Vakantie of er wonen zijn twee dingen die wij toch wel heel aangenaam hebben kunnen verenigen.
Natuurlijk heeft elke keuze die je in het leven maakt voor- en nadelen en mijn trouwe lezers van de Krabbels weten denk ik wel wat wij leuk en of niet leuk vinden hier en wat ik mis, en/of erg mis of totaal niet mis.
Volgens mij heb ik eigenlijk alles wel eens benoemd daar.
Maar, beloofd is beloofd en zal ik het proberen hier op een rijtje te zetten.
Ik begin met het huis.
Vanaf mijn aardse bestaan verkeer ik in de luxe positie door altijd in nieuwbouw of bijna nieuwbouw te wonen.
Ik beperk mij tot de laatste 28 jaar in Swifterbant, twee mooie woningen waarvan ik van beide nooit verwacht had die ooit eens te verlaten, en toch gebeurde dat.
Natuurlijk hadden wij daar een reden toe, logisch anders maak je, zeker de laatste rigoureuze stap niet.
En dan wonen wij nu in een huis wat nog ouder is dan ikzelf en echt waar, mijn fijnste huis ooit!
De indeling, het comfort, de ligging, isolatie op ouderwets topniveau, hoe is het mogelijk.
Let wel, dit is mijn gevoel en misschien dat Dick andere punten zou benoemen, dat weet ik niet.
En dat puntje 'gevoel' en 'mening' is ook de mijne en kan van andere Zwedenlanders wel anders zijn.
Ik moet er zelf wel om lachen want als iemand mij vraagt wat ik écht mis, buiten de 'cliché dingen' zoals kinderen/kleinkinderen, is AH . . .
Natuurlijk dat niet alleen, soms mis ik zelfs wel eens het rondje blubberbos en dan niet het bos zelf, maar wel de leuke contacten die ik daar had.
Hier kom ik echt absoluut nooit iemand tegen met wandelen en ook Elin ziet maar weinig tot geen andere honden en dat vind ik jammer.
De vaak lange, vooral hondenbabbeltjes bij AH of op straat, hè Til . . .
Uiteraard kan ik hier alles kopen voor de inwendige mens maar ja, de keuze is reuze bij AH en voel mij eenmaal in NL toch wel weer helemaal thuis bij mijn favosuper.
Tja het puntje contacten.
Ik kan hier dus echt wel 'we' zeggen, we missen onze vrienden en vooral nu ook zij ouder worden en ook wat kwaaltjes krijgen, het één wat erger dan het ander, zou ik graag even bij hen willen zijn.
Ook zij missen ons en de hondjes erg, dat weet ik.
Gelukkig hebben wij Joke en Anne en wat andere leuke contacten anders zou het eenzaam zijn.
Verder vinden wij (beiden dus) Zweedse mensen niet erg toegankelijk , vaak afstandelijk maar absoluut wel vriendelijk!
De jongere generatie is een ander verhaal en zijn toeschietelijker, uiteraard zeker in de grote steden.
Op het medische vlak is er nog veel te verbeteren of te veranderen, in onze ogen dan.
De bereikbaarheid van de gewone huisarts is niet te vergelijken met dat wat wij in NL hadden.
Het is een heel bureaucratisch gebeuren om aan de tafel bij de huisarts te komen, je hebt een ivoren toren idee, gaat over heel veel schijven.
Nou moet ik er ook eerlijk bij zeggen dat wij in Swifterbant wel heel erg verwend waren want ik hoor van andere NLers dat het bij hen niet veel anders toe ging dan hier in Zweden.
En nóg doen wij wel eens een beroep op hen, we blijven op de passantenlijst staan wat ons toch een prettig gevoel geeft.
Laatst had Dick een gegeven nodig uit zijn medisch dossier wat niet is overgegaan naar Zweden, vinden zij hier niet nodig.
Nou één belletjes naar Swifterbant 'een momentje' en ja hoor huppakee daar was het al en gelijk de vraag, 'met uw vrouw alles ok?'. . .
Ben je hier eenmaal over de drempel bij een specialist, dan heb je niets meer te klagen, er wordt ruim tijd voor je genomen én heel belangrijk, naar je geluisterd.
Alles gaat over heel veel schijven, heb je een persoonsnummer dan tel je mee en dat hebben wij gelukkig.
Het duurt even en veel info nodig voor je dit hebt maar dan gaan de deuren ook voor je open.
Zelfs een telefoon abonnement afsluiten kan niet zonder pn.
In NL hoor je wel eens zeuren over privacy, nou hier in Zweden heb je die totaal niet!
Er bestaan gewoon openbare websites waarin je alles kunt vinden, ook van je buren, hoe zij heten, hoe oud zij zijn, wat hun huis gekost heeft, en noem maar op.
Tegen betaling van een klein bedrag geloof ik, kun je zelfs lezen wat hun maandinkomen is, wat voor huisdieren zij hebben en zelfs het ras.
Het verkeer hier is een verademing, nou weet ik dat niet in grote steden hoor, want ook Stockholm kent zijn specifieke problemen, maar gewoon hier op het 'platteland' is er totaal geen agressie of ongeduld.
Grappig hè dat het hier platteland heet, daar hebben wij als NLers heel andere associatie mee!
Wat mij helemaal is mee gevallen zijn de winters!
Je denkt lang, donker en koud.
Nou is dat natuurlijk ook zo maar ik hou er toevallig van en vind het rustgevend.
Dick denkt hier iets anders over en zou het liefst de winter wat verkorten door een paar maanden naar het zuiden te gaan.
Ik wil de sneeuw niet missen en het fijne sfeertje, knerpende spikes door de sneeuw, bevroren snot in je neus, honden jassen aan, heldere sterrenhemel, alles licht buiten door de sneeuw, heerlijk!
Ik ben geen klimaatontkenner (denk wel dat de hoofdoorzaak niet de mens is maar een natuurlijke cyclus) en ook hier zijn er veranderingen merkbaar, winters zijn minder koud maar voor ons geweldig!
Kortom, hier zijn we nog niet uit.
Het enige lastige voor mij dan, is de lage luchtvochtigheid wat zich uit in veel hoesten en voor de nacht naast het bed een luchtbevochtiger aan staat, anders ben ik wel erg hinderlijk voor Dick met mijn gehoest.
Nogmaals, hier MIJN belevenis en MIJN gevoel en MIJN kijk op het Zweedse leven!
Dit is het voor nu even, komt vast nog wel een deel2 omdat ik vast nog wel iets bedenk wat ik vergeten ben!