. En nu ga ik een zootje naar de stort en kringloop brengen. --------- Maandagmorgen 16 april. Zo dat was een natte dag gisteren, vooral gistermiddag want ik ging vol optimisme met de meiden weg en toen ik uit de auto stapte begon het te spetteren. Je denkt dan nog steeds dat het wel mee zal vallen maar dat viel het niet, ik liep in een vest en ik was nat tot op het bot, nou ja een beetje hyperbole uitgedrukt natuurlijk. Het ziet er nu heerlijk uit en ik heb de lange ronde gemaakt en genoten, de meiden ook, godsamme wat waren zij weer een eind weg en ik zag in de verte een boer op het land en dat vind ik dan nog het vervelendst. Mijn honden kan ik vertrouwen maar die boeren ben ik vaak niet zo weg van want die staan nogal kort voor de kar, nou niet allemaal natuurlijk, ik zal mij maar weer even genuanceerder uitdrukken. Lieve  Klàra, ik hoop dat je gelijk krijgt wat temperatuur betreft maar ben wel voorbereid en niet alleen dat, direct moeten wij een nieuwe koelkast kopen want de huidige heeft er niet veel zin meer in en dat kun je nu helemaal niet hebben. Ja hoor Joke ik heb al foto's van het veulentje en ik zal kijken of ik vandaag tijd heb om ze te plaatsen. Het gaat heel goed met moeder en kind en het is nu al een brutaal klein paardje! ---------- Zondagmorgen 15 april. Gisteren een heel leuke gezellige dag gehad, we hadden de trein van 8.45 en kwamen precies 11 uur later weer aan, voor mij heel wat want ik ben absoluut geen shopper. Wat een prachtige stad is Utrecht met die leuke grachtjes en terrasjes en ik heb nooit geweten, als geen stadsmens, dat die terrasjes zo overvol konden zitten! En dan thuiskomen en heerlijk begroet te worden door de hondjes en je man, jawel ik ben helemaal eerlijk, ook in die volgorde . . . Vanmorgen het natte bos instappen en genieten van die fijne bosgeur en de rennende honden, dit is toch echt wat ik het allerliefste doe hoor! Verder vandaag pianoaan en ga ik mij maar geestelijk voorbereiden op de hitte die komen gaat . . . het badje voor de honden staat voor het grijpen . . . ---------- Vrijdagmorgen 13 april. Vandaag een levensbeschouwelijk lesje, een kleintje maar hoor wat een keer niet over honden gaat. Ik heb het gevoel het spoor bijster te zijn en word zo af en toe bevangen door een machteloosheidgevoel. Als je jong bent denk je dat de wereld van jou is en maakbaar, dan komt de periode in je leven dat je denkt dat je met kiesrecht nog iets in te brengen hebt. Kennelijk zit ik nu in de periode dat ik er achter komt dat mijn stem, dus de stem van de 'gewone burger' niet gehoord- en er niet eens naar geluisterd wordt, er zijn gewoon hogere goden die alles bepalen! Ik geloof niet in goden hoor, maar jullie begrijpen wel wat ik bedoel. Hoe kom ik tot deze slotsom? Een aantal dingen die mij momenteel bezig houden en er voor zorgen dat ik zo redeneer. Op dit moment razen er weer enorme apparaten kriskras door het bos en laten een spoor van gigantische vernielingen achter, komen al die boomstammen ophalen en dat zijn er nogal wat. Waarom nu? Het is broedtijd en zijn er allerlei jonge dieren en diertjes, hoeveel worden er nu plat gewalst? Is SBB nou helemaal van de ratten besnuffeld? Toen ik mijn mobieltje vanmorgen opende en de NOS meende mij te moeten opnaaien is dat hun goed gelukt. Het bericht dat in Amsterdam een grote groep uitgeprocedeerde, dus zoals wij dat nog altijd zo treffend zeggen illegalen, huizen hebben gekraakt, hebben een grote smoel (ja ik kan en wil dit echt niet anders uitdrukken) omdat zij vinden dat zij daar recht op hebben en maken daarbij het leven van de buurtbewoners, die wel keurig huur betalen, tot een hel! Het kan zo maar zijn dat als je een boodschap gedaan hebt en thuis komt, er een rasta op je bank zit die je er niet uit mag knikkeren! (haaa ze zouden aan mij een goeie hebben hoor) Jawel alle NL medische voorzieningen zijn beschikbaar voor hen én een uitkering! Ik walg hier van. Volgen jullie Dreamschool over die kansloze jongeren van wie je nu al weet dat dit, voor de meeste van hen, ook nooit iets gaat worden? Eén van die gasten, een jaar of 20 wil liever een meisje zijn en vindt het de gewoonste zaak van de wereld om een € 50.000 kostende ombouwoperatie te krijgen, betaald door jullie en mij, dit terwijl hij nog nooit één seconde van zijn leven tot nut van wie dan ook geweest is! Het schrille contrast: Wij hebben superlieve zeer sociale vrienden, een hard werkend echtpaar, zij heeft een ernstige (niet dodelijke) aandoening, waar zij niets aan kan doen maar wat haar leven heel erg beperkt. Een operatie zou haar enorm helpen om weer een normaal leven te kunnen leiden maar helaas wordt deze operatie door de ziektekostenverzekering niet vergoed . . . ik kan hier wel om janken. Zo dat was het dus, ik heb mijn hart gelucht en ik hoop dat jullie, hoe serieus alles ook bedoeld is, het toch met een knipoog zullen lezen want jullie kennen mij zo langzamerhand, ik ben niet klein te krijgen! O ja, morgen geen krabbel, ik ga met een leuke buurvrouw een dagje op stap naar Utrecht. --------- Donderdagmorgen 12 april. Gek begin van de dag. Het opstaan ging nog normaal en om half 8 ging de telefoon en toch schrik je dan. Ik ben wel gewend om een vroeg appje te krijgen want ik kijk in de avond nooit meer op mijn telefoon en/of laptop. Maar de telefoon laat op dat tijdstip mijn alarmbellen rinkelen. Een opgewonden Wendy aan de telefoon, 'er is een merrie veulen geboren, moet al aantal uur geleden zijn want zij is al helemaal droog!' HUH? Paardje Astrid was op 23 april uitgerekend dus twee weken te vroeg. Zo, aan één kant makkelijk, totaal geen stress deze keer en alles achter de rug, eens een keer geen dierenartstoestanden midden in de nacht, want ja hè, daar hebben wij patent op! Uiteraard in de auto gestapt en gaan kijken en natuurlijk weer aller schattigst! Iets anders wat mij al lang nà aan het hart ligt. De Nederlandse taal. Klara oehoe, ik werd gisteren op het journaal wel even op mijn wenken bediend en waar wij het vorige week nog over gehad hebben! De abominabele staat van de NL taal bij de jeugd en ik zeg uit de grond van mijn hart ook bij veel volwassenen! Het ging/gaat, over het niveau van de scholen, en met name de laatste twintig jaar, nou bij mij leeft dit al iets langer, namelijk bij de invoering van de Mammoetwet, en dat is al een stief kwartiertje geleden, in 1968! 'Men' is nu verontrust omdat de kinderen niet meer of bijna niet meer lezen, djieeeee logisch toch met al dat extreme gebruik van mobieltjes en computers! Nee ook ik zou niet terug willen naar de tijd zonder deze digitale speeltjes maar wees nou eerlijk, het is toch de spuigaten uit gelopen! De bibliotheken moeten alles uit de kast trekken om mensen naar binnen te krijgen en worden er daarom allerlei branchevreemde activiteiten georganiseerd. Door dat geapp wordt er in korte zinnen met vreemde 'straattaal' gecommuniceerd, de rillingen lopen mij over de rug. Ook in de, vooral streekbladen, andere kranten lees ik niet meer, zie ik zo vaak taalfouten staan en is het onbegonnen werk om hier op te reageren want ach ja, men begrijpt toch wat wij bedoelen . . . Ik heb mij lang 'ouderwets', een 'zeikerd' en een roepende in de woestijn  gevoeld met mijn gebabbel over het gebrek aan lezen, maar nu wordt men wakker geloof ik! Mwah ik ben vanaf mijn 4e jaar al lid van de bieb (ja ook zo'n modern woord) en weet zelfs nog precies welke twee boekjes ik als eerste mocht mee nemen en sterker nog, ik zou nog zo de plaats kunnen aanwijzen waar zij stonden! Zelfs de tijd dat wij in het buitenland woonden was ik ter plekke lid en ja, zelfs nog een periode daarnaast lid van een particuliere bibliotheek omdat je toen nog maar twee boeken per week mocht lenen . . . Nu heb ik een sterabonnement en dat voldoet aardig aan mijn behoefte. Ik ben niet heiliger dan de paus hoor en weet ook dat men tegenwoordig veel download op een e-reader, heb ik ook zo'n ding maar heb er nooit aan kunnen of misschien wel aan willen wennen. Daarbij, ook ik maak wel eens een taalfout hoor of moet ik het bij twijfel even opzoeken! Hier een foto van mijn stapeltje wat er momenteel ligt ook een beetje gestoord hoor ---------- Woensdagmorgen 11 april. Jee wat een prachtige dag gisteren, de hele dag lekker buiten en ook de parasol staat weer fier in de tuin want soms was het zelfs nu al te warm in de zon. Daarbij weet iedereen zo langzamerhand wel dat 'zonnebaden' echt helemaal niet goed is voor een mens, vooral voor die bleekscheten zoals ik waarbij altijd huidkanker op de loer ligt. En natuurlijk eind van de middag lekker onze reis besproken, dat gaat leuk worden, dat weten we nu al zeker en zal heel anders zijn dan dat ik tot nu toe altijd gereisd heb! Op bepaalde stukken in het bos moet ik momenteel Roos steeds aan de lijn doen anders gaat zij Barfen . . . zij weet namelijk precies waar die dode, en inmiddels totaal uit elkaar geplukte ree ligt. Verder geen nieuwtjes vandaag en er liggen ook nog 8 boeken op mij te wachten, waarvan 2 dikke pillen, eentje van Esther Verhoef 'Nazomer', en een boek van Eva Rovers over Helene Kröller-Müller een biografie van 600 bladzijden, dus ik hoef mij niet te vervelen. ---------- Dinsdagmorgen 10 april. Ja hoor, alles ok, maar soms heb je zo'n dag dat je vanaf het moment dat je opstaat, tot aan de avond constant met iets bezig bent. En dat was dus gisteren. Op tijd op, naar het bos en daarna naar vrienden in Putten om te horen hoe zijn Australiëreis verlopen is en uiteraard de foto's bekijken. Nee voor ons zit dit soort vakanties er niet in vanwege onze meisjes, geen reisjes zonder meisjes. Maar toch niet helemaal, eind juni ga ik weer voor een dag of 10 naar Schotland, dus voor mij toch een reisje zonder meisje, maar wel met een ander mensenmeisje! Vanmiddag gaan we een beetje uitpluizen hoe en wat wij gaan doen en hebben wel natuurlijk speciale dingen om te bekijken. We gaan met de auto, dat is weer eens wat anders en maken gebruik onderweg van B&B's. Natuurlijk kom ik hier verder nog op terug! Ook hadden we gisteren uiltje mee en dat gaf wel wat hilarische situaties in de auto bij mij op schoot! Ik had hem mee om even langs de da te gaan om hem te showen en zij waren vol bewondering hoe mooi of hij opgezet is, ook zij vinden dit puur vakwerk, leuk hè! ---------- Zondagmorgen 8 april. Hoewel het gisteren rokjesdag was heb ik het rokje van Roos maar eens uitgetrokken, ik heb haar dus grondig getrimd, dat was hard nodig. Als zij voor mij uit liep was het net een balletdanseresje geworden met een tutuutje aan, het stond haar schattig maar het maakte haar wel erg breed en dacht ik dat zij misschien wel een ietsepietsie te dik was. Ik kan mij dat al niet voorstellen maar toch, want mijn honden krijgen praktisch geen kans op vet worden (ik wel). En inderdaad, zij is totaal niet dik, zelfs niet stevig maar gewoon mooi en ik wist even niet wat ik zag toen zij en poppie naast elkaar stonden! Laura, ja laat ik haar eens bij haar echte naam noemen, was altijd verreweg de tengerste van de twee en nu? Amper verschil meer! Poppie is het laatste half jaar enorm ontwikkeld in positieve zin en ik denk dat zij nu evenveel weegt als Roos, niet te geloven! Zelfs ik moet af en toe kijken wie ik in een flits zie want uiteraard zie ik, net als een tweelingmamma toch echt wel snel wie wie is, Roos heeft in ieder geval al een bleker bekkie. Laura is geheel volgens het boekje ontwikkeld met uiteraard alle aandacht gericht op de opbouw van spieren en lichaam, toch grappig, hoe je kunt zien hoe dit zijn vruchten afwerpt! Ik heb echt nooit geweten hoe dit in feite in zijn werk gaat, dat komt omdat ik natuurlijk ook nooit een hond met dit (ex!) probleem heb gehad en gelijk tot de ontdekking komen dat een mens nooit te oud is om te leren! Dank je super kundige dierenarts Bob voor alle geduldige uitleg die ik een ruime mate gehad heb! ---------- Zaterdagmorgen 7 april. Toen ik uiltje zag was ik totaal verrast! Hij is zo mooi geworden en heeft de preparateuse of tóch preparateur, mij beknopt uitgelegd hoe zoiets in zijn werk gaat en ik vond dit enorm interessant om eens te horen. Groot moeilijk boek er bij met geraamtes van vogels en er ging een wereld voor mij open! Normaal ben ik helemaal niet van 'de opgezette' dieren (zie ze liever in leven) maar in dit geval ligt het wat anders. Dick heeft hem zelf gevonden en we hebben hem ook levend gezien en een poging gedaan om hem te redden, maar was toch te zwaar gewond. Ook vinden wij hem tè mooi om in de kiepelton te mikken. Nu mag hij een tweede leven bij ons leiden en we zijn er blij mee! En hoe ga je dat nieuwe huisgenootje nou introduceren bij de jachthonden dames waar er ééntje van een grote vogelliefhebber is . . . Toen ik thuis aan kwam heb ik hem eerst nog even in de auto gelaten en mijn normale thuiskomritueeltje gedaan, ja, ik negeer de honden altijd en wacht met een rustige begroeting tot het moment dat zij weer totaal chill zijn. Na een kwartiertje, toen alles weer was gaan liggen heb ik uiltje binnen gehaald en neergezet op de plank en ben gaan wachten en kijken en totaal niets gezegd. De spikkels vonden het al snel erg interessant, Emma keek een keer en liet zich niet neppen en zag cq rook gelijk dat hier geen eer aan te behalen viel. Later heb ik hem buiten op de tuintafel gezet om wat foto's te maken, leuk werkje met van die nieuwsgierige spikkeltjes er om heen! Verder hebben zij hem totaal met rust gelaten en alleen poppetje keek zo af en toe eens of hij niet echt ging vliegen. Toen zij vanmorgen beneden kwam ging zij, voor zij haar stukje beschuit kwam halen, eerst kijken naar uiltje! Ik heb gisteravond nog een fotobladzijde gemaakt, klik hier ---------- Vrijdagmorgen 6 april. Paniek bij de kindertjes Zwart, alarmfase één in Swifterbant . . . Toen ik vanmorgen met de honden en nog wat zooi in de auto stapte viel mijn telefoon op de grond, uit zijn jasje op zijn kop. Niks aan de hand dus ik pak hem op en trek zijn jasje weer aan. Nee ik heb mij nooit gerealiseerd dat de alarmfunctie in werking was getreden en kregen Marc en Wendy oproepen dat ik in nood was . . . Wendy heeft hem zelfs wel 10x binnen gekregen! Even gestopt met de auto en kindertjes gerust gesteld maar . . . ik had geen leesbril bij mij en werden de appjes abacadabra en dachten zij alsnog dat ik iets ernstig mankeerde! Djieeee alles inmiddels ok en heb ik mijn telefoon even gereset, en ach we zien nu dat de alarmfunctie toch ook écht werkt! Gisteravond voelde ik, toen ik in bed lag, een fel steekje op mijn borst en toen ik keek, was er een teek bezig zich naar binnen te werken, dat seizoen is dus inderdaad ook weer begonnen. Vandaag al veel gedaan. Bij het opstaan bed afgehaald in de wasmachine, ontbijt gemaakt, vis gekookt, honden gewandeld, boodschappen gedaan en opgeruimd, hondjes eten gegeven, bakken afgewassen, poppie afgespoeld buiten, dekbed naar buiten, afwasmachine leeg gehaald en nu een krabbeltje met koffie. Direct snel een douche en tandjes poetsen want ik heb een tandarts- en MH afspraak. Daarna naar de grote stad om mijn uiltje op te halen bij de preparateur of is het preparateuse? Morgen een foto van onze nieuwe, stille huisgenoot! ---------- Donderdagmorgen 5 april. Het was toch frisser dan ik dacht dat het zou zijn, maar ik hoorde van Dick dat vanmiddag de zon gaat schijnen . . . en kán ik het niet laten om mijn grapje met een enorme baard weer even tevoorschijn te halen . . . 'ach in mijn hartje schijnt altijd de zon'. . . Zijn reactie dan? Wenkbrauwen tot aan de steeds hoger wordende haargrens. Vanmorgen de ronde met Wendy gemaakt wat ik eigenlijk niet zo vaak doe ivm vermijden van andere honden met Jari de DH, zij is gewend om nog meer kruipdoorsluipdoor routes te doen. Maar ja, met dit weer kom je praktisch niemand tegen dat belooft weer wat de komende dagen want dan mogen een groot aantal hondjes er eindelijk weer eens uit voor een boswandeling. Laatst had ik het over het donateurschap aan See Shepherd en zo doneren wij maandelijks aan nog een aantal goede natuurdoelen. Ook is Dick coördinator van een wijkteam voor de Nederlandse Hartstichting en daar moet hij mee stoppen vind ik. Wat een k** klus is dat! Mensen beloven eerst een paar straten de collecteren en dan staat hij met z'n bussie aan de deur, na eerst al 3x voor nop daar geweest te zijn en dan komen er allerlei smoezen waarom zij het niet doen dit jaar, wat een geleur en gezeur. Mensen vergeten gewoon dat zij een vrijwilliger aan de deur hebben staan die het ook voor een goed doel doet maar zij doen net of hij staat te bedelen! Dit heeft dus niets met honden te maken maar móest ik gewoon even kwijt. ---------- Woensdagmorgen 4 april. En daar gingen zij, met z'n drietjes volop scheuren over de akkers, ja een prachtig gezicht, honden op volle snelheid! Het blijft mij boeien, voor mij totaal niets te zien, een compleet kale modderige akker zonder een vogeltje oid en maar scheuren en dan kun je zien dat zij elkaar dus triggeren om nog harder en nog verder te rennen. Echt eng vind ik het niet, het is erg veilig maar toch . . . zo af en toe voel ik dat ik mijn tenen gespannen in mijn schoenen heb staan hoor en ben ik blij als ik zie dat zij zich ineens herinneren dat ik er ook nog ben en wel belangrijk, bij thuiskomst een lekkere bak eten en een warme bank om op te liggen! Eenmaal weer op het hoofdpad kwam er iemand met een JR aan die vanaf een afstandje plat in een starende houding ging liggen en dat vinden onze honden altijd raar, of het nou een grote of een kleine hond is, dat gedrag vinden zij maar een beetje twijfelachtig. En dat is ook logisch want het zit nog in de aard van honden ingebakken dat dit dé houding is voor een aanval! Daarvan was geen sprake bij dit hondje, volgens meneer was hij gewoon bang . . . Nou ik heb het hem niet gezegd maar dit felle bliksempje was verre van bang, sterker nog, hij kwam overeind met met veel verve bepotelde hij mijn meiden, die hem al snel heel grappig vonden! Hij had zijn oog op poppetje laten vallen en dan ben je aan het goede adres, wat hebben zij gespeeld met elkaar, heel leuk. Het was een reutje en zijn spel was dus ook wel met een sexueel tintje, maar daar had poppetje geen erg in, ach zo onbedorven hè. Emma vond hem ook heel grappig en wilde ook spelen maar dat mocht niet van dat felbekkie, die moest opzouten en één grommetje naar haar is al genoeg om haar te laten afzien van een spelletje, en draait zij zich direct om. Roos hield zich volledig low profile en dat is ook altijd makkelijk, die doet gewoon haar eigen ding, een beetje rondsnuffelen en stukjes hout eten (grrr). Ik moest poppie wel afspoelen thuis, één en al modder, maar dat mag de pret niet drukken! ----------   Dinsdagmorgen 3 april. Gatverdamme wat naar. Toen ik in het bos de hondenneusjes omhoog zag gaan en zij met zijn drieën langzaam, op hun hoede, het bos in zag gaan dacht ik al dat er wat was. Ik kon ze volgen en zag dat zij bij een stapel kreupelhout omzichtig ergens om heen liepen, en het leek op een soort bang zijn ergens van. Ik ben er naar toe gelopen en dacht dat er misschien een reekalfje lag en wilde de honden dan er vandaan halen. Hoewel ik weet dat reekalfjes helemaal geen geur verspreiden, een natuurlijke bescherming omdat de moeder vaak haar kalfje voor een tijdje alleen laat was ik er niet geheel gerust op. De realiteit was inderdaad anders. Een dode ree, met een totaal kapotte achterkant. Ik had hier niet veel, en zeg maar geen fantasie voor nodig hoe dit gebeurd kan zijn. Heel erg vind ik dit. Iets vrolijkers dan, voor Cilia haar paashaasje en de groetjes van mijn paashaasje! Zie op de achtergrond de prachtige aquarel van Noor! ---------- Maandagmorgen 2 april. Ja en toen moesten wij weer aan de slag vanmorgen bij het bos maar de vondst was deze keer wel héél apart hoor en eigenlijk had ik er een foto van willen maken maar dat vond Dick een ietwat te ver gaan. . . En nu dan? Hij ligt al in de vuilnisbak want wij durfden hem niet eens in onze eigen plasticafvalzak/bak te gooien want stel dat mijn buren dit zouden zien . . . ach dan weet ik wel dat zij mij iets anders zouden bekijken . . . en waarschijnlijk zich een slag in de rondte lachen en gesmoes achter mijn rug . . . Wat vonden wij dan? Nou een blisterverpakking van een enorm groot sexspeel(tje?) ja wel inclusief zuignap om hem kennelijk aan de muur te bevestigen oid! Of zal mevrouw of meneer, dat kan natuurlijk ook in deze verlichte tijden, konijn zichzelf een paascadeautje hebben bezorgd? En omdat hij kennelijk uitgeprobeerd was daar op de parkeerplaats, lag er nog meer troep bij die hier mee te maken zou kunnen hebben en hebben we dat met de tang opgepakt, in een zakje gedaan en alles in de container gegooid. Gistermiddag ging Dick met de meiden weg en heeft ook de bierflesjes, die nog in de auto lagen, met of zonder statiegeld in de glasbak gegooid, wat ik best wel zonde vond. Het leven zit vol verrassingen en echt waar, de humor ligt op straat! Ah mijn paaskonijntje is ook boos Cilia, ik heb mijn excuus al gemaakt maar hij wil er niets van horen . . . Laatste maart fotobladzijde gemaakt! ---------- Zondagmorgen 1 april. Haha Cilia, nee hoor ook ik heb geen paasgedachten en ook geen kerstgedachten en moest wel lachen om je foto met dat lullige houten paashaasje en weet dat die bij mij ook aan de paastakken hangt! Ach ja toch heb ik wel weer een goeie daad gedaan vandaag, al voor de derde keer deze week troep bij de bosingang opgeruimd. Dit stemt mij regelmatig tot nadenken. Veel mensen zitten met hun batterij op de bank, met een zak chips naar de tv te kijken en zich kapot te ergeren of schrikken, of beide, naar beelden van de plastic soep in de oceaan, en roepen ach en wee, ik ook hoor. O.a. naar die prachtige zeedieren verstrikt in plastic zakken, en ander afval, hoe erg of dit is. Maar denken diezelfde mensen wel eens na over de troep bij het bos in je eigen leefomgeving? En dat er bosdieren zijn die zich te goed doen aan dit afval, veelal snackbarresten, en dat er veel aangevreten bakjes vaak van plastic liggen? Direct met o.a. jonge vosjes, ik moet er niet aan denken, vandaar mijn fanatieke opruimen, zeker in deze periode!  Van de week heb ik de proef op de som genomen, er lag enorm veel afval en ik heb het een dag of 3 aangezien en verwacht en gehoopt dat het opgeruimd werd, nou niet dus. Standaard mijn grijptang, plastic zakken en mijn afvalpasje in de auto, zodat ik het weer kwijt ben voor ik thuis kom. Vandaag heb ik o.a. 6 bierflesjes en die breng ik maar naar de winkel ivm statiegeld . . . Ook hier denk ik over na. Die lui zitten gewoon te zuipen in hun auto's en rijden daarna weer vrolijk de weg op met hun zatte reet en komen misschien jullie of mij of iemand van je familie of vrienden tegen op de linkerweghelft. Oef wat maak ik mij weer druk vandaag, dat moet niet maar ik kan er gewoon echt niets aan doen. Mahhh fijne dag verder! O ja, wij zijn donateurs van https://seashepherd.org/ In het Nederlands https://www.seashepherd.nl/nl/ ---------- Zaterdagmorgen 31 maart. Wat een prachtige wandeling vanmorgen, ik was op tijd en het beetje mistige met de zonnestralen er door heen, zo mooi! Voor de rest vond ik het niet echt prachtig hoor, het is inmiddels een slijtageslag geworden met poppetje aan de rollijn . . . Eén en al actie en energie aan dat lijntje. Ik durf haar nog niet los te laten want het is een beste snee op haar buik, keurig dicht dat wel én de super dunne pleister zit er zelfs nog op, en dat vind ik ook weer apart. Net als  toen met haar heup, nooit aan de wond gezeten en nu dus ook weer niet, wel erg makkelijk, ik kan niet anders zeggen. Ze heeft nog vaak haar MPSje aan, in ieder geval 's nachts, maar toch ook overdag uren zonder haar shirtje. Omdat ik geen honden heb die keurig over grasveldjes paraderen en mooi lopen te zijn, maar gewoon net als wilde zwijnen overal doorheen denderen durf ik het met dat poppie nog niet aan. Wel maak ik nu weer de lange rondes en dat is wel effe afzien voor mij hoor, ik heb dan het zweet over mijn rug lopen. Voor het eerst in dit seizoen staan nu de tuindeuren alweer open en de tussenties op de toelties, maar Emma ligt nog hier in de kamer, ja ik moet natuurlijk ook wel naar buiten want anders vindt zij er niets aan. En ik heb haar al gerust gesteld, ik ga zo lekker met jou buiten op de loveseat zitten lezen want ik heb een goed boek van Esther Verhoef, 'Tegenlicht'. Wel weer eens van een ander genre, dan al die non fictie misdaad analyses . . . En ik kan mij ook op de toekomst verheugen want ik denk dat er aardig wat boeken voor mij gaan verschijnen over de 'Mocro-oorlog' die heftig woedt momenteel, stof genoeg volgens mij. Ik heb er al wat boeken over gelezen maar dit belooft toch wel sensationeel te worden . . . wat een zootje geteisum! Ja Til, ik denk dat afscheid nemen moeilijker wordt op onze leeftijd vanwege het feit dat het 'afbouwen' voor ons betekent en dat 'afbouwen' is namelijk de reden omdat wij in onze 'afbouwleeftijd' zitten en dat willen we nog helemaal niet! ---------- Vrijdagmorgen 30 maart. Net weer een ronde van 3 kwartier gelopen (Poppie aan de lijn) en dat gaat gelukkig weer volkomen normaal. Wel heb ik mij weer verbaasd over zoveel onkunde van mensen vwb het gedrag van hun eigen hond. Dan eerst maar even over gisteren vertellen. Na een paar uur heerlijk achter buiten in de zon, ook zo goed voor die hondenlijfjes,  ging ik om een uur of 3 een bosronde maken, lekker relaxed, dacht ik toen nog. Laura aan de rollijn liep ik een kronkelig bospad in, tussen de bomen door zag ik plotseling twee ruw spelende herders honden, een witte en een Duitse en ik was gealarmeerd want ik zag geen eigenaar, dus die liepen voor de mens uit. Voor de zekerheid lijnde ik Emma ook aan omdat zij zich dan wat zekerder voelt en ging ik maar in de kant staan en hopen dat eigenaar van herders tijd genoeg had om haar honden onder controle te houden. Niet dus. Als twee wilde wolven kwamen zij op mij en de honden afgestormd met een hoop lawaai en geweld, nog net niet bijten maar dat was dan nog te danken aan de houding van mijn honden, want kom je zo'n zelfde exemplaar tegen dan kun je zeker weten naar een dierenarts gaan daarna. Poppetje en Emma krijsten alsof zij in doodsnood waren, het was verschrikkelijk overweldigend en ik zei of riep helemaal niets en had al mijn gedachten en zintuigen nodig om de zaak zoveel mogelijk, zonder paniek onder controle te houden. Emma schoot uit mijn handen en rende weg achtervolgd door de DH en mijn redding met poppetje was een boom waar ik mij al vallend aan kon vasthouden, poppetje schoot uit de riem om het compleet te maken en die kon ik nog net grijpen in haar nekvel, terwijl ik daar een ongelofelijke hekel aan heb om een hond op die manier te pakken! Sorry poppie ik kón niet anders. Ja en toen kwam de eigenaresse er aan . . . 'kom op meiden, goed zo, brave honden'. . . Ik was met stomheid geslagen en kon alleen nog maar uit kramen dat zij die schatjes voortaan aan de lijn moet houden omdat zij een ander tot last is. Het antwoord? Helemaal niets, alleen een hooghartige blik . . .  Ik was totaal van de leg. De spikkels recupereren snel, dat is al na 5 minuten maar Emma vond de wandeling gelijk niets meer aan en heeft hem met geknepen billetjes verder gelopen. Godverdegodverdegodver, wat háát ik dit soort situaties! Vanmorgen kwam er een man met ook DH aan en hij heeft hem meestal aan de lijn en laatst heb ik hem gesproken en voor mijn honden, vanwege het akkevietje van gisteren ben ik ook even blijven praten. Ja ík doe mijn best wel om mijn honden vertrouwen in herders aan te leren (?) maar andersom is er vaak weinig begrip. Ook deze hond is een galbak met andere honden maar volgens meneer vindt hij mijn honden wel aardig, 'kijk maar hij kwispelt naar ze'. . . Maar, wat deze meneer dus kennelijk helemaal niet ziet en weet, is dat hij niet vriendelijk kwispelt, maar korte kwispels met een hoge  stijve staart maakt, zijn bek steeds aflikt, haren overeind en aan het eind van zijn lijn, en dat zijn allemaal signalen van een innerlijke tweestrijd, 'ga ik deze honden leuk vinden of niet en ga ik ze grijpen of niet !' Het is dan helemaal te danken aan het feit dat het een reu is en mijn honden teven, en daarbij totaal vriendelijk zijn of, als zij denken dat de hond een engerd is, zich rustig afwenden! Dat bedoel ik dus, hét loopt met herdershonden terwijl zij er geen reet van begrijpen! Dit is nou eenmaal een soort hond wat vaak moeilijk met soortgenoten om gaat en moet je het risico niet nemen om ze los in bos of park mee te nemen, zoek een terrein op waar zij geen contacten met andere honden hebben, ga op een pittige cursus, ga fietsen of weet ik wat maar laat deze honden op een andere manier hun energie gebruiken dan het op soortgenoten te laten bot vieren! Zo dit is gelijk weer even een lesje gedragstherapie. ---------- Donderdagmorgen 29 maart. Weer een dagje verder. Tot  mijn grote vreugde kan ik vermelden dat het goed gaat met poppetje! Gistermiddag weer een rondje gelopen met regenjasje aan en daarna heeft zij de halve portie eten gegeten van wat zij normaal eet. Zij draagt met alle gemak haar MPSje* en het staat haar zo schattig! Ik doe dit omdat zij met haar achterpootje zo af en toe aan haar buik wil krabben en dat lijkt mij niet zo'n goed plan en zo zit er nog wat bescherming over heen. Zij gedraagt zich bijna weer normaal en wel zie ik dat zij zo af en toe nog wel wat pijn in haar buik heeft en dan met name als zij gepoept heeft, kennelijk doet dat persen toch wel wat in dat door elkaar gerommelde pensje. Maar voorlopig krijgt zij nog de max aan pijnstilling, zoals afgesproken met de da. Toen ik vanmorgen een paar reeën zag, de honden zagen hen niet, en ik vlak daarna langs die plek kwam begon poppie te steigeren aan de rollijn en had ik echt moeite om haar vast te houden! Ook toen Emma en Roos samen een renwedstrijdje gingen houden moest ik alle zeilen bijzetten en een boom omklemmen, het liefst wil zij gewoon mee rennen, maar dat gaan we dus echt nog niet goed vinden. Toen ik straks haar MPSje aantrok werd zij helemaal dol en vindt dit gedoe dikke pret en ook moest ik weer even optreden tussen Roos en poppetje omdat zij weer wild gingen spelen, daaraan kan ik goed zien dat zij zich weer duidelijk beter voelt! Volgens Wendy en mij gaat onze dierenliefde voor het mooie te diep, je trekt je alles zo aan als er iets niet helemaal 'normaal' gaat, het neemt op die momenten volledig bezit van je. Het kan ook zijn omdat ik ouder word . . . maar ach Wendy heeft het ook . . . *MPS: Medical Pet Shirt. ---------- Woensdagmorgen 28 maart. The day after . . . Nog niet eens 9 uur, a. hield ik het in bed niet meer uit en b. heb ik een korte, schone bosronde gemaakt met poppetje aan de rollijn. En hoe ging het gisteren? Nou, zo langzamerhand ga ik denken dat wij een soort aureool boven ons hoofd hebben hangen die bepaalt dat bij ons dingen nooit normaal gaan. Hebben wij volgens een hogere macht iets speciaals om dit op te vangen of zo en denkt die hogere macht dat ik sterke schouders heb? Forget it, ik noem het doodgewoon regelmatig pech hebben en mijn schouders kúnnen dit helemaal niet dragen, mijn schouders en nek zijn totaal door stress verstijfd. Op de afgesproken tijd werd ik gisteren gebeld en alles ging goed met poppetje en langzamerhand lag zij bij te komen maar . . . (ja tuurlijk weer die 'maar') De operatie was wel wat ingrijpender geworden doordat de baarmoeder en eierstokken heel klein waren en ook heel moeilijk te vinden . . . snee moest dus groter gemaakt worden en was meer gespit daar binnen in en zou daarom ook wat langer pijnlijker zijn. Omdat zij haar om half vier in de middag nog een keer een morfine injectie wilden geven kon ik haar pas na die tijd ophalen. Ach en daar kwam zij aan, lage kwispel, hoofdje naar beneden, dit beroerde mijn schuldig voelende ziel wel heel diep . . . Vlakbij de praktijk even met haar naar buiten waar zij keurig poepte en pieste, en dan is mamma alweer een beetje opgelucht.  Gisteravond was zij pieperig, wat ik heel naar vind maar weet dat dit er bij hoort, een bepaalde geestesgesteldheid door de morfine (hoe netjes zeg ik dit weer) Naar boven heb ik haar getild en vannacht was zij heel rustig en kan ik mij dáár weer ongerust over maken vandaar dat ik het niet meer uit hield in bed. Leefde zij nog wel? Datzelfde hadden Dick en ik stiekem gisteravond, onafhankelijk van elkaar ook, je wilt elkaar niet ongerust maken en zachtjes ga je dan kijken, als zij een tijdje helemaal niet beweegt, of zij nog wel leeft . . . Grappig om te constateren dat je dat allebei dan hebt! Met moeite kwam zij straks uit de bench, niet omdat zij niet kon maar omdat zij niet wilde, wel wilde zij als altijd een klein stukje beschuit en een stukje kaas, zo dat was een opluchting  voor mij. Net dus een klein rondje, zo'n 25 minuten rustig gelopen en dat ging helemaal prima, van hondje meeslepen was geen sprake, zij liep geïnteresseerd in de omgeving en de andere meiden voor mij uit. Ook heeft zij net wat gegeten maar niet alles en daar kan ik dan ook weer lekker van balen want ik had de pijnstiller er door gedaan, dom wijf ben ik, zal ik niet meer zo doen. Voorlopig krijgt zij 5 dagen lang een pittige pijnstiller. Een reden voor de zoektocht naar al die onderdelen in dat hondenbuikje kan zijn omdat Laura nog zo jong is en pas 1x loops geweest is.  Nou Til zo stoer ben ik niet meer om er bij te willen zijn, ik vond twee keizersnedes al vreselijk en dan dit moeilijke gegrut, brrrr O ja Cilia, ook zo logisch dat jij er tegen op ziet, ook bij jou liggen de calamiteiten met Milaatje je nog vers in het geheugen, maar ééns ga je toch de knoop doorhakken . . . Lieve Peter en Astrid, sterkte morgen met Veerle en dat gaat vast makkelijker dan bij poppie! Ja Tineke, prachtig hè die uitzending, het was wel een ouwe, ik had hem al gezien maar ben toch nog een keer gaan kijken en was alweer jaloers . . . precies zo'n huis en zo'n omgeving als waar wij destijds naar op zoek waren, alleen wilden wij wel wat noordelijker. ---------- Dinsdagmorgen 27 maart. Soms weet je dingen niet van tevoren (en is maar goed ook) zoals nu, 24 uur geleden had ik niet kunnen bedenken dat poppetje op dit moment onder narcose op de operatietafel ligt . . . Nee hoor niets bijzonders, gewoon voor sterilisatie (castratie hoor ik dus te zeggen want alleen de eierstokken worden weggehaald)) Ik hikte er al lange tijd tegen aan want ik wilde haar, net als de andere meiden gesteriliseerd hebben, om toekomstige problemen zoals baarmoeder ontsteking,  suikerziekte, mammatumoren oid voor zover als dat mogelijk is, te voorkomen. Met poppetje vond ik het een moeilijk iets in mijn hoofd en ik heb er naar toe moeten leven. Zondag j.l. besliste ik zo maar ineens, ja morgen ga ik bellen en dan moet het ook zo snel mogelijk want anders ben ik bang dat ik weer ga twijfelen. Dus gisteren gebeld en na een kwartiertje puzzelen, overleg met de da, is zij er vanmorgen tussen geschoven, vandaar de snelle actie. Toegegeven, ik heb een slechte nacht gehad, en dat heb ik met zo'n, voor een dierenarts eigenlijk simpele routineoperatie, nog nooit gehad. Ik was zo onrustig dat ik al bijna een half uur te vroeg op locatie was . . . Tussen 11 en 12 word ik gebeld hoe alles verlopen is en na het middaguur belletje twee wanneer ik haar weer kan ophalen en ik zal blij zijn als ik dan weer thuis ben met haar. ---------- Maandagmorgen 26 maart. Het was heel mistig hier vanmorgen en toen ik bij mijn ronde bij de akkers uit kwam, aan de buitenkant van het bos besloot ik om toch maar in het bos te blijven. Ik kreeg op eens visioenen van een poppetje ver weg op een mistige akker die gedesoriënteerd raakte . . . dit moet je niet hebben natuurlijk. De overgang naar zomertijd lijkt hier aardig te verlopen en nu weet ik, goh dat na al die jaren, hoe het komt. Wij hebben zaterdagavond al de klokken die persoonlijk behandeld willen worden allemaal al een uur verder gezet en de door de satellieten beheerste modelletjes lossen het zelf op. Dit heeft al een hoop voorkomen zo van 'jeetje hoe laat is het nu in het écht' en 'NEEHEE het is niet zo laat, het is al een uur later'. . . Het kon bij ons rustig een paar maanden duren voor wij de stap gezet hadden om klokken bij te stellen omdat wij toch ook telkens weer vergeten hoe dat ook al weer moet en dan de gebruiksaanwijzingen nodig hebben (die dan tot grote ergernis nergens te vinden zijn). Ja Joke, ik begrijp volkomen hoe dat verschil in opvatting komt tussen ons over de zomer/wintertijd! Jij hebt een heel ander dagritme en je werkt overdag meestal, ik niet, en ga twee maal per dag een flinke wandeling met de meiden maken en heb in de avond dan echt geen zin meer . . . Gisteren heb ik weer een nieuwe fotobladzijde gemaakt. ---------- Zondagmorgen 25 maart. Een uurtje later dus en dat betekende ook dat het net leek of ik laat opstond vanmorgen, ik zag op de wekker dat het al half 8 was . . . Voor mij hoeft dit klokkengeneuzel helemaal niet en voornamelijk vind ik het jammer van de avonden, ja echt waar, geef mij maar een vroege, maar vooral donkere avond, want het avondeten mét kaarsen aan is nu voorbij . . . Ik ben zelf helemaal wég van mijn 3 kaarsenkandelaar en voor we gingen eten altijd eerst de kaarsen aan. Maar niet getreurd hoor want een vroege morgen met gelijk tuindeuren open vind ik ook niet te versmaden, maar goed, zo ver is het nog niet . . . Volgens mij waren wij vanmorgen de eersten in het bos, geen auto op de parkeerplaats en alleen op het eind kwam er een ook trouwe wandelaar tegen. Nou is het hier sowieso nooit file maar in de weekenden is het natuurlijk wel wat anders. Gistermiddag was het spitsuur, grrrr zelfs iemand met een Rottweiler en die heb ik nog nooit gezien en volgens mij was hij ook niet echt grappig en zijn we maar snel een ander pad in gegaan. Poppetje heeft zich vanmorgen ook weer de beentjes uit het Engelse naadje gerend, mijn god wat een racemonster is dat geworden en dat vind ik toch zo genieten, dat mooie lijfje wat zo keihard rent en zo duidelijk te zien dat zij haar achterhand totaal als motor gebruikt! ---------- Zaterdagmorgen 24 maart. Ja Jopie, net lees ik je berichtje en heb je mij aan het denken gezet omdat het o zo waar is wat je zegt en uiteraard ook tot de mogelijkheden behoort, waar ik nooit van zijn leven aan gedacht heb. Het punt bij ons is namelijk ook dat wij nu écht willen afbouwen, iets wat wij bijna 8 jaar geleden ook al afgesproken hadden en toen kwam totaal onverwachts het Rozenkind ons leven in wandelen . . . en laten we het al helemaal niet hebben over het poppetje, die heb ik er gewoon, op mijn geheel eigen wijze (én eigenwijze) doorheen gedrukt door al mijn charmes en argumenten over Dick heen te spuien . . . Mwahh ik heb niet alleen de enorme dierenliefde van mijn moeder geërfd maar ook de methode over hoe je dit moet doen! Maar de toekomst zal het leren en eerlijk gezegd geniet ik nu wel met volle teugen van het hebben van 3 volkomen zorgeloze honden, en dat is ook al weer een tijdje geleden. Ook met wandelen, ik kan in een uptempo lopen en hoef mij geen zorgen te maken over waar zij nou weer zijn in een veld want zij houden mij ontzettend goed in de gaten en nooit hoef ik er eentje te roepen en dat terwijl zij dus behoorlijk terrein nemen met wandelen. Nou heb ik ook het geluk dat ik in een heel veilig gebied woon en loop waar zij de ruimte hebben en geleerd hebben het te gebruiken. Toen wij vorige week het weekend door het land kruisten voor bezoekjes rijd je wel langs dorpen of stadjes en zie je dat aan de buitenkant vaak een soort parkachtig iets is, met paden en bruggetjes waar mensen met honden lopen. Dan zeg ik altijd dat dat niets voor onze honden zou zijn, een klein lullig parkje, ik zou het eng vinden want onze honden (en wij!) zijn heel veel ruimte gewend! Ja Joke, helaas zijn veel mensen met geld omkoopbaar, dus ook Staats Bos Beheer (windmolens) en zijn de Tesla's volgens mij niet aan te slepen . . . alleen realiseren veel mensen zich dit niet! ---------- Vrijdagmorgen 23 maart. Ik vind echt dat de tijd vliegt en voor je het weet . . . als je jong bent heb je het gevoel dat het leven eindeloos is maar na de 40 kom je er achter dat het niet zo is . . . Nog altijd mis ik Muisje, dat kleine lieve hondje om mij heen. Nee wij kopen er geen klein hondje meer bij hoor, althans dat geloof ik, gezien mijn eerste zin . . . We hebben overwogen om er een kat/poes bij te nemen, ik vind katten namelijk ook geweldige dieren en vind eigenlijk dat zij ook in een gezin horen, maar het geeft toch teveel praktische problemen. HUH denken jullie nu, is een kat lastig? Nee maar WIJ zijn gewoon lastig! Ten eerste wil ik geen kat die de kans loopt, letterlijk dus, om overreden te worden en een kat in huis houden geeft ook weer de nodige soesa. Wij hebben altijd katten gehad en de laatste waren twee Siamezen, geweldige katten en als ik een foto kan vinden zal ik hem hier plaatsen. Zij kwamen niet buiten en gelukkig hebben Siamezen ook vaak, ik zeg dat voorzichtig, niet zoveel behoefte om alleen naar buiten te gaan. Wel zaten zij regelmatig, onder toezicht aan een tuigje in de tuin, maar ik vind ook dat eigenlijk geen echt kattenleven. Ook betekent het dan dat je je huis volledig katontsnappingsproof moet maken en dat is nogal wat. Dick zag het al helemaal voor zich dat de kat van jongs af aan dan ook gewoon mee zou gaan in de auto en eventueel camper in de toekomst . . . mijn geest begon al te dwalen . . . ergens in de Scandinavische bush zitten en je kat is ontsnapt . . . Dus rest ons maar één ding, aanvaarden dat wij niet meer echt iets kleins in huis hebben rond keutelen . . . is wel wennen hoor. ---------- Donderdagmorgen 22 maart. Dat werd gisteren geen lezen buiten, de zon kwam te laat en dan heb ik geen tijd meer want toen was het alweer hondenwandeltijd. Vanmorgen voor het eerst weer eens mijn mooie regenjas aan gehad hoewel het eigenlijk bijna niet meer regende, ach ja, een mens wil gewoon wel eens een andere jas aan hè dan die winterjas! De paastakken staan in de vaas en dan nu nog even de nepeieren er in hangen. Mij is opgevallen dat er relatief weinig 'paasdingen' te zien zijn, of ligt dat aan mijn beperkte zicht op hebbedingen? Ik zei wel dat mijn referentiekader alleen de Action is, maar dat is natuurlijk niet waar, ik ben een internetshopper. Voor ik vertrek straks naar Harderwijk voor mijn 3 maandelijkse shotjes ga ik eerst even wat paasdingetjes gieten van gips, leuk om te doen. Ik heb gisteravond nog 2 fotobladzijden gemaakt en de derde is in de maak! O ja ik had nog een leuk 'kuikenpak' gekocht om een leuke paasfoto van de honden te maken maar helaas, veel te klein . . . en ik kan hem niet meer terug brengen, geen bon en ik heb hem ook al wekenlang in huis, zonde dus. Ik heb als eerste Roos geprobeerd er in te wurmen, en je had mij moeten zien worstelen, ahh zielugg en toen zag ik al dat dit geen succes ging worden. Dus dat wordt kringloop. KLIK HIER ---------- Woensdagmorgen 21 maart. Wat een prachtige dag gisteren en tot nu toe vandaag ook, nog 2 1/2 uur zitten lezen buiten in de zon maar of dat vandaag ook gaat lukken betwijfel ik. Net poppetje weer goed moeten afspoelen want zij was weer als een dolle over de akkers gerend, en daarna kwamen we vriendinnetje Macy ook nog tegen, wat is dat toch een genot om naar te kijken! De afgelopen maand heb ik veel foto's gemaakt en loop eigenlijk (bijna) hopeloos achter op de site en ik beloof jullie, vandaag ga ik daar echt wat aan doen. Kreeg ook nog een mooie foto binnen van Rodin, een broertje van Emma, altijd fijn om weer eens een hondje van ons terug te zien! Inmiddels zie ik er ook weer wat christelijker uit, de korsten zijn van mijn neus afgevallen en dat scheelt een hoop, nu nog even de rest helen en ik denk dat je er over een week niets meer van ziet. Toch verbaas ik mij dan weer dat niemand vraagt wat er aan de hand is terwijl je er zo beschadigd uit ziet . . . is zoiets angst voor wat je te horen krijgt, schaamt men zich om zoiets te vragen, voor mij een raadsel want zelf zou ik er altijd wel naar vragen! ---------- Dinsdagmorgen 20 maart. Gisteren kregen Dick en ik een ongekende oprisping. In Zwolle, overigens een prachtige stad met een heel mooi oud centrum, zijn twee nieuwe grote winkels geopend. Een Hudsons Bay, die in het oude V&D gebouw zit, en Hornbach, daar waren wij zo maar eens nieuwsgierig naar. Honden mee want op de terugweg wilden wij wandelen in het Roggebotzand. Auto geparkeerd in een veilige met veel camera's volgehangen parkeergarage en voor de zekerheid ook met de achterkant tegen de muur. Zo, daar gingen Jut en Juul, gearmd door de winkelstraat slenteren en altijd overtuigd zijn van weinig geld uitgeven, en dat hebben we gedaan. Die Hudsons Bay,  grotegodengodgenadebroodjes wat een dure winkel, natuurlijk zie je wel wat leuke dingen maar die prijzen, mwaohhh niets voor ons en we denken ook dat die winkel daar geen lang leven beschoren zal zijn want stiekempjes vergelijk je het met de oude vertrouwde V&D, en dat gaat volledig mank! Ik heb daar wel 50 cent besteed, aan de toilet. Nou moet ik ook wel eerlijk zeggen dat mijn spulletjesrefentiekader ook alleen maar bestaat uit de Action in het grote stadje bij ons in de buurt . . . wij zijn nou eenmaal geen 'winkelmensen'. Toen gewoon weer terug naar de auto en het grootste bedrag wat wij uit gegeven hebben was €4.00 voor de parkeergarage . . . Op naar Hornbach en daar waren we binnen een kwartier klaar, want om tussen wasbakken en kranen rond te lopen terwijl je dat geen reet interesseert, is ook niks. Gek genoeg waren we van deze stadse exercitie stikmoe geworden . . . geef mij maar een wandeling in de natuur, daar word je minder moe van dan dat geslenter met al die indrukken en al die mensen. Snel op weg met de meiden naar het Roggebotzand, en dat was heerlijk! Leuk nog even naar je gezwaaid te hebben Klára! ---------- Maandagmorgen 19 maart. Nog een keer zo'n frisse wandeling en misschien wel even de laatste, weet ik niet zeker want ik heb 'het weer' niet meer gezien. Gistermiddag weer fijn met Joke en Anne gewandeld met maar één 'jammertje', kennelijk was de dag er voor een één of andere paardenactiviteit daar gehouden en nu hoef ik denk ik niet veel meer uit te leggen . . . Voor de honden, allemaal dus, was het een ware lekkernijenwandeling, getverdegetverdegetver. Schreeuwen, roepen, het helpt voor geen meter want dan hebben zij de snack al tussen de kiezen, de één doet het wat meer dan de ander en de één luistert wat meer dan de ander maar onmiskenbaar hebben zij allemaal hun buikjes rond gegeten want je ziet namelijk ook niet alles. Vanmorgen heb ik vooral Poppetje en Roos wel een keer of drie zien kakken en het leek wel pure paardenmest! Daarna gezellig bij hen thuis koffie gedronken en heerlijk gegeten! En dan ben je vantevoren van plan om na het eten weg te gaan en dat deden we ook maar waren dus pas om 11 uur gisteravond thuis, we hebben ook altijd zoveel gespreksstof, we hebben weer gezellige uurtjes gehad samen! ---------- Zondagmorgen 18 maart. Zo dat was een frisse wandeling vanmorgen, super! Ja en dan gisteren, ik hoefde mijn blaarkop niet te vertonen aan de massa want Dick had het anders bedacht. Ik ben lekker in de auto blijven zitten met een boek (wel met de motor aan hoor) want hij moest alleen iets afgeven daar, iets ophalen en even een kort sociaal praatje houden. Prima dus voor mij! Daarna zijn we naar het 'Streekbos' gegaan bij Enkhuizen. Het wordt wel een bos genoemd maar naar mijn smaak is dit meer een groot park met delen waar je hond los mag lopen. Keurig aangelegd allemaal met nette schone paden, in zoverre niets mis mee. Wel werd ik bij aankomst al ietwat wantrouwig vanwege het type auto wat er stond, een paar met van die ijzeren kooien er in, wat bij mij toch, hoe generaliserend ook, bepaalde associaties oproept. En ik kreeg wel gelijk. Aardig wat, en ik ga mij voorzichtig uitdrukken, grote niet aardige pittige honden, en dan moeten zij er nog eens twee of meer hebben ook, waar ik niet zo gek op ben. Enfin, toch een wandeling gemaakt en ook wat aardige types tegen gekomen zonder meer, maar op het eind, vlakbij de parkeerplaats werd mijn altijd vriendelijke Roosje flink afgeblaft door een type hond waar ik van gril, een vechtapparaat. Ik schrok mij kapot en zag de ellende al voor mij. Emma bleef gelijk al bij ons en Poppetje kon ik nog net aan haar halsband pakken. Maar het is goed afgelopen gelukkig, maar dat dit niet bij mijn favoriete wandelgebieden gaat horen mag wel duidelijk zijn! Inmiddels zie ik er helemaal niet meer uit, blaren zijn geslonken en nu is het een opwekkend kleurtje geel geworden . . . ---------- Zaterdagmorgen 17 maart. Gistermiddag had ik zo ongekend de pest in het weer, ik herkende mezelf bijna niet meer. Nat, koud en de weg naar het bos weer besmeurd met vette klodders modder van die achterlijk grote rupsbandvoertuigen van de bosvernielers, waar ik notabene nog op moest wachten ook en bij het bos aangekomen, ook een vieze natte kapot gereden kleizooi. Je had mij moeten horen in de auto, dat was geen ABN maar Bargoens wat ik hier niet kan neerzetten want a. jullie zouden de krabbel niet meer willen lezen en b. mijn krabbel zou niet meer als voorbeeld voor de Nederlandse taallessen in aanmerking komen . . . of misschien juist wel? Ach ja, ik ben ook maar een mens hè. Gelukkig lijd ik totaal niet aan wisselende stemmingen en echt sacherijnig zijn is mij volkomen vreemd en komen dit soort verbale uitspattingen maar zelden voor. Daarbij zat ik alleen in de auto en de honden maakt het denk ik niet zoveel uit, ze zeggen er tenminste niets van. Dus toen ik thuis kwam, poppetje weer afgespoeld, moet twee keer per dag, hondjes lekker eten gegeven (stond vis op het menu) en als zij dan heerlijk languit op de bank of stoelen liggen uit te buiken en wij aan een bakkie zitten met wat lekkers er bij, ja het weekend begint op vrijdag, dan is de ellende weer snel vergeten hoor! Vanmorgen weer lekker koud, waar ik geen enkel bezwaar tegen heb. Vanmiddag gaan wij wandelen ergens bij Hoorn, waar Dick even moet zijn vanwege een geocache event. Nou is dat voor mij even geen onverdeeld genoegen, dat wandelen wel, maar dat event niet, ik zie er namelijk totaal niet uit. Eergisteren heeft de huisarts wat onrustige plekjes in mijn gezicht bevroren en dat zijn dijken van blaren geworden evenals op mijn handen! Ik vroeg al aan Dick of hij zo'n geskandaliseerde (zei mijn oma vroeger en zal een typisch Zaanse uitdrukking zijn denk ik) vrouw niet vervelend vond om mee te nemen maar hij zegt dat dat hem totaal niet uit maakt . . . O dacht ik toen . . . ---------- Vrijdagmorgen 16 maart. En dan verschijnt er zo maar plotseling een lang weekend zonder extra's voor mijn geest! Zouden wij 3 Duitse personen (kennissen van Dick, geocachers) op bezoek krijgen, inclusief slapen en eten, die zondagmorgen weer zouden vertrekken, waarna wij gelijk naar een afspraak zouden gaan om met zes anderen met de hondjes te wandelen, muziek te maken en te eten. En dan heeft de griep toegeslagen, nee (nog!!) niet bij ons maar wel om ons heen. Het Duitse bezoek ligt voor apegapen met zijn allen in bed en van onze afspraak zondagmiddag ligt er een dame op één oor en hebben we de afspraak samen maar even verzet. Blijft over, Joke en Anne, die inmiddels herstellende zijn van griep en gaan wij gewoon gezellig met zijn viertjes wandelen en eten. Ach het scheelt ook weer een hoop werk (koken) en boodschappen doen zeg ik dan maar . . . Vandaag was ik laat met de meisjes weg want de auto was laat thuis, ja met Dick er in natuurlijk, hij moest even langs de garage en dat duurde toch een tikkie langer dan we gedacht hadden. Ik kon dus niet anders dan de dames maar even in de buurt uit te laten, gewapend met 5 poepzakjes, en dat werd niet echt een succes. Zij snapten er geen fluit van en Emma ging dus echt niet poepen, want dat hoor je alleen in het bos te doen . . . (en kwam ik dus met zegge en schrijven één gevuld poepzakje thuis) De spikkels zijn iets minder precies maar die gekke Roos, ik liet haar los lopen zodat zij makkelijker haar behoefte zou kunnen doen, en ach dat beestje is helemaal niet gewend om in de wijk uitgelaten te worden en sprong gewoon voortuintjes in en uit . . . Je merkt dus duidelijk dat Laura hier anders tegenover staat want die heeft natuurlijk een maandenlang trainingsprogramma gevolgd met aan de lijn over straat lopen. Nou moet ik ook er bij zeggen dat het aan de lijn lopen nooit een grapje is hoor met haar . . . ik heb dan ook echt een ongedisciplineerd zootje honden, die ik amper kan houden . . . Hier heb ik qua opvoeding dus behoorlijk wat steken laten vallen (pure gemakzucht). Dus toen Dick thuis kwam ben ik als nog fijn de grote bosronde gaan doen en het ook fijn ging regenen en ik daar ook fijn niet op gerekend had! Gelukkig mensen dat het geluid verdwenen is en ik zal dus nooit meer een filmpje plaatsen, en zo ja, dan doe ik het via YouTube! ----------  Donderdagmorgen 15 maart. Ik heb mij weer kostelijk vermaakt vanmorgen, Laura heeft het helemaal te pakken over die akkers en ik geniet intens hiervan! En dan komt zij terug na zo'n sessie en gaat dan in gelijk tempo gewoon weer door om door het bos heen te vliegen, zonder een spoor van vermoeidheid! Toch merk ik dan wel dat Emma en Roos weer wat ouder zijn, zij vinden dit ook wel grappig maar om je nou zo'n slag in de rondte te rennen voor een paar vogels, nee dat gaan zij niet meer doen. Hoewel ik dit ook nog helemaal ken van Noor en Emma destijds, vooral door aardappelvelden . . . laten we trouwens ook Muisje even niet vergeten met haar acties . . . Gisteren nog fijn een paar uur met de meisjes in de zon gezeten buiten, het leek wel lente en nu had ik weer een dikke sjaal om. Vandaag zo maar weer eens een klein krabbeltje, moet kunnen toch? ----------   Woensdagmorgen 14 maart. Volgens mij heb ik het al eens gezegd maar de humor ligt op straat, in dit geval onder aan de trap, maar je moet het natuurlijk wel even willen zien letterlijk en/of figuurlijk! Zoals gisteren. Dick was op de zolder aan het rommelen en ik zat in de kamer te lezen, met twee hondjes om mij heen en één op schoot die heerlijk lagen te slapen. Plotseling pats boem klap pets, kortom een hoop lawaai en een donderend geraas van dingen die van de trap vielen . . . Nou heb ik mezelf heel goed aangeleerd om bij veel lawaai net te doen of ik niets hoor en er volkomen koud onder blijf (uiteraard schrik ik van binnen ook hoor), zoals bij harde onweersknallen, dus nu reageerde ik ook totaal niet maar zag de verontruste hondenoogjes vanuit mijn ooghoeken op mij gericht. Dan zie je ze denken, 'vind jij dat er niets aan de hand is, nou dan vinden wij dat ook en gaan verder met slapen'. Dit heb ik vroeger met de kinderen ook altijd toegepast om niet van die schrikkerige en paniekerige kinderen cq honden te ontwikkelen, en dat is mij altijd heel goed gelukt, ik kan niet anders zeggen en heb dan ook nog nooit een hond gehad die bang van onweer of vuurwerk is! Na een paar minuten stond ik op om te kijken en naar boven te roepen of alles ok is . . . (deze actie verbinden de honden dan ook totaal niet meer met het lawaai van een paar minuten daarvoor!) Het antwoord van Dick moest even tot mij doordringen en barstte ik in lachen uit want o wat heeft hij gelijk . . . Hij zei namelijk 'zo, vraag je daar nu pas naar, ik had wel met een gebroken nek onder aan die trap kunnen liggen en jij denkt het eerst aan tere hondenzieltjes'! Kijk, zo'n antwoord en die nuchtere constatering vind ik dus humor en gelukkig kunnen wij daar beiden dan kostelijk om lachen! Ha het is dus gelukt Til en de tijd dat het bij jou goed ging klopte precies want toen heb ik zelfs het filmpje helemaal verwijderd uit mijn 'webbouwprogramma'! Verder, het YouTube fimpje vind ik dus spectaculair vanwege het feit dat het natuurlijk Laura betreft, want van die racehonden heb ik altijd al, maar dat zij dit doet na alles wat er met haar gebeurd is, vind ik zo bijzonder en nog altijd een wonder! ---------- Dinsdagmorgen 13 maart. Bedankt voor de leuke verjaardagsreacties! Nog even dit, het was een neptaart hoor en de meisjes hebben alleen de slagroom er af mogen likken! Het was een ingepakte 'mensencake' met daarop gelijmd de kluifjes, grote stappen snel thuis noemde mijn moeder zoiets vroeger . . . Ik wilde gewoon een grappige foto maken. Dit doet mij automatisch aan een jeugdherinnering denken, als bij ons thuis vroeger één van de honden jarig was kocht mijn moeder een leverworst, zo'n ring en daar ging de jarige job om zijn/haar nek mee op de foto en daarna werd de halve worst in stukjes aan de honden gevoerd en de andere helft aten we zelf op! Ik weet dat daar talloze leuke foto's van zijn, helaas niet in mijn bezit maar kennelijk bij mijn zus waar ik sinds de pré historie niet meer mee on speaking terms ben, jammer maar waar. Dan nog over het verbrande pannetje, niet te geloven maar hij is weer brandschoon, was een tikkie werk maar dan heb je ook wat, een schoon pannetje dus haha Verder ja dat filmpje hè, ik heb hem na de berichtjes hierover gelijk van de krabbel gehaald en opnieuw geupload, dus probeer eens de totale sitenaam gewoon opnieuw in je browserbalk te zetten, en dan weer eens kijken, want dan móet het toch echt gelukt zijn! Gisteren heb ik nog een filmpje gemaakt van Laura die ver weg over de kale akkers rent en dat is ook zoiets aparts maar deze heb ik op YouTube gezet. Zet daar eens in de zoekbalk: von zwart als het goed is zie je dan twee filmpjes waarvan de ene die jullie al gezien hebben in de krabbel en de ander van gisteren en werkelijk, jullie weten niet wat je ziet, spectaculair! Toegegeven, het is kwalitatief geen best filmpje maar kijk hem toch even af tot het eind want dan zie je pas echt hoe ver zij op jacht achter vogeltjes aan is! Ik probeer het hier toch ook nog maar eens . . . https://www.youtube.com/watch?v=-Kv4fox9j38&feature=youtu.be ---------- Maandagmorgen 12 maart. Vandaag is onze benjamin alweer twee jaar geworden, wat vliegt de tijd toch!   Het viel niet mee om deze fotosessie te maken hoor, ik wilde hen er alle drie op hebben maar dat ging niet lukken. Ik wilde dit persé alleen doen dus zonder inmenging van derden hihi, want ik weet namelijk dat het dan helemaal een struggle gaat worden want . . . ik wil het gewoon precies doen zoals ík het in mijn gedachten heb . . . Lachuhh want evengoed ging het niet al te eenvoudig en had ik het zweet op mijn rug staan! Na veel geschuif en geheester met stoelen en een bankje, alle drie samen achter de tafel op het bankje, dan zat de één al met de neus in de slagroom en dan zat de ander weer gedraaid, dan ging Roos er weer af om via de andere kant beter bij de taart te komen, en uiteindelijk had Emma helemaal geen zin meer en heb ik het maar wat simpeler gehouden en nóg moest ik opletten met die Engelse vreetzakken! Verder heeft het hier de hele dag gestonken en nog is de stank niet verdwenen, maar tóch valt het mij nóg mee, vooral de roosters van de afzuigkap waren heftig. Het verbrande pannetje met hart, het witte poeder is Biotex waar hij nog steeds in staat te weken. ---------- Zondagmorgen 11 maart. OHHHH bij thuiskomst net hoefden wij nog nét geen 112 te bellen . . . Mistig van de blauwe rook en een stank, niet te filmen! Ik had, voor wij weggingen een pannetje met hart op het gas gezet om even een beetje te verwarmen . . . en vergeten uit te zetten K**. Godgenadebroodjes we hadden wel brand kunnen krijgen en ik denk dat een kwartiertje later het zeker zo ver was geweest! Op dit moment, al iets van 3 kwartier, alles open in huis wat maar open kan, dus de tuindeuren beide wijd open, alle ramen, afzuigkap op hoog, mechanische ventilatie op de 3 en zo zaten wij dus koffie te drinken. Ik zit nu met een deken om mijn benen de krabbel te tikken. Volgens mij krijg je de stank er de eerste dagen niet uit, getver. Dit is mij echt nog nooit gebeurd en vind het eigenlijk typisch een stunt voor oude, niet geheel meer bij de wekker zijnde, oude mensen . . . Gelukkig is het goed afgelopen en rest mij nog het schoonmaken van een zwart geblakerd pannetje. Ik heb gisteravond heerlijk genoten onder het genot van een glaasje water (!) en toastjes met Camembert Rustique van de laatste aflevering van De Mol en vond de ontknoping spectaculair en ga mij nu al weer verheugen op volgend jaar! ---------- Zaterdagmorgen 10 maart. Mwah Til en Wil, ik moest echt lachen om jullie berichtjes want ik kan mij dat goed voorstellen, dat is ook zó irritant dat geluid, en vooral dus als je er geen controle over denkt te hebben! Maar dat heb je wel hoor en daarom even een printscreentje van de bovenkant van mijn toetsenbord (let niet op de etensresten tussen de toetsen) Je ziet dat ik het het lampje van het geluid ook uit heb staan, een kwestie van even op drukken . . . Nou moet ik ook wel even eerlijk zeggen dat ik zelf het geluid van het filmpje nog nooit gehoord heb hoor op mijn leppie want toen ik het opnam hoorde ik het ook natuurlijk en als ik dat nu hier laat horen, reageren mijn honden precies hetzelfde! Bij mij staat standaard het geluid uit. Ook heb ik voor de zekerheid het fimpje weggehaald en moet je even de site 'verversen' door op dit knopje te drukken in je browserbalk. Laat mij ook even weten of het gelukt is, vind ik grappig! ---------- Vrijdagmorgen 9 maart. Hè hè poeh poeh, dan lees ik mijn krabbel van gisteren even door . . . en voor de rest gaat alles goed hoor! Zonder dollen, ik kan mij echt druk maken om dit soort dingen en dat heeft gewoon te maken met pure machteloosheid, de normaal denkende burger heeft helemaal niets te vertellen. Ja zo af en toe doen ze net of het wel zo is maar dat is schone (huichelarij) schijn. Is dat niet in de hele wereld zo? Veel dingen draaien om commercie omdat er lieden zijn die grof geld verdienen aan dergelijke activiteiten. Net als  de boeren hier in de buurt, die windmolens op hun akkers hebben, veel van hen rijden een Tesla . . . Ander onderwerp nou maar want anders klink ik zo zuur, en dat ben ik helemaal niet. Sinds een paar dagen loop ik ook weer langs de buitenkant van het bos naast de tochten, het ijs is weg. Ik ben erg bang geweest dat poppetje er op zou gaan en het ijs zag er zo onbetrouwbaar uit. Het is eens gebeurd dat Dick Roos heeft gered, zij was halverwege het ijs er door gezakt en kon er met geen mogelijkheid uit komen. Gelukkig heb ik in die opzichten een doortastende man en hij heeft zijn schoenen snel uitgetrokken, een lange tak gepakt, die er gelukkig lag, en is op zijn buik met die lange tak over het ijs geschoven en kwam bij Roos aan. Op dat moment kon hij haar aan de halsband grijpen en heeft haar mee teruggesleept en heeft zij er niets aan over gehouden. Ik had er toch niet aan moeten denken als mij dat was overkomen . . . Het is alweer enige jaren geleden maar sindsdien mijd ik ijs als de pest met de honden. -------- Donderdagmorgen 8 maart. Momenteel weer een hoop gegier en gekreun in het bos van omgezaagde vallende bomen en die in hun val andere bomen mee nemen en de ene boom na de andere moet sneuvelen. En werkelijk waar, ik háát deze geluiden! Nu hebben ze weer de essentakkenschurft of hoe de ziektes die zij verzinnen allemaal heten. Ik heb al voorgesteld om ze te helpen met ziektes verzinnen, daar ben ik best goed in, om vooral de mensen maar zand in de ogen te strooien dat er gewoon gekapt móet worden om naar mijn idee, ongelimiteerd en ongestoord te kunnen kappen om kennelijk aan hun hout quota te voldoen . . . Misschien wat cynisch van mij, maar ik kan het niet anders bedenken. Hebben we net 2 1/2 jaar in de puinhoop gezeten, ben je blij dat het eindelijk af is, toen kwam de storm dit jaar en heb je er begrip voor dat er gekapt moet worden en dan nu dít weer! SBB is bezig aan imagebuilding en dat doen ze goed, maar niet heus. Daarbij denk ik dus aan het debacle 'Doodgaandersplassen', dé speeltuin van SBB wat inmiddels een kale dodenakker geworden is, de ongeremde vernielzucht in het bos hier, en bovendien zijn ze van plan om gigantische windmolens hier in het bos te plaatsen en dat terwijl we al in een met windmolens volgeplempte polder wonen. Lekker bezig mannen! Ja, het bos moet gezond gehouden worden, daarom deze werkzaamheden, lachen toch? Waarom niet op de natuurlijke manier het bos in stand houden? Waarom passen ze dit wel toe in de Doodgaandersplassen terwijl dit over levende dieren gaat die geen escape mogelijkheden hebben? Kortom, jawel ik zit weer helemaal op mijn krukje vandaag! Het lijkt wel of ik in een actiegroep zit maar dat zit ík niet en Dick wel. ---------- Woensdagmorgen 7 maart. Daar ging ik, poppetje in de auto fototoestel paraat en op naar de dijk. Al heel snel zag ik dat het plannetje niet ging lukken, de zon scheen dat dan weer wel, dus mooi weer voor foto's. Veel ijs zag ik ook, zowel op het Markermeer als op het IJsselmeer, maar kruien ho maar . . . Kennelijk moet je daar dus voor naar de Afsluitdijk en dat is mij toch echt een dijk te ver. Noodgedwongen moest ik tot halverwege de dijk rijden om bij dat restaurant om te kunnen keren want dat kan niet eerder op de dijk. Ik was dus op tijd weer thuis, en zonde van de verstookte brandstof, maar als ik niet was gaan kijken zou het aan mij geknaagd hebben. Toen heb ik mijn tijd maar nuttig besteed aan het kort wieken van de rozen en de hortensia's in potten. Direct even naar het tuincentrum om wat viooltjes in te slaan want dat staat toch wat vrolijker in de saaie tuin. Ja Til, het lijkt wel dat hoe ouder je wordt hoe dieper de sporen van dit soort verlies worden. Zou dit toch zijn omdat wij stiekem wel weten dat ook voor ons de tijd vóór ons korter is dan de tijd áchter ons en dat het ook een ietwat confronterend is? Oeps . . . . . . . . . ---------- Dinsdagmorgen 6 maart. Nog steeds zit Muisje in mijn systeem, en niet alleen bij mij maar ook bij Dick en Laura. Of Emma en Roos nog wel eens aan haar denken betwijfel ik . . . Als ik 's morgens beneden kom met poppetje, zeg ik heel zachtjes in mezelf 'dag leeuwtje', want ook zo werd zij genoemd. Nog altijd loopt poppetje van de ene stoel naar de bank waar zij mogelijk op zou kunnen liggen, lief hè. Ook bij het eten maken en de wat lekkers uitdeelrondes delen wij nog regelmatig de porties in vieren, dat gaat trouwens ook veel makkelijker dan in drieën. De blokjes gekookte vis van 100 gram moet ik nu in drie porties prutten en dat ging met vier toch wat simpeler. Het zijn maar kleine dingetjes natuurlijk maar toch. Ook vanmorgen tijdens de wandeling schoot ik ineens weer vol want in gedachten zag ik haar weer lopen aan het rollijntje . . . En als je dan iemand tegen komt die op dat moment zegt 'jee wat hoor ik nou, is Muisje overleden?', ja dan is het hek van de dam. En dat had ik dus vanmorgen, jankend in de auto naar huis. Nu een krabbeltje tikken, bakkie koffie er bij en ga ik zo wat leuks doen. Ik ga kijken of ik langs de dijk Lelystad-Enkhuizen nog spectaculair kruiend ijs te zien krijg om te fotograferen. ---------- Maandagmorgen 5 maart. Nu weer eens even rust in de tent. Gistermiddag/avond een verjaardag en nu vind ik het wel even mooi geweest. Vanmorgen ging de wekker al vroeg want de auto moest voor een beurt naar de garage in de grote stad, afspraak om 8 uur. Dus liep ik om 7 uur al in het bos met de meiden, waar zij overigens geen bezwaar tegen hebben hoor, en ach ik ook niet. Gelukkig heeft niemand hier problemen met vroeg op staan dus dat is dan wel makkelijk. Wel betekent het dat ik nu een beetje rond zit te koekeloeren en bedenken hoe ik mijn dag ga besteden en eigenlijk moet ik in huis wat doen maar vind dit zoooo ontzettend niet leuk en bovendien zoooo ondankbaar. De zon schijnt lekker, net als gistermiddag, het leek toen wel lente! Emma heeft al voor de tuindeur staan hangen want die denkt dat het nu zomer is en we buiten kunnen zitten en ik denk zo maar dat wij dat straks ook wel lekker gaan doen! Maar eerst wat gezellige hh klusjes doen grrrr en jawel Dick loopt 'lekker' te stofzuigen! Volgens Dick kan ik ook geen ramen lappen en daar heeft hij gelijk in want als daarna de zon er op schijnt is het geen pan. Goed zeg ik dan, kennelijk liggen mijn kwaliteiten op een ander vlak hahaha ---------- Zondagmorgen 4 maart. Zo, net de aflevering van De Mol gezien, en echt waar de tranen liepen over mijn wangen, zo mooi die natuur en ook de emoties van de kandidaten die met die telescoop naar de maan keken, raakten mij diep. Misschien kijken jullie niet naar dat programma maar ik ben echt een grote fan, ik vind het zo'n slim spel met super goede opdrachten, zo knap bedacht allemaal en dan in die sublieme natuur. Ja mijn ' reiszucht' wakkert enorm aan door deze beelden! Goed ok, gisteravond konden wij, nou ik dan want Dick kijkt er niet naar, niet kijken want wij hadden een feestje. Bowlen en eten en het was prima geslaagd en . . . ach ja, wij hadden poppetje mee en ik had gevraagd of ik haar bij mij mocht nemen . . . en dat mocht, niet gebruikelijk in zo'n situatie maar ik trok mijn liefste gezicht en heb ook gezegd dat ik de liefste en makkelijkste hond van de wereld heb en dat zij niets van haar zouden merken! HAAA dat was dus ook zo! Ach ja brutalen hebben de halve wereld toch en nee heb je en ja kun je krijgen! ---------- Zaterdagmorgen 3 maart. Ach waarschijnlijk toch wel de laatste echte winterwandeling van dit seizoen, ik klaag niet hoor, wat we hebben er van genoten maar het smaakt wel naar meer! Zo grappig, sinds kort hebben onze overburen een schattig pupje, een Husky en ja die zien er adembenemend lief uit. Dat vindt poppetje ook, zij is helemaal wég van dat pupje en we zijn elkaar in het bos ook al een aantal keer tegen gekomen en dat was natuurlijk helemaal leuk voor poppie én puppie. Omdat het pupje uiteraard regelmatig uitgelaten wordt, staat poppetje tegenwoordig vaak voor het raam te loeren of zij haar ook ziet en daarbij hebben zij ook twee katten die nogal eens in haar blikveld verschijnen dus allerlei redenen om nog niet te gaan slapen na een wandeling! Ik merkte wel dat vooral Emma even aan die andere sprekende gezichtsuitdrukking moest wennen van die Husky en dan ook nog opstaande oortjes, dat belooft vaak niet veel goeds voor haar . . . Maar Emma is voor andere honden altijd erg sociaal (Emma houdt namelijk alleen niet van vreemde mensen!), dus pupje accepteerde zij eigenlijk direct. Net heb ik een berichtje gekregen van de preparateur van uiltje, weten jullie nog? Zij is er aan bezig, hij is gewassen en zijn huid is gelooid, ligt nu weer in de vriezer en wordt daarna om een kunstlijf verwerkt. Hij bleek aan één kant, onder zijn verenpak, behoorlijk beschadigd te zijn en is overleden aan inwendige bloedingen. Dus toch een opzouter van een auto gehad. Mevrouw Ellen de preparateur verwacht wel dat zij hem mooi kan verwerken, het duurt dus nog even! Maakt mij niet uit, als het maar mooi wordt! ---------- Vrijdagmorgen 2 maart. Lekker winter, een prachtige zon met blauwe lucht, na de wandeling eerst de meiden thuis gebracht en eten gegeven en toen ben ik, zonder honden, naar het Ketelmeer gereden om te kijken of ik nog mooie ijspegels kon fotograferen. Dat is wel gelukt maar die pegels zijn helaas allemaal lichtbruin en niet wit! Kennelijk is het water zo opgestuwd door de wind met zand van de bodem en dat is bevroren. Nu kan ik vanmiddag nog naar Urk rijden en kijken of het daar wat mooier is, was wel jammer want het Ketelmeer is zelfs ook bevroren! Gisteravond naar Schiphol geweest om weg te brengen en uit te zwaaien en dat verwende gespikkelde schepseltje was ook weer mee . . . Stapt in een vreemde auto, kijkt een keer rond, snuffelt wat, gaat languit liggen en slapen. Daar aangekomen zie je dat zij die reuring allemaal erg leuk vindt en één van haar liefhebberijen is mensen en die zijn daar genoeg. Zij loopt zo ongelofelijk relaxt daar rond met een constant wuivende staart, wat een super hondje is het toch, ik vind dat dik genieten en voel mij apetrots en Dick ook! Zij is een ongelofelijke eyecatcher en je zou bijna voor de lol met haar naar Schiphol gaan! Even koffie drinken en zij verdwijnt, zonder dat ik ook maar iets hoef te zeggen, onder de tafel, draait een rondje en gaat rustig op mijn voeten liggen. Vanmorgen in het bos, happy dogs! filmpje is weggehaald ivm geluidsoverlast ---------- Donderdagmorgen 1 maart. Vandaag ben ik weer eens trots op mijn mensenkinderen en waarom? Nou eigenlijk ook een beetje trots op mezelf hoor omdat ik mij ineens realiseerde dat ik een goed- en voor het leven bruikbaar deel van mijn genen aan hen overgedragen heb. Ik heb daar geen moeite voor hoeven doen maar het simpelweg in het genenpakketje doorgegeven heb. Het deeltje om intens van het buiten zijn en van de natuur te kunnen genieten, onze zoon Marc geniet momenteel met zijn gezin van een skivakantie en vanmorgen kwam ik de bijna altijd vrolijke Wendy tegen in het bos, uiteraard ook wandelen met de honden! Nee zij klagen niet over kou, gewoon buiten zijn, dat vinden wij allemaal geweldig! Ook Wendy, dik aangekleed, muts met wiebelende pompoen op haar hoofd, altijd weer komisch om naar te kijken en van te genieten. Toen Peukje plotseling erg hebberig met een stokje deed gingen wij eens kijken waarom zij zo fanatiek deed, en . . . het bleek een geweitje van een reebokje te zijn! Ik wilde hem gelijk af pakken maar dat ging niet lukken en volgens Wendy zou zij hem gewoon blijven vasthouden . . . wat ik betwijfelde en ja hoor, toen ik bij de auto aan kwam en Wendy nog een lus ging maken was geweitje foetsjie . . . K** en ik had hem zo graag willen hebben, 'stomme hond' zeiden wij beiden. Wij zoeken en zoeken, vind maar zoiets eens terug tussen al die takken en ik gaf het op. Wendy ging terug lopen om toch nog te zoeken en ineens kreeg Peukje haast en dacht kennelijk aan haar achtergelaten geweitje en . . . plotseling had zij hem gevonden! Hoera! Toch nog even over het weer. Ik lach of erger (?) mij een slag in de rondte over de commotie vanwege de kou! Code oranje, dat is toch lachen, lijstjes die doorgegeven worden met tips om warm te blijven en tip 1 is om je de kreukels in je pantalon te lachen (in het eggie zeg ik het anders): Trek warme kleren aan . . . en laat ik nou net van plan geweest zijn om mijn ochtendronde eens in een badpak te doen, oef dat wordt afgeraden, gek zeg. Geen koude dranken zoals ijsthee drinken maar chocomel . . . Jaha zet wel een muts op je hoofd en trek handschoenen aan . . . En laten we het ajb nou eens even niet meer hebben over die 'gevoelstemperatuur'. . . Kortom, zijn NLers nou van die wekelingen geworden die nergens meer tegen kunnen of zo? Zo en eind van de middag gaan wij een vriend naar Schiphol brengen die 3 weken naar het warme Australië vertrekt! ---------- Woensdagmorgen 28 februari. Hoezo winter? Lachen toch! Prachtig buiten, het ochtendzonnetje was gesluierd en heel mooi oranje. Ik had mijn fototoestel mee maar durfde mijn wanten niet eens uit te trekken, dan maar geen foto. Inderdaad heb ik mijn wandelingen gistermiddag en vanmorgen wat ingekort en het kost mij moeite want dan denk je toch, ach nog een slingertje er bij en nog een slingertje, nou nee toch maar niet dan. Gevolg? Ik kom net thuis, eten hebben de dames achter de setterknoopjes en nu gaat poppetje spelen met Emma . . . je merkt dus dat zij minder energie buiten kwijt geraakt is, ach wat een verwend mormeltje is het  toch! En toch heeft zij ruim een half uur door het bos gejekkerd, is toch eigenlijk niet echt fout zou je zeggen. Met een klap vloog net de stoel tegen de kachel aan en Emma was gelijk klaar met het spelletje en Laura heeft zo'n hoofd van, 'goh wat een leuk effect, zullen we dat nog een keer doen?' Wat een levenslust, prachtig om dat te zien! ---------- Dinsdagmorgen 27 februari. Hoe ik ook geniet van de winterwandelingen, ik ga ze qua lengte toch inperken. Niet voor mezelf want ik kan echt urenlang lopen met dit weer maar wel voor Poppetje. Al een paar dagen zie ik heel soms een iets ander loopje en toen zij gisteren opstond na het slapen zag ik een afwijkend hupje. Allemaal heel subtiel maar ja ik let als een aasgier op mijn meisje en niets ontgaat mij. Ik kan niet anders bedenken dat het geraus over die hard bevroren grond de oorzaak is, er is nu geen natuurlijke demping, dus spieren en botten krijgen telkens opdonders. Dat is voor een 'gewone' hond niet erg maar poppetje is nou eenmaal geen 'gewone' hond en aangezien er geen rem op ut hondje zit, zal ik dit dus moeten doen. En ja, ik kan mijn ogen er niet voor sluiten, zij heeft toch nog HD aan één kant. Geeft verder niet en echt, ik maak mij niet ongerust, maar een maatregeltje is nu wel even nodig! ---------- Maandagmorgen 26 februari. Zo een super vroegertje vanmorgen want om 6 uur ging de wekker. Ik moest Dick weer voor een cursus naar Genemuiden brengen en dit is gelukkig wel de laatste keer. Ik heb geen moeite met vroeg opstaan maar vind het een vervelende weg, lang, smal, bochtig en druk, dat heb ik al eens eerder gezegd, maar toen regende het en was het donker. Vanmorgen een heel ander verhaal gelukkig, licht, droog en heel koud, nee uiteraard in de auto niet. Ik had ook de meiden mee en voor wij op pad gingen, hen eerst even snel buiten het dorp uitgelaten en op de terugweg ben ik naar het Roggebotzand gegaan, heerlijk en zo vroeg, niemand daar! Dit is tenminste écht winter en had ik spijt dat ik geen thermobroek onder mijn gewone broek aan had, poeh wat een koude wind. Nu ga ik mij even huishoudelijk uitsloven . . . bahhhhhhhhh ---------- Zondagmorgen 25 februari. Zo en alweer heeft de dogtag met telefoonnummers aan de hondenhalsbanden zijn nut bewezen! Toen er plotseling een grote vos, zal wel een heertje geweest zijn, langs ons heen rende gingen de meisjes er natuurlijk wel achteraan. Het duurde tamelijk lang voor Poppetje en Emma terug waren maar Roos spande vandaag de kroon . . . roepen en fluiten en geen Roos. Dick hamert er bij mij altijd op om mijn mobieltje mee te nemen en ik doe dat nooit, ja een klein beetje wel want als ik alleen wegga leg ik hem wel in de auto voor de zekerheid. En nu dan? Ha Dick had hem ook niet mee en putte zich uit in 1001 excuses, die bij mij niet echt binnen komen, jaja denk ik dan bij mezelf, klets maar een end heen maar je had hem nu toch zelf ook niet mee. Uiteindelijk kwam Roos er aan, en met dit weer een kwartiertje wachten levert toch wel wat koude voeten op, maar goed, daarna even flink doorstappen en je bent weer warm. Thuis gekomen pakte Dick zijn mobieltje en ja hoor, er bleek een aardige mevrouw te zijn die Roos opgevangen had die diverse keren gebeld heeft! Kijk, dat bedoel ik dus, hoe nuttig een dogtag is maar je moet natuurlijk wel je telefoon bij je hebben . . . ---------- Zaterdagmorgen 24 februari. Teruglezend schaam ik mij een beetje, want natuurlijk moet ik niet lachen als ik zie dat iemand zich echt bezeerd heeft, maar de scheidslijn is bijzonder dun dat zeg ik er wel eerlijk bij . . . Het is ook geen wonder zeg dat het poppetje zo slank blijft, ja zelfs móet blijven, zij rent zich een slag in de rondte en gebruikt kennelijk ook veel energie. Ik moest daar aan denken toen ik de bakken met eten klaar zette, Laura eet namelijk wel 50% meer dan Roos en Emma! Dat weet ik precies omdat ik altijd alles op de gram afweeg, en dat altijd al voor alle honden gedaan heb, ik ben daar behoorlijk consciëntieus in, mooi woord hè! Goh kon ik dat bij mezelf ook maar zo strikt doorvoeren ieuwwwww. Het is ook zo dat alleen Laura nog niet gecastreerd is, ja sorry maar zo heet het écht, ook bij teefjes, na zo'n ingreep gebruiken ze nou eenmaal minder energie en moet je de maaltijden in hoeveelheid terug schroeven. Het is zeker wel de bedoeling dat ook poppetje onder het laparoscopische mes gaat, maar ik kan dat nog even geestelijk niet verstouwen om haar onder narcose te laten brengen. Februari fotobladzijde 3 staat klaar! Vanavond weer lekker De Mol, helaas nadert het einde alweer. ---------- Vrijdagmorgen 23 februari. Wat ben ik in mijn element! Heerlijk, dikke jas, waar ik alleen een T shirt onder heb, want door mijn wandeltempo loopt het zweet over mijn rug, dikke sjaal en op mijn hoofd een ijsmuts met een bolletje. Vanmorgen wel even lachen, hoewel het publiek (een man) niet moest lachen . . . Ik werd omver gerend door een paar spelende honden, ik viel en mijn ijsmuts gescheiden van mij op de grond. Dat gekke ijsmutsje met zijn eigenwijze bolletje stond zo rechtop naast mij op de grond en waarom anderen dan niet moeten lachen begrijp ik echt niet! Ik had mij nergens bezeerd en zag het komische van de situatie wel in maar denk dat die man schrok en ik kan maar één ding zeggen, als ík zoiets zie gebeuren ga ik gestrekt en lach mij een versuffing! Dick zegt wel eens dat dat een afwijking is van mij, maar ja, kennelijk ben ik zo geboren . . . Tja emoties zijn mij niet vreemd, ik kan intens verdrietig zijn maar mij ook te barsten lachen! O ja, het is mij gelukt om een filmpje te plaatsen en hier is de eerste, niet dat het een goeie is hoor maar vind het toch wel grappig, dit filmpje is Laura en heeft de naam ZOEFFFFF Als jullie een schermpje krijgen met 'invoegtoepassing toestaan of blokkeren' moet je het wel toestaan natuurlijk! ----------- Donderdagmiddag 22 februari. Een late krabbel voor mijn doen. Dat heeft te maken met het feit dat mijn leppie vandaag de tijd nam om op te starten en kennelijk wat extra aandacht wilde hebben. Én omdat ik altijd erg aardig voor hem ben profiteerde hij van mijn extra aandacht en moest ik hem dus 3x opnieuw opstarten, de stouterd. Én omdat ik dan telkens tussen door even iets anders ging doen en hem rustig de tijd gaf, viel hij gewoon weer in slaap en kon ik wéér opnieuw beginnen. Hier ging dus een aantal uur over heen en ben ik maar boodschappen gaan doen . . . Zoals jullie zien is het dus nu wel gelukt en waarom dit oponthoud vertelt hij mij niet. Nu ga ik het achter buiten klaar zetten om lekker even een uurtje zon te pakken! ---------- Woensdagmorgen 21 februari. Mijn weertje dus hè! Het is ook geen wonder dat onze honden thuis van die makke schapen zijn, sodeju wat kunnen ze toch rennen. Vanmorgen zag ik hen gaan, Emma is wat gematigder, die wil toch meer in mijn buurt blijven, maar de spikkels . . . Nergens te bekennen en ook hoorde ik niets, tot ik plotseling een dikke bruine staart door het bos zag flitsen, ja dan weet ik het al, daar komen de spikkels achter aan! Zo af en toe sta ik als een uil in de bijbel te kijken waar nou toch die witte honden zijn, en toch wel makkelijk, ik zie hen al snel door de bosjes heen racen, ze zijn op dit moment, nu alles nog kaal is, heel opvallend. Ik had nooit kunnen bedenken dat ons poppetje zó zou gaan genieten en ben nog altijd dankbaar voor de stappen, hmm ook letterlijk dus, die wij met haar gezet hebben! Grappig ook dat ik het wandeltempo, wat toen nodig was met haar, nog altijd heb aangehouden. Ja de foto van Muisje is schitterend hè, volgens mij zit zij hier haar zonden te overdenken . . . En zo hebben wij er toch echt vele en dan overdrijf ik niet hoor, maar deze ga ik zeker groot laten afdrukken, die is té mooi om alleen maar in een mapje op de schijf te zitten. ---------- Dinsdagmorgen 20 februari. Het ziet er naar uit dat ik nog eventjes een cadeautje ga krijgen, een beetje echte winter! Nou moet ik ook wel zeggen dat het voorjaar ook aantrekkelijk is hoor, alleen de hitte van de zomer kan mij gestolen worden. Sinds vorige week valt het mij op dat het al weer heel wat vroeger licht is en later donker, dat later donker ben ik geen fan van maar ach het gaat wel weer kaarsjes schelen . . . Omdat wij wat foto's van vakanties nodig hadden, had ik gisteren een externe harde schijf aan mijn leppie hangen en dook ik in de voorbije vakanties. Mijn god wat hebben wij al genoten zeg, en dan de foto's van de hondjes die niet meer onder ons zijn, getver dat kostte toch wel weer wat traantjes hoor, maar ook, en dat móet gezegd worden, prachtige herinneringen! Overal, in alles soorten gebieden en zoveel verschillende landen zie je hen genieten van de vrijheid evenals wij, dit is toch wel echt ons leven hoor! Ik plaats hieronder even een foto van Muisje die mij enorm trof, je ziet haar hier zitten op de hoogste gelegen weg van de UK (waar wij overnacht hebben) en kijkt naar het eiland Skye aan de overkant. Ik vind het zo'n prachtige foto . . . Ik zou zeggen, kijk en geniet mee! ---------- Maandagmorgen 19 februari. Sorry gisteren geen krabbel, geen tijd gehad. Wij waren op tijd opgestaan en uiteraard een flinke honden wandeling gemaakt want wij hadden een koffieafspraak wat verder het land in, wilden om 9.15 uur vertrekken, waarbij wij alleen poppetje mee hebben genomen. Wat een prachtig weer en wel eens leuk om zo op tijd over rustige wegen naar het oosten  te rijden, met bevroren weilanden en mooi licht. Dan realiseer je je toch dat wij in een heel ander deel van het land wonen en het er toch ook heel anders uit ziet. Ja eerlijk gezegd, ook mooier vind ik, dus in het oosten, maar toen wij destijds, zo'n 25 jaar geleden, de beslissing namen om vanuit het drukke westen naar Flevoland te verhuizen vonden de mensen om ons heen maar dat wij wel erg ver weg gingen . . . Later kregen wij wat spijt, nou niet echt spijt natuurlijk, maar toch wel het idee dat we het eigenlijk nog wat oostelijker hadden moeten zoeken, ver weg van kleibossen maar meer naar zandgronden en nog later werd het idee geboren om zelfs helemaal naar Zweden te gaan verhuizen!. Maar goed, de wal heeft toen het schip gekeerd en voelen wij ons helemaal prima in Flevoland waar wij een fijn huis hebben, heel goed met de honden vrij kunnen wandelen, het belangrijkste voor ons (op een camper na natuurlijk haha). Neem nou vanmorgen, we zagen  plotseling 3 reeën op het boerenland staan en toen ik voor mij uit keek zag ik in de verte weer twee reeën langs de bosrand staan! Wat wil een mens nou nog meer? Natuur in overvloed! ---------- Zaterdagmorgen 17 februari. Ach het kwam gisteren toch wel weer goed met mij hoor, maak jullie geen zorgen. Het is natuurlijk ook nogal wat als je bijna 14 jaar zo'n lief en grappig hondje om je heen gehad hebt en je dat in een kwartier tijd verliest. Wel heb ik de foto hier boven en de foto van mijn mobieltje gehaald, ik kan er niet tegen. Elke keer weer die confrontatie met dat guitige bekkie is mij dus teveel. Ik heb haar in mijn gedachten en daar doe ik het voorlopig maar mee. Was Muisje dan zo speciaal? Ja dat was zij zeker! Zo heel anders dan een setter, die overigens ook allemaal stuk voor stuk speciaal zijn met allemaal hun leuke en lieve, soms wat ondeugende dingetjes en juist daarom houden wij zo van ze! Maar ook omdat Muisje een 'klein' eigenwijs en zelfstandig hondje was te midden van de grote meiden, gaf dat zéker iets speciaals en onvervangbaars. Gisteren nog heerlijk een uur in de zon gezeten met het verwende mokkeltje op schoot . . . Ik blijf mij verbazen over poppetje, zoals vanmorgen ook weer. Het is een enorm scheurmonstertje geworden en zij laat Emma en Roos telkens achter met verbaasde smoelwerken! Ik heb daar al een aantal keer foto's van gemaakt en je ziet de verbazing of misschien wel bewondering er van af druipen, heel komisch! Ja poepiesjiek ingericht hè Peter onze auto voor de meisjes! Ook ligt er nu een op maat gemaakt kussen in met een speciaal dik antislip vetbed (ja hoor doe maar duur zou ik zo zeggen, mwahh alles voor de honden) ---------- Vrijdagmorgen 16 februari. Ik weet niet of het vandaag nog goed gaat komen met mij. Ondanks mijn lieve meisjes, ondanks het mooie weer, ondanks een fijne wandeling, is verdriet om het verlies van Muisje mij heftig overvallen. Waar zoiets door komt? Geen idee, de krabbels had ik nog niet geopend dus door de foto hier boven is het niet maar maakt het er ook niet beter op. Op mijn mobieltje heb ik ook een foto van haar, maar ook die had ik voor de uitbraak nog niet bekeken. Wel had ik een heel lief hondenkennisje gesproken die exact zo in het leven staat met haar hondenkinderen als ik. Ook zij heeft momenteel een oud hondje waar de dagen van geteld zijn en ik denk zo maar dat dat de aanleiding is geweest. Wij hebben het uitgebreid gehad over de moeilijke keuzes die je soms moet maken en hoe je je grenzen verlegd terwijl je eigenlijk dacht dat je dat nooit zou doen. Dus stonden wij beiden te huilen. Ik probeer mezelf steeds maar aan te praten dat het goed is nu, dat zij nooit echt ziek geweest is, dat zij een kwartier voor haar overlijden nog de normale Muisje was, dat zij thuis in Dick zijn armen haar laatste adem uitblies, dat ik zelf geen keuze heb hoeven maken. Nou ja, noem maar op, je probeert van alles in je hoofd om dingen verklaarbaar, begrijpelijk en acceptabel te maken. Ook het moeten aanvaarden dat het gewoonweg een zware periode is die je moet doormaken. Het is zoals het is dus, en niet anders. Twee fotobladzijden van februari staan klaar KLIK HIER ---------- Donderdagmorgen 15 februari. Ja is een leukerdje hè Joke, heb ik niet zelf bedacht hoor! Verder moet mij nog even van het hart dat ik zulke mooie en lieve kaarten gehad heb na het hemelen van Muisje, mijn dank, zij staan naast haar plekje op de kast en Noor mag er ook naar kijken. Gisteren kwam er een prachtige kaart met een foto van een reebokje, gemaakt door Pieter van Vollenhoven, ik wist niet dat die zo mooi kan fotograferen! Ach ja natuurlijk ook een geavanceerd, lees duur, fototoestel. Dank je Joke en Jos! De wind bleek gisteren toch echt te koud voor langer dan een kwartier, met jas aan in de zon . . . Emma en Roos hadden het al na 5 minuten gezien, behalve dan poppetje, die lag bij mij op schoot. De fotobladzijde is nog in de maak, ik heb veel tijd verknald om een filmpje te plaatsen wat mij tot op heden nog niet gelukt is grrrr Ik moet mijn leerboek uit een grijs verleden maar eens opzoeken want daar staat het precies in. Vanmorgen een klein beetje sneeuw wat ik wel kon waarderen maar djieeeee wat zag mijn mooie poppetje er weer uit! Voor ik wegging had ik de vloerverwarming al een tikkie gegeven zodat het niet meer al te fris hier is omdat ik dat schaapje natuurlijk afspuit als ik thuis kom. Gelukkig maken de anderen er niet zo'n zootje van. ---------- Woensdagmorgen 14 februari. Hoera, vandaag weer zo'n prachtige dag! Gisteren twee uur in de zon zitten lezen en af en toe geknikkebold. Ik ben niet heiliger dan de paus maar vanmorgen heb ik weer een halve zak afval bij elkaar geruimd bij de ingang van het bos, een verscheidenheid aan troep waaronder vandaag wel 3 pippi vangkousjes*! Van de week stond er een auto met een Duits kenteken met twee zeer ongure types van Turkse komaf, die ik voor geen meter vertrouwde. Portierraampjes open, kwam een zware wietlucht uit en zij gooiden gewoon hun afval het raam uit . . . ik was te bang om er iets van te zeggen, vandaag maar eens opgeruimd. Jaja in Swifterbant gebeurt het hoor . . . Vlak voor Muisje ging hemelen had ik al een fotobladzijde van februari hier neer gezet en omdat ik toch weer wat foto's heb ga ik vanavond maar weer eens mijn best doen. Ik zeg 'vanavond' want ik vind het nu veel te mooi weer en ga straks weer heerlijk met mijn meiden van de zon genieten! Van dit soort weer krijg ik altijd zoveel energie, gisteren dekbed naar buiten, gewassen hoes buiten droog laten wapperen en in de avond is je bed dan net een bak met verse zuurstof! *Pippi vangkous is Zweeds voor condooms. ---------- Dinsdagmorgen 13 februari. Zo dat was gek gisteren! Dick had vorige week een afspraak met hondenrekmeneer gemaakt voor gisteren. Toen hij eraan kwam en aanbelde kwam mevrouw aan de deur en . . . sorry mijn man is vrijdag overleden . . . Ja dan ben je, op z'n zachts gezegd, wel even met stomheid geslagen! Meneer was hartpatiënt en kreeg griep en dat was teveel voor hem . . . Zij wist niets van computers etc en afspraken die hij met veel mensen gemaakt had. Nou ja zeg, lekker geregeld allemaal dus, dat heeft zij nog bij alle ellende. Nu gaan we dus maar kijken of wij iemand anders kunnen vinden om dit klusje te klaren. Gistermiddag weer een prachtige donkerbruine vos gezien in het bos, ja de honden ook. Vandaag ook heerlijk en ik  had even een klein belegen fototoestelletje, amper gebruikt hoor, tevoorschijn getoverd en mee genomen. Ik wilde wel eens een filmpje van ons witte race monster maken en dat is mij aardig gelukt! Maar of het de moeite is om hier neer te zetten moet ik nog bekijken. O ja ook gistermiddag Emma een enorm plezier gedaan en zoals het hoort met mooi weer, zontie, toeltie, tussentie. En voor straks heb ik nu ook alles al weer in gereedheid gebracht! Dank je Peter! ---------- Maandagmorgen 12 februari. Een gezellige dag en avond gehad, eerst lekker kokkerellen en toen lief bezoek. Dit soort dingen doen mij momenteel erg goed. Het chocopaardje was niet zoals ik het bedoeld had, ik had de nodige ingrediënten niet in huis, hoe dom, had dus wat aangerommeld en was eigenlijk een bros koekje geworden ipv zo'n smeuïge chocokoek, maakt niet uit hoor evengoed wel te pruimen. Gelukkig was de rest van de maaltijd goed gelukt. Dick is nu een eindje naar het zuiden van het land want het hondenrek moet gemodificeerd worden, in de praktijk bleek een dingetje niet zo handig. Ik blijf lekker thuis want dat vind ik heerlijk, even paar rustige uurtjes na een 'druk' weekend . . . Als 'gevoelig' persoon heb ik dat zo af en toe gewoon nodig en vooral momenteel nu het emmertje nog snel vol is. Vandaar dat ik meestal ook alleen wandel, leuk om eens iemand te spreken maar ik wil verder echt alleen lopen, zonder geleuter. Vanmorgen ook fijn, zo rustig in het bos. Nu een heerlijk muziekje aan, af en toe een traantje als het mij ietsjes teveel wordt. Maar voor de rest gaat alles goed hoor! ---------- Zondagmorgen 11 februari. Dit is dus wat ik bedoel, het is zoals het is. Langzamerhand aanvaarden dat Muisje er niet meer is wat met horten en stoten gaat. Zoals toen ik vanmorgen het ontbijt klaarmaakte en Laura een stukje kaas en een stukje beschuit kwam halen . . . zoals toen ik daarna de bakjes met eten voor hen ging klaarzetten, Laura die gewoon als altijd brokjes wil zoeken en dan, zoals toen, daarbij dat guitige attente ruwharige hoofdje zie . . . En ja daar kwamen de tranen weer, het is ook allemaal nog zo kort geleden. Nee, ik huil niet de hele dag hoor en zie absoluut ook de mooie en leuke dingen van het leven nog in! Heerlijk gewandeld vanmorgen en voor het eerst poppetje weer moeten afspoelen en nee ook dat vind ik niet erg. Nu, na de koffie ruikt het heerlijk in huis want ik heb net een kladkakka (Zweedse chocoladekoek) gebakken in de vorm van een Dalarnapaardje. Nu ga ik zo een heerlijk pompoensoepje maken want vanavond komen er vrienden eten, ook dat is weer gezellig, andere vrienden komen morgen weer terug van een lange vakantie in Portugal en ook daar ben ik dan weer blij om! Plannen maken om met een gezellig groepje hondenmensen te kamperen een weekje in voor- en najaar. Het leven is zo gek nog niet hoor! Ups en downs, opstaan en verder gaan. ---------- Zaterdagmorgen 10 februari. Muisje is weer thuis. Gistermiddag heb ik haar opgehaald en haar naast mij op de bijrijderstoel gezet, tussen de hondenriemen. Ja hoor, noem het maar emotioneel, daar heb ik geen moeite mee. In de gang ligt nog steeds haar neergesmeten tuigje met rollijn er aan, onberoerd, precies zoals ik het op 2 februari neergegooid heb. Zij staat nu naast Noor op een lage kast, nog net geen kaarsje er naast . . . Hoe het ging vorige week. Nadat de morgen heel normaal begonnen was, zoals ik kort geleden al beschreven heb, ging ik haar uitlaten. Achter het huis in de groenvoorziening waar ook de tuinkanten van andere huizen zijn. Op het moment dat ik passeerde kwam er een meisje haar poort uit met een felle JR. Dat bleek teveel voor Muisje en ik zag haar problemen krijgen. Zij wilde maar één ding en dat was terug naar haar veilige huis, langs de zijkant van onze schutting. Ik had moeite haar bij te houden en zag dat zij het heel moeilijk had, zij kroop heel snel over de grond. Toen ik de voordeur opende stortte zij voor de deur neer en toen de deur open ging, hees zij zich met haar laatste krachten (bleek later dus) omhoog om in de gang weer neer te gaan. Ik was volledig in paniek en schreeuwde om Dick, die gelukkig thuis was. Hij zag de nood van Muisje en mijn totale  wanhoop. 'Zet de andere honden in de auto, dan til ik Muisje naar de bank'. Eigenlijk zag ik toen ook al dat dit wel eens ernstig af zou kunnen lopen. Toen ik volkomen verdwaasd de kamer in kwam zat Dick huilend op de bank met een overleden Muisje in zijn armen. Zo snel kan het dus gaan. Afschuwelijk en het schrijven van dit drama laat mij weer de onbeschrijflijke situatie voelen. Dick heeft haar na een tijdje in de koele tuinkamer op een bedje neergelegd en ik heb haar toegedekt en kaarsjes bij haar neer gezet. Die dag ben ik telkens naar haar gaan kijken en dat is zo onwerkelijk, je hoopt en kijkt toch steeds weer of zij niet weer is gaan ademen. Eind van de middag hebben wij haar naar het crematorium gebracht. ---------- Vrijdagmorgen 9 februari. Het was weer eens zo ver. Bij het bos aangekomen zag ik de auto van Belgische herder vrouw staan en besloot ik om direct het linker bospad te nemen, daar loopt zij volgens mij nooit. En inderdaad ik heb haar, dzw díe hond, niet gezien. Heerlijk genietend van mijn meiden liep ik tussen door en later langs de buitenrand van het bos en verwonderde mij weer over het poppetje, ja vervelend hoor, maar ik blijf het zeggen, het is een wondertje. Tot ik in de verte een rennend, middle age testosteronnetje in neonkleuren aan zag komen, met voor hem uit een DH die mijn honden al van verre zag. Helaas geen escaperoute voor mij. Uiteraard dacht ik dat neon hem wel even zou aanlijnen maar niets van dat alles. Emma kon ik nog aanlijnen, die vindt dit soort ontmoetingen helemaal k** en voelt zich veiliger aangelijnd in mijn directe buurt, de Engelsen blijven er iets lauwer onder. Herder komt er aan stormen, blaffend, lichaam opgepompt, haren overeind, staart om hoog, oren gespitst en hij nam poppetje, de jongste dus, op de korrel. Neon kwam er lachend aan rennen en vond het geloof ik leuk voor zijn hond . . . Hond jekkerde achter poppetje aan, die schreeuwde het uit van angst en die gore vent maar lachen! Die hond luisterde werkelijk voor geen meter en had alleen oog voor zijn prooi. Poppetje kwam naar mij toe rennen met herder op haar hielen en herder heb ik een schop gegeven en ja toen ging hij weg. Tot mijn grote verbazing hoorde ik die vent zijn hond met veel kabaal belonen omdat hij terug gekomen was! Grotegodgenadebroodjes, waarom neemt elke nitwit tegenwoordig nou een herdershond? Stoer of zo? Deze man begrijpt er helemaal geen reet van, die jonge herder mag al de leidersrol buiten op zich nemen, dat belooft wat voor de toekomst. Over een half jaar is het een killer die alle honden grijpt, dat kan ik nu al met zekerheid zeggen. Hij hoort die hond gewoon aan te lijnen als er andere honden aan komen en zorgen dat hij zélf de leider blijft, en helemaal omdat hij zag dat ik al een hond aan de lijn had, dat zijn heel normale omgangsvormen. Met wat moeite wil ik begrijpen dat niet iedereen een makkelijke sociale jachthond wil, en zo'n prachtige herder een streling voor het oog vindt (vind ik ook) maar helaas kunnen veel mensen dit soort honden niet aan, vandaar de vele problemen. Een herdershond vereist een strakke consequente opvoeding met een stevige baas en zeker niet eentje die hem maar aan laat rommelen, hè Til! Hééééél lang geleden was er een collega militair van Dick, een herderman pur sang, die de euvele moed had om tegen mij, met toen twee Ierse setters, te zeggen, dat ik geen echte honden had . . . Ik vergeet nooit meer hoe zijn gezicht betrok op mijn antwoord 'dat moet je tegen een jager zeggen, die zegt hetzelfde tegen jou'. . . ---------- Donderdagmorgen 8 februari. Jammer, de laatste echte vriesdag maar eerlijk is eerlijk, het lijkt mij toch ook wel fijn als ik om 7 uur in de morgen de tuindeuren weer open kan zetten hoor! Kijk, in Värmland in Scandinavië ligt al wekenlang sneeuw en is het al die tijd ook al écht winter, dat is heel andere koek dan dat gekwakkel hier. Wat mij hier in het bos wel opvalt is dat de reeën sinds die erge storm van een paar weken terug, veel meer te zien zijn. Zal het misschien komen doordat er nog heel wat omgevallen bomen in het bos hun dagelijkse loopspoortjes belemmeren en zij weer opnieuw moeten settelen als het ware? Eigenlijk zie ik er elke dag wel een paar, aan de ene kant vind ik het leuk maar aan de andere kant zet dit mij wel aan het denken. Nog iets, ik wil iedereen bedanken voor de lieve reacties op het hemelen van Muisje, dit doet mij goed. Jee Peter, daar kijk ik van op, een koffietentje in het Purmerbos! Toch wel makkelijk want een zoek geraakte Engelse setter kun je dan altijd weer terug vinden . . . Goh zo'n 25 jaar geleden was het nog niet eens een echt bos, toen wij er woonden en kan ik mij ook zo goed de aanleg herinneren en wat waren we er blij mee! Zo en nu ga ik weer in de benen  want ik ben steenkoud geworden, heb zo lang met  Wendy aan de telefoon gezeten . . . ---------- Woensdagmorgen 7 februari. Ja ik mis Muisje verschrikkelijk. Voor het eerst in alle hondenjaren zonder 'klein' hondje om mij heen. Momenteel laat alles mij nog in huilen uitbarsten voor een aantal minuten. Zoveel herinneringen, steeds dat lieve snuitje voor je zien, haar lege plaatsje in de kamer, in de auto de lege bijrijderstoel, zij zat altijd zo pedant naast mij, rustig van onder haar zonneklepje voor zich uit kijkend, o wat schattig was dat toch. Denkend aan haar heerlijke eigen geurtje, haar lekker kriebelen en dan aan mijn handen ruiken, en daar komen de tranen weer. Ook muziek doet mij heel veel, speciale muziek dus, dank je Klàra . . . En natuurlijk weet ik als geen ander dat de dingen die mij nu nog laten huilen, straks een dikke glimlach op mijn gezicht toveren. Maar zover ben ik nog niet. Nu het heden. Wat een heerlijk weer zeg, dit is waar ik zo van hou en kom ik thuis met schone honden! Het wandelschema heb ik ook wat veranderd en doe nu 2x per dag een grote ronde, in een lekker tempootje, goed voor het lijf. En of ik het afgeroepen heb over mezelf weet ik niet maar gistermiddag was ik Roos kwijt . . . In de auto gestapt en naar de andere uitgangen van het bos gereden en uiteindelijk na nog een keer omrijden kwam zij er aan, en wat ben je dan toch blij! In principe zijn er 3 in- en uitgangen en allemaal gebruik ik ze wel eens dus kan het goed zijn dat zij een verkeerde richting loopt en aangezien zij geen stereo hoort, kan zij niet exact bepalen waar mijn roepen vandaan komt. Buiten dat, ik had in de ochtend al gezien dat bij een ingang allemaal snoepjes lagen en het ís nou eenmaal een Engelse settter! ---------- Dinsdagmorgen 6 februari. Alles achter de rug. Langzamerhand weer grip krijgen op de dagelijkse dingen en daar zorgen de hondjes wel voor. Omdat je meer dan één hond hebt verandert er eigenlijk weinig, zeg maar niets, in het gebruikelijke ritme. Dick kwam gisteren behoorlijk aangeslagen thuis van de crematie. Toen hij afscheid van Muisje nam en haar knuffelde bleek zij nog hetzelfde te ruiken . . . Dit kwam behoorlijk binnen bij hem. Over een paar dagen komt Muisje weer thuis maar dan in een andere vorm. Vanmorgen kreeg ik mijn cadeautje, heerlijk vriesweer. Helaas gooide dat kleine poppekoppie ietwat roet in het eten door al in het begin van de wandeling zoek te zijn. Dan wacht je even, eigenlijk te koud om stil te staan maar ja hè, loopt een stukje terug, loopt een stukje verder, roept diverse malen. Geen poppetje. Ik besloot om mijn ronde maar via het hoofdpad af te maken en linea recta naar de auto te gaan waar mijn telefoon in ligt zodat ik kan kijken of iemand haar gevonden en mij gebeld heeft (geeft écht een veilig gevoel, een dogtag met telefoonnummers aan haar halsband!). En ja hoor . . . laat die iemand nou Wendy zijn! Wat zijn mijn honden toch altijd een vrijbuiters zeg en niet alleen dat maar ook heel slim! Emma zag net dat ik een stapeltje boeken op de tafel legde en dan weet zij gewoon hoe laat het is . . . mam gaat zo weg . . . ---------- Maandagmorgen 5 februari. Op dit moment krijgt Muisje haar ticket to the moon, zij wordt gecremeerd. Dick is bij haar, zij wordt individueel gecremeerd en ik ben er niet bij. Het is teveel voor mij. De vorige keer met Noor raakte ik volledig in paniek en ik wil dat niet meer, ik ben er bang voor. Maar omdat wij tot en met het laatste moment oog op haar willen houden is Dick er alleen naar toe. ---------- Zondag 4 februari. Al drie lange verhalen over Muisje heb ik geschreven maar ben met geen enkele tevreden. Ik ben zo bang dat ik té weinig over haar vertel terwijl ik boeken vol kan pennen over haar. Daarbij heb ik het gevoel mij niet volledig te kunnen concentreren omdat ik steeds moet huilen. Dit kleine onderstaande stukje heb ik laten staan. Aan mijn allerliefste schattige Muisje, Ik mis je zo verschrikkelijk. Nu ik dit tik zijn er 33 uur verstreken sinds jij niet meer lijfelijk deel uit maakt van ons gezin. Ik zeg 'lijfelijk' want geestelijk zul je altijd bij ons blijven, met dikke sporen in ons hart. Het doet zo'n pijn. De eerste ochtend, geen Muisje die hard kwispelend mijn knuffels in ontvangst neemt, afwasmachine uitruimen en daar komt de rode bak, die gaat in de kast. Bij al mijn ochtendrituelen was je aanwezig tot de laatste ochtend, gewoon gisteren dus. Mijn Muisje, mijn kleine Franse ruwharige schatje met ogen die, eenmaal gezien,  je ze nooit meer vergeet, prachtige juwelen. Talloze bijnaampjes had jij, de één nog mooier en gekker dan de ander en naar alles luisterde jij. Ook 'scholden' wij jou vaak liefkozend  uit voor teckel, daarbij denkend aan onze ook zo'n waanzinnig lieve ruwharige teckel Lotte, die overleed in 2000 waar je zo ontzettend veel op leek qua karakter.  Onvergetelijk hondje, ik moet zo huilen om het gemis. De plek die jij als klein hondje inneemt bij ons is enorm en niet in woorden uit te drukken. Het laatste jaar nam je praktisch geen deel meer aan het wandelleven maar in huis des te meer. Altijd attent, altijd schattig, altijd koddig en noem maar op, alles wat je maar positief kunt zeggen had jij in je en gaf jij ons. De eerste die ik 's morgens zag was jij maar ook de laatste die ik 's avonds zag. In de ochtend, eerste blik op Muisje, alles ok? Dan gelijk even lekker knuffelen met je waarop jij je bolletje helemaal tegen mijn gezicht aandrukte. Als ik het ontbijt klaar maakte kwam jij er aan trippelen om een stukje kaas te krijgen, net als Laura, die ik altijd gelijk mee neem naar beneden. Het geluid van een pan op het gas betekende in de morgen lekkere vis of hart, even de kook er over, ook daar moest je bij zijn. Voor ik jou ging uitlaten en daarna met de anderen wandelen zette ik de bakken met brokjes klaar en jawel ook een reden om er bij te zijn want ik strooide dan een handje brokjes over de vloer die jij samen met poppetje ging zoeken, een leuk spelletje. Ik raak niet uitgepraat over je en heb nog zoveel te vertellen, maar moet nu gewoon stoppen in een mist van tranen. ---------- De natuur heeft beslist. Gistermorgen rond 9 uur is Muisje in Dick zijn armen overleden. Het verdriet is peilloos diep. ---------- Donderdagmorgen 1 februari. Ach als ik wat beter opgelet had gisteren dan had ik gezien wat poppetje zo interessant vond en dat was de elektrische 'zwerfvuilopruimer', die reed met knipperlichtjes door de straat om de troep, wat mensen gewoon op straat uit hun auto,- handen etc laten vallen, op te ruimen, wat zo prachtig 'zwerfvuil' is gaan heten, net of die zooi er vanzelf gekomen is! Ook is er een één of andere hondeneigenaar hier in de buurt, die gewoon zijn hond al 2x heeft laten kakken op ons garagepad, is dat ook zwerfvuil? Nou, ik kan hem vanaf deze plek wel vertellen dat als ik het toevallig zie gebeuren, hij het daarna nooit meer doet . . . Dan heb ik nog iets. Deze week heb ik al 3x gezien dat er een hond mijn auto wil vangen, en niet alleen de mijne want dan kon ik nog denken dat het aan het merk lag.  De eerste keer een wat oudere Hollandse herder, keer 2 een jonge Duitse herder en keer 3 een jonge Border collie. Ja helaas toch weer, allemaal herdershonden, dit laat toch wel zien dat deze rassen écht niet geschikt zijn voor iedereen! En zeker de zo in de mode zijnde Border collies . . . Het lijkt zo langzamerhand wel of deze honden allemaal ADHD of minstens hyperactief zijn. De laatste (die dus ook aan autootjevang deed) zag ik gisteren bij AH aangelijnd voorbij lopen en viel zo maar een man aan die langs hem liep . . . Grote goden, waar zijn deze mensen nou toch mee bezig? Wat doen zij voor mafs met hun honden dat die dit achterlijke gedrag vertonen? Wat een gestuntel toch allemaal. Fijne dag verder en vinden jullie ook dat het nou maar eens moet stoppen met die regen? ---------- Woensdagmorgen 31 januari. Wat een prachtige dag gisteren, vooral gistermiddag, eindelijk weer eens een wandeling in de zon! Vlak voor mijn neus 3 reeën die het pad over staken, de honden hebben ze niet gezien maar even later wel geroken . . . En daar gingen zij met z'n drietjes, maar tegen die snelle reetjes hebben zij geen enkele kans en dat willen zij ook helemaal niet! Zij zien en ruiken zo vaak die dieren dat zij het niet echt interessant vinden, alleen een klein stukje die kant op rennen en dat is het dan wel en zo gaat het ook met vossen. Wat Laura heeft vandaag weet ik niet maar zij staat/zit al minstens een half uur voor het raam te koekeloeren en ik ben al eens gaan kijken wat zij zag, maar ik zie niks. Wat het weer betreft vind ik het alweer een saaie grijze dag blèhhhhhh O ja nog even over mijn 'cricut plotter', dit is het niet voor mij en hij gaat weer op MP . . . Het is op zich een prima werkend apparaat en erg geschikt voor 'scrapbookers' maar ik wil meer en uitgebreider. Dus belangstelling? Ik heb er €75.00 voor betaald en voor €50.00 mag je hem overnemen! ---------- Dinsdagmorgen 30 januari. Het is zoals het is, zeg ik altijd heel flauw, nietszeggende woorden. Vanmorgen weer genoten met de dagelijkse wandeling, die Laura is een portret hoor! Zo schlemielig als zij zondag naast ons liep en steeds steun zocht bij ons, zo vrij is zij wanneer ik alleen met eigen honden loop, of in ieder geval een minder grote groep, en energiek en super actief bij onze dagelijkse wandelingen. De andere twee lopen constant te kijken naar wat dat poppetje allemaal uitspookt en wat voor belangwekkende dingen zij ontdekt waar zij ook wat aan hebben! Geen van onze honden loopt graag in een grote groep dat heb ik allang in de gaten, zij zijn veel te bang ons kwijt te raken. Zij zijn ook gewend hele rustige wandelingen alleen met mij te maken en ook bijna niemand tegen te komen. Ach aan één kant wel makkelijk natuurlijk van die oplettende honden. Verder ja, ik voel mij bij tijd en wijle erg onrustig en vooral 's nachts als ik wakker word zijn mijn eerste gedachten 'Muisje',  natuurlijk wel logisch. Elke keer wanneer ik met haar naar buiten ga ben ik zo blij als ik weer zonder schade terug bij de voordeur ben . . . Ja Cilia ik weet het ook nog precies die toestanden met Mitsie, ook zoiets, elke keer weer die goede en dan komen ze toch weer, de slechte momenten. Ik weet ook uit ervaring dat het dan op eens zover is dat je het genoeg vindt en dan niet meer aarzelt, maar hier is dat absoluut nog niet zover op dit moment. En eindig ik met de woorden 'het is zoals het is '. . . enuh geniet van vandaag, eindelijk weer eens een dag zonder regen! ---------- Maandagmorgen 29 januari. De noot is nog te hard voor ons. Vandaag had ik een afspraak willen maken. Maar ik kán het niet ik kán het niet ik kán het nog niet. Het is zo'n schattig en leuk hondje die zo'n belangrijke rol in ons gezin speelt, nee het gaat gewoon nog niet. Nog steeds, als ik met de andere meiden wegga, staat zij ook breed kwispelend bij de deur en wil gewoon ook mee. Dit doet natuurlijk pijn in mijn hart. Uiteraard gaat zij niet mee, dat is werkelijk vragen om  problemen. Maar ik hoop de tijd thuis toch nog even te rekken met haar en heb verdere maatregelen getroffen. 's Morgens laat ik haar in het donker uit en loop net zo lang tot zij 'alles' gedaan heeft, in alle rust en weinig prikkels. Sinds de eerste aanval heeft zij ook een tuigje om en geen halsband meer. De andere twee keer per dag alleen even een plasje en 's avonds als het weer donker is weer een langer stukje. Dan moet ik wel opletten dat ik niet nà een populair tv programma ga want dan worden de meeste honden uitgelaten . . . Nog nooit in mijn leven heb ik voor zo'n afschuwelijk moeilijk te nemen dilemma gestaan waarin hart en verstand in gevecht zijn samen. Wel fijn gewandeld gisteren en het was een prima afleiding even. Daarna snel langs een Ikea gegaan want wij waren bijna door onze kaarsen heen en dat is een doodzonde in huize Zwart. Gisteravond, kaarsjes aan, paar 'Andere Tijden' op programma gemist kijken, hondjes om en op ons, ja dan zijn we pas echt gelukkig en eventjes vergeten wat er boven ons hoofd hangt. Tussendoor voor ons beiden even wat toastjes gemaakt en ja hoor, daar komt dat kleine Franse snoepje al weer aan, ook wat lekkers halen. jaha de anderen ook hoor! ---------- Zondagmorgen 28 januari. De te kraken noot is kei- maar dan ook keihard en eigenlijk onmenselijk. Ja Joke, dat is het hem juist hè, in het dagelijkse leven is het een gewoon leuk, komisch, schattig, koddig en grappig, lief Muisje maar ja, die aanvallen. Ook weet ik echt niet meer hoe ik het moet omzeilen. Hier thuis is het totaal geen probleem natuurlijk, hier is niets maar dan ook helemaal niets wat haar triggert tot die ellende. Maar vandaag even wat afleiding en gaan wij een paar uurtjes weg en houdt Wendy een oogje op haar. Vandaar een kort krabbeltje want wij gaan naar Apeldoorn om mee te wandelen met de Engelse- en Gordon Setter Club met een 'snertwandeling'.  ---------- Zaterdagmorgen 27 januari. Ik val gelijk maar met de deur in huis. Het gaat niet goed met Muisje. Gistermiddag heeft zij weer een aanval gehad en dit terwijl wij alle zorg en opwinding uit de zeilen nemen voor haar, maar je hebt niet alles in de hand dus. Ik had haar even uitgelaten, liep net aan de zijkant van ons huis bij het garagepad en vlogen er twee katten voor ons neus de straat over. Dit was voor haar een aanleiding om een aanval in werking te zetten. Ik kon haar nog net in huis krijgen en lag zij te zieltogen op het bedje. De andere honden heb ik snel in de tuin gezet en ben eten voor hen gaan maken, ondertussen steeds even naar Muisje kijken. Afschuwelijk. Nee ik hoef niet uit te leggen hoe ik mij voelde, zeg maar gewoon voel. Na een aantal minuten keek zij mij weer aan met die prachtige ogen, nu nog beter zichtbaar omdat ik haar zonneklepje geknipt heb. Té erg voor woorden en je wordt gewoon verscheurd van binnen. Nee, dit wil ik niet meer voor haar en kan ik niet meer. Andere meiden weer naar binnen, hebben gegeten en keken verder niet naar Muisje. Dit hoef je met wat 'scherpere' rassen niet uit te proberen . . . Na nog een aantal minuten, ik stond de bakken af te wassen zag ik ineens dat guitige hoofdje weer om de hoek komen met een vragende blik waar haar eten nou toch bleef . . . Dick was niet thuis, was met Wendy en haar paardje naar een paardenkliniek in Roosendaal, zo vanuit de nachtdienst en kwam pas om 7 uur in de avond thuis. Natuurlijk vertelde ik het hem toen hij thuis kwam en vond hij dat ik haar maar niet meer mee naar buiten moet nemen . . . Verder heb ik het er met hem niet over gehad, hij had zijn portie voor die dag ook al gehad. Alles overdenkend, waar ik dus hoofdzakelijk de nacht voor gebruikt heb, is de tijd gekomen om harde noten te kraken. Als inmiddels al zo'n geringe aanleiding is voor een meltdown, realiseer je je dat het in korte tijd snel achteruit gehold is en tot hoever je mag/moet gaan. Nee ik heb geen advies, eigen mening of goede raad nodig, van niemand, ik weet zelf dondersgoed hoe laat het is en wat ik moet. ---------- Vrijdagmorgen 26 januari. Allereerst bedank ik nu iedereen die zo meeleeft met de Muisjesperikelen, de lieve belletjes, mailtjes, appjes, en berichten in het gastenboek. Dit brengt mij op Annemarie, gekke meid, zwaai mij (ons) niet zoveel lof toe, is niet nodig, er zijn zoveel mensen zoals wij, maar ik heb toevallig een krabbel waar ik het onder woorden kan brengen. Daarbij zijn wij zulke ontzettend gewone mensen en iedereen heeft lakzwarte bladzijden in zijn levensboek, het enige is dat je moet proberen om er eerst 50 tinten grijs (gatverdamme wat een k**boeken) van te maken en langzamerhand kleuren de bladzijden licht op om zo af en toe zelfs toch weer even donkergrijs te zijn. Maar eens komt de tijd dat de kleurtjes zichtbaar blijven en dan langzamerhand worden het weer felle kleuren! Hoe dit komt? Ten eerste, geef toe aan je verdriet en huil de ogen uit je kop, schaam je er niet voor en verexcuseer je ook niet, zelfs niet als je toevallig  bij de kassa van AH staat, wat mij ook een aantal maal is gebeurd. Ten tweede, gewoon heel simpel, omdat wij van dieren en de natuur houden! Zoals bij ons, de honden die maken dat je altijd, wat voor situatie dan ook, in het gewone ritme blijft, en vooral de liefde die je van hen krijgt, de aanhankelijkheid, de afleiding voor als zij weer wat leuks, liefs, grappigs of van mijn part wat stouts doen. Een boswandeling waar je geniet van de natuur, van je honden die het zo naar de zin hebben, een ree die voor je neus weg rent, een vos die zich even laat zien, vogels die na de winter weer beginnen met fluiten, een specht die toevallig voor jou aan de goede kant van de boom hangt te timmeren. Ook hebben wij diepe dalen gekend waarvan wij op dat moment dachten er nooit meer uit te komen en dan zomaar opeens realiseer je je dat je 'ergens anders' aan dacht en je weer kon lachen, waar je dan eigenlijk eerst zelf van schrikt! Maar alles komt goed, altijd een 'open blik' houden!  Zo dit was de levensles van Yvonne ---------- Donderdagmorgen 25 januari. Soms heb je zo'n ochtend, gewoon op tijd op en je doet je gewone dingen. Ik had een beetje haast vanwege het feit dat ik om 10.10 uur bij de kapper moest zijn. En dan ontmoet je zo'n leuke, lieve gezellige vrouw in het bos, met hond, daar blijf je zo maar heel lang mee praten, tijd niet belangrijk en heb je het gevoel elkaar al heel lang te kennen! Nou is dat een klein beetje zo, want wij kennen elkaar denk ik toch wel een jaar of 20 van, ook weer zo 'gewoon', elkaar gedag zeggen in het bos. Dit vind ik zulke heerlijke ontmoetingen en je verbazen over zoveel overeenkomsten! Toen kwam ik dus om 10.05 uur thuis, honden in de auto gelaten, snel schoenen aan en hup naar de kapper, koffie moest nog even wachten, Inmiddels nu 11.15 uur, haartjes geknipt en zelf alweer uitgekamd want wat de kapper doet vind ik eigenlijk nooit echt mijn smaak, poppetje afgespoeld buiten, hondjes gegeten en liggen nu heerlijk te slapen, koffie achter de knopen, snel een krabbeltje  tikken en dan naar de bieb in de grote stad. Wij hebben ook een bieb in het dorp maar die hebben van mijn boekenfetisch niet zo veel, dus ga ik naar Dronten waar een prachtige grote fijne bieb is. Met Muisje gaat het naar omstandigheden best goed. Nieuwe fotobladzijde met 'chillfoto's!' ---------- Woensdagmorgen 24 januari. Laura is een verwend mokkeltje, dat heb ik al eens eerder gezegd. Zij bezwijkt mij bijna niet, niet echt ziekelijk hoor, maar je merkt aan alles dat zij toch het liefst dicht in mijn buurt is. Zoals vanmorgen, ik ga dan even een klein rondje in de buurt met Muisje en zodra ik de deur uit ga, hoorde ik van Dick, trekt zij haar 'slachtoffersmoeltje' en gaat zij snel bij hem liggen en dan ook nog op schoot! Ach ja, zo is het gegroeid natuurlijk, door alles wat er met haar gebeurd is en ik heb haar uiteindelijk zelf zo gevormd. Gelukkig loopt zij mij in huis niet zo achterna want ik kan gewoon naar boven gaan, want dat maakt haar niet uit. Ach en dan ons Muisje, als alles zo rustig is gaat het prima met haar maar ik merk ook buiten duidelijk dat zij aan conditie en/of gezondheid snel ingeboet heeft. Daarbij constateer ik dat haar motoriek ook wat veranderd is en zie ik dat voor en achter regelmatig niet meer 'spoort' (mogelijk toch een lichte hersenbeschadiging door zuurstoftekort?) Vanmorgen om 8 uur liep ik buiten al te huilen en was zo aangedaan door haar. Zo lief, zij ziet heel slecht en als zij dan een kinderstemmetje hoort (ook haar gehoor is slecht) en kan het niet lokaliseren, gaat haar staartje omhoog in de snelle brede kwispelstand en kijkt zij met dat schattige ruwharige bolletje in het rond waar het kindje is. Ja dit doet mij zo ontzettend veel en vind ik toch zo vertederend van haar, geen woorden voor en dan moet ik gewoon weer huilen. Verder heeft zij veel privileges gekregen in huis, had zij al maar ik heb ze uitgebreid. Ik stuur zelfs wel eens een hondje van mijn schoot of voetenbankje af als ik zie dat zij bij mij wil liggen . . . ook als er 4 staan te dringen gaat Muisje voor . . . Zij mag pannetjes uitlikken, lepels aflikken, koekenpan schoonmaken na het bakken van vlees, nadat ik dat eerst met een keukenpapiertje schoon gemaakt heb hoor. Onze honden eten brokken, krijgen die nooit droog maar altijd met wat lekkers er door, dat is de ene dag een stukje gekookte koolvis, de andere dag weer een beetje gekookte hart, of andere lekkere dingetjes voor honden, maar altijd met een grote groentelepel kookvocht/bouillon er door. En nu mag Muisje ook die pannen heerlijk uitsmikkelen! Kortom, Muisje verwennen is nu mijn doel! ---------- Dinsdagmorgen 23 januari. Nu een dag gedaan met Muisje zoals wij afgesproken hebben en ja het gaat zo goed, op dit moment dus. Wel is zij nu meer wakker en 'bij de les' want ja, zij gaat nu dus niet meer energievretend mee naar het bos! Verder heb ik toch ook wel wat leuks te vertellen en dat is maar goed ook, dat houdt de zaak een beetje in balans en daar kom ik later nog terug op hoor Annemarie! In het weekend kreeg ik een mail van Rick, nee ik ken Rick niet, hij geeft Nederlandse les. 'En  hoezo?', denken jullie, nu blijkt namelijk dat hij al sinds 2013 mijn krabbel gebruikt voor zijn lessen! Hij stuurde bij de mail een pdf file waarin ik precies kon zien hoe hij mijn krabbel als les gebruikt! Er worden woorden weggehaald en daar staan ( ) voor in de plaats en daarbij een lijst met woorden die de leerlingen op de juiste plek moeten invullen. Zijn vraag aan mij was nu of hij de krabbel als nuttige en handige link mag publiceren voor zijn Nederlandse lessen! Nou issie leuk of niet dan? In eerste instantie vroeg ik mij af of ik het als een compliment mag zien maar Rick zei dat ik dat zeker zo mag zien! Mijn vraag natuurlijk 'waarom mijn krabbel?' Nee jongens ik ga nu echt niet opscheppen, zou ook niet kunnen want hij zal dit zeker ook lezen maar, hou je vast, even een kleine opsomming . . . Hij vindt mijn krabbel typisch Nederlands vanwege schrijftaal en spreektaal en omdat 'de krabbels komen, door de manier van schrijven, heel persoonlijk over en je wordt als lezer meegenomen in de gebeurtenissen'. Let wel, dit zijn de woorden van Rick hoor, dus enige opsmuk van mijn kant is niet mogelijk! Jawel ik ben hier trots op en uiteraard mag hij mijn krabbel linken! ---------- Maandagmorgen 22 januari. Zoals het hoort te gaan, het echtpaar is weer nader tot elkaar gekomen, compromissen sluiten, water bij de wijn doen, beetje geven, beetje nemen, met het uiteindelijke resultaat dat beiden hun zin niet krijgen! Maar alles draait om Muisje nu. Wij hebben besloten om haar niet meer mee naar het bos te nemen, waarschijnlijk al met al, het in de auto gaan met de anderen, rond rennende roedelgenoten om je heen, terwijl je dat zelf eigenlijk ook wil, allemaal opwindende geurtjes, wij denken nu dat dat een aanval in werking zet. Muisje wordt nu rondom het huis uitgelaten, nee in de eigen tuin wil zij echt niet. Wat er tegenover staat? Zij leidt haar rustige leventje in huis, blij als zij ons ziet, blij met haar bakje eten en voelt zich fijn wanneer zij lekker tegen mij aan ligt als ik zit te lezen (veel dus en nu móet ik dat helemaal, bah wat naar) en als ik in de keuken bezig ben, staat zij er ook altijd bij.  Zij is dus, buiten de aanvallen om, absoluut geen zielig hondje, dat is duidelijk! De aanvallen zijn namelijk inderdaad, zoals Dick en Wendy opmerkten, nog nooit in huis opgetreden maar wel in het bos. Natuurlijk is het uitstellen, maar zij heeft totaal geen pijn, eet, drinkt, poept en piest normaal, en zolang zij zich rustig kan houden, waar wij dus voor moeten zorgen, is het ok. Zo dat was dat en ondertussen ademen we rustig verder, hè Muisje! ----------- Zondagmorgen 21 januari. De moed heb ik nu totaal laten zakken. Weer gebeurde het met Muisje, net 20 meter vanaf de auto. De heftigste aanval die ik heb mee gemaakt. Hoe lang het duurde weet ik niet. Dick is de andere meiden in de auto gaan zetten en ik bleef bij Muisje en kwam hij terug om haar op te tillen . Dit is een zware klus want zij weegt inmiddels ruim 18 kg, ook niet normaal. Haar buikje is kogelrond en zit vol met verdikkingen.  Geloof mij, dit is zo verschrikkelijk, ik bespaar jullie de details, die bij mij in mijn brein gegriefd zijn en er nooit meer af komen. Op dat moment nam ik dé beslissing, maar ik ben niet de enige die hier over gaat en Dick is een andere mening toe gedaan. We zijn elkaar volkomen kwijt op dit moment van grote emotionele stress. Wij staan lijnrecht tegenover elkaar. Ja ik begrijp hem wel, hij wil Muisje niet kwijt, maar ik ook niet. Ik wil haar niet strijdend ten onder zien gaan en gun haar een waardig en rustig einde. Mijn god wat is dit afschuwelijk en niemand kan je helpen of iets aanraden, daarbij wíl ik dit ook niet. Ik moet nu zo verschrikkelijk huilen. Ik weet dat ik het zuiver en realistisch bekijk en moet zoveel moeite doen om mijn emoties in toom te houden, ik kan wel gillen. Dick is nu weg om iets van MP op te halen en ik vind het fijn om even alleen te zijn en volledig aan mijn verdriet toe te geven. Toen Dick met haar bij de auto aan kwam was het weer over en nu ligt zij gewoon rustig te slapen nadat zij blij naar haar eten gerend is . . . Ja ik begrijp Dick goed, maar ik begrijp mezelf ook goed. ---------- Zaterdagmorgen 20 januari. Muisje had het weer vanmorgen. Aanleiding? Voor mij totaal geen aanwijsbare, misschien het vriezende weer wel. Gelukkig duurde het heel kort, ongeveer twee minuten, maar toch. Daarna huppelde zij vrolijk weer verder maar heb ik haar terug naar de auto gebracht omdat ik toch zag dat zij hier behoorlijk vermoeid van raakt, kennelijk kost zo'n moment veel energie. Het is en blijft verschrikkelijk moeilijk, juist vanwege de vele goede momenten die zij nog heeft en ik daarbij zo vreselijk veel van haar hou. Tot mijn grote ergernis lag er weer veel jongeluitroep bij de ingang van het bos en ik heb gisteren al zoveel weggehaald voornamelijk bierblikjes, lege sigarettendoosjes en nog wat andere zaken voor lichamelijk genot . . . Alleen de geleegde asbak moet ik nog opruimen, dat gaat met mijn tang te langzaam en heb ik een vegertje nodig. En dát gaat Dick te ver, opruimen natuurlijk, dat doen wij altijd, maar een veger en blik bíj de grijper en plastic zakken mee nemen, is voor hem echt een brug te ver en ik kan mij dat voorstellen. Ik spreek vaak mensen die ach en wee roepen maar ik, wij dus, zijn volgens ons de enigen die het kennelijk opruimen. Gistermiddag gingen wij de zandpadronde en we wisten niet wat wij zagen, djiee zoveel grote dennenbomen die het loodje gelegd hebben en als hindernissen over het pad liggen. Ach het was wel grappig want nu lijkt het net een trimparcours wat de honden geweldig vinden, ik iets minder hoor, maar je blijft of wordt er wel lenig van. Wel constateerde ik vanmorgen dat SBB het hoofdpad alweer vrij gemaakt heeft, super toch. Omdat ik weet dat er hier een NS mopperaar mee leest zeg ik even dat ik het een knap staaltje werk vind van die club om binnen ongeveer 12 uur de dienstregeling weer volledig te kunnen hervatten! Chapeau voor ProRail en de NS, ja ook Wendy heeft veel overuren moeten maken en dat allemaal met een gulle lach hoor! ---------- Vrijdagmorgen 19 januari. Zo dat was effe wat gisteren! Ik heb er eigenlijk relatief weinig van gemerkt, alleen zag ik in de tuin een rieten plantenpotje een hoop lol hebben, maar dat was het dan ook wel. Muziek aan dus geluiden heb ik verder ook niet gehoord. Gistermiddag om een uur of 4 ben ik met de meiden naar het bos gegaan, storm was inmiddels geluwd. auto midden op het pad gezet want stel dat er nog even een boom bovenop keilt. Verder was er niemand in het bos, maar deze thrillseeker vond het spannend en ben ik gaan kijken hoe groot de ravage zou zijn. En ja mijn ramptoerisme werd volledig bevredigd, iets van 40 bomen zijn er om gegaan en dan nog de nodige takken . Vooral Laura vond het kicken om over al die bomen en takken heen te jumpen, dan zie je goed dat zij nog een jonge hond is, heerlijk toch! Ja en dat Muizenkeuteltje, gek genoeg, buiten dat moeilijke ademen, is het nog een 'normale' hond en in het bos nog vrolijk en geïnteresseerd, en dat maakt het eigenlijk nog moeilijker voor mij. Zij 'weet' niet dat zij het erg benauwd kan krijgen als zij zich teveel uitslooft, daar zijn honden gewoon niet mee bezig, die leven nu, en niet gisteren of straks. En dat is natuurlijk aan één kant maar fijn! ---------- Donderdagmorgen 18 januari. Vanmorgen niet naar het bos geweest maar op een boomloos overzichtelijk stuk industrieterrein buiten het dorp maar even met de meiden gelopen, ja wel langs een waterkant. En toen was poppetje weg . . . Andere drie in de auto en ik terug, staat zij in het riet tot haar buik in de modder te loeren op een reiger, die weg vloog omdat ik er aan kwam. Godgenadebroodjes, zij ziet toch altijd weer kans om zich te tectyleren! Ik durf nu met die heftige storm even niet naar het bos. Er is natuurlijk een grote renovatie geweest daar en zijn er veel bomen weggehaald en staan er op veel plekken bomen op ruime plaatsen. Maar aan gezien de bodem hier soppig is kun je zo niet zien of deze wel stevig genoeg staan nog, nu zij de steun van andere bomen missen. Vanmiddag schijnt de storm snel te luwen dus dan maar de lange ronde. Gistermiddag ook op de buitenwegen gewandeld en had, tegen beter weten in, de ijdele hoop dat poppetje eens niet zo smerig zou worden . . .     Wat hebben de meiden weer genoten, zij deden de suikerbietenrace/chase! Er liggen nog veel vergeten bieten en aardappelen en zij weten ze precies op te zoeken en er een leuk spel van te maken, heel leuk om dat te zien! Na de race proberen zij allemaal een rustig kauwplekje te vinden maar dat gaat nooit lukken want dan komt er al een ander aan en start de afpikwedstrijd zo prachtig, dit gaat allemaal even gemoedelijk en is het totaal spel zonder ook maar enige vorm van agressie! Wat hebben we toch een fantastische honden! Januari fotobladzijde 1 staat klaar hoor! Inmiddels hoor ik buiten allerlei klappergeluiden uit verschillende richtingen! ---------- Woensdagmorgen 17 januari. De diagnose van Muisje is geland en ben ik bezig om 'het een plekje' te geven. Deze uitdrukking vond ik altijd flauwekul maar sinds het overlijden van onze Remko in 2012, weet ik wat het is. Welke consequenties heeft het en hoe ga ik dit handelen. Ja vanmorgen had ik de eerste verandering hierover al beet en moest het in de praktijk brengen. Bij de parkeerplaats aangekomen zag ik de auto van de eigenaar van die k** Tervuerense herder die de eerste meltdown van Muisje veroorzaakt heeft. Dan moet je even nadenken en snel handelen want er zijn onoverzichtelijke bochten in het pad en waar bevindt die dame zich, en dan vooral die hond dan . . . Gelukkig zag ik aan de houding van Laura, die een stukje voor mij uit liep, dat zij er aan kwam en kon ik direct naar links een ander pad in. Nee Muisje gaat de wandeling niet meer mee maar ik laat haar nog wel in het bos uit en gun haar nog een rustig snuffelkwartiertje, anders zou het leven wel heel erg saai worden voor haar. Nog een gevolg van Muisje haar probleem is dat ik gisteren, hoewel ik het in huis nogal frisjes vond, de pelletkachel niet aan durf te zetten. Zij krijgt het heel snel warm en gaat dan erg hijgen en ben ik uiteraard bang dat dit fout gaat. Een extra vestje dus maar aan en ben ik effe blij dat de rits er, weliswaar slordig, in zit . . . O ja door alle consternatie vergeten dat ik nog twee december fotobladzijden gemaakt heb KLIK HIER ---------- Dinsdagmorgen 16 januari. Net terug van de da en na een slok broodnodige cafeïne schrijf ik nu de krabbel. Ik had deze keer expres afgesproken bij dierenarts Paul, die ook mijn grote sympathie heeft qua kundigheid, behandeling en uitleg. Daarbij was er ook een erg aardige co assistent die Muisje eerst zorgvuldig onderzocht heeft en mij ondervraagd, met assistentie en directe uitleg van Paul. Het fijne van Paul is ook altijd dat hij zo goed kan luisteren en je woorden op de juiste waarde kan inschatten en dat dan ook tegen je zegt. Ik weet natuurlijk zelf ook wel dat ik niet als een kip zonder kop sta te kakelen maar toch fijn als het gewaardeerd wordt. Wat is er nou met Muisje? Nee geen hart- of longafwijking, maar het probleem zit in haar keel! Zij heeft een stembandverlamming. In de keel vormen de stembanden een relatief nauwe spleet die bij haar langzaam aan het dicht gaan is en vooral bij stress situaties (en dit begrip moet je ruim zien, kan ook warmte zijn), dit nog eens extra doet, daardoor treedt er ook irritatie in dat gebied op wat de zaak niet makkelijker maakt en wordt het binnen halen van lucht zeer bemoeilijkt. Hier zijn geen acceptabele makkelijke oplossingen voor, zeker nu niet meer gezien haar leeftijd. Een infasieve operatie, het weghalen van één stemband, welke in de Universiteit Utrecht zou moeten gebeuren, zou haar eventueel meer lucht kunnen geven. Maar narcose, zorg, en complicaties ná operatie (verslikken, longontsteking) gaan wij haar niet meer aandoen. Behandeling  nu, zij krijgt al een ontstekingsremmer, Carporal, die mag verdubbeld worden, na een week even een belletje hoe het gaat en eventueel een andere medicatie er bij of een totaal ander medicijn. Verder, zoveel mogelijk stress vermijden en hopen dat zo'n aanval zich niet meer voordoet . . . Ja natuurlijk ik weet het, dit hebben Paul en ik ook besproken, het is zo gezegd pappen en nat houden, voor zover mogelijk en het acceptabel is voor haar en voor ons. Geen fijne diagnose, maar ik heb wel duidelijkheid en kan mij voorbereiden op de dingen die ongetwijfeld komen gaan en dat het eigenlijk best snel achteruit gaat konden wij teruglezen op haar status . . .  --------- Maandagmorgen 15 januari. Vanmorgen al om 6.15 uur opgestaan, ik moest Dick voor een cursus wegbrengen naar Genemuiden, best een endje hier vandaan over een donkere, smalle, kronkelige, en drukke rot dijk. Gisteren een rot dag gehad en vannacht een rot nacht. Jullie begrijpen wel waarom, piekerdepieker en jezelf pijnigen met de vraag wat wijsheid is. Ja voor een ander weet je het altijd wel maar voor jezelf spelen de emoties de hoofdrol en daar komt bij dat je gewoon helemaal nog niet aan een afscheid wil denken. Vanmorgen wel gelijk de da gebeld voor een afspraak en die heb ik morgenochtend, ik hoop dat er nog een pilletje is om haar wat meer lucht te geven . . . Vandaag is het mij te veel, het is toch weer een stuk rijden en vanmiddag moet ik nog een keer naar Genemuiden ook. Daarbij is het op dit moment gewoon helemaal ok (?) met Muisje en met pijn in mijn hart is maatregel twee van kracht gegaan . . . wel met weemoed en verdriet. Muisje gaat niet meer mee met de ochtendwandeling, ik denk dat het teveel voor haar is geworden en dat dat de problemen gisteren gegeven heeft. Ik heb haar wel mee genomen naar het bos en nadat zij alles gedaan had heb ik haar weer terug in de auto gezet, waar zij gelijk ging liggen en ben met de andere meiden verder gegaan. Ik was niet in staat gisteren om andere dingen te doen en zelfs mijn nieuwe machine staat nog ingepakt in de gang, ik heb hem nog niet eens aangeraakt. Wel heb ik naar De Mol gekeken omdat ik die zaterdagavond gemist had. ---------- Zondagmorgen 14 januari. Eerst dit, heel naar en op dit moment ben nog een beetje aan het bijkomen. Natuurlijk weet ik en zie ik dat het Muisje meer moeite kost om te ademen, het is vooral buiten dan, net een stoomlocje. Maar zij ondergaat dit alles met een vrolijke houding, veel interesse in haar omgeving, pakt regelmatig nog een dennenappeltje, takje oid en speelt daar mee. Zo ook vanmorgen met de wandeling tot zij het plotseling heel benauwd kreeg en dat is in één woord verschrikkelijk. Hetzelfde heb ik laatst al eens mee gemaakt met die blaffende herdershond. Maar dit maal ging het toch wat heftiger en duurde de benauwdheid beduidend langer, afschuwelijk gewoon. Totaal machteloos moet je dit aanzien. Haar bekkie wijd open, naar adem snakkend, telkens op een andere plaats gaan liggen, o wat erg allemaal. Omdat wij van de snelle maatregelen zijn besloot Dick om haar op te tillen maar om haar niet nog meer stress te geven ben ik eerst de andere meiden naar de auto gaan brengen, haar optillen met springende honden om haar heen kan niet op zo'n moment. Natuurlijk linea recta naar Ermelo. Ik liep Dick weer tegemoet, hij had haar in zijn armen en zij ademde weer 'normaal' en toen hij haar op de grond neer zette kwispelde zij gelijk weer met een blij hoofdje naar mij. Aan één kant opgelucht (Muisje ook letterlijk) en aan de andere kant weet ik toch dat ik echte maatregelen moet gaan nemen, dit is té erg om mee te maken en vooral voor haar dan. Toen wij thuis kwamen rende zij in volle vaart naar de keuken voor haar eten en ligt nu heerlijk rustig te slapen . . . Ik ben zo ontzettend bang dat zij er in blijft, dat zou toch verschrikkelijk zijn, dat je lieve hondje stikt waar je bij staat. De dierenarts staat nu nog even op 'on hold'. . . Ja ik huil en alle leuke dingen van gisteren zijn verbleekt. ---------- Zaterdagmorgen 13 januari. Goh wat grijs buiten! Ik weet niet wat het is maar de dames waren erg actief in het bos en in de verte zag ik een keer een vos maar dat was het dan ook wel. Het is zo heerlijk om te zien en vooral dat poppetje is constant in actie en is doorlopend aan het rennen. En hoe is het mogelijk, zij was vanmorgen niet eens echt vies en heb ik haar alleen afgedroogd. Het is van karakter ook zo'n grappig en lief hondje, neem nou net. Ik ging mijn bakkie koffie drinken en Emma lag al bij mij op het voetenbankje met haar hoofdje op mijn schoot. En ja hoor daar kwam poppetje ook, die wilde weer stapelen en met Roos kan dat makkelijk want die houdt daar ook van, maar Emma houdt niet van die intimiteiten. Zij doet helemaal niets en zal ook niet brommen oid, maar zij gaat dan gewoon weg en dat vind ik dan weer zo zieluggg want ook zij ligt heel graag bij mam. Dus, zei ik 'nee' tegen poppetje, 'je kunt er niet bij'. Dàhàg dacht poppie en hoewel zij voor een Engelse setter echt heel goed luistert, zijn op zo'n moment haar oortjes compleet dicht en haar wil bereikt maximale grootte! Zij klimt er gewoon tussen en vleit zich neer met een diepe zucht, wel ligt zij vaak erg ongemakkelijk, maar zij heeft in ieder geval bereikt wat zij wil en de afwerking, vaak dus het vertrekken van Emma, en het 'herschikken' komt direct wel, dat is the finishing touch! Maar na een minuut of 20 heb ik het zelf ook wel gezien, wil eens wat gaan doen en schuif haar dan gewoon opzij, zij is dan diep in slaap en is het net een zak zand, die zich in alle modelletjes laat drukken. Verder, ja vanavond naar Drenthe voor een feestje en wij zijn helemaal geen feestbeesten, maar soms moet je wel eens wat. ---------- Vrijdagmorgen 12 januari. Nee hoor Wil, geen waterblazer maar je hebt mij wel op een ideetje gebracht, dat kan natuurlijk ook via MP! Ik ga een elektrische, digitale hobby snijmachine kopen, een Cricut. Je kunt daar allerlei leuke dingen mee uitsnijden, stickers maken en ja jee, hoe moet ik dat nou weer helemaal begrijpelijk uitleggen. Het handigst is het als je even googeld op 'Cricut snijplotter'. Ik keek eigenlijk naar een nog duurdere, een Silhouette, daar kun je zelfs mee graveren maar goed, om het te leren en te kijken of het wat voor mij is, ga ik deze gebruikte plotter eerst kopen. Deze apparaten worden ook veel gebruikt door 'scrapbookmensen' en scrappen doe ik niet aan. Ik plak hier direct onder deze krabbel wel even een plaatje. Verder ja, dit soort winters zit ik niet echt op te wachten en kijk toch een beetje met een scheef oog naar diverse vrienden van ons die in het zuiden zitten of er volgende week naar toe gaan . . . die nattigheid hangt mij toch wel de keel uit. Maar het aller- en dan ook allerliefste zou ik nu toch in het noorden zitten hoor! Overdag lekker koud en sneeuw, eind van de middag al donker, haardje aan en je verheugen op de volgende dag met kou en sneeuw! ----------  Donderdagmiddag 11 januari. Soms begint de dag een beetje gek zoals vandaag, nou het begin eigenlijk niet maar de rest was een beetje chaotisch tot nu toe. Bij thuiskomst met hondjes poppetje afgespoeld buiten , moet echt dagelijks, en echt waar, alleen zij maakt er zo'n zootje van door dat gesjagger in de greppels. We hebben dus geen warme kraan laten aanleggen maar doe een soepele tuinslang aan de keukenkraan en die gaat door het keukenraampje, en hoefden dus alleen maar een nieuwe kraankoppeling te kopen en het werkt zo uitstekend! Daarna poppie lekker afdrogen met een warme handdoek, ow wat wordt dat mokkeltje toch verwend en ja voor haar zet ik, voor ik wegga met ze, de vloerverwarming aan . . . Toen snel naar de Aldi in de grote stad want ik moest voor Dick iets halen en je weet als iets in het Aldifoldertje staat kan het zo maar in een mum van tijd op zijn. Daarna keek ik naar iets op MP wat ik graag wil hebben, zag het en heb een bod gedaan wat geaccepteerd werd en eigenlijk wilde ik gelijk in de auto stappen om het op te halen maar het is een endje weg, maar goed dat moest dan maar. Toen nog een krabbel tikken en keek ik nog even in de agenda naar afspraken en zag ik dat wij zaterdagavond al naar Drenthe moeten dus, snel geregeld dat wij 'het ding' daarvoor kunnen ophalen. Zo poeh poeh wat een geregel allemaal want tussendoor ben ik nog naar de overbuurvrouw gegaan die ook 'zo'n ding' heeft en hoe zij dit aanbod vond en heeft 'het ding' gelijk even gedemonstreerd. Volgens mij zijn jullie nieuwsgierig geworden naar 'het ding'. . . ---------- Woensdagmorgen 10 januari. Even een vervolg op ritssluiting. Ineens, nou niet helemaal hoor, realiseerde ik mij dat er ook een kleermaker van oosterse afkomst is in de grote stad en kreeg ik het idee om te vragen wat het kost als hij de ritssluiting er in zet en had ik een bedrag van €15.00 de twee in gedachten. Wel wat veel vond ik eigenlijk omdat ik de ritsen er al keurig uitgehaald heb en ook nog eens zelf ritsen mee nam en dit voor een kleermaker absoluut een fluitje van een cent is!  Maar ja toch maar even vragen wie weet valt het mee. Dus ik kwam met één vest, de andere, een rode, zat onder de witte haren en durfde ik niet mee te nemen, en vroeg hem wat het ging kosten per rits. Hoewel meneer, volgens mij Turks aan dat snorretje te zien, al jaren in NL woont, spreekt hij amper Nederlands wat ik al niet zo slim vind want hij zal het toch voornamelijk moeten hebben van NL klanten en daarbij hij leeft er ook van! Goed, hij liet zijn blik even gaan over mijn vestje en mompelde wat, ik kon het bijna niet verstaan en vroeg hem of ik het wel goed verstaan had . . . Zijn hulpje herhaalde het in gebrekkig NL en ik kreeg ter plekke een wegtrekker! Hij vroeg €18.50 per rits! Snor zag en hoorde mijn verbazing, hij draaide zich om en liep weg zonder iets te zeggen. Volgens mij hoef ik niet uit te leggen hoe ik hier over denk. Aan de slag dus direct. Nog even iets over Laura, het is tenslotte in principe een hondenkrabbel, zij heeft mij net weer getrakteerd op een rennend reetje en voor het eerst ben ik haar even 'kwijt' geweest in het bos. ---------- Dinsdagmorgen 9 januari. Zoals altijd lees ik mijn krabbel van gisteren nog eens even over en moest toch wel lachen hoor, om mijn kaarsjes,  fonduetje en romantiek want geloof mij, het gaat hier niet altijd even harmonieus aan toe hoor! Daar zijn wij beiden nou net even te eigengereid voor . . . hij een beetje meer dan zij, geloof ík dan hahaha De krabbel schrijf ik altijd uit de losse pols, zoals dat heet en ik tik neer wat in mij op komt en wat mij dus kennelijk op dat moment ook bezig houdt. Ook gistermiddag de meiden en onszelf weer verwend met een Roggebotzand wandeling, heerlijk, en dan is nu het 'gewone' leven weer gestart. Net thuis gekomen met schone en droge honden, hoe fijn als het vriest. Dan wachten nu een paar klusjes waar ik erg tegen op zie en er al een tijdje liggen, vind ik moeilijk maar wil mij er toch toe zetten en dat is, ritsen in zetten. Er liggen hier twee fleecevesten, beiden zeer geliefd bij ons en ja dus moet ik daar wat mee. Op internet heb ik uitgezocht hoe een ritsvoetje er uit ziet en hoe het werkt, die kwam ik tegen onder in de naaidoos (jezuss dit woord gebruik ik werkelijk nooit, kijk er nooit in en doet mij op dit moment toch echt wel even glimlachen . . . ) Ik ga mijn best doen maar zie net dat ik even uitstel van executie heb, want ik zal naar de grote stad moeten voor de juiste kleur garen! Hè bah wat vervelend is dit nou ---------- Maandagmorgen 8 januari. Inderdaad maar weer goed dat ik zaterdag schreef dat wij gisteren met een wandeling mee deden, dus ik weer geen tijd had, of niet de moeite nam, je mag zelf kiezen, om eerst even een krabbel te tikken. We hadden de wandeling, die begon om 11.00 uur op de HoorneBoegse heide en het was écht heel leuk en gezellig! Leuke honden, leuke mensen en het was enorm druk bezocht en niet alleen door onze groep van jawel ongeveer 40 honden! Allemaal setters en het hoogste aantal Ieren want het werd ook georganiseerd door de Ierse Setter Club. Er waren welgeteld 4 Engelse, buiten onze meisjes om nog een blue belton en nog een orange. Aan  Gordons waren er volgens mij ongeveer 6 en ik heb nog een rood/witte Ier gezien. De Brakkenclub was met een heel groot aantal en de Welsh springers heb ik heel veel gezien en dan nog allemaal verschillende rassen en niet rassen. Zo zie je maar weer eens hoeveel mensen plezier van honden hebben, ja een genot om naar te kijken en te beleven! Kortom, het was enorm druk en daarna nog gezellig koffie gedronken in het restaurant van het vliegveld Hilversum. Weer een leuke dag gehad en uiteraard met prachtig weer, en de dag hebben Dick en ik samen afgesloten met een lekkere kaasfondue en kaarsjes natuurlijk . . . hahaha hoe romantisch hè! Net ook weer fijn gewandeld en ook vandaag nog zo'n mooie dag waar ik er zo heel graag veel meer van zou willen hebben! ---------- Zaterdagmorgen 6 januari. Nou ik ga het mezelf geloof ik lekker moeilijk maken, nu dus gelijk de reissite waar ongewenst reclames in verschijnen en dát terwijl ik gewoon betaal voor mijn sites! Met de reissite moet ik helemaal iets moeilijks doen, graven in html bestanden in een programma wat allang niet meer bestaat waar ik des tijds mijn reissite mee begonnen ben. Ik zie hier huizenhoog tegenop want ik weet dat ik er een puinhoop van ga maken als ik ga graven en het eerst nog eens van mijn externe site op deze laptop moet gaan zetten. Ach dit zijn allemaal voor jullie oninteressante dingen, zo zou ik er ook over denken hoor! Goed, ik ben vandaag in het bos weer een aantal gezellige mensen tegen gekomen, maar niet heus. Een stel met een valse Duitse herder en een vrouw met een American bulldog, en een bastaard herder, beiden konden niet bij andere honden maar liepen wél los in het bos waar ik commentaar op had . . . Het eerste stel was te ver van mij af en hoefde ik verder niets mee maar mevrouw nummer 2 hoefde met dit soort asohonden en stemgeluid haar afkomst aan mij niet uit te leggen. Bah wat vind ik dit toch vervelend om tegen te komen. Wat dóe je in godsnaam met van dit soort honden gewoon los in het bos? Kijk dat je ook recht op wandelen in het bos hebt is logisch, maar draag wel de verantwoordelijkheid en neem je maatregelen, óf aanlijnen en eventueel gewoon een muilkorf om. Gelukkig, om het weer goed te maken, kwam ik met boodschappen doen weer een gezellige buurvrouw tegen, ja hoor ook een hondenvrouwtje! Morgen gaan we wandelen op de Hilversumse heide met de Nederlands Gordon Setter Club, ook weer gezellig. Het is maar goed dat meestal de leuke contacten de overhand hebben! ---------- Vrijdagmorgen 5 januari. Het bleek dus gisteren inderdaad waar te zijn (dank je Til!) en men was op zoek naar een licht getinte man (moet je tegenwoordig niet mens zeggen en ook huidskleur angstvallig vermijden?) met een rode sporttas die de chauffeur van een geldauto, die een pinautomaat ging bijvullen, wilde overvallen. Ik geloof dat dit niet gelukt is en of zij de dader gevangen hebben weet ik ook niet. Dit is dus o.a. een reden dat veel pinautomaten gaan verdwijnen, overvallen en plofkraken die de verzekering teveel geld gaan kosten, dat geteisum wordt ook hiervoor weer bedankt . . . Maar spannend was het wel en Emma heeft mij gevraagd of ik een politiepet en een fluitje voor haar wil kopen en als het kan, ook een pistool . . . Hè getsie wat gaat zij daar nou mee willen? Inmiddels ben ik alweer aan de site aan het knoeien en dat mag je gerust zo noemen want ik kan zelf ook veel niet meer vinden en snap er geen jota van maar ga vandaag weer aan de slag. Gisteren hebben we de kerstspullen weer opgeruimd en moeten we altijd wennen aan meer saaiheid in de kamer, hoewel iedereen weet dat ik van de lampjes en de kaarsjes ben, dus blijft er goed beschouwd nog aardig wat over. ---------- Donderdagmorgen 4 januari. EMMA HEEFT POLITIESPEURHONDKWALITEITEN! Ja jullie lezen dit echt goed hoor! Het komt zo: Toen ik bij het bos aan kwam vanmorgen zag ik in de verte een politiemotoragent staan op het fietspad. Natuurlijk denk je dan even waarom dat is, maar al snel vergat ik het ook weer want er zijn ook wel eens controles op de provinciale weg die er langs loopt. Halverwege mijn wandeling zag ik motoragent door het bos rijden en werden mijn vermoedens wat sterker dat er toch iets moest zijn. Vlak daarna cirkelde er een politiehelikopter boven het bos en omstreken dus dan tel je wel 3x 1 bij elkaar op. De honden hadden niets van dit alles en gingen normaal hun konijnen cq vossenroute en stoorden zich nergens aan. Plotseling, eigenlijk op het laatste stuk van mijn wandeling naar de auto stond Emma stil, begon te blaffen met de staart omhoog en haren overeind! Nou, dit stoere gedrag zie ik écht nooit bij haar en ik versnelde mijn pas om te kijken wat zij zag (schiet op Muis!) en moest nog even een bochtje om. Daar aangekomen zag ik niets maar zij bleef attent het bos inkijken en als het wild zou zijn gedraagt zij zich absoluut heel anders! Ik dacht nog even aan motoragent maar op dat moment zag ik die heel in de verte staan dus was het duidelijk 'iets' of eigenlijk zeker weten een vreemd persoon die zij moest zien. Bij de auto aan gekomen kwam er net een politieauto aan en vertelde ik wat ik constateerde en daar waren zij erg blij mee en ik durfde niet te vragen naar wie of wat zij op zoek waren . . . (valse bescheidenheid van mij overigens) En ja hoor binnen korte tijd cirkelde de helikopter vlak boven het bos en deed dat nog steeds toen ik alweer thuis was! Ben toch benieuwd of ik er nog iets van hoor! Knappe Emma toch! Nog even over het uiltje van gisteren, ook leuk! Omdat wij het ongelofelijk zonde vonden van dat mooie diertje ben ik gaan informeren en op internet gedoken of het wettelijk gezien toegestaan is om het uiltje te houden en te laten prepareren. En ja dat is toegestaan en heb ik de vereniging van preparateurs gebeld en daarna contact gelegd met een preparateur in de buurt en dat is een dame in Dronten! Dus, om een lang verhaal kort te houden, ik heb uiltje daar gistermiddag naar toe gebracht en hij wordt mooi opgezet! Dit alles volkomen legaal, hij wordt geregistreerd en krijgt na het opzetten een klein labeltje met zijn specifieke nummer. Jezusss wat een verhaal weer vandaag . . . ---------- Woensdagmorgen 3 januari. Het is nog ochtend maar er is hier al aardig wat gepasseerd begeleid door een forse storm! Vanmorgen kwam Dick thuis met een bijna ogenschijnlijk gaaf kerkuiltje, levend, maar leek in shock. Uiltje lag midden op de autoweg en Dick is gestopt, en heeft uiltje mee genomen. Ik heb al eens meer verteld dat wij dieren niet op de weg laten liggen maar kijken of wij hulp kunnen bieden en zo niet dan wordt het diertje respectvol in de kant neergelegd. Uiltje wat bloed aan zijn mooie buikje, leek geen wond te zijn maar was wel suf. Langzamerhand leek hij iets bij te komen en beet Dick nog in zijn vinger dus dachten wij dat dit wel goed zou komen en besloten direct naar Ermelo te rijden voor professionele hulp. Ja dan moet je eerst natuurlijk de honden wakker porren, maar dat porren hoefde niet want zij hadden terwijl zij nog boven in hun bedje lagen wel door dat er iets spannends te doen was beneden. Omdat dit soort dingen bij ons al vaker gebeurd is hebben wij altijd een kattenkooi boven en dat kwam dus weer goed van pas. Bij de dierenarts aangekomen (eerst hondjes natuurlijk nog even snel uitgelaten) zat er nog iets leven in maar dat was het dan ook wel, het hartje stopte op de behandeltafel met kloppen, helaas, en zo ontzettend zonde van zo'n prachtig diertje. De da heeft geen verwondingen kunnen constateren en het bloed kwam van een klauwtje af dus geen idee wat er gebeurd kan zijn. Ik kom nog even terug over de gebeurtenissen hier in S'bant op 31 december. De onderzoeken zijn afgerond en gebleken is dat de man een bom tot ontploffing bracht, een mortier granaat, van een zwaar kaliber en natuurlijk ernstig verboden en ook op een tijdstip en omgeving wat ook al verboden is!. Dit alles onder toeziend oog van vrouw en zijn twee kinderen en vele buurtbewoners. Nee voor mij is die man geen vuurwerk'slachtoffer' maar een simpele dader! Als hij Mohammed heette en niet Jaap de Jong, hadden we het een terrorist genoemd! Het mag een godswonder heten dat alleen hij gelukkig tot pulp gereduceerd is want dit had vele levens kunnen kosten! Dat stuk vullus was hier al de hele week mee bezig en vorige jaren ook al! Wat ik dus absoluut niet snap is dat gekwijl en geslijm van de burgemeester met zijn 'we rouwen met elkaar' en 'de Swifterbanters staan schouder aan schouder', 'slachtofferbijeenkomsten' organiseren die 'druk' bezocht zijn met wel 15 mensen . . . Duvel toch op zeg!!!!! Die burgemeester kan beter een gedegen onderzoek instellen naar hoe dit totaal ongestoord heeft kunnen gebeuren! Er zijn inmiddels acties gestart voor hulp aan die vrouw, gvd dat mens moet gewoon uit de ouderlijke macht ontzet worden dat stel is geen kinderen waard, ze kunnen niet opvoeden, dat is mij wel duidelijk! De enige échte slachtoffers zijn de kinderen, twee jongetjes van 6 en 8 jaar oud en kijk dat zij hun vader moeten missen is niet erg, die verdient de titel vader niet eens. daar hoefden zij in de toekomst toch ook niets goeds van te verwachten maar dat zij dit voor hun ogen hebben zien gebeuren is te erg om te bedenken, dit kan en zal niet zonder schade verlopen voor hun verdere leven. Wat verschrikkelijk. Zo ik heb mijn hart gelucht en nu een fijne  stormdag vandaag. ----------    Dinsdagmorgen 2 januari. Ja één van mijn goede voornemens is toch écht om mijn site weer goed te updaten en jawel ik ben daar al mee bezig hoor, maar telkens komt er weer wat tussen wat mijn aandacht vraagt en kan ik niet een aantal uur achter elkaar op de knoppen rammen, wat eigenlijk wel zou moeten. Maar het komt goed hoor! Gistermiddag zijn we met de meiden weer eens naar het buitengebied gegaan en poppetje was daar nog nooit geweest en genoten dat zij hebben, kostelijk om naar te kijken! Ik weet dat het daar barst van de konijnen en dat was ook te zien aan de dames, één en al actie, nou hebben zij daar nooit gebrek aan, maar triggert het één hen toch meer dan het ander, zo vinden zij achter een vos aan jekkeren leuker dan een ree op de hielen zitten. Vanmorgen hier in het bos gingen zij met elkaar op bezoek bij een vos maar alle drie zijn zij hem onderweg al kwijt geraakt, die dieren zijn zo snel, gelukkig maar! Ja Linda die oliebollen is hier een vaste oud- en nieuw traditie en wij vinden ze ook heerlijk en kan het ook zo maar zijn dat je ineens, al is het juli en vallen de mussen dood van het dak, je trek krijgt in oliebollen dus . . . Maar wat het volvreten en drinken betreft denk ik dat het hier bij velen niet anders is hoor! Alleen ben ik zelf 100% alcoholvrij en drink zelfs geen glas wijn, alleen 'saaielullenwater' zoals onze kinderen dat vroeger al noemden. Dick houdt wel van een glas goede whisky of wijn en natuurlijk moet ik vaak horen hoe saai (?!) ik ben maar aan de andere kant is dit wel makkelijk voor ze want ik ben altijd de BOB! Daarbij interesseert het mij helemaal geen fluit of men mij 'saai' noemt omdat ik niet van alcohol hou! ---------- Maandagmorgen 1 januari. Natuurlijk wens ik jullie allemaal vooral een heel gezond 2018 en eens een keer een leuke prijs in de PCL, althans die gun ik mezelf wel eens een keertje want die toniesjokolonie en verkade koekjes hangen mij nu wel eens de strot uit en bovendien is het vanaf nu weer afgelopen met dat gevreet. Inderdaad zijn wij gisteravond vertrokken voor een ritje Afsluitdijk en is ons goed bevallen. We kwamen we daar aan om half 12 en helaas bleken de oplichtende algen in een binnenruimte te zijn waar je een toegangskaartje voor moet kopen en was net een half uur gesloten . . . Omdat wij niet de flauwste zijn, hebben we ons dik aangekleed en zijn trap op trap af trap op trap af naar de kazematten gelopen en kóud dat het was , een ijskoude wind en dat had ik eigenlijk niet verwacht. De weg naar de kazematten was met blauwe lampjes, dat dan weer wel. Ook de sluizen zijn absoluut prachtig verlicht, nou niet echt verlicht maar wel met lichtgevende strepen geverfd en dat is wel blijvend. Om de verlichte windvogel te zien zouden we naar de NH kant van de dijk moeten rijden en daar had ík met name, geen trek meer in. Normaal gesproken lig ik die tijd allang al in bed. Dus de auto weer in en ons gelaafd aan de warme choco en de oliebollen naar binnen geschoven. Op de dijk stond een grote ME auto met een heleboel stoere mannetjes, kennelijk waren die stand by voor eventuele gekke dingen. Trouwens de oliebollen waren ook weer een verhaal op zich. Ik had een leuk recept van een leuke vrouw met een leuke blog en dat leek mij wel wat, de ouderwetse manier van oliebollen bakken met gist etc. Goed, ik bakken, het deeg was prachtig gerezen, en de oliebollen bleken niet om te vreten, echt waar, wat een smakeloze apparaten! Dus, die heb ik in de vuilnisbak gekeild wat Roos ongelofelijk zonde vond en trachtte ze nog even van het aanrecht te redden, maar tevergeefs, ik was haar net voor . . . Dick is toen nog naar de grote stad gereden om gewone oliebollenmix te halen want nee hier in ons dorp blijven de winkels altijd gesloten op zondag.