MENU

2017 deel 1
 
Zondagmorgen 31 december. Nou Swifterbant staat goed op de kaart weet ik inmiddels . . . gistermiddag bereikte mij ook al berichtjes vanuit o.a. Spanje, België en Frankrijk!
Toen ik gistermiddag met de meiden langs de buitenkant van het bos liep zag ik met veel geluid en optische signalen de ambulance rijden en mijn gedachten op dat moment?
'Zo dat is klauwtje nummer één, ten prooi gevallen aan vuurwerk'. . . maar dat het nog veel fraaier zou worden had ik niet kunnen én willen bedenken.
Tja natuurlijk erg, maar vind ik het écht erg?
Niet echt dus, hoewel die man van mij niet direct dood had gehoeven hoor, dat nou net niet maar . . .
Dit bedoel ik, deze man was al jaren elk jaar om deze tijd, oervervelend met illegaal (vaak ook zelf gemaakt) zwaar vuurwerk en was hier ook de hele middag al mee bezig!
Waar was in godsnaam de politie en hoe is het überhaupt mogelijk dat hij dit al die tijd ongestoord kon doen?
Zielig voor zijn twee kinderen die er met hun moeder (dom wijf) bijstonden en gezien hebben hoe hun vader tot jam ter aarde stortte . . .
Deze kinderen zijn voor hun leven opgezadeld met een gigantisch trauma. 
Mijn god zeg, wat een godvergeten onverantwoordelijke ouders hebben die kinderen, hoe bedenk je dit alles?
Vanmiddag is er hier een bijeenkomst in de kerk met slachtofferhulp en de burgemeester en kun je vragen stellen.
Nee natuurlijk ga ik daar niet naar toe maar mijn vraag aan de burgemeester zou toch wel zijn hoe dit alles gewoon ongestoord plaats heeft kunnen vinden!

En wij vanavond?
Wij ontvluchten zelfs onze woonplaats en is het niet een groot schandaal dat dit noodzakelijk is?
Om 22.00 uur gaan wij weg met onze meiden en gaan naar een afgelegen plek, namelijk de Afsluitdijk en gaan het onaangename verwisselen met het aangename.
De dijk is door kunstenaar Daan Roosegaarde, omgetoverd tot een prachtig verlicht geheel met verlichte, heel aparte kunstwerken.
Wij wilden sowieso hier nog naar toe omdat bepaalde kunstwerken er maar tot half januari zullen staan en besloten wij dat dit een mooi oud- en nieuwjaarsnachtdoel is.
Inclusief oliebollen en warme choco!
Ik wens jullie een veilige jaarwisseling.
Tevens hoop ik dat ik jullie niet al te veel geshockeerd heb met mijn persoonlijke mening over het gebeurde hier in Swifterbant.

----------

Zaterdagmorgen 30 december. Het is écht waar maar wij hebben nog nooit een vuurwerkbange hond gehad in bijna 45 jaar maar nu vrees ik toch het ergste . . .
Gisteravond om 11 uur, tussen twee tv optredens van de Rolling Stones door, liet ik even de meiden plassen.
Dit doe ik altijd twee om twee, eerst Muis en Laura en daarna Emma en Roos.
Ik was nergens op bedacht, ging met shift 2 de straat op en plotseling, GVDDDD gigantische klappen heel dichtbij met een hoop lichtherrie.
Voor mezelf kon ik mij nog beheersen maar Emma schrok zich werkelijk compleet uit haar jasje vandaan, dit heb ik nog nooit gezien!
Koeltjes van buiten maar kokend van binnen liep ik gewoon net als altijd naar het grasveldje maar Emma ging geen plasje doen en Roos?
Ach die keek een keer omhoog, een keer naar mij en ging gewoon net als anders plassen, ja typisch Engels zou ik weer zeggen.
Emma was in alle staten en ik heb een keer heel hard KL.........N geroepen, godzalmebware wat was ík pissig!
Wanneer wordt dat asociale klotevuurwerk nou eens verboden?
Natuurlijk, ook nu mag het nog niet afgestoken worden maar geen gezagsdrager die er op let want die zijn er in dit dorp niet eens!
Wel hebben we een slappe (wel aardige hoor) wijkagent die gewoon lekker meepraat met dat zootje tuig en volgens mij zijn die agenten er ook alleen maar om te luisteren naar die straatratten en niet naar fatsoenlijke burgers.
Ja dat ben ik hoor als zou je dat niet zeggen als je mijn krabbel van vandaag leest . . .
Wel ben ik na een kwartier voor de vorm weer even met Emma en Roos naar buiten gegaan, naar het grasveldje en Emma was gekalmeerd, maar toonde toch nog wel wat tekenen van ongerustheid, geen paniek maar ging toch nog niet plassen.
Verder heb ik intens genoten van het optreden van de Stones, wát een energie hebben die gasten zeg, vooral Mick Jagger, zoals die over de bühne rent, niet te geloven!
Hoewel zeker niet moeders mooiste, is hij ook nooit geweest vind ik hem wel heel bijzonder sensueel en kan hij mij nog altijd wel bekoren!

----------

Vrijdagmorgen 29 december. Nou ik was toch niet helemaal een dom geitje gisteren want er had nog een dop op gemoeten, wat ik dus echt niet wist en Dick ook later tot de ontdekking kwam, poeh poeh wat een opluchting . . .
Vanmorgen was het lekker bevroren in het bos en kreeg ik een redelijk schoon poppetje mee naar huis, nou ja, ik moest haar wel stevig met de handdoek afdrogen hoor en daar schijnt een waterblazer dan weer super voor te zijn, die blowt gelijk al het zand en troep er uit. Vandaag toch maar eens gaan googelen naar zo'n ding en waar ik hem het goedkoopste kan kopen.
Ik heb nu een boodschappenlijstje naast mijn leppie liggen, en staat er oliebollenbakspul op!
Ja ik vind het altijd leuk om die dingen zelf te bakken en krijgen dan bij mij ook altijd de meest vreemde vormen en gekke uitsteeksels.
Hoewel wij dit keer met de jaarwisseling onderweg zullen zijn . . . nee wij gaan niet met vakantie en ook niet op visite maar ik heb wat anders bedacht om die uren gewoon niet thuis te hoeven zijn . . .
Ik had liever met de caravan (nou met een camper natuurlijk maar die hebben we (nog) niet) weg gegaan maar ja die is gegijzeld.
Toen wij bij die stalling gingen staan kon je hem tussendoor altijd ophalen, alleen twee dagen van tevoren even bellen maar helaas hadden wij dus de nieuwste reglementen, die jaarlijks bij de rekening komen, niet gelezen . . .
De stinkerds, je mag hem tussendoor nu niet meer ophalen, die boeren worden steeds gekker hier in de buurt!
We hadden ook een leuke kerstvieruitnodiging bij onze Duitse vrienden gehad waar wij normaal gesproken naar toe gegaan waren, maar zonder eigen overnachting accommodatie wil ik gewoon niet met 4 honden.
Andere stalling zoeken dus.

----------

Donderdagmorgen 28 december. Vanmorgen in gevecht met de waterslang, ik zelf en de hele keuken werkelijk zeiknat! Omdat de buitenkraan niet door gaat, op advies van iemand die verstand van zaken heeft, en kennelijk ook niet op mijn eurootjes zit te wachten, hebben we een slang met koppeling aan de kraan, die ik dan door het keukenraam frommel om poppetje buiten met warm water af te spuiten.
Want als er één hond twee maal per dag godvergeten smerig is, is zij het, en ja we zijn er gelukkig mee . . . toch wel . . .
Kennelijk snap ik het systeem met zo'n dop nog niet helemaal want wat ik ook deed, water kwam er niet uit en jaha natuurlijk wel toen ik hem loskoppelde van de kraan, wat dit geitje dan ook 3x gebeurde.
Het water spoot tot aan het plafond en droop langs de muren en kasten naar beneden.
Uiteindelijk heb ik die rotdop er af gehaald en poppie zonder doseerdop afgespoeld, nou zeg maar gewassen, want ik had zelfs shampoo nodig! En omdat ik een pietlut ben met de honden staat nu lekker de pelletkachel aan want mijn poppetje mag het vooral niet koud krijgen cq hebben!

----------

Woensdagmorgen 27 december. Ja jee en nu dus weer op naar de oliebollen, lekker hoor maar o god wat moet ik straks weer aan de slag met de overtollige kilootjes . . . en ik heb nog zoveel lekkers te gaan . . . Prachtige kerstpakketten gekregen met de lekkerste dingen en dat moet toch op natuurlijk!
Dick moet zich nog door twee grote luxe kerststollen worstelen, en dat hoef ik niet want er zitten noten in en daar is vonnetje allergisch voor, maar het is geen struggle voor hem hoor want hij is helemaal gek van kerststollen!
Voor het ontbijt stol, bij de koffie stol, bij de lunch stol  en in de avond ook nog stol, zo komt hij er wel door heen.
Gisteravond stond per ongeluk de tv nog aan na het journaal (wat ik niet kijk)  en begon Lenette van Dongen, die ik dus voor het eerst zag en ik vond het echt hartstikke leuk!
Inmiddels hebben de spikkels ook al een stuk tulband in hun maagjes gekregen, eerlijk gepikt en zij konden het volgens mij wel aardig waarderen, ach voor hen is het ook kerst zullen we maar zeggen!
Op de radio staat top 2000 te jammeren en het kan mij nog niet echt bekoren, zo af en toe hoor ik wat leuks maar over het algemeen vind ik het toch echt bagger, of het moet nog aangenaam worden, maar dat zal absoluut aan mij liggen, maar momenteel gaat mijn voorkeur nog uit naar Spotify met mijn eigen muziekkeuze . . .

----------

Dinsdagmorgen 26 december. Zo kerstdag twee en gisteren hebben we een heel gezellig dag gehad met al (nou veel dus want niet iedereen waar wij van houden was er, dat kan nou eenmaal niet) die ons lief zijn!
Emma heeft een hekel aan drukte en heeft een aantal uur lekker op onze slaapkamer gelegen met Muisje, voor wie ik het zelf te veel vind.
En ja die spikkels, vinden alles prachtig, kleinkinderen die knuffelen en spelen vinden zij helemaal geweldig en dan ook vooral het eetwerk wat wel eens even zonder toezicht bereikbaar is . . .
Vandaag dus rustig aan en o.a. twee maal een vaatwasser leegruimen en verder hoef ik in huis niets te doen, dat hadden we gistermorgen al gedaan . . . en vanavond restjes eten.
O ik heb nog één opmerking, ja toch wel.
Vandaag de dag krijg je veel kerstwensmails of FB berichten en ik zeg het heel eerlijk, ik vind dit helemaal niet leuk, hoe goed bedoeld ook.
Geef mij maar gewoon een gezellige kerstkaart met een persoonlijk woordje er op want ik hang alle kaarten op en vind dit elk jaar weer zo'n leuke kerstdecoratie!
Dus lieve mensen doe mij een pleziertje volgend jaar . . .

----------

Maandagmorgen 25 december. Allereerst natuurlijk al mijn lezers een fijn en gezellig kerstfeest!
Ik heb gisteren lekker gekokkereld en vandaag alleen nog de finishing touch . . . en uiteraard de kamer een beetje aan kant maken . . .
En zoals bij jullie ook allemaal denk ik, het gewone ritme met honden wandelen etc. blijft van kracht, daar kan niets verandering in brengen.
Nu even over Roosje, zij fladdert figuurlijk altijd overal tussendoor, zonder op te vallen, een makkie dus!
Altijd vriendelijk, ook buiten tegen alles en iedereen, en een onaardige hond? Ach dan kwispel je gewoon en draait je hoofdje af, toppunt van conflictvermijding wat altijd helpt, en loopt rustig weer terug naar mam, en zo kabbel je altijd overal tussen door zonder ooit ook maar ergens een probleem van te maken of te veroorzaken!
Maar toch wel iets . . . ik geloof dat ik een bevallingskit moet gaan meenemen want tegenwoordig moet zij vaak tijdens het wandelen bevallen van een grasjong in stuitligging en dat vraagt om mijn hulp ieuwwwwww
Geen grote groene bladeren meer voorradig in de natuur en vaak kijk ik een beetje hulpeloos in het rond en vergeet telkens toch weer om hier op voorbereid te zijn. En uiteindelijk komt het jong wel levenloos tevoorschijn maar dan ben je wel 10 minuten verder en soms met poep aan mijn vingers.
Je moet als honden bezitter ook wel van alle markten thuis zijn hoor en je hand letterlijk en figuurlijk niet omdraaien voor een bevallinkje onderweg, ook al is het kerstmis!

----------

Zondagmorgen 24 december. Sorry voor de geen krabbel gisteren en kan ik mij voorstellen dat jullie dachten dat er wat ergs zou zijn. . . Maar niets van dit alles hoor, maar wij moesten gistermorgen om 11 uur al in de Achterhoek zijn voor montage van onze autorekken.
Nou ze zijn echt heel mooi geworden precies zoals wij het in onze gedachten hadden, wat een kunstwerk!
Een beetje apart mannetje die ze gemaakt heeft maar dat even ter zijde.
Wij hebben de achterbank uit de auto en het rek staat achter de voorstoelen maar wel een stukje ruimte er tussen voor bagage. Ook bij de achterklep hebben we nu een hek, met twee deuren die op slot kunnen als je de klep open zou willen zetten terwijl de meiden er in zitten.
Ik vond daar een hek absoluut noodzakelijk want de Dobló had twee achterdeuren wat ik op zich gewoon veel veiliger vind als je je honden er uit moet halen. Maar deze auto heeft een klep en aangezien ik veiligheid voor alles vind gaan, móest er van mij een hek voor zitten.
Het heeft wat gekost maar dan heb je ook wat . . .
Zo en nu ga ik kokkerellen voor morgen . . .

----------

Vrijdagmorgen 22 december. Ik ben mij rot geschrokken vanmorgen. Toen ik vanmorgen best vroeg, het was nog schemerig, bij het bos aan kwam stond er een voor mij vreemde auto en schiet ik in een lichte alarmstand want ik vraag mij altijd af wat iemand hier zo vroeg doet . . . behalve ik zelf natuurlijk haha.
En ja hoor, net het pad op en zag ik het al, een mevrouw lijnde snel haar hond aan, een luid blazende Tervuerense herder, ook vaak van die schatjes.
Dus veel commotie, mijn honden komen daar niet in de buurt maar worden hierdoor wel getriggerd wat zij luid en duidelijk laten horen.
Ook Muisje deelt in de opwinding al hoor je haar niet meer blaffen, daar heeft zij geen lucht genoeg meer voor maar hoor je een vreselijk eng schrapend geluid waarbij zij het benauwd heeft.
Ik  kijk naar haar, en wat nog nooit gebeurd is, zij ging languit op haar buik liggen met haar snuitje plat op de grond en ik stond als vastgenageld aan de grond.
Even wist ik niet wat ik moest doen en dacht dat zij ter plekke . . .
Mijn verstand won het op dat moment en ik ging naar haar toe, praatte tegen haar, gaf haar een kusje op haar lieve bolletje en gelukkig keek zij gelijk naar mij op en ben zo een paar minuten blijven staan, herder was inmiddels weg.
Omdat ik het te koud vond op het natte gras zei ik tegen haar, 'nou kom op Muisje' en ja hoor zij stond weer op en huppelde in een vaartje weer weg en alles was weer voorbij.
Bah ik zie dit wel als een 'wake-up call'. . .

----------

Donderdagmorgen 21 december. De winter is vandaag begonnen en ik hoop wel op nog wat winterweer hoor, dan niet met de kerst want ook dat vind ik nergens op slaan.
Zoveel mensen die op familiebezoek gaan, je moet er toch niet aan denken dat je dan die bak sneeuw van vorige week hebt, dat is gevaarlijk! Er zal maar iets gebeuren, nou dan is de kerstviering voor altijd besmet.
Met Muisje heb ik de buitenronde sinds een paar dagen ook omgegooid, nou niet helemaal hoor, maar ik ben van de week eerst naar de apotheek gegaan en een rugzak vol geduld gekocht . . .
Ik wil haar het laatste deel, want ja dat is de realiteit, van haar leven, nog alles geven wat in mijn macht ligt om haar optimaal van het leven te laten  genieten, en dat betekent dat zij weer 'gewoon' los gaat in het bos . . .
Ogen in mijn achterhoofd en waar ik dan ook maar ogen kan hebben, constant attent zijn op haar signalen zoals bijv. dat zij van een afstandje stil gaat staan en afwacht of ik het in de gaten heb, en een seconde van onachtzaamheid van mijn kant zorgt voor een uitspatting naar links of rechts het bos in . . . want de spirit zit er nog steeds in dat heb ik al gezien!
Zij vindt het helemaal geweldig, duikt in het water door de greppels, ligt te rollen in het gras en maakt sprintjes met de ander meiden, waarbij zij al snel verliest hoor, maar dat maakt niet uit, lol heeft zij wel! 
De afgelopen 1.5 jaar ben ik natuurlijk noodgedwongen behoorlijk in beslag genomen door poppetje, maar nu hoeft dat godzijdank niet meer en kan ik, zonder ook maar op de setters te letten, mijn aandacht aan Muisje geven tijdens de wandelingen!

-----------

Woensdagmorgen 20 december. Gekke mensen vaak zeg. Toen ik vanmorgen na het honden wandelen gelijk naar Dronten reed voor een snelle boodschap was het bij aankomst nog niet echt druk en kon ik zo een parkeerplaatsje in rijden.
Dat was na een kwartier toen ik terug kwam, totaal anders, de ratrace was begonnen.
Ja ik moest achteruit het plaatsje uit en inmiddels stonden er 3 auto's van verschillende kanten vlak achter mij, allemaal azen op mijn plaatsje maar zij gaven mij geen van allen de ruimte om achteruit te rijden en het plaatsje vrij te maken, zo bang om te laat te zijn . . .
Dit vroeg dus om een onorthodoxe actie van mijn kant, gewoon het er op aan laten komen en achteruit rijden, ja natuurlijk hard getoeter en anderen die mij aan keken alsof ik geen auto kon rijden, maar dat zij allemaal zelf de oorzaak hiervan waren, kwam kennelijk niet in de botte breintjes op.
Zij vonden denk ik ook allemaal dat 'die ander' maar opzij moest gaan, en als ééntje van de 3 mij nou twee metertjes ruimte gegeven had was er niets aan de hand geweest!
Getverdemme hier kunnen dus de engste dingen van gebeuren en woon je in een échte grote stad dan kun je een mes tussen je ribben, een pistoolschot in je bast krijgen of minimaal een blauw oog!
Dit was dus de laatste keer dat ik mij in zo'n achterlijke situatie ga begeven want dít bedoel ik dus met die idiote ratrace deze dagen!
En ja uiteraard gisteren weer heel gezellig met die lieve Klára!

----------

Dinsdagmorgen 19 december. Nou en net komt er een mannetje met een auto ambulance en wordt ons trouwe Doblootje opgehaald . . . wij zijn altijd een ietwat gevoelig met dit soort dingen . . .

Vandaag eigenlijk een soort mijlpaaldag, we zijn nu precies 6 maanden na de heupkopresectie operatie van poppetje en die tijd staat er ongeveer voor om te revalideren en de balans op te maken.
Zo rond deze tijd is het zoals het is en verandert er nog weinig tot niets.
Maar wat ons betreft, er valt helemaal NIETS meer te veranderen of te verbeteren, HIEP HIEP HOERA!
Wat een prestatie heeft Bob Carrière geleverd en wij toch ook wel een beetje!

Zo, net even gekeken hoe de auto opgeladen werd, en daar stonden wij, zij aan zij, ik jankend natuurlijk en Dick bekende toch ook echt wel aangedaan te zijn.
Ik had het gevoel dat wij naar een uitvaart van een bekende stonden te kijken, ja gek maar wij hadden echt een klick met dit bakkie.
Toen hij uit beeld verdween zei ik nog tegen Dick dat hij hem maar terug moest halen . . .
Wendy opperde al dat wij hem maar in de tuin moesten zetten als bloembak of hem in onze tuinkamer gebruiken en ombouwen als tweepersoonsbed.
Ja lach er maar om hoor . . . mag wel . . . maar goed, over dit verlies komen we ook wel weer heen.

Nu stop ik want ik heb nog veel te doen en vanmiddag weer een gezellig cappuccino afspraakje met Klára in de Hema want wij moeten zo af en toe weer eens even gezellig bijpraten!

----------

Maandagmorgen 18 december. Ach nee gisteren echt geen tijd voor een krabbel gehad, we zijn om 9 uur al vertrokken voor een wandeling met de Ierse setterclub in NH. Een aangezien we toch ook altijd een programmaatje afdraaien voor we weggaan, hondjes in  het bos uitlaten, kort maar krachtig, de meisjes eten geven en dan wij zelf natuurlijk ook nog.
Hoe komen we nou weer aan de ISC?
Wij ontmoetten de regioleider op de Zweden XL beurs en we bleken elkaar nog te kennen van ruim 40 jaar geleden . . . hij nodigde ons uit omdat hij het zo leuk zou vinden als wij ook met onze Gordon en Engelse setters mee zouden wandelen, vandaar!
Vlak voor wij weggingen nog even gebeld met Peter en Astrid of ook zij zin hadden met hun 4 spikkeltjes en hen kennende wist ik dat zij hier voor te porren zouden zijn en dat was dus ook zo!
Het was een prachtige wandeling in Schoorl, schitterend weer, heerlijke honden en gezellige babbelige echt NH mensen, ja dan kun je ook goed voelen dat ook onze roots daar liggen!
Na de afwisselende wandeling van 2 uur, dus geen kinderachtig rondje, gezellig bij de 'Bokkesprong' binnen gezeten bij het open haardvuur met warme choc en appelgebak, beiden met slag . . .
En weer was, ís moet ik zeggen, onze blijdschap over poppetje zo groot en het genieten mét en óver haar is voor ons de grote kers op de taart!
Zo als zij mee doet in zo'n grote groep honden, zonder beperkingen, het blijft voor ons elke keer weer een wonder, waar wij eindeloos over kunnen praten, ook met elkaar!
Ik weet het, ik zeur hier vaak over maar kan het niet na laten om het telkens te zeggen, dus zullen jullie dit nog vaak moeten lezen . . .

----------

Zaterdagmorgen 16 december. Gisteren schreef ik over de overdaad aan luxe vreetwerk in de winkels en hoewel Dick ook helemaal niet van het luxe voer is, geef hem maar aardappelen, sperziebonen en een doodordinaire Hollandse gehakt bal, verwijt hij mij regelmatig mijn typisch NL calvinistische trekjes, om vooral niet boven het maaiveld uit te steken en van 'doe maar gewoon dan doe je gek genoeg' . . .
Zal best wel zo zijn hoor, maar ja, je afkomst verloochen je niet én ik schaam mij daar ook niet voor want ook dat heeft weer z'n voordelen.
By the way, net keek ik eens even op wikipedia naar Calvinisme en ik herken wel iets maar toch echt niet helemaal hoor en dat zal ik Dick straks toch even onder zijn neus wrijven, en daarbij is hij zelf ook niet zo'n nieuwlichter!
Vandaag was ik iets later met de wandeling en door het dorp rijdend zag ik veel hondjes uitgelaten worden en het is niet te geloven, ik heb er 3 gewoon zien kakken terwijl het ook niet opgeruimd werd, bij eentje dacht ik het maar toen ik in mijn achteruitkijkspiegel keek zag ik dat zij geen poepzakje maar haar mobieltje pakte.
Toen ik bij het bos aan kwam lag daar een uitgespreide zooi van snackbarresten, inclusief bierflesjes en lege sigarettenpakjes.
Ik geloof dat mijn calvinisme toen tot het hoogtepunt steeg . . .
Ach ja mijn nieuw gefrotte kerstdecootjes hangen in de boom hoor en zijn erug leuk geworden, al zeg ik het zelf!

----------

Vrijdagmorgen 15 december. Ach ja, hechtinkje er uit, spoelen met H2O2,mwah er is nog iets uit mijn schooltijd blijven hangen en toch wel grappig want ik denk dat de scheikundige symbolen er destijds echt ingehamerd zijn want volgens mij kan ik er nog aardig wat reproduceren! (Zo dreunde mijn vader op zijn 93e nog altijd de Duitse naamvallen en keuzevoorzetsels in een sneltreinvaart op!)
En uiteraard een ab kuurtje en het gaat al iets beter hoewel ik mijn geknutsel gisteren snel voor gezien hield en ik liever lekker warm, met twee gestapelde stippels op schoot en een deken over mij heen zat te lezen waarbij regelmatig mijn oogjes sloten . . .
Niet dat ik daar nou op zit te wachten, want dat gaat echt ten koste van mijn nachtrust en lig ik in het donker te staren en zoeken naar iets om te piekeren, en dat lukt dan ook wel.
En toch, hoe beroerd je je ook voelt (ik nu niet hoor, want ik voel mij ok nu!) omdat je honden hebt en een groot verantwoordelijkheidsgevoel, blijf je in je normale ritme en veeg je je zelf ook in de middag weer bij elkaar en gaat een lekkere wandeling maken en geloof mij, ik knap van een wandeling van een uur meer op dan dat gehang 3 uur in een stoel!
Dus, ik ben nu klaar met lichamelijk gezeur.
Met frisse moed pak ik direct weer mijn knutseldingetjes want in de boom aan de muur moeten nodig wat versierseltjes komen en heel leuk, er hangen wel al lampjes in, staat zo gezellig, ik ben namelijk ernstig van de lampjes, kaarsjes etc.!
Net heb ik wel alle kerstvreetboekjes van AH, Aldi en nog meer op een stapel gelegd voor in de papierbak . . . ja ik zeg eerlijk dat ik ze wel bekeken heb maar word er toch altijd wel een beetje droevig van.
Zoveel verschillend en apart vreetwerk en vraag mij altijd af of dit nou echt allemaal nodig is, het voelt voor mij zo decadent.
En dan volgende week, in de winkels, die totale ratrace . . . nee is aan mij (ons!) niet besteed.

Lieve Til, wanneer stopt het nu bij jullie? Zullen we de kaarten op het nieuwe jaar zetten? Kus van mij.

----------

Donderdagmorgen 14 december. Nee niet leuk. Ik heb al eens meer gezegd, hier geen 'operaties' zonder complicaties. Vanmorgen stond ik op met een dikke wang. Natuurlijk voelde ik em gisteren al aan komen maar dan gun je jezelf nog maar een dagje met paracetamolletjes om het even aan te zien en af te wachten.
Direct dus naar de tandarts om het te laten nakijken en terug te keren met een ab kuurtje.
Vandaag ga ik mij verder bezig houden met zelfgemaakte kerstversiering, gemaakt van klei en keramisch porselein, ik ga het lekker inkleuren vandaag.

----------

Woensdagmorgen 13 december. Een natte wandeling maar nog steeds in een besneeuwd bos. Ik hoop één ding, en dat dit het niet was voor deze winter, graag nog een paar weekjes van dittum!
Het fijne na zo'n tijd is het dan ook leuk als het gewoon weer lente wordt!
Natuurlijk is het zo dat ik hier dingen verkondig waarvan ik weet dat veel van mijn lezers het niet met mij eens zijn, maar dat geeft niet.
En ja Cilia, heel vroeger, als klein iel kleutertje, zelfs nog vóór de pre historie was ik als de dood voor de tandarts, je zat in een overvolle wachtkamer met zwijgzame mensen en in de kamer naast je hoorde je die gierende snaarboor, die aangetrapt werd met de voet en daarbij een ongelofelijke barse onsympathieke man met een streng brilletje . . .
Godzijdank zijn die tijden toch wel heel erg veranderd hoor en bij een tandarts hoor je namelijk geen pijn te hebben maar toegegeven écht leuk is het natuurlijk nooit.
Hoe komt het dat mijn honden en die van jullie ook waarschijnlijk, zo bovenmatig veel energie en bewegingsdrang hebben als er sneeuw ligt?
Het poppetje heeft ons weer vreselijk laten verbazen, niet te geloven, wat een snelheid en het is een ware atleet geworden!
Gisteren was zij weer goed 'on the run' met Emma en Roos, zij had namelijk een grote stok en denderde door toch echt nog hoge sneeuwmassa's heen, springen, graven en toen ik met iemand stond te praten geloofde hij niet dat zij aan één kant geen heup heeft.
Nee volgens hem kon dat nooit en vergis ik mij . . .
Maar ja, ik weet toch echt wel beter!

----------

Dinsdagmorgen 12 december. Godsamme wat een wintertje zeg! Helemaal leuk en vooral lijkt mij het kicken als je op de luchthaven staat en je vliegtuig gaat niet . . . gezellig met allemaal vreemden op een veldbedje, samen babbelen, koffie drinken mwahhh
En ja ik meen dit serieus, ik hou wel van dit soort onverwachte activiteiten maar of veel mensen het met mij eens zijn betwijfel ik echt wel hoor . . .
Het bos zag er vanmorgen toch nog wel mooi uit maar de sneeuw is nu fondant geworden en ik liep op paadjes waar nog niemand geweest was sinds gisteren, grappig toch!
Zo, ook mijn kies is er uit, wat een opluchting, hoewel het nog wel wat klopperig aan voelt. Het ging aardig makkelijk en natuurlijk word je voor zo'n slachting wel goed verdoofd en mij maken ze mij hier ook niet bang mee (normaal gebruik ik hier een andere term voor haha).
Omdat ik in de prehistorie ook tandartsassistente was, en er nog geen computers waren en wij alles met de hand deden, patiëntenkaarten invullen, foto's ontwikkelen etc.,  weet ik nu precies waar de tandarts mee bezig is en met mijn ogen dicht visualiseer ik de werktuigen die hij vraagt aan de assistente en zijn het nog steeds dezelfde benamingen!

----------

Maandagmorgen 11 december. Helemaal mijn weer hoor maar dat begrepen jullie vast al! Gistermiddag vond ik het wel even doorbijten met die stevige wind die altijd waait in de polder, maar desalniettemin, heerlijk hoor.
Zeker de ochtendwandeling was maxi super en de honden genoten met volle teugen, als je Emma ziet, een feestje om naar te kijken, zij danst en speelt de hele wandeling, en laten we het over het poppetje maar helemaal niet hebben . . .
Helaas zijn de sneeuwdagen voor mij niet volkomen leuk, ik barst sinds zaterdag al van de kiespijn. Geen gewone kiespijn maar meer een ontstekingsgevoel.
Ik heb al een aantal jaar een reddeloos verloren losse kies (helaas wel een vitale kies) met een kroon en de afspraak met de tandarts dat we hem laten zitten totdat hij problemen geeft en dat is dus nu begonnen.
Vanmiddag wordt hij er uit gehaald en ik zal blij zijn wanneer ik van dat klierige element verlost ben.
Normaal schrijf ik bijna nooit over lichamelijke ongemakken, ik heb daar gewoon een hekel aan, maar dit is toch wel erg van invloed op mijn welzijn.
Lieve Cilia bedankt voor je lange lieve bericht in het gastenboek, hartstikke leuk!
Ja gek is dat toch hè, je neemt je voor om je niet druk meer te maken maar voor je het weet zit je weer in de drukmaakflow en ben je bijna niet meer te stuiten.
Nou moet ik eerlijk zeggen, dat ik momenteel het gevoel ga krijgen dat ik mij er inderdaad al een héél klein beetje bij ga neerleggen en dát stoort mij aan mezelf toch wel een beetje, het zit eigenlijk niet in mijn aard om zo snel iets op te geven waar ik werkelijk achter cq voor sta.
Mijn sterrenbeeld is stier en eigenlijk ben ik ook lui, maar kom ik eenmaal in beweging, dan ben ik een vasthouder en ga er voor 100% voor, nu dus effe niet.
Ach verhuizen is geen optie meer, overal is wat en niets is meer zeker of heilig.
In ons geliefde Zweden waar wij eerst naar toe zouden emigreren zijn weer andere, voor ons moeilijk te accepteren problemen.
Vonneke moet gewoon leren aanvaarden dat er heel veel dingen niet naar haar zin gaan . . .

----------

Zondagmorgen 10 december. Gistermiddag naar Joke en Anne geweest, op kraambezoek, mijn god wat een heerlijk lief schattig én ook nog eens mooi pupje, met de lieve naam Dana, wat een verschrikkelijk opvretertje met een heerlijk vrij karakter!
Ja en dan zie je, hoewel het bij ons eigenlijk nog maar kort geleden is, hoeveel werk je weer aan een pup hebt en je ogen in je achterhoofd moet hebben!
Waar is zij? Wat doet zij? Wat heeft zij nou weer in haar smoeltje? O volgens mij moet zij poepen/plassen . . . en zo rol je de dag door als het puppekind wakker is en slaak je zo af en toe een zucht van verlichting als zij een tijdje onder zeil zijn!!
En dan realiseer je je ook hoe ontzettend snel het gaat en hoe kort zij eigenlijk maar echt pupje zijn.
Ook ben je altijd een ietwat gespannen als je nog meerdere honden hebt omdat het toch altijd weer afwachten is hoe zo'n klein mormeltje ontvangen wordt door de andere huisgenoten. Maar ik weet zeker, dat gaat wel goed hoor bij J&A!
Verder zijn we gisteren bij 'een mannetje' geweest die prachtige autohondenrekken op maat maakt en wij hebben hem de opdracht gegeven er wat moois van te bakken. Uiteraard heeft hij precies de maten opgenomen en naar onze wensen geluisterd . . .
Zo wordt er ook een soort bak gemaakt van zeildoek maar moeten we eerste even afwachten hoe het hondenrek in de auto zal staan want dan kunnen we precies opmeten wat de bedoeling is.
Verder ben ik in afwachting wat en hoe de sneeuw ons gaat verrassen . . .

----------


Zaterdagmorgen 9 december. Ik hoef niet eens te stampvoeten om mijn zin een heel klein beetje te krijgen . . .
Toen poppetje gisteravond bij de tuindeur naar buiten zat te koekeloeren ging ik eens kijken naar wat zij nou eigenlijk zag . . . en de verrassing was groot . . . SNEEUW!
Nu geen hartkramp een hartsprongetje, ik word gelijk overvallen door een bak energie en vroeg Dick of hij zin had om met mij mee te gaan om in het donker een bosronde met de meiden in de sneeuw te maken!
Gelukkig heb ik zo'n man die dat ook altijd wel wil en hij zei gelijk ja en hebben we een heerlijke wandeling gemaakt die de honden helemaal geweldig vonden, in het donker, in de  sneeuw in het bos.
Hoe spannend wil je het hebben voor een hond, nou voor ons ook hoor, wij hebben ook genoten!
Morgen weer???????

----------

Vrijdagmorgen 8 december. Ter bescherming van mezelf probeer ik een streep te zetten onder dat bosgebeuren, het is duidelijk een verloren zaak.  
Ik heb een paar mensen er gisteren over gesproken en het antwoord is globaal 'ach een paar windmolens langs de rand van het bos is toch niet zo erg'. . .
Zij hebben dan geen idee hoeveel ruimte het hele project gaat opslokken, er moet sowieso al 20 meter vanaf de slootkant gewerkt worden en dan die giga apparaten én nog eens een weg er langs. Ik heb gisteren in het bos al bomen met hel oranje gekleurde strepen gezien en daar gaat de weg kennelijk lopen, en ik schrok mij een slag in de rondte.
Kijk, dáár denken mensen dus niet aan, die hebben ook geen idee dat het de langste en dikste windmolens zijn die er bestaan, die op die plekken komen.
Maar ik stop met uitleggen en piekeren, ik krijg er hartkramp van.
Het is een totaal uitgemaakte zaak en ik moet het maar accepteren, zoals zoveel dingen die in de wereld of, wat dichter bij huis, in ons land gebeuren, het is zoals het is.
Dus nu weer even over de honden, ik heb hen vanmorgen gelukkig droog over gekregen en ik dacht aanvankelijk ook 'schoon' maar dat bleek een misrekening.
Poppetje wás nog redelijk schoon maar ging midden in een modderplas liggen om een stokje uit haar broek te plukken, zij lette totaal niet op waar zij ging liggen en het interesseerde haar ook helemaal niet  . . .
Dat kleine ding versiert het toch elke dag weer om stinkend smerig te worden!

----------


Donderdagmorgen 7 december. Ja helaas beste mensen het is écht waar. En volgens ons staan wij al voor een voldongen feit. Er gaan twee gigantische windmolens komen in ons bos . . . het is godsgeklaagd.
Ongeveer 1/3 van het bos moet opgeofferd worden, wie had dit ooit van zijn leven voor mogelijk gehouden?
Vier kleine zwarte stipjes op de kaart aan de rand van het bos . . . en bedenk dan hoe groot die diepladers zijn die die apparaten in gedeelten in het bos moeten brengen en neerplanten! Daar is een simpel bosweggetje niet voldoende voor hoor en zeker niet op die zachte bodem daar!
Dit gaat een enorme slachtpartij worden!
En het geluid van die molens zal ons gaan begeleiden tijdens  een wandeling door het schamele overgebleven restje bos . . .
Zachtjes aan is dit project onder dekking van het andere item, nieuwe woningbouwlocaties (jee wat fijn beste brave naïeve burgers dat wij mee mogen denken), er door gedrukt.
Gisteravond was de presentatie en uiteraard wisten wij dat zij bezig waren met die windmolens maar ons was gewoon voorgehouden dat er oude vervangen werden door minder molens maar dan groter . . . de viezeriken.
De lachende partij?
Jawel de boeren die voor veel geld hun land verkopen en er zelfs Tesla's voor aangeboden krijgen áls zij hun land maar ter beschikking willen stellen!
Dit zuig ik niet uit mijn duim, dit is de realiteit en op internet terug te vinden en is mij sinds net ook bekend dat Tesla zelf in het hele windmolenproject participeert!
De rijkste boer uit de omgeving is de grote aanjager achter het windmolenproject op deze wijze, hij is hier een aantal jaar geleden al schatrijk van geworden en ook dit is geen bedenksel van mij (ook hij rijdt een Tesla)
Bovendien is het nog een bijzonder onsympathieke, arrogante, onbenaderbare man ook, maar dit terzijde.
Jawel we zagen dit soort dure auto's gisteravond al staan in de buurt . . .

----------

Woensdagmorgen 6 december. Zo dat zwartepietengeneuzel is gelukkig ook weer voor een klein jaartje voor bij. Ik heb mijn wandeling vanmorgen een beetje proberen aan te passen en bij het in de buurt komen van de tectylsloot heb ik het poppetje maar even aangelijnd.
Gisteren ook weer grappig, ik zag dat Muisje een aantal maal met haar hoofdje schudde en klapperde met haar oren. Dus even een oorinspectie, wat zij niet leuk vindt en daar kom ik zo verder op.
Ik zag wat viezigheid, dat noemen wij oreline en heb ik mijn 'orenkit' er bij gehaald en een druppeltje in haar beide oortjes gedaan, wat zij al helemáál niet leuk vindt.
Het grappige was dat Muisje daarna gewoon ging liggen maar Laura, die één keer in haar leven ook een oorduppeltje gehad heeft, zich ging gedragen alsof zíj oordruppels gehad had!
Zij werd helemaal dol, vloog over de bank en stoelen en op haar hondenbed (ja hebben we ook maar wordt weinig gebruikt) wreef met haar oren over het bed, stond op en ging zich overdreven uitsloven met de Kong, ook dat was weer vermakelijk om te zien en heeft zij aan mij een dankbaar publiek!
Goed, nog even over Muisje die niets meer leuk vindt, in zoverre dan, alles waar je bij hondenverzorging aan denkt, bijvoorbeeld, trimmen, borstelen, oortjes kijken, nagels knippen etc. Is natuurlijk niet handig want ik doe dit dus allemaal maar niet meer want . . . ik ben erg bang dat zij 'er in blijft' want ik weet natuurlijk dat zij een lek hartklepje heeft!
Zij wordt zo gespannen van dit soort acties (ik dus ook) dat zij gaat hyperventileren, althans daar lijkt het op en dat vind ik zo eng.
Nou ben ik natuurlijk wel een gt'er bd en heb wel het idee dat ik een beetje genept word door haar en dat zij heeft geleerd dat dit trucje er voor zorgt dat ik stop met mijn acties, en dat zou zo maar zo kunnen . . .

----------

Dinsdagmorgen 5 december. Soms vind ik een ander zijn honden irritant maar mijn eigen honden soms ook wel, zoals vanmorgen, beide afdelingen.
Maar ik begin bij een ander zijn honden, dat praat lekker makkelijk haha
Regelmatig kom ik een aardige dame tegen met een paar honden waarvan ééntje bijzonder irri is in mijn ogen, zelf heeft zij er geloof ik geen last van en vraag ik mij af hoe dit mogelijk is en is vast toch ook weer een vorm van machteloosheid.
Dat dier blaft zo gigantisch als die een andere hond ziet, niet tot stoppen te brengen en de eigenaar doet hier ook nul moeite voor, maar eerlijk gezegd mijn handen jeuken, nou laat ik zeggen mijn voet, want ik zou in zo'n geval wel eens een licht maar duidelijk snel maar adequaat voetje willen uitdelen, puur om die blaftrance te willen onderbreken  . . .
Neehee dat doe ik niet hoor, sterker nog, ik zeg er niet eens wat van.
Als ik haar tegen kom hou ik heel even een klein sociaal praatje maar dat onzinnige geblaf, echt ik kan er niet tegen.
Die hond ként mijn honden goed, weten dat zij totaal geen bedreiging vormen en als ik na een kort praatje weg loop, ik hou dat niet lang vol, vergezeld dat dier mij en mijn honden al blaffend ook nog een tijd!
Mijn meiden geven totaal geen sjoege en doen net of dat blafbeest er niet is maar komen wel met regelmaat even naar mij toe en vanuit mijn ooghoeken zie ik dat zij oogcontact met mij zoeken, ter bevestiging van hun onlustgevoelens, en ik ga daar niet op in.
Op zo'n moment komt blafferd ook er bij en staat met zijn tanden bloot, dat is toch niet normaal meer!
Kortom ik erger mij kapot aan die hond, dat is duidelijk.
Wie van mijn eigen meisjes irri was vandaag?
Nou dat was ongewild poppetje, zij had vandaag heel veel plezier om in de lengte in vliegende vaart door die zwarte blubbergreppels te rennen en zij zag er vreselijk uit, pik- maar dan ook pikzwart, het is van die rare donkergrijze blubber die naar ijzer stinkt.
En ja zij moet dan wel in mijn schone auto en schudde zich nog uit ook daar grrrrr, dat gaf mij wel een ietwat irritatie, ik geef het volmondig toe.
Het positieve was dat ik wel genoten heb van haar plezier tijdens die modderrace!
De foto is nadat zij zich al lekker uitgeschud had in de auto . . .


----------

Maandagmiddag 4 december. Zo al een heleboel gedaan vandaag. Vroeg op om Dick voor een cursus naar Harderwijk te brengen die om 8.30 begon. Op de weg er naar toe op de buitenwegen even de meiden een snelle uitlaat.
Bij terugkomst in dorp gelijk met de hondjes naar het bos, daarna een snel bakkie en weg om boodschappen te doen.
Ik moest naar de grote stad omdat ik in het boekje van AH thermo ondergoed 'for men' zag staan en Dick dat goed kan gebruiken. Nog wat boodschappen daar en eigenlijk heb ik dit in een sneltreinvaart gedaan . . . niet omdat ik geen zin in boodschappen doen had maar om het Poppetje . . .
Toen ik wegging lag zij rustig te slapen maar net bij thuiskomst hoorde en zag ik het al, een warm, hijgend stippeltje, mijn vergeten (*&^%) boodschappenbriefje lag er versnipperd en de matten, die er nog liggen vanwege de operatie van Poppetje (hmm) waren bijna opgerold . . .
en Roos liep er tussen door met een prethoofd!
Aan de manier van blaffen als ik de voordeur open, hoor ik al dat het feest is geweest bij mijn afwezigheid . . .
Gelukkig heb ik maar aan één kant buren, een single buurman en die was er niet.
Jee Til dit gaat toch wel vreselijk snel met je hondjes, in zo'n korte tijd, bah.
Je hebt gelijk Agnes, het is pure machteloosheid zoals er zoveel dingen gebeuren in je omgeving waar je met de beste wil van de wereld niet achter kan staan, het zij zo.
Beter is het om langs je af te laten glijden maar helaas, mij lukt dat niet echt, hoewel ik het echt wel probeer.

----------

Zondagmorgen 3 december. Ja erg hè Til, en dat is nog zachtjes uitgedrukt.
Er móet gesloopt worden in het bos, zij hebben kennelijk geen rust voor het neergehaald is. En dát in Flevoland waar we al zoveel van die takkedingen hebben en overal verpesten zij het landschap. Want eerlijk gezegd heb ik in mijn energierekening nog nooit iets gemerkt van alles wat zij opbrengen. De boeren wel, die zijn hier stikrijk van geworden, een giga bedrag gekregen voor het plaatsen van die lamme dingen op hun land. Ik weet een plek in onze omgeving en als ik daar stil sta bij helder weer en 180 graden om mijn asje draai tel ik er 115 om mij heen!
Goed dat is ergernis no 1 en dan 2, de 'groei' van Swifterbant, waar geen hond op zit te wachten alleen de middenstand is hier een vette partij in, en dat wordt op 12 december aan ons gepresenteerd . . . en ja hoor wij mogen voorkeuren aangeven voor locaties (laat mij ajb niet lachen, nou eerder huilen dan)
Het komische van dit alles is wel dat ik gevraagd ben door een politiek Drontens kopstukje om deel te nemen in hun partij wegens mijn gevoel voor realiteit, maar laat het 'mijn' partij nou niet zijn . . .
Daarbij ben ik niet geschikt meer voor dit soort dingen, ga stampvoeten als ik mijn zin niet krijg . . .

-----------

Zaterdagmorgen 2 december. Alles berijpt vanmorgen in het bos, prachtig en aan één kant jammer dat de zon niet scheen maar goed, dit vind ik al prima zo!
Van de week ook nog twee reeën gezien die eigenlijk op korte afstand bleven staan om te kijken welke kant ik uit ging, voornamelijk de honden denk ik,  een moeder met een kleintje, niet zo piep maar wel een kalfje van dit jaar.
Zo geweldig dit allemaal in onze directe omgeving maar of dit een blijvertje is ga ik zo langzamerhand betwijfelen . . .
Mij is net ter ore gekomen dat SBB zonodig een stuk bos verkwanseld heeft . . . en echt waar, daar moeten twee windmolens komen!
Ze zijn werkelijk van de ratten besnuffeld hoor die milieu fanatici en geldzuchtige SBB!
Protesteren heeft geen enkele zin meer dit is namelijk achter de rug van de burgers om er door gedrukt en SBB kreeg eurotekens in de ogen *&^%$#@!
En natuurlijk zijn het niet alleen twee windmolens maar ook de ruime omgeving van die klotemolens moet gekapt en vergeet even niet de logistiek en infrastructuur . . . Zij moeten toch vanaf de hoofdweg via een weg door het bos er bij komen grrrrrrrr
Enfin, we zien wel weer, volgende week een 'voorlichtingsavond' en het doel van zo'n avond zie ik niet als voorlichting maar gewoon laten zien wat voor plan zij door onze strot duwen en verder smoel dicht houden . . .
Jaha jullie merken wel, ik ben boos op dit punt, ik loop al te lang mee in deze wereld om het anders te bekijken en weet waar het allemaal om draait, geld geld geld en hoe meer hoe beter . . .

----------

Vrijdagmorgen  1 december. Hieronder nog de krabbel van gisteren . . .
Er moest plotseling snel actie ondernomen worden want wij beiden kunnen geen dag buiten een auto en de tijd dat wij twee auto's hadden ligt ver achter ons, en het resultaat?
Gistermiddag, Dick was na de nachtdienst niet naar bed geweest, kwamen wij thuis met een andere auto.
Ja hij is echt mooi en zoals bij alle auto's die onder ons bewind komen zeggen we ook dit maal weer, tegen beter weten in, dat wij nu eens écht zuinig op dat apparaat gaan zijn.
Wij zijn altijd zo slordig met de auto's dat als zij voor een beurt of iets anders naar de garage moeten, eerst schoon gemaakt moeten worden want anders durft geen automonteur er in zonder stofmasker en/of beschermende kleding (kennelijk zijn wij toch de schaamte nog niet voorbij haha), ja en ook hier wordt dan hoofdschuddend over gedaan . . .
Ja toch wel, wij zijn een beetje gekke mensen denk ik.

Donderdagmorgen 30 november. Geen hondenpraatje vandaag maar een autopraatje, ook bij ons gaat het wel eens over iets anders dan honden . . . noodgedwongen dus.
Net gehoord dat onze auto gisteravond overleden is, het was een zachte dood, hij stopte er gewoon plotseling mee, zonder slag of stoot.
Niet helemaal een donderslag bij heldere hemel maar dit soort dingen komt altijd onverwachts en ongewenst.
Dick was onderweg naar het werk en zomaar ineens stopte hij. Wendy uit bed gebeld, auto naar garage in ons dorp gesleept (hij was gelukkig nog in de buurt), Wendy weer thuis gebracht en met haar auto naar het werk.
Vanmorgen samen de honden uitgelaten intussen belde de garage met de uitslag van het onderzoek.
Dus, het is niet anders, nu naarstig op zoek naar een ander voertuig grrrrr

----------

Woensdagmorgen 29 november. Honden, ja laat ik het daar eens over hebben en wel ónze honden dus . . . 
Krabbels vol heb ik al geschreven over hen en dagelijks eindeloos veel woorden aan en over hen besteed dus . . .
En toch blijft de behoefte bestaan om nóg meer te ventileren en ga ik nu weer eens aan jullie vertellen hoe intens veel wij van hen houden en dat dit een never ending story is.
Dick en ik moeten vaak samen lachen om de manier waarop wij met hen om gaan en dat dit voor vele mensen ook best lachwekkend of hoofdschuddend zal zijn, maar, en dat is het belangrijkste, wij voelen ons er super bij en last but not least, de honden ook!
Er zijn inmiddels wel 13 setters geweest in ons leven en worden we nog steeds omringd door drie van die fantastische exemplaren!
Allemaal met hun eigen typische lieve en leuke dingen en soms met een ieniemini klein vervelend eigenschapje wat te verwaarlozen is.
Maar, en ja nu komt het, zo'n hondje als Laura hebben we echt nog nooit gehad, wat een hartelapje is dat, wat een onvoorstelbaar aanhankelijk knuffeldiertje is dit, het liefst op je schoot plakken, desnoods bovenop de al op schoot liggende hond gaan liggen.
Zoals zij op haar rug liggend met een speeltje in haar handjes (ja zo noemen wij dit!) en dit steeds in haar mondje (ja zo noemen wij dit!) houdt, grotegoden wat is dít toch vertederend lief, we gaan er bijna van janken . . .
En ja, ik zeg 'we' want Dick doet in dit geval wat onze meiden betreft niet onder voor mij hoor!
Werkelijk, wij denken dat het niet mogelijk is dat een hondje nóg liever kan zijn en dat menen wij met heel ons hart!
Allereerst komt zij natuurlijk bij een hele lieve fokker vandaan en daarbij heeft het poppetje een bewogen jaar achter de rug waarbij zij door onze voortdurende zorg nog aanhankelijker geworden is.
Ik voel dat ik nu moet stoppen want ik kan vellen vol tikken over onze meiden en dat zal jullie gaan vervelen . . .
Nou Nelly om jou moet ik ook lachen hoor, dat jij (jullie waarschijnlijk, never forget onze Aartje) je al zo vaak verbaasd hebt over ons . . . uhh hoezo????? Ja hoor ik weet het, impulsieve acties zijn ons niet vreemd . . . ach het houdt het spannend toch

----------

Dinsdagmorgen 28 november. Mwahhh wat een prachtige, schattige, lieve pupjes zijn dat, als ik zoekende was naar een pup had zij hier wel vandaan mogen komen hoor!
Het leuke is wel dat vriendin Joke hier een pupje van neemt en ik haar dus nog regelmatig kan knuffelen en zien opgroeien, zij haalt haar waarschijnlijk 7 december op . . .
Ook leuk is dat Joke en ik onafhankelijk van elkaar, zonder voorkennis vallen op hetzelfde pupje, en dan proberen we een beetje de zaken professioneel te bekijken . . . Beetje lachen hoor én ook een ietwat natte vingerwerk want de ontwikkeling van pups op deze leeftijd is zo wisselend, maar goed, als je eventuele toekomstplannen hebt is het fijn als er wat ervaren ogen en hersens meekijken en -denken.
Hoewel ik natuurlijk heel graag een keer een nestje Engelsen had gewild, wat nu natuurlijk niet door gaat met poppetje, ben ik er heel blij om dit toch wel met onze Gordons mee gemaakt te hebben, heel veel werk maar wat een vreugde en plezier in je huis!
Onze puppyspullen staan nog op zolder en ik denk nu zo maar dit nooit meer nodig te hebben . . .

----------

Maandagmorgen 27 november. Weer wat nieuws en leuks voor poppetje tijdens de wandeling, opvliegende blaadjes die je probeert te vangen!
Gisteren uiteraard weer een leuke dag gehad en we hadden poppetje mee die zich weer uitermate keurig gedroeg, ach ja wat verwacht je anders hè van een Engelse setter?
Zelfs niet opkijken als er een peutertje op je stort, nou dat storten viel wel mee hoor, Yvonne let als een aasgier op of er niemand op mijn languit slapende poppetje stapt.
Verder ja de teugeltjes zijn weer aangetrokken wat eetwerk betreft . . .
En dan direct . . . we gaan naar een nest Gordon Setter pupjes kijken!
Nee zijn allemaal verzegd hoor en echt waar, niet eentje voor ons!
Mijn familie gelooft mij niet meer als ik dat zeg en al helemaal niet als ik zeg dat er bij ons echt geen hond ooit meer bij komt . . . goh wat een ervaring hebben zij met mij . . .
Maar zonder dollen hoor, ik tik het hier blauw op blauw neer, wij werken toe naar twee honden in de verre toekomst en helpen jullie mij hier aan herinneren als ik in de fout dreig te gaan?

----------

Zondagmorgen 26 november. Nou zeg, we krégen toch een bui met de wandeling, regen en hagel! Het was toch wel erg grappig want de honden vonden het echt kicken, vooral Emma kreeg compleet de gekkeritis en vond het helemaal geweldig die hagelstenen!
Kostelijk schouwspel want de rest ging natuurlijk ook helemaal uit hun plaat en zo werd het ondanks het slechte weer toch een leuke wandeling.
Vanmiddag hebben we de 'housewarmingparty' bij onze zoon en dat is ook leuk, zij zijn enorm gastvrij en verzorgend en dat belooft weer de nodige calorietjes . . .
In het weekend mag ik de teugels wat laten vieren in dat opzicht maar maak het niet te bont hoor, want dan krijg ik weer spijt haha.
Verder moet ik nu even de laatste hand leggen aan mijn presentjes dus wens ik jullie en gezellige zondag vandaag

----------

Zaterdagmorgen 25 november. Kijk, zo wil ik elke dag wel beginnen, koud en een ietwat winterig!
Het is zo mooi, vanmorgen goed te zien, poppetje in volle actie en de twee anderen staan belangstellend te kijken wat zij nu weer uit vreet!
Zij heeft inmiddels uitgevonden dat er heel wat vogels tussen de struiken zitten en die vinden het ook heel leuk om even op te vliegen haha, het houdt hen scherp . . .
Verder niets te babbelen vandaag, ik ga aan de knutsel, moet morgen af zijn.
Ach lieve Petra, maak je om mij ajb geen zorgen, ik ben goed bestand tegen een sprongetje van een springertje én onze hondjes vinden het veel te leuk om elkaar tegen te komen én wij ook!
Offuhh zou het zo zijn dat ik een leeftijd gekregen heb dat mensen gewoon bang zijn dat ik val en een heup breek of zo, mijn god, dát zou ik pas écht erg vinden . . .
We spreken elkaar nog

----------

Vrijdagmorgen 24 november. O Til wat erg, alweer een afscheid en wat zul jij de laatste tijd veel tranen geplengd hebben, bah.
Wat je zegt is ook zo waar, een troost dat je niet zelf de beslissing hebt hoeven nemen, die loodzware stap.

Gisteren is er hier een forse bui gevallen en dat was net op het laatste stukje van de wandeling met Klára, hoe is het mogelijk toch.
Nee mijn mooie regenjas hing in de auto, niet nodig dachten wij, zeiknat dus.
En in de stromende regen nog een operatie langegrasslierten trekken uit het achterkantje van Roos . . .
Nou het was evengoed een fijne wandeling hoor en wij zijn daarbij wel wat gewend en ook niet van koek!
Vanmorgen begon de dag ook wat anders, ik moest nuchter blijven voor de jaarlijkse bloedcontrole.
Eerst hondjes wandelen, lege maag dus, en daarna even het levensvocht laten aftappen.
Toen ik thuis kwam was ik dus wel echt toe aan koffie met mijn ontbijtje.
Nu krabbeltje begeleid door de prachtige stem van Neil Diamond, met al jaren mijn favoriete CD, zo noem ik het nog altijd:
Jonathan Livingston Seagull.
Ik zeg altijd dat ik deze muziek zou meenemen als  eerste keuze wanneer ik een tijd op een onbewoond eiland moest zitten, maar het ziet er niet naar uit dat ik dat zou moeten dus draai ik het nu tijdens het tikken.
Jawel weer een nieuwe fotobladzijde! HIERRRRRRRRR

----------

Donderdagmorgen 23 november. Toch knap van mij want gisteren is mijn dag verlopen zoals ik voorspeld had en dat mag ook wel in de krant.
Beton staat te drogen hoewel ik vandaag wel even een dingetje over moet maken en dat maakt verder niet uit, te snel uit de vorm gehaald en brak dus daarbij, shit happens.
De gordijnen gingen inderdaad ook gistermiddag open en expres was ik eerder met de meiden op stap gegaan om er ten volle van te profiteren!
Ja en toch ga ik het nog een keer zeggen . . . dat ik zo intens geniet van ons poppetje, de blijheid en liefheid die zij uitstraalt, onvoorstelbaar wat een afschuwelijk lief hondje, bijna niet te bevatten!
Vanmorgen was ik vroeg op en vroeg weg want Dick kwam ook vroeg thuis, dus is mijn hele dag tot nu toe vroeg en heb zelfs ook al boodschappen gedaan en, héél belangrijk, koffie gedronken met twee plakkers op schoot . . .
Direct even een hapje, nou nee slokje eigenlijk, van een heerlijke eigen gemaakte tomatensoep want ik heb straks een wandelafspraak met de lieve Klára en Spaniel Scarlett in het Roggebotzand.
Grappig want geen van onze 'gewone' vrienden kent Klára en dat terwijl zij zo bijzonder is, vindt zij zelf absoluut niet hoor!
Zij is een stuk jonger dan ik maar ik heb ontzettend veel respect voor haar, puur door de manier waarop zij in het leven staat en het leven beleeft.
Zo af en toe lezen jullie eens wat van haar in het gastenboek en voor de rest is zij de 'grote onbekende' voor jullie in mijn leven!
Nog een paar foto's geplaatst, niet van de honden, KLIK HIER
November volgt nog hoor, maar toen ik daar mee bezig was kreeg ik een vastloper en verdween mijn zin als sneeuw voor de zon.

----------

Woensdagmorgen 22 november. Eindelijk weer eens droog . . . Vroeger was ik nooit jaloers maar tegenwoordig kan ik afgunstgevoelens niet makkelijk meer onderdrukken, in het noorden al een prachtig sneeuwdek met temperaturen onder nul en in het zuiden schijnt de zon alsof het niks kost, doet het ook niet natuurlijk, hoewel je nooit weet of wij daar in de toekomst ook nog een belasting voor moeten betalen . . .
Verder heb ik vanmorgen weer een normale wandeling gemaakt en vanmiddag schijnen de gordijnen buiten open te gaan en ga ik weer een forse ronde maken.
Nu ga ik mijn knutselspullen weer tevoorschijn trekken want ik ga 'nog even' een persoonlijk cadeau voor zoon en schoondochter maken omdat zij zondag de 'housewarmingsparty' hebben.
Ik ga mij op beton storten storten (ja lees dat maar eens goed over en het klopt hoor), dat vind ik heel leuk om mee te werken.
Hondjes liggen allemaal lekker te slapen, muziekje aan, niet te hard want pappie slaapt ook, dus ik vermaak mij weer prima!

----------

Dinsdagmorgen 21 november. Vanmorgen heb ik er mij met een Jantje van Leiden af gemaakt, een kort bosrondje omdat poppetje gisteren ook 2x gedoucht is en ik 1x per dag douchen ook voldoende vind.
Ik denk dat de keren dat ik zo'n korte ronde gemaakt heb, op één hand te tellen zijn!
Gisteren een vreselijk gezellige dag gehad met mijn lieve vriendin Marijke, we hebben ons goed vermaakt en alles is weer doorgesproken!
Heerlijk zo'n vertrouwd iemand die niemand zal veroordelen, een heldere kijk op zaken heeft, wij hebben samen een enorme vertrouwensband, niets is onbespreekbaar en dat is onbetaalbaar!
Het fijne is dat al onze vriendschappen zo in elkaar zitten en wij elkaar ook allemaal al heel lang kennen.
De treinreis verliep, mede dankzij een prachtige NS app ook helemaal 100 punten!
Ja Wendy je hebt gelijk, geen gezellige babbeltjes meer in de trein met onbekenden, iedereen zit met zijn godvergeten mobieltje te klooien.
Nee, ik niet dus en had een boek mee, maar op de heenweg kon ik mij geheel tegen mijn gewoonte in, niet concentreren.
Er zat een Lelystad echtpaar in mijn buurt, van oorsprong Amsterdams, dat lag er vet bovenop en die hadden levendige telefonische conversatie met kennelijk hun zoon in Amsterdam en hij moest geloof ik ook nog opgevoed worden via de telefoon!
Het was werkelijk kostelijk om mee te luisteren en dat koste mij geen enkele moeite want het ging op luide Mokumse toon . . .
Zodra het moeder/zoon gesprek stopte (dan werd de verbinding even verbroken en na een paar minuten werd er weer gebeld) ging het vader/moeder gesprek weer door over de zoon en zij waren het ook roerend met elkaar eens dat zoon geen kind meer was en zijn eigen problemen maar moest oplossen . . .
Kijk en als objectieve buitenstaander hoorde ik dat zij het 'zelf problemen maar oplossen' nog niet echt onder de knie hadden en zij waren dan ook op weg naar hem!
Ach ja, ik vond het spannender en leuker dan mijn boek . . .

---------

Zondagmorgen 19 november. Nou toch een ietwat in Zweedse sferen, we hebben een eland van hout in elkaar geknutseld en hij is erg leuk geworden, foto zal ook volgen . . .
Verder zal Dick zich storten op een buitenkraan, neehee niet om het zelf te doen hoor, hij heeft het druk genoeg, maar wel om morgen eens even verder te informeren.
Het is écht nodig want poppetje was vanmorgen weer loeismerig en niet dat ik dat op zichzelf erg vind, jullie weten hoe ik in elkaar zit, maar ik vind het zo zonde van die prachtige vacht van haar!
Ik heb haar bij het binnen komen gelijk mee naar boven genomen en haar gedoucht, ik doe dan alleen haar getectyleerde onderkantje hoor, lekker met warm water.
Het is nu veel te koud om haar buiten af te spoelen met koud water, dat kán nooit goed zijn voor die warmgedraaide spieren.
Morgen geen krabbel want ik ga al op tijd weg, met de trein naar een vriendin om weer eens lekker een dagje gezellig samen door te brengen en ja zonder hondjes deze keer, lekker makkelijk want Dick is thuis.

----------

Zaterdagmorgen 18 november. Ja dat is dus typisch NL en ik zou ook eigenlijk niet anders willen hoor, elke dag kan het anders zijn wat het weer betreft. Gisteren prachtig en was ik gewoon toch te laat met mijn boswandeling . . . ja hè Til babbeldebabbel, maar ook dát is leuk en gezellig, enuh je koffietip vind ik een goeie!
Nouuuuu niet anders willen qua seizoenen, hmmm zou ik toch wel een wensje hebben . . . het klimaat van ons geliefde Zweden, iets meer landklimaat dus en in de winter de Noorse bergen die het land in de luwte houden!
En natuurlijk wat meer sneeuw wat die prachtige natuur in de winter nog véél mooier maakt!
Ik weet het zeker, in mijn volgende leven (geloof ik niet in hoor) zou ik absoluut in Scandinavië wonen, en Dick ook, komt dat effe goed uit!
Vooral net boven het midden van Zweden, Lapland heeft mijn grote voorkeur.
Zo genoeg geleuterd over mijn eeuwige dromen, dat weten jullie nou ook wel eens een keer, nu maar weer even de beide beentjes op de grond.
Ja Joke, het is wat hè met die wolven, wat een rare verwrongen gedachten kunnen mensen toch hebben en net wat je zegt, je moet al dondersgoed opletten waar je je hond veilig even los kan laten!
Inderdaad Klára  je kent mij goed, ik heb ook liever een vrolijke vieze blije hond dan een timide saaie schone hond!
Ik heb van de week een offerte gevraagd op zo'n klussite om een buitenkraan te monteren, een fluitje van een cent hier want er zit al een koude kraan maar ik wil een mengkraan.
En NIEMAND die hier op gereageerd heeft en daar snap ik geen zak van!
Gaat het zo goed in NL dat de loodgieters werk zat hebben en niet op peanuts zitten te wachten?
Nou ook goed, dan ga ik maandag wel even naar het bouwbedrijf hier in S'bant die onze verbouwing gedaan heeft en ik weet zeker dat die het wel doen!
Ik dacht goed te doen en had het gewoon graag even gegund aan iemand die niet zo dik in zijn werkopdrachten zou zitten.
Een misrekening kennelijk.

---------  


Vrijdagmorgen 17 november. Zo dat is mooi buiten, ik was wel een beetje te vroeg want de zon scheen pas goed toen ik in de auto stapte voor de terugweg. Maar vanmiddag ga ik het inhalen, ik weet prachtige plekjes in het bos die er nu zo mooi uitzien in de herfstjas en neem mijn fototoestel mee.
Het grijze gordijn is weer opgetrokken en nu zie ik pas goed hoe stoffig het hier in de kamer is en daar moet ik toch echt iets aan doen.
Gisteren heb ik goed geprofiteerd van mijn niet geheel fitte conditie, is het nog niet maar het gaat weer wat beter.
Een lekker boek gelezen over de uitzonderlijke crimineel Stanley Hillis, uiteraard inmiddels ook al naar de eeuwige jachtvelden geschoten, zo gaat dat met de meeste van die gasten (gelukkig dan maar)
Ik hou erg van achtergrondinformatie, waar komt dit soort lui vandaan, waar heeft hun kartonnen doosje gestaan, hoe komt een mens zo verrot?
Gistermiddag heb ik zelfs het poppetje nog moeten wassen na de middagronde (ja alles gaat gewoon door zelfs als je je niet otjepietje voelt), zij was ongelofelijk smerig en het nare is dat als zij opdroogt met modder en zand, het haar gewoon gaat dreadlocken, als je begrijpt wat ik bedoel. Wacht je te lang dan kun je het er uit knippen en dat is zo zonde.
De andere meiden maken er gelukkig momenteel niet zo'n puinhoop van en gaan helemaal die greppels niet in, en bij poppetje zullen we maar zeggen dat het de jeugd is en zij wat in te halen heeft van het afgelopen jaar, het zij zo en ik gun het haar van harte!

----------



Donderdag 16 november. Ongetwijfeld weten de vaste lezers nog wel dat ik kort geleden schreef over de (overigens aardige) doggen met hun lastige opdringerige gedrag naar Laura.
Ik was hen niet meer tegen gekomen tot gisteren en tot mijn grote vreugde lijkt mijn geïrriteerde actie toch succes gehad te hebben met behoud van relatie, zoals dat zo mooi heet!
Meneer pakte gelijk zijn reus bij de halsband, want ja, hij probeerde het weer bij mijn poppetje, en gebood hem door te lopen wat ook gebeurde, gelukkig.
Wel zag ik hem een moment afwachtend naar mij kijken, ik zette mijn pokerface op en zei hem vriendelijk gedag en hij mij ook. 
Zo, mijn 'me too' actie t.ov. Laura heeft dus geholpen . . .
Fijn, want zo hoor je als normale volwassenen met elkaar om te gaan, het deed mij goed.
Verder houd ik mij gedeisd vandaag, I don't feel fine.
Vanmorgen om 7 uur stond ik al te stofzuigen en alles is hier keurig, naar mijn maatstaven dan, hondjes gewandeld en verzorgd, wat boodschapjes gedaan, krabbeltje getikt en nu staat de pelletkachel lekker aan, vlij mij neer op de bank met hondjes en een boek.

----------

Woensdagmorgen 15 november. Net weer een pittige appwisseling over dierenleed gehad met Wendy, zij heeft pauze op haar werk en heeft haar korte tijd even gebruikt om mij weer op de hoogte te stellen . . .
Van haar vriendin zijn vannacht 2 van de 3 konijnen overleden, waarschijnlijk een vos denken we, bij de ren geweest en de diertjes misschien overleden aan een shock, dat gaat snel bij konijnen.
Wendy was het al veel langer oneens met de manier waarop de konijnen gehouden werden  maar ja hè . . .
Wij zijn het altijd zo ernstig met elkaar eens alleen is zij nóg fanatieker dan ik (ander karakter)
Heb haar net uitgelegd dat ik mij voor veel dingen afgesloten heb en zeker het internet is voor mij geen partij, misschien wel struisvogelachtig, maar ik heb inmiddels de leeftijd bereikt dat ik weet dat ik de wereld niet kan verbeteren en mijn energie moet gebruiken voor mijn eigen omgeving en dan heb je punten zat!
Zelf het goede voorbeeld geven door je dieren optimaal te verzorgen en dan maar hopen dat je een voorbeeldfunctie bent. 
Gisteren heb ik mij weer kostelijk vermaakt met onze eigen viervoetertjes, ik had bij de dierenwinkel een paar nieuwe speeltjes gekocht, de oude waren echt versleten en dat was een schot in de roos!
Het was werkelijk prachtig om te zien hoe vooral Laura door het huis sjeesde met haar nieuwe flosstouw met in haar kielzog Emma en Roos en zij was hen toch telkens te snel af! Alle meubels werden gebruikt als opstapjes en de vloerkleden (die liggen er nog altijd vanwege de operatie van poppetje) werden totale glijbanen door de kamer!
Deze hondse uitspattingen vind ik maar korte tijd goed hoor, ben veel te bang voor ongelukken en ik hoef echt waar, maar één keer STOP te roepen en alles wordt gelijk rustig, ooooo wat braaf toch.
Daarna heeft poppetje zich een lange tijd vermaakt met een nieuwe kauw, een stuk van een reeën gewei, ja te koop in de dierenwinkel, niet goedkoop maar wel sterk!

----------

Dinsdagmorgen 14 november. Ik ga het even over een zeer gevoelig, althans bij ons, onderwerp hebben en dat is dé WOLF.
Weer is er een prachtige wilde wolvenreu omgekomen door het verkeer in ons land.
En een bepaalde groep maar roepen dat zij 'blij zijn' dat de wolf weer in NL verschijnt.
Nou ik kan jullie wel zeggen dat wij er helemaal niet blij mee zijn, het tegendeel zelfs!
Inmiddels hebben wij ruim 17 miljoen inwoners, ons land is praktisch geheel geasfalteerd (mwah vooral het westen dus) en zagen dat zeker zondag j.l. toen wij weer eens richting Den Haag via Amsterdam reden, grotegodgenadebroodjes wát een wegen allemaal, veelal krioelend over elkaar heen want er is geen plaats meer. Overal zie je dat er grote percelen groen opgeofferd moet worden voor de uitbreiding van het wegennet. Triest om te zien.
Er is gewoonweg geen plaats meer voor een wolf in ons land, en je moet wel een heel morbide gedachtengang hebben om blij te zijn dat zij er weer zijn . . . het enige is dat zij plat gereden kunnen worden!
Van oorsprong komen wij ook uit het westen en wonen sinds bijna 25 jaar in Flevoland, het dorpje waar wij destijds kwamen wonen had toen ruim 3000 inwoners en nu is het meer dan verdubbeld!
Rond 1900 waren er hier 5 miljoen inwoners in NL en was er nog plaats.
Zondag j.l. moesten wij zowel in Den Haag als in Rijswijk iets ophalen gekocht via Marktplaats en moesten we dus ook echt de stad in en écht waar, ik ben mij een slag in de rondte geschrokken en vroeg mij serieus af of ik nog wel in NL woon . . .
Hoezo overbevolking? Ach het antwoord dat wist ik ook eigenlijk wel.
Naar onze smaak gaat het helemaal fout in Europa en hoop, dat bij een apocalyps, mijn kiezen niet meer jeuken.

Super Peter met je meiden, je kunt weer even rustig ademhalen en slapen, en dank je voor de wielmoersleuteltip!

----------

Maandagmorgen 13 november. Oh gisteren geen krabbel kunnen schrijven, geen tijd en dat allemaal door Roosje!
We stonden op de normale tijd op en dan genoeg tijd hebben voor ontbijt, een gewone hondenronde en nog wat gekeutel om om 10 uur weg te gaan.
En dat was een misrekening dus. Toen wij aan de buitenkant van het bos liepen, langs de boerenvelden zagen wij al iets donkers weg rennen en dachten aan een vos in winterkleding, bleek trouwens later een kat te zijn. Honden zagen het net niet, stonden op een interessant plekje te snuffelen en plotseling zag je dat zij de kattengeur in het neusje kregen en daar gingen zij, een godvergeten end weg, alledrie.
Ja wij genoten daar van natuurlijk, het is een kostelijk gezicht die scheurende honden met die prachtige gestrekte lijven!
Maar ja, wij wilden thuis ook nog wat reservekeuteltijd hebben en daar dacht Roosje anders over, toen de ander meiden al terug waren zagen wij haar in de verte nog rondrennen, blaffen en springen als een kangoeroe in en door een voor ons onduidelijk gewas
Uiteindelijk moesten wij het veld ook in om haar bij ons te krijgen wat dus wel lukte en konden we de terugweg aanvaarden, dachten we.
Op een 'veilig' plekje Roos weer los, we draaien ons een seconde om en ja hoor, daar ging zij weer, helemaal terug naar waar zij de kat voor het laatst gezien had, wel G(*V%$#D(*&, onder luid protest begeleid door de de nodige godvers ging Dick het schaapje weer ophalen . . .
Goed, toen moesten we nog haasten ook om op tijd weg te kunnen gaan.
Natuurlijk kwam alles goed en arriveerden wij bijna op de afgesproken tijd bij onze vrienden, hebben lekker soep gegeten en Dick zijn smörgästarte en zijn we gaan wandelen. We hadden al besloten vanwege het enorme slechte weer om naar de duinen te gaan, daar loopt het wat beschutter en daar hebben we een prachtige wandeling gemaakt.
Bij thuiskomst wachtte ons een fantastische zelfgemaakte nasi maaltijd en om een uur of 9 vertrokken wij weer en was het maar gelukkig dat Joke en Anne vlak voor ons reden en ons plotseling miste want wij hadden een lekker band!
Zij kwamen dus terug gereden en ook werd onze andere vriend opgebeld en met vereende krachten, de één een krik en de ander de juiste maat schroevendraaier (zo heet het niet maar ik weet niet meer hoe het wel heet) en wij de reserveband. Honden uit de auto waar Joke en ik maar een rondje mee zijn gaan lopen terwijl de mannen aan het klussen waren. Een plotselinge stortbui en konden wij gelukkig nog net een spoortunneltje bereiken.
Al met al gisteravond om tien uur thuis na een heerlijke, super gezellige dag met stikgezellige vrienden!
Nu een snel krabbeltje, nou ja 'tje', en zo weer de auto in springen om even een bakkie te halen bij vriendin Nelly, jawel in Friesland!
Ja Til, het is een zorg om oudere hondjes te hebben ,vooral als zij iets gaan mankeren. Bij ons alles eindelijk eens in rustig vaarwater en dat Muisje ook een oude dame is, is waar, maar niet met echte lastige klachten, gelukkig nog niet.
Zij krijgt elke dag 1/4 tablet van 160mg Carprodyl.
Haha Cilia ik ken dat met die snoep, ik heb ook altijd veel te veel maar dit jaar ga ik het niet zelf opeten maar geef ik het weg . . . tenminste het ís de bedoeling . . .

----------

Zaterdagmorgen 11 november. Sint Maarten vandaag, nee Cilia daar heb jij geen last van, maar misschien vind jij het helemaal geen last, maar wel schattig, zoals ik!
En een herfstwandeling? Ja hoor dat gaan wij zeker doen, alleen in niet zo'n qua weer rustige entourage zoals jij, wij vandaag in het bos en morgen met vrienden naar het strand en dat is andere koek want het gaat pittig waaien en hagelen! Maar goed dat wij van die bikkels zijn . . .
Toen ik gisteren op keek van mijn toetsenbord zag ik dat Muisje bij Emma was gaan liggen, hoe toevallig toch hè!
Ik heb besloten om de dosering van de pijnstiller bij Muisje te veranderen door dagelijks nu 1/4 tabletje te geven, dan hou je de 'spiegel' in het bloed wat evenwichtiger.
Vandaag heeft het poppetje mij toch weer enorm verbaasd met haar acties, wat een energie, zij is nu de heftigste van ons stel en dat had ik nooit kunnen bedenken! Scheuren door het bos, springen over takken en boomstronken, niet te geloven, ik zou het eens moeten filmen!
Daarna afkoelen in de blubber greppels en zij was dan ook de enige vandaag die ik afgespoeld heb, wat een rauwdouwer is dat geworden!
Nu de verwarming aan gezet, lekker slapen met een vol buikje en alvast weer dromen van de middagbosronde . . .
Noemt men dit nou een 'hondenleven?'

----------

Vrijdagmorgen 10 november. Even over Muisje. Ja het is nu echt een oud hondje hoor, langzaam lopen en voor de sier (?) veel snuffelen. Zij krijgt om de dag een pijnstiller ivm artrose en als ik haar buikje betast, kun je grote zachte bobbels voelen. Het schijnen goedaardige vetbobbels te zijn maar ik geloof daar niet echt in en daarbij ga ik er toch niets meer aan laten doen en hoef niet weten of iets goed- of kwaadaardig is.
Wat wij wel constateren is dat zij zich, sinds Noor er niet meer is (ach jee) meer ontspannen gedraagt, hoewel er tussen die twee nooit iets naars is voorgevallen, was er toch wel een soort spanning tussen hen waar ik altijd rekening mee hield (rangorde!).
Vooral met het uitdelen van wat lekkers had ik mijn antennes op staan en zorgde er dan voor dat zij nooit naast elkaar zaten.
Emma is nooit een punt geweest, Roos natuurlijk al helemaal niet en laat staan onze jongste telg Laura.
Tegenwoordig springt Muisje uit zichzelf gewoon bij de Engelsen om een slaapplekje te bemachtigen, iets wat zij bij Emma nooit zal doen . . .
Discrimineert Muisje en is dit omdat Emma zwart is hahaha en het haar nog teveel aan Noor doet denken?
Kortom, de Engelsen hebben helemaal haar vertrouwen en wij vinden het heel fijn om te zien hoe ontspannen zij nu kan zijn.
En ja tegenwoordig staat zij ook er bij in de keuken als er wat lekkers uitgedeeld gaat worden en ook staat zij dan natuurlijk gewoon naast Emma die ook volledig te vertrouwen is maar dát gaat er nog niet helemaal in bij Muisje!

----------

Donderdagmorgen 9 november. In het bos bij ons dorp hebben ze de greppels uitgebaggerd, dat is hier hard nodig vanwege het hoge grondwaterpeil en de afvoer van regenwater, ook neemt de vette kleigrond weinig water op.
Dit alles tot grote vreugde van ons poppetje die ik dus nu elke dag, meestal 2x per dag stinksmerig mee naar huis neem want haar grote plezier is om door greppels te banjeren.
Daarbij is het uitbaggeren gebeurd met een grote machine met grote brede bandensporen (tracks dus), dat betekent diepe geulen in de klei waar ik mijn weg door moet vinden.
Dit zijn allemaal nadelen van een kleibos en het voordeel is, en naar mijn smaak een groot voordeel, dat maar weinig mensen dit een grapje vinden . . . ik ook niet hoor, maar het betekent wel heel stille wandelingen!
Natuurlijk hebben we ook ons geciviliseerde zandpad maar daar loop ik relatief weinig en dan blijkt ook nog eens dat mensen zelfs dáár nog problemen mee hebben!
Daarmee is dus weer duidelijk dat je het nooit iedereen naar de zin kunt maken, het is niet goed of het deugt niet . . .

----------

Woensdagmorgen 8 november. Wat heb ík gistermiddag genoten van de wandeling in het Roggebotzand, zo heerlijk en zo rustig en inderdaad, niemand tegen gekomen!
Op de parkeerplaats stonden 3 auto's toen ik aan kwam en toen ik wegging was ik de laatste en daar kan ik echt intens van genieten!
Laat mij helemaal only the lonely in de natuur en ik voel mij totaal op mijn plek!
Veel mensen vinden dit eng net, net zoals dat wij altijd wild staan (uhhh stonden dus) met de camper, wij willen niet anders en hopen zeker weer op zo'n toekomst en we werken er hard aan om dit weer te realiseren . . .
Verder heb ik uiteraard leuke foto's gemaakt en bezorg mezelf weer lekker digitaal geknutsel.
Vanmorgen weer een ander weerbeeld, helemaal grijs en vind ik ook niet erg hoor dat is ook de reden dat ik nooit in het zuiden zou willen overwinteren, geef mij maar de wisselingen van de seizoenen!

----------

Dinsdagmorgen 7 november. Goed dat ik zeker weet dat ik geen hartritmestoornissen heb, mijn hart heeft vanmorgen al 2x een sprongetje gemaakt!
Het eerste sprongetje was toen ik net uit bed kwam en zag dat er een dun laagje ijs op het schuine badkamerraam zat en de tweede sprong was toen er vlak voor mijn- en de meiden hun neus 3 reeën langs renden!
Was best alweer een tijdje geleden dat ik hen in ons bos gezien had, wel de pootafdrukjes maar in levende lijve dus niet en het maakt mij zo blij!
Gistermiddag ook prachtig weer en heb ik genoten van de mooie tafereeltjes in het bos, nog steeds in herfstkleuren in de zon!
Vanmiddag zoek ik het weer wat verder op en neem fototoestel mee en dat gaat dan wat makkelijker omdat ik Muisje thuis laat, voor haar is de middagronde te lang.
Ik beschouw het nog steeds als een soort luxe dat ik dit weer kan doen met 3 setters!

----------

Maandagmorgen 6 november. Eén vette bui vanmorgen, Yvonne zonder regenjas, volgens de buienradar bleef het droog, en ik was werkelijk zeiknat, tot op mijn lijf!
Volgens Dick komt dat omdat ik te zuinig ben om een betaalde versie van de buienradar te downloaden en ik daarom buien mis . . . dát heb je als je goedkoop uit wil zijn  . . .
Toen we bij de auto aan kwamen was het weer stralend weer, ach so be it en gelukkig smelt ik niet en heb ik thuis weer droge kleren.
Gisteren inderdaad een prachtige dag Klára maar ik heb er niet van geprofiteerd en heb mij de hele dag thuis vermaakt en veel gelezen, Dick is in de middag met de meiden weg geweest, ik had dus echt een luie dag!
Vandaag ziet het er weer anders uit en heb ik aardig wat gewone dagelijkse dingen te doen.
Momenteel word ik ook bestormd door creatieve ideeën en daar word ik een beetje moe van, haha, niet van het doen maar van het denken!
Dat heb je als je naar de Kreadoe beurs geweest bent!

----------

Zondagmorgen 5 november. Net weer fijn gewandeld en kwamen de vriendin van poppetje tegen, de Engelse Springer Spaniel Macey, die haar ras met verve ere aan doet. Grote goden wat een explosieve hond is is dit en ik heb geen idee of dit bij het ras hoort. Poppetje vindt het geweldig maar ik zie toch wel dat zij er na een kwartiertje toch echt wel genoeg van heeft.
Dick zag het voor het eerst en is het er niet mee eens dat er zo wild gespeeld wordt en nou ja, ik eigenlijk ook niet hoor.
Dat ga ik dus niet meer toelaten, 5 minuten is grappig maar daarna ga ik toch liever mijn eigen weg en laat poppetje zelf haar mate van beweging bepalen, en zelfs dat is ook al niet mis want tegenwoordig geeft zij zelfs aan waar er door de bosjes gejekkerd moet worden omdat er kennelijk dan net iets 'wilds' gelopen heeft . . .
Gisteren weer ontzettend gezellige uurtjes met onze vrienden A&E gehad en die zijn ook zo stapelgek op onze honden en dat is natuurlijk fijn! In het verleden hebben zij ook een Gordon van ons gehad die een aantal jaar geleden een ticket to the moon heeft gekregen, op 12 jarige leeftijd maar waar zij nog steeds niet zonder betraande ogen over kunnen praten.
Gezien de leeftijd van vriend A. willen zij, begrijpelijk, niet meer aan een pup beginnen en hoop ik dat ik eens tegen een setter teefje aan loop waar een super tehuis voor gezocht wordt!
Heel fijn, want wandelen is de hobby van vriend A. en dat doet hij nog altijd precies hetzelfde dagelijks, als wat hij deed toen zij zelf nog hun Gordon meisje hadden.
Wij zullen altijd de back up voor hen zijn als dat nodig is.
Bij deze dus . . .

----------

Zaterdagmorgen 4 november. Ik kan niet anders zeggen dan dat de Kreadoe helemaal geweldig was! We hebben ons kostelijk vermaakt en gingen al om voor half 9 van huis en kwamen er in de avond om 7 uur pas weer in! Ik had een trein/toegangsbiljet dus dat was heel makkelijk.
En inderdaad, volgend jaar gaan we absoluut weer heen, het is echt een aanrader, gezellig, natuurlijk stikdruk maar niet irritant en het publiek bestond het meest natuurlijk uit knutselvrouwen. 
Je kon aan veel workshops deelnemen maar daar hadden we gewoonweg geen tijd voor, zoveel te zien en te bekijken! Wel hebben wij een workshopje gevolgd over het maken van bijenwasprenten, zo leuk, maar bleek toch wel effe moeilijker te zijn dan we dachten en uiteraard je moet eerst het materiaal leren kennen en dat deden we nu in een half uur oid., hoewel Wendy haar werk echt hartstikke mooi geworden is en dit eigenlijk nog toevallig ging ook!
We hebben, en dat is ook niet geheel onbelangrijk, de hand keurig op de knip weten te houden maar het kwijlen en de verleiding was er niet minder om . . .
En dan nog even over Dick die de oppas had . . .
Hij kwam dus gisteren uit de nachtdienst en nam toch mijn vroege wandelbeurt over en had voor daarna zijn mooie veldbed in de kamer gezet om lekker bij de honden te kunnen slapen . . .
En dát is slecht bevallen . . . het bed was toch echt te klein voor drie grote honden en een mens . . . nee voor de honden niet hoor, die stapelen wel maar om als mens klemvast in je bed te liggen en verondersteld wordt dat je ook nog kan slapen is een brug te ver gebleken!
Dus kort 'geslapen' en gisteravond voor hij weer wegging nog een vergadering ook . . .
Hij kwam vanmorgen ook aardig gemangeld thuis en ligt nu lekker te slapen maar ook voor niet zo heel lang want vanmiddag komen er vrienden en die blijven ook gezellig eten!
Dat gaat dus verder een rustig weekend worden zonder andere afspraken . . .

----------

Donderdagmorgen 2 november. Oh zag ik net dat ik gisteren vergeten ben de krabbel te uploaden, wat een dom geitje kan ik toch zijn, nou dan hebben jullie er nu dus twee te lezen.
Grappig want ik heb nu niet veel te vertellen, op dit moment zijn de dagen door de week best wel saai, nu Dick werkt.
Niet dat ik mij verveel of wat dan ook hoor, want ik hou wel van rust en een beetje aanklooien in huis, boeken verslinden en knutselen.
Gisteren ben ik wel braaf geweest en heb weer twee oktoberfotobladzijden gemaakt en achter de schermen hangt nog een fotobladzijde maar die geef ik maar als november, en is nog niet af, een beetje smokkelen dus.
Verder is er bij ons een anti griepprik in het lijf gespoten, wat wij normaal nooit laten doen maar deze keer maar eens een keer wel en waarom weet ik eigenlijk niet haha.
Het is al zo lang geleden dat wij überhaupt verkouden waren dus denk je dat dat griepvirus onze deur ook wel voorbij zal gaan . . .
Daarna kreeg je een soort klein fietsstuurtje in je twee handen, daar gingen lichtjes op branden wat na een paar minuten groen moest worden, en dat werd het ook, gelukkig dan maar!
Met dat stuurtje meten zij of je eventueel hartritmestoornissen hebt, mwah wat een uitvinding!
Sorry morgen écht geen krabbel, ik ga al op tijd weg met Wendy naar de Kreadoe beurs in Utrecht, leuheukkkkk!

---------

Woensdagmiddag 1 november. Na het hondjeswandelen en hondjesetengeven vanmorgen gelijk boodschappen gaan doen, ik zag op de buienradar regen aankomen en dat wilde ik voor zijn omdat ik even naar de markt in in de grote stad wilde.
Nou ik heb maar een paar spetters gevoeld en voor de rest is het droog gebleven!
Gistermiddag had ik geluk(!) met wandelen, het regende, ja ik wilde gewoon mijn nieuwe regenjas eens uit proberen en hij is met vlag en wimpel door de test gekomen!
Nou MarijkeO je hoeft volgend jaar ook niet naar Scandinavië XL te gaan want het is elk jaar gelijk met dezelfde stands en dezelfde reisverkooppraatjes en ik ben niet de enige die dat zegt!
De accommodatie vind ik wel ok maar als je een beetje claustrofobisch ingesteld bent lijkt het mij daar niet echt fijn, het is een doolhof van smalle gangetjes etc en ik vind de plafonds nogal laag.
Wat de  smörgåstårta betreft, ja dat was een leuke workshop maar kun je ook op Pinterest of YouTube allemaal vinden!

En jammer, gisteren niet gelukt met foto's plaatsen, wel tijd maar andere prioriteiten.

----------

Dinsdagmorgen 31 oktober. de laatste dag van de maand en vandaag zal ik mij misschien wel een beetje gaan haasten om nog foto's van deze maand te plaatsen . . .
Verder ach toch een beetje meer eer aan Dick zijn creatieve maaltijdkunst wijden hoor . . .
De smörgåstårta, ja want zo heet het, smaakte gisteren heel erg lekker en Dick heeft letterlijk en figuurlijk de smaak te pakken en heeft wilde plannen met zijn recept, als we over twee weken naar vrienden in een ander deel van NL gaan, wil hij er twee maken om mee te nemen!
Het is dus eigenlijk een versierde broodtaart, in laagjes.
En laat ik nou hopen dat hij zijn kookkunsten gaat uitbreiden . . . lijkt mij wel eens makkelijk!
Zal ik hem op échte kookles sturen?
Hmmm ik denk zo maar dat hij zich niet zal láten sturen, dat ligt niet in zijn aard, puur omdat hij in zijn gewone werkzame leven gewend was om aan te sturen, figuurlijk, én ook toevallig, hij stuurt nu letterlijk zelf haha
Zo dat is even een letterbrij zeg!

----------


Maandagmorgen 30 oktober. Eerst even een belevenisje van vanmorgen. Toen poppetje opeens iets ontdekte in de struiken, nou eigenlijk een plek met hoog oud gras, keken wij vertederend en ook blij toe, genietend van het fijne hondenleven wat zij nu leidt!
Een zacht piepje en poppetje komt de pol gras uit met een klein grasplukje in haar bek, stond naast mij en zag ik een klein piepend pasgeboren muisje op de grond liggen . . . 
Op mijn 'bevel' liet poppetje gelijk het plukje gras uit haar lieve muiltje vallen, Dick pakte het op en hield het bij zijn oor en hoorde er een zacht gepiep in . . .
Wat denken jullie?
Liep dat poppetje gewoon met een nestje van 4 muisjes in haar liefelijke bekkie!
Ik heb de honden aangelijnd en Dick heeft de totaal onbeschadigde muisjes weer terug gebracht naar de plek waar zij vandaan kwamen en goed toegedekt.
Kijk, dát is pas dierenliefde toch?
Over gisteren. Dick zat als enige man, wat hem niet kan schelen, tussen de vrouwen en heeft een hartige broodtaart gemaakt, hoefde dus niet echt te bakken, wat hij heel leuk vond om te doen en . . . ik zag hem gisteravond koekeloeren in mijn nieuwe kookboek van Yvon Jaspers over Scandinavisch koken . . . (zij was trouwens ook aanwezig op deze beurs om haar boeken te signeren en dát hoeft  van mij dus niet, ik had het boek vorige week al gekocht)
Zelf heb ik mijn dag daar al babbelend en showend met Laura doorgebracht en ik kon geen twee meter lopen of ik werd al weer aangesproken over mijn witte, onvoorstelbaar schattige aaibare Engelse eyecatchertje!
Niet te geloven wat een bekijks met dit hondje en natuurlijk, al die aaitjes, aandacht en knuffeltjes vindt zij helemaal geweldig en ik?
Ik voelde mij méér dan trots op mijn hondje en wat heb ik een leuke mensen gesproken!
En toch, ik ben verleid en heb een mooie Noorse regenjas gekocht waar Dick diep voor in de buidel moest duiken . . .
Natuurlijk vond/vind ik de jas prachtig maar had er uit mezelf niet zoveel geld voor uit gegeven, maar Dick houdt er gewoon van als ik er leuk uit zie . . . mwahhhhhh

----------

Zondagmorgen 29 oktober. Gisteren uiteraard een leuke dag gehad en vooral de uurtjes met J&A waren natuurlijk weer super gezellig en de foundue heeeeeeerlijk!
De Scandinavië XL dag zelf kan ik eigenlijk kort over zijn. Ja leuk om weer eens tussen al die Scandi spullen te vertoeven maar de commercie spat er aan alle kanten van af en dat staat mij tegen.
Heel veel dingen te koop en de prijzen zijn dan ook nog eens pittig . . .
Het praatje van een uur over een winterreis is één lange verhandeling over georganiseerde reizen met een reisbureau over hoe goed, hoe leuk en fantastisch dat allemaal geregeld is. Ik had er na een kwartier eigenlijk al genoeg van, Dick ook, maar uit fatsoen hebben we nog 3 kwartier gebabbel aangehoord.
Dit soort info kun je allemaal lezen op internet op de betreffende reisorganisatiepagina!
We hebben hier totaal niets van opgestoken over een winterreis naar Scandinavië!
Nee helemaal niet, en daarbij ook in geen enkel opzicht, geschikt voor ons en ik denk van de meeste mensen die daar zitten niet.
Het zijn totale verkooppraatjes en het laatste kwartier hebben we zegge en schrijven 6 snelle foto's gezien!
Nee dan het praatje van twee dames die het St. Olavsleden Pelgrimspad hebben gelopen, kijk dat is leuk om aan te horen en alle foto's te zien!
Goed, met frisse tegenzin vertrekken wij over een uur weer die kant op omdat wij hen het voordeel van de twijfel geven en Dick natuurlijk nog de strijd  moet aan gaan met een taart waar ik foto's van ga maken . . .

----------

Zaterdagmorgen 28 oktober. Gisteren inderdaad een productieve  knutselochtend gehad en gistermiddag, jawel, lekker in de zon gezeten! Dick hoorde eigenlijk te slapen maar zag, toen hij even wakker was, de zon en vanuit het badkamerraam zag hij mij zitten, heerlijk met de meiden genieten van de laatste oktober zon en kon de verleiding niet weerstaan . . .
Net, na de ochtendwandeling, nu even een snelle krabbel en dan broodjes maken voor het weggaan.
Dick ligt nu nog in bed en komt er om 12 uur uit, een douche en dan onderweg naar Nijkerk.
Onze eerste workshop begint  om 14.00 uur en gaat over winterreizen door Noord Europa en Zweeds- en Fins Lapland, dat wordt genietuhhhhhhh!
Natuurlijk is het een commerciële toestand daar, maar goed, daar kijken wij wel doorheen hoor en laten ons echt niet tot dure Scandinaviëtripjes ompraten, daar zijn we a. veel te nuchter voor en het zonde van het geld zouden vinden en b. zijn wij gewoon veel te individualistisch voor dit soort massale excursies en graag zelf alles willen ontdekken!
En het allergrootste punt is natuurlijk onze hondenkinderen, zonder wie wij absoluut niet op vakantie zouden gaan!
Hou het er maar op dat wij weer even lekker gaan onderdompelen in Zweedse sferen, ook leuk toch!

----------

Vrijdagmorgen 27 oktober. Als aanloopje naar een vol weekend heb ik vandaag een lekker rustig dagje.
Muziekje aan (o.a. Jeff Lynne, E.L.O. voor de nieuwsgierigen onder jullie!), slapende hondjes die fijn uit geweest zijn, tafel vol met knutselspulletjes, kabouters die op een extra verfje staan te wachten en wat andere rommeltjes.
Ja ik vermaak mij wel vandaag!
In het weekend trouwens ook wel hoor, we gaan twee dagen naar de 'Scandinavië XL beurs' in Nijkerk en gaan daar diverse lezingen en workshops volgen.
Haha Dick heeft zich opgegeven voor zondag om een taart te maken en ik wist niet wat ik hoorde hoor, hij kan net aan een ei bakken!
Natuurlijk zijn daar ook onze vrienden én Zweden addicts J&A, en na afloop gezellig met hen mee naar huis voor een lekkere fondue! Wendy 'doet' in de middag de honden dus dat is ook fijn en we hebben alleen het poppetje mee . . . ja sorry hoor, ik kán en wíl haar nog steeds niet alleen laten . . .

-----------

Donderdag 26 oktober. Ik moet wel lachen hoor om Muisje, want ook dit had ik nooit kunnen bedenken: ons pittige Muisje laat zich vaak gebruiken als kruikje voor de Engelsen! Zij gaan heel graag tegen haar aan liggen en dat vindt zij ook allemaal goed.
Nee Emma doet dit soort dingen niet, dat is alleen een mensenplakker, met als extra criteria, dat wij dat moeten zij!
Roos en Laura vinden het ook prima als Muisje bij hen komt liggen en dat heeft toch wel een tijdje geduurd voor Muisje dat überhaupt deed!
Soms twijfelt zij even of zij er wel bij durft te springen vanaf de grond, maar als wij dan zeggen dat het écht kan en dat de bleke betjes dat écht goed vinden, gaat zij ook!
Grappig zoals zij ons dus ook vertrouwd, als wij zeggen dat het goed is dan het dan ook werkelijk goed is!
Honden zijn echt zo ontzettend leuk en vooral als je van 'gedrag observeren' houdt!

----------

Vandaag, woensdag 25 oktober, precies op dit moment, een jaar geleden, nu ik de krabbel tik, kregen we de jobstijding definitief te horen.
Laura ernstige HD en de wereld stortte voor ons in, dan kun je niet geloven dat je na een jaar weer opgestaan bent . . . maar dát hebben we al eens meer mee gemaakt . . . en ook toen herpakten wij ons weer.
Als ik dan nu kijk naar ons altijd vrolijke, energieke, onovertroffen lieve bodybuildertje realiseer ik mij dat wij wel ontzettend veel bereikt hebben, en ook veel meer dan wij destijds dachten!
Ja toegegeven, we hebben er heel veel, zo niet alles, aan gedaan en in feite nog, om het mogelijk te maken en was dit hele jaar gericht op één doel, poppetje letterlijk en figuurlijk weer op de poot krijgen!
Alles maar dan ook alles moest dit jaar wijken omdat wij het druk hadden en daarbij het poppetje 24/7 ononderbroken is het zicht wilden hebben.
Zo af en toe komt het in het gesprek tussen ons, wat gebeurt er met hondjes en baasjes die dit ook wel zouden willen voor hun hondje maar in meerdere opzichten niet in de gelegenheid zijn om dit zo te doen?
Poppetje heeft toch wel geluk gehad.
Ook wij hebben geluk gehad met zo'n ongelofelijk lief en fijn hondje en een dierenarts die gespecialiseerd is op dit gebied en ook behept is met een enorme dierenliefde en empathie.
Genoeg gezegd hier over!

----------

Dinsdagmorgen 24 oktober. We hadden geluk hoor gisteren met de ransuilen! Er zaten er 10 in de boom en de zon scheen net een beetje dus kon ik mooie plaatjes maken! Ik raak niet uitgekeken op zoiets en het boeit mij mateloos, die groep prachtige uilen die zo maar bij een schoolplein, langs de doorlopende weg voor iedereen zichtbaar in die boom zitten!
Ook fijn dat zij zo stil zitten, een beetje dutten en zo af en toe naar je kijken of even op hun hoofdje krabben en denken wat een gekke mensen allemaal.
Degenen die fb hebben zullen de foto al op mijn bladzijde gezien hebben en dan heb ik het geluk dat ik een fototoestel heb wat goed kan inzoomen maar dit toestel is voor hondenfotografie niet geschikt, daar gebruik ik dan weer mijn snelle spiegelreflex voor.
Maar goed, ook hier zal ik de foto's  natuurlijk plaatsen!

----------

Maandagmorgen 23 oktober. Eerst even over Treble. De dierenarts dacht eigenlijk niet dat het koliek was dus voor nader onderzoek Treble de trailer in en op naar Enmeloord, daar is een paardenkliniek. Er is een echo gemaakt en bloedonderzoek, die ook niet veel duidelijkheid gegeven hebben. Wendy heeft haar met de nodige medicatie weer mee naar stal genomen en eigenlijk ging het toen al wat beter.
Je vraagt je altijd af of je niet te vroeg bent omdat je altijd bang bent te laat te zijn . . . ons o zo bekend!
Het is nu de komende dagen even afwachten.
Dit soort dingen overkomen je inderdaad maar al te vaak precies in de weekenden en dan is het gelijk kassa als de dierenarts op stal moet komen.
Na het middaguur gaan wij even naar Genemuiden naar de ransuilen kijken die ook dán hopelijk, in grote aantallen in de boom zitten.
Misschien weten jullie nog wel dat wij daar al eens meer gekeken hebben en leuke foto's daar van hebben.
Daarna even een bakkie drinken bij vrienden in Zwolle.

----------



Zondagmorgen 22 oktober. Ha vanmorgen een natte wandeling, maakt eigenlijk ook niet uit hoor, bij thuiskomst goed afdrogen en als het hele spul dan lekker ligt te slapen met een vol buikje en buiten regent het nog, is dat ook wel weer gemütlich!
Voor de broodnodige variatie gistermiddag weer eens gewandeld in het Roggebotzand, dat is ook zo'n heerlijk gebied bij ons in de buurt, maar wel net wat te ver voor de gewone dagelijkse wandelingen.
Roos kon zich weer even te buiten gaan aan haar vakantiehobby . . . botten vinden! Dit keer vond zij een heel reeënbeentje, met voetje er nog aan!
Hoe zij dat toch elke keer voor elkaar krijgt om dit soort dingen te vinden, heel wonderlijk!
Ook in Scandinavië heeft zij al menig elanden- en/of rendierenbot gescoord en zelfs wel zo vaak dat wij al zeiden dat zij weer een stuk puzzel had en alles bij elkaar was dat vast wel een hele eland oid bij elkaar!
Net belde Wendy dat paardje Treble koliek heeft en dat zij op de dierenarts wachtte, en ja natuurlijk weer weekend hè . . .

----------

Zaterdagmorgen 21 oktober. Dank je wel buienradar, het kwam precies uit vanmorgen! Op zaterdag is Dick meestal op tijd thuis en kan ik dus eerder met de meiden op stap en dat was nodig vandaag, dat had ik al gezien.
Precies op het moment dat ik in de auto stapte om naar huis te gaan begon het te regenen, dat geeft mij toch een lekker gevoel hoor, fijn de hondjes droog en dat vind ik dan ook het belangrijkste.
Nou Cilia, dat jij een nachtbraker bent heb ik al vaak geconstateerd en zie de tijd waarop jij op je leppie zit te rammen, een tijdstip dat ik onder de donsjes lig met in de winter ook een flanelletje om de donsjes!
Het is gewoon maar net wat jij én je honden gewend bent (enuh Henk natuurlijk, laten we vooral díe even niet vergeten)
En wat genieten jullie toch hè in dat prachtige Franse huis en kan ik mij zo voorstellen dat het ook voor de honden een omschakeling is als jullie weer in NL zijn en alles gereguleerd is . . . dus af en toe aan de lijn moeten lopen . . .
Troost je, ook mijn honden lopen waardeloos aan de lijn hoor, gaan ook vanuit huis auto in en auto uit het bos in en vice versa . . . en lopen dus ook alleen in de avond even naar het gemeentegrasperkje aan de lijn voor een plasje!
Pas wanneer ik in de ochtend echt wegga haal ik Emma en Roosje naar beneden, die hoor je helemaal niet als ik naar beneden ga en dat kan rustig een tijdje duren, Muisje slaapt al beneden, de trap is voor haar too much geworden en zij heeft er een bloedhekel aan om getild te worden.
Laura neem ik mee naar beneden nog uit gewoonte vanwege de puppytijd en zij in de ochtend nog een extra maaltijd kreeg, daarbij vind ik het gewoon gezellig om haar alvast mee te nemen, zij is altijd zo schattig!

----------

Vrijdagmorgen 20 oktober. Met veel moeite probeer ik 's morgens tot half 8 te blijven liggen om maar weer te wennen aan de klok die binnenkort weer een uur terug gaat en dit betekent op dit moment voor mij dat ik dan om half 6 al met open ogen lig te staren.
Uitslapen doen wij nooit, en dat komt absoluut door je plichtsgevoel t.o.v. van de honden.
Die zorgen er altijd voor dat je weer op tijd, met frisse moed en een goed humeur de dag begint, hoewel zij zelf weinig tot geen enkele aanleiding geven hmm.
Als ik uit bed stap 's morgens en de bench van poppetje open, staat zij vaak niet eens op en gebeurt het wel eens dat zij er uit komt, mij begroet en dan snel weer terug gaat.
Dan ga ik naar beneden en laat alle deuren achter mij open en als zij 'ontbijtgeluiden' hoort verschijnt zij op het toneel!
Het zijn échte opportunisten die honden . . .
Gisteren nog 3(!) fotobladzijden gemaakt!

----------

Donderdagmorgen 19 oktober. Volgens mij de laatste echt mooie dag vandaag en laten we daar maar even van genieten. In zoverre, als de zon even zonder sluiers wil mee werken. Gistermiddag was het heerlijk en heb ik nog een uurtje in de zon zitten lezen en had de stoeltjes en loveseat in de bioscoopopstelling gepositioneerd zodat wij allemaal ten volle van de zon konden profiteren, eerder zijn die honden toch niet tevreden en zit ik ook niet rustig!
Met de middagwandeling nog wat leuke maar geen mooie foto's gemaakt en mooi bedoel ik dan altijd, de hondjes in zo'n sjiek mogelijke houding voor mijn camera, maar helaas lukte dat niet echt.
Ook vandaag zat dat niet mee, een trekkende Muisje, nou ja, noem het een door mij voorttrekkend Muisje.
Daarbij liep ik ook niet echt rustig want ik was een onbekende auto, die langs het bos stond, gepasseerd en eenmaal in het bos op een afstandje iemand met twee van die vechtapparaten, een bruine en een witte en eerlijk gezegd houd ik dan mijn hart een beetje vast want iemand met dit soort honden zoekt niet voor niets een stil plekje op . . .
Ik bén en blíjf van mening dat je met dit soort honden gewoon helemaal niet in het bos moet komen, zorg dat je op de buitenwegen loopt, daar is plaats en ruimte zat en het belangrijkste, vrij zicht!
Dat je dat zelf wil, risico lopen dat er toch plotseling een andere hond om de hoek komt, ik moet er niet aan denken en ben blij dat onze keuze voor zachtaardige setters al 44 jaar geleden genomen is . . .

----------

Woensdagmorgen 18 oktober. Lekker gewandeld en eigenlijk ietsje te lang voor Muisje, zo gaat dat wel eens , nog een slingertje zus en nog een paadje zo.
Net lees ik dus mijn krabbel van gisteren na en jeetje wat een enthousiasme, zo voel ik het nog hoor!
Nog niet vermeld dat de controles en spiermetingen nu passé zijn en dat is even wennen, je hebt namelijk altijd het gevoel dat er nóg iemand verantwoordelijk is voor haar, kennelijk geldt dan toch gedeelde smart is halve smart!
Gelukkig nu dus geen smart meer en stel dat zij in de toekomst toch aan de andere kant geopereerd moet worden, dan weet ik wat ik kan verwachten, niet fijn, maar volgens mij toch gevoelsmatig wat anders.
Ja Klára, inderdaad 'have a little faith'. . .
Klein krabbeltje vandaag, ik ga nu naar de bieb mijn reservering ophalen, een boek van Berend Boudewijn met als titel 'ik stond er bij en ik keek er naar'.

----------

Dinsdagmorgen 17 oktober. Laat ik nou gisteren iets heel belangrijks vergeten te vertellen!
We hadden namelijk weer de controle- en spiermeetdag met poppetje bij onze vriend dokter Bob!
En wat denken jullie?
Het gaat onvoorstelbaar goed met ons meisje, wat wij zelf ook al vinden natuurlijk!
Ik wil momenteel wel in superlatieven spreken maar probeer mijn enthousiasme toch een beetje binnen de perken te houden, dat leest namelijk zo irritant . . . al die uitroeptekens en puntjes . . .
Degenen die mij kennen weten hoe ik mij voel en dat ik mijn blijdschap wel wil uitschreeuwen en echt waar, ik raak er niet over uitgepraat!
Je had gelijk Astrid, ook Bob zei dat Laura een 'bodybuilder' geworden is en dat haar spierontwikkeling waarschijnlijk wel op de max zit.
Heel grappig dat hij ook zei dat zij nog gespierder is dan een Rottweiler teefje van dezelfde leeftijd!
Wat moet ik nou nog meer zeggen?
Ja nog een ding, de andere kant wordt voorlopig niet geopereerd, is totaal geen reden voor en pas als ik zie dat zij er last van gaat krijgen gaat dit gebeuren, en misschien zelfs wel nooit!
Zoals ons poppetje nu is, in deze conditie, is zij nog nooit geweest gezien zij al op zeer jonge leeftijd last van HD had en dat is dus tevens de reden dat het nu zo goed gaat, klinkt gek natuurlijk.
Maar vanwege het feit dat dit zo snel onderkend is konden we gelijk maatregelen nemen, spieren opbouwen, haha ons een versuffing lopen, de juiste pijnmedicatie en héél belangrijk, tot de leeftijd van ong. 16 maanden totaal op een heel goed merk puppybrokken gestaan heeft, zodat zij klaar gestoomd was voor de grote operatie op het meest gunstige tijdstip.
Kortom, een heel blije Yvonne en Dick en een supergelukkig hondje en ja dat is waar wij het allemaal voor gedaan hebben en doen natuurlijk!
Dit hadden wij precies, nou ja de 25e oktober dan, een jaar geleden niet kunnen bedenken!
Onze immense dank aan Bob Carrière van dierenkliniek Ermelo die Laura en ons zo gelukkig gemaakt heeft!

----------
Maandagmorgen 16 oktober. Gisteren een leuke dag met een leuke wandeling met een aantal leuke mensen met ongeveer 30 stippels in een mooi gebied, het Rozendaalse veld.
Niet dat nou onze liefhebberij is hoor, want van ons hoeft zo'n grote groep mensen eigenlijk helemaal niet, en dat op zondag en dan ook nog met prachtig weer, sodeju zeg wat een drukte en moeite om een parkeerplek te vinden . . .
Maar toch, we zijn blij het wel gedaan te hebben.
Volgens mij zijn wij daar eigenlijk nét ietsjes te individualistisch voor en stellen een klein wandelgezelschapje meer op prijs.
Je spreekt mensen gewoon te weinig, iedereen let op z'n hond en is bang haar/hem kwijt te raken, een hoop geroep en gefluit, wij ook hoor en kom je  niet tot een echt gesprek en realiseer je je dat je die en die nog eigenlijk meer had willen spreken.
Het allerbelangrijkste voor ons gisteren, het poppetje, voor het eerst een wandeling van 2 uur, waarvan het laatste stukje aan de lijn, en dat volkomen moeiteloos, wat een enorme opsteker voor ons!
Wat een geweldige beloning voor al het werk wat wij dit afgelopen jaar verricht hebben en wat een feest om je hondje weer zo te zien, en wat een verschil met precies een jaar geleden toen wij in zak en as zaten . . . 
Na de wandeling hebben we gezellig met Peter en Astrid op een mooi plekje buiten bij een restaurant lekker wat gegeten, een leuke afsluiting van de dag!

----------

Zondagmorgen 15 oktober. Prachtig zeg buiten, ben ik even blij dat ik altijd een vroege vogel ben! Dat kun je volgens mij niet zeggen van die gasten die regelmatig bij de ingang van het bos staan midden in de nacht kennelijk, om zich lichamelijk vol te zuipen en geestelijk vol te blowen . . . die liggen nog in hun bed te rotten.
De resten heb ik net maar meegenomen en thuis in de vuilnisbak gegooid op dat ene gewoon volle blikje bier na . . .
Ik vind het onaanvaardbaar dat die gasten dat doen en daarna gewoon de weg op gaan met hun zatte reet en anders kán en wíl ik het ook niet zeggen.
Straks komen zij een familielid van mij of jullie tegen en rijden die aan puin.
Wat een verwerpelijke mentaliteit hebben die gasten toch, en alweer, nee ik kan de wereld niet verbeteren hoe graag ik het ook zou willen.
Ik heb net een korte ronde gemaakt omdat wij over een uurtje richting zuiden gaan voor een bijeenkomst van de Engelse setterclub, wandeling met een lunch.
Voor de zekerheid hebben wij voor poppetje de gps halsband opgeladen, anders loop ik niet rustig en als ik haar even niet zie raak ik stiekem in een soort paniekje . . .
Verder jawel, hoewel niet echt fantastisch weer gisteren, wel gezellig een klein bbqtje gehouden!

----------
 
Zaterdagmorgen 14 oktober. Tot op dit moment zit ik nog met een fleece vest aan . . . en is het nog behoorlijk bewolkt hier, vlees wel uit de vriezer gehaald . . .
Gistermiddag heeft Roos mij weer eens een verrassing bezorgd, dat was een tijd geleden, een bek (normaal noem ik het haar mondje maar nu effe niet) vol human nature!
Even afgedwaald met mijn geest zag ik haar spurten en ging wel door mijn gedachten dat zij 'iets' zag, maar dat zij 'iets' rook, had ik even niet bedacht en dat vlak voor ik de auto in stapte.
Grotegoden wat een ellende, alle ramen uiteraard wijd open en bij thuiskomst gauw die bak eten er in (goed kauwen die brokken Roos) en daarna Dick begroeten hihi.
Laat hij het nou niet in de gaten gehad hebben, kennelijk heeft zij een korte begroeting gehad want hij moet er altijd 4 'afwerken'(oh foei wat een uitspraak) en uiteindelijk ben ik de laatste voor de begroeting (zeg ik dan maar even netjes) . . .
Ik heb hem ook niet wijzer gemaakt!

----------

Vrijdagmorgen 13 oktober. Vandaag heb ik wat moeite met het begin van de krabbel. Ik heb het hier nooit gehad over dat meisje, Anne Faber, maar het heeft mij enorm bezig gehouden en zelfs 's nachts werd ik daar wakker van en kan ik het niet laten om hier toch iets over te melden.
Nu is dus duidelijk wat er met haar gebeurd is en net als iedereen, hier heb je geen woorden voor en komt ook bij mij het slechtste in mijn gedachten boven wat ik die dader allemaal aan zou willen doen. En geloof mij, dat is niet niks.
Totaal geen verzachtende omstandigheden van cliché opmerkingen, dat hij vroeger geen autostepje gehad heeft oid., hij is ziek of noem maar op wat.
Letterlijk de beuk er in met dit stuk vulles.
Best moeilijk om na bovenstaande een ander onderwerp aan te snijden.
Verder ja, ik zie de zon af en toe schijnen (niet meer voor Anne en haar omgeving) . . .
Gisteren weer gezellige babbeluurtjes gehad met Klára, de vrouw waarvan ik zeg dat eigenlijk iedereen een soort Klára zou moeten hebben om heerlijk mee koffie te drinken en te kletsen!
Nu stop ik want ik voel dat er momenteel niets zinnigs uit mijn toetsenbord verschijnt.

----------

Donderdagmorgen 12 oktober. Ha ik vertel natuurlijk niks nieuws maar we gaan wel een aantal mooie dagen krijgen! Ik heb gisteren nog wel even een wergwerpbbqtje gekocht bij AH voor misschien wel het laatste bbq moment dit jaar.
Ik vind zo'n ding wel makkelijk voor als je met z'n tweetjes bent en in feite maar een klein beetje eet.
Ik heb die dingen ook al eens van de Action gehad maar dat vind ik werkelijk bagger, daar zitten alleen kooltjes in het midden en die van AH zijn geloof ik twee keer zo duur maar ook twee keer beter!
De laatste keren wil ik er geen honden meer bij hebben, ze zijn inmiddels té veel verpest en kun je niet meer rustig eten . . . en vooral vind ik het eng met dat vuur.
We zetten dan gewoon even een hekje voor de deur en staan en liggen er 3 te tandhakken . . . nee Muisje verlaagt zich niet tot die activiteiten, die weet dat zij na afloop evengoed niet vergeten wordt!
Zondag gaan we weer eens mee doen  met een wandeling, dit keer met de Engelse setterclub, eindelijk durf ik dit met poppet je weer eens aan en uiteraard let ik als een aasgier op dat zij niet belaagd gaat worden . . .
Tot straks lieve Klára!

----------

Woensdagmorgen 11 oktober. Vanmorgen tijdens de wandeling een leuk gesprekje gehad met een aardige jonge vrouw met een Franse Bulldog, een ras wat mij totaal niet kan bekoren.
Opvallend is dan hoe mensen de lichamelijke tekortkomingen van dit ras als normaal zijn gaan beschouwen, wat mij echt verbaast.
Gewoon accepteren en het dus normaal vinden, dat de hond heftig snurkt, dikwijls hipt met achterbeentje vanwege patella luxatie, want dat hoort bij het ras . . . uitpuilende ogen want dat staat zo schattig, een gebitje waar niets aan klopt, aan de voorkant is het lijf gek teveel gespierd en aan de achterkant zit niks, een staartje wat teveel gecoupeerd is, wat notabene al een jarenlange verboden ingreep is!
Goed, echt een heel aardige vrouw die naar mijn idee gewoon niet beter weet en ik niet van plan ben om haar ook maar enigszins wijzer te maken, daar ben ik allang al mee gestopt, ik kan de wereld niet verbeteren.
O ja ik lees momenteel even een heel ander genre, ook leuk en interessant. Ik kwam in de bieb tot de ontdekking dat oktober de maand van de geschiedenis is en plukte gelijk al 5 boeken over dit onderwerp van de tafel.
O.a. een boek over vroegere dienstmeisjes, heel grappig, een boek over de inpolderingen en hoe destijds de toekomstige boeren in de N.O.P. en Flevoland geselecteerd werden, een boek van Geert Mak en nog twee boekjes over de sixties en seventies!
Kortom, ik vermaak mij wel en maak mezelf wel wijzer!
Ik zeg altijd dat het wel jammer is dat je op een gegeven moment dood gaat, je weet inmiddels zoveel . . .
Gekke Peter, ik heb de lunchkaart bestudeerd hoor en weet al wat het gaat worden, tot zondag en fijn jullie weer te zien!
----------

Dinsdagmorgen 10 oktober. Ja en hoe gaat het nou toch met het poppetje?
Die vraag heb ik al een aantal keer gekregen en nu zal ik daar op antwoorden.
Nou, als ik zeg dat ik vanmorgen goed moest kijken wie van de twee spikkels er aan kwam rennen, zegt dat volgens mij toch genoeg!
In eerste instantie dacht ik toch echt dat het Roos was, bleek het Laura te zijn!
Zij loopt nu voor 100% op vier beentjes en je ziet nooit een hinkeltje of misstapje meer van haar, hoe is het mogelijk hè?
Lange tijd na de operatie heb ik zo ontzettend mijn twijfels gehad en dacht dat het nooit meer goed zou komen en heeft het menig traantje gekost als ik haar zag hampelen.
En dan zie je maar, vertrouwen in de toekomst moet je hebben, net als de regering momenteel . . .
Maar zonder dollen, mij is wel duidelijk dat dit soort zware operaties toch beduidend tijd nodig hebben en de één misschien wat meer dan de ander.
Heel soms zie ik nog een flintertje van wat er gebeurd is en dat is dan met name, als zij ligt te slapen en plotseling er iemand binnen komt, of er alarm geslagen wordt door Emma en zij dus vanuit slaap in één keer opvliegt en van de bank af jumpt.
Dan springt zij op de grond en zie je heel even twee hupjes, die gelijk weer gecorrigeerd worden door haar.
En kijk, hier kunnen wij goed mee leven hoor en daarbij zijn we nog niet op het einde van de post operatieve fase, dat is ongeveer 6 maanden er na.
Kortom, we zijn heel blij dat ons poppetje weer zo'n heerlijk normaal hondenleven met fijne wandelingen ervaart!

----------

Maandagmorgen 9 oktober. Ik kom even terug op ons Ikea bezoek. Natuurlijk is het voor ons niet dat wij lekker rustig winkelen als er een dierbaar hondje van ons in de auto zit! Nee het is dan even snel door die winkel heen jekkeren, pakken wat je moet hebben en klaar, en vaak gaat Dick dan nog even alleen ook.
Ik loop geen seconde rustig met die wetenschap.
Zo zal je van ons ook nooit een hondje bij een winkel zien zitten, ik vind dat buitengewoon eng en het is niet alleen een 'pikidee' maar ook nog eens een 'pestidee!' Ha wat zeg ik nou?
Ik néém nooit een hond mee als ik boodschappen ga doen!
Verder heb ik dus totaal niets te babbelen, zie voorgaande tekst . . . alleen dat wij gisteren nog een paar uur heerlijk achter buiten in d e zon gezeten hebben in tegenstelling tot mensen in het midden en zuiden van het land!

----------

Zondagmorgen 8 oktober. Vandaag weer eens gewandeld met Dick er bij, wat 'vroeger' zo heel gewoon was en nu niet zo gewoon meer sinds hij weer werkt. En ach alles hep zo zu'n voor- en nadeel zou ik zeggen.
Gistermiddag 'even' naar Bloemendaal gereden om de voortgang van de werkzaamheden in het stulpje van onze zoon te bekijken . . . zooooo dat wordt, en was, al zo mooi!
Daarvoor ook 'even' iets terug brengen naar Ikea in Amsterdam Zuid . . . godgenadebroodjes wat een toestand zeg op zaterdag en daarbij vroeg ik mij werkelijk af of ik nog in Nederland woon, serieus.
Dit doe ik dus echt nooit meer op zaterdag, bah wat een afschuwelijke drukte, daar ben ik niet meer op gebouwd en mentaal op toegerust.
Ja ik woon ook al bijna 25 jaar op het platteland, letterlijk en figuurlijk en mijn refentiekader is Dronten geworden . . .
Wij gaan speciaal voor een vlot bezoekje naar Ikea Amsterdam omdat daar een parkeergarage is en van die reclameborden waar wij de auto met de achterkant tegen aan drukken om te voorkomen dat de achterdeur van de auto open gemaakt kan worden . . . daar ligt namelijk ons kostbaarste bezit even zonder toezicht . . . ja en zijn we blij als wij weer terug bij de auto zijn . . .

----------

Zaterdagmorgen 7 oktober. Ik word er volgens mij vervelend mee maar alweer heb ik geboft, totaal droog thuis! Wel wordt het steeds zwaarder om de off the road paden te wandelen vanwege de nattigheid en de dikke bonken natte klei.
Natuurlijk hoeft dat eigenlijk niet echt meer voor poppetje maar mijn honden vinden deze routes gewoon leuker, juist omdat zij minder andere hond en meer wild ruiken.
Niet dat zij nou vaak wat zien hoor, tenminste laten we zeggen dat ík het niet zie en dat zegt niets over hen.
Vorige week heb ik, waarschijnlijk bij deze expedities iets in mijn bil verrekt en dat doet behoorlijk au bij elke stap, maar ik weet dat veel dingen die plotseling komen ook net zo plotseling weer kunnen verdwijnen dus loop ik door, neem af en toe een pijnstillertje en loop 'gewoon' door . . .
Niet dat ik een bikkel ben, want dat ben ik zeker niet, maar haha ik heb toch geen andere keus, hondjes moeten gewoon goed uitgelaten worden!
Nou Klára, toen ik het schreef over die doggen wist ik gelijk al dat jij weet wie ik bedoel!
En ik kan er kort over zijn, het ligt niet aan de honden maar aan de baas in dit geval, zoals de meest problemen met honden . . .

----------

Vrijdagmorgen 6 oktober. Zo de wind en regen gieren langs het raam, heerlijk!
Kan ik mooi zeggen nu want, hoe heb ik het uitgevogeld, helemaal droog de ochtendwandeling gemaakt, jaha natuurlijk wel met een beetje hulp van de buienradar!
Gisteren werd het toch nog een mooie dag en heb ik zelfs met de middagronde mijn fototoestel weer eens mee gehad en leuke foto's van de meiden gemaakt.
Ik had de dames weer keurig gefatsoeneerd en ben dan altijd trots op het behaalde resultaat en krijg de behoefte om hen te vereeuwigen.
Dus nu staat er een eerste oktoberbladzijde op jullie kijkertjes te wachten!
Verder vandaag niets te vertellen, alleen dat ik een tandartsafspraak heb, interessant hè!
Nee Peter, je 'oplossing' past wel in mijn straatje maar dit keer neem ik toch echt een afwachtende houding aan hoor, ook aan mijn tolerantie zijn nou eenmaal grenzen.

----------

Donderdagmorgen 5 oktober. Heel soms is er iemand boos op mij wat ik heel vervelend vind en dan zelf in gedachten de ontstane situatie loop te verteren en mij in alle eerlijkheid afvraag hoe iets gelopen is, zoals gisteren.
Bij ons in het dorp woont een echtpaar met twee grote Duitse doggen reuen, ook voor het ras zijn zij zelfs flink aan de maat, beide honden intact, sociaal, vriendelijk en lopen altijd los in het bos.
So far so good.
Toen ik met Laura vanaf dat zij 5 maanden was, aan de lijn liep, vaak de route door het bos, kwam ik hen regelmatig tegen en had ik een babbeltje met meneer of mevrouw (laatste is ietsjes minder vriendelijk)
Ik vond het altijd heel vervelend dat die grote reuen gelijk met hun grote hoofden en slijmerige bekken poppetje op de grond kieperden en haar achterkantje totaal aflebberde.
Terwijl wij stonden te babbelen duwde ik die minstens 130kg hond wel eens voorzichtig opzij en zei ook dat ik dat niet wilde en overgoot mijn woorden figuurlijk met een bak EQ . . . (je wil namelijk geen zeikerd gevonden worden!)
De eigenaren vinden het gedrag van hun reuen kennelijk heel normaal en zeiden daar dan ook niets van, wat mij toen al verbaasde.
Honden zijn immers vriendelijk en doen niets alleen 'normaal' honds gedrag en uiteraard de dooddoener 'moet zij  loops worden?'. . .
Al snel eindigde ik dan vriendelijk het gesprek om verder te lopen met een totaal besmeurde achterkant van mijn poppetje wat ik verschrikkelijk onhygiënisch vind.
Toen ik gisteren net een bochtje om ging zag ik hem met de doggen aankomen en kon ik nog net op tijd af slaan, dacht ik.
Emma en Roos, liepen al voor mij uit en de doggen kregen poppetje in het oog die nog stond te snuffelen en ja nu zij onaangelijnd loopt was het loslopend wild voor hen.
Tussen de bosjes door zag ik het gebeuren, hetzelfde recept en weer zei meneer totaal niets.
Ik beende er op af, zond een verbale correctie naar de ene dog, en zei er bij dat ik dat gelebber aan de achterkant van mijn hond zat was,  meneer kwam er aan en ik zag aan zijn gezicht dat hij boos was, ja op mij notabene!
Hij trok de hond aan zijn halsband mee en ik kreeg een vernietigende blik, boos dus.
Kwam mijn opmerking nou echt als een donderslag bij heldere hemel?
Ben ik de voorafgaande keren niet duidelijk genoeg geweest?
Moet ik eens beginnen bij mezelf om mijn grenzen eerder kenbaar te maken?
Waarom laat die man in godsnaam mij en mijn hond zo aanmodderen terwijl zijn honden de overlast bezorgen?
Het is niets niks om zoveel kilo opdringerig hond bij je op de grond liggende hondje weg te sleuren, wat ik trouwens niet eens zou durven, dus blijft het bij een beetje niets oplossend geduw, terwijl ik hen eigenlijk een dijk van een correctie met mijn riem zou willen geven . . .
Hij verkeert met zijn honden altijd in een 'up positie' vanwege het imposante uiterlijk van zijn honden wat op de meeste honden en mensen imponerend werkt.
Kijk Emma en Roos weten wel raad met deze honden, zij negeren hen totaal, zelfs geen oogcontact en gaan quasi nonchalant een stukje verder met afgewend lichaam op de grond staan snuffelen, dat heet heel profi 'conflictvermijdend gedrag'.
Dit alles moet poppetje nog leren en zij is zo ontzettend vriendelijk naar alles en iedereen en de man weet bovendien wat er allemaal met haar gebeurd is en daarom vind ik zijn gedrag onverteerbaar.
Zo dat was dat dus.

----------

Woensdagmorgen 4 oktober. Soms heeft mijn Franse stoomlocje geen spirit, zoals vanmorgen en moest ik het locje voorttrekken ipv locje mij . . .
Waar het aan ligt weet ik niet maar soms heeft zij veel zin en soms is het knudde, bah vervelend als je hondjes oud worden, nou ja aan één kant dan natuurlijk.
Ach Til, en dan is het zo maar ineens zo ver, afscheid van Fun, wéér verdriet wéér zo'n afschuwelijk afscheid en in het licht van wat ik hiervoor tikte, voel ik hem soms ook een beetje aankomen. Maar volgens mij kan ik het voorlopig nog wel uitstellen want Muisje heeft zeker ook heel goede momenten . . . als er eten in het spel is . . .
Zonder dollen hoor, volgens mij gaat Muisje 17 jaar worden (heeft zij mij beloofd) en kan en hoop ik 'the ticket to the moon' nog even in mijn zak te houden!
Verder heb ik mij gisteren op fröbelen gestort en zijn er uit mijn handen schattige gekleide kaboutertjes gekomen.
Al een tijdje ben ik in de ban van kaboutertjes (bekend voor je Til!), en hadden we voor ons jubileum van iemand snoeperige kaboutertjes gekregen en dacht ik 'dat kan ik ook!'
Net zoals dat ik de dag ervoor in de zon zat, had ik mij nu ook inclusief hondjes geïnstalleerd en had een dienblad op schoot en een bonk klei.
Zij staan nu te drogen en op een kleurtje te wachten en als dat klaar is zet ik ze op de foto en show ik ze aan jullie.
Gistermiddag werd er hier door een échte, heel aardige Urker visman, omgeven door een rooklucht, compleet met oorringen en patserbak, 2 kg warm gerookte zalm gebracht in porties van ong. 250 gr, hmmmmmmm
Jullie lezen het dus al Yvonne in de ban van gerookte zalm en kabouters, ach het is weer eens wat anders hè!
O ja dierendag vandaag, ook zo'n flauwekul, het hoort gewoon normaal te zijn dat het iedere dag dierendag is. Het enige voordeel is dat je vandaag dan zonder verzendkosten een wormenkuur kunt bestellen hahaha

----------

Dinsdagmorgen 3 oktober. Wat een verleiding . . . heerlijk de zon binnen en tuindeuren open . . . verse boeken . . .
De enige dissonant is eigenlijk het vervelende geluid van gemeentewerkers die groen aan het snoeien zijn.
Vervelend ook omdat Dick slaapt na de nachtdienst. Het liefst zou ik die mannen willen vragen om op te houden met dat lawaai omdat mijn man slaapt, maar ik denk zo maar dat zij mij zullen uitlachen en vragen of ik mij wel okselfris voel, laat dus maar.
Wel heb ik zelf vanmorgen als gemeentewerker opgetreden, zonder geluid overigens.
Bij de ingang van het bos lag een enorme hoeveelheid McDonaldsafval, zooooooo irritant.
Dick had gisteren net weer een paar nieuwe vuilniszakken bij de papiertang in de auto gelegd dus dat kwam wel goed uit.
Ik probeer mij dan een voorstelling te maken hoe die gasten dit doen, eerst vreten, dan gewoon alles het autoraampje uitknikkeren, dit gaat mijn pet echt te boven.
Verder heb ik gisteren maar eens even iets minder zware boeken, figuurlijk dan, meegenomen uit de bieb, eentje van Silvia Witteman ('thuis mag ik niet meer zeuren') en dat is echt lachen!

---------

Maandagmorgen 2 oktober. Gisteren dus een prachtig gedeelte van de dag en we hadden de tuindeuren beide wijd open en . . . in de luwte van het huis, dus ín huis, voor de open deuren, had Dick de loveseat en een stoeltje neergezet en een kussen in de zon, jawel dat allemaal voor de meiden en voor mij.
Heerlijk een paar uur gezeten, ik gelezen en hondjes liggen zonnebaden!
Dick had nog een grappige foto gemaakt en helaas, wat er gebeurd is weet ik niet en is mij ook nog nooit overkomen, maar toen ik de foto's van het SD kaartje afhaalde, en in een nieuwe oktober map zette was het plotseling foetsie!
Zo gek, niet meer te vinden op het kaartje, niet in de bewuste map en ook via de verkenner niet meer op mijn computer te vinden, zelfs niet in de prullenbak dus, ik heb geen idee.
Ja en ook weer een superboek in één dag uit gelezen, met een zeer actueel onderwerp als mijn vorige boek.
Titel; duur betaald, schrijver; Joseph Fadelle (pseudoniem), en het gaat over de strijd van een moslim die christen werd.
Zeer actueel en je zou wensen dat veel meer mensen dit waar gebeurde verhaal zouden lezen en er eens wat oogjes geopend werden . . .
Zo, ik ben door mijn voorraadje boeken heen en ga straks maar weer de bieb vereren met een bezoekje.

----------
Zondagmorgen 1 oktober. Sodeju zeg alweer oktober, en nu is het toch echt wel herfstig buiten, prachtig! Net een mooie bosronde gelopen en het is maar goed dat ik (we) van die goede laarzen gekocht hebben want het is overal drijfnat.
Poppetje wordt steeds inventiever en mooi om te zien dat zelfs Emma haar in de gaten houdt als zij denkt dat poppetje is geroken heeft en kun je dus constateren dat poppetje gestegen is in haar ogen!
Wie had dat korte tijd geleden kunnen bedenken!
Vandaag belooft een mooie zonnige dag te worden en dat is ook wel fijn, direct gaan toch echt de tussenties weer op de toelties hoor!

----------

Zaterdagmorgen 30 september. Net na het afsluiten van mijn leppie gisteren kwam er een telefoontje van vriendin Nelly, 'ben je thuis?'
Ja natuurlijk ben ik thuis maar ga alleen even naar Urk om vis te kopen.
Dus heb ik dat in een half uur uit en thuis gedaan, toch makkelijk als je er zo dicht bij woont en na een half uurtje kwam de grootste visliefhebber die ik ken en zij viel dus met haar neusje in de boter!
Mij viel de zalm een ietwat tegen, de vorige keer was het doorrookter en dat heeft mijn voorkeur, maar toch, evengoed lekker hoor.
Ook was Gordon Setter Lieke mee, die 5 jaar geleden bij ons geboren is, zij is een halfzusje van Emma.
Uiteraard werd zij door onze honden hartelijk ontvangen en verbaast het mij toch telkens weer, zo vriendelijk als onze honden zijn en dat bezoekende honden zelfs gewoon op hun bot mogen kauwen van hen en niet alleen van de stippels maar ook van Muis en Emma!
In de middag een bosronde gemaakt en op de weg terug, liepen wij net voorbij de paardenweide en hoorden we een verschrikkelijk gekrijs en herkende ik gelijk de stem van Laura!
Als een gek rende ik terug en poppetje was weg en ik hoorde van iemand anders welke kant zij in paniek was opgerend.
Ik heb de longen uit mijn lijf geroepen en hard gerend en uiteindelijk kwam ik haar tegen en was zij blij mij te zien maar totaal niet in paniek of schrikkerig!
Omdat ik toch weer langs die paardenweide moest was ik wel benieuwd hoe zij zou doen, want dat zij met het schrikdraad in aanraking was geweest was mij wel duidelijk!
Net als anders deed ik Roos en haar het laatste kleine stukje aan de lijn en liep langs het schrikdraad en tot mijn allergrootste verbazing liep Laura gewoon net als anders met een vrolijke zwaaistaart . . .
Ja dus toch schop- en slagvast die Engelse Setters en bijna niet van hun stuk te brengen . . .

----------

Vrijdagmorgen 29 september. En ach wat erg . . . gisteren helemaal de verjaardag van ons Rozenkind vergeten, 7 jaar geworden! Dankzij de attente eigenaren van zusje Ginger, Peter en Astrid, kon ik haar nog bijtijds feliciteren!
Ik heb al eens meer gezegd dat ik voor verjaardagen, überhaupt voor data, een slecht geheugen heb en daarentegen andere dingen kan ik zo oplepelen als was het de dag van gisteren.
Kennelijk hebben dit soort dagen geen prio voor mij gek genoeg.
Volgens mij was ik net te vroeg met wandelen vanmorgen want nu zie ik de zon schijnen, het was nog mistig toen ik liep en mis dus nu die prachtige zonnestralen, so be it.
Direct ga ik naar Urk waar ik lekkere warm gerookte zalm ga kopen, heerlijk vanavond op geroosterd wit brood, het leuke is dat ik mij daar al de hele week op loop te verheugen . . .
Ik ben ook vergeten te vermelden dat ik een september fotobladzijde op de site gezet heb, dus bij deze

----------


Donderdagmorgen 28 september. Vandaag kwam ik tijdens de wandeling twee leuke vrouwen met twee leuke honden tegen, met een Labradoodle en de ander met een Corgi (bij jou vandaan Til!)
Poppetje vond het helemaal geweldig en had een harde dobber aan LD, tsjongejonge daar zit toch een actie in!
Grappig om te zien dat poppetje het dan af en toe toch teveel wordt en gaat zitten en het eens even van een afstandje gaat bekijken.
En toen kon ik gelijk constateren hoe dat bij ons thuis gaat als zij speelt met de ander meiden!
Die weten dus kennelijk dat als poppetje iets minder fanatiek speelt het dan genoeg is en zij stoppen dan ook gewoon met spelen!
Zo zal het ook altijd leuk blijven voor haar en ik vind dit zo knap om te zien!
Verder heb ik gisteren een ultra luie dag gehad, althans lichamelijk dan want geestelijk heb ik mezelf behoorlijk verrijkt met een prachtig boek en wel zo mooi en spannend dat ik dat in één dag heb uitgelezen!
Een aanrader voor als je in dit onderwerp geïnteresseerd bent natuurlijk en het heet 'Tranen van de woestijn' en is geschreven door Halima Bashir, zij is zelf ook de Sudanese hoofdpersoon uit dit boek, een Sudanese arts vecht voor haar volk'.

----------

Woensdagmorgen 27 september. Vanmorgen heb ik mij toch wel een slag in de rondt geërgerd aan mijn honden . . . ja dat kan dus ook nog.
Ik begin maar eens bij heilige boontje Emma, die liep de hele wandeling met een ongerust hoofd rond te kijken net of zij iets gehoord of geroken had wat haar verontrustte.
Zal vast wel want haar neus en oren zijn wel even beter dan de mijne, maar ik heb niets gezien.
Best irritant dus.
Muisje dan, die wil werkelijk aan alle grassprietjes snuffelen, of er in de buurt markeren en ondertussen moet ik haar animeren om nou toch eens een keertje door te lopen . . . wat ik dan ook weer sneu vind en dat komt mijn humeur niet ten goede.
Dan de twee stippels, inmiddels heeft Laura veel geleerd van Roos en waarom honden nou altijd liever vervelende dingen van elkaar overnemen is mij een raadsel, bijvoorbeeld oude stukjes hout oppakken en in een rap tempo naar binnen werken.
Ja werkelijk ik háát dat!
Want óf wordt het er later, óf midden in de nacht uitgekotst óf moet er tussen door een keer gepoept worden en dat bestaat dan praktisch voor 90% uit houtsnippers.
En als je nou van tevoren zou weten dat de overlast hier bij zou blijven, dan zou ik er héél misschien mee kunnen leven maar ik ben altijd bang dat dat hout rare dingen gaat doen in een hondenlijf en we op stel en sprong richting Ermelo moeten rijden . . .
Vanmorgen stond ik dus in de correctiefase en let goed op om dat op het juiste tijdstip te doen want de meisjes weten nu ook wel dat áls ik in de buurt kom en mijn hand uit steek, dat dan het devies wegrennen is . . .
Als zij van schrik het stokje uit het bekje laten vallen prijs ik hen direct de hemel in en dat werkt wel heel goed en zijn ze gelijk weer blij en pakken stokje niet meer op . . .
Maar dat zij met dit spelletje heel veel winstpunten behalen omdat ik net niet echt in de buurt ben of het simpelweg niet zie, zorgt er voor dat dit gedrag lekker blijft bestaan met positieve en negatieve uitschieters!

----------

Dinsdagmorgen 26 september. Heerlijk weer die normale doordeweekse dagen, grappig Til dat jij het dus hetzelfde ervaart op de zonnige gezellige gezinszondagen!
Ach nog effe en dan zie je bijna niemand meer want dit weer vinden de meesten al niets om te wandelen, laat staan in de winter als het echt koud is.
Jaja ik heb gisteren nog twee fotobladzijden gemaakt van de maand augustus en ben nu aardig bij hoewel er ook alweer septemberfoto's klaar staan achter de schermen!
Jammer genoeg werkt mijn ene fotoprogramma, Paint Shop Pro niet goed genoeg op W10 grr en heb ik een proefversie van de allernieuwste  versie gedownload en ook dat is morgen weer passé en sta ik voor een keuze.
Volgens Dick sta ik niet voor een keuze maar gewoon een voldongen feit, ik kan niet zonder fotobewerkingsprogramma en heb mijn abonnement op Photoshop ook al afgezegd . . . dus moet ik hem nu kopen en kost ongeveer €90.00 . . .
Voorheen kocht of kreeg ik hem (van een superlieve zeer vrijgevige vriendin!) op een schijfje zodat je hem gewoon oneindig kon gebruiken op verschillende computers en hem nog uitlenen ook, maar helaas heeft Corel daar een eindje aan gebreid . . . de geldwolven.
Nu koop je hem nog maar met één licentie voor op één computer, de linkmiegels.
En zo hebben zij je toch in de greep . . .
Vandaag nog maar even aanpoten met mijn foto's.

----------

Maandagmorgen 25 september. Een hondenronde met veel gebabbel vandaag, wel gezellig hoor, die bekende mensen met bekende betrouwbare honden tegen komen.
Dat was gistermiddag een ietwat anders . . . op een mooie zondagmiddag kom je mensen tegen die eindelijk eens uit hun hol gekropen zijn en een rondje bos lopen . . . vaak zonder honden . . .
Dus toen wij net een heel klein stukje pad liepen om van het ene paardenpad naar het andere kruipdoorsluipdoorpaadje te gaan kwam er een gezinnetje aan met twee ijselijk krijsende opgetilde kinderen, de één een jaar of tien en de ander een paar jaar jonger.
Vader, een kale kleerkast van een vent van Noord Afrikaanse afkomst, Adidas outfit, met volgens mij van anabolen opgepompte getatoeëerde armen, schreeuwde dat wij die honden aan de lijn moesten doen want zijn kinderen waren bang . . .
Ja en dan ben je bij ons dus écht op het verkeerde adres, opgepompt, getint of niet, dat kan mij dan geen reet schelen.
Wij probeerden met de nodige tact meneer tot andere vriendelijkere gedachten te brengen maar dat was paarlen voor de Marokkaanse zwijnen geworpen . . .
Totdat er plotseling iets heel raars gebeurde . . . ineens vroeg hij aan dat jankende kind of zij dat hondje wilde aaien??!!
Wij waren op dat moment volkomen perplex en kan ik niet anders bedenken dan dat de anabolen onherstelbare schade aan zijn hersenen heeft toegebracht.
Kind wilde niet aaien, wij hebben ons omgedraaid en zijn verder gelopen en toen ik even achterom keek, omdat ik weer dat kind hoorde janken, zag ik dat moeder alleen terug liep en kind krijste dat zij naar haar pappa wilde . . .
Al die tijd hebben wij de stem van de moeder niet gehoord.
Ach jee, arme kinderen arme vrouw dacht ik toen.

----------

Zondagmorgen 24 september. En dan heeft een wandeling in dichte mist toch ook wel wat! Gisteren heeft Kluun zich schor geschreeuwd naar mij maar jawel, hij was pas eind van de middag aan de beurt, toch wel knap van mij hè.
Gisteren begin van de avond Dick weer opgehaald en viel zijn vermoeidheid toch enorm mee en dat terwijl hij die nacht niet naar bed geweest was!
Hij heeft een hele leuke dag gehad en toen wij dan gisteravond begraven onder hondjes, lekker op de bank cq stoel zaten, werd hij overmand door slaap en zijn we al om kwart over 9 het schone frisse mandje ingestuiterd en stonden vanmorgen om half 8 totaal uitgerust weer op.
Na het ontbijt lekker met de meiden naar het bos!
Net zei ik al dat wij, hoewel goud gehaald, geen 'achter de geraniums echtpaar' zijn!

---------- 

Zaterdagmorgen 23 september. Soms gedraag ik mij als een huisvrouw en van dat soort momenten moet ik profiteren, zoals vandaag kennelijk, hoewel de dag is nog kort natuurlijk en je de dag niet moet prijzen voor het avond is . . .
Om voor zevenen vanmorgen stond ik al op want ik moest Dick ergens naar toe brengen als hij uit de nachtdienst kwam, iets waar hij dan natuurlijk écht zin in heeft maar niet heus.
Een heel mooi ritje met de opkomende zon en die dikke mistflarden.
Alleen het poppetje was mee en de anderen lagen gewoon nog in bed!
Nee die zullen echt geen kik geven en thuis gekomen om 8.10 uur heb ik hen gelijk 'wakker' gemaakt en huppakee naar het bos, en dat was heerlijk!
Dus ben ik nu eigenlijk best vlot, hondjes gewandeld, wasmachine draait voor keer 2, dekbed hangt buiten, al veel rondslingerende troep opgeruimd en nu stofzuigen maar . . . nu, al tikkend, zakt de zin al weg en aangezien ik een soort slappeling ben moet ik mezelf toch wel pressen om door te zetten want eigenlijk roept Kluun mij en de tussenties liggen buiten al op de toelties . . .

----------

Vrijdagmorgen 22 september. Prachtige dag en de komende dagen ook nog, heerlijk! Nou Elena heeft het dus niet gehaald hoor bij mij, het kan mij niet boeien. Het gestrooi met het woord 'ik' en die grote hoeveelheid voor mij onuitspreekbare Italiaanse namen doen bij mij het boek dicht.
Ook wel grappig Cilia, ook déze vermeende vrouwelijke auteur blijkt een heer te zijn!
Wat hebben die mannen toch?
Willen zij zo graag vrouw zijn oid in dit zogenaamde genderneutrale tijdperk?
Of is het puur om commerciële redenen?
Dit geneuzel is aan mij niet besteed vrees ik.
Ik ben nu weer teruggekeerd naar een boek van Kluun, wel nadat ik zijn boek 'Haantjes' ook niet uitgelezen heb . . .
Het boek van Kluun wat ik nu lees heet 'DJ' en eerlijk gezegd, ik kan het maar moeilijk naast mij neerleggen, niet dat het spannend is, maar met zoveel vlotte kwinkslagen geschreven, geweldig!
Je ziet, boeken zijn toch ook echt een kwestie van smaak!

----------

Donderdagmorgen 21 september. Herfst! Wat een leuke en grappige complimentjes over de foto's zeg, dank jullie wel!
Ach je doet je best zoveel mogelijk om niet helemaal zo snel in verval te raken . . .
Toch heeft niemand iets gezegd over het aparte op de plaatjes, namelijk Yvonne in rok, oftewel jurk!
Dit fenomeen hebben nog niet veel mensen van mij gezien en zal ook niet veel te zien zijn, maar ik moest nu wel want Dick wilde in smoking en moet je je dus aanpassen hè.
Eigenlijk wilde hij dat ik in het lang binnen zou treden maar dat was mij toch echt een stap te ver hoor, dit vond ik mooi genoeg.
Nu ga ik de mooie jurk op marktplaats zetten, heeft er nog iemand interesse voor de kerst? Voor €25.00 + verzendkosten issie voor jou, maat 40 en valt ruim haha.
Van iemand kreeg ik de tip om eens een boek van Elena Ferrante te lezen en die heb ik dus besteld bij de bieb en het zijn meerdere delen dus heb ik gelijk alles maar besteld want er is een wachtlijst.
Deel 1 heb ik binnen en ben er in begonnen, maar wat schetst mijn verbazing? Ik ben op blz. 35 en het boeit mij voor geen meter!
Hoe kan dit nou, haak ik te snel af of is diegene die mij dit aanbeveelt zo totaal anders?
Heel gek want dit had ik niet verwacht, misschien toch maar doorlezen tot blz. 50 . . .

---------- 

Woensdagmorgen 20 september. Langzamerhand begint het normale leven weer, en ja de honden zorgen er voor dat je niet helemaal uit het lood gaat hangen, die eisen toch hun normale regelmaat, hoe de vlag er ook bij hangt.
De bruidstaart, het bovenste gedeelte hebben we mee naar huis genomen met de bedoeling het in de vriezer te leggen en het over een jaar op te eten, maar dát ideetje heeft het niet gehaald en gelukkig is hij nu helemaal op!
Een gewoon mens verdraagt het toch niet, zo'n stuk heerlijk gebak in de vriezer, bij ons tenminste niet en daarom is het ook nu weer afgelopen met dat gesnoep en gesnaai.
Wendy heeft een prachtig boek gemaakt met herinneringen, van alle gasten is een mooi stuk proza ingeleverd en dit heeft al voor menig traantje gezorgd . . .
Ik ben en blijf een jankerd hoor en dit soort dingen, ook de teksten op kaarten, kunnen mij heftig beroeren . . .
Wij hadden een fotopresentatie gemaakt en dat heeft ook heel veel losgemaakt, je duikt namelijk totaal in herinneringen en 'weet je nog wel oudje' uitspraken.
Maar nu weer over naar vandaag. Het was weer een kostelijk gezicht met de wandeling hoe Roos en Poppetje Emma probeerden uit te dagen en haar attaqueerden. Maar Emma is met haar 9 jaar watervlug en zo soepel als een elastiekje en dat zorgt voor prachtige taferelen!
En ja hoor, ook poppetje kan dit allemaal helemaal normaal bij houden, net of er niets met haar gebeurd is!
De bosjes induiken, rennen en springen over takkenbossen, totaal geen probleem meer voor ons kleine meisje en dat is toch dik genieten hoor!
Gistermiddag kwamen we een bastaard stabij tegen, net zo oud als Laura maar dat ging mij toch wel even te heftig, té ongeremd té wild met een bepaalde vorm van agressie van de kant van de stabij. Eigenaresse vond het prachtig, eindelijk een paar honden die het leuk vonden om te spelen met haar hond en of zij de rest van de wandeling met mij mocht meelopen . . .
Nou nee, liever niet en heb ik even overdreven uitgelegd waarom niet en gelukkig kwam het verhaaltje over.
Dit soort dingen wil ik gewoon niet en met onze eigen meiden bij elkaar weet ik dat het altijd zonder agressie gaat en als ik het genoeg vind zij ook stoppen als ik dat wil.
Hier nog maar even een fotootje van zaterdag voor degenen die geen fb hebben.
 
----------

Dinsdagmorgen 19 september. Mijn grote dank voor de felicitaties! Ja Cilia toch echt wel 50 jaar hoor . . . Het is een beetje dubbel, aan de ene kant leuk en fantastisch dat we het gehaald hebben (haha) en aan de andere kant erg confronterend met je leeftijd en misschien is het dát wel dat ik  het eigenlijk niet aan de grote krabbelklok wilde hangen!
Goed, de eerste gedachte heeft het dus gewonnen.
Voor ons stond als een paal boven water dat ook de honden niet mochten ontbreken, die spelen sowieso de hoofdrol in ons leven maar dat hoef ik jullie ook al niet te vertellen.
We hadden vóór de festiviteiten al een rennetje van puppykennel delen opgezet op het binnendek waar het zich zou afspelen, omdat onze spikkeltjes nog al eens voor grapjes met eten kunnen zorgen en niet iedereen bedacht is op het veilig stellen van je bordje . . .
Gelukkig zijn onze meisjes heel braaf en vonden het helemaal prima in de ren en hebben geen kik gegeven en vonden de aandacht van langslopende en aaiende mensen erg leuk!
Dit is dus precies de reden waarom wij Emma niet mee hadden, die houdt absoluut niet van dit soort attenties van andere mensen, ook niet als zij hen regelmatig ziet in het dagelijkse leven.
Nou ja Muisje is natuurlijk helemaal logisch, die kan dat niet meer behappen denk ik.
En OHMarijkeO, wat een mooi, lief en prachtig aanbod!
We zitten nog even in de denktank en hebben een soort conflictje, niet samen hoor, maar in onze hoofden.
We zijn een aantal weken geleden bij camera.nu geweest op Urk (goh ja alweer Urk, wat hebben we toch met Urk? Nou erg aardige mensen dus!) en zijn daar heel goed geholpen, alle tijd en eerlijke adviezen gekregen en diverse kijkers geprobeerd.
Gewoon een kwestie van verstand, gevoel en portemonnee dus!
Toen wij gisteren nog even naar de boot gingen om ons rennetje op te halen kreeg ik, na mijn verhaal over de uitermate lekkere gerookte Schotse zalm, een stuk zalm van Riekert mee, eigenaar boot . . .
Nou dit overtrof alle verwachtingen, jeetje wat was dat een goddelijk (o ja Urk dus) stuk gerookte zalm zeg en zal niet de enige keer blijven dat wij dat daar halen/kopen!

----------

Maandagmorgen 18 september. Zo dat was het dan en nu zal ik uitleggen waar al die voorbereidselen voor nodig waren.
Wij hebben zaterdag j.l. ons gouden huwelijk gevierd met een leuke groep fantastisch lieve mensen, die nauw om ons heen staan!
Er waren vrienden uit Duitsland, Engeland en België, nou als dat geen vriendschap is dan weet ik het niet meer!
Omdat wij totaal geen zg partyanimals zijn hadden we iets anders bedacht.
Wij 'vierden' het op het voormalige eiland Urk, wat bij ons in de buurt ligt en wat veel mensen van naam kennen maar er niet of nauwelijks geweest zijn.
Met een gids een kleine excursie door de steegjes in in het oudste gedeelte van Urk, wij waren daar expres niet bij . . .
Het kleding advies was casual . . .
Na de rondleiding van ongeveer een uur werd iedereen naar de passagiersboot De Zuiderzee geleid, die wij gehuurd hadden voor ons persoonlijk.
Wij zaten nog verscholen op de bovenverdieping met Roos en Poppetje in een soort avondoutfit, Dick in een gehuurde smoking en ik met mijn in Engeland gekochte glitterjurk!
Toen iedereen binnen was werd de muziek gespeeld, het nummer waarop Dick en ik voor het eerste met elkaar 'dansten', 'schuifelden' dus en daalden wij met onze spikkels de trap af!
Na felicitaties kwam de bruidstaart en natuurlijk zat daar ook een afbeelding van onze meiden op!
Ondertussen gingen de trossen los en voeren wij over het Ketelmeer en na koffie etc werd er een mooi en lekker buffet neergezet.
Als afsluiting een leuke verrassing, lichten gingen uit en vanuit de grond kwam een prachtig verlicht ijsbuffet!
Kortom, hele gezellige uurtjes met ontzettend lieve mensen!
Niet iedereen leest de krabbels maar voor diegene die het wel lezen, jullie hebben het onvergetelijk voor ons gemaakt en ontzettend bedankt!
We hadden geen cadeaulijstjes, we hebben al een peper- en zoutstel, maar stelden iets wat zij zelf bedacht hadden erg op prijs en zo niet dan graag een € bijdrage voor een superverrekijker die wij willen kopen!
En wat blijkt nu?
Genoeg geld bij elkaar om  zonder extra bijdrage van onszelf een prachtige Swarovksi kijker te kopen wat wij dus ook snel gaan doen!

-----------


Zaterdagmorgen 16 september. Een drukke dag vandaag die gewoon begon met de dagelijkse honden wandeling. Maar het bleek toch niet zo dagelijks te verlopen, gelukkig maar . . .
Net uit de auto zag ik poppetje in de jachthouding staan wat de andere ogenblikkelijk oppikten en dus klaar waren voor de jacht . . .
Met z'n drietjes doken zij de bosjes in waar ik zacht gepiep hoorde maar de dames waren niet te vermurwen helaas.
Uiteindelijk kwamen Emma en Roos er uit en poppetje er achter aan, maar met iets in haar bekkie wat zachtjes piepte.
De belangstelling van de andere meiden was eigenlijk voorbij want kennelijk was de vondst al eigendom van poppetje!
Wat ik ook probeerde, haar lief roepen, afleiden, gooien met een stok, sterker nog ik kon niet eens in haar buurt komen want daar ging zij met haar piepende speeltje . . .
Zo af en toe legde zij hem op de grond, snuffelde er aan en pakte weer op.
Op een gegeven moment zag ik dat vogelkoppie uit haar bek hangen al slingerend en dacht toen dat het leed wel geleden was want nekje leek mij gebroken, bah wat vervelend.
En dat was ook zo, zij legde hem neer en kon ik er bij komen, een totaal onbeschadigd vogeltje met een gebroken nekje.
Sorry vogeltje, het is mij niet gelukt.

----------

Vrijdagmorgen 15 september. Hierbij beloof ik jullie plechtig dat ik vanaf volgende week de site weer beter bij zal houden, zeker wat foto's betreft en de kleuren van het seizoen.
Ik ben er nog nooit zo slecht in geweest, schandalig, maar ik beken wel eerlijk dat ik de vrije tijd die ik heb, buiten dat lange honden wandelen om, besteed aan lezen, klusjes, regelwerk voor 'het weekend', wat hobbywerk en op tijd naar bed gaan.
Toen wij afgelopen zaterdag nogal lang weg geweest zijn heeft Muisje kennelijk op het kleed in de kamer geplast wat wij zondag begonnen te ruiken en je zag helemaal niets.
Volgens ons werken haar nieren niet meer optimaal want het kleed stonk als een oordeel en ik liet Dick over de grond snuffelen (!?) waar het precies lag . . .
Ik ben daar met biotex mee aan de slag gegaan en dat hielp een paar uur en daarna kwam de stank weer terug.
Heel vervelend, maar het ergst vonden wij het toch voor het muizendiertje, want zij zal beslist hoge nood gehad hebben en de tuindeur was dicht.
Natuurlijk had ik haar goed uitgelaten voor wij weggingen maar haar leeftijd begint nu dus parten te spelen waar we terdege rekening mee moeten gaan houden en vanaf toen laten wij haar nu dan ook 2x per dag even extra een plasje doen.
Vanmorgen om 7 uur precies kwamen er twee heren het kleed ophalen omdat wij het nu laten reinigen en dat kost een lieve duit . . .

----------

Donderdagmorgen 14 september. Echt al een beetje herfst, vooral gisteren, veel afgevallen bladeren en takken in het bos en ook een boom over het hoofdpad.
En zoals elk jaar, een jaszak vol eikeltjes , waar ik vervolgens niets mee doe maar ze gewoon zo mooi vind en zonde om zo maar op de grond te laten liggen . . .
Ik loop heerlijk te stappen door het bos hoor op mijn nieuwe laarzen en ben er echt blij mee!
En ach wat heeft ons poppetje toch veel plezier, met en zonder andere honden, een genot om naar te kijken en jee wat heb ik dit gemist het afgelopen jaar en nu wordt alles lekker weer goed gemaakt!
Dokter Bob heeft tóch gelijk gehad . . .
We hebben het momenteel heel druk met allerlei voorbereidingen, waarvoor?
Nou dat horen jullie volgende week nog wel . . .
NEEEEEE er komt géén hondje bij hoor!
Grappig want als ik zoiets zeg denken mensen dat altijd gelijk haha.

----------

Woensdagmorgen 13 september. Toen ik vanmorgen op de buienradar keek zag ik hem aankomen, een blauwe met volgens mij een rode pit, maar dat laatste weet ik niet meer, en bedacht vervolgens dat ik hem midden in het bos over mij heen ging krijgen.
Ik stond in dubio en besloot toch weg te gaan, op dat moment scheen de zon nog, ik zag de zwarte lucht en ging het er toch op te wagen. Volgens mij had ik een doosje energietjes opgegeten bij mijn ontbijt . . .
De route zou ik in de buurt van de auto blijven lopen en dan de meisjes maar een gewone uitlaatronde geven, vanmiddag in de herkansing, maar de natuur besliste anders . . .
Muis kon maar geen plaats bepalen waar zij nou toch die kostbare drol moest deponeren en dat kost tijd . . . en nee ik ga niet eerder terug voor dat zij haar juweeltje kwijt zou zijn.
Uiteindelijk barstte het los en toen kwam het grappige, de setterdames werden compleet dol, schudden, rennen en spelen, zij vonden het echt kicken die enorme stortbui en het was werkelijk vermakelijk om te zien!
Gelukkig heb ik mijn super paraplu, een echte stormparaplu, mijn 'Blunt!'
Muis was inmiddels verlost en terug naar de auto werd het droog . . .
Muisje in de auto gezet en met de andere meiden toch nog een flinke ronde gemaakt!

----------

Dinsdagmorgen 12 september. Erg laat gewandeld voor mijn doen vandaag.
Dick was laat thuis uit de nachtdienst, had gebeld, dus ik wist er van.
Toen hij aan kwam bij de brug in Kampen richting Dronten stond er een vrachtwagen midden op de weg en zag hij nog juist dat die vrachtwagenchauffeur een aangereden zwaan in zijn armen had en aan de kant van de weg neerlegde.
Hij had de zwaan niet aangereden maar zag het gebeuren evenals iemand anders en diegene is doorgereden . . .
Dick zag gelijk dat zwaan nog leefde en is er naar toe gegaan, wel auto aan de kant gezet.
Er stond al een vrouw te telefoneren met iemand van de dierenambulance maar kennelijk had die persoon het buskruit niet uitgevonden en mevrouw kon met geen mogelijkheid de ambulance medewerker aan het verstand peuteren waar zij stonden.
Zij gaf telefoon aan Dick, die inmiddels de gewonde zwaan achter in de auto gelegd had met een spanband om hem heen, en ook hij kon niet tot haar doordringen en hoe moeilijk is het . . .
De weg, N305 Kampen richting Dronten bij de brug Roggebotsluis . . . zoooooo eenvoudig!
Mevrouw heeft dierenarts in Kampen gebeld en Dick is daar met de zwaan heen gereden, vleugel gebroken en zwaan ingeslapen, reddeloos verloren.
Hem is gelukkig een lang lijden bespaard gebleven.
Het was wel vermakelijk om te zien toen onze meiden de auto ingingen!
Er lagen wat veertjes en Laura dacht dat die elk moment konden veranderen in een grote echte zwaan!
Jammer dat dierenambulance medewerkers meestal zeer betrokken dieren liefhebbers, maar niet echt behoorlijk geschoold zijn, dat personeel is moeilijk tot niet te krijgen. 

----------

Maandagmorgen 11 september. De zon schijnt nog en dus snel de wasmachine aangezet en hopen dat alles nog buiten kan drogen, jaja milieubewust hè.
Poppetje is nu een week loops en we merken er, zoals net als altijd ook bij de andere meiden, helemaal niets van!
Totaal gewoon gedrag en ik zie sporadisch eens een druppeltje bloed, wel heeft zij een bloemenvaasje onder haar staart en gelukkig laat ik haar dit jaar castreren, jaha zo heet dat ook bij teefjes, want hier heb ik geen zin meer in.
Ze draagt geen broekje oid en ligt dus gewoon op de banken en stoelen . . . waar overal plaids overheen liggen en die staan nu te draaien in de wasmachine.
Ik tracht ook totaal geen aandacht aan loopsheid te geven en ook lopen zij altijd gewoon los in het bos al heb ik natuurlijk wel in week 2 mijn antennes wijd uit staan!
Maar eerlijk is eerlijk, 44 jaar teefjes en nog nooit een ongelukje gebeurd, maar laat ik het afkloppen.

----------

Zondagmorgen 10 september. Het belooft een mooie dag te worden en we hebben na de wandeling lekker buiten koffie gedronken, voor zover ik weet de enige zonnige dag van de week!
Ook gisteren een prachtige Zweedse middag, wie had dat bedacht?
Op de heen weg enorme plensbuien met hele mooie luchten en eenmaal aangekomen was het droog én we hebben verder een mooie zonnige middag gehad!
Het was een leuke bijeenkomst in de Zweedse schuur, waar je ook nog allerlei Zweedse huisdeco's kan kopen, door de bewoners zelf in de loppis (Zweedse kringloop) gekocht.
Dick kon de verleiding niet weerstaan en heeft nog een schattig blauw klein houten Dalarna paardje gekocht en een decoratieve, oude geborduurde wandlap, ik weet niet hoe ik het anders moet noemen.
Zoals meestal heb ik mijn hand weer op de knip kunnen houden . . .
Er werd nog een presentatie gehouden van een winterse treinreis van Östersund naar Jukkasjärvi, in Zweeds Lapland, ons lievelingsgebied, waar wij ook geweest zijn en waar ik weer intens naar kan verlangen . . .
Voor de inwendige mens was ook heel goed gezorgd en met een rond buikje verlieten wij om 20.45 uur het Scandinavische paradijsje in NL.
Wij hadden poppetje mee en wilden haar in de auto laten maar . . . dat pikt ons kleine spikkeltje niet meer, zij heeft wat incidenteel verlatingsangst ontwikkeld . . . beetje lastig, dat wel.
Wel begrijpelijk natuurlijk na zo'n intensieve begeleidings- en zorgvolle periode, het zij zo.
Ik moet nog even wennen aan deze eigenschap want ik heb dat ik 44 jaar nog nooit mee gemaakt en moet nog even een standpunt en behandelingsmethode bedenken hier voor.
Dick heeft toestemming gevraagd of zij er bij mocht en de reden hier van en het werd ternauwernood, maar met de nodige terughoudendheid toegestaan, terwijl wij gewoon in de tuin waren . . .
Goed ok, ook daar moet poppetje maar aan wennen dat niet iedereen haar leuk vindt . . . uhh ook ik heb daar trouwens wat moeite mee . . .
  
----------

Zaterdagmorgen 9 september. Pff wat een ongelofelijk rot weer zeg! Door het dorp rijdend zag ik dat er heel wat hondeneigenaren zijn die zich met een Jantje van Leiden van honden uitlaten afmaken, wat zij trouwens meestal doen hoor, je ziet altijd dezelfde over de grasveldjes bij de scholen en medisch centrum lopen . . .
Maar ok, ik ging goed beslagen ten ijs, nou ja regen dan en had een regenpak aan! Dat is echt jaren geleden dat ik dat pak aan had, volgens mij een keer in een vakantie wat er zaten poepzakjes in die ik héél vroeger gebruikte.
Ja ook grappig toch wel, dat ik kennelijk in wat meer welgedane staat was toen ik dat gekocht heb . . .
Poppetje vindt het nu echt kicken in het bos want de greppels staan weer vol met water, dus in en uit springen, kostelijk schouwspel!
Ik loop toch nog steeds buiten de paden en helaas heb ik een scheurtje in mijn laars en dus een natte voet als ik thuis kom maar, gisteren heb ik een paar prachtige laarzen van Aigle besteld, volgens Dick verdien ik die echt met al die buitenpaadse rondes!
Vanmiddag hebben wij een Zweedse middag met een beperkt aantal mensen en aan één kant jammer van het weer maar aan de andere kant, het schijnt in een schuur gehouden te worden.
Direct nog even mijn bakkunsten tevoorschijn trekken want ik neem brownies mee die ik nog moet bakken (Dick had de organisatoren beloofd wat mee te nemen hoewel hij zelf geen ei kan bakken haha).

---------- 

Vrijdagmiddag 8 september. Goh alweer een latertje en nu komt het omdat onze vrienden J&S er zijn met de camper en dan begint al vroeg hier de babbedebabbel en koffie.
Vanmorgen een korte wandeling van een half uur gemaakt, stortregen, paraplu links en rechts een meeslepende Muis . . . overal wil zij snuffelen, gras eten en plassen.
En de nacht was ook al niet je van het. Halverwege de nacht hoorde ik zachtjes piep piep, het geluidje van een 'ik moet nodig poepen Roos'.
Toen ik vanmorgen net naast mijn bed stond om op te staan had ik ook haast want ik hoorde Muisje beneden een harde blaf geven en dat betekent ook wat, of er uit of groen eten, en het was het laatste.
Amper aan mijn ontbijtje trok poppetje een grimas, ja hoor die moest kotsen.
Ja zo gaat dat dan en begint je dag wel grappig maar niet heus.
Net met S. boodschapjes gedaan en zijn zij weer vertrokken met de camper om elders afscheid te nemen voor de grote trek naar het zuiden in de tweede helft van september (jaha zíj wel!).

----------

Donderdagmorgen 7 september. Sorry geen krabbel, moet over 3 minuten weg. Niks bijzonders hoor dus maak jullie niet ongerust!

----------

Woensdagmorgen 6 september. Vandaag ben ik een echte thrillseeker en volg orkaan Irma op de voet, nou ja, niet echt hoor maar vind dit natuur fenomeen wel erg interessant, tevens ben ik blij in NL te wonen waar wij deze grappen niet hebben . . .
Dus de sensatie volg ik lekker op veilige afstand!
Ja inderdaad is ons poppetje niet de vlotste met loops worden en grappig hoor, dat heeft een natuurlijke oorzaak waar mensen vaak niet stil bij staan!
Het heeft te maken met de veilige plek in de roedel die zij hier heeft, er is totaal geen enkele strijd tussen onze honden en uiteraard ís er wel een rangorde maar geen hond die zich hier druk over maakt! Als mens ben ik ook heel duidelijk voor de honden en dat betekent dat zij geen enkele reden heeft om snel volwassen te worden, en kan zij het zich permitteren om lang pup en jonge hond te zijn!
Zo is dat prachtig geregeld door de natuur!
Natuurlijk zullen uitzonderingen de regel bevestigen maar toch is dit de echte doorsnee regel hoor!    

----------

Dinsdagmorgen 5 september. YESSSSSS eindelijk goed nieuws! Dokter Bob was erg tevreden over ons poppetje en sterker nog, hij was oprecht verrast!
Volgens hem is zij aan het 'gassen' en gaat in een uptempo vooruit, niet te geloven, spierontwikkeling van 2.5 cm en dat is inderdaad 'huge' in zo'n korte tijd en daarbij, haar 'goede' beentje heeft ook alweer in spieren toegenomen en dat allemaal bij elkaar is een supergoede ontwikkeling en een teken dat zij beide beentjes weer goed gebruikt!
Ook een prima sein dat zij niet meer 'op de voorhand' loopt maar nu echt haar achterhand weer als motor ingezet heeft!
Het blijkt dus daarbij ook dat haar lichaam nog steeds in ontwikkeling is en dat is allemaal gunstig voor de toekomstprognose!
Was het 5 weken nog de bedoeling om nu een foto te maken vanwege de stagnatie toen, nu is het niet eens meer nodig!
Jeetje jeetje dit betekent voor ons toch een enorme opluchting allemaal hoor en dat begrijpen jullie vast wel!
Operatie nummer twee mag ook nog even wachten, kan altijd nog volgens de da, maar zoals het nu gaat, en we nog steeds niet op de top van genezing zijn, wachten we de ontwikkeling rustig af en ga ik zo door met haar zoals ik al deed.
Ze hoeft zelfs nu niet alles meer off the road te lopen, maar daar moet ik nog even aan wennen . . .
Ja en ook heb ik weer vertrouwen in mijn eigen intuïtie, ik zie het vaak wel goed en ben een nuchtere denker, hoewel vaak wel wat emotioneel haha, en dat komt omdat ik zo waanzinnig veel van mijn honden hou!
En om de feestvreugde te verhogen, gisteren is poppetje voor het eerst loops geworden!

----------

Maandagmorgen 4 september. Zoals jullie wel weten ben ik een echte honden moeder maar ja toch ook wel een échte mensen moeder hoor! Vandaar dat ik direct even lekker ongeremd uit mijn plaatje ga wat onze zoon betreft . . .
Ik beloof jullie dat ik dat maar één keer doe want ik ben erg trots en bedoel dit niet als opschepperij hoor!
Maar goed, onze zoon Marc is Ir. Ing. werktuigbouw en heeft een prachtige baan bij Shell Pernis raffinaderij.
Gisteren met de Wereldhavendagen in Rotterdam, was hij door Shell gevraagd om de woordvoerder te zijn en werd geïnterviewd door Jan Douwe Kroeske die hem complimenteerde met zijn performance!
Ja kijk, dus dan ben je als ouders wel even heel trots hoor, temeer omdat Marc zelf de bescheidenheid in optima forma is!

Goed de hondenmoeder in mij gaat het nu even over mensenpoep hebben en toch, dit heeft met milieu te maken dus heb ik wel wat raakvlakken met Marc . . .
Toen ik de honden net los liet viel mijn oog op een aantal witte papiertjes in de bosjes, jawel dan weet ik het al.
Roos ging al met haar neus omhoog en ik kon dmv overdreven opgewektheid al kirrend en rennend de dames er langs transporteren.
Na een meter of twintig, het hondengebroed was het gepasseerd, liep ik even uit te puffen van mijn uitsloverij, en liet ik mijn gedachten even dwalen.
*&^%$ Roos weg en toen ik achterom keek zag ik nog net haar wuivende staart door de bosjes waar zij stond te smikkelen.
ROOHOOOOSSSSS KOM
Nee hoor, Roos kwam niet en ik voelde de ergernis kriebelen in mijn tenen en de adrenaline prikte letterlijk tot in mijn haarwortels
en is het maar goed dat zij op zo'n moment niet in mijn buurt is want dan zou ik haar even stevig in haar nek grijpen denk ik..
Eindelijk kwam zij er aan, hoofd naar beneden, oogjes schuin naar mij gericht, staart wuivend . . .
Mijn grijpreflex was al voorbij maar verbaal heb ik haar even lekker toegesproken.
Ik mag allang blij zijn dat zij er nooit inrollen.
Emma is er simpel er langs te krijgen, hoef ik niet eens mijn stem te verheffen, Muis zit aan de lijn en poppetje kent het genot van mensenpoep nog niet maar ik hoef mij geen illusies te maken want Roos is haar grote voorbeeld en eens gaat zij het ook ontdekken.
Vanmiddag weer naar Ermelo, röntgenfoto's en controle van heupjes Laura en titerbepaling van de andere meiden . . . kassa . . .

----------

Zondagmorgen 3 september. Weer zo'n prachtige wandel ochtend. Ik vind dit toch zo ontzettend fijn deze tijd, jeetje wat geniet ik hier van en dat komt ook door ons poppetje hoor dat ik hier nu frank en vrij, zonder enige geestelijke belasting van kan genieten!
Dick ging voor het eerst sinds een week weer mee en . . . hij vindt de ontwikkeling binnen een week met poppetje spectaculair toen hij haar zag rennen en lopen, zonder gehink!
Hij heeft haar zien dollen en spelen met Roos en met Macey, een vriendin van haar, een Engelse Springer spaniel. 
Zo dat bedoel ik dus!
Jammer geen fototoestel mee maar we zagen een vrij hangend spinnenweb aan een hekje wat er uit zag als een zg dreamcatcher, prachtig.
Nou Til, grappig om te horen dat ook bij jullie rommel opruimen een item is, ik denk bij meer mensen, maar ik ken ook mensen die allebei opruimerig zijn en inderdaad, daar is het een kale boel want kennelijk geven zij niet om herinneringen en dat is dan de andere kant van de medaille  . . .
Ja hoor fiets en afzuigkap liggen op de stort, nu de rest nog . . .
Fijne zondag verder en bij ons gaat dat wel lukken hoor!


----------

Zaterdagmorgen 2 september. Genept door de buienradar! Het 'zou' hier droog blijven en de regen en onweer 'zou' hier westelijk langs gaan, ja ZOU dus . . . net het laatste stuk moest het zo nodig.
Goed ok ik smelt natuurlijk niet en ook de honden hebben geen problemen met regen maar toch hè.
Direct gaan we de caravan weer naar de stalling brengen, voor een jaar???
Jeetje nog steeds niet toegekomen aan de foto's, ik heb ze wel inmiddels uitgezocht maar voor een bladzijde moet ik rustig gaan zitten en ook mijn geest moet dat willen en juist daar ontbreekt het een beetje aan.
We zitten een beetje in de 'opruimfase' en dat is hier altijd een moeilijk punt tussen Dick en mij.
Ik wil zo graag een zooi weg tiefen maar Dick denkt altijd alles nog een keertje nodig te hebben, begrijpen jullie het dilemma?
Maar direct wel naar de vuilstort, een 35 jarige fiets en een oude afzuigkap weg brengen.
Zo dat is alvast wat en vooral die fiets, van Dick, heeft toch wel voor wat denkwerk bij hem gezorgd want er zitten namelijk twee verroeste hangsloten aan en daar kan hij de sleuteltjes niet van vinden en is het toch wel zonde van die hangsloten hahahaha . . .
Maar laat ik niet te vroeg juichen want hij staat nu nog in de schuur . . .

----------

Vrijdagmorgen 1 september. Zo en nu is al een klein beetje de herfst begonnen, wat ik niet erg vind zoals jullie wel weten. Met poppetje is alles alweer helemaal ok en prikkies van de da helpen meestal erg goed . . .
Met ingang van gisteren heb ik de wandelingen omgekeerd, de korte vanmorgen en de lange vanmiddag, vanwege Muisje.
In de ochtend is zij nog fris en fruitig en in de middag hoeft zij niet zo nodig meer mee en volstaat een plasje op een gemeente grasveldje.
De lange ronde werd haar eigenlijk toch teveel, of het moet door de warmte gekomen zijn, maar dat gehijg verontrustte mij toch.
Laurentientje gaat inmiddels de gewone lange ronde mee en dat gaat helemaal goed en zij is tot de laatste minuut vrolijk en blij, ja en dát moeten we hebben natuurlijk!
Heerlijk, de lange ronde met alleen een fototoestel in mijn handen en de hondenlijnen om mijn nek!

----------

Donderdagmorgen 31 augustus. Iedereen bedankt voor de felicitaties, kaarten en bloemen. . . het gebakje smaakte ook goed!
Tja ik had dit onder de pet willen houden maar een lieve schat heeft het op fb gezet, ja en dan gaat het nog sneller dan de tamtam vroeger bij de primitieve volkeren, wat een uitvinding toch.
En dan heb je toch wat plannen voor zo'n dag . . . ware het niet dat ons poppetje (weer) roet in het eten gooide, niet letterlijk maar toevallig wel figuurlijk.
Toen zij rond half vier bij de openslaande deuren stond te eten sprong zij plotseling op, schudde heftig haar hoofd en jawel ik zag een wesp neer dalen, die zij alsnog wilde elimineren maar nu was ik haar voor . . . en kennelijk was zij gestoken.
Dit soort dingen gebeurt in een split second en net zo snel zwol de linkerkant van haar bekkie op.
Ik heb gelijk even de da om advies gevraagd en het was toch wijsheid om 'even' een injectie te komen halen en daar ging miepie weer richting Ermelo.
Makkelijk hoor, ik kon gewoon met mijn ogen dicht rijden want de auto rijdt inmiddels al op zijn eigen neusje naar Ermelo . . .
Met alle liefde werd ons poppetje en ik ook hoor, weer ontvangen, ja op goeie klanten moet je zuunig zijn.
Zij vonden haar er erg schattig uitzien met dat dikke bekkie en haar neusdopje stond gewoon gedraaid!
Prikkie gehad en gisteravond begon het al af te zakken en vanmorgen was er al niets meer van te zien!

----------

Woensdagmorgen 30 augustus. Dat was weer even wat anders vanmorgen, wandelen met de paraplu! De honden maakt het niets uit of het regent en dat maakt de wandeling toch wel weer leuk.
Inmiddels is Laura echt weer een jonge hond met veel energie en renplezier, zo fijn!
Ik hoorde van een andere wandelaar dat zij al 3x een jonge ree gezien heeft, ik wil zo'n babyreetje ook wel zien natuurlijk maar hoop aan de andere kant hem toch liever niet tegen te komen, niet zo handig met 3 losse setters.
Gelukkig zijn zij niet bloeddorstig maar er een stukje achter aan rennen lijkt mij voor een reekalfje al geen pretje.
Vandaag eten wij een gebakje.

----------

Dinsdagmorgen 29 augustus. Vanmorgen weer prachtig in het bos met schaduwen en waterdampstrepen, niet zo spectaculair als een paar weken terug, maar het geeft je wandeling toch wel een extra dimensie!
Gisteren waren wij met z'n allen best wel een beetje vermoeid nog van het weekend, buiten merk je niets aan de honden maar binnen was het veel slapen.
Ook wij waren, hoewel wij toch wel aardig wat gedaan hebben, behoorlijk moe en vooral gisteravond. Voor Dick helaas iets minder leuk want die moest vannacht nog werken ook en kwam vanmorgen afgedraaid thuis . . .
Heeft ook te maken met die hitte waar wij allemaal wars van zijn maar volgens mij nog effe één dag afzien.
Eigenlijk kan ik nu echt toegeven dat het met Laura beter gaat, zij loopt zelden nog op 3 beentjes en je ziet haar alleen wat hinken als zij net op staat als zij een tijd heeft liggen slapen, maar ook dat hinken duurt dan zeer kort en daarbij zie ik het als zij 'zo'n 3 kwartier aan een stuk heeft lopen rennen en dollen, dan is zij toch wel vermoeid.
Maar goed, dat mag natuurlijk ook wel (hoor mij nou . . . . die eeuwige twijfels  haha)

----------

Maandagmorgen 28 augustus. Alles alweer voorbij en we hebben een heerlijk, leuk, gezellig én succesvol weekend gehad met ook nog eens prachtig weer én 4 bratwursten! Nee MarijkeO volgens mij geen scharrel . . . stond er niet bij en ik durfde het ook niet te vragen . . .
Uiteraard is de accommodatie ook helemaal top, zo veilig omheind, met allemaal loslopende setters van alle bestaande variëteiten.
Ja wij voelen ons daar 100% thuis, ook door al die gezellige vriendelijke mensen, die wij inmiddels ook al jaren kennen.
De rit zowel heen als terug is ook zonder stau verlopen en dat zegt heel wat zo rondom Bremen, waar ze werkelijk al jaren aan de wegen bezig zijn.
Tegenwoordig word je niet alleen door Mercedessen en Audi's ingehaald met een giga snelheid, maar ook de andere merken hebben aan snelheid gewonnen, mijn god, wat een gezoef langs je heen vooral als je natuurlijk met zo'n slakkengangetje rijdt met een caravan!
Goed, Dick had Roosje ook ingeschreven voor de show en ik had al gezegd dat hij haar dan moest voorbrengen ook . . . en toen bleek hij zijn schoenen vergeten te zijn . . . en op sandalen in een showring is een brug te ver.
Dus moest ik dat doen en dat ging goed, Roos had er zin in en liep vrolijk rond te stappen en haalde de hoogste kwalificatie die maar mogelijk is en kreeg ook nog eens een titel met haar bijna 7 jaar, voor de insiders: 1U CAC CACIB!
De feestavond, zoals altijd gezellig, werden ook door Roos en Laura opgeluisterd en zijn er de hele avond bij geweest en lagen meestal languit te slapen, ondanks al dat lawaai en drukte en ook heeft Roos iedereen vermaakt, door overal proberen wat te pikken en overal kusjes, aaitjes en knuffeltjes te ontvangen! Emma wil dit soort activiteiten niet en lag met Muisje lekker in de caravan.
Overdag heeft poppetje zich enorm vermaakt met andere honden, rauzen, scheuren en spelen over het terrein en men kon niet geloven dat zij nog maar zo kort geleden die zware operatie gehad heeft!
Ik heb heel veel foto's gemaakt en als ik de tijd (en zin, ook belangrijk) heb zal ik er een reportage van maken.

----------

Vrijdagmorgen 25 augustus. Stressig gevoel (wordt meer naarmate je ouder wordt!) zoals altijd voor je weg gaat al is het maar voor een paar dagen, en bang dat je 'belangrijke' dingen vergeet. En oude tijden herleven, wat ik de caravan in sleep, met een voorkeur voor clorollen, vaatdoekjes en ander klein tuig, sleurt poppetje met dezelfde vaart er weer uit, als zij de kans krijgt natuurlijk, en dat is exact hetzelfde als wat Roos in haar jeugd altijd deed met camper inladen . . .
Ik weet nog toen wij de volgeladen camper van zijn plaats reden en ik onder de camper een eenzame uitgeklede doos inlegkruisjes vond wat toen enorm op mijn lachspieren werkte!
Nee 'even' iets neerleggen kan niet want poppetje zorgt er wel voor dat ik gelijk de troep in de kastjes leg.
Gatverdamme, ik pak liever in voor een paar maanden dan voor een paar dagen omdat je weet dat je overmorgen de zooi er allemaal weer uit gaat trekken en is het maar goed dat ik weet dat wij een heel leuk weekend gaan krijgen!
Mensen tot maandag!

----------

Donderdagmorgen 24 augustus. Het was benauwd in het bos vanmorgen, ik denk een hoog vochtigheidsgehalte. Aan de setterdames was niets te merken maar aan Muisje wel. Zij liep te puffen en Muis loopt ook alleen maar door zolang zij druk op de 4 meter lange rollijn voelt . . . en niet vooruit maar achteruit dus moet ik haar als het ware mee trekken, lastig hoor.
Natuurlijk heb ik begrip voor dat muizendiertje maar toch kan ik een mini irritatietje niet altijd de kop indrukken.
Verder functioneert alles honderd punten bij haar en is zij nog altijd sterk geïnteresseerd in haar omgeving en dan met name in het bos, maar zij wil aan elk grassprietje snuffelen.
Vandaag heb ik een open plek langs de waterkant opgezocht en haar even heerlijk laten zwemmen, ja hoor toch wel aan de rollijn en ik zag dat zij het heerlijk vond, en daarna lekker rollen in afgemaaid gras wat ook poppetje heel grappig vond!
Vandaag nog even een snelle borstel over de honden heen, ik heb ze van de week al keurig getrimd en gisteren ook nog de franjes aan de niet geopereerde bil van poppetje afgeknipt, waarbij ik toch wel even iets moest overwinnen bij mezelf.
De andere kant begint alweer mooi te groeien en is er zelfs al een klein vlaggetje te zien!
Nu nog wat boodschapjes doen en de caravan in orde brengen voor morgen.

----------

Woensdagmorgen 23 augustus. Vandaag weinig zeg maar gewoon niets te vertellen behalve dan dat op deze dag bij ons nog een nieuwe pelletkachel afgeleverd wordt . . . ach ja, het is er echt weer voor vandaag!
Ja die tweede kachel is voor in de tuinkamer, de grote staat hier gewoon in de kamer en op zolder hebben we nog pellets genoeg voor zeker twee winters, dus koud zullen we het niet krijgen.
Grappig de caravan staat hier achter en ja hoor, het is best een leuk ding, daar niet van maar ik heb 'het' niet meer met een caravan, eenmaal een camper en voor altijd verpest  . . .
De spikkels wel, die gaan er telkens in en vleien zich op de bank, Emma niet, die lijkt hem wel geen blik waardig te keuren, ook Muis trouwens niet.
Zal dit soms zijn omdat zij de oudste zijn en al zoveel van dit soort grappen hebben mee gemaakt? Nee geloof ik toch ook niet in want ook Roos wordt volgend maand alweer 7 jaar en weet ook dondersgoed van de hoed en de rand.

----------

Dinsdagmorgen 22 augustus. Mooie dag vandaag en het leven kabbelt momenteel rustig voort, gelukkig wel.
Wat poppetje betreft heb ik een beetje meer vertrouwen in een goede afloop gekregen.
Nee ik juich niet te vroeg want you never know . . .
Héél soms is het net of er niets met haar gebeurd is, jawel op dat niveau zitten we zelfs!
Twee keer per dag loopt zij, nou ja rent zij kan ik wel zeggen, 3 kwartier in het bos en ik zie duidelijk dat zij zich toch wel afzet met haar beentje! Zij dolt en speelt met Emma en Roos en soms met andere honden, áls we die dan ook tegen komen en het ook nog eens speelhondjes zijn.
Vanmorgen waren zij samen op jacht en waarop weet ik niet want ik heb zelf niets gezien.
Ik kan jullie wel zeggen dat het voor mij wel super fijn is om naar te kijken!
Dick en ik hebben al zo'n beetje samen afgesproken dat wij, tenminste ik spreek niet voor dokter Bob natuurlijk, eigenlijk liever met operatie twee nog een paar maandjes willen afwachten.
Even bijkomen, zowel zij als wij genieten van de onbekommerde vrijheid (nou ja bijna vrijheid natuurlijk) van poppetje!

----------

Maandagmorgen 21 augustus. Goh ja, dit is typisch zo'n periode waar ik van geniet. De tweede helft van augustus, boeren hebben de graanoogst vaak al binnen, de balen stro staan opgestapeld op het kort geschoren land, het groen raakt vermoeid, lange schaduwen, rustig weer (meestal dan), zachter licht en de vogels die gestopt zijn met hun gekwetter . . . stilte dus in de natuur wat zich in gaat stellen op een winterse rustperiode.
En wij? Nou Dick is nu de caravan aan het halen . . . nee hoor geen vakantie maar we gaan het aankomende weekend wel gezellig een paar dagen weg. Ons jaarlijkse uitje kun je wel zeggen, totaal ondergedompeld worden in Duits honds gebeuren!
We hebben er echt zin in en daarbij lonkt er dan ook weer bratwurst hoor . . .
Ook weer twee fotobladzijden geupload!

----------

Zondagmorgen 20 augustus. Rustige ochtend, rustige wandeling en net al weer de koffie achter de knopen. We zijn ook van plan om een rustig dagje te houden met allerlei kleine bezigheden. Ook hoop ik op een beetje lekker weer vandaag om lekker buiten te kunnen lezen.
Nou Cilia, het is misschien technisch geen superfoto van Vidor, maar ik vind hem gewoon heel lief en leuk hoor!
Daarbij, ik geniet van al je verhaaltjes en foto's vanuit je Franse paradijsje!
Achter de schermen hangt hier ook alweer een fotobladzijde maar moet nog wat kleine dingetjes veranderen en ja het lijkt zo simpel van 'maak effe een fotobladzijde' maar dat kost mij echt toch wel een uurtje hoor, ook omdat ik zelf alles bewerk, zoals kleiner maken, pixels er uit, randjes er om, etc.
Dat maakt natuurlijk niet uit, want dit doe ik al 16 jaar op deze site, maar toch hè.
Als ik nu weer een site zou ontwerpen zou ik een kant en klare template gebruiken (zelfs keuze zat in gratis websites!) maar dat bestond toen nog helemaal niet toen ik er aan begon!
Sterker nog, ik heb destijds nog een cursus website bouwen gedaan en jawel zelfs nog een diploma gehaald!

----------

Zaterdagmorgen 19 augustus. Helaas constateer ik dat er steeds meer onbetrouwbare DH's los in het bos lopen omdat men kennelijk denkt dat zij niemand anders tegen zullen komen . . . ik ben niet blij met deze ontwikkeling en hoop dat het zogenaamde 'mooiweerikhebvakantielopers' zijn . . .
Vanmorgen ben ik er 3 tegen gekomen waarvan twee snel aan de lijn genomen moesten worden en de derde was Wendy met Jari, die ik natuurlijk iets minder erg vind maar wél aan de lijn in het bos loopt!
Wordt het tijd om een taser mee te nemen ofuhh zo'n schrille alarmfluit? Dat eerste is natuurlijk ook een verboden wapen maar soms krijg je wel eens die neiging en alleen de gedachte vind ik al erg genoeg.
Ja en toch plaats ik wel even een kanttekening bij mijn relaasje over ons poppetje gisteren, nee zij loopt nog niet als 'normaal' maar op dit moment ben ik al blij met de kleinste vooruitgang.
Zoals jullie lezen, ik blijf de slag om arm houden, daar heb ik de laatste tijd té veel voor mee gemaakt om dat los te kunnen laten.
Vandaag zal ik de foto's uitzoeken om hier te plaatsen, ze zijn te mooi om in een mapje te blijven zitten.
Leuke foto Cilia van Vidor!

----------

Vrijdagmorgen 18 augustus. Spanje donderdag 17 augustus. Ik kán hier gevoelsmatig niet aan voorbij gaan maar hou het kort.
Volgens mij is er ook een apocalyps nodig in de hersenen van de landsbestuurders van West Europa.

Ook kom ik voor de goede orde even terug op de kippencatastrofe  in Swifterbant. Het is namelijk zo dat deze boer bezig was met 'ruien' en dat betekent niets meer en niets minder dan proberen de kippen te laten overleven, op een dieet te zetten en te wachten zodat fipronil weer uit hun lijfjes verdwijnt.
Er is dus in de media een letter teveel gebruikt in de verslaglegging en die ene letter m is een wereld van verschil.
Blijft als een paal boven water staan, dat er ernstig tekort geschoten is in beveiliging van de kippen!

Jeetje wat hou ik mij bezig met dingen waar ik geen invloed op heb maar mij wel behoorlijk bezig houden, ja zo krijg je wel kramp in je nek zeg!
Waar ik wel invloed op heb, althans een heel klein beetje dan, is de gezondheid van mijn eigen diertjes en dan nu met name ons poppetje.
Het gaat goed met haar, de staart is binnen een week genezen en vanmorgen een soort minimalistisch mijlpaaltje . . . zij kon weer met het voetje van haar geopereerde achterbeentje krabben aan haar bolletje! (volgens Dick praat ik altijd met verkleinwoordjes als het over poppetje gaat . . . )
In huis en achter buiten loopt zij op 4 pootjes en buiten kan zij rennen als een gek en spelen als een dolle waarbij je haar af en toe dat beentje omhoog ziet houden, maar ik moet nu toch toegeven, het gaat beter.

----------

Donderdagmorgen 17 augustus. Nog even over gisteren de brand. Het bleek dat zij daar al bezig waren met het doden van kippen ivm die fipronil affaire. Ik wil niet veel zeggen hoor en misschien is het wel een ietwat vals van mij maar ik heb zo mijn bedenkingen bij deze brand, er zit volgens mij letterlijk en figuurlijk een luchtje aan . . .
Waarom moet er op zo'n grote schaal dieren gehouden worden?
Ja het antwoord is duidelijk, we zijn met veel teveel mensen op deze aardkloot . . .
De aarde en de dieren worden letterlijk opgevreten en volgens mij wordt het tijd voor een apocalyps . . .
Goed, dat is even een beschouwing uit mijn trommeltje.

Ja gisteren heb ik inderdaad prachtige foto's kunnen maken en zelfs Dick was onder de indruk, terwijl hij zelf ook heel goed en mooi kan fotograferen.
De afgelopen dagen heb ik in etappes ook Emmaatje weer eens gefatsoeneerd en dat was wel even nodig, veel klitten en knopen in haar vacht en veel heb ik er zelfs uitgeknipt, nee je ziet dat niet omdat zij zoveel franjes heeft van nature. Omdat wij altijd in bos en veld lopen en de laatste tijd ook alleen maar off the road, komen er veel kleine takjes en rommeltjes in wat heel snel een knoop met inhoud gaat vormen.
Ja inderdaad Cilia, Susanne Vermeer is een pseudoniem en de échte schrijver is inmiddels overleden.
Wel toevallig hè dat jij ook net een boek van 'hem' gelezen had en dat je er eigenlijk net zo over dacht als ik!

----------

Woensdagmorgen 16 augustus. Ja en na 5 jaar is alles weer aardig op zijn plek gevallen iets wat je toen dacht dat nooit meer zou kunnen gebeuren. Alles is wel ánders op zijn plek gevallen, dat moet gezegd worden. Logisch ook na zoiets ergs.
Een menselijke geest is dus soepel, althans kán het zijn.
Nog, en dat kan ik met mijn hart op mijn hart zeggen, minstens 1x per dag denken wij of praten wij over Remko.
Remko was écht een heel speciaal en uniek mens en gelukkig spraken wij tijdens zijn leven ook vaak onze waardering over hem en tegen hem uit.
Nu weer over tot de orde van de dag en dat is ook meer dan ernstig.
Toen ik vanmorgen om 7 uur opstond en de tuindeuren open deed zag ik al dat de zon scheen en dat er mist was, vooral buiten het dorp.
Gelijk wist ik dat ik mijn fototoestel mee het bos in zou nemen want met die bomen beloofde dat mooie plaatjes!
Mijn gedachten waren nog niet koud of ik hoorde veel sirenes, politie, brandweer en weet ik wat nog meer en vermoedde dat er iets op de buitenwegen aan de hand moest zijn en dacht ik aan een ernstig ongeluk door mist of zo.
Om 8 uur ging ik naar het bos met de honden en zag ik boven het industrieterrein (dacht ik) grote rookwolken. Later bleek er brand te zijn bij een kippenvermeerderaar . . .
TERWIJL IK WTF FIJN MOOIE FOTO'S LIEP TE MAKEN VERBRANDDEN ER 40.000 KIPPEN!
Dit soort dingen kunnen mij werkelijk uit mijn plaat laten gaan van kwaadheid, alweer zoveel dieren verbrand!
NEEE ik heb GEEN begrip voor die boeren, die zorgen dus kennelijk niet dat er brandmelders/cq automatische sprinklerinstallaties aanwezig zijn, mag lijden dat zij totaal failliet zijn nu en aan de bedelstaf geraken!
Is dat soms te duur?
Is het laksheid?
Tellen dierenlevens niet meer?
Hun uitleg interesseert mij echt geen reet.
Het is momenteel schering en inslag met brand in dierenfabrieken, ik word er kost- maar dan ook kotsmisselijk van!

----------

Dinsdag 15 augustus, de dag dat alles veranderde, wel resten ons prachtige herinneringen en foto's aan deze fantastische schoonzoon.
 

----------

Haha onderstaande kleine krabbel is van vanmorgen en nu is het inmiddels al weer middag en . . . naar Bataviastad geweest en alleen parkeergeld uitgegeven, toch knap hè! Ik wilde het stukje van vanmorgen voor we weggingen nog even uploaden en toen liep mijn leppie vast en was mijn geduld op, vandaar!

Maandagmorgen 14 augustus. Weinig tijd op dit moment, alles ok. Gaan zo even naar Bataviastad. Wel gewoon gewandeld en boodschappen gedaan. Nog even over mijn boek 'Cruise' , het eerste gedeelte vond ik goed en spannend maar de afloop vind ik veel te langdradig maar wilde het wel uitlezen en heb korte stukjes overgeslagen . . .

----------

Zondagmorgen 13 augustus. Goh wat ben ik verbaasd over mezelf en min of meer teleurgesteld in onze viervoeters.
Vannacht, diep in slaap werd ik wakker van gerommel aan de voordeur én iemand die binnen kwam!
Mijn eerste reactie was mijn bed uitspringen naar de trap en ondertussen schreeuwde ik naar beneden de vraag wat diegene moest . . .
Ja en toen was het Dick . . .
Volgens hem sloeg ik een ijselijke gil en de honden?
Ach zij reageerden zoals ik dacht dat ik zou doen in zo'n situatie, gewoon niets zeggen en je niet verroeren en wachten tot de insluiper weer wegging met buit . . .
Nee voor mij is het duidelijk, ik laat mij niet zonder slag of stoot beroven, ja en wetende dat je het tegen dit soort lui altijd af gaat leggen!
En ook weet ik dat ik dan niets aan de honden heb . . .
Goed, Dick was dus weer thuis, hij was na afloop van het event gelijk gaan opruimen en maar naar huis gereden, uh een ritje van 5 uur, hij verlangde zo naar zijn lieftallige vrouwtje en schattige hondjes . . .
Wat ik gisteren met mijn 'vrije' dag gedaan heb?
Gewandeld gelezen gewandeld gelezen in één dag mijn boek uit, Suzanne Vermeer, Cruise.

----------

Zaterdagmorgen 12 augustus. Zo wat een regenachtig begin van de dag, ik dacht op de b.r. te zien dat het motregen zou zijn maar dat kon ik wel vergeten.
Ik begin maar met poppetje, dat is het belangrijkste hier in het gezin, maar ik kan melden dat het goed gaat met haar, de ab kuur en de behandeling slaan aan en zij heeft er al minder last van en kon ik het aanraken zonder dat zij 3 meter de lucht in sprong.
Verder is het heel rustig hier, Dick is gister in het middaguur vertrokken met een huurauto (nee Yvonne wil en kan niet zonder auto) naar het Duitse Kiel.
Hij heeft daar een geocache weekend waar hij zich al een tijd op verheugde en dit soort dingen zijn toch voor hem leuker dan dat ik daar als irritante ballast achter hem aan sjok.
Het enige waar ik op jaloers ben zijn toch echt die verdomde bratwursten . . . en ik weet al dat hij zich daar aan te buiten zal gaan . . .

Ik had al eens geschreven dat wij eerst met de caravan zouden gaan en ik op een camping zou blijven maar dat onaantrekkelijke idee heb ik laten varen, dan ben ik liever thuis. Daarbij is het nu in Duitsland ook rot weer dus zou ik de hele dag in mijn eentje daar zitten, mwah laat mij dan liever maar lekker thuis zijn met mijn beestenboel . . .

----------

Vrijdagmorgen 11 augustus. Inderdaad een forse infectie en aangezien er geen kaartje aan hangt wat de oorzaak betreft is de kans ook het grootst dat het een insectenbeet is.
Dokter Martine heeft het haar kort geknipt op mijn verzoek (haha en haar wens!) en dat vond het poppetje geen pretje want kennelijk is het een pijnlijk geheel daar op die staart.
Zij heeft een antibioticakuur, breed spectrum gekregen en moet het binnen een week duidelijk minder zijn en voorlopig even doorgaan met het desinfecteren. Drie keer per dag een pil, zeven dagen lang.
Gistermiddag gelijk twee pillen gegeven en eerlijk gezegd ziet het er nu al veel rustiger uit, het vuurrode is weg.
Zonder dat ik mij in een een slachtofferrol wil wentelen vraag ik mij toch echt wel eens af waarom hier nooit eens iets normaal verloopt.
En dan die lieve Til. Wat erg van Rosi, en toch zo snel. Wat een groot verdriet, ja een speciaal hondje voor jou en eigenlijk voor mij ook, zoals zij met haar aparte kleurtje opviel tussen je roedel.
Heel veel sterkte meid en je hebt het juiste gedaan voor haar, maar dat is zo'n cliché opmerking, ik weet het.

----------

Donderdagmorgen 10 augustus. Zucht zucht steun steun.
Vanmiddag om 16.10 uur een afspraak met dokter Martine voor Laura . . .
Eergisteren zag ik dat zij lag te soppen aan de bovenkant van haar staart en Laura is helemaal nooit zo sopperig dus keek ik gelijk wat er aan de hand was. Ik zag een klein rood plekje en heb daar wat honingzalf op gedaan en dacht dat zij misschien een beschadigingetje in het bos opgelopen had of een één of andere insectenbeet.
Gistermorgen was het een iets groter rood plekje en voor het wandelen maar weer wat honingzalf er op.
Wel zag ik dat zij er meer last van had en besloot ik het tot vandaag even aan te zien.
Vanmorgen was het dus een grote rode plek en heb ik mijn staartkit, wat ik nog van Emma heb staan, tevoorschijn gehaald en tevens liet ik mijn gedachten snel gaan over een artsenbezoekje en bedacht mij dat het nog twee dagen duurt voor het weekend is.
Toen Dick het zag was het voor hem duidelijk, nee niets afwachten maar gelijk voor vandaag een afspraak maken en dat heb ik dus gedaan.
Kunnen jullie je iets voorstellen bij het feit dat ik het allemaal zo verschrikkelijk zat ben?
En geloven jullie ook dat onze honden ons goudgeld kosten en wij zo langzamerhand brood zonder beleg eten?
Laura is nog de enige die hier verzekerd is en omdat de klachten al voor de verzekering in ging bestonden, wordt van dat hele heupengeneuzel totaal niets vergoed . . .
Net heb ik dezelfde behandeling uitgevoerd als met de staart van Emma.
Wel grappig was dat Emma het gelijk herkende en in eerste instantie snel op de bank in de kamer ging liggen maar zich plotseling bedacht . . . en kwam zij met haar neus boven op de behandeling staan . . .
Jawel zij herinnerde zich dus dat bij deze behandeling een bakje met stukjes leverworst hoort te staan!
Wat een slimme hond, maar jammer voor haar, ik deed dat nu zonder leverworst . . .
Bij de actie ontdekte ik wel dat de staart van Laura op die plek verdikt is en er een soort dicht wondje op zit, dus ik denk dat zij inderdaad een infectie heeft na een beschadiging of insectenbeet.
BAH.

----------

Woensdagmorgen 9 augustus. Eigenlijk verbaast het mij wel erg dat na de zware sjouwdag maandag, ik nergens ook maar een greintje spierpijn heb en geloof ik dat het met mijn conditie nog wel ok is!
Vanmorgen kwam ik een meneer met een ruwharig teckeltje tegen en ik was totaal in love en oude tijden herleefden een momentje . . .
Neehee er komt GEEN teckel bij ons hoor, maar ik vond het wel weer erg vertederend, het was ook zo'n schatje!
Gelukkig had ik vanmorgen met wandelen weer mijn laarzen aan want wat heeft het gisteren enorm geregend, ik was al op tijd in de middag met de meiden voor ronde2 gegaan omdat ik, hiephiephoera voor de buienradar, het zootje al aan zag komen.
Eigenlijk wilde ik gisteravond nog een ronde maken maar had toch maar geen zin meer.
Vanmorgen om een uur of 6 werd ik wakker van een onrustige Emma en ik kan mij de keer dat dat gebeurd is echt niet heugen, dus werd ik wel gealarmeerd.
Na een minuut of 5 besloot ik om met haar naar beneden te gaan en ja hoor, een grote hoop en dat was natuurlijk ook omdat wij gister al vroeg de middagronde gedaan hadden en in de avond voor het naar bed gaan alleen een plasje.
Zo ga ik dat dus niet meer doen.

----------

Dinsdagmorgen 8 augustus. Ik ben vergeten op zondag te vertellen dat er gisteren waarschijnijk niets van een krabbel kon komen, sorry for that.
Om 6 uur ging de wekker en om voor zevenen liep ik in het bos met de meiden omdat wij om 8 uur in Lelystad moesten zijn waar wij een gehuurd vrachtwagentje moesten ophalen.
Onze zoon gaat in Bloemendaal in z'n nieuwe stee, een nieuwe keuken inbouwen en de oude leek ons wel wat, ja daarbij natuurlijk een oogje hebben op de dure apparatuur van Gaggenau . . .
We hebben ons het zweet over de rug gesjouwd en het is ons gelukt om voor 6 uur in de avond de auto weer in te leveren.
Grotegoden, wat een klus in die hitte, takkenzware apparatuur, geen sinecure, en ik ben dat geheister*  al helemaal niet gewend maar ik heb mij goed geweerd en mee geholpen als een grote meid . . .
En nu denken wij dat wij eigenlijk helemaal die keuken maar niet te gaan inbouwen, jezusss wat een maf stel zijn wij.
Goed, de honden zijn dus gisteren (voor ons té) lang alleen geweest en het zag er bij thuiskomst nog net zo uit als dat wij weggegaan waren, en dat was toch wel een meevallertje!
En we waren om half 8 weggegaan en om half 3 weer thuis.
Nog niet eerder, en zeker niet na de operatie van poppetje, hebben wij ze zo lang alleen gelaten, maar nu kon het echt niet anders.
*
Uit het Fries woordenboek
geheister. Accent: ge'heister. Woordsoort: znw. o. Datering: 1869→. ↪Het voortdurend druk bezig zijn; drukte, gesleep. Geheister. Fr.W., [1900]. Geheister. Fr.W.

----------

Zondagmorgen 6 augustus. Wat een heerlijke wandeling vanmorgen en zo mooi hoe de zon tussen de bomen door scheen met van die mistige schaduwen!
We liepen dus weer te mijmeren over ons geliefde Zweden, waar we ook zo intens van de natuur genieten en vooral de vroege ochtenden daar, in de zelfde soort setting en verheugen ons op de toekomst waarin we dit weer hopen te realiseren en ik weer lekker knutsel aan een reissite . . .
Ja en gisteravond gezellig 'ouderwets' een Zweedse Wallander gekeken, jawel dat wakkert de Scandinavische gevoelens ook lekker aan hoor!
Nu weer even terug naar de realiteit, Dick liep sinds een week weer mee met de wandeling en het viel hem op hoe poppetje vooruit gaat!
Zij rent en springt over takken en door bosjes waarbij dus opvalt dat zij het achterbeentje toch echt steeds meer gebruikt.
Zo'n positieve vaststelling heb ik dan net even nodig om alles weer in de juiste proporties te kunnen bekijken . . .
En natuurlijk is het ook zo dat ik haar dagelijks zie en de vooruitgang mij zeker minder zal opvallen en wanneer dringt dit gegeven nou eens echt door tot mijn botte brein?
En dan nog een berichtje van Peter voor Til, die een Corgi heeft met de lieve naam Rosi die ernstige ongeneeslijke spondylose heeft.
Zij, Peter en Astrid hebben ook een oudere hond met deze ernstige kwaal en hebben veel baat bij een middel met de naam 'Puur Spondy' en eventueel kun je ook kijken bij huisdierendokter.nl, die werken met Chinese kruiden die ook goede resultaten geven.
Deze middelen verzachten kennelijk de pijn aanzienlijk!
Hiervan akte.

----------

Zaterdagmorgen 5 augustus. Het IJsselmeer gisteren is niets geworden, dan komen er weer andere dingen op je pad en dit extra happeningetje kon er niet meer bij.
Net weer 3 kwartier gewandeld in een fijn temperatuurtje, ja ik weet het, voor veel mensen is dit zo geen zomer maar voor mij is dit 100 punten!
Grappig ik zie in het dorp regelmatig, voor mij bekende of onbekende mensen lopen met een onbekende hond, typisch mensen die dus de oppas hebben! Ja en dan braaf een plastic zakje aan de rollijn hebben hangen maar een drol gewoon laten liggen . . .
Soms wordt er hier gecontroleerd of je wel een plastic zakje bij je heb . . . vandaar dus . . .
We hebben een rustig weekend en Dick gaat zich voorbereiden op het volgende weekend Kiel in Duitsland, een geocache weekend waar hij zich erg op verheugd!
Eigenlijk was het de bedoeling dat ik mee zou gaan en de caravan uit zijn winterslaap zouden halen maar we besloten toch om dit niet te doen.
Ik heb geen zin om alleen met 4 honden, zonder auto, opgesloten op een camping te zitten in het hoogseizoen . . . mijn tijd komt nog wel.
Ach Til, wat loopt Rosi slecht!

----------

Vrijdagmorgen 4 augustus. En hoe gaat het nou toch met dat poppetje? Nou eigenlijk best goed, de wandelingen loop ik grotendeels 'off the road' en af en toe een stukje zandpad.
Wel zie je dat zij op het zandpad gelijk weer meestal op 3 beentjes loopt, het bijdehandje . . .
Hoe onregelmatiger de bodem is, des te meer zij haar 4 benen gebruikt dus loop ik over en door modderpaden, ruiterpaden, hoog gras etc.
Muisje kan dit soort activiteiten niet echt waarderen volgens mij en loopt als een Frans stoomlocomotiefje aan de rollijn . . .
Goh, hoe kan je leven nog meer in het teken van je honden staan?
Ik sta er mee op en ga er mee naar bed.
Vanmiddag ga ik even naar het IJsselmeer om met poppetje door het water te lopen en ben dat 2x per week van plan.
Gisteren ook weer twee fotobladzijden gemaakt.

---------- 

Donderdagmorgen 3 augustus. Mwah nu Dick overdag slaapt doe ik veel dingen die ik als normaal beschouwde omdat hij dat altijd deed . . . zoals bijvoorbeeld naar de vuilstort . . .
Gisteren de klimop geknipt en de leibomen langs de schutting van de buren gekortwiekt, die hangen altijd als een prachtig groen afdakje over ons terras maar voordat de blaadjes gaan vallen besloot ik maar tot deze actie.
Ben nog niet helemaal klaar, want ze zijn heel hoog en dat moet Dick dus op de ladder maar doen. 
Eerder deed onze buurvrouw dat maar ja die woont niet meer naast ons en dat is iets wat ik nog steeds betreur, niet vanwege het knippen hoor, maar gewoon omdat het zo'n lieve meid is en de buurman zijn hoofd staat er even niet naar en dat kan ik heel goed begrijpen.
Direct ga ik dus even naar de grote stad Dronten en ga gelijk mijn rijbewijs weer even vernieuwen en eigenlijk heb ik het gevoel dat ik dat nog maar kort geleden gedaan heb.
Oh ik realiseer mij dat ik dus deze maand mijn rijbewijs al 40 jaar heb . . .
Zo dat was vandaag dus eens een 'onhonds' krabbeltje!

----------

Woensdagmorgen 2 augustus. Zoals altijd lees ik de krabbel van gisteren nog even door.
Om het laatste zinnetje moest ik toch even lachen, met een beetje zurig gezicht dat dan weer wel: 'het was wel even slikken voor ons'. . .
Nou ik hoef geloof ik niet veel uit te leggen maar geslikt hebben wij genoeg het afgelopen jaar, en laten we het gewoon alleen even over het afgelopen jaar hebben.
Gelukkig dat ellende vaak verspreid wordt over een langere periode anders zou je er toch wel eens een endje aan willen breien . . .
Ach ja Cilia, tijd doet inderdaad wonderen en dat is iets wat ook wij wel ervaren hebben en jullie ook!
Gistermiddag heb ik met de wandeling mijn fototoestel weer eens mee genomen en heb ik toch weer lopen genieten als vanouds!
Poppetje heeft zoveel plezier met het in- en uit greppels met water te springen, verbazend eigenlijk.
Als zij met dat spelletje bezig is kun je echt zien dat zij nog een jonge hond is, heel fijn!
Jeetje Til dat is ook wat met Rosi en ook jullie weten wat slikken is . . .

----------

Dinsdagmorgen 1 augustus. Hoewel het af en toe heel fijn is om gelijk te krijgen had ik het nu toch liever niet gehad.
Dokter Bob was niet tevreden gisteren.
Laura loopt nog té weinig op dat pootje en de reden is (nog) niet helder.
Na grondig functieonderzoek en spiermeting is het duidelijk, spieren aan het 'goede' beentje alweer verder ontwikkeld en het geopereerde beentje blijft teveel achter.
Er zijn diverse technische redenen voor en dat is mij té ingewikkeld om dat allemaal hier op de juiste manier neer te tikken en komt het er op neer dat eventueel, met de nodige slagen om de arm, misschien de kneuzing in de spieren meer beweging op dit moment nog belemmeren.
Ook kan het zijn dat wij heel gewoon te ongeduldig zijn en dat het nou eenmaal bij de ene hond anders verloopt dan bij de andere en zij meer tijd nodig heeft.
De da en ook wij ook denken (en hopen!) dit eigenlijk als reden voor het stagneren op dit moment . . .
Mogelijk heeft zij een voor haar goede manier gevonden om er mee om te gaan want zij geeft nooit een kik, rent als een speer en dolt met andere honden alsof er niets aan de hand is.
Het belangrijkste vindt de da dat zij vrolijk is, graag mee gaat en goed eet, en ja dat alles mankeert er niet aan.
Wel was zij een kg afgevallen en dat is teveel, (kan zijn door de langzame overgang van voedzame puppybrokken op de volwassen brok), juist omdat zij nu in een opbouwfase zit, dus wordt zij vanaf gistermiddag alweer bijgespijkerd wat de andere dames met lede ogen aan zien!
Na de brokkenmaaltijd met wat lekkers, wat ook zij elke maaltijd krijgen, volgt er voor het poppetje nog een extra pens Rodi schijfje . . . en verder krijgt zij per dag 10% meer brokken.
Jawel, voor alle honden worden hier altijd alle maaltijden op de gram afgewogen . . .
Uiteraard is ook hydro- en fysiotherapie besproken en vindt de da dit geen meerwaarde voor Laura heeft en vindt hij ook dat wij haar perfect begeleiden en op de juist manier beweging geven en hoeven wij daar ook niets aan te veranderen.
De volgende operatie is tot nader orde uitgesteld en op 4 september weer controle en wordt er een foto gemaakt om te kijken hoe het bot er dan uit ziet.
Kortom, het was wel even slikken voor ons.

----------

Zondagmorgen 30 juli. Heerlijk gewandeld met Dick en Mieke was thuis. Wat een lekker temperatuurtje en doordat het zo geregend heeft was het zandpad weer helemaal vlak geworden en zagen we wel tientallen reeënsporen, groot en klein!
Op dit moment is Mieke bezig met bbq voorbereidingen aan het treffen, wel makkelijk hoor zo'n tijdelijk hulpje in huis . . . maar morgen vertrekt zij weer naar een andere vriendin voor een paar dagen of zoiets.
Ook heb ik gisteravond nog een fotobladzijde gemaakt en geupload en dat is dan weer de laatste bladzijde van juli.
Jee wat gaat de tijd snel en misschien lezen jullie tussen de regels door dat het mij niet snel genoeg kan gaan . . . .

----------

Zaterdagmorgen 29 juli. Stortregen. Kijk, een beetje regen deert mij niet maar met dit soort buien krab ik mij toch wel even op het bolletje. Het is niet anders want gewandeld moet er worden.
In 44 jaar kun je dit gerust een 'drill' noemen, het hoort helemaal bij de dagindeling.
En overmorgen is het zo ver, naar dokter Bob en ik ben echt zo benieuwd wat hij nu in het eggie vindt van poppetje.
Ik kan nog steeds niet gillend enthousiast zijn maar dat komt omdat ik geen referentiekader heb en dus ook niet weet wat ik kan en moet verwachten.
Bah, nee, ik vind dit echt een kl***tijd, niets meer en niets minder en dan de wetenschap dat dit ons allemaal nog een keer staat te wachten.
Het enige is dat je dan al deze ervaring hebt en misschien kun je het dan wat luchtiger bekijken.
Tot nu toe vind ik de last enorm zwaar en geestelijk erg belastend en kan ik de gedachten van 'als ik dit van tevoren geweten had dan . . . ' nog steeds niet naast mij neerleggen.

----------

Vrijdagmorgen 28 juli. Net pas thuis en het ontbijtje in de Hema was lekker en gezellig! Nog wat boodschapjes gedaan en dan is het zo maar 12 uur.
Gelukkig een droge ochtendwandeling gehad en ik vind het nog steeds genieten om met alle settertjes los te wandelen! De ochtendronde gaat Muisje altijd mee en in de middag alleen de setters. Muis heeft aan één goede ronde per dag genoeg.
Nog even over Muisje. Op dit moment vinden wij haar tamelijk snel toch een oud hondje worden, zij ziet er nog hetzelfde uit maar zij slaapt heel veel en is kortademig, niet benauwd.
Uiteraard begrijp ik dat zij nu 13 jaar is en zal ik ook moeten aanvaarden dat zij niet het eeuwige leven heeft, maar moeilijk blijft het.
Gelukkig herkennen mijn krabbellezers dit allemaal, nou nee niet helemaal iedereen want ik heb ook een paar 'niet-honden lezers, grappig toch!

----------

Donderdagmorgen 27 juli. Net als dat ik in Schotland ben, zo is Mieke hier nu en loopt alles ook precies zo als daar, dus heel relaxed en makkelijk.
Gisteren een fijne buitendag gehad en vandaag zouden we ontbijten in de Hema maar, we bleken gewoon te laat te zijn want dat is tot tien uur en we dat gingen we niet meer redden.
Vanmorgen veel reeënsporen in het bos gezien en ook met een twee puntjes er achter, dat betekent dat de reetjes haast hadden en dan weet ik wel waarom!
Van de week heb ik wel een jonge vos gezien die mij en de honden zag (honden zagen hem niet) vanaf een afstandje en eerst nog ruim de tijd nam om ons te observeren voor hij het bos in rende.
Verder niets te melden vandaag.

----------

Woensdagmorgen 26 juli. Gisteren een regenachtige dag maar ja als iemand uit Schotland komt is dat niet zo erg . . . Wij zeggen al dat het een mooie manier van acclimatiseren is . . .
Zonder dollen, ook Mieke is hondig en absoluut niet bang voor regen dus we zijn net als anders gewoon met de meiden weggegaan.
Mieke vindt het nog altijd zo prachtig dat als ik op mijn rubberlaarzen loop ook gewoon zo het huis in loop om eerst de honden te verzorgen en als ik echt helemaal klaar ben mijn laarzen pas uit te trekken.
Grappig hè dat dingen die je zelf dan zo normaal vindt een ander als heel apart opvallen!
De dag begint voor mij helemaal solo en dat wil ik ook speciaal, mijn eigen dingetjes doen tot ik weer thuis ben met de meiden en op dat moment ben ik weer ìn voor zware en luchtige gesprekken . . .
Zelfs Emma is inmiddels helemaal ontdooid en heeft Mieke weer in haar huis geaccepteerd en dat is heel wat voor haar!
Muisje en de stippels vinden alles en iedereen leuk dus is dat sowieso nooit een punt.
Vooral poppetje heeft het hart van Mieke gestolen door haar verschrikkelijk lieve gedrag en aanhankelijkheid en kan zij zich zo voorstellen wat mijn dilemma's zijn met haar.
Wel sta ik er inmiddels alweer ietsje genuanceerder tegenover dan vorige week en komt 31 juli al fijn in zicht . . .
Dan mag ik eindelijk weer naar (hopelijk!) mijn grote geruststeller toe . . .

----------

Dinsdagmorgen 25 juli. Toen wij gisteren Mieke van Schiphol gingen halen hadden we poppetje mee.
En op het moment dat wij die prachtig glanzende vloeren met glittertjes liepen te bewonderen stopte poppetje om daar een grote bout te draaien . . . erg leuk tussen al dat publiek . . .
Gelukkig is een slimme meid op de acties van haar hond voorbereid dus zonder blikken of blozen trek ik mijn poeppakketje tevoorschijn en ga het opruimen en zoiets doe ik dan zonder ook maar een blik om mij heen te werpen.
Maar goed, een beetje niet leuk is het wel, maar ik vind dit ook altijd wel een komische situatie!
Mijn poeppakketje bestaat altijd uit een gewoon plastic zakje, een poepzakje, die van de Action kan ik iedereen aanbevelen en een stuk keukenpapier, dit laatste om de restjes van de grond te vegen.
Poppetje vond het wel grappig op de luchthaven, zoveel mensen en diverse honden tegen gekomen en vooral een maf mopshondje die uiterst vreemde geluiden produceerde vond zij helemaal grappig, wij ook trouwens en dan is het zo leuk om te zien dat de eigenaren het geluid ook wel genant vinden!

----------

Maandagmorgen 24 juli. Het gaat bij ons altijd anders dan we van tevoren denken, soms is dat minder leuk (as you know) en vaak is het leuk!
Zoals gisteren, je krijgt in de morgen koffiebezoek en dan gaat het koffie bezoek uiteindelijk halverwege de avond pas weg en gezelligheid troef!
Lekker een maaltje 'kapsalon' besteld en laten thuis bezorgen, ik had dat fenomeen nog nooit geproefd en ik vind het nog lekker ook!
Net hoorde ik boven de stofzuiger brullen, nu hoor ik de dweilstok langs de plinten gaan en ja er wordt hard gewerkt want er komt vanavond een nette Schots/Nederlandse dame op bezoek . . .
Zielig voor de hondjes, want overdag maken zij er vet gebruik van, maar het bed in de kamer gaat direct naar boven en vanavond gaat poppetje ook mee naar boven om daar weer gezamenlijk de nacht door te brengen.
Uiteraard totdat zij weer geopereerd gaat worden aan haar andere heupje, dan gaat bedje weer naar beneden en moet Mieke op de grond liggen.
Nu ga ik in de benen om de badkamer een veeg te geven, je wil namelijk niet helemaal als een hondenaso overkomen als er een loge komt . . .
Dank je Peter, voor je lieve reactie en of ik écht een engeltje ben moet je maar aan Dick vragen!

----------

Zondagmorgen 23 juli. Speelt de duivel spelletjes met mij? Ach nee ik geloof hier niet in hoor maar toch . . .
Het gekke is dat sinds vrijdag poppetje toch iets meer haar beentje gebruikt waarvoor het bedoeld is, of zal dit de bewuste 'vader van de gedachte' zijn?
Omdat ook hier alle gewone dingen door gaan en we ook een leven buiten honden hebben (haha) zijn we gisteren naar Haarlem geweest, naar onze zoon, schoondochter en kleinkinderen om voor de laatste maal in hun huis te zijn en een beetje afscheid van het huis te nemen.
Ja ik vind het jammer dat zij deze mooie, oude, geheel in stijl gerenoveerde statige woning verlaten maar ja hè, aan mij wordt het logischerwijs niet gevraagd . . . jaha wel gevraagd maar puur omdat zij willen weten hoe ik er over denk!
Zij verhuizen binnen twee maanden naar een prachtige villa in het sjieke Overveen, ja het kan verkeren hè met je kinderen . . .
Ook daar zijn we geweest want het is inmiddels leeg en we waren totaal flabbergasted, ook dat kan nog.
Het is hemelsbreed maar een kilometer bij hun oude huis vandaan dus hebben we dit lopend gedaan en hadden poppetje mee.
En tot mijn grote verbazing liep zij toch beter, hoe je het ook wendt of keert . . .
Dus er gebeuren ook leuke dingen hoor en direct krijgen we gezellige koffievisite!

----------

Zaterdagmorgen 22 juli. Nu even geen poppetjesgezeik, wat andere dingen aan m'n hoofd. De hele week zag ik ze al staan, caravannetjes, oude en nieuwe, sommige al volgepakt, auto's met fietsenrekken. auto's met beide dingen, auto's met hoedjes,  (weet je nog Nelly!)
En nu is hier de zomervakantie begonnen én ik benijd deze mensen dus écht niet . . .
Vakantie in de warmste periode van het jaar, ik moet er niet (meer) aan denken, . Natuurlijk vroeger hebben wij dit ook gehad toen de kinderen nog thuis woonden en dacht je er niet over na en ook onze honden gingen toen altijd al mee.
Ik vergeet ook nooit die campingstrandspanjevakanties, ach we vonden het toen nog leuk ook en de ook de hondjes hebben dit overleefd!
Inmiddels zijn wij daar veel te vrijheidslievend voor geworden en laten wij ons niet meer in campingregelskeurslijven hijsen . . .
Goed, wat anders, maandag komt vriendin Mieke uit Schotland eigenlijk onverwachts hier een tijdje op vakantie, dus ook weer reuring in de tent en zullen jullie hier wel eens iets over lezen.
Ja en ik kan het toch niet laten, iets over mijn poppetje . . .
Zoal jullie wel weten heb ik een goede relatie met mijn dierenartsen en ik wilde wel mijn ongerustheid even laten weten en heb mijn dagboekstukje even gekopieerd en gemaild en daar kwam de dag er op antwoord wat ik hier onder even neer zet . . .

Hey Yvonne, ja het zal op en af gaan, stapje voor stapje, letterlijk en figuurlijk.

Voorlopig gaan we nog volgens schema….

Groetjes, Bob.

 



----------


Vrijdagmorgen 21 juli. Ja jullie hebben het goed gelezen. Ik word heen en weer geslingerd door gevoelens en kan ze niet stoppen en mijn emoties al helemaal niet.
Realiseer je ook dat poppetje 24/7 in mijn omgeving is, ja nog steeds 's nachts ook . Uh dat is natuurlijk altijd al maar ik slaap nog steeds beneden met haar. 
Dat is voor mijn gevoel, dat zij dan af en toe op een andere plek kan gaan liggen en ben ik bang dat als zij boven in de bench ligt de hele nacht, stijf wordt.
Het  valt allemaal niet mee vooral als je emoties de overhand gaan krijgen en het je zo maar weer overvalt.
Daarbij ben ik geestelijk al bezig met haar vanaf dat zij een maand of 5 is en de zorgen om haar zijn begonnen.
In het dagelijkse leven, zoals bij bekenden tegen komen met bijv. boodschappen doen, trek ik mijn pokerface even tevoorschijn . . .
Nee niet bij jou hoor Til!
De achterhand is ook een cruciaal onderdeel van een hondenlijf, het is de motor van het geheel. Hier in het dorp woont een hond die een voorpoot mist en daar redt hij het helemaal super mee, logisch dus! Hij is snel en wendbaar en alleen kijken andere honden een beetje vreemd naar hem want hij beweegt natuurlijk ook niet zoals 'normaal'.
En als mijn gedachten nou helemaal in de rampenstand staan denk ik dat ik geen leven wil voor mijn hond met zo'n achterhand rolkarretje . . .
Erg toch hè, als je zo in beslag genomen wordt door verdrietige gedachten.
Zal ik toch de tegeltjesspreuk maar weer uit de kast trekken . . . 'een mens lijdt het meest door het lijden wat hij vreest etc.?'

----------

Donderdagmorgen 20 juli. Alles weer fris en fruitig buiten en ik heb er vannacht niets van gehoord . . . en ik maar het gevoel hebben de halve nacht wakker met open ogen te liggen . . .
Wendy belde mij al vroeg vanmorgen en van haar hoorde ik dat het om een uur of 6 regende en onweerde en zij maar een kort stukje met de honden gelopen had voor dat zij naar haar werk ging dus is Charlotte met mij mee gegaan met de hondjes.
Nu maar weer eens een update over poppetje.
Ik ben mij er van bewust dat de foto's die ik plaats een té positief beeld geven van het geheel, de plaatjes zijn moment opnamen en ik heb een sportstand op mijn camera waarmee ik zo'n 30 plaatjes per seconde (of zoiets) kan maken en haal natuurlijk de goede er uit om te plaatsen.
Nog steeds kan ik niet onverdeeld positief zijn, jammer maar waar.
Zij hinkt meestal nog en naar mijn gevoel, maar ik kan het helemaal mis hebben, zit er weinig progressie in.
Daarmee verklaar ik ook gelijk mijn idee vaak 's nachts wakker te liggen.
Ik probeer mijn ongerustheid te beteugelen en rustig (??) af te wachten tot de volgende controledag, 31 juli.
Het is erg moeilijk voor mij en nu zeg ik het eerlijk, echt waar, maar elke dag is er een moment dat als ik naar haar kijk, ik moet janken.
Dan komt zij hinkepinkend aan, met dat vreselijke lieve bekkie, een Kong geklemd tussen haar kiesjes om met mij te spelen en dan stort ik even in.
Dan treedt toch het ergste rampenscenario in mijn hoofd op en dat zijn geen grappen.
Mijn god, wat hou ik veel van dat diertje en wat zou ik háár ongemak graag willen ruilen met mezelf.

----------

Woensdagmorgen 19 juli. Bij het begin van de wandeling kwamen wij Peter (een andere Peter hoor!) tegen met Subliem, de Ierse setter. Hij is gezellig met ons mee gelopen en altijd zo leuk, je ziet dat Subliem zich helemaal happy voelt tussen onze meiden!
En aangezien Peter behoorlijk ziek is geweest en hij de ronde met ons mee gelopen had, bood ik hem aan om hem even naar huis te brengen.
Dan is het zo verschrikkelijk makkelijk, hup ook Subliem gelijk achter in de auto bij onze drie meiden en zij vinden dat allemaal ook gewoon en accepteren dit als volkomen gebruikelijk!
Verder heb ik vandaag niets te babbelen.

----------

Dinsdagmorgen 18 juli. En dan is het alweer twee dagen later . . . Toen wij gistermorgen uit bed kwamen ontstond plotseling het idee om na het hondjes wandelen, een korte ronde maar, naar Drenthe te gaan.
Nou dat was wel even lang geleden hoor!
Wij wilden daar een paar boodschappen doen en leek het ons een uitgelezen dag om de meisjes mee te nemen en weer eens Drentse bossen op te zoeken!
Eerst even opgezocht waar je zonder gezeur en gezanik je honden los mocht laten dus daar gingen wij en we hebben een heerlijk dagje gehad!
Goh en toen wij terug bij de auto kwamen en het bord van SBB nog eens goed lazen kwamen we tot de ontdekking dat je daar helemaal niet met honden los mocht lopen . . . kennelijk was daar dus iets veranderd . . .
Ja echt weer wat voor ons dus want wij hebben er gewoon een handje van om met honden los te lopen daar waar het niet mag, en noem dit maar burgerlijke ongehoorzaamheid en dat is écht waar, onze allergrootste zonde in het leven!
Mooi weer en de wandeling voor poppetje natuurlijk niet al te lang gemaakt, dat gaat echt nog niet, boodschapjes naar tevredenheid gedaan en om een uur of 4 in de middag weer thuis.
Toen vond ik het geen tijd meer om nog een krabbel te tikken.

----------

Zondagmorgen 16 juli. Omdat Dick werkt gaat hij alleen in de weekenden nog mee met de hondjes lopen.
Vandaar dat hij vanmorgen toch wel op keek van poppetje!
Zo vlot als zij nu is en met zoveel plezier door het bos sjeest met de andere meiden, altijd voor ons uit rent, interesse in alles om haar heen, springt naar vlindertjes, spoortjes volgt, Emma en Roos om de nek vliegt om hen uit te dagen om te spelen, in greppeltjes duikt, door modderplassen rent, en telkens even met een heel blij smoeltje naar ons toe spurt om even wat persoonlijke aandacht te komen halen en ons te laten zien hoe gelukkig zij is (denken wij dan natuurlijk)!
De laatste ongeveer 100 meter lijn ik haar aan omdat zij dan in een langzamer tempo moet lopen om dan alle vier de beentjes te gebruiken want in een snelle vaart tikt zij het wel aan maar met gewoon lopen moet zij hem bewuster neerzetten heb ik ontdekt.
Kijk, zo begin ik het leven weer leuk te vinden . . . klinkt wel wat dramatisch maar tóch meen ik het, zo zit ik nou eenmaal in elkaar.
Hondjes gelukkig, Yvonne gelukkig.
Nou ik ben ook gelukkig omdat alle kleinkinderen weer keurig over gegaan zijn hoor op school!
Weer een nieuwe fotobladzijde!

----------


Zaterdagmorgen 15 juli. Gekke dag vandaag. Om 7 uur op en constant bezig geweest met ja, van alles en nog wat en toch eigenlijk geen vermeldenswaardige dingen.
Toen ik net mijn laptop opende en de post binnen kwam was dit schrikken.
Een berichtje van Sonja en Gerrit Pools dat zij Meylo, de oudste Bisontocht hebben moeten laten inslapen op de leeftijd van ruim 14 jaar.
Binnen een paar dagen moest er een beslissing genomen worden.
En ja dan weet ik het, diep maar dan ook diep verdriet.
Nee dan telt het niet dat hij 'al' 14 is en een mooi leven gehad heeft in een liefdevol gezin.
Het gemis is afschuwelijk en zo pijnlijk.
Lieve mensen enorm bedankt voor de super verzorging al die jaren en heel veel sterkte.

----------

Vrijdagmorgen 14 juli. En wat hebben de drie setterladies gedold zeg vanmorgen! Ik kan er bijna weer ongeremd van genieten, ik zeg 'bijna' omdat ik mijn kleine beetje reserves toch hou hoor.
Rennen, springen racen, dit alles doet poppetje weer en zo fijn om haar weer écht hond te zien zijn!
Verbaasd ben ik wel dat zij dit alles mee doet zonder ook maar één keer een piepje te geven. Wel is te zien na een half uur, dat zij het even gehad heeft en gaat direct op een rolletje achter in de auto liggen maar als ik thuis kom staat zij wel gelijk weer op want dan wacht haar een lekker maaltje!
Verwend is zij wel hoor, ik zeg het eerlijk, gekookte vis door de  brokjes hmmm zo heerlijk en ja hoor de anderen krijgen dit dan ook hoor!
Het stuk wat ik over haar geschreven heb heet niet voor niets 'ons leven draait om Laura'. . .

----------

Donderdagmorgen 13 juli. Inmiddels ben ik met Laura weer een stukje verder op de revalidatieweg, en gaat zij nu 2x per dag een half uur mee los het bos in!
Je ziet inderdaad haar conditie met sprongen vooruit gaan en zij heeft geen moeite meer met deze tijd.
Volgens de da is het de zware narcose en pijnstilling die nog een paar weken behoorlijk parten speelt, de pijnstillers krijgt zij nog wel, maar een halve per dag, dus dat is niet veel meer.
Waarschijnlijk kan ik wel stoppen maar goed, ik heb ze nog dus bouw ik het zeer geleidelijk af, kan geen kwaad en voor mijn gevoel ook beter . . .  
Wel is nog altijd goed te zien dat zij haar pootje ontlast en vooral doet zij dat op regelmatige bodem, zoals thuis. Vanmorgen in het bos weer gespeeld met een sheltie en dan zie je wel dat zij 4 pootjes gebruikt, zij het toch geroutineerd moeilijke situaties omzeilend!
En dan ik, wat een verademing weer met 3 setters los je rondes te kunnen doen en vooral die in de middag is echt genieten, dan heb ik ook geen Muisje aan een touwtje! Ach wat zielugg dat ik dit nou toch zeg . . .

----------

Woensdagmorgen 12 juli. Nou dat was even anders vanmorgen, geen ontbijtje buiten en wandelen in de regen!
En poppetje, ja die vindt werkelijk alles leuk dus ook wandelen in de regen en vanmorgen leuke gezellige honden tegen gekomen!
Iedereen kijkt wel op dat zij nu vrolijk los mee rent, dat kent niemand eigenlijk meer en ook voor mij is het nog steeds verrassend hoe zij dit alles doorstaat!
Zonder meer, geen enkel probleem, lopen andere hondjes door of wil ik zelf doorlopen, zij hoeft niet na te denken en kiest voor mij en daar ben ik blij om. Ik had nog gedacht dat ik het zg 'hier komen'  opnieuw zou moeten oefenen, maar niets van dit alles, knap hondje hoor!
Peter, Roos kennende gaat zij straks van haar zakcentjes de 'wachttoren' kopen . . .
Nog even ter verduidelijking, hier in Swifterbant staat aan de buitenkant van het bos een immens complex van de Jehova's getuigen, volgens mij ter grootte van iets internationaals.
Met regelmaat komen hier colonnes auto's, ook autobussen, die in file achter elkaar aan rijden, op de weekenddagen en dan staat het daar helemaal vol dus kennelijk is hier veel behoefte aan.
Ja Til, ik weet voortaan wel waar ik Roos moet zoeken . . .
Uh Peter, ik weet nog niets over 'het setterblad' en help mij even uit de droom!
Gisteren ook weer een nieuwe fotobladzijde gemaakt en achter de schermen ben ik alweer aan een nieuwe bezig met foto's van zondag j.l.

----------

Dinsdagmorgen 11 juli. De rondes met poppetje worden toch echt steeds een stukje langer en het lopen gaat langzamerhand beter. Het gekke is eigenlijk dat als zij rent, je het amper ziet maar zodra zij langzaam gaat lopen doet zij meestal nog hinkepootje.
Ik geloof niet dat zij pijn heeft want als je haar buiten ziet is zij net zo vrolijk als altijd en laat zij niet veel gelegen liggen aan haar zwabberbeentje. Ja dat zijn dus honden, die gaan gewoon door en passen zich direct aan andere omstandigheden aan.
Je hoort haar ook echt nooit piepen en zij ligt ook gewoon weer op die kant, dus wij denken dat het wel goed gaat maar nogmaals, ons niet snel genoeg . . .
Ik heb nog niet eens verteld dat ik voor het eerst in haar leven Roos kwijt ben geweest!
Zaterdagmorgen j.l. in het bos, ineens miste ik haar maar dat is niet echt gek, ik kom haar altijd wel weer tegen.
Maar deze keer dus niet en na een kwartier ongeveer, was ik wel ongerust.
Nee natuurlijk niet, geen telefoon mee . . .
Met poppetje kan ik nu ook niet eindeloos door het bos gaan zwalken en op een gegeven moment moet je toch wat en ben ik de auto ingestapt om naar de andere uitgang van het bos te gaan.
Geen Roosje te bekennen. Het is ook lastig om haar te roepen want zij hoort geen stereo, zij is doof aan één kant dus roepen heeft weinig zin.
Gelukkig stonden er bekende honden mensen en zij zeiden direct, als jij nou die kant op gaat, gaan wij de andere kant.
Ok, ik deed de richting naar de stal en ook daar geen rozenkind, bah.
Ik keek op en ja hoor daar kwam Dick aan, op de fiets met Roos naast zich!
Wat bleek?
Kennelijk wilde Roos wel stichtelijk worden (Mieke!) en was Dick opgebeld door iemand van de Jehovagemeenschap dat zij bij hen over de parkeerplaats liep en mensen opzocht!
Lang leve de dogtag met telefoonnummers aan haar halsband en Roos haar bijnaam is nu Jehova . . .

----------

Maandagmorgen 10 juli. Het spijt mij, gisteren geen krabbel, na het hele vroege morgenritueel zijn wij weggegaan met ons bijna complete hondenspul, op Muisje na dan.
De NGSC, de Nederlandse Gordon Setter Club hield haar jaarlijkse 'Gordon Funday' in Zeewolde bij het Erkermederstrand een uitgelezen hondengebied met een super hondenstrand!
We gingen al vroeg op pad omdat wij er op tijd wilden zijn om voor het begon onze partytent met hekje er om heen opgezet wilden hebben. Dat is altijd een fijn rustpunt voor de honden waar zij dan heerlijk ongestoord, veilig en in de schaduw liggen, zonder vervelende lijnen en wij onze handjes vrij hebben.
Bij aanvang heb ik heel even het woord gevraagd om uit te leggen wat er met ons poppetje aan de hand is om gefluister achter mijn rug om voor te zijn en eventueel te kunnen uitleggen wat en hoe het is met haar.
We hebben een hele leuke en gezellige dag gehad compleet met bbq en ontzettend leuk om zoveel bekende mensen weer eens te zien en te spreken!
Met poppetje is het ook allemaal heel goed gegaan en heeft de wandeling in de morgen ook mee gelopen en zich prima vermaakt in het water. Jaha deze hondenmamma lette als een aasgier op of zij niet belaagd werd door andere honden en dat is gelukkig ook niet gebeurd, voor de meeste honden gewoonweg zoveel afleiding daar en onvoorstelbaar wat veel honden daar!
Dit soort gebieden voorziet dus in een enorme behoefte, dat is mij wel duidelijk!
Wij waren om half 7 in de avond weer thuis en ik dacht eigenlijk dat de dames totaal afgedraaid waren en zeker Laura, maar dat viel mij enorm mee en kennelijk gaat haar conditie goed vooruit!

Jeetje Peter, ik weet écht niet wat je bedoelt dat ik in 'het setterblad' sta, mij is hier helemaal niets over bekend!

----------

Zaterdagmorgen 8 juli. Kwart over 9 in de ochtend en ik heb het gevoel al een dagtaak achter de rug te hebben, nou een klein dagtaakje heb ik ook wel achter de rug.
Om half 7 stond ik op (Dick was vroeg uit de nachtdienst vandaag) en na het ontbijt liep ik om voor half 8 al in het bos met de meiden, en nee zoals meestal, geen hond/mens tegen gekomen!
Tot zover niets bijzonders dus.
Maar bij thuiskomst, na alle normale dingen zoals honden eten maken, rondslingerende dingen opruimen, afwasmachine leeghalen, hondenbakken weer afwassen, die verwende huismussen verzorgen etc ging ik buiten zitten met een bakkie koffie en de zaterdagbijlage van de krant.
En toen stortte ik in de jaren zeventig . . .
Nee de gewone krant lees ik niet meer maar de zaterdagbijlage vind ik goed te pruimen en staat deze week in het teken van de hippietijd . . . the seventies.
Mijn god, allemaal bekende dingen, het was echt going back in time . . .
Als de dag van gisteren herkende ik alles, niet alleen de foto's maar ook de verhalen, goh wat was dat leuk zeg!
Die kleding, die muziek, die denkbeelden, het gevoel hebben dat de wereld bijna alleen om jou draait en dat er geen einde aan je leven zit.
Grappig dat je het dan, als je die leeftijd hebt, het toch anders beleeft dan hoe je er nu tegen aan kijkt.
Kortom, ik moest mezelf weer even wakker porren toen ik het blaadje uit had en wel heel leuk om weer even terug te gaan in de tijd!

Oef Nelly, Lieke met een gat in haar pak, dát heb ik gelukkig nog niet meegemaakt maar vreemde honden hebben natuurlijk bij mij de keuze uit 4 en dat geeft teveel afleiding voor er geperforeerd kan worden!
----------

Vrijdagmorgen 7 juli. Soms kunnen k**honden (en de reactie van de eigenaren) die je tegenkomt je wandeling verpesten of bijna verpesten dan zoals vanmorgen.
Loop je te genieten van het plezier van je honden komt er ineens als een malloot een Duitse herder om de bocht aangesjeesd met opgestoken zeilen en koos direct Roos uit om achteraan te jekkeren!
Roos had geen tijd meer om haar tasje met 'calming signals' open te maken maar schrok zich het apezuur en krijste alsof zij in doodsnood was . . . Emma peerde hem om een stuk verder in de bosjes te gaan staan, Laura begon als een gek te blaffen en Muisje was kennelijk overrompeld en zei niets.
Eigenaresse?
'Hij doet niets hoor'. . .
Wat is dit toch van mensen 'hij doet namelijk wél wat', er achteraan jekkeren, het enige wat 'hij niet doet' is bijten!
Ik ga totaal niet meer in discussie met mensen, zeker niet met dit soort honden, dit heeft geen zin, zij weten het gewoon altijd beter dan ik en ik heb slappe jachthonden dus weet ik ook niets van honden . . .
Sterker nog, ik kan mij een uitspraak van een collega van Dick heel vroeger herinneren, die DH's  africhtte, en tegen mij zei dat ik 'geen honden had . . .'
Waar op ik toen reageerde 'zeg dat maar tegen een jager'. . .  
Aan één kant was ik blij dat die galbak vanmorgen het niet op Laura gemunt had maar aan de andere kant jammer want zoveel honden heeft zij nog niet vrij gezien en kunnen ontmoeten, en dit was nummer twee, enuhh nummer één eergisteren was ook een onaardige herder . . .

----------

Donderdagmorgen 6 juli. Nee vogeltje niet gevonden maar wel Laura een groot plezier gedaan . . .
Op handen en voeten kroop ik door de kamer, alle hoekjes en gaatjes nagekeken, gordijnen uitgezwaaid terwijl zij nog aan de rails hangen (oef moeten er nodig eens echt afgehaald worden) overal tussen gekeken bijgestaan door een enthousiast spikkeltje.
Vooral poppetje houdt van dit soort acties zeker omdat mam zo leuk doet, en jawel alweer kwam er vergeten speelgoed tevoorschijn.
Wel vloog er een ander soort groot fladderend insect weg en in mijn beleving was het een vleermuis . . . maar dat zal wel niet, ik ben altijd zo hufterig voor die fladderaars.
Ha gisteren ontdekte ik nog een verstopt hechtinkje tussen het haar bij poppetje (jaha het begint alweer aardig te groeien!)
Uiteraard kan ik dit er zelf ook uithalen maar omdat het een metalen is en ik niet zo'n voorstander ben van onprofessioneel geknutsel, laat ik dat graag aan iemand anders over, een draadje ok maar dit maar niet.
Toevallig moet ik vanmiddag zelf even naar het ziekenhuis in Harderwijk voor mijn tweemaandelijkse shotjes en kan ik gelijk even langs gaan in de dependance daar van de da Ermelo.
Gelukkig is er bij het ziekenhuis een mooie luchtige overdekte parkeergarage want ik heb het poppie natuurlijk in de auto, maar goed, ik ben altijd snel weer klaar daar en hoef bijna nooit te wachten.

----------

Woensdagmorgen 5 juli. Momenteel verkeer ik in de vervelende veronderstelling dat er ergens een jong vogeltje in de kamer verstopt zit, waar ik toch iets mee moet.
Ik zag in een flits iets fladderen bij het raam en het rolgordijntje hoorde ik tikken, en het raam is gewoon dicht, anders dacht ik nog dat het van de wind kon zijn.
Uh een nieuw speeltje voor poppetje? Ach nee toch dat moet ik dus voor zijn.
Ik ga zo maar eens op zoek.
En dan Laurentientje, wat een genot om dat hondje buiten zo te zien genieten, rennen, spelen met Roos, snuffelen en vooral al rennend rondkijken!
Volgens mij geniet ik net zo veel als zij zelf!
Maar gisteren heb ik het op 2x gehouden en dat doe ik vandaag ook, het is wel kort maar zeer intensief voor haar.
Toen ik gisteravond nog een rondje wilde gaan lag zij zo diep te slapen, zonde om wakker te maken want ook slaap heeft zij nodig.
Ik denk nu dat 2x per dag de eerste dagen wel even genoeg is.
Vanmorgen rende zij door een geul, een trekkerbandenspoor met water en zij genoot voor tien, de pret straalt van dat bekkie af!
Ik heb gisteren nog twee fotobladzijden gemaakt en geupload, nog een laatste bladzijde van juni en de eerste van juli.
Zo nu ga ik op vogeljacht.

----------

Dinsdagmorgen 4 juli. Nog steeds een beetje beduusd na ons dierenartsbezoek van gistermiddag . . .
Na de testen en spiermeting kregen wij het fiat om weer onbeperkt met poppetje te lopen en wel los en zelfs met de andere meiden er bij . . .
What do you say Bobbeke???????
Ja toch wel, we hoorden het goed!
Het conditietrainen, spieropbouw en bindweefselontwikkeling gaat beginnen en wel vanaf NU!
Wat betekent dat in de praktijk?
Dat mag ik helemaal zelf bekijken want dat is voor elke hond verschillend, nee natuurlijk geen afmatsessies, dat is logisch.
Vanaf vandaag 3x 20 minuten wandelen in geaccidenteerd terrein, dus niet keurig op de paden, maar juist in lang gras, bosgrond of heide.
De eerste paar minuten even aan de lijn, warming up als het ware en daarna gewoon los en zij mag doen wat zij wil, met Emma en Roos mee rennen, kortom, wat zij ook maar wil.
We zullen haar best wel eens een piepje horen geven, dat maakt niet uit, er kan niets kapot gaan van binnen.
Grote goden wat vind ik dít eng zeg.
Ik denk dat ik dat hier nog niet uitgelegd heb wat er met haar heup gebeurd is, de totale heupkop plus een stuk van de hals is weggenomen en nu gaat er op een natuurlijke manier een verbinding gevormd worden van bindweefsel tussen het botgedeelte wat over is en de heupkom (zit op een paar millimeter van elkaar!).
Dit wordt bevorderd door vrije beweging door het strekken en buigen van het beentje.
Goed, vorig week had ik haar al 2x een paar minuten los gehad maar durfde toch niet meer, Dick had dit nog niet gezien en wilde er nu zelf bij zijn.
Wij op de terugweg naar een voor ons bekend veilig plekje en poppetje los gelaten, ging natuurlijk helemaal prima tot we bij een sloot aan kwamen . . .
Poppetje is eigenlijk niets meer gewend en dook zo de sloot in, koppie onder en ja een Engelse setter raakt niet snel in paniek dus heeft Dick haar aan haar halsband er uit getrokken, zij schudde zich uit en rende vrolijk verder!
Dus vanaf nu storten wij ons op de revalidatie, over 4 weken weer terug komen en dan wordt bekeken hoe zij alles doorstaan heeft en wordt de volgende operatie gepland en daar moet ik nu nog even niet over nadenken en dat doe ik ook niet!
Nu eerst eens lekker 4 weekjes genieten van en met mijn poppetje want ik vind dit wel echt heel fijn om te mogen doen, je hebt dan weer het gevoel er zelf iets mee te kunnen!
En ja hoor, vanmorgen de eerste ronde al gemaakt en nu ligt zij heerlijk te slapen na ook weer haar normale portie eten achter de knoopjes te hebben!

---------- 


Maandagmorgen 3 juli. Gisteren gezellige uurtjes gehad, bij vrienden G&M, en poppetje was weer eens mee. We hadden alleen haar mee omdat zij dan de hele achterbak van de auto voor zichzelf had en wij haar grote bed achterin gelegd hebben, wel zo comfortabel voor haar.
Voor ons eindelijk ook weer eens een keertje er uit, dat was ook alweer even geleden, ja met een poppetje heb je nou eenmaal wel wat huisarrest momenteel en niet alleen de laatste tijd hoor, maar het laatste jaar eigenlijk ook al.
Voor ons geen wandel-babbel- en eetafspraken sinds we weten wat er met haar aan de hand is en ik het nog niet aan de grote klok wilde hangen, maar nu komen we toch langzamerhand weer wat tot leven!
We stonden en staan geheel in dienst van Laurentientje, is geen opgave hoor, voor haar doen en laten we alles.
Broertje van Emma, Mac, was niet echt geïnteresseerd in haar maar vond ook haar heerlijke bed, wat wij bij ons buiten hadden neergelegd, wel aantrekkelijk en hij ging er dan ook gewoon bij liggen, wat poppetje met gemengde gevoelens bekeek, hij had haar namelijk ook al zachtjes laten merken genegenheid van haar kant niet op prijs te stellen, dus hield zij daar rekening mee!
Dat is altijd zo makkelijk als honden met meerdere soortgenoten in een gezin opgroeien, zij kennen de hondentaal op hun duimpje!
Verder heeft zij natuurlijk ook zo af en toe ook lekker door huis en tuin lopen stunniken.
En jawel, we zijn gaan proeffietsen met mijn nieuwe ef, en dat ging wel even geweldig hoor! Het is niet zo eentje waar ik als een gek een beetje machteloos door de bochten heen vlieg, het is er eentje nog van de eerste categorie efjes met échte trapondersteuning, dus dan hou je het gevaarte, want zwaar is de fiets wel, beter in de hand!
En Dick, altijd laatdunkend over efjes, maakte een proefritje op een sportieve opvouw ef die op marktplaats gezet ging worden, amper gebruikt, en hij was direct totaal óm, dus gingen wij met twee efjes naar huis in de aanhanger . . . En om het nog mooier te maken, ook vouw ef2 gaat deze kant opkomen omdat het ons een goed idee lijkt om deze in de toekomst mee te nemen voor ooit . . . als wij ooit weer eens een camper hebben . . .
Ach ja, optimisme is ons niet vreemd hoor!
Gisteravond al een leuke ronde om het dorp heen gefietst en dit was echt top, de tegenwind (is hier in de polder altijd) was nu goed te behappen!

----------

Zondagmorgen 2 juli. Vanmorgen een iets langer rondje met poppetje gemaakt en zij vindt het helemaal prachtig! Het doet haar zo goed om telkens weer even in het bos te zijn en vooral met de andere meiden er bij, ja dan heb ik haar zeker vast hoor! Zij wil eigenlijk maar één ding en dat is rennen achter Emma en Roos aan!
Verder babbel ik nu niet want ik ga nu douchen en daarna gaan we weg . . . en vanavond stuift Yvonne de Swifterbantse bochten om en jaagt andere bejaarden in vliegende vaart met hun rollators af van de paar zebrapaden die wij hebben . . .


----------

Zaterdagmorgen 1 juli. En heel langzamerhand, ik uit mij met de nodige voorzichtigheid, zie ik dat poppetje haar achterbeentje wat meer gaat gebruiken, en speciaal dus op lang gras, wat het advies ook van de dierenarts is.
Zij wordt dan gedwongen om op onregelmatige bodem haar beentje te gebruiken en dat werpt inderdaad wel zijn vruchten af.
Natuurlijk ben ik voor maandag weer benieuwd of dokter Bob het ook ziet . . . wantuhh is mijn volgende gezegde (soms een tegeltjes spreuk?) niet  de wens de vader van de gedachten?
Inmiddels is ook haar eetpatroon weer terug op normaal, dat heeft even geduurd vanwege narcose en de forse pijnstillers, die zij overigens nog steeds krijgt hoor, maar wel op advies van de da gehalveerd en gelijkmatiger over dag verdeeld.
Jee ik lees dit nog eens over en vind mezelf wel een heilig boontje hoor, ik volg de adviezen van de da op de voet en wel letterlijk . . . 
Tja je zal maar zo'n praktisch grenzeloos vertrouwen hebben in iemand . . .
Dan nog iets anders, ik knal hem er gewoon even in, morgen krijg ik een elektrieke fiets.
Men neme een superlieve vriendin (waar ik er godzijdank een aantal van heb en sommige hebben al een ef!) die mij belt met de mededeling dat ik haar ef mag hebben want zij heeft een nieuwe gekocht . . .
Ja en toen viel ik even stil, volgens mij heb ik haar nog niet eens behoorlijk bedankt, ik was totaal beduusd, wat een grandioos aanbod!
Dit is toch wel even een superverrassing!

----------



Vrijdagmorgen 30 juni. Nou daar gingen we dan gisteren (na de ochtendronde met de andere meiden). . . poppetje en ik naar het bos aan de rollijn. Die rollijn heeft trouwens maar één minuutje geduurd want ik heb haar gewoon los gelaten, jaha dat mág hoor van dokter Bob!
En natuurlijk heb ik volledig vertrouwen in haar dat zij gewoon in mijn buurt blijft, de leader of the pack ga je niet zo maar verlaten . . .
Daarbij is zij gewoon gehandicapt en juist dat vond ik wel moeilijk hoor, ik moest mij toch wel wat in toom houden want het doet pijn aan je ogen om haar te zien lopen cq hinken.
Maar niet getreurd hoor, zij is de vrolijkheid en opgewektheid zelve en had er echt zin in en rennen dat zij kan op 3,5 beentje, dat verwacht je niet, maar toch!
Het was wel even bijna 10 maanden geleden dat zij los was en zij dook gelijk met haar neus omhoog de bosjes in want ik wandelde in het territorium van een vos en echt waar ik zág haar gewoon genieten van deze pas verworven vrijheid!
We hebben een kwartiertje gelopen en in de middag heb ik haar voor het eerst weer even mee gehad in de auto met de andere meiden voor een korte uitlaat, toen heb ik haar wel aan de lijn gehouden.
Ondertussen had ik tussendoor ook nog de honden van Wendy uitgelaten en gisteravond de lange ronde met Emma en Roos, toen voor het naar bed gaan in de buurt nog 4 hondjes laten plassen
Zeg nou zelf, dat is toch wel even genoeg hondenlopen hè voor mij op zo'n dag!

----------

Donderdagmorgen 29 juni. Zo volgens mij ben ik weer aardig tot rust gekomen, maar ik geloof wel dat er een tijdje overheen moet gaan voor ik echt weer totaal de oude ben en dat maakt verder ook niet uit.
Ja het is wat hè Agnes, wat wij ongeruste hondenmoeders moeten mee maken en jij dan nu met Sjors, bah ja dat is de keerzijde van alle pret
Wij zeggen altijd, met de koop van een pup koop je ook het verdriet van de oudere leeftijd en afschuwelijke afscheid er bij en godzijdank staan er veeeeeel meer fantastische momenten tegenover, anders zou je je wel 35x op je kop krabben voor je weer aan een dier zou beginnen, ons heeft het er tenminste nooit van weerhouden!
Ook heeft het ons geleerd, nou niet alleen dát verdriet natuurlijk, dat een mens veerkrachtig is en je ook weer overal bovenop komt!
Maar vooralsnog, geniet van het kereltje, hij heeft geen erg in zijn beperkingen hoor en er over nadenken komt al helemaal niet ter sprake bij een hond!
Toen wij poppetje voor de operatie weg brachten en zij frank en vrij de praktijk binnen stapte zei Dick nog, dat het wel makkelijk is met een hond, die kun je niet vertellen wat er boven haar hoofdje hangt en dat is met een kind toch wel anders, die zijn angstig en moet je er terdege op voorbereiden terwijl je zelf al met zoveel vragen en angsten zit . . .
Straks ga ik met poppetje naar het bos, ja hoor Joke, hoewel zij los mag, neem ik haar toch lekker aan de rollijn mee!
Gisteren weer een fotobladzijde gemaakt.

----------

Woensdagmorgen 28 juni. Nee hoor Miekje ik ben niet stichtelijk geworden, maar vind deze tekst vaak wel toepasselijk en was eigenlijk benieuwd naar de hele tekst van deze tegelspreuk (ieuwwww getver tegelspreuken) en stuitte op deze mooie illustratie, vandaar! Enuh voor de rest gaat alles goed hoor met mij . . .
Peter, je bent en blijft ook altijd zo'n lieverd en weet je, deze week zijn de raketjes en splitjes in de reclame bij AH, maar dat weet je vast wel, dus je ziet wel dat ik ook aan jou denk!
Goed, dat waren wat persoonlijke nootjes n.a.v. berichtjes in het gastenboek, wat ik altijd erg leuk vind!
Momenteel stortregent het hier en op de buienradar zag ik ook al een forse rode pit aankomen, heerlijk en broodnodig voor de natuur.
Ik had gelukkig mijn ochtendrondje droog, ja ik zeg rondje want de grote ronde doe ik vanmiddag, ik heb het omgedraaid.
Dick komt uit de nachtdienst en als hij thuis komt ga ik mijn rondje doen met 3 meiden en hij is dan even bij poppetje en zitten zij gezellig samen of buiten op het bankje of binnen op de bank, even qualitytime voor pappie en poppie en daarna kan hij naar bed.
Oh morgen ga ik voor het eerst met Laura alleen even naar het bos en ik zal er een foto van maken!
Nog even over het meisje, het is toch niet te geloven, zij heeft nooit een kap om gehad of iets anders ter bescherming van de wond en werkelijk waar, zij heeft er nog nooit aan gezeten, dit is toch wel uniek hè!

----------

Dinsdagmorgen 27 juni. Ik had het kunnen weten, er is maar één persoon die mij echt gerust kan stellen . . . ja en dat is dokter Bob en het is hem gisteren ook volledig gelukt!
Blij ging poppetje de praktijk binnen en blij was zij dat zij de dierenarts zag, zo schattig om dat te zien!
Allereerst keek hij erg op van de prachtige wondgenezing al na één week en verder, wij moesten buiten stukjes lopen en 8tjes draaien tijdens het lopen en . . . alles helemaal prima! Zij gebruikt haar beentje wel maar het zal even duren voor zij het allemaal weer volledig vertrouwt en zij denkt, ik heb toch nog 3 andere beentjes!
De verdikking stelde dus niets voor, dat is inderdaad vocht en ook zei hij dat hij maar niet tot in details ging uitleggen wat er allemaal gebeurd is daar binnen (mits ik dat op prijs stel, maar ik weet al genoeg), maar dat is gewoon heftig. Ook lijkt het erger doordat er nog geen vacht op zit maar dit alles komt helemaal goed.
Grotegoden wat een geruststelling en nu kon ik weer moeilijk in slaap komen door de opwinding en blijdschap, maar ja dat is andere koek hè!
Normaal halen de assistenten de hechtingen er uit, wat vrijdag zou gebeuren maar nu stelde Bob voor dat hij het zelf gaat doen volgende week maandag want dan kan hij haar zelf ook nog even zien (de schat, dit doet hij enkel om ons gerust te stellen omdat hij gewoon weet hoe wij denken!)
Vanaf donderdag mag ik weer met haar gaan lopen en, jawel, zelfs naar het bos, van de paden af op onregelmatige bodem!
Kortom, het leven lacht ons weer toe en was alweer de volgende spreuk op ons van toepassing:

----------

Maandagmorgen 26 juni. Net dierenarts gebeld en vanmiddag om half vier gaan we 'even' langs om het te laten bekijken. We zijn er stellig van overtuigd dat wij heel snel ongerust zijn maar ook absoluut geen enkel risico willen nemen waar je later spijt van kan hebben.
Het zal best onze grote onzekerheid en onbekendheid op dit gebied zijn, ook dát weten wij zeker . . .
Juist die onzekerheid houdt mij in de nacht ook waakzaam en heel onrustig en het maakt niet uit of ik nu boven lig en Dick bij poppetje is, mijn gedachten blijven mij beheersen en helaas zijn die gedachten behoorlijk negatief. Het gekke is dan weer dat dit overdag toch wat anders is, je kijkt dan beslist anders tegen de wereld aan.
De laatste twee nachten heeft Dick poppetjesnachtdienst gehad en het bevalt hem goed hier beneden op dit bed . . . oefff pleit dit voor mij?!
Ach maakt mij niet uit hoor, alles voor het poppetje, voor zo'n lieverdje heb je toch echt alles over?
Daarbij, je merkt helemaal niets van dat spikkeltje in de nacht, zij slaapt gewoon en wisselt alleen af en toe van plekje.
Wat zou ik toch graag willen dat ik een aan- en uitknop in mijn hoofd had.

----------

Zondagmorgen 25 juni. Heerlijk  temperatuurtje vanmorgen en een soort Muizenrondje gemaakt en 35 minuten is voor haar nu lang genoeg. Voor de andere meiden natuurlijk tekort dus Dick gaat vanmiddag een lange ronde met hen maken.
Het is allemaal een beetje behelpen deze tijd maar we vinden de honden het belangrijkste en proberen het in te passen in de situatie waarin wij nu leven.
Het is schipperen met tijd en mogelijkheden van de honden zelf, alleen Emma en Roos kunnen onbeperkt mee maar de andere twee is toch wel moeilijk hoor en je bent altijd bang dat het of te lang of te kort of te heftig is.
En omdat wij grossieren in complicaties na operaties, goh dat rijmt even mooi, al is het niet mooi, valt ons (Dick als eerste) nu sinds gisteren op dat er een soort bult (is dit bot?) zit op de plek waar poppetje geopereerd is.
Misschien is het niets maar wij zijn toch wel erg onzeker geworden in de loop der tijd en ja hoor, morgenochtend bel ik weer naar de dierenarts om dit toch even na te kijken . . .

----------

Zaterdagmorgen 24 juni. Natuurlijk eerst de update over Lauraatje. Volgens mij gaat het wel goed hoewel, Dick ziet haar liever gisteren dan vandaag nog weer haar beentje gebruiken (nou ja ik ook natuurlijk). Je moet natuurlijk wel realistisch blijven, zij heeft aan één kant gewoon geen heup meer en dat moet je niet onderschatten (probeer ik ook mezelf gerust te stellen . . . )
Nou zal hij het niet onderschatten maar is het een soort 'onmachtgevoel' als je haar ziet hippen.
Het is en blijft een moeilijk verhaal waar wij mee moeten zien te dealen, wat het ene moment wat beter gaat dan het andere en emoties spelen de hoofdrol in dit hele gebeuren.
Maar het is écht zo, elke avond denk ik, als ik hier in de kamer mijn bed in stap, zo weer een dagje verder op weg naar genezing . . .
Als ik poppetje 's avonds uitgelaten heb moet ik haar wel nog aan de lijn de kamer in nemen want zij wil dolgraag gewoon naar boven, zoals altijd naar haar eigen bedje.
We willen haar ook niet naar boven tillen want je bent o zo bang om haar onverwachts pijn te doen, dus slaap ik met haar for the time being gewoon beneden in een heerlijk nieuw bed, wat kostelijk ligt!
Wel probeert poppetje heel af en toe bij mij in bed te komen maar dat ga ik absoluut niet doen. Ik vind het daar te warm voor en ben bang dat zij met beentje tussen verwarming en bed klem komt te zitten.
Al met al, een heel geknutsel hier thuis.

----------

Vrijdagmorgen 23 juni. Oh ten onrechte heb ik de indruk gewekt met mijn krabbel van gisteren dat poppetje al weer mee naar buiten gaat, dat gaat zij wel, maar alleen om even een plasje te doen hoor!
In het kort komt het er op neer dat zij 10 dagen totale rust heeft en alleen in huis mag rond keutelen, met 12 dagen gaan de hechtingen er uit, volgende week vrijdag dus.
Vanaf dat moment mag zij weer mee wandelen, gedoseerd natuurlijk, maar wel zo lang als zij zelf wil en kan!
14 dagen na de operatie mag, nee móet, zij oefenen zonder lijn op ongelijke bodem in het bos . . . getsie ik denk dat ik dat best eng ga vinden en ga dat eerst maar doen zonder de andere meiden er bij.
Dat is nodig om haar weer het nodige vertrouwen te geven dat zij dat beentje gewoon kan en mag gebruiken.
Met 6 weken volgt een functieonderzoek en afhankelijk van de uitkomst wordt er gekeken wanneer de volgende operatie gepland wordt (grrr)
Goh wat een raar en apart leven leiden (lijden) wij momenteel en ook de andere meiden moeten inleveren, het is niet anders en we verheugen ons al op de toekomst wanneer we dit allemaal weer goed gaan maken!
Ook ons sociale leven heeft geleden het laatste jaar, juist ook omdat ik het gewoonweg niet kón vertellen aan anderen, zo erg vond (vind) ik het allemaal.
Het gevoel was denk ik zoiets van 'uit de kast komen'. . . jee en dat op mijn leeftijd.
Ja er waren ook mensen die zich ernstig zorgen om ons maakten en dachten dat er iets tussen Dick en mij aan de hand was . . .
Natuurlijk was het in kleine zeer intieme kring bekend wat er loos was, dat is logisch, maar wij zijn gewend aan leuke wandel- babbel- en eetafspraken met vrienden en nu verzonnen we telkens smoezen om er vanaf te komen!
Is nu wel een opluchting, net als het weer!

----------

Donderdagmorgen 22 juni. Wat een ongelofelijk rot weer zeg, om 7 uur vanmorgen was het al niet meer om te pruimen.
Nu alles dicht en moet ik alleen nog even een moordje plegen om nog een ongemakje de wereld uit te helpen, een zoemende k**vlieg.
Met poppetje gaat het goed, tenminste wat ik er zo van zie en hoop.
Stilletjes hoop je gewoon dat zij na twee dagen alweer op dat beentje gaat staan maar daar lijkt het nog niet op, of zal ik te ongeduldig zijn, nee dat niet maar mijn ongerustheid speelt mij eeuwig parten.
Afgezien van de verlammende hitte is zij wel levendig, was gisteren als normaal blij met bezoek van vrienden en springt zelf, na even goed nadenken hoe ook alweer, buiten en binnen op de bank.
Als zij stil staat zie ik dat zij het voetje wel voorzichtig op de grond zet en als zij maar even denkt dat ik wegga of per ongeluk tegen de riemen in de gang stoot, staat zij er al bij om mee te gaan.
Ook buiten is zij zoals altijd zeer geïnteresseerd in alles om haar heen en wil het liefst voor mij uit rennen, wat zij uiteraard niet mag, ik hou haar natuurlijk gewoon aangelijnd.
Dus eigenlijk, als ik dit eens doorlees, gaat het best goed met haar en komen de nodige reserves gewoon uit mijn eigen overbelaste hersentjes . . .
Gisteren ook nog een fotobladzijde gemaakt!

----------

Woensdagmorgen 21 juni. Zo weer een dag voorbij en ik zeg het eerlijk, de dagen kunnen mij momenteel niet snel genoeg gaan. Laat alles ajb goed verlopen zodat ons meisje en ook wij weer snel een normaal leven kunnen leiden, hoewel het wel wat dubbel is, want we moeten dit allemaal nog een keer doormaken.
Ja het gaat goed met poppetje, zij eet als normaal en doet als normaal, wil als normaal erg graag, zij het wat minder snel, achter insecten aan (grrr) al grijpt het mij regelmatig naar de strot als ik haar zie hinken.
Toen ik vanmorgen mijn ogen open deed zag ik dat zij net voor het eerst weer een stuk speelgoed pakte en er mee op haar rug lag, dit stemde mij blij.
Wat wel heel vervelend is dat ik voel dat al de gebeurtenissen van de afgelopen periode een zware wissel op mij getrokken hebben.
De enorme inspanningen die wij verricht hebben met Laura wat ik de laatste 3 maanden geheel voor mijn rekening genomen heb want Dick heeft tijdelijk een fulltime baan.
Vers in het geheugen ligt natuurlijk ook nog de ellende met de staart van Emma en de benauwdheid van Muisje.
Ik kan zo in janken uitbarsten en diep verdrietig zijn.
Dick wees mij er op dat ik anders reageer dan normaal op allerlei dingen en tamelijk 'kort voor de kar' sta.
Dit is heel vervelend want men kent mij zo niet en ik bén ook helemaal niet zo.
Ik ben wel blij dat Dick dit mij toch wel even voor gehouden heeft want zelf zie je dat niet en nu kan ik daar bewuster mee om gaan en misschien mensen wel uitleggen waarom dingen zo gaan zoals zij gaan.
Het lijkt wel of ik alles momenteel onder een vergrootglas leg . . . goed dat ik geen nieuws meer zie en geen kranten meer lees . . . maaruhhh  de mensen in mijn omgeving zijn gewaarschuwd

----------

Dinsdagmorgen 20 juni. Gisteren is het dus gebeurd en alles is goed afgelopen. Na een aantal uur werden wij gebeld dat de operatie naar wens was verlopen en later een telefoontje dat wij haar om een uur of 4 in de middag konden ophalen.
Ja en daar stond zij dan, op 3 wankele beentjes, half geschoren met een droevige blik.
Mijn god was is dat moeilijk en wat moet je als hondenmoeder dan stevig in je schoenen staan, wat ik helaas niet sta.
Op dát moment stort al het leed over mij heen en moet ik alles op alles zetten om niet totaal in elkaar te klappen.
Ik heb mij ogenschijnlijk flink gehouden, en Dick ook.
Ons lieve mooie poppetje getroffen door de HD gesel, dit wens je geen hond toe, hoewel het natuurlijk altijd erger kan, laten we wel zijn.
Zij had het maximum aan pijnstillers gehad en ik kreeg natuurlijk ook een zooi mee, en omdat zij mij daar goed kennen, kreeg ik nog extra mee ook en natuurlijk ook een ab kuur. . . .
Toch moeten we oppassen met pijnstillers, want zij mag absoluut niet sloom worden, anders zou zij teveel gaan liggen, en dat is niet goed!
Hoewel zij de eerste twee weken een soort rust heeft, moet zij niet in een bench maar mag zij de hele dag naar behoefte een beetje achter mij aan hampelen.
Bah die eerst twee dagen na een operatie kunnen mij gestolen worden hoor, wat een spanning.
Heeft zij geen pijn? Moet zij niet plassen? Moet zij niet poepen? Moet zij niet wat drinken? Moet zij niet wat eten? Kan zij wel zelf gaan liggen?
En toch, het meeste deed zij al gisteravond en was dus een meevaller, alleen gaan liggen was nog een puntje en dat deed Dick dan met haar, daar ben ik dan weer te schijterig voor, zo bang om haar pijn te doen  . . .
Overal hier beneden liggen extra kleden over de grond tegen het uitglijden en gisteren hebben wij nog een bed bij IKEA gekocht en dat staat hier in de kamer, waar ik op slaap, hoewel daar vannacht niet echt iets van gekomen is.
Zo onrustig als ik was, en warm en muggen, gatverdamme.
Poppetje was relatief rustig en zo af en toe hoorde ik haar zachtjes piepen, maar dat komt ook omdat zij het maar raar vond dat we niet naar boven gingen . . .
Vanmorgen om kwart voor 7 hield ik het in bed niet meer uit en ben opgestaan en heb een ontbijtje met een beschuitje gegeten met onze eerste aardbeien!
Ja heerlijk met poppetje achter buiten die, nou ja zeg, zelf op het bankje naast mij sprong!
Ook ben ik gebombardeerd tot fysiotherapeut en moet 3x per dag 30x poppetje haar beentje heen en weer strekken.

----------

Zondagmorgen 18 juni. Bedankt voor de lieve reacties.
Vandaag ademen wij diep in en vol vertrouwen gaan we er morgen weer voor.

----------

Zaterdagmorgen 17 juni. Geen gewone krabbel vandaag KLIK HIER dan hebben jullie leesstof genoeg . . .

----------

Vrijdagmorgen 16 juni. Met Muisje gaat het heel goed, natuurlijk hijgt zij nog wel maar het raspen is helemaal over en dat scheelt een slok op een borrel! Straks ga ik Emma maar weer eens op de trimtafel zetten, dat was de laatste keer voor de staartoperatie dus kun je je wel voorstellen dat er werk aan de winkel, zeg hond, is.
Zij krijgt krulletjes op haar hoofd en gaat dan op de vroegere Gullit lijken en dat is Gordononwaardig . . .
Nee haar staartje hoe ik niet te borstelen of uit te kammen, zo ver zijn we nog niet hoewel hij weer totaal behaard is en je heel voorzichtig alweer wat langere haartjes ziet groeien, hiephiephoera!
Ook weer een fotobladzijde gemaakt met ook de luisloze aardbeien, tenminste dat dácht ik . . . toen ik een paar foto's goed dichtbij haalde zag ik weer een paar ellendelingen, dus vanavond maar weer spuiten.
----------

Donderdagmorgen 15 juni. Na het wandelen gelijk met Wendy even een paar boodschapjes in Dronten gedaan, zij heeft een auto die om een onbekende reden (al diverse malen in de garage geweest), niet wil starten en als je dan in Dronten staat is dat wel even balen.
Voor mij altijd weer spannend om thuis te komen en ben ik erg benieuwd wat poppetje voor mij in de aanbieding heeft . . .
Nee iets stuk maken doet zij niet maar dat het een bak pret is als ik weg ben, is duidelijk!
Gisteren ook, ik doe de kamerdeur open, staat zij daar, van top tot teen drijfnat, zwaar hijgend en met een big smile op haar poppebekkie . . .
Typisch een gevalletje van 'als mam van huis is dansen de honden!'
Waterbakken lagen omgekeerd op de grond, zelfs uit hun grote bak gekieperd, de vloer was drijfnat, de bank ook en de sporen liepen weer van buiten naar binnen via de waterpartij in de tuin.
Ik negeer al dat hondenspul en ga midden in de puinhoop mijn boodschappen opbergen op de voet gevolgd door poppetje die zich met een verwachtingsvol smoeltje, hard kwispelend waarschijnlijk afvraagt of ik écht niet in de gaten heb wat zij allemaal uit haar Engelse hoedje getoverd heeft en het een geslaagd feestje geweest is!
Gelukkig bekijk ik het leven (meestal haha) met humor en zie ik het grappige van de situatie in en moet ik mij beheersen om haar niet even lekker te zoenen en mij goed realiserend is dat het maar allemaal  gewoon schoon water is!
O ja toen ik straks dus thuis kwam . . . niets van dat alles en een droog poppetje!

----------

Woensdagmorgen 14 juni. Ik heb gemerkt dat ik een aantal mensen heb laten schrikken met mijn krabbel van gisteren en ik kan mij daar wel iets bij voorstellen hoor.
Het is zoals het is, niets meer en niets minder en mooi is anders.
Godzijdank kunnen Dick en ik onze ongerustheid goed delen.
Wel werk ik momenteel aan een uitleg want ik wil zelf ook graag mijn krabbel weer gebruiken voor waar hij voor bedoeld is, mede een uitlaadklep voor mezelf en dat is het eigenlijk niet echt meer de laatste maanden als iets je enorm bezig houdt, verontrust en ik het hier moet verbloemen.
Dank je Linda voor je tip en Muisje krijgt maar voor heel korte tijd dit pilletje om uit te proberen, daarbij krijgt zij maar 2x per dag 1/4 pil.
En zeelucht? Ach ja dat zou ik wel willen voor haar maar we wonen niet bij de echte zee, wel bij het IJsselmeer, daarbij prijs ik mij gelukkig dat wij in een heel schone omgeving wonen, met prima schone lucht!

----------

Dinsdagmorgen 13 juni. Gisteren met Muisje bij dokter Martine geweest. Na zorgvuldig onderzoek lijkt het of haar hartje dit benauwdheidprobleem niet geeft, het is meer het bovenste gedeelte van de longen waar teveel vocht zit en ook lijkt een stembandverlamming (zij heeft een gek schorrig blafje) een oorzaak te kunnen zijn. Voor dat laatste zou zij voor onderzoek onder narcose moeten en dat wil ik niet meer.
Echt wezenlijk benauwd heeft zij het niet maar bij inspanning of erge warmte hoor je haar 'raspen'.
Zij krijgt nu een vochtafdrijvend middeltje en over 10 dagen terug komen als het niet minder is.
Wat leuk MarijkeO dat jullie ook die reis door de Baltische staten gemaakt hebben en wat zijn jullie een bofkonten met een beer in het vizier, zooo dat is even een gelukkie! Wij maken altijd wat minder kans op dit soort lucky shots omdat wij altijd de honden bij ons hebben dus denk ik dat de beren in ons blikveld moeten komen vanuit een schuilhut!

Misschien vinden jullie mij de laatste tijd wat hakopdetakkerig overkomen en dat klopt wel, ik ben wat onrustig van binnen.
Er zijn ernstige dingen in onze directe omgeving die ik hier verder niet wil benoemen om personen hun privacy niet te schenden.
De invloed die het heeft op ons leven is groot en dat is ook de reden dat ik gewoon achter loop met foto's en het in de zomerjas hijsen van de site nog niet is gebeurd, ik heb wel de tijd maar mis de inspiratie en energie.
Privé ben ik altijd heel open en vertel makkelijk wat mij dwars zit maar om dit nou op het World Wide Web te gooien gaat mij te ver.
Ik lees zelfs op social media wel dat mensen vermelden dat zij hun teennagels moeten knippen of een scheet moeten laten, ik zit zo niet in elkaar.
Dus, graag wat geduld met mij en ik denk dat alles wel weer goed gaat komen. 

----------

Maandagmorgen 12 juni. Net lees ik mijn krabbel van gisteren over en mocht iemand nu denken dat China op mijn 'nog te bezoeken landen bucketlijst' staat, heb je het helemaal mis hoor.
Dit soort landen hoef ik niet te zien net zoals overigens allerlei andere Verweggistan landen.
Wij houden het liever bij Europa en eventueel Marokko dus, waar wij ook al eens geweest zijn met de camper.
We doen momenteel ons stinkende best om weer een camper te realiseren en dat kost wel wat tijd . . . maar in tussentijd houden wij ons bezig met reizen te bedenken bijvoorbeeld een lange uitgebreide reis door Frankrijk om o.a. Cilia te bezoeken, Schotland natuurlijk naar Mieke, en mijn wens is ook een reis rondom de Baltische zee om in Finland tegen de Russische grens beren in het wild te spotten . . . .
Goh, je merkt wel dat het vakantietijd is omdat mijn gedachten hier op komen maar helaas is het voorlopig echt zover nog niet.
Jaha we hebben een caravan in de stalling staan, dat is waar, maar laat ik daar nou echt helemaal geen zin in hebben en wat mij betreft kan hij in de verkoop . . . maar zover is Dick nou eenmaal nog niet.

----------

Zondagmorgen 11 juni. In mijn eentje de hondenronde gelopen en Dick is apart een rondje Muis gaan doen en waarom, nou ik wil zo af en toe wel eens in een uptempo de ronde doen en dat lukt niet met een overal snuffelend Muisje . . .
Ik heb al een tijdje niet gezeurd over goede boeken die ik lees, ik heb sowieso de laatste tijd niet veel gelezen, maar nu heeft er weer eentje mij goed in de greep!
Het gaat over China, wtf hoe kom ik nou geïnteresseerd in een boek over dat verre oosterse land? Geen idee, omdat bij de bieb de kaft mij intrigeerde denk ik.
Het boek speelt in de jaren na WO2 over een Nederlands Joodse vrouw, in de oorlog ontvlucht uit een deportatie, getrouwd met een Chinees en om een lang verhaal kort te houden, overleden in een Chinese gevangenis . . .
Mensenkinderen wat een leven zeg in het land van het door ook veel bekende NLers destijds aanbeden land van het rode boekje . . .
Ja en nu is mijn interesse in China dus wel even aangewakkerd en ga ik kijken of ik er nog meer van mijn gading in kan vinden.

----------

Zaterdagmorgen 10 juni. Haha grappig dat je nog iets geleerd hebt van de krabbel Peter! Ik denk zo maar dat het woord fiducie, dus zonder t, een tamelijk belegen woord is in het hedendaagse taalgebruik! Maar ja ik hou er zelf wel van om met dit soort woordjes te strooien . . .
Ja en dan die godvergeten takkenluizen, gisteravond heb ik de aardbeien bespoten, het moest droog en windstil zijn en dat was het.
Ik heb natuurlijk wel een biomiddel gebruikt want ik wil graag blijven leven na het nuttigen van eigen geteelde aardbeien, als het zo ver mag komen . . .
Gisteren uren bezig geweest met het knippen en uitdunnen van de klimop en dat bezorgde mij menig niesbui, wat een stof zat er in die zooi.
Laura wilde mij aanvankelijk graag helpen maar daar ben ik niet zo happig op met die klimop, die zijn namelijk giftig voor honden!
Toch wel mooi om te zien dat zij er inderdaad niet veel mee heeft en ook de naar beneden vallende takken en bladeren vond zij niet interessant genoeg om op te pakken, instinctief weten zij denk ik dat dit geen leuke takken zijn voor haar gezondheid.

----------

Vrijdagmorgen 9 juni. Als een aasgier let ik op mijn aardbeiplantjes én, &^^&^% gisteren ontdek ik zwarte luis er in! Ja Mieke je leest het goed, het is nog maar afwachten of we wel aardbeien krijgen, misschien moet ik ze in de winkel kopen . . .
Dick kwam aan met een één of ander goedje uit de prehistorie om op een biomanier de luizen weg te krijgen maar ik had niet veel fiducie in die ouwe zooi en heb net maar iets nieuws gekocht. 
En dan mijn uitspraakje gisteren over een 'mensenpoppie', ik ga er altijd gevoegelijk van uit dat ik begrepen word in mijn soort hondentaaltje maar dat is dus niet zo . . .
Met 'mensenpoppie' bedoel ik ons Lauraatje die verschrikkelijk op mensen gericht is, het liefst op je schoot zit, ook bij vreemden en kan zij niet op schoot, als ik bijvoorbeeld in de keuken bezig ben, dan ligt zij languit door de keuken heen, er volkomen op vertrouwend dat ik wel om- of over haar heen stap!
Ik moet ook altijd wel lachen om poppie hoor want ook bij vreemden probeert zij haar speelgoed in monden te wurmen en ik kan mij zo voorstellen dat mensen dat niet echt leuk en of smakelijk vinden, en ik vind het dan hilarisch om te zien hoe anderen daar mee om gaan!

----------

Donderdagmorgen 8 juni. Zo die plakhonden maar even van mijn schoot gekieperd want als het aan hen ligt, maar ook een beetje aan mij hoor, liggen zij urenlang op schoot! Maar eerlijk gezegd is er van kieperen geen sprake, ik heb mij er in feite onderuit gewurmd want zij bewegen namelijk niet eens!
Vooral de spikkels hebben een ingebouwde plakconstructie maar Emma ligt ook heel graag op schoot, wel wil zij het alleenrecht op mijn schoot hebben en de spikkels maakt dat geen moer uit, vooral poppetje wil altijd stapelen!
Ook Muisje is een alleenplakkertje, grappig zo verschillend als zij allemaal zijn maar de stippeltjes lijken toch echt het meest op elkaar in allerlei opzichten.
Wel is het totaal duidelijk, nu Laura een jaar oud is, dat zij het meest een 'mensenpoppie' is, het is een onvoorstelbaar schattig en vooral zeer zachtaardig hondje waar wij compleet door betoverd zijn!
Ach waar heb ik het over, alles is ons zo verschrikkelijk dierbaar!

----------

Woensdagmorgen 7 juni. En dan sta je om 7 uur op en zie je op de buienradar en buiten natuurlijk dat het stortregent.
Het zou om een uur of half tien droog worden maar zo lang wilden wij niet wachten dus, regenkleding aan en huppakee . . . en tot onze grote verbazing zijn we droog thuisgekomen, kunnen we dan niemand meer vertrouwen en zelfs de buienradar niet?
Uhh en nu zou het dan droog moeten zijn en het regent!
Goed ok, gisteravond nog even braaf de planten en mijn aardbeien voor het naar bed gaan bewaterd omdat ik niet meer in regen geloofde . . . lachuhhh
Halverwege de nacht werd ik wakker van plensbuien en maakte ik mij ernstig zorgen over mijn aardbeiplantjes, voor niets bleek dus, en ze staan er nog prachtig bij!
We hebben de verharde padronde gemaakt in het bos om de meiden niet al te zanderig mee naar huis te nemen maar ze vonden er geen moer aan, jammer dus en vanmiddag gaan we in de herkansing en dan zonder Muisje want dan kan ik tenminste lekker doorkachelen.
Maandag a.s. ga ik met Muisje even naar de dierenarts, ik vind haar nu toch wat benauwder en het kan natuurlijk zijn door de hogere temperaturen maar toch. Zo merk je niets aan haar maar als zij zich ietsje opwindt of buiten loopt, dan hoor je toch dat zij minder makkelijk ademt.

----------

Dinsdagmiddag 6 juni. Ietwat laat vandaag en dat gebeurt dan omdat ik of wij na het wandelen een kop koffie drinken en gelijk even boodschappen gaan doen.
Wat hebben wij geboft met de wandeling, helemaal droog verlopen! En dan lijkt het nu wel een beetje herfst, ach dat heeft ook wel weer wat. Het valt mij tot nu toe trouwens erg mee, ik had veel meer vuurwerk verwacht.
Toen wij terug kwamen van boodschappen doen stonden de twee spikkels enorm te hijgen achter de deur . . . en ja dan weet ik het al . . .
Het was een natte zooi, voetstappen liepen naar de waterpartij en er vandaan, veel dingen waren van zijn plaats, het foulard over de bank zat tussen zit- en rugleuning in gepropt . . .
Jawel zij hebben dus veel plezier gehad dat was goed te zien!
Eigenlijk hou ik niet van dit soort fratsen als ik er niet bij ben maar ja wat doe je hier nou aan hè, gelukkig niets stuk en daar mag je dan wel weer blij om zijn.
Er is ook weer een nieuwe fotobladzijde en aan de rest ben ik nog niet toegekomen.

----------

Maandagmorgen 5 juni. Zo dat was even lekker Muizenweer vandaag voor de wandeling! Net buiten koffie gedronken en ik geloof dat dat er morgen een beetje anders uit ziet en ik ben benieuwd.
Net wel even de aardbeien gefotografeerd want het is weer hun foto dag en vandaag zal ik écht een fotobladzijde gaan maken en laten zien dat er al aardbeitjes te zien zijn!
Gelukkig is vandaag de bouwmarkt open want er moet nu nodig antivogelbescherming over de zomerkoninkjes want anders eten de vogels ze straks op en in tegenstelling tot vorig jaar, met die hangpot mogen zij deze toch echt niet op eten. Ik denk dat ik morgen toch ook maar weer zo'n hangpot aardbeien koop want ik vind het wel een schattig gezicht als zij van de aardbeien eten!

----------

Zondagmorgen 4 juni. Gisteren een heel gezellig dag gehad, we werden erg hartelijk ontvangen en heel veel mensen weer eens gesproken, zo leuk om te voelen dat er in feite ook niets veranderd is!
Ja prachtige honden gezien, vooral de Winner of the show, een super mooie Gordon Setter reu, nou zijn reuen sowieso altijd imposanter om te zien dan teven maar ja de één is de ander niet!
Ook bijzonder mooie Pointers gezien, een heel aantrekkelijk ras maar viel het mij op dat ik toch, hoewel er niet veel waren, een aantal behoorlijk terughoudende honden zag, en dat vind ik nou niet echt een goed teken, jammer.
Qua Engelse setters viel het mij een ietwat tegen en vond ik mijn poppetje, die niet mee deed haha, toch écht wel één van de mooiste en dat is niet omdat het mijn hond is hoor, want zo kritisch ben ik toch wel!
Grappig dat ook zusje Philou er was, ook alleen om te kijken en raad eens, de honden herkenden elkaar zelfs nog voor de mensen elkaar gedag zeiden, wij keken hier ook erg van op want die twee omarmden elkaar gelijk, hoe is het mogelijk!
En dan bedenk je hoe dat toch gaat in hondenbreintjes, en ik denk dat zij elkaar bij fokker Eddy weer ontmoet hadden toen zij 13 weken oud waren en toen heel erg gespeeld hebben samen, en kennelijk herkenden zij elkaars luchtje!
HONDEN ZIJN FANTASTISCHE DIEREN!

----------

Zaterdagmorgen 3 juni. Een heel klein krabbeltje om te laten weten dat alles ok is hier maar we op het punt staan weg te gaan naar Apeldoorn. Daar is vandaag een show met Gordon-, Engelse setters en Pointers. No I am not a showgirl maar gaan mijn bestelde boek over de Gordon Setters zelf ophalen en gelijk eens even kijken hoe het met onze rassen gesteld is en ik mij nog kan vinden in de types . . . hihi

----------

Vrijdagmorgen 2 juni. Dank jullie voor het medeleven van gisteren! Jullie weten hoeveel pijn zoiets kan doen, je lievelingetje met een uitstraling waar de rillingen van over je rug lopen van de 'lief', waar die drollen bang voor zijn grrrr
Ik draai de dingen wel eens om, stel dat ik in een winkel ben en zo'n schattig meisje van een jaar of 3 gaat tegen mij babbelen en ik negeer dat schaapje volkomen, oefff dan zal dat moederdier mij toch wel heel boos en niet begrijpend aan kijken lijkt mij.
Gelukkig kan mij zoiets niet overkomen want ik vind vooral kindertjes tot een jaar of 5 werkelijk schattig en babbel ik daar ook graag mee!
Gisteravond weer dat programma over kleutertjes gezien waar in de omgeving allemaal cameraatjes en luidsprekertjes hangen om de kinderen tijdens spel te kunnen observeren, mij doe je een groot plezier met zo'n programma, ik vind dit echt heel boeiend en bovenal vermakelijk en vooral Lola vond ik hartbrekend vertederend maar ook die eigenwijze sociale Tia vond ik een droppie, en die stoere Taylor was ook een gaaf mannetje!
Kortom, ik vind kinderen heel leuk maar wanneer beginnen (veel!) ouders nou weer eens met opvoeden?

----------

Donderdagmorgen 1 juni. Nee sorry nog geen aardbeitjes hier, komt nog. En dan ben ik zo langzamerhand niet meer zo piep en tóch blijven mensen mij verbazen en zoals vanmorgen, bovenal ergeren . . .
Ik liet Muisje even uit voor ik wegging met de andere meiden, ik vond het al te warm voor haar.
Muisje is stapelgek op kinderen en het horen van een kinderstemmetje laat haar al hoopvol in het rond kijken met een blik van 'waar? waar?', begeleid door een brede kwispel, heel schattig!
Ik hoop dan altijd maar dat die kinderen haar even aanhalen, want dat is wat zij zo graag wil, die schat.
Komen die verwende monstertjes er aan (tegenwoordig zijn volgens mij alle kinderen prinsjes en prinsesjes), mét hun moeder, en Muisje weet niet hoe hard zij moet kwispelen en aandacht trekken en . . . zijn die K** kinderen báng van haar en springen gillend opzij!
Kijk, dit vind ik toch zo'n deceptie, en dan vooral die houding van zo'n moederdier er bij, getverdemme, wat een voorbeeld zeg, is dat je kind opvoeden?
Nee van mij hoeft niet iedereen van honden te houden, maar je normaal opstellen is toch wel het minste wat ik vind dat je kan doen!
Juist bange kinderen worden gebeten door hun achterlijke houding, aangeleerd door hun domme moeder.
Dat kinderen Emmaatje een engerd vinden kan ik nog begrijpen, zij is groot en zwart en heeft tegen vreemden geen vriendelijke opstelling maar dit schattige Muisje met haar lieve uitstraling, daar kun je als normaal mens toch niet omheen?
Zo, dit was het weer even voor vandaag haha

----------

Woensdagmiddag 31 mei. Goh, je staat vroeg op, alle tijd van de wereld en uiteindelijk moest ik toch nog haasten om op tijd in de Hema te zijn voor het gezamenlijke ontbijtje met Klára!
En ach wat was het gezellig om weer eens lekker bij te kletsen!
Ik durf te wedden dat iedereen wel zo'n Klára zou willen en of moeten hebben, er zijn van die mensen die je niet zo heel vaak spreekt en als je ze spreekt doet het weer zó goed en zo iemand is Klára, één van de topmensen uit mijn vriendenkring en ja uiteraard, ook heeft zij een hond, kan niet missen natuurlijk!
Ja het gesprek gaat regelmatig over onze honden  maar is absoluut niet de hoofdtoon, alles passeert de revue en dat is ook zo fijn met dit soort mensen!

----------

Dinsdagmorgen 30 mei. De slijtageslag van gisteren overleefd maar je moet niet vragen hoe en de meeste mensen die ik ken vinden dit weer ook rampzalig.
Toen ik gisteravond na een lange ledige dag toch de moed opvatte om maar eens te stofzuigen stond poppetje ook op, die houdt wel van wat reuring en vooral stofzuigen vindt zij leuk en ik weet waarom!
Regelmatig vist zij een bijna vergeten stuk speelgoed op van onder bureau of onder kasten vandaan, zo ook gisteren.
Ik schoof het bureau een stukje weg en ja hoor daar was zij, vond een stuk speelgoed, en ging totaal los, rennen door het huis en tuin, steeds doller, attaqueerde Muisje die rustig op de bank lag te slapen en vertrapte Roos die languit op de grond lag. Emma was wat handiger en ontweek de tornado door in een hoekje van de kamer te gaan liggen.
Mijn god wat kan die hond scheuren zeg en ik vermaakte mij kostelijk bij deze eenakter!
Toch kreeg ik plotseling een vreemd smaakje in mijn mond want ik zag in een flits iets van een vleugel uit haar mondhoekje steken . . .
Wel getverdemme, snel een 'ruilbrokje' gepakt, tuindeur dicht, andere meiden binnen en ik met poppetje buiten . . . en ja hoor, zij wilde wel ruilen, een dood vogeltje voor een brokje . . . 
De natuur kan wreed zijn . . .

----------

Maandagmorgen 29 mei. Om 7 uur lekker buiten ontbijten en maakten wij ons op voor een pittige stortbui en die is niet gekomen . . .
Nu inmiddels al weer 'mooi' weer.
Achter de schermen ben ik al weer bezig om de site weer een zomerjasje aan te trekken en dat ga ik nu met aardbeien doen, ik ben nou eenmaal een zomerkoninkjes freak.
Mijn eigen aardbeien in de bak hebben sinds eergisteren bloemetjes gekregen, dus dat belooft veel goeds!
Verder, sorry, niets te babbelen, niets beleefd en niets gedaan!

----------

Zondagmorgen 28 mei. Effe wennen hoor Til, een gemotoriseerde Nico!
We hadden Muisje toch weer mee met wandelen want het leek wel wat koeler te zijn.
Ik werd vanmorgen om een uur of 7 wakker van een Muizenblafje beneden, en dat is alarmfase één want Muis blaft eigenlijk nooit.
Zij stond bij de tuindeur, wilde alleen maar groen eten, en kennelijk wel meteen, wij hebben altijd onkruid genoeg dus dat mag zij.
Ik ben gelijk uit bed gebleven, en dan is alles nog zo geweldig stil om je heen, Dick en de hondjes sliepen ook nog.
Alleen poppetje heb ik gelijk mee naar beneden genomen, dat vind ik altijd zo knus, zo samen op de loveseat buiten met een bakkie koffie!
Kijken naar de musjes die hier altijd in grote getale achter zitten en geluk hadden dat wij de lekkende tuinslang vergeten waren uit te zetten en werd er druk gebadderd en gedronken in een plas, zo schattig.
Laura heeft niets met de musjes en laat hen altijd met rust, in tegenstelling tot de duiven, die vindt zij toch wel kicken, eerst om te besluipen en vooral als zij met veel vleugelgeklepper opstijgen!

----------

Zaterdagmorgen 27 mei. Toen ik gisteren na mijn krabbeltje nog even boodschappen ging doen kwam ik totaal verkreukeld thuis, ik was ja door de hitte, toch echt de man met de hamer tegen gekomen . . .
De rest van de dag heb ik in ledigheid doorgebracht, niet meer in staat om ook maar iets te doen.
Vanmorgen liep ik daarom al om half 8 in het bos om de warmte voor te zijn.
En toch zag en hoorde ik dat het voor Muisje al te warm was, terwijl het voor mijn gevoel nog koel was in het bos.
Ja met jonge honden moet je voorzichtig zijn maar met oude honden ook!
We hebben goed geluisterd naar meteo Helga (jammer dat zij weg gaat!) en hebben hier alles dicht, ook de gordijnen, dus zijn we lekker aan het schemeren en dat heeft eigenlijk ook wel wat.
Ik kreeg nog een vraagje over Emma, die is inderdaad alweer helemaal de oude en staartje speelt geen hoofdrol meer hier, alleen om te kwispelen!

----------

Vrijdagmorgen 26 mei. Een latertje vandaag. Na het wandelen een snel bakkie koffie en daarna zijn we even op pad geweest en hoe en waarom kan ik hier niet vertellen . . .
Niet dat jullie dit niet mogen weten maar wel voor wat andere mensen die de krabbel lezen is het nog een geheimpje voor . . . lekker raadselachtig hè!
Op de plek waar wij waren hebben we even gezellig rond gewandeld en geluncht samen buiten op een mooi terras op een mooi plekje . . .
En dit alles zonder hondjes . . . stikblij waren zij dat we weer thuis kwamen en dan negeren wij het poppetje in ieder geval volkomen.
Zij is niet graag zonder ons en omdat zij dit toch moet kunnen, en zij belachelijk blij is, stimuleren wij haar opgewonden toestand als wij thuis komen totaal niet.
Anders 'bevestig' je haar ongerustheid en dat is niet goed.
Zo vandaag dus een taalkundig puzzeltje!

----------

Donderdagmorgen 25 mei. We gaan ons maar voorbereiden op een warmteramp . . . Ik geloof dat het vandaag nog uit te houden is maar de komende dagen wordt het bagger. Voor zover ik weet zit er toch ook weer een snel einde aan de ellende, dus we zitten het maar even uit.
Ik ga het badje voor poppetje maar weer neerzetten en ben benieuwd of zij het nog net zo leuk als vorig jaar vindt.
De andere meiden vinden er geen reet aan dus het is even afwachten hoe onze vlekkenbaby er mee om gaat en zo niet, dan gaat ie maar in de 'weggeefhoek!'
Goh die Ajax hè, verloren, niet dat ik mij met voetballen bezig houd maar vind het eigenlijk toch wel aardig dat zij in deze situatie Manchester hebben laten winnen . . .
Net komt Muisje binnen en het lijkt wel een stoomlocomotief, die drol blijft gewoon veel te lang in de zon liggen!
Inmiddels liggen alle dames ook hier weer binnen, ja mammie binnen, hondjes binnen . . .
Nee Til, ik heb de boommarter nog nooit gezien (jammer!), die zijn ook natuurlijk watervlug!

----------

Woensdagmorgen 24 mei. Goh wat is het bevrijdend om geen nieuws meer te zien en geen krant te lezen . . .
En toch bereikte mij uiteraard het vreselijke nieuws over de aanslag in Manchester.
Ik wil min of meer neutraal blijven in mijn krabbel maar reken er maar op dat ik mijn gedachten heb over dit soort dingen én de consequenties van een slap regeringsbeleid.
Het is nou eenmaal een gegeven dat mensen, uit verre landen met een heel andere cultuur, hier nooit echt zullen wennen, de meeste niet althans en daarbij is het vanuit hun geloof de opgave om óns tot een andere geloofsovertuiging te brengen . . .
Goed, vanmorgen een wandeling gedaan speciaal voor Muisje, zij kan dan de hele ronde los al moet ik ogen in mijn achterhoofd hebben en gelukkig zag zij, en de andere meiden ook niet, de 4 spelende hazen op het boerenland!
De tamelijk hoge begroeiing tussen het wandelpad en het land was dusdanig hoog dat zij hen niet konden zien en heb ik even alleen staan te genieten, hoewel en dat is grappig, de meiden wel duidelijk aan mijn houding zagen dat ik wat leuks moest zien!
De hazen hadden een prachtige donkerrode kleur en helaas nee geen fototoestel . . .
Ook helaas, getverdegetver, moest er zonodig weer iemand voor TomDumoulinnetje spelen . . .
Gisteren poppetje weer gefatsoeneerd, ja toch wel nodig hoor, voetjes en oortjes zijn weer keurig kort!

----------  

Dinsdagmorgen 23 mei. YESSS we kunnen nu wel zeggen dat wij de strijd om behoud van de staart gewonnen hebben! Dokter Martine vond het er prachtig uitzien en het verbaasde haar dat de staart alweer grotendeels behaard is!
Vannacht voor het eerst geen hoes er meer om en ook dat is gewoon weer een mijlpaal waar wij en Emma blij mee zijn.
Gisteren eindelijk weer eens, als eerste Roos, getrimd, dat was er wekenlang niet van gekomen, haar vacht, net als bij de anderen trouwens, had al die tijd geen borstel gevoeld en dat is toch eigenlijk niet iets voor mij.
En dan kom je terug van honden wandelen en hangt er een zak met schoongemaakte asperges aan je deur, gebracht door een lieve vriend met moestuin, ow zooo heerlijk!
Tuindeuren beide wijd open en de koffie al achter de knopen, een zwerm kwetterende musjes buiten, dat is het ware leven toch!
Direct stap ik even op de fiets (nee hoor nog steeds geen elektrieke) om boodschappen te gaan doen.

----------

Maandagmorgen 22 mei. Wat een prachtige dag, we zaten al om half 8 buiten met ons ontbijt! Heerlijk gewandeld en ook voor Muisje was het nog fijn in het bos, koel tussen de bomen wat zij nu toch echt nodig heeft.
Gistermiddag kwam ook nog vriendin Joke gezellig en waren wij met twee vrouwen onder elkaar, ook wel eens leuk! Niet dat de mannen nou lastig zijn maar je komt gewoonweg tot andere gesprekken met vrouwen onder elkaar, jawel lekker roddelen over onze mannen natuurlijk . . . en dan gaat het vooral over de dingen die wij niet leuk vinden aan ze . . . hahahaha
Direct ga ik naar Ermelo want dan wordt het laatste naaiwerk uit de staart van Emmaatje gehaald en hoop ik dat we de ellende achter ons kunnen laten!

----------

Zondagmorgen 21 mei. Nou dat is weer een rust zeg, ja toch wel een beetje lekker hoor . . . We hebben een paar heel gezellige dagen met J&S gehad en zij zijn vanmorgen om half 10 weer vertrokken voor een stekkie ergens anders, ja dat doe je als camperaar!
Dick is met Wendy en Charlotte naar Zeeland het paardje van Charlotte wegbrengen voor een dekking.
Ik liep om 8 uur ook al in het bos omdat ik er bij wilde zijn als J&S weer vertrekken, anders is het zo ongezellig weggaan voor ze.
Poppetje zorgde gisteravond nog voor grote hilariteit, zoals vaak als zij de gekkeritis heeft, leeft zij zich uit in allerlei bochten en standjes op de bank, en alles in een wilde vaart, zo ook gisteren . . .
Zij ging op haar kop staan, maar door de enorme vaart duikelde voorover en maakt een totale koprol, alle beentjes omhoog waarbij zij op handjes en voetjes weer op de grond uit kwam! Zij keek wat verdwaasd in het rond, onder de indruk van haar eigen circusact en liep nonchalant even naar buiten en kwam weer binnen en vervolgde de act, waarbij zij jammer genoeg geen koprol meer maakte!
Het had werkelijk een schitterend en uniek filmpje kunnen opleveren!

----------

Zaterdagmorgen 20 mei. Zoals jullie weten is ons bos het afgelopen 1.5 jaar constant en totaal op de schop gegaan wat ik met lede ogen bekeken heb.
Nu de werkzaamheden achter de rug zijn kan ik niet anders dan blij zijn met het resultaat! En het meest verheugende ontdekte ik van de week . . .
Er zitten hier een aantal reetjes en regelmatig zie ik de voetafdrukjes en tot mijn enorme verbazing zie ik er nu mini reeën voetafdrukjes  naast staan! Hoe grappig, zoveel gedoe en lawaai in het hele bos en tóch is er een jong reetje, deze reeën zijn dus gewend aan lawaai én honden, anders zou er geen jongen komen!
Jawel, deze dingen kunnen mij echt blij maken!

----------

Vrijdagmorgen 19 mei. Het lijkt wel herfst momenteel en ik heb gewoon de achterdeur open . . .
Allereerst even een update over Emma en dan kan ik gelukkig kort zijn, het gaat heel goed met haar en haar staartje!
Ook nog even een correctie vwb de slakken van Wendy het zijn namelijk Afrikaanse slakken, niet dat Afrikanen nou zo groot zijn, maar de slakken uit dat gebied in ieder geval wel . . .
Wendy stuurde ook gelijk even een foto van haar slijmerige schatjes en die zal ik binnen kort bij mijn eerstvolgende fotobladzijde er bij plakken.
Verder heb ik niets te vertellen en zit nu met Simonne aan de tafel die een leuk camperoventje aan het showen is.

----------

Donderdagmorgen 18 mei. Zo weer lekker opgefrist! Net achter buiten de slakkeninvasie gereguleerd, ik had er ditmaal 22 en die heb ik laten migreren naar gemeentegroen. Eigenlijk gril ik gewoon van die diertjes en snap niet dat Wendy lol heeft in die, naar mijn smaak dan, beetje enge diertjes. En dan heeft zij mega slakken, een speciaal ras, zg Amerikaanse slakken, jaja alles is daar natuurlijk altijd groter, dus kennelijk ook de slakken . . . Zij heeft ze in een soort terrarium met zelfs een warmte matje en kan helemaal lyrisch worden van het geluid wat zij maken als zij een stukje fruit eten ieuwwwwwwwwwwww
Wel moet zij vaak eieren rapen want als je dat gebroed hun gang laat gaan zijn ze nog veeeeel erger dan konijnen!
Goed, ieder zijn lol natuurlijk.
Gisteren heeft Dick weer een hek in de tuin gezet ivm onze campervrienden die vandaag weer een paar dagen komen. Want als je Engelse Setters hun zin geeft gaan zij regelmatig op camperinspectie en weten dan ook precies dat het aanrecht daar wel heel makkelijk te bereiken is, vandaar dus een afscheiding als zij hier zijn, voor hun rust en de onze haha, nee dit zullen Emma en Muisje echt nooit doen!

----------

Woensdagmorgen 17 mei. Volgens mij is Emma een oersterke hond met een enorm genezend vermogen! Per dag zie ik de korstjes van de staart af gaan en het haar alweer groeien! Net na de wandeling heb ik nog een beetje honingzalf gesmeerd op de operatieplek en nog even de staarthoes om, dan kan de zalf wat inwerken, en straks gaat de hoes er weer af.
De auto mét nieuw stuk uitlaat kon ik gistermiddag om 1 uur alweer ophalen, pff gelukkig dat hij weer naast het huis staat . . .
Net buiten achter een bakkie gedronken maar . . . mij alweer te warm . . .
Halverwege de nacht heb ik Muisje ook weer naar beneden laten gaan, zij lag te hijgen, zij kan met dat lekke hartklepje niet zo goed tegen de warmte . . .
Nee volgens mij heb ík geen lek klepje maar heb gewoon een hékel aan warmte en ga dan ook om voor 8en al naar het bos met de meiden, dan vind ik het nog heerlijk.
Poppetje heeft ook een nieuwe hobby voor achter buiten, allerlei kleine insecten, vooral miertjes hebben haar grote interesse, ach het is ook nog zo'n puppeke!
Nieuwe fotobladzijden HIER

----------

Dinsdagmorgen 16 mei. Jee en dan gaat het nu eigenlijk ineens met grote sprongen vooruit met Emma!
Gisteren helemaal geen kap meer op gehad en vannacht sliep zij als gewoonlijk weer bij ons op de slaapkamer, jaha zónder kap en mét staarthoes, is hartstikke goed gegaan en zij zit er dan ook helemaal niet meer aan, hiep hiep hoera!
Net gewandeld en nu ligt zij gewoon zonder al die extra features op de bank te slapen en dat wil ik graag zo houden, en blijf ik natuurlijk als een aasgier op haar letten.
Eindelijk ook in mijn bolletje weer wat rust . . .
Net de auto naar de garage gebracht want er werd op straat al naar ons gekeken en bij de opmerking 'gaatje in uitlaat?' antwoordde ik  'nee hoor, ik heb een sportuitlaat'. . .
Maar auto in garage is hier altijd een puntje hoor, ik kan dat ding gewoonweg helemaal niet missen want ik ga 2x per dag met de meiden naar het bos met de auto, maar soms kan het niet anders.

----------

Maandagmorgen 15 mei. Sorry, te laat realiseerde ik mij gisteren dat menigeen nu dacht dat er hier iets loos was en alles gaat juist heel goed! Na de ochtend wandeling gisteren had ik ineens haast, de kleinzoons in Haarlem vierden hun verlate verjaardag en we moesten nogal wat regel- en denkwerk verrichten voor ik er naar toe kon gaan.
Wendy moest werken en was weg met haar auto, Emma wilden wij nog niet alleen laten en ook niet een paar uur in de auto laten liggen met kap op.
Als ik met de auto weg zou gaan en Dick thuis bleef voor Emma en de anderen natuurlijk, had hij geen auto en stel dat er een noodgeval zou optreden, dat kon ook niet.
Dus zijn Charlotte en ik met de trein naar Haarlem gegaan, aan één kant natuurlijk makkelijk maar aan de andere kant een aardig tripje hoor.
Zo dit is dus de uitleg van gisteren 'geen krabbel'.
Verder met Emma, staartje ziet er een beetje gek maar wel heel rustig uit en vanmorgen heb ik besloten om het nu maar met rust te laten. telkens dat gemier er aan legt zo de nadruk er op en nu heb ik alleen wat honingzalf er op gesmeerd en nog even de staarthoes er over om de zalf rustig te laten intrekken.

----------
 

Zondagavond 14 mei. Niks aan de hand, geen tijd, morgen weer een krabbel!

----------

Zaterdagmorgen 13 mei. Allereerst van mij (ons!) felicitaties voor de twee door ons gefokte boys die gisteren 14 jaar geworden zijn! Een knappe prestatie die natuurlijk mede komt door de goede verzorging, het zijn zoons van onze Juliaatje!
De speldenprikjes zijn bij Emma ook weer dicht en ik ga nu echt geloven dat we het gered hebben!
Zij heeft nog wel vaak de kap op, als ik even niet op haar kan letten, of gewoon achter in de auto, want ook dan kan ik niet snel bij haar zijn of het sowieso in de gaten te hebben. Het staarthoesje is nog 24/7 in gebruik.
's Nachts ligt zij ook met kappie  anders heb ik geen rustig moment.
Ach en nu ligt zij zo heerlijk languit op schoot bij Dick en dan hoeft zij natuurlijk geen kap om.
Het fijne is dat zij er helemaal aan gewend is en zij zelf ook al haar hoofdje uitstrekt als ik hem om doe, wel makkelijk dus.

----------

Vrijdagmorgen 12 mei. Zo na de wandelronde weer de desinfectieronde gedaan en Emma heeft buiten in een split second toch kans gezien om een hechtinkje er uit te trekken en zag ik een speldenprikje bloed. Dus nu ligt zij, lekker gewandeld, gegeten en gedesinfecteerd weer met kappie en staartbeschermer zoet te slapen.
Ja Ardi met recht 'oeps' . . . soms moet je kennelijk eens tegen een grens op lopen en ook mijn geest geeft aan dat er een einde aan rekbaarheid is.
Daarbij heb ik heb aardig wat aan mijn figuurlijke karretje hangen momenteel.
Ja hoor Miekie, ik begrijp het volkomen, voor een buitenstaander zou dit een mooi filmpje geweest zijn, zou ik ook vinden hoor en ja uiteraard ook ik zie de humor er wel van in en als ik jij geweest was had ik rollend over de grond gegaan van het lachen!
En poppetje dan?
Nou ik geloof niet dat zij er enige schade van opgelopen heeft hoor, ze is net als normaal maar stond wel even guppig te kijken toen pappie er een hek van puppyrendelen (gek woord effe stoeien met de klemtoon) omheen zette!
Vandaag even naar de Welkoop om er een 'gewoon' stuk gaas te kopen wat minder opvalt, donkergroen dan maar haha.
En zo rommelen wij ons door de dag heen met weinig tijd en zin voor andere dingen.

----------

Donderdagmorgen 11 mei. Eerst natuurlijk even over Emma, het allerbelangrijkste in mijn leven momenteel.
We mogen zeker niet klagen want het lijkt echt of wij de goede kant op gaan en het optimisme wordt groter!
Vanmorgen met de wandeling alles bloot, wat wel een beetje eng is want zij mag van mij natuurlijk niet de bosjes in want de huid op de staart is zeer dun en kwetsbaar nu natuurlijk.
Goed even over een ander hondenkind uit ons gezin, de benjamin . . .
Zoals ik al eens verteld heb, bestaat onze tuin voornamelijk uit steen met natuurlijk wel wat beplanting op een hondveilige manier.
Dit hebben we gedaan vanwege het vele reizen in het verleden (is overigens wel de bedoeling om dat weer op te pakken), makkelijk met de honden die een groot speelterrein tot hun beschikking hebben.
Maar het gemis aan vogels brak mij op en daar hebben we wat verandering in gebracht het laatste najaar. o.a. een verhoogde border langs de schutting van ongeveer 50 cm hoog, leuke beplanting er in en daar boven langs toch voor de zekerheid maar een plastic hekje van ook ong. 50cm hoog.
Goed gedaan toch zou je zeggen.
Nu was het al een paar keer gebeurd dat het poppetje ontdekt had dat je gewoon vanuit stilstand er even naast staan een meter omhoog kunt veren en je midden in dat perkje staat.
Uiteraard vindt mam dat niet goed en wordt zij daar met zachte hand uit geroepen, ook als ik haar vanaf een afstandje er al naast zie staan, en dat werkt.
Tot ik vorige week even weg was, thuis kwam en zag dat zij had staan graven en ontdekte dat zij mijn pasgeplante en net aangeslagen vuurdoorn uitgegraven en finaal aan stukjes gebeten en gefileerd had . . .
Het leed was al geleden en ik stond met boze lege handen . . . tot vanmorgen . . .
Bij het opstaan, gelijk tuindeuren open en stond ik in gedachten het ontbijt te maken en plotseling realiseerde ik mij dat Laura geen stukje kaas was komen halen.
&^%$#@ te laat!
Op haar buik lag zij te graven in het perkje en had mijn zo zorgvuldig op kleur, bloeiwijze en -tijd uitgezochte clematis totaal vernaggeld.
Godallejezus wat was ík boos!
Jaja ik heb haar uit het perkje gesleurd over het hekje, wat zij niet leuk vond, maar daar had ik even totaal geen boodschap aan en alle positieve opvoedingsadviezen aan mijn laars lappend flikkerde ik haar de kamer in, nee netter kan ik het niet zeggen.
Ik heb zeker een kwartier uit moeten puffen van de stress (ik trad buiten mezelf met deze actie) en heb mijn ontbijt zonder te proeven naar binnen gewerkt met een Engelse setter aan mijn voeten die mij met niet begrijpende  ogen aan keek . . .
Bij Deen waren de clematissen in de reclame en ik hoefde geen spatsies te hebben en heb er eentje gekocht waarbij ik al mijn wensen omtrent uiterlijk van de plant over boord gegooid heb.
Tóch fijne dag verder . . .
Nieuwe fotobladzijde klik hier

----------

Woensdagmiddag 10 mei. Vanmorgen naar de da geweest . . . en jawel een juichende Martine! Het ziet er in korte tijd gewoon veel beter uit en sinds gistermiddag is het droog, JIPPPIEEEEE, het lijkt of wij de strijd gewonnen hebben!
Ik kan het nog niet helemaal geloven hoor, it takes time . . .
Gisteren zei ik al dat het niet meer zo stonk en gisteravond was de staarthoes nog steeds droog en rook je geen enge dingen meer!
Vanmorgen hoes ook droog en Emma is ook minder onrustig wat betreft naar achteren duiken om er aan te zitten.
Vandaag krijgt Emma de laatste ab pil en Martine besloot ook om haar eigen lichaam plus nog een week de uitwendige behandeling, de rest op te laten knappen en ik ben het er helemaal mee eens!
Ja en dan de complimenten die ik kreeg van haar, mijn god, wat is het leuk en fijn om dat te krijgen over de manier waarop ik mijn hondjes verzorg en ook mijn crea oplossing over de staarthoes. Ach iedereen vindt het prettig om iets positiefs te horen toch?
Morgen gaat Martine een weekje weg en zij wil haar heel graag zelf ook nog zien dus hebben we afgesproken om onze laatste afspraak over deze week heen te tillen en ik op 22 mei weer terug kom om de hechtingen eruit te laten halen.
Ja uiteraard als alles goed gaat natuurlijk.
Hoewel het oplosbare hechtingen zijn en zij er nu ook al uit mogen hebben we besloten om dit nog even te laten wachten want als je de hechtingen er uit haalt, heb je weer minimale gaatjes die voor nog levende bacteriën wel heel fijn zijn om zich weer in te wentelen, vandaar ook nog een week de behandelingen voor te zetten.
Kortom, we zijn gepast blij momenteel en ja ik moet mij ook inhouden om het niet uit te schreeuwen hoor van blijdschap maar gevoelsmatig vind ik het daar nog wat te vroeg voor . . .

----------

Dinsdagmorgen 9 mei. Nou ik denk dat Emmaatje zich van haar 9e verjaardag wel iets anders had voorgesteld . . . alles in het teken van 'de staart'.
Vanmorgen een korte boswandeling gemaakt met een totaal blote staart en zonder kap, toch wel een lekker fris gezicht hoor, het idee is gewoon goed, dat het er niet uit ziet is minder belangrijk! Regelmatig moet ik haar tot de orde roepen omdat zij er dan aan wil zitten en dat is heel vervelend.
Dat is dus ook een reden om de wandeling, hoewel het ontzettend lekker weer was en fijn in het bos, kort te houden, beetje jammer wel.
Ik constateerde vanmorgen wel dat het wat minder stinkt en heb het weer lekker afgepoedeld en ingesmeerd met haar neus in de richting van een bakje met stukjes leverworst op de tafel, waar af en toe een stukje van in het hondenmondje terecht komt, werkt prima zo, ja wie niet sterk is moet gewoon slim zijn hè.
Wel heeft één van ons constant dienst, letten op Emma, omdat ik haar zoveel mogelijk toch zonder kap wil laten liggen.

----------

Maandagmiddag 8 mei. We hebben de strijd nog niet verloren, hebben nog een kans en daarmee is dan ook alles gezegd.
Ik had eindelijk de euvele moed om naar de prognose te vragen . . .
Zij kan namelijk nog kwispelen en godzijdank is de staart zelfs nog warm, en daar houden we ons dus maar aan vast.
Vannacht heeft Dick met Emma op de bank en stoel door gebracht, zij plakt en klimt als het ware tegen je aan om maar zo dicht mogelijk in je buurt te zijn. Wel was zij verder gewoon rustig en heeft dan ook lekker geslapen en of zuster Dirk dat ook kan zeggen is dus nog maar de vraag . . .
Maakt niet uit, met liefde pakken we dit soort omstandigheden altijd op.
Vanmorgen na de wandeling weer de staartbehandeling toegepast en de situatie was nog net als gisteren.
Bij de dierenarts is al het verband er af gegaan en hoeft er ook niet meer er om heen.
De wond ziet er goed uit, zonder problemen en helemaal droog.
Dat kun je dus niet van de rest van de staart zeggen, een natte vieze zooi.
Martine heeft eerst de staart helemaal geschoren, wat ik zelf ook al voorstelde omdat het dan uiteraard beter schoon te houden is, daarna heeft zij alles weer gedesinfecteerd en daar over heen zit nu een speciale antibiotica zalf en daarom heen weer de staarthoes.
Het 'hotspot' probleem wordt nu van binnen en van buiten af aangepakt.
Meer kunnen we echt niet doen en is het nu afwachten geblazen tot die bacteriën de strijd verliezen en opzouten. 
Woensdag weer terug komen.
Op de terugweg in de auto was ik helemaal af, versleten van de spanning.

----------

Zondagmorgen 7 mei. Gistermiddag was ik inderdaad 'voorzichtig optimistisch', het staarthoesje bleef aardig droog en we hebben de middag heerlijk buiten doorgebracht, Emma samen met mij op de loveseat heerlijk genoten van de zon.
Er komt verder totaal helemaal niets uit mijn handen en ben ik niet actief dan wel inactief met Emma bezig . . .
Het houdt mij momenteel dus echt 24/7 bezig en ik maak mij zo verschrikkelijk veel zorgen.
Gisteravond vloog zij ineens op en zag ik dat de hele staarthoes weer zeiknat was, stinken, en ik werd overvallen door een enorme moedeloosheid.
Omdat ik er niets aan kon doen, heb ik het gelaten voor wat het was.
Een schone hoes erom heen heeft dan geen zin, is zo weer nat, geen hoes is geen optie omdat alles dan onder die vieze zooi komt te zitten, kortom één en al ellende.
Gisteravond dus mee naar boven en om een uur of 4 vannacht werd ik wakker van gesmak en dat was Emma, zij zat rechtop, met die afschuwelijke kap op, en die smakgeluiden betekenen toch echt dat zij zich niet comfortabel voelt, om wat voor reden dan ook.
Ik weer zachtjes met haar naar beneden, zij rende voor mij uit en sprong gelijk in de 'met mij samen in de plakstand' op de bank, nadat ik eens even goed de kast nagekeken heb omdat ik wist dat ik nog ergens een ander soort hondenpijnstiller heb.
En ja hoor, Rimadyl, voor haar gewicht. Gelijk bij haar twee naar binnen geschoven en binnen een kwartier lagen we samen lekker op de bank, zij sliep en ik ben ook later in slaap gevallen.
Normale tijd opgestaan, Dick was inmiddels ook wakker en die snapt dan niet dat ik hém niet wakker maak voor dit soort acties midden in de nacht (o ja zuster Dirk) . . .
Na de bosronde hebben we samen Emma weer behandeld en met stukjes leverworst verwend tijdens deze happening.
Ik had een goed idee door van een plastic waterfles het bovenstukje af te snijden, de snijranden te tapen en daar het ontsmettingsmiddel in te doen, zodat haar staart er tot en met de eerste pleister even in kon hangen en ja het werkte prima!
De lieverd liet het allemaal rustig toe en ook heb ik nog van dat middel onverdund op haar staart gedaan, wat droog gedept en schone hoes er om, klaar is kees.
Alles ligt nu al een tijdje rustig te slapen, godzijdank.
Ja lieve Rijkje, we hebben het steeds over jou en Mac, toen met die moeilijkheidsfactor extra er bij . . . verschrikkelijk.

----------

Zaterdagmorgen 6 mei. Arme arme Emma, mijn gedachten zijn juist geweest. Hoewel het met de wond op zich eigenlijk wel aardig gaat, heeft zij 'hotspot', dat is een bacteriële infectie die zij zelf veroorzaakt heeft met dat gelik, aan het laatste stukje staart waar zij steeds aan sopt.
Mevrouw de dokter heeft het haar kort geknipt en gewassen met een speciaal spul.
Het móet nu de komende dagen echt droog blijven daarom heeft zij nu zo'n afschuwelijke kap op en . . . ik heb gezien dat zij nog steeds bij het puntje van haar staart kan (*&^%$#@ dus heb ik mij weer achter het naaiorgel geposteerd en een paar nieuwe, maar nu geheel bedekkende staarthoezen gemaakt van een oude handdoek.
Ik heb ze ruim gemaakt want er moet nog veel lucht bij kunnen komen.
De wond zelf is weer goed verpakt en de pittige ab kuur is met nog een periode verlengd en maandag weer terug komen . . .
Ook vannacht dus de kap om en volgens mij heeft zij zich totaal niet bewogen en toen ik om 6 uur vanmorgen wakker werd, lag zij nog hetzelfde, wat mij ernstig ongerust maakte.
Stilletjes opgestaan, gekeken of Emma oogcontact met mij maakte, en dat deed zij, en heb ik het hondenspul zachtjes mee naar beneden genomen, voor zover mogelijk zachtjes dus . . .
Emma geobserveerd en die deed niet anders dan 'normaal', ontbijtje genomen en om half 8 naar het bos gegaan waar ik dan eindelijk een bevrijd hondje zie, zonder kap.
Net tussen het tikken van de krabbel een een bak koffie stond zij op en heb ik gelijk de koe weer bij de horens gevat en haar staart gedesinfecteerd, die hang ik in een bakje met lauw water en dat spul, afgespoeld, zachtjes afgedroogd, kap weer op en nu maar opletten.
Het valt allemaal niet mee.

---------

Vrijdagmorgen 5 mei. Tegenwoordig ben ik dik tevreden met het zandpad door ons bos, en eerlijk is eerlijk, ik had dat niet verwacht, het is een leuke maar ook schone ronde. Ook fijn is dat de honden het leuk vinden , en dat is toch wel het allerbelangrijkste!
Direct vertrek ik weer naar Ermelo met Emma en het staartjesgedoe begint mij een beetje te vervelen, het stinkt en het lijkt haar wel te gaan irriteren, bah ik ruik het ook en als dat maar geen slecht teken is . . .
's Nachts word ik wel eens wakker van het gesop aan die staart en dat maakt mij dan toch ook wel ongerust, uiteraard geef ik dan een brul 'Emma stop' en dan stopt zij ook gelijk maar . . . niet voor de hele nacht. Dus zijn mijn nachten ook niet zoals ik gewend ben, dus daarom verveelt het mij en Emmaatje natuurlijk ook.
Maar het is niet anders, nog effe volhouden dus en niet zeuren.
Gisteravond heb ik echt met tranen in mijn ogen gekeken naar het natuurprogramma 'Helden van de natuur', gepresenteerd door de sympathieke Art Rooyakkers, jawel van De Mol! Het ging ditmaal over het noorden van Scandinavië  en zoals jullie weten is dit veruit mijn favoriete werelddeel en zo grappig, ook Poppetje genoot met haar bekkie voor het scherm, vooral van de rendieren!
Jaha natuurlijk wel een foto gemaakt.

--------- 

Donderdagmorgen 4 mei. Net wat je zegt Ardi, 'voorzichtig optimistisch!', en laten we vooral de dag niet prijzen voor het avond is . . .
Ik blijf het verbazend vinden dat zij totaal niet aan het verband of staarthoesje pulkt, ook de opblaaskraag is geen probleem voor haar en ook fijn, de andere meiden zijn er al helemaal aan gewend en vinden het niet meer raar.
Wel heeft zij iets anders en dat is niet zo schadelijk maar wel een beetje viezig, zij likt steeds aan het laatste eind van haar staart en die is dan ook constant nat. Gisteravond begon ik dat wat stinkerig te vinden en heb ik haar vanmorgen aan de achterkant lekker gewassen, daarbij het verband droog kunnen laten.
Met de dierenarts besproken en kennelijk voelt zij door de operatie een vreemde sensatie in dat laatste stuk staart, misschien wat dovig of juist prikkelend gevoel doordat er een zenuw getriggerd wordt.
Uiteraard krijgt zij nog steeds pijnstilling wat ik ook langer laat doorlopen dan gebruikelijk, beter wat te lang dan te kort denk ik dan maar!
Ook vandaag allemaal schone bedjes en een schone staarthoes, dat laatste krijgt zij elke dag.
Kortom, ons leven staat in het teken van de staart . . .

----------

Woensdagmiddag 3 mei. Soms zit het mee en soms zit het tegen. Nu zit het dus weer effe mee met de staart van Emma!
De wond is wat droger en ziet er rustiger uit, de ontsteking is nog zichtbaar maar de ab kuur zal dit verder oplossen.
Ook was duidelijk dat het gerommel er aan haar wat minder pijn deed en zij bleef dan ook keurig stil staan.
Verder gaat het ok met haar, buiten wil zij eigenlijk weer voluit rennen maar dat mag nog niet en eten is nog nooit een probleem geweest dus . . . hondje wat beter, Yvonne wat beter.
Volgende controle weer overmorgen.

----------

Dinsdagmorgen 2 mei. Soms zit het mee en soms zit het tegen. Nu zit het dus tegen met de staart van Emma.
Bij controle gisteren bleek het toch ontstoken te zijn, ondanks alle zorg en ab kuur. Het is maar goed dat wij zo vaak voor wondcontrole moeten komen . . .
Dit is een vervelende complicatie en nu maar hopen dat het niet verder gaat doorzetten, want een Emmaatje zonder staart lijkt mij maar niets.
Kijk, wat moet dat moet natuurlijk, maar liever niet en gelukkig heeft zij geen koorts.
Er zat een medicinale gelpad tussen en die is er uit gehaald, alles eerst met honingzalf en daarna met jodiumgaas opnieuw bedekt, losjes met 'veel lucht' weer ingepakt.
En zwaardere ab kuur moet het nu gaan doen.
Morgen weer voor controle.
Gelukkig 'doet' haar staartje het nog en ook kan zij nog kwispelen . . .
Ik vind het maar een enge bedoening hoor.

----------

Maandagmorgen 1 mei. Wat een heerlijke buitendag gisteren!
Alweer een dagje aftellen. Het gaat goed met Emma en buiten wil zij als normaal rennen maar dat mag zij nog niet, ik loop dus maar een half uur met haar onaangelijnd door het bos en roep haar bij teveel actie gewoon even bij mij en gelukkig luistert zij enorm goed en komt zij dan ook gelijk.
Haar staart zit nog helemaal mooi ingepakt en dat valt ons dan ook weer mee, de staartbeschermer heeft zij er nog nooit afgesloopt en omdat ik er twee gemaakt heb krijgt zij elke dag een schone.
's Nachts heeft zij de opblaaskraag om (in de auto ook omdat ik bij gekluif niet bij haar kan komen tijdens het rijden) en sinds gisteren staat er een giga bench boven omdat zij dan de ruimte heeft met dat ding om haar strotje. Die grote bench hebben we altijd in reserve voor als er eens iets met de meiden zou zijn en zij dus verplicht opgehokt zouden moeten worden . . . gelukkig nog nooit gebeurd en nu komt dat dan ook prachtig uit!
Zo en nu ga ik mij even voorbereiden omdat wij direct weer voor controle naar Ermelo gaan.

----------

Zondagmorgen 30 april. Met Emma gaat het naar omstandigheden goed, hoewel zij nu erg onrustig is. Zij gaat telkens op een andere plek liggen en komt nog niet echt tot rust. Zij is een kleine ronde mee geweest, zij mag nog maar kleine stukjes lopen want het bloed mag vooral niet gaan stuwen in die staart.
Uiteraard krijgt zij pijnstilling en een ab kuur.
Vannacht heeft zij rustig bij ons in de bench gelegen mét staartbeschermer en een opblaaskraag, die hadden we nog van haar toen zij jaren geleden in Zweden plotseling geopereerd moest worden.
Zo'n misselijke grote harde plastic kap vind ik helemaal niets, daar word ík nou neurotisch van, overal tegen aan stoten met dat ding en ik denk dat poppetje zoiets ook wel kicken vindt, en dat is zielugg voor Emmaatje.
Vandaag hebben we, net als jullie, een heerlijke buitendag waar we vooral van moeten genieten.
Jammer genoeg kan Emma nog niet echt op een tussentie op een toeltie zitten want dan doet kennelijk haar staartje pijn, wel probeert zij het telkens maar is voor een seconde.
Bah ik zou blij zijn als we een weekje verder zijn, dan wordt ook dat constante 'opletgevoel' weer wat minder.

----------

Zaterdagmorgen 29 april. Zo de afgelopen dagen stonden, zeg maar staan, in het teken van 'de staart'.
Even chronologisch. Gistermorgen ben ik bij Emma gebleven tot zij in slaap was en na een uur of twee belde dokter Paul om om te vertellen hoe het verlopen was.
Het was hem ietwat tegen gevallen met name over het feit dat hij de wond, wegens gebrek aan overtollig staarthuid, niet helemaal dicht had gekregen. Wij wisten dat dit zou kunnen gebeuren, dat had hij al verteld en dat hij hoopte dat het wel het geval zou zijn.
Er is een gat open gebleven ter grootte van een duimafdruk die van binnen af moet genezen, en dat kost wel wat meer tijd dan dat alles gehecht had kunnen worden, hij denkt wel alles weg gehaald te hebben.
Om 13.00 uur konden wij haar weer ophalen en toen was zij al helemaal 'bij', echt blij was zij niet toen zij ons zag maar kennelijk alleen maar bezig met 'hoe kom ik hier zo snel mogelijk weer vandaan'. . .
Eenmaal thuis was zij de eerste uren wat pieperig, duidelijk het resultaat van de narcose. Eind van de middag wilde zij wel weer eten maar plassen wilde zij absoluut niet!
Gisteravond een aantal maal met haar naar buiten maar nee hoor, dit ging zij niet doen.
Dick moest gisteravond weg en zou laat thuis komen dus ben ik beneden op de bank blijven liggen, dit kun je geen slapen noemen met een hond in je armen, die het nodig vindt om je telkens over je gezicht te likken, nou ja kusjes geven dan natuurlijk.
Ik durfde haar niet mee naar boven te nemen om haar gewoon in haar eigen bench te laten slapen want dan was ik bang dat zij tóch aan het verband ging kluiven.
Toen Dick thuis kwam besloten we toch dit maar te proberen maar na een uur werden we allebei wakker door het geluid van gesop en gekluif. Dick is met haar naar beneden gegaan en heeft de nacht verder met haar op de bank door gebracht . . .
Toen ik haar vanmorgen een ministukje mee had naar het bos, ging zij eindelijk plassen!
Ook zijn we vanmorgen alweer naar Harderwijk, ook een dependance van de kliniek, bij Martine geweest voor wondinspectie.
Het zag er goed uit en nu maandag weer terug komen, het wordt wel heel secuur in de gaten gehouden hoor, de staart moet namelijk goed doorbloed blijven want anders kan hij afsterven . . . (nee hè)
O ja, de handmade staartbeschermer doet het prima!

----------

Donderdagmorgen 27 april. En dan is het koningsdag, ik ben geen speciale fan hoor van het koninklijk huis en eigenlijk heb ik er geen mening over maar vind het wel grappig allemaal.
Gisteravond naar het interview gekeken en zonder meer, ik vond het erg leuk om een ontspannen en zo typisch Nederlandse koning te zien, hoe hij sprak en wat hij vertelde, je zal geen land in de wereld vinden waar een koning zo makkelijk zijn verhaaltje en public vertelt!
YES I am proud to be Dutch . . .
Verder gaan wij vandaag geen koningsdagdingen doen, dan ben je bij mij aan het verkeerde adres.
Wel heb ik net lekker weer plantjes in potjes gezet voor in de tuin, daar heb ik altijd veel plezier in.
En ja buiten koffie gedronken maar nu weer naar binnen, veel te koud als de zon weg gaat, maar het weer heeft de komende dagen wel wat leuks voor ons in petto!
Goed nog even dit, het vogeltje wat poppetje gisteren had was al dood hoor!
Momenteel heeft zij het in de tijgersluipgang gemunt op die grote duiven die steeds hier achter zijn en Dick is erg bang dat zij er nog eens eentje vangt . . .
Laten we hopen dat dat niet gebeurt, die dingen zijn zo groot en wat moet ik dan met zo'n vogel als Dick toevallig even niet thuis is . . .
Morgen is het zo ver met Emmaatje en we moeten al om half 9 in Ermelo zijn en gaan het nuttige met het aangename verenigen door gelijk even bij vrienden in Putten een bakkie te gaan drinken en blijven daar totdat wij Emma weer kunnen ophalen.
Bah gisteren, ook zo toevallig, toen ik Emma trimde ging die talgklier open . . . ahjakkiebah, nee ik zat er niet aan maar zij ging nog hard zelf op haar staart zitten, getverdemme, en er kwam geen gezellige bak pus uit, dat kan ik nog handelen maar het was allemaal waterachtig bloed grrrr

----------

Woensdagmorgen 26 april. Toen ik net na het wandelen, boodschappen doen en hondjes verzorgen, lekker met mijn bakkie koffie zat hoorde ik geluidjes in de keuken, niet hard maar wel dusdanig dat ik mij afvroeg wat het was en poppetje zich als enige niet in mijn blikveld bevond.
Maar ja ik was eerlijk gezegd te lui om op te staan maar de rust in mij was voorbij, trektrektrek sjorsjorsjor, tóch maar even opstaan en jawel hoor, vaatdoekje nummer zoveel was om het leven gebracht . . .
Mopperend loop ik af op poppetje die gelijk in de deemoedstand ging staan en denk nou nou maar niet dat zij begrijpt dat zij geen vaatdoekjes mag wurgen hoor, nee dat doet zij enkel en alleen maar omdat zij mij helemaal niet leuk vindt met dat gemopper . . .
Nog altijd denken mensen, het is praktisch onuitroeibaar, zoiets van 'zie je wel zij wéét het', nou forget it, zo zit het denkpatroon van honden (en katten!) nou eenmaal niet in elkaar!
Inmiddels ben ik grootverbruiker van die gele doekjes van de Action . . .
Gistermorgen kwam poppetje heel vrolijk van buiten naar binnen sjezen en zag ik dat zij iets spannends in dat lieve smoeltje had en toen zij het liet vallen dacht ik dat het een muisje was maar eenmaal weer buiten zag ik dat het een kaal klein vogeltje was!
Wij hebben helemaal geen nest in de tuin (ben ik wel blij om!) en ook zag ik geen eierschaal oid, dus hoe zij hier nou weer aangekomen is weet ik niet en ook vond zij het kennelijk niet prettig om er verder iets mee te doen want zij liet het telkens vallen en heb ik het maar opgeraapt en in de vuilnisbak gegooid.

----------

Dinsdagmorgen 25 april. Goh, wat een rotweer zeg, zowel bij mijn ronde gisteravond als bij de ochtendronde drijfnat.
Emma hangt nog steeds omdat zij nog vochtig is, wel een beetje irri hoor, zij loopt mij dan ook steeds achterna, net of ik er iets aan kan doen. Ja ik zou haar kunnen föhnen maar dat gaat mij te ver.
Ik heb op de buienradar gezien dat wij de komende dagen droger weer gaan krijgen en als klap op de vuurpijl weer zo'n graad of 18 op zondag, mooie temperatuur en hoger hoeft van mij dan ook zeker niet.
Ook gisteren mijn moestuinbak gevuld met aardbeiplanten en wel met een speciaal soort de 'Lambada', schijnt overheerlijk te zijn.
De 'gekoelde' plantjes, zijn zelfs ingevroren geweest voor meer vruchtvorming, gekocht bij www.aardbeiplantje.nl , wel een originele naam hè! Toen Dick thuis kwam met een bosje (20 stuks) koude takjes keek ik wel een beetje gek op, enfin we wachten maar af.
Ik zal er de komende tijd elke week een foto van maken en met jullie delen hoe de ontwikkeling gaat.
Gisteravond nog een fotobladzijde gemaakt en veel plezier bij het bekijken er van!

----------

Maandagmorgen 24 april. Oeps klein foutje in mijn krabbel van gisteren. Wij hebben namelijk sétters sinds 44 jaar maar de Gordon setter is bij ons sinds 1990, toen kwam Bonnie als eerste Gordon bij ons binnen stappen.
En wat een schat van een hond met een onvoorstelbaar lief en super betrouwbaar karakter maar mooi, nou nee niet echt, wél haar hoofd, dat is ook het belangrijkste in het uiterlijk en voor de rest was zij veel te groot, te stakerig en te gammel, maar haha zij is er toch ruim 13 jaar mee geworden!
Jaren geleden heb ik eens een gedichtje over haar geschreven, komisch bedoeld zonder haar naam en kennelnaam te noemen maar . . . dat heeft geresulteerd in een breuk met de fokker . . .
Ach en bij nader inzien kon ik mij dat ook wel voorstellen hoor, en heb ik nog geprobeerd het met een bos bloemen en mijn excuus goed te maken  maar het mocht niet meer baten . . .
En als ik het gedichtje nog eens tegen kom zal ik het hier neerzetten, het is nu al zo lang geleden en volgens mij doet fokker van destijds ook niets meer in het hele hondengebeuren.

----------

Zondagmorgen 23 april. Kijk dit is nou leuk! Op 3 juni wordt er een boek over de geschiedenis van de Gordon Setter gepresenteerd, en het best wel mooie is, dat ook wij er in genoemd worden, sterker nog, ik heb er een stukje voor geschreven mét foto wat er ook in staat!
Grappig om ook een heel klein stukje te delen in de geschiedenis van ons zo zeer geliefde ras, al 44 jaar!
Wij hebben in totaal 8 nestjes gefokt en voor ons stond en staat nog altijd voorop om gezonde en lieve huishonden op de wereld te zetten, die ook op een show goed mee kunnen komen.
Een aantal heeft dat dan ook heel goed gedaan en chapeau voor de eigenaren want ik ben niet zo'n doorzetter op showgebied, hoe mooi mijn honden dan ook zijn.
Wel vond en vind ik het nodig dat, voor je er mee verder gaat, ook de nodige kwalificaties voor het buitenkantje nodig hebt voor je pupjes op de wereld gaat zetten, dus inderdaad heb ik ook met min of meer wat tegenzin de nodige shows gedaan.
Hoe ik met het poppetje verder ga, nog geen enkel idee, haha en misschien blijft zij wel een gewoon een superfantastische huishond!

----------

Zaterdagmorgen 22 april. Zo gelukkig op tijd vandaag, ik zag al veel medewerkers van de tulpenroute, inclusief onze dorpsfotograaf, kennelijk gaat er vandaag iets spannends gebeuren waarbij veel mensen aanwezig zullen zijn . . .
Het moet mij van het hart dat de tulpen er inderdaad prachtig bij staan in onze omgeving, met wonderschone kleuren.
Maar fotograferen is toch het allermooiste met de zon er bij en dat is twijfelachtig vandaag, je moet snel een plaatje schieten tussen de wolken door.
Goh moeten we voor Roos al het eetwerk achter aan op het aanrecht schuiven en dan nog moet je opletten, voor Laurentientje zijn dat toch echt de vaatdoekjes geworden want inmiddels heeft zij volgens mij al een hele verpakking verscheurd!
Ik heb al meer gezegd, zij is werkelijk overal bij, alle activiteiten staat zij met haar neus er boven op, net pastte ik even de staarthoes bij Emma en dat was helemaal interessant, dat ding terug brengen kan al niet meer, met haar natte bekkie heeft zij hem al moeten besnuffelen.
Wel schattig hoor, maar niet altijd even makkelijk!

----------

Vrijdagmorgen 21 april. Uh ja hm. Wat een heerlijke dag gisteren en dan maak ik natuurlijk ook weer de nodige foto's en al was het alleen maar om Peter een plezier te doen!
Nee hoor, zonder dollen, foto's van mijn meiden maken is voor mij een groot plezier en dan nog ook nog een website hebben waar op je het kunt plaatsen.
Wel vraag ik mij toch wel eens serieus af hoe lang ik hier nog mee door ga . . . ach misschien wel tot ik in Huize Avondrust zit . . .
Voorlopig hebben we nog steeds een jonge hond dus kunnen we nog wel even doorgaan en ik weet wel dat als het aan Dick ligt er nog wel eens een zwart mokkeltje bij komt . . .
NEEEEE we zijn echt niets van plan hoor, denk dit nou niet meteen, ik moet hier toch ook wel eens mijn diepzinnige gedachten kunnen ventileren!
Gisteren heb ik een staartbeschermer voor een klein pony gekocht om hier iets van te fabrieken voor Emma, als die volgende week geopereerd wordt. Een moeilijk iets hoor, een geopereerde staart, zij kunnen zo makkelijk in spagaat zitten en er aan kluiven en dat moet toch echt voorkomen worden.
Als ik het gevaarte bewerkt heb zal ik er ene foto van maken en doe ik dat ding na gebruik de verhuur in . . .

----------

Donderdagmorgen 20 april. Ja wel het gaatje in de dag heb ik gisteren gevonden hoor, resultaat? Weer twee nieuwe fotobladzijden, ik vraag mij ook wel eens af of dit nou allemaal wel interessant genoeg is voor een buitenstaander, altijd dezelfde soort foto's van dezelfde honden!
Tijdens de wandeling genoten van een zeer fascinerend beeld, zwanen die al de hele winter vredig naast elkaar leven maar elkaar nu de tent, nou ja het water dus, uitjagen, ook de meiden vonden dit een boeiend schouwspel!
Ach vanmorgen een zielig beeld midden op de weg, een aan gort gereden haas maar twee dingen waren nog intact, zijn twee lange oren, die fier overeind stonden op het zootje prut. Met een grote boog ga ik altijd om zoiets heen.
Als wij een aangereden dier zien liggen zullen wij altijd stoppen, of om te kijken of je nog 'iets' kunt doen of hem te helpen naar een andere wereld indien nodig en dat is wel even slikken hoor, persoonlijk kan ik dat niet, maar heb ik een stoere man met een gigantische lading dierenliefde in zijn bloed.
Ook zullen we een dood dier, mits niet al teveel aan puin, aan de kant neer leggen zodat er niet verder over heen gereden kan worden en bellen wij een dienst die hem daar vandaan kan halen.
Maar helaas was dat met haasje vanmorgen niet te doen.
Gewoon een kwestie van fatsoen en eerbied hebben voor dieren.

----------

Woensdagmorgen 19 april. Roos is een echte vrijbuiter waar je je nooit zorgen om hoeft te maken, die redt het wel en vindt ons altijd weer terug. Ik heb dan ook van pup af aan al de gewoonte om de honden niet of bijna niet te roepen, zij horen op ons, de roedelleiders, te letten.
Grappig want een Gordon setter is eigenlijk nooit echt uit beeld, ja natuurlijk gaat ook Emma een eind weg maar daar zie je aan dat zij je sterk in haar blikveld houdt, hoe spannend het ook is.
Enuhhh laten we het over een Fauve in dat opzicht helemaal maar niet hebben . . . daar weten jullie inmiddels alles van . . .
Als ik nu naar buiten kijk zie ik Emmaatje ook alweer zitten hoor, op haar toeltie en degene die het liefst gewoon buiten ligt, te kauwen op een stokoude stuk druivenstam, mee genomen uit Frankrijk, is poppetje!
Als alle honden al naar binnen zijn ligt zij vaak nog lekker buiten rond te kijken en vogeltjes te observeren. Wel moet zij van mij altijd ergens op liggen, dus een vetbedje oid want anders vind ik het veel te koud.
Vandaag zal ik eens kijken of ik een gaatje heb om foto's te bewerken en te plaatsen, want ach er zijn weer zulke leuke plaatjes bij!

----------

Dinsdagmorgen 18 april. Nou Roos heeft voor haar zelf wel weer helemaal een toppie wandeling gemaakt hoor! We hebben haar amper gezien, alleen aan de buitenkant van het bos waar de prachtige bollenvelden zijn . . .
Er zat een haas aan de kant en daar ging zij, eindenlang en heel ver weg want de haas, een giga grote, was natuurlijk erg lang in beeld voor haar! Sodeju zeg, wat is die hond snel maar de haas nóg sneller en waar zo'n dier dan uiteindelijk neer duikt, wat hazen doen, geen idee maar toen had Roos er genoeg van en kwam in een bloedgang weer naar ons toe rennen!
Grappig want zíj geniet maar wij ook! Emma zag het te laat en blijft dan toch liever onze buurt om het samen met ons te bekijken.
Net kreeg ik de definitieve uitslag van Muisje per mail, van de testen in de universiteit en dat was heel positief, behoudens inderdaad wat leeftijdsgerelateerde mankementjes aan haar knie en een hartruisje is de prognose dat zij voorlopig nog prima van haar oude dag kan genieten, fijn hè!

----------

Maandagmorgen 17 april. Hoewel iedereen weet dat wij 'diehards' zijn werd het koffie drinken op een toeltie in de zontie net buiten, ons toch wel wat te fris, ja zolang als de zon schijnt is het ok, maar o jee elk wolkje zorgt voor een koudegolf.
Vanmorgen de wandeling door het bos gelopen over het nieuwe zandpad wat van de week helemaal gereed gekomen is en, ik vind het erg leuk!
Ook de bomen die alweer zo fris groen zijn vooral na de regenbuien van de afgelopen dagen, het gaf mij toch wel weer een blij gevoel.
Maar toen ik net mijn computer opende en de post binnen kwam werd mijn blije gevoel goed getemperd en heb ik zelfs wat gehuild.
Ja lieve Cilia, het verlies van Mitsie, het raakte mij diep en wat ik al zei 'oude wonden rijten open'. 
Als ik om mij heen kijk, en ons ongelofelijk lieve viertal zie, weet ik dat ik ook nog door diepe dalen zal moeten gaan.
Die schattige Mitsie met dat lieve Cockerbekkie, bah wat een ellende, dat zijn dus paasdagen die in je geheugen gegrift zullen blijven.
Sterkte Cilia en Henk, ik weet hoe cliché dit klinkt maar toch wil je het gewoon zeggen en ook om jullie te laten weten hoe wij mee leven.

----------

Zondagmorgen 16 april. Gezellige paasdagen! Van mij dit jaar geen enkele creativiteit zowel digitaal als in mijn huis, op de site niet eens een hondje wat uit een ei kruipt. Het is niet anders, volgend jaar maar weer in de herkansing.
Soms heb je perioden dat het in je hoofd te druk is in die grijze massa en weinig ruimte voor andere dingen, en dat heb ik nu gewoon.
Nee hoor met mij niets aan de hand maar enkel wat teveel denkwerk gehad de laatste tijd.
Vanmorgen rook het heel erg lekker in het bos, zo na de regen, dat is wel fijn!
Ja Til leuk hè die dansende honden, ik geniet daar ook altijd zo van en dat is ook de reden dat er hier altijd fototoestellen standby liggen, zelfs in de keuken!
Ik was niet echt van mijn route afgeweken hoor, ik loop vaak in de avond een grote ronde en kom meestal langs de Lange Streek en loop dan in een pittig tempo, dat is goed voor mijn body . . . je moet wat doen om een beetje fit te blijven hè . . . ik ben nou eenmaal geen echte sporter maar wandelen vind ik fijn.

----------

Zaterdagmorgen 15 april. Momenteel krijg ik steeds bonken onder tegen de tafel, de stippels weer in actie, spelen spelen spelen en ondertussen koppiestoot, wat een stel! Na een minuut of tien begint het mij te vervelen en één woord van mij is echt genoeg om hen te laten stoppen en de rust weer keert in huize zwart!
We zijn net terug van de laatste wittenjassen sessie en inderdaad, op 28 april gaat Emma geopereerd worden door dokter Paul, die keuze hebben we zelf gemaakt want ook Paul heeft 100% ons vertrouwen en is een fantastische dierenarts!
Tijdens de operatie wordt de keuze gemaakt van hoe te handelen, daar zijn diverse mogelijkheden voor die bepaald gaan worden tijdens de ingreep.
De genezing zal zo'n minimaal 3 weken gaan duren, ook afhankelijk van de grootte van het uit te nemen gebied.
Kortom, we gaan ons tegen die tijd voorbereiden hier op want logisch is dat met deze operatie wel donders goed opgelet moet gaan worden dat zij zelf niet haar staartje gaat uitpakken . . . dat drama is al gepasseerd bij haar broertje Mac met dezelfde operatie. Dat zijn geen grappen.
O ja MarijkeO dit is iets wat ik ook al helemaal voor mij zie, van die wiebelende chinezen op een fiets en ondertussen van die voor ons onbegrijpelijk kreten uitslaken en dit alles moet ook gefotografeerd worden voor de achterblijvende chineesjes! Dat belooft ook een kostelijk schouwspel . . .
Gisteravond heb ik nog twee fotobladzijden gemaakt en geupload en ik heb wat gesmokkeld, de foto's staan onder 'april' maar er zijn er ook nog wat van maart bij.
Hier de link want ik weet weer niet hoe W10 dit bij jullie gaat opvatten en kan, dat weet ik uit ervaring, tamelijk onwillig zijn, ook kun je gewoon naar de laatste maartbladzijde gaan en 'volgende' aanklikken.

----------

Vrijdagmorgen 14 april. Dat gaat wat worden de komende dagen met bejaarden op elektrieke fietsen  (goh wat zou ik toch ook graag zo'n ding willen haha), rondom ons dorp is de 'tulpenroute' gemaakt en dat betekent in gewoon Nederlands dat wij met de honden moeten opzouten om ruim baan te geven . . .
Nou belooft het niet zulk heel mooi weer te worden dus dat geeft de mens, in dit geval de honden wandelaar, weer wat adem.
Wij zijn normaal gesproken ook tamelijk op tijd met de wandelingen dus ik overdrijf mijn conclusie toch wel een ietwat, maar dat mag in mijn krabbel!
Ons poppetje heeft tegenwoordig een overmaat aan energie (een superconditie) en na de wandeling gaat zij nog even totaal uit haar Engelse plaat, vooral als de tuindeur open staat, en neemt zij Emma mee voor haar ludieke acties.
Het heeft mij in één week toch zeker al 4 vaatdoekjes gekost, zij pikt deze 'en route' van het aanrecht en voor ik het in de gaten heb, loopt zij deze tijdens de acties te vernaggelen.
Ok, er zijn erger dingen maar ik kan dit toch niet goed en zeker niet leuk vinden.
Gisteren werkte de wachtkamer in het ziekenhuis mij onbedoeld op mijn lachspieren maar kon het aardig inhouden, de humor ligt echt op straat hoor, deze keer dus in de wachtkamer.
Het is dan injectiespreekuur en ik kom voor tweemaandelijkse injecties in mijn nek en hoewel ik mijn hoofd nu stil houd zag ik bij de anderen goed waar zij voor kwamen . . . de ene persoon schudde ja met zijn hoofd, de ander een combinatie ja/nee, de volgende kon zijn hand niet stil houden, een man zat met zijn voet te tikken en een mevrouw zat te knipogen  . . .
Mwahhh dat is dus écht iets voor mij en gelukkig Miekie was jij er niet bij want ik vrees dat wij dan de wachtkamer hadden moeten verlaten . . .
Nouuuuu ik moet nu toch echt weer eens foto's gaan plaatsen, ik heb leuke genoeg!

----------

Donderdagmorgen 13 april. Zo, met Muisje zit het er op en hebben we gisteren ook de nabespreking gehad, heel interessant!
Muisje heeft geen placebo gehad, het was een zogenaamde blinde test en van de 30 honden kregen er 10 een placebo.
Linksom of rechtsom, ik heb aan Muisje totaal niets gemerkt en eigenlijk was zij ook niet de juiste testhond, wel als zij kreupel was geweest, want dan kon je eventuele significante verschillen bemerken.
Mooi om te zien was dat je wel duidelijk kon zien met het loopplaatonderzoek dat zij rechtsvoor (de oude schouderblessure) minder druk op de grond zet met dat pootje en ook links achter, het versleten knietje.
Maar kennelijk heeft zij van het knietje geen last en valt ons alleen op dat zij zo af en toe rechtsvoor wat kreupelt na een veldoefening . . . Dan krijgt zij een pijnstiller en twee dagen rust.
De dierenarts in Utrecht vindt dat wij dit prima managen en raadde ons aan om zo met haar door te gaan. Toch altijd weer leuk om te horen!
We hebben wel een witte jassen week zeg, vorige week ik tandarts, gisteren Muisje Utrecht, ik vandaag een bezoekje arts ziekenhuis en zaterdag Emma weer naar ome Bob of ome Paul, maakt mij deze keer niet uit wie.

----------

Dinsdagmorgen 11 april. Ja Annemarie, ik denk zo maar dat het in de genen zit dat talgkliergedoe op die staartjes! Mac, het broertje van onze hondjes is er ook al aan geopereerd, en mamma Noor had het ook, vervelend maar niet gevaarlijk . . .
Ach wat verschrikkelijk lief zeg van Kaya, dat zij zo zachtjes met je moeder om gaat, dat moet een lieve troost zijn voor haar!
Vandaag heb ik verder niet zoveel te babbelen en morgen ben ik waarschijnlijk ook wel wat later want ik moet om 10 uur met Muisje weer in Utrecht zijn voor de artrosetesten.
Nu ga ik mij eerst eens even werpen op het binnenhalen van Jelle's Makkelijke Moestuinmix, voor mijn aardbeienplantjes, ik moet daarvoor naar Lelystad (gatverdamme)

----------

Maandagmorgen 10 april. Wat een prachtige dag gisteren, de hele dag buiten geweest! Gistermiddag een schaduwronde gemaakt in het bos want ja hoor, het was mij al weer te warm . . . En ik heb het al meer gezegd, op dit soort dagen komen de holbewoners ook allemaal buiten om een net bosrondje te lopen vandaar dat ik de off the road track gelopen heb.
En dan vanmorgen, totaal andere koek, maar ook heerlijk om buiten te zijn.
Heb ik al eens verteld dat Emma een vervelende talgklier op haar staartje heeft? Dan is hij weer heftig te zien en dan is het weer rustig. Nu is hij al een aantal weken behoorlijk heftig en heb ik de dierenarts maar gebeld voor een afspraak en wil ik dat hij er definitief, voor zover mogelijk, operatief uitgehaald wordt.
Ik weet het, het is geen prettige ingreep maar dit vind ik ook niks en stel dat het nóg erger wordt en haar staart er af zou moeten . . . daar moet ik niet aan denken.
Voor zaterdagmorgen heb ik een afspraak gemaakt om het even te laten bekijken en ons verder te beraden.
Wat wel heel fijn is dat zij er zelf totaal geen last van heeft, best wel wel wonderlijk eigenlijk!

----------

Zondagmorgen 9 april. En reken er maar op dat wij gisteravond weer gezellige uurtjes gehad hebben en heb ik er altijd veel plezier in om wat lekkers op tafel te zetten!
En dan nu, zo wat een prachtig weer, lekker gewandeld en de temperatuur was voor mij nog ok, lekker buiten koffie gedronken, alle hondenbedjes buiten en daar ligt het hele spul weer, lekker gewandeld, gegeten en dan nu genieten van de zon!
Even mijn krabbeltje tikken (hondengebroed weer binnen) en Yvonne gaat zich ook installeren.
Dick zit nog wat administratieve dingen te doen want die is één van de wijkhoofden van het hartcollectantencollectief (lekker scrabblewoord hè Peter!), jaha Dick doet ook nog wel wat vrijwilligerswerk dus . . .
Hij doet dit ter nagedachtenis aan onze Remko.
Fijne dag mensen!

----------

Zaterdagmorgen 8 april. Hoewel grijs buiten vond ik het een fijne wandeltemperatuur maar morgen schijnt het helemaal apart te worden voor één dag.
Inmiddels ben ik totaal krantvrij maar alleen op zaterdag lees ik wel de bijlages en daar staat geen ellende in maar wel o.a. leuke boekentips.
Toen ik net in de bijlage iets las over ouders en kinderen moest ik wel even lachen, diegene die die k** krant ook lezen en volwassen kinderen hebben, weten wel waar ik het over heb!
Om 7 uur vanmorgen hoorde ik beneden de telefoon, nee wij hebben geen mobieltjes naast het bed, dat is al lang geleden afgeschaft, nadat ik midden in de nacht wakker gepiept werd omdat er in Zuid Afrika iemand van zijn fiets gevallen was . . . 
Nee met dat soort grappen hoef je bij mij niet aan te komen en moest Dick die belangrijke nieuws items maar de volgende dag tot zich nemen.
Goed, even verder met waar ik was, Wendy was op weg naar haar werk en haar auto stopte er zo maar plotseling bij de A6 totaal mee en heb ik Dick wakker gemaakt om haar te helpen, dus waren wij lekker vroeg vanmorgen!
Vanmiddag komt er weer een gezellig vriendenbezoekje en ga ik zo even boodschappen doen.

----------

Vrijdagmorgen 7 april. Jawel ik ben weer bij de wekker hoor, nee geen jetlag maar gewoon een beetje moe denk ik gisteren en per abuis maandag op de krabbel!
Vanmorgen weer heerlijk in het bos gewandeld en nu staan hier de tuindeuren weer open, zálig!
Heel opvallend is dat bij de Engelse meisjes in één week tijd weer oogschaduw is ontstaan, door de zon. Ze hebben nu weer (hadden zij al hoor) een prachtige sprekende uitdrukking nu zij weer opgemaakt zijn!
Het komt vast doordat ik een week ben weggeweest dat het mij zo opvalt net zoals de rozen struikjes en nog wat groen hier in de tuin in één week ontwikkeld is, leuk om dat te bekijken.
Nu ga ik mij gereed maken voor de halfjaarlijkse afspraak bij de tandarts, om het verval wat te vertragen.
Godsamme, 50% van het hondenbestand is ook weer naar binnen gaan en alleen maar omdat ik de krabbel tik, terwijl zij allemaal zo heerlijk in de zon lagen buiten op hun bedjes en Emma op een toeltie.

----------

Donderdagmiddag 6 april. Zo alweer in het dagelijkse ritme gerold hoor! Ben een beetje laat met mijn krabbel hoewel ik de normale tijd uit bed was en ook het programma gewoon gevolgd maar . . . na het wandelen schonk ik mijn bakkie koffie in en stonden er 3 te hengelen om op mijn schoot te kunnen gaan liggen en het uiteindelijk werd ik begraven onder twee spikkels en vond ik het zo zielig om hen van mijn schoot af te tjoempen.
Gisteravond stapte ik om tien over 12 het huis in nadat ik om kwart voor twee, in de middag bij Mieke was vertrokken, een lange reis dus, maar geen vervelende reis hoor!
De treinreis door Schotland vind ik altijd erg leuk en er gaan mooie landschappen aan je voorbij.
En vliegen vind ik zoals altijd geweldig en vooral dus het stijgen en landen!
Wendy kwam mij van de trein halen in Dronten want Dick was er niet. Natuurlijk waren de meisjes heel blij om mij te zien maar eigenlijk net zo blij als dat ik een dagje weg zou zijn geweest!
Verder, ja de temperatuur is weer even wennen, het is hier warmer en ook minder wind, zelfs in Flevoland.
We hebben echt een TOP week gehad en vooral voor Mieke, Davy is veel op het land deze tijd, toch wel weer even wennen, vaak alleen!
Maar Miekie ik heb al zitten surfen en gekeken naar een KLM vlucht naar Aberdeen maar de goedkoopste gaat via Parijs en dat vind ik niet zo'n heel goed idee hahaha
Nou Joke, inderdaad, de Afternoon tea was een grote hap maar hij ging goed naar binnen hoor, ik had een paar dingetjes over die in de doggybag gegaan zijn!
Ja hoor Cilia, het thuiskomen is ook altijd weer een soort van klein feestje, je hebt thuis ook gewoon veel om van te houden!

----------

Woensdagmorgen 5 april. Gisteren was wel lachen, ik onderging een ware cultuurshock, Mieke moest in de ochtend bij de huisarts zijn en ik ging mee. Ik stapte fris en fruitig de wachtkamer binnen, zei 'goodmorning', er zaten er ongeveer 7 mensen, bij één zag ik de lippen iets bewegen maar de anderen zeiden niets, ja ze keken mij aan of zij wel wisten waar ik voor kwam en dachten gelijk 'bussie komt zo'. . .
Wat is het geval?
Het is hier volkomen abnormaal om gedag te zeggen als je de wachtkamer in komt, je hoort gewoon helemaal niets te zeggen!
Mieke kwam niet meer bij natuurlijk, vooral van dat gezicht van mij!
En nóg kan ik er niet over uit, ik vind dit toch zo vreemd, maar goed, 's lands wijs 's lands eer zullen we maar zeggen en ik heb weer wat geleerd.
Daarna Jess opgehaald en vertrokken naar de Gairngorms om te gaan wandelen in Burn o'Vat, een heel mooi gebied met een aparte rotspartij.
Na een niet zo'n grote wandeling zijn we naar Banchory gegaan waar een heel groot tuincentrum is met nog meer leuke spulletjes dan planten en een mooi restaurant waar we de Afternoon tea genomen hebben.
Nou ik zal er kort over zijn maar kan er wel lang over praten maar dat hoeft niet want ik heb er mooie foto's van geplaatst maar onvoorstelbaar wat was dát lekker! Zelden zulke lekkere dingen gegeten en ook echt alles was van superieure kwaliteit!
Eind van de middag waren we weer thuis na een hele leuke dag.

Ja en dan vandaag . . . het zit er op . . . en de week is voorbij zonder dat je er erg in hebt en verheug ik mij weer op mijn hondenkinderen, maar ook op Dick hoor!
Begin van de avond, ik geloof om 19.40 uur, ik moet het nog even nakijken, gaat mijn vliegtuig dus in de middag vertrek ik van hier.
We hebben een geweldig leuke week gehad waarin, zoals iedereen die Mieke en mij samen kennen, veel en vet gelachen is maar ook altijd momenten zijn voor serieuze gesprekken.
Allerliefste Mieke en Davey, heel erg bedankt voor de enorme gastvrijheid en gezelligheid, dikke vette zoen van mij and till the next time!

----------

Dinsdagmorgen 4 april. Net wakker, kwart voor 8. Gisteren weer een mooie wandeling gemaakt, hier in de buurt. Toen wij er aan kwamen was de boel afgesloten wegens omgewaaide bomen en gevaar op vallende bomen. Wij zijn toch gegaan . . . en we leven nog.
Er liggen wel omgewaaide bomen dat is duidelijk maar om nou zo'n bos tot het najaar van dit jaar gewoon maar af te sluiten lijkt ons toch wat overdreven, dus vooruit met de geit.
Het heeft natuurlijk geen prioriteit voor de bosjesmannen om het op te ruimen maar moeten verzekeringstechnisch natuurlijk wel gedekt zijn dus huppakee sluiten die handel, wetende dat mensen toch wel daar gaan lopen natuurlijk.
Het was weer een heerlijke ronde met een behoorlijk stijgingspercentage haha. Jess was uiteraard ook mee en ik heb mijn honden beloofd dat zij in de toekomst ook weer hier lopen . . . nog effe sparuh voor een kempertje . . .
Toen wij thuis kwamen stond er nutellabroodjes bakken op het programma, ze zijn half gelukt en de smaak viel ons ook tegen . . . je kunt net zo goed uit de nutellapot gaan lepelen, té veel chocoladehappen enuhh het deeg was ook niet gaar . . .
Maar de aardappelsoep gisteravond was weer super!
Verder thuis een beetje aan geklungeld en ik heb weer een fotobladzijde gemaakt.
O ja, ook grappig, we hadden de kamer omgebouwd tot bioscoop, en hebben gezellig boer zoekt vrouw op de laptop gekeken!
Vandaag hebben we weer een actiedag met allerlei activiteiten, dus ik ga nu op staan.!

---------- 

Maandagmorgen 3 april. Ja en nu over gisteren . . .
Wat móet ik zeggen?
Wat kán ik zeggen?
Als ik zeg een dag met een gouden randje en een gouden sterretje is het nog te weinig, maar ik zal het proberen.
Na een rit van zo'n 1.5 uur kwamen wij aan op de parkeerplaats van Loch Muick en eigenlijk had ik gelijk wel om willen draaien om een andere wandelplek te gaan opzoeken, barstensvol met auto's, en veel mensen met rugzakken en bergschoenen, het soort waar ik wel van hou!
Gelukkig hield ik mijn mond en zijn we gaan wandelen en konden na tien minuten ons al afvragen waar nou toch al die mensen waren!
We besloten om de ronde tegen de wijzers van de klok in te lopen, ivm de stand van de zon omdat volgens Mieke op de terugweg dan de zon aan die andere kant van het water zou zijn, en dat bleek helemaal waar.
Het is daar zo onvoorstelbaar mooi en rustig, het was dik genieten!
De wandeling was prachtig en het eerste stuk ging nog over een aardig geciviliseerd pad en aan de andere kant van het meer ging het over een smal pad met veel stenen, prima te lopen maar je moest wel je aandacht er bij houden en je blik op de grond . . .
We hebben het rustig gelopen (toch Mieke?) maar ik ging regelmatig in de 'Zwartjesstand' volgens haar haha en wat dat is?
Een sneller tempo lopen, halverwege wachten op de achterblijver en zodra die zuchtend en steunend (beetje overdreven hoor) aankomt om gelijk weer door te lopen . . .
Zelf heb je daar helemaal niets van in de gaten behalve als je daar op gewezen wordt en dan nóg, even in gedachten en daar ga je weer en pak je je eigen tempo weer op.
Eigenlijk aan het eind van de wandeling ontdekte Mieke een groep herten van zo'n 35 stuks in de verte hoger een berg op . . . en ja hoor, daar gingen de Hollandse klimgeiten off the road want hoe dichterbij des te leukere foto's je kunt maken!
Ook heb ik een pittige zoom op mijn fototoestel dus is het helemaal goed gekomen en allejezus was was dit genieten, de kers op de taart van de wandeling!
Al met al, we stapten om kwart voor 11 uit de auto en bijna 16.00 uur er weer in en uiteraard hebben we de nodige pauzes op mooie plekjes genomen.
We hebben een TOPDAG gehad!
Vandaag hadden/hebben we eigenlijk nog zoiets in onze gedachten maar net zie ik een slaperige kop om de deur met de mededeling dat het hem waarschijnlijk niet gaat worden, zere voetjes . . . maar daar zal ze van terug moeten komen denk ik . . . niet zeiken maar lopen . . .

----------

Zondagmorgen 2 april. Net 7 uur en wakker worden door een stralende zon in de slaapkamer en dan de luxe ervaren van niet gelijk opstaan maar alles pianoaan.
Gisteren toch de dag wat anders aangepakt want na ontbijt, koffie en veel babbelen en vooral veel lachen kwam er nog een keurige heer hier op bezoek die twee linkerhanden heeft wat computeren betreft en Mieke dus een klusje had.
Daarna besloten wij om een paar leuke winkels te bezoeken, hoewel wij beiden geen shoppers zijn maar toch soms wel eens wat anders nodig hebben dan alleen brood.
Na ruim twee uur waren wij dit dan ook al zat en inmiddels kwam de regen met bakken naar beneden en is wandelen dan nou niet echt een voor de hand liggende activiteit en gingen we maar huiswaarts na een leuke ronde door de omgeving.
Ja en eenmaal thuis werd het droog!
Mieke had mij al verteld dat zo aan het eind van de middag er een hele groep geelgorsen verschijnt en in de boom achter neerstrijkt, zo leuk en ja hoor, daar waren zij weer!
Kijk, dat is nou echt spekkie voor mijn bekkie want ik heb mij kostelijk vermaakt met fotograferen!
Vandaar de fotobladzijde van gisteren alleen maar vogels en een paar van de katten van Mieke.
Inmiddels is de batterij van mijn fototoestel aan het opladen, sta ik zo op, voer de dagelijkse hygiëne uit en ga de broodjes smeren voor vandaag, want vandaag gaan we naar Loch Muick Circuit, voor een mooie lange wandeling en hoop mooie foto's te kunnen maken maar eerlijk gezegd heb ik daar geen enkele twijfel over!
Het weer zal meewerken want wij schijnen een hele mooie zonnige dag te krijgen!

----------

Zaterdagmorgen 1 april. Vandaag een rustige start van de dag want Jess hoeft niet opgehaald te worden. Gisteren hebben we weer een heerlijke dag gehad (wanneer niet eigenlijk?) en is verlopen zoals ik het voorspeld had.
Het weer viel reuze mee en we hadden stortbuien verwacht maar die zijn dus in de nacht gekomen, wat wij niet gemerkt hebben maar wel op de boerenvelden zagen, allemaal water.
Op de foto's kun je zien dat wij weer genoten hebben van de onovertroffen warm gerookte zalm in het middaguur en de gebakken kabeljauw bij het avondeten, Davey was in zijn element want het was Fish and Chips gisteren!
Ook had Mieke nog een waanzinnige heerlijke citroencaloriebom uit de oven gemaakt als nagerecht!
Dat wordt weer aanpoten als ik thuis ben . . .
Maar eerst zijn we gistermiddag naar Catterline geweest, een schilderachtige plek aan de kust, zo mooi en dat is wel op de foto's te zien.
De wandeling was niet lang maar wel prachtig en mijn hart stond weer volop open om alles in mij op te nemen en mij te realiseren dat ik nog lang niet uitgekeken ben in deze wereld, want godsamme wat zijn er toch een mooie plekken!
Vandaag is het nog niet helemaal duidelijk wat we gaan doen en kan het zijn dat we naar een tuincentrum gaan en daar vanmiddag in het restaurant gaan Hai tiejen!
Morgen schijnt het een hele mooie dag te worden en gaan we lang wandelen in de High Lands . . . deo volente . . .

----------

Vrijdagmorgen 31 maart. Zo, iets normaler vanmorgen, het is nu 8 uur en ik ben al een tijdje wakker en tik gelijk maar de krabbel.
Nou ja zeg . . . gisteren was ik toch zo vroeg wakker, dit schaapje had verkeerd op de wekker gekeken want hij was een kwartslag gedraaid en ik dus simpelweg de cijfertjes verkeerd las, wekkertje lag op zijn zijtje en uiteraard ook nog op wintertijd . . . ja hoor, zo dom.
Na het ontbijt gisteren zijn we gaan wandelen in de buurt op het landgoed van Rickarton, een heel mooie afwisselende wandeling die begon in fors stijgende lijn hijg hijg.
Eigenlijk hadden we voor de middag ook nog plannen maar Mieke voelde zich niet lekker en zijn we naar huis gegaan en toen wij eenmaal geluncht hadden was het al bijna 3 uur en hebben we de open haard aangestoken en zijn lekker gaan zitten, veel kletsen en ik ondertussen een fotobladzijde gemaakt, de link kun je vinden op de fotobladzijde.
Later heerlijk gegeten met broccoli uit de oven, een lekker recept wat ik ook thuis ga uitproberen.
Lachen hoor want Davey is een echte Schotse boer en houdt niet van dit soort 'moderne' fratsen en houdt meer van het gewone Schotse ouderwetse eten, ik weet niet meer hoe het heet maar ik zag wel een eng bleek Schots worstje, getsie wat een discusting dingetje, en heet white pudding brrrr
De dag voor vandaag?
Allereerst nu zo een doucheje, snel ontbijt, dan gaan we de Jess de oppashond ophalen en een ronde wandelen met haar.
Even wat boodschappen doen in Stonehaven en op tijd weer terug want dan komt de visman hier met warm gerookte zalm en kabeljauwfilet, kijk en hier kan ik mij ook ernstig op verheugen, dit is zo lekker!
Vanmiddag staat er ook weer een mooie wandeling op het programma die ik mijn eigen hondjes ook er gegund had . . .

----------

Donderdagmorgen 30 maart. IN SCHOTLAND!
Gistermorgen schoot de krabbel er bij in maar dat begrijpen jullie vast wel.
Dick heeft mij naar het station Dronten gebracht waar ik om half 11 de trein nam naar Lelystad, daar overstappen op de sneltrein naar Schiphol en daar je een versuffing lopen, zoeken en natuurlijk vragen waar ik nou toch in godshemelsnaam naar toe moest . . .
Ach klinkt erger dan het was hoor, maar ik ben nou eenmaal geen ster in reizen met openbaar vervoer, dit station heb ik eigenlijk figuurlijk verwaarloosd in mijn leven, jaja het gemak van een auto natuurlijk . . .
Goed, allereerst had de sneltrein naar Schiphol vertraging maar gelukkig had ik op zeker gespeeld en was toch nog op tijd en alleen een lekker bakkie bij Starbucks kon ik wel vergeten, maar er zijn erger dingen.
Ik had alleen handbagage en daarbij een ieniemienie rugzakje voor mijn fototoestel en wat kleine dingen, en toen?
Werden alle mensen die zoiets naast hun handbagage hadden er uit gehaald (veel dus!) en moesten dat in hun kleine overvolle koffertje proppen en zo niet dan moest je dus €60.00 bijbetalen!
Uhh what do you say??????
Gelukkig stonden er twee backpackers bij mij en vroeg ik of mijn rugzakje even in hun backpack er bij kon en ja natuurlijk plek zat, pff gelukkig dan maar.
Toen kwam de strenge dame van easyJet er bij, NEEEEE MAG NIET!
Ja dan moet je toch even slimmer zijn dan zij en toen zij even met een ander bezig was pakte meneer bekpekker snel mijn tasje en propte het in zijn bekpek . . . opgelost het probleem!
In het vliegtuig zat ik naast een aardige Schotse jongeman die gezellig praterig en volgens mij ook drinkerig was.
Ik rook de alcoholkegel en toen de drankenmevrouw in het vliegtuig langs kwam werd hij onrustig, klepje werd uit geklapt en daar kwam op te staan een blikje met een lekker ruikend alcoholisch aardbeiendrankje, een blikje met Sprite en een flesje met Wodka en een blikje Pringels en kon het feestje beginnen! Ja wel hij bood mij ook van alles aan maar aangezien ik alcohol en Pringelvrij eet cq drink kon hij lekker alleen genieten van zijn heerlijkheden en ondertussen mij de oren van het hoofd kletsen!
Kortom, de vliegreis vloog voorbij.
Bij aankomst in Edingburgh stond daar mijn lieve Miekie, jipppieeeeeee, en is het altijd fijn om elkaar weer te kunnen zien en knuffelen!
Samen op de bus gestapt naar het treinstation en toen een treinreis van ruim een uur waar bij ons een, ja alweer, hele gezellige man zat, die de leverworst deelde die ik op verzoek voor Mieke mee had en zij had al een mes mee genomen!
Voor Davey had ik grappige drop en ander snoep mee genomen waar hij weer erg blij mee is!
Gisteravond een heerlijke relaxte avond met open haard, koffie en zelfgebakken walnotentaartje hmmmm
Ja en nu zit ik in bed te tikken, het weer ziet er buiten aardig uit en ik was gewoon vroeg wakker. Mijn wekkertje stond hier nog van de vorige keer en de tijd die er op staat klopt dus voor geen meter, ik dacht dat het bijna 9 uur was maar blijkt het bijna 7 uur te zijn.
Maakt niet uit, ik nam dus even tijd voor de krabbel want als die kwebbeltante wakker is gunt zij mij de krabbeltijd niet hahahaha

----------

Dinsdagmorgen 28 maart. Nou dat was grappig vanmorgen, ik heb voor het eerst tamelijk dichtbij een specht zijn maaltje bij elkaar zien tikken, hij stoorde zich kennelijk niet aan mij en of aan de honden en ging gewoon door met zijn tikarbeid, erg leuk en het spel was pas over toen er een soortgenoot bij kwam.
Sowieso zie ik momenteel heel veel vogels want het is natuurlijk lente en hebben zij andere prioriteiten dan op mensen te letten.
De merels zijn ook weer steeds hier achter en eerlijk gezegd zit ik hier niet zo op te wachten, een nest in je tuin beperkt toch wel behoorlijk je vrijheid en vergroot je zorgen, enfin, we wachten het maar af.
Net heb ik weer zo genoten van ons poppetje die aan het spelen was, zij heeft sinds zij bij ons is een lange wollen sok met een tennisbal er in en dat is nog altijd één van haar favorietjes.
Zij scheurt er mee door de tuin en kamer waarbij zij dus kennelijk kickt op de bal die steeds tegen haar aan slaat en met wilde bewegingen over haar hoofdje, rug en tegen haar beentjes stuitert!
Op het hoogtepunt van het spel stapt zij het waterpartijtje in, jawel met sok en dompelt hem telkens onder water om hem er dan al snorkelend weer uit te vissen, dit is zo leuk om naar te kijken!
Toen ik met mijn fototoestel in de buurt kwam ging zij gewoon door maar tussendoor kwam zij telkens even naar mij om die zeiknatte sok op mijn schoot te leggen!
Ach wat zijn honden toch fantastisch!

----------

Maandagmorgen 27 maart. Vanmorgen weer eens met Wendy gewandeld en zelfs in het bos hier, neehee dat is niet zo gewoon hoor want met Jari, die aan de lijn blijft, is het echt oppassen geblazen.
Zo lief en makkelijk als zij is met mensen, zo lastig is zij met vreemde honden. Alles is goed gegaan en daarbij zijn we totaal niemand tegen gekomen!
Wij hebben vaak een beetje de pest aan de weekenden met mooi weer in het bos wanneer iedereen uit zijn hol gekropen is, kinderen met van die schelle stemmetjes en blaffende honden door het bos banjeren en nette oudere mensen met hun ANWB (haha Human Nature) outfit, zonder honden in het bos wandelen. . .
Ja natuurlijk moet dat kunnen maar wij houden meer van rust, ja dat heb ik aan Wendy doorgegeven!
Mijn koffertje is nog niet ingepakt, ik wil wel, maar kan nog niet want op het laatste moment moet ik nog vanalles bij elkaar garen wat ik nu nog gebruik.
En nu? Oh de tuindeur weer lekker open, honden lekker buiten maar ik moet snel tikken want als ik te lang binnen ben, komen zij ook weer achter mij aan.

----------

Zondagmorgen 26 maart. Soms zit het mee en soms zit het tegen. Gisteren de hele dag buiten en nog heb ik een dom rood gezicht, en vandaag zijn de deuren helemaal dicht. Net gekeken op de buienradar en wij zitten lekker onder de bewolking en dat had ik nou net niet bedacht voor vandaag.
Wel lekker gewandeld maar ik vond het behoorlijk koud, dus net de verwarming een tikkie gegeven.
Ook sneu voor de hondenkinderen hoor, ze stonden dan al voor de tuindeur te wachten en moet ik ze toch teleurstellen.
Nou dan ga ik nu maar mijn koffertje pakken want woensdag vlieg ik weer de Noordzee over!
Al met al heb ik er uiteraard heel veel zin in maar die honden hè, dat blijft linksom of rechtsom toch altijd wel een item voor mij . . .
Zij zijn gewoon een groot deel van mijn persoonlijkheid en de verantwoording voor hen is een belangrijk deel van mijn leven, zeg maar gerust het allerbelangrijkste!
Wel heb ik gelukkig de ervaring, dat als ik eenmaal weg ben, wel vaak aan ze denk maar het gemis neemt mij niet helemaal in beslag en geniet ik van alles wat ik mee maak en dat komt weer omdat ik ze in de meest vertrouwde handen achter laat die ik mij maar kan voorstellen!

----------

Zaterdagmorgen 25 maart. Lenteweer! Als wintermens kan ik dit wel erg waarderen hoor, dit is tenminste een fijn temperatuurtje om buiten in de zon te zitten zonder dat je verpiert (hè Nelly!)
Wel is het zo dat Laura regelmatig staat te badderen en te snorkelen, een leuk geluid en leuk gezicht!
Poppetje is helemaal gebiologeerd door alles wat vliegt en daar ben ik niet zo content mee, want als het insecten betreft vind ik het vaak een beetje tricky.
Zij kan een tijd lang stil staan kijken naar vliegen die in de zon op de muur zitten en daar heb ik grappige foto's van.
Over foto's gesproken, ik heb weer een paar bladzijden gemaakt, jawel, toen het gisteren eind van de middag te fris buiten werd en ik dus naar binnen mocht!
Mijn buurman zit in een dip door zijn gebroken huwelijk en dat kun je horen . . . hij bestrijdt zijn ellende met harde muziek . . .
Ik kan mij daar wel wat bij voorstellen hoor, hij mist zijn vrouw erg en heeft dit niet zien aankomen (wij ook niet).
Maar als je al ruim 10 jaar naast elkaar woont en echt nog nooit ook maar iets van hen gehoord hebt, is dit toch wel even wennen.
Net weer fijn gewandeld in het aardig droge bos en ik geniet met volle teugen en ben nu zelfs blij met de zandpaden, hoewel ik ook nog vaak buiten de paden loop.

----------

Vrijdagmorgen 24 maart. Heerlijk in het bos gewandeld over de zandpaden en dat was helemaal ok! Ook weer eens even gezellig met mensen gesproken, zoals altijd dezelfde wandelmensen, en ben ik weer op de hoogte gebracht van allerlei wetenswaardigheidjes. Grappig want zelf heb ik heb nooit iets te vertellen over anderen over andere honden maar ik vind het wel leuk om eens iets te horen . . .
Ach ja een beetje geroddel is niks mis mee toch?
Haha en de mensen cq honden ken ik alleen maar van een snel contact en dan hoor je wie er een pup bij heeft of welke hond er inmiddels overleden is en ook heel naar, mensen die er ineens niet meer zijn oid.
Dat heb je met dit heerlijke weer, je kunt gewoon weer eens even wat langer met elkaar babbelen en ondertussen sta je lekker in de zon!
Als ik dan thuis kom gooi ik de deur open, hondjes eten gegeven, waterbakken verschoond, tussenties op de toelties, hondenbedjes naar buiten, krabbeltje gemaakt dan is het tijd voor een bakkie koffie!
Verder jawel de foto's heb ik al uitgezocht voor de site en nu nog knutselen en ik hoop daar vandaag toch wel een paar uurtjes tijd voor te vinden, hoewel ik elke minuut dat ik in huis ben gewoon zonde vind, want met dit weer hoor je gewoon buiten te zijn mét je hondjes!

----------

Donderdagmorgen 23 maart. Een spannende wandeling vanmorgen, nou eigenlijk niets bijzonders hoor maar de meisjes vonden het wel erg leuk.
In het riet, half in het water lag een groot pak (hè gatsie zou er een lijk in zitten?) wat de dames ernstig intrigeerde. Emma stond op een afstandje in de jachthouding, Roos stond er vlak bij klaar om 'iets' op te vangen wat er eventueel onder zat en Laura en Muis hadden andere bezigheden.
Ik heb er een tijdje stil naar staan kijken en genoten van de aanblik en mij goed realiserend dat dít het is waar onze setters voor gefokt zijn destijds; het wild met enorm veel geduld aanwijzen.
En ja toen Muisje er bij kwam, op haar fanatieke Fauvenmanier schoot er een konijntje onder uit en ja daar ging het spul, maar ik blijf van mening dat zij het 'voorstaan' nog mooier vinden dan er een stukje achteraan jekkeren!
Ik dacht dat zij het wel gehad hadden en liep door maar ik had mij vergist.
Een heel eind verder keek ik nog eens om en zag ze weer terug waren bij dat pak wat er lag en dat maakte mij toch wel wat achterdochtig en ben ik ook weer teruggegaan om maar eens te kijken of er echt geen lijk in dat pak zat.
Gelukkig was dat niet zo en is het een groot leeg stuk zeil kennelijk door vissers achter gelaten die trouwens vaak troep achter laten, maar dat is een andere verhaal.
Ah gelukkig Til dat het met het ruggetje weer wat beter gaat!
Jeetje ja zeg dat is dus inderdaad een feit, je allerlaatste pup . . . gek idee hè . . .
Oef ik moet nodig weer eens een fotobladzijde maken, ik heb foto's genoeg!

----------

Woensdagmorgen 22 maart. Ja gek toch hè Peter en grappig dat jij het ook hebt, nieuwe dingen moet je aan wennen. Weet je nog met Windows10, ook zo'n item!
Ik heb deze 'eigenschap' verdund doorgegeven aan onze zoon, die kreeg vroeger een autostep en dat ding heeft een week in de kamer gestaan en hij liep er alleen maar langs en wierp er een snelle blik op en dat was het dan.
Later bleek dat er een rem op zat en dat was voor hem een no go area, dat had de step van een vriendje namelijk ook niet . . .
Goed, ook dat is goed gekomen hoor, wel is hij altijd een 'kat uit de boom kijker' geworden en dat heeft hem geen windeieren gelegd, alles wordt goed overdacht voor er aan begonnen wordt en dat heeft bij hem tot grote hoogten geleid en nog trouwens. 
Verder jawel mijn spons en zeem liggen nog nieuw te zijn en ik dacht een snellere methode gevonden te hebben, maar daar ben ik nu van terug gekomen, het ziet er niet uit.
Alles afgespoten met de slang, even laten opdrogen en toen met een Yvonne actie een doekje met glassex er over, nou ja zeg.
Enuh bij mij heeft die  genoemde eigenschap toch niet tot grote hoogten geleid en gaat niet meer komen ook hahahahaha
Laura staat weer eens te weken in de waterpartij, nadat zij het vaatdoekje lekker verscheurd heeft, ja het is mooi weer en de deuren naar buiten staan open dus alle kansen voor haar!
Hoe is het met je rug Til?
Met mijn stemming is het gisteren toch nog goed gekomen hoor . . .

----------

Dinsdagmorgen 21 maart. Bah wat een koude wind vanmorgen en gisteravond al drijfnat geworden tijdens een poppetjesronde.
Op dit moment met de zon weer gezellig op de ramen word ik er hard mee geconfronteerd dat mijn nieuwe spons en zeem nog ongebruikt op het aanrecht liggen . . .
Er zit vandaag toch echt niks anders op, direct even naar de grote stad voor wat stadse boodschappen en daarna ja, het zal toch eens moeten gebeuren, ramen lappen.
Muisje heeft inmiddels haar gps aan een halsband zitten maar ik, ja ik ben een rare met 'nieuwe' dingen, heb hem nog niet gebruikt, ik moet altijd wennen aan 'nieuwe'  dingen, vooral die dingen die voor mij nog wat onbegrijpelijk zijn.
Uhh zal dat dan ook met die nieuwe spons en zeem zo zijn?
Ach dat zou zo maar kunnen . . .

----------

Maandagmiddag 20 maart. Sorry, maar na het honden wandelen vanmorgen kwam ik thuis en stonden er al vrienden op de stoep voor een bakkie en een praatje en net zijn ze pas weggegaan, jaha stikgezellig hoor!
Even over Muisje, ze heeft een andere bench mét deurtje en inderdaad is het nu totaal rustig gebleven, wat een stinkerdje hè!
Verder heb ik eigenlijk niets te melden want er zijn op dit moment andere wat dringender zaken, geen interessante hoor, die ik wil doen, want vanavond moet Dick weg en wil dus graag op tijd eten.

----------

Zondagmorgen 19 maart. Hoe ouder hoe gekker, dat zegt men vaak van mensen (wie de schoen past trekke hem aan hihi) maar geldt dat ook voor honden? Nou volgens mij wel, en dan bedoel ik Muisje!
Muisje ligt al jaren op onze slaapkamer naast mijn kant van het bed in een bench, zonder deurtje en geeft nooit een probleem.
Tot nu toe, nou echt een probleem is het niet natuurlijk maar het geeft wel wat ongemakken waar je wat mee moet.
Rond 6 uur in de morgen wordt zij kennelijk wakker en ja dat hoor ik natuurlijk, er wordt wat gekrabd, wat in haar holletje gesmikkeld wat zo'n smakelijk soppend geluid maakt, zij schudt zich eens een keer uit en ja hoor, daar gaat zij.
De bench uit en haar nageltjes maken een gezellig trippelmuziekje (maar niet heus) over het laminaat en loopt zij langs de andere meiden, snuffelt een keer aan hen, die hier ook wakker van worden.
Roos is een meesteres in harde geluiden, dus die staat op en gaat zich ook uitschudden, krabt met veel kabaal achter haar oren, want kennelijk geeft Muisje het sein dat we gaan opstaan en dat om 6 uur in de morgen &^%$#@
Muis gaat naar beneden en laat ik in de kamer, zo die is tevreden en dan duik ik mijn bed weer in.
En inderdaad de andere honden gaan ook weer liggen maar de rust is over en poppetje die totaal niet vernielerig is heeft  de rits uit haar hondenbed kapot gebeten in die tijd.
Dit gaan we dus direct anders aanpakken ofwel Muisje blijft beneden (ach zielugg) of zij gaat in een bench mét deurtje (nee niet zielugg), we zijn er nog niet uit!
Grappig want Emma komt in dit verhaal totaal niet voor, die zul je werkelijk nooit horen of ook maar iets van haar merken wat er ook om haar heen gebeurt!

----------

Zaterdagmorgen 18 maart. Zo weer eens een keertje zeiknat thuis gekomen, eens wat anders toch?
Verder ja MarijkeO je hebt helemaal gelijk met je vermijden van al dat geneuzel, maar ik heb een man die nogal nieuwshongerig is en dan kan ik  daar niet echt om heen, soms wel hoor en ook hij is gelukkig al minder hier in en vindt zelf ook dat wij die krant maar de deur uit moeten gooien.
Toch wel zonde want alleen op zaterdag kan ik de krant waarderen om zijn wekelijkse bijlagen.
Hebben we het laatste jaar dat TrumpClintonObama geneuzel gehad en ben je blij dat het kennelijk geland is bij veel mensen en dan storten 'zij' zich weer op de binnenlandse verkiezingen en heb je dat gezever zonder al te veel kleerscheuren doorstaan komen 'ze' weer met die regeringscoalities . . . over wie er met wie gaan spelen gelardeerd met popiejopie foto's van nieuwe goden.
Genoeg er over.
Vanmorgen heeft er een buizerd een grappig spelletje gespeeld met Roos en dat was erg leuk om te observeren, telkens vloog hij een stuk op om dan weer 'rustig' te gaan zitten totdat zij er aan kwam in de sluiphouding om weer 10 meter verder te vliegen en neer te strijken en dat ging toch wel 3x!
Logisch wel want dit stuk is zeer konijnrijk en dat lust buizerdje wel en uiteindelijk ging hij aan de overkant van de sloot zitten en om te zwemmen nee daar had het Engelse settertje geen zin in.

----------

Vrijdagmorgen 17 maart. Zo dat is even een temperatuursverschil met gisteren, toen zijn we de hele dag buiten geweest en ook de hondenkinderen weer vitamientjes opgedaan.
Wendy is een paar dagen goed ziek geweest en, dat heb ik volgens mij nog nooit mee gemaakt, zij heeft zelfs een paar dagen in bed gelegen of het nou griep was of een zware verkoudheid, geen idee, maar vandaag ging het weer iets beter en nu is Charlotte begonnen . . .
Laten we hopen dat ik er niets van mee gekregen heb . . .
Direct wordt mijn nieuwe wasmachine gebracht, jawel het oudje is nu echt overleden op de leeftijd van 19 jaar en dat is wel braaf hoor, met altijd die harige hondendekens die er ook in gewassen worden, uhh en natuurlijk ons eigen wasgoed!
Net gingen Emma en Laura weer helemaal 'los' en dat is toch zo'n leuk gezicht en dan kun je goed de rangorde zien, grappig dat ik dat alleen met spel kan zien, want volgens mij zijn zij er nooit mee bezig!
Het spel tussen Roos en Laura ziet er heel anders uit en maken zij beiden stoere geluiden en met Emma en Laura hoor je eigenlijk niets en zie je dat Laura toch vaak nederig doet al is het maar subtiel!

----------

Donderdag 16 maart. The day after . . . Hoewel ik het hier niet meer over politiek wil hebben moet ik toch wel effe wat kwijt hoor, ik leef namelijk ook niet onder een steen en ik ben blij met Rutte3.
Ook ben ik blij dat we dit hele geneuzel weer gehad hebben want een paar personen hebben mijn irritatiegrens de laatste tijd wel overschreden en is voor mij een reden geweest om lange tijd geen krant meer te lezen.
Daarbij zeggen wij ons abonnement op, geen zin meer in wat voor krant dan ook.
Goed en nu over tot de orde van de dag en net alweer heerlijk buiten koffie gedronken na de doggywalk.
De honden hebben enorm genoten want er zijn weer plenty konijntjes met opvallende achterkantjes, dus rennen door de bosjes achter de witte kontjes aan en dan weer huppakee de sloot in om af te koelen en te drinken!
Tja en dan, over twee weken zit ik al in Schotland en jezusssss wat verheug ik mij er op, een volle week genieten!
Gisteren heeft Mieke mij al een paar wandelingen in de Highlands gestuurd welke wij gaan maken, KWIJLUHHHHH
Ik zou zeggen, mensen take a look!

https://www.walkhighlands.co.uk/cairngorms/loch-muick.shtml
https://www.walkhighlands.co.uk/cairngorms/burn-o-vat.shtml

Op dit moment hoor ik de printer want Dick print mijn tickets uit en ja hoor, ik ga nu zelfs al mijn koffertje klaar zetten!

----------

Woensdagmorgen 15 maart. Ja lieve mensen zo kan het dus gaan na een besmette tekenbeet! Bij een borreliose besmetting worden de nieren aangetast en dat proces is al veel langer aan de gang voordat de symptomen zich openbaren. In één woord verschrikkelijk.
Bij mij krijgen de honden in april tot eind november altijd een Scaliborband om en hoop je dit soort situaties voor te zijn maar ja, 100% zekerheid heb je dus nooit.
En daarbij heb ik hier bij Emma in januari zelfs al twee keer een teek weggehaald!
Het enige is, goed opletten en bij griepachtige verschijnselen of andere dingen die niet helemaal normaal verlopen, attent zijn op dit soort uitwassen.

Vanmorgen waren wij vroeg op en liep ik om half 7 al in het bos, en dat was heerlijk.
Om 9 uur moesten we weer in Utrecht zijn met Muisje voor de testen en dat ging weer zo makkelijk met haar.
Ze hoefde vandaag alleen maar op de twee verschillende stilstaande loopbanden te wandelen en ondertussen werd het weer gefilmd.
Over 4 weken weer een controle en vragenlijsten invullen.
Zo de tussenties liggen weer op de toelties in de zontie dus . . . kan ik mij weer wijden aan de biografie van Lance Armstrong en zijn huichelachtige, leugenachtige, smerige intimiderende drugspraktijken tijdens zijn wielerloopbaan!
By the way, zijn prostaatkanker had hij ook te danken aan zijn ongeremde stimulerende middelen praktijken.

-----------

Dinsdagmorgen 14 maart.
Wij wensen Janina, Jan, Julius en Cornelius heel veel sterkte om dit onmetelijke verlies te kunnen verwerken, Leni is nog maar net 5 jaar oud geworden.


----------

Maandagmorgen 13 maart. NAHHH effe bijkletsen dan maar.
Dick heeft zaterdag een hele leuke dag gehad maar ik ook!
Het was prachtig weer, lekker gewandeld en heerlijk in de zon zitten lezen en eind van de middag kwam Dick mij halen en hebben we samen ergens gegeten.
Het voelde toch weer zo fijn om in het heuvelachtige Duitse boerenland te zijn en te lopen . . .
Het was een soort van 'thuis komen', ja we hebben er natuurlijk zelf ook 6 jaar tot volle tevredenheid gewoond!
Bij thuiskomst in de ton om een uur of 9 zijn we op bed gaan lezen en . . . wat al jaren niet meer gebeurd is en wat ik ook niet wil, is tóch gebeurd . . .
Poppetje mocht (van Dick!) bij ons op bed liggen en heeft de hele nacht heel rustig tussen ons in gelegen, godverdorie wat knus!
Wakker worden door gesnuffel in je oren, ach wat is het toch lief allemaal en we konden haar gelijk feliciteren want gisteren is zij 1 jaar geworden!
Nee Muisje zou ik echt geen plezier doen hoor, met op ons bed slapen!
Na een snel uitlaatje en een bakkie zijn we weer naar de bakker gegaan voor lekkere dingetjes, toen die ook weer naar binnen geschoven waren zijn we met de meisjes gaan wandelen en daarna afscheid van het tonnetje genomen . . .
En echt waar, ik zou hier zeker nog wel een keer naar toe willen gaan maar we willen niet meer weg zonder al onze honden want hoewel ik weet dat zij het fantastisch hebben met Wendy, missen wij hen en gaan wij niet meer weg zonder al onze hondjes!
En helaas is tonnetje echt te klein voor twee mensen en vier honden . . .
Gistermiddag om een uur of 4 waren we weer thuis, Emma en Roos waren heel erg blij en Emma heeft uitbundig gespeeld met Laura.
Toen dat achter de rug was heb ik mij geposteerd voor de buis (oef wat ernstig vorige eeuw) en uiteraard naar de ontknoping van De Mol gekeken!

----------

Zaterdagmorgen 11 maart. Ja hoor in korte tijd best al wat gewend . . .
Dick kwam gisteravond al op tijd thuis van de 'Meet and Greet' en we hadden wel zin om het mandje in te duiken.
Eerst hondjes uitgelaten en toen naar bed, grappig bed maar voor mij wel een te dun dekbedje en te smal, het zijn één persoons en thuis hebben wij een groot extra breed donzen dekbed, wat een verschil, dan kun je lepeltjelepeltje liggen en dat kon nu niet!
Nee geen sanitair in het tonnetje en je moet dan naar buiten, naar de kantine, daar is douche en toilet.
Nadat ik al een tijdje vannacht had liggen knijpen, ik wilde niemand wakker maken, moest ik er toch aan geloven en heb ik maar de hondenwaterbak gepakt . . .
Hondjes hebben wij totaal niet gehoord en ook die zijn al helemaal gewend en liggen nu heerlijk te slapen.
Vanmorgen een prachtige wandeling gemaakt door het glooiende Duitse land over veldwegen, heerlijk dit is wat ik wil!
In de kantine is alles aanwezig om eten te maken etc, dus kon ik daar een bakkie koffie maken en hebben we in het dorp even lekkere verse broodjes gehaald en buiten op gegeten, er staat hier een soort houten tuinsetje buiten.
Inmiddels is Dick naar Melsungen vertrokken en moet ik mij maar zien te vermaken tot vanavond, nee niet echt gezellig, maar dat wist ik vantevoren.
Ik heb een dik boek mee en ga zo eerst even douchen en vanmiddag ook nog een hondenronde maken, dus het tijdsoverschot gaat wel mee vallen denk ik!
O ja het is hier een pensionstal bij een boerderij.

----------

Vrijdagavond 10 maart, 18.30 uur.
Zo daar zitten we, nou op dit moment ik alleen, in de ton in Duitsland.
Dick is naar de eerste meeting van het Event en ik zit met Muisje en Poppetje in het tonnetje.
En wat moet ik er van zeggen?
Natuurlijk best een leuk ding maar veel te klein voor twee mensen, en twee honden die er geen reet van begrijpen en een pap en mam die elkaar ook even niet begrijpen (zachtjes gezegd dan) . . . .
Ik zit hier met het zootje op 1.5 vierkante meter, als het dat al is en daarbij kwam ik op het lumineuze idee om de bench voor poppetje hier binnen te zetten . . . wat Dick zéér waardeerde . . .
De bench staat namelijk met een slot vast in de auto en de sleuteltjes liggen thuis . . . ijzerzaag geleend van de tonnetjeshouder en dat werkte niet.
Meneer is erg hulpvaardig én erg aardig en kwam met een haakse slijper, of hoe zoiets dan ook mag heten.
Godzijdank kon benchje door het deurtje van tonnetje want ik zag mijn geest al dwalen net zoals ik dat had om poppetje in dit hokje alleen te laten, mij teveel onbehandeld hout, dus vandaar die bench.
Hoewel wij dan misschien eindelijk eens onze aansprakelijkheidsverzekering zouden kunnen aanspreken wat wij nog nooit gedaan hebben!
Op dit moment ben ik nog niet echt in mijn element maar dat kan nog komen, hoop ik dan maar en anders maar niet.
Overmorgen mag ik weer naar huis.
Bij aankomst vanmiddag hebben we wel al een leuke ronde met de meiden gelopen en vooral poppetje was totaal out of control van al die vreemde en kennelijk interessante luchten.
Rondom ons allemaal paarden.

---------- 

Donderdagmorgen 9 maart. Goh wat een mist vanmorgen en dan vooral op de buitenwegen maar eerlijk gezegd is dit wel even stukken beter dan gisteren toen de hemelsluizen maximaal open stonden!
Gelukkig gistermiddag droog en heeft Dick een grote ronde met de meiden gemaakt en is het toch allemaal weer goed gekomen.
Vanmorgen heb ik zelf ook weer een normale ronde gemaakt en dat merk je aan de dames, gisteren heb ik een aantal keer opgetreden als boevrouw om de zaak wat rustiger te krijgen!
Grappig genoeg heeft zelfs Laura veel respect voor mij op zo'n moment, dat is het voordeel dat ik normaal gesproken nooit uit mijn slof schiet, dan maakt het, áls ik dat doe, tenminste nog indruk . . .
Wel had ik het gevoel even buiten mezelf te treden hoor, een strot opzetten kost mij écht moeite, vooral als ik die lieve pretsmoeltjes zie.
Dank je Peter, ja foto's on the move is echt 'mijn ding' hoor en dat kan dus ook alleen maar met mijn snelle Nikon spiegelreflex, die al weer heel wat jaren oud is en ik denk dat er inmiddels wel nog snellere zijn, helaas moet je daar ook een snelle portemonnee voor hebben!

----------

Woensdagmorgen 8 maart. Vanmorgen heb ik de honden uitgelaten, niets meer en niets minder.
Het is zulk ongelofelijk takkenweer dat ik mij er maar snel van af gemaakt heb.
Wel heb ik nog de moeite genomen om naar het bos te rijden omdat zij dan gewoon even los kunnen lossen, aangelijnd wil dat namelijk niet zo vlot.
Inmiddels pluk ik de wrange vruchten van mijn gemakzucht . . .
Rauzende, springende, spelende, lawaaiige honden om mij heen.
Vanmiddag zullen wij het met de middagwandeling wel weer goed maken maar vooralsnog moet ik even mijn adem inhouden geloof ik.
Gisteren weer een nieuwe fotobladzijde gemaakt , de eerste in de maand maart.
Voor de mensen die weer uploadprobleempjes hebben tik maar op want morgen doetie het wel weer!
Ja vreemd hè Cilia dat een kind van ons niet van honden houdt en net als jouw zoon, is onze zoon een kattenmens en hebben wij ook altijd gehad!
Ik heb wel eens gedacht dat het 'onderhuidse jaloezie' is wat nog stamt uit de jeugd, dat de honden altijd zoveel aandacht kregen . . . maar dat zij dat zelf ook doodgewoon gehad hebben weten zij kennelijk niet meer, een soort jeugdtrauma en onbewust afzetten, denk ik!

----------

Dinsdagmorgen 7 maart. Nog net aan morgen! Grappig tegenwoordig heb ik Muisje toch weer los met de wandeling en loop dan een speciale route waarbij ik haar zo goed mogelijk kan observeren maar ik moet werkelijk ogen in mijn nek hebben hoor!
Ze staat van een afstandje naar mij te kijken en mij te peilen van 'ziet ze me wel of ziet ze me niet' en dat betekent weer 'kan ik wel of kan ik (nog) niet'. . .
Of het komt doordat zij steeds weer los loopt weet ik niet maar zij is heel vrolijk en zelfs speels!
Zal de behandeling in Utrecht de reden zijn?
Hieronder even een foto van het tonnetje waar Dick en ik een paar dagen in gaan verblijven en ik ben stikbenieuwd, het is weer eens wat anders toch?



----------

Maandagmorgen 6 maart. Gisteravond op tijd weer thuis voor onze special 'Homeland' een serie die net weer begonnen is en we keken er naar uit.
De eerste twee afleveringen vielen ons tegen en we gaven hen nog één kans en inmiddels heeft het ons weer totaal in de greep!
Een verjaardag bij onze zoon is altijd gezellig en de kleinkinderen worden steeds groter en nemen steeds meer deel aan de zeer levendige gesprekken!
Jammer is wel is dat het totaal maar dan ook totaal geen hondenmensen (nee onze zoon ook niet) zijn en ja dat moet natuurlijk kunnen, dat begrijp ik.
Dus ons lieve schattige poppetje kreeg geen aandacht en ook dat geeft in principe helemaal niets want dat maakt het eigenlijk alleen maar makkelijker zowel voor haar als voor ons, maar toch . . . voor ons altijd stiekem wel een klein pijnpuntje . . .
En dat er dan zo onvoorstelbaar veel aandacht voor een zwangere schoonzus is, oef dát prikt wel.
Goed, het is niet anders en ons rest niet anders dan totale aanvaarding . . .
We kwamen een half uur voor 'Homeland' thuis en konden nog mooi even een hondenrondje maken voor het begon, en dat is dan weer een goed gevoel.

----------

Zondagmorgen 5 maart. Ja Til, Muisje heeft weer genoten hoor en dat mag zij nog heel vaak doen want wij hebben een GPS tracker voor haar besteld!
Niet meer je ongerust afvragen waar zij nou toch zal zijn, niet meer bang zijn dat zij in de sloot drijft of ergens ligt te zieltogen tussen de aardappelplanten.
Nu is alles nog kaal maar over een paar maanden zijn de velden weer helemaal begroeid en we gunnen Muisje nog zo veel plezier in haar leven en met een gpsje aan haar halsband zal zij altijd te traceren zijn en dat is wel zo veilig!
Grappig want met de setters hebben we nooit die neiging gehad maar of het komt omdat wij ouder worden en misschien wel wat onzekerder of misschien wel zeikeriger en dat laatste geloof ik zeker, maar ook voor Laura gaan wij zo'n ding toch maar bestellen, dat hebben we net bedacht!
Vanmiddag gaan we weer gezellig naar Marc (onze zoon) en zijn gezin in Haarlem, alleen zie ik altijd op tegen die rit , het is daar in die omgeving altijd zo takkedruk en ben je zoveel reistijd kwijt, iets wat ik niet fijn vind vanwege de honden die thuis blijven . . . ja alleen poppetje gaat mee.
En dan is het aankomende weekend alweer de laatste uitzending en ontknoping van De Mol (voor mij ís en blíjft het Sanne)
Net dát weekend zijn wij weg want Dick heeft een Geocache event in Duitsland en ik ga mee, we hebben daar een soort 'ton' gehuurd voor twee nachten, leuk toch!

----------

Zaterdagmorgen 4 maart. Ach ja soms zit het mee en soms zit het tegen zoals vanmorgen. Ik, optimistisch als meestal gaf Muisje kennelijk net weer teveel vertrouwen . . .
Op de terugweg toen ik mij even omdraaide zag ik dat zij water stond te drinken uit de sloot, alles ok dacht ik en vervolgde mijn weg.
Eenmaal bij de auto zag ik haar niet meer en dat zou een uur nog zo blijven . . . (*&^%$#
Eerst wachten in de auto, toen weer uitgestapt en de weg een stuk terug gelopen, toen weer in de auto wachten en ondertussen appte Wendy en kon ik haar vertellen waar ik was en weer eens op die k**muis stond te wachten.
Zij zou er aan komen om mij te helpen zoeken, waar ik erg blij mee was, want gedeelde smart is halve smart.
Die tijd dacht ik gewoon het parcourtje maar even met de auto langs te gaan en vanwege de kleibodem met twee wielen op het fietspad te blijven, tot zover ging alles goed.
Ik durfde niet te keren omdat ik dan van het fietspad af moest, dus ging ik in zijn achteruit maar weer terug naar het beginpunt waar het pad een bocht omhoog naar de weg maakt . . .
En toen ging het radicaal fout en kwam ik totaal vast te zitten in de modder, net van het fietspad af en juist op het moment dat Wendy er aan kwam rijden die vervolgens in lachen uitbarstte . . . Haha ja hoor dat kan ik goed hebben en zou ik zelf ook gedaan hebben als het andersom zou zijn!
We vonden een plank en die achter de wielen, het scheelde niet veel maar kwamen eigenlijk net een paar duwhanden tekort en ja hoor, daar kwam een trimmer aan, een bekende van Wendy en dat hielp en stond ik weer met twee wielen op het fietspad.
Al die tijd nog geen spoor van Muis . . .
Trimmer vervolgde zijn weg, wist al meteen over welke hond wij het hadden, hij was Dick al eens tegen gekomen met hetzelfde euvel en zou naar haar uitkijken.
Wendy ging links langs de bosjes lopen en ik rechts met de auto toen ik in de verte meneer de trimmer stil zag staan en ja hoor, heel in de verte aan een totaal andere kant zag hij Muisje staan!
Blij sloten wij haar weer in onze armen en de trimmer was vandaag onze held!
Nee ik ben met de auto niet meer terug gereden, maar het fietspad nog een heel eind rechtdoor gevolgd daar waar ik op een andere plek op de weg uit kwam.
Vandaag bestel ik voor Muisje een GPS tracker . . .

----------

Vrijdagmorgen 3 maart. Ja gisteren heerlijk kacheltje aan gehad hoor, binnen een mum van tijd (een kwartier!) is het hier in de kamer 21 graden, en dat is dus weer net iets te warm vooral als je nog moet stofzuigen!
Net ook lekker gewandeld en Muisje was vandaag erg blij en huppelde voor mij uit als een jong geitje.
Ik heb haar de hele weg los gehad en haar constant in het snotje gehouden en dat is nu nog makkelijk omdat de bomen kaal zijn.
En dan ga ik zo maar eens wat schoonmaakspullen kopen, zoals een spons en zeem . . . ja lachen hè Miekie!
Zo eens in het jaar moet er toch eens ramen gelapt worden en zeker momenteel, met die zon op het raam, djiee wat een aso huis heb ik eigenlijk.

----------

Donderdag 2 maart. Nahh wat een rot weer vanmorgen, bah wat koud! Kijk, als het nou herfst is zou ik dit weer wel op prijs stellen maar nu ik eigenlijk vind dat het al een beetje voorjaar is, hoeft dit van mij niet meer. Daarbij had ik er niet op gerekend dat het zo'n koude wind zou zijn en ik liep blootshoofd (haha stom woord zeg maar misschien spel ik het ook niet goed) op die open polderwegen.
De honden vonden die wind  trouwens wel heel leuk hoor, dat is duidelijk te zien aan hun gedrag!
En bij thuiskomst moet er altijd nog even gespeeld en gerausd worden, wat ik eigenlijk niet echt op prijs stel want ik wil dan even maar één ding, rustig zitten met een bakkie koffie.
Op één na liggen zij nu heerlijk te slapen, met een vol buikje en lekker gewandeld alleen Emma niet, die kán nog niet slapen als zij nat is . . . wij noemen dit altijd 'hangen hangen hangen'.
Gisteren ook nog lieve foto's gemaakt van gedrag tussen Roos en Laura en dat is zó schattig, de liefheid spat er van af.
Wat dat betreft verbaas ik mijn nog heel vaak over Engels, alles, zowel mensen als dieren, wat, wie of waar dan ook, wordt altijd vriendelijk begroet en de uitdrukking in hun ogen en houding is altijd relaxed.
Nou Klára niet al te bescheiden hoor, de foto's die je mij stuurt zijn eigenlijk altijd heel mooi en een echt goed fototoestel is bij jou zeker op zijn plaats!
Zo nu ga ik eens even de kachel vullen met pellets . . .
----------

Woensdag, net middag 1 maart. Na het honden wandelen vanmorgen nog snel wat appjes beantwoord en huppakee daar ging Yvonne weer . . .
Oh nou nee niet helemaal want toen ik de achterdeur open deed kreeg Laurentientje compleet de gekkeritis en de andere meiden deden mee, hartstikke leuk natuurlijk en nu is ook de waterpartij in het parcours opgenomen en dat is toch wel even kicken hoor . . .
Ik heb mij er kostelijk mee vermaakt, mét fototoestel en ik denk toch wel een brede lach op mijn bekkie!
Wat zijn honden toch fantastisch!
Jee Klára wat leuk zeg die puppiedag, lekker plaatjes maken hoor!
Maar ik weet zeker dat jij de mooiste én de liefste hebt!

----------

Dinsdagmorgen 28 februari. Nou zo erg als het vanmorgen regende gebeurt toch echt bijna nooit. Zowel gistermiddag als vanmorgen thuis komen met drijf natte honden én . . . net tien minuten thuis zie ik dat het droog is en de zon schijnt . . .
Had ik maar op de buienradar moeten kijken dus.
Geen pretje, wandelen met die regen, rollijntje in de ene en paraplu in de andere hand, nee er zijn dingen die ik leuker vind, enuhh niemand tegen gekomen.
Inmiddels zie ik poppetje heerlijk languit in de zon liggen, ja wel in de kamer hoor.

----------

Maandagmiddag 27 februari. Nee hoor helemaal niets aan de hand, maar goh wat gek, de krabbel even vergeten.
Dick moet vanmiddag weg en we besloten gelijk de na de hondenwandeling/koffie nog even naar de grote stad te gaan voor wat boodschapjes en de bieb.
Poppetje lieten we voor het eerst weer even thuis sinds het debacle in december, toen zij in shock geraakt is.
Getver, je gaat weg, in het kader van de opvoeding is het gewoon nodig dat zij ook eens wat langer alleen moet zijn (met de andere meiden natuurlijk) maar echt fijn voel je je dan niet.
Natuurlijk een snel Albert Heintje doe ik altijd wel maar het dorp helemaal uit, nee dat heb ik steeds niet aan gedurfd.
En als je dan thuis komt is het eerste natuurlijk, de deur open en kijken hoe je ontvangen wordt, hoe doet poppetje, en nee hoor niets aan ut handje, alles volkomen normaal!
Wel moet je je altijd realiseren dat je niet té enthousiast doet met begroeten want dan denken zij (poppetje dan) ook nog dat het heel apart is dat je zo lang weg bent geweest . . .
Jezusss zijn wij nou zo gek met altijd zoveel rekening houden met die tere hondenzieltjes?
Nou ik weet wel zeker van niet . . .

----------

Zondagmorgen 26 februari. Zo, het was vandaag Bordercolliesluipdag in het bos. Gek genoeg vandaag 4 apart van elkaar van dit soort honden tegen gekomen.
Op zich zijn die honden natuurlijk niet gevaarlijk maar ik vind hun gedrag vaak irritant. Vanaf een afstandje loeren en in de sluiphouding wat mijn meiden nou niet echt leuk vinden, en ik ook niet trouwens.
Is ook onbegrijpelijk gedrag voor een 'gewone' hond want wolven gebruiken deze tactiek voor een aanval!
Soms gaat Emma blaffen, soms verstopt zij zich achter mij en heel soms gaat zij maar de bosjes in.
En Engels?
Roos loopt er, gek gedrag negerend, vriendelijk rustig zwaaiend met haar staart, zonder oogcontact te maken op af om even te snuffelen aan een sluipneus.
Ook zo mooi want op de weg naar zo'n sluiperd staat Roos altijd een keertje stil om aan de grond te snuffelen, dit is prachtig conflictvermijdend honden gedrag!
Dit heet in het Engels dat zij 'calming signals' laat zien!
Lauraatje vindt het maar zozo en moet nog leren met dat gedrag om te gaan, maar aan Roos heeft zij een goede leerschool natuurlijk!
Gek genoeg neemt zij, net als Roos in het verleden, niet dat vervelende blafgedrag van Emma over, wat je eigenlijk wel zou verwachten.
Zo woont er sinds kort hier ook een grote husky reu in de buurt met dit gedrag alleen met dit verschil, dat hij niet door zijn schouders zakt maar zich juist heel groot maakt en dan ook nog van die felle blauwe ogen en van die rechtopstaande oren en die engerd wordt begeleid door een JR die de longen uit zijn wanstaltige lijfje blaft . . .
Poppetje vindt het een verschrikkelijke engerd.
Van angst gaat zij blaffen, wat zij normaal gesproken dus nooit doet, en het resultaat?
Mevrouw van de husky kijkt mij met een lelijke blik aan, zegt ook niets tegen mij, ook niet als ik gedag zeg!
Mijn god wat een gekke omgekeerde wereld, dat loopt met twee honden en snapt zelf helemaal niets van hondengedrag . . .  ziet niet de signalen die haar eigen hond af geeft.
Verder nog even voor  De Mol volgers, ik vond het gisteravond wel een zeer onbevredigend einde, zo zonder executie en op die site kwam ik de eerste tijd ook niet door . . .
O ja, er staat alweer een nieuwe fotobladzijde klaar hoor!

----------

Zaterdagmorgen 25 februari. Ja sorry, dit is dus zo'n dag dat ik niets tikken 'mag'. Flauwekul natuurlijk maar ik heb niets te zeuren.
Ja gisteren weer heerlijk een tijdje buiten door gebracht.
Nu is dus wel goed te zien dat er aardig wat achterstallig onderhoud gepleegd moet worden, het is achter buiten een groene mos rotzooi, de ramen zijn niet om doorheen te kijken.
Allemaal van die dingen die opvallen als de zon schijnt . . .

----------

Vrijdagmorgen 24 februari. Zo, compleet ander weer dan gisteren! Wel heb ik gisteravond nog een lekkere poppetjesronde gemaakt in de storm en we vonden het samen heerlijk! Maar zoals het er nu uit ziet kunnen we Emma weer plezieren straks . . .
En toen ik vanmorgen thuis kwam en Dick er nog niet was kreeg ik de deur niet open . . .
Ik rammen, schudden en nog net niet trappen maar geen beweging in te krijgen.
Gelukkig zag ik net een buurman uit huis stappen en als ex politieman is hij niet voor een kleintje vervaard . . .
Hij zag al snel dat er een sleutel aan de binnenkant in de deur zat (jawel is Dick gisteravond vergeten na het honden uitlaten hihi en hij vergeet nooit wat zegt ie!) en zat er niets anders op dan een kamikaze actie in te zetten.
Klimmen over de schuttingdeur, op zich al geen sinecure waarbij zijn vrouw (ik niet dus!) hem een kontje moest geven, voorzichtig lopen over het dak van de soort schuur en zo naar de achterdeur waar ik de sleutel van heb.
Gelukkig probleem weer opgelost anders had ik ergens op een bankje moeten gaan zitten wachten op Dick want neehee ik heb natuurlijk weer geen telefoon bij mij.
Goed, het is mooi weer dus was dat toch geen echte straf geweest!
Nee Joke de waterfoto's ben ik nog niet aan toe gekomen, ik heb gisteren wel twee nieuwe fotobladzijden gemaakt van vóór het water feestje en dat is al heel veel werk hoor!
De meeste mensen zullen geen idee hebben hoeveel tijd een fotobladzijde maken kost maar reken maar op minstens 1.5 uur per bladzijde!

----------

Donderdagmorgen 23 februari. Vanmorgen heb ik Muisje voor de wandeling een jasje aangetrokken en ow jee wat staat dat haar schattig! Nog een jasje van onze ruwhaarteckel Lotte en het kan maar net aan dicht en dat had ik niet verwacht, Lotte was dus toch duidelijk smaller.
Tja en dan ons poppetje, die heeft iets nieuws ontdekt . . .
Zo af en toe willen de spikkels, ja altijd samen, de tuin weer eens inspecteren, of er misschien een pan soep staat af te koelen of misschien een duifje wegjagen of misschien wel even voorstaan voor een merel, kortom altijd wel wat te doen, al is het alleen maar om het vogelzaad op te eten.
Toen ik gisteren even keek waar de dames zich mee vermaakten zag ik plotseling Laura in de waterpartij staan en een pret dat zij had, het regende maar dat maakte kennelijk niet uit!
Door het (vieze) raam heen maakte ik foto's en het was vermakelijk, toen ik zag dat zij erg verdiept was in haar eigen onverwachte actie ben ik naar buiten gegaan en zij liet zich niet door een fotograferende mamma storen!
Leuke foto's dus!
Dick en ik vonden het erg leuk (nu nog wel) maar als wij nou dachten dat dit een eenmalige actie zou zijn, hadden we het volkomen mis.
Gisteravond, een inspectiespikkelronde (er had een heerlijke verse handmade tomatensoep staan af koelen en was ontdekt door de spikkel met superpikkwaliteiten), en ik Laura in het donker riep kwam zij niet direct en ja hoor, zij stond er weer in . . .
En vanmorgen net uit bed, ook weer . . . en ja daarna met sopsloffen de kamer in natuurlijk en gelijk op je schoot springen!
Djiee dit gaat nog wat worden denk ik, het zal wel waterpartijtje afdekken worden denk ik . . .

----------

Woensdagmorgen 22 februari. Goh nu niet te geloven maar gistermiddag zijn we van 12 tot 3 lekker buiten geweest, in de tuin tussenties op de toelties en ik heb heerlijk zitten lezen in de zon en het was heerlijk!
Met mijn 'oude' fototoestel nog leuke foto's van de spelende meiden gemaakt, moet ik allemaal nog uitzoeken hoor en ik doe mijn best.
Vandaag hoop ik nog wat achterstallig onderhoud (fotobladzijde dus) te plaatsen.
Vanmorgen toen Muisje opstond zag ik haar schudden met haar bolletje en ik zag het direct, een beginnende oorontsteking. Gelukkig heb ik altijd middeltjes in huis om het gelijk letterlijk te lijf te gaan.
En nu een paar uur na de eerste druppeltjes in haar oortje schudt zij al niet meer!
OHH Joke en Anne dát is effe boffen!

----------

Dinsdagmorgen 21 februari. Met mooi weer gewandeld, prachtig zonnetje. Geen gekke of vervelende dingen beleefd, zoals meestal hoor.
Het gebeuren van vorige week is gelukkig een uitzondering en dat komt ook omdat ik altijd in het bos of buitenwegen wandel waar ik praktisch nooit iets tegen kom.
Gelukkig dan maar . . .
Ik hoorde al wat vogels fluiten en heel gek, de tranen schoten in mijn ogen en mijn verlangen naar een echte stille natuur (Zweden bijvoorbeeld) om een tijdje in te verblijven voelde ik wel heel erg.
Vorige week ook iets leuks in het bos.
Plotseling zag ik op een afstandje twee spelende vossen op het pad, nou ik denk meer dat het een spel was ivm de paartijd, prachtig om naar te kijken!
Het was maar even want zij hadden mij en de honden al snel in de gaten, terwijl de meiden hen niet zagen maar wel roken, dat zag ik aan hun  gedrag en dan is het zo grappig om te zien als ik langs die plek loop, dan schuiven zij bijna over de grond waarbij die neuzen bijna vastgekleefd aan de bodem zitten!

----------

Maandagmorgen 20 februari. Ik heb in de hondenpoep getrapt vanmorgen.
Dit doet mij denken aan een akkevietje wat ik donderdag j.l. had.
Ik voelde mij zelf niet helemaal top en Dick ging met de meiden weg voor de ochtendronde, ik liet Muisje uit, zij ging niet met Dick mee omdat zij de dag er voor naar Utrecht geweest was en ik haar even wilde bekijken.
Ja keurig zoals altijd, in elke zak een poepzakje.
So far so good.
Een stukje verder, naast bejaardenwoningen is een mooi grasveld waar ik Muisje ging uitlaten. Was wel hink stap sprong vanwege alle honden poep maar ok.
Achter mij hoorde ik wat gerommel met een deur en keek even achterom waarbij ik vriendelijk goedemorgen tegen een oude heer zei, maar het antwoord werd gemompeld en voelde ik al uit welke hoek de wind waaide . . .
Muisje liep wat snuffelend rond en ging niet poepen.
Plotseling een kreet dat ik mijn hond ergens anders moest uitlaten!
Jawel daar wassie dan en hij kreeg het antwoord wat hij in mijn ogen op dat moment verdiende, al zwaaiend met mijn poepzakje zei ik dat ik hem een onverdraagzame ouwe hufter vond en dat hij nu precies de verkeerde voor zich had.
Uiteraard voelde ik gelijk dat dit niet de goede weg was om die ouwe zeikerd tot andere gedachten te brengen en vermande ik mezelf en probeerde met ingehouden woede én de nodige eq hem tot andere minder heftige gedachten te brengen maar het mocht niet baten.
Toen heb ik mij maar omgekeerd en ben weggelopen voor ik die ouwe z'n rimpelige strotje had omgedraaid . . .
Dick is later nog even bij hem langs gegaan om de zaak nog even bij te praten, ja hoor, op een nette manier!
Wat bleek?
Zij ergernis bestond uit het feit dat ik gewoon was blijven staan toen hij achter mijn rug met de deur rommelde, hij was namelijk gewend dat mensen dan door liepen met hun hond als hij dat deed maar ik dus gewoon bleef staan!
Ja logisch zei Dick, zij ruimt het ook op, wat is dan het probleem, u heeft gewoon voor uw beurt gesproken!
'Goed, dat is waar maar uw vrouw mag geen ouwe hufter zeggen en nu zand er over', maar eerlijk gezegd had ik daar mijn excuus al voor aangeboden.
Goh hoe een niet neergelegde drol zo'n commotie kan veroorzaken, jaha het is ook mijn tere punt natuurlijke en dat is het voor die ouwe ook!

----------

Zondagmorgen 19 februari. Een frisse wandeling vanmorgen en ik had ook de honden van Wendy mee en aangezien Jari niet echt de leukste hond voor andere honden is ben ik naar een afgelegen plek gegaan . . .
En?
Jawel hoor, mevrouw met Belgische herders, ook geen grapjasjes was er ook, ik zag ze niet en ik hoorde ze niet en dat is apart.
Belgische herders hebben vaak van die kinderachtige, absoluut niet stoere lichte blaffen en het was stil.
Dat betekende dat zij mij niet zagen want anders is de beer los.
Een beetje omzichtig ben ik gaan wandelen met mijn oortjes gespitst en ik ben hen godzijdank niet tegen gekomen en toen ik terug kwam was haar auto weg.
Wel kwam ik nog een mevrouw met Beauceron tegen, maar dat is een lieve, beetje bange hond en had ik geen last van, ja wel Jari aan een paardentouw hoor!
Dat was dus opletten geblazen vanmorgen en niet echt ontspannen wandelen.
O ja, gisteren ook nog een fotobladzijde geplaatst.

----------

Zaterdagmorgen 18 februari. Gistermorgen feliciteerde ik nog de hondjes die deze week 5 jaar geworden zijn met de hoop dat zij heel oud zullen worden.
Hoe anders en schokkend is de werkelijkheid plotseling.
In het kort.
Een aantal maanden geleden, werd Leni ziek en het was onbekend wat er aan de hand was.
Tot talloze onderzoeken verder, uit kwam dat zij leed aan Borreliose, de beruchte tekenziekte.
De uitgebreide behandeling werd gestart en met veel ups en downs leek het uiteindelijk de goede kant uit te gaan.
Het probleem was de nierfunctie die haperde en langzamerhand weer op gang kwam.
Tot het van de week weer verslechterde en gisteren de definitieve uitslag kwam die als een mokerslag ingeslagen is.
Uit behandeld.
Wij wensen, ook vanaf hier Jan en Janina heel veel sterkte toe de komende periode.
Ook wij waren gisteren heel verdrietig en bij ons kwam ook het machteloze verdriet weer boven van onze Noor. 
Wat is dit toch erg en Leni is nog maar 5 jaar oud, de meest levenslustige bruisende hond die zij ooit gehad hebben.

----------

Vrijdagmorgen 17 februari. NEEHEE natuurlijk was ik niet vergeten dat op 15 februari de 5 meisjes van ons laatste nestje alweer 5 jaar geworden zijn!
Dus, bij deze een wat verlate felicitatie voor Lieke, Leni, Vonne, McKenna en Asa en uiteraard hun baasjes en/of bazinnetjes, en ik hoop dat zij allemaal heel oud gaan worden!
Door het tripje naar Utrecht en nog wat anderen dingetjes die momenteel spelen, niet meer aan toe gekomen om het op de dag zelf te vermelden, maar vergeten nee dat écht niet hoor!
Voor ons ook een gedenkwaardige dag, de laatste pups van onze onvergetelijke schat, Noor.

----------

Donderdagmorgen 16 februari. Nou met Muisje is het allemaal prima verlopen gisteren, tsjongejonge wat een aardige artsen daar allemaal en vol lof over het gedrag en conditie van ons Muisje!
Na de eerste onderzoeken, ook door een orthopeed kregen wij eigenlijk eerst de indruk dat het met Muisje niet 'ernstig' genoeg was voor het verdere traject.
Ja zij loopt nog normaal, kreupelt niet, gebruikt altijd gewoon haar atroseknietje en heeft ook nog gespierde billetjes.
Hoewel die artsen natuurlijk niet weten en of zien dat zij een maand of 5 geleden nog ballonbilletjes had en die zijn inmiddels verdwenen, maar goed zij is ook al bijna 13 jaar.
Maar ok, toch goed cq slecht bevonden voor verdere behandeling.
Eerst heel veel keren (een stuk of 25 keer) over een zg krachtplank lopen en kijken hoe de druk van alle 4 de pootjes is en dat alles zag je geregistreerd worden op een computer, heel interessant.
Daarna op dezelfde manier en net zoveel keer over een lange loopplaat en werd gelijk haar beweging gefilmd.
Muisje werkte met dit alles gewoon 100% op een goede manier mee en ja dat is makkelijk voor artsen en studenten natuurlijk!
Daarna kreeg zij zeer zorgvuldig, vanwege haar lekkende hartklepje een speciaal cocktailtje in haar pootje ingespoten, keurig zalf in haar oogjes, snuitje voor een zuurstofslang en kon ik haar met een volkomen gerust hart achterlaten voor de 'behandeling'.
Toen ik tegen de narcotiseur zei dat zij niet echt meer getrimd wil worden ik ook nodig haar nageltjes moest knippen maar dat ik niet kan 'doorpakken' met haar zei zij dat zij er prima verzorgd uit zag en dat zij de nageltjes wel even ging knippen, en dat zij het logisch vindt dat ik niet kan doorpakken want ook zij kan haar eigen kat niet onder narcose brengen!
Lief hè!
Na een half uur was zij alweer volkomen 'bij kennis' en was de injectie in haar knietje klaar en prima verlopen.
Inmiddels was het toen al 13.00 uur!
Er gebeurde tussentijds namelijk weer wat, zoals bij ons nooit dingen helemaal normaal verlopen.
Net na de krachtplank oefeningen ging de alarm in de uni af en moest iedereen het gebouw uit, harde sirenes, lichtflitsen en iedereen, inclusief honden op brancards, katten in dekens in de armen, moesten het pand verlaten . . .
Zo dan kun je eens zien wat zoiets inhoudt zeg, wat een mensenmassa!
Geen idee wat er aan de hand was en na een half uur mochten wij er weer in.
Muisje mocht pas om een uur of 6 in de middag weer eten hebben maar toen wij thuis kwamen om een uur of twee en Dick met de andere meiden wegging, begon ik alvast met het klaarzetten en afwegen van de brokjes voor de anderen . . .
En ja hoor, Muisje had aan een klein geluidje genoeg om naar de keuken te komen en toen ik haar één brokje gaf zag ik het al, die wil en hoeft niet te wachten tot 6 uur!
Al met al, toen Dick thuis kwam na ruim een uur heeft ook Muisje met smaak haar eten zonder problemen opgegeten!
Over 4 weken weer terug naar Utrecht en daar wordt zij weer bekeken en gaat zij weer over de krachtplaten lopen, verder hoeft zij dan  niets meer.
O ja, toen Dick met de meiden weg was heb ik heerlijk een uurtje languit in de zon op mijn lafuma gelegen!

---------- 

Dinsdagmorgen 14 februari. Ik hoef niet meer te zeggen dat ik een fijne wandeling gemaakt heb, dit is gewoon mijn weertje!
Ik las ergens dat een één of andere weerman zei dat dit wel het laatste stukje winter zou zijn voor dit seizoen!
Issie nou helemaal belatafeld????
Goed ok, een toeltie met een tussentie in de zontie is toch ook wel weer aantrekkelijk hoor, vraag maar aan Emma!
Verder, ik denk morgenochtend geen krabbel want jawel we hebben een afspraak voor Muisje in de Universiteit morgen voor de artroseknietjes behandeling!
De afspraak is al om 9 uur, eigen keus hoor, want Muisje moet nuchter zijn en dan vind ik een afspraak in de middag geen optie, veel te sneu, al die tijd zonder haar lekkere bakkie eten!
Wij kiezen dus gewoon voor vroeg op staan en op tijd weer terug zijn.
Ik heb ook weer een fotobladzijde gemaakt, de eerste in februari en ja inmiddels staan er alweer foto's te wachten en te popelen om op de site geplaatst te worden, maar daar moet ik weer even tijd voor maken.
O ja, als je op de bladzijde 'foto's' klikt hoor je februari te zien, maar computers doen vaak niet wat wij willen (grrr MarijkeO) en zie je dat helemaal niet staan, althans bij mijn op mijn leppie niet.
Ga dan gewoon naar januari en klik op 'volgende' op bladzijde 4 en accepteer dat het er morgen misschien wel staat

----------

Maandagmorgen 13 februari. Grote goden wat was het koud op de buitenwegen, een ijzige noordooster maar natuurlijk wel heel mooi weer en lekker met Wendy gewandeld.
Gisteren ook weer super gezellig met Joke en Anne en uiteindelijk werd het toch nog laat en de gourmet was heerlijk . . .
We hebben gewoon altijd veel te babbelen en er worden ook altijd allerlei ideetjes op tafel gegooid om te kunnen gaan doen samen in de toekomst. Of er ooit iets van komt weten we niet maar alleen plannetjes maken is al leuk!
Verder niets te babbelen ik heb al zoveel gebabbeld de afgelopen dagen, mijn stof is even op
Ja moeilijk hè MarijkeO is 'niet kunnen begrijpen', vind ik ook hoor maar soms móet je je ergens bij neerleggen want anders wordt het een obsessie!
Ook moet ik mij weer eens nodig over mijn foto's buigen, ik heb er toch wel wat te plaatsen!

----------

Zondag, net middag 12 februari. Nou dat pupje was toch zo onmetelijk schattig, het summum van lief en ons poppetje vond het helemaal geweldig, ach zij is zelf natuurlijk ook nog maar 11 maandjes, vandaag toevallig!
Wat een klein hummeltje, zoals dat over de grond huppelt, ik heb er lekker bij op de grond gezeten met mijn fototoestel en daarbij intens van puppie en poppie genoten, zo schattig als zij deden samen.
Ja en toen kwam de mol wel in de knel, we waren te laat thuis, het was ook zo gezellig en tot mijn grote vreugde ook heel winters op de terugweg, leuheukkkkkk!
Gelukkig ben ik altijd wel een stoere autorijdster, al zeg ik het zelf en vind het ook wel kicken om te rijden met dit weer!
Vanmorgen op tijd opgestaan en heerlijk met de meiden de sneeuw in, mijn winter kan al niet meer kapot hoor!
Geen mobiel geopend en geen laptop geopend, veel te bang dat ik de mollenuitslag te horen zou krijgen . . .
Dus na de wandeling, natuurlijk kacheltje aan, Laurentientje op schoot en de tv aan op programma gemist en dat is nu net afgelopen, vandaar de late krabbel!
Vanmiddag komen Joke en Anne weer gezellig en gaan we lekker gourmetten, dus de dag is weer lekker ingevuld!

----------

Zaterdagmorgen 11 februari. Ik had al verteld dat ik mij gestort heb op het verleden van de Russische tsaren familie en inmiddels heb ik het vette boek uit en ik kon het amper wegleggen, veel te lezen en veel te kijken.
Het is, vind ik dan natuurlijk, zo verschrikkelijk boeiend en zo onvoorstelbaar wat daar gebeurd is, de moeite waard om dat te weten. Gisteren heb ik alweer een boek opgehaald uit de bieb over de 5 kinderen, jaja ook even een pilletje van 550 bladzijden en nu ben ik al op bladzijde 125 . . .
Is bij jullie alles inmiddels ook al weer op de rit vwb het bekijken van mijn site?
Wij gaan vanmiddag op kraambezoek en nemen ons poppetje mee, leuk voor haar, het is namelijk een hondenkraambezoek, we gaan kijken naar een Cavalier King Charles pupje van 8 weken en dat moet toch ook wel bijna onweerstaanbaar zijn!
Ik hoop alleen maar dat ik qua tijd niet in de knel kom met De Mol vanavond . . .

----------

Vrijdagmorgen 10 februari. Potjandorie, een aantal mensen kan niet over mijn mistake heen komen grrr! Ik kan nu nog maar één ding adviseren, zet opnieuw het adres van mijn website in je browser probeer via die weg te gaan óf via hier www.gordonsetters.nl óf http://www.gordonsetters.nl/krabbels2017.htm
Bij mij klopt alles en ja ik weet het, ik heb waarschijnlijk wat computers over de kling gejaagd . . . sorry for that. 
Ja gek hè Marijke, wél op je mobiel en niet op je computer cq leppie! Mij is dat ook wel overkomen als ik weer een nieuw deel krabbel maak, ook voor mij volkomen abacadabra hoor, maar ik doe wat ik kan.
Mijn site wordt ook al sinds 16 jaar volkomen 'handgemaakt' dus alle linken en sowieso alles maak ik zelf en voer ik ook zelf in.
Vanmorgen weer super gewandeld in een bevroren bos met, mijn god wát een energieke honden hebben wij!
Vooral Emma is en blijft onze 'dancing queen' en dat is zo genieten!
Wij hebben echt altijd heel blije honden maar als je Emma ziet dansen en blij zijn, mens daar word je zelf zo happy van!
Net kreeg ik een mail uit Utrecht dat Muisje inderdaad een geschikte kandidaat is voor de onderzoeken!

---------- 

Donderdagmorgen 9 februari. Ja hoor Yvonne is helemaal in haar element met dit weer, goed dik aangekleed, blote gezichtsdelen bepurold en daar gaat zij, stapperdestap!
Dan later thuiskomen met rode wangetjes en heerlijk fijn de pelletkachel aan en snorren dat ding, uiteraard kaarsjes aan, wat wil een mens nou nog meer?
Kijk, dit bedoel ik dus, dit zou ik absoluut niet willen missen.
Gisteren had ik kennelijk een foutje gemaakt op mijn postkantoor (websiteuploadprogramma) en was voor een aantal mensen mijn krabbel niet te lezen.
Gelukkig heb ik trouwe lezers die mij hier snel van op de hoogte stellen en ik er wat aan kan doen, nu weer ok, geloof ik.

----------

Woensdagmorgen 8 februari. Gisteren had ik eigenlijk nog wat te vertellen maar ik vond de krabbel al al lang gegenoeg!
Gistermiddag hadden we een afspraak met de dierenarts voor Muisje en waarom?
Martine Carrière (onze dierenarts) had een paar weken geleden op haar FB een oproep van de Universiteit Utrecht Diergeneeskunde waar in er gevraagd werd om honden met een knie artrose voor het testen van een nieuw middel.
In samenwerking met de Universiteit en het UMC, dus voor humane geneeskunde, zijn zij bezig aan een middel wat direct in het kniegewricht ingespoten wordt zodat er geen orale medicatie meer nodig is, wat namelijk vaak veel bijwerkingen heeft.
Ik dacht gelijk aan Muisje maar gezien haar leeftijd had ik mijn twijfels en na contact met de leidende dierenarts in Utrecht en Martine heb ik Muisje toch opgegeven.
Tot op dit moment vinden zij haar een geschikte kandidaat.
Zij hebben 30 honden nodig en na een röntgenopname wordt bekeken of zij geschikt is voor de échte testen.
Dus inderdaad is er gisteren een röntgenfoto gemaakt van Muisje haar knie, nou dat is wel even heftig hoor en dat zij nog altijd zo lang mee wandelt is ook wel apart, wát een artrose.
De testen zijn niet belastend voor de hond, zij lopen over een krachtmetingsplaat om te kijken met hoeveel druk dat aangetaste beentje op de grond steunt, dan krijgt zij een lichte sedatie en wordt het middel in het knietje gespoten.
Na 4 weken op controle komen en dan wordt er weer over de plaat gelopen en natuurlijk verder niet belastend onderzoek en dan na 4 weken nog een keer.
Al met al wel een heel interessant onderzoek waar veel dieren én mensen nog iets aan kunnen hebben!
Het is een middel met microbolletjes wat een langzame medicatieafgifte bewerkstelligt.
We zijn erg benieuwd of na het bekijken van de foto's Muisje geschikt is voor de testen!
KLIK HIER VOOR UITLEG

----------    


Dinsdagmorgen 7 februari. Poeh poeh ik dacht dat de 'koudelob' uit het oosten hier vanmiddag pas aan zou komen maar niets is minder waar en ik was er nog niet op voorbereid, en heb ik de sjaal maar om mijn hoofd geknoopt.
Zoals ik wel eens verteld heb doet Roosje aan kansberekening wat eten pikken betreft.
Zo ook gisteren waar zij mij wel even versteld van heeft laten staan!
Ik had een pan goulashsoep gemaakt en maak het dan altijd voor twee keer, voor vandaag een maaltje en de rest vries ik in voor volgende week een keer.
Maar als het koud is zet ik de pan soep om af te koelen buiten op een tafeltje.
Toen gisteravond Roosje even naar buiten wilde en ik toch wel constateerde dat zij langer weg bleef dan anders, dacht ik totaal niet aan de soep.
Vannacht, we waren al ver in dromenland, werd ik wakker van een piepje van Roos, GVD zij moet er kennelijk uit.
Zij liep vlot naar beneden en toen ik de achterdeur open deed liep zij rechtstreeks naar het tafeltje, niets plassen dus  . . .
Ohhh toen dacht ik pas aan de soep en ging kijken wat zij deed, jawel zij stond op haar achterpoten, de deksel was van de pan en er was al een laagje uit wat zij kennelijk 's avonds al gesmikkeld had!
Natuurlijk moest zij gelijk naar binnen en zij moest verder helemaal niets alleen wel wat drinken, logisch dat was natuurlijk door die soep die zij in de avond al gegeten had!
Dus is er nog maar één mogelijkheid, terwijl zij in haar bedje lag, dacht zij aan die heerlijk pan soep die zo maar onbeheerd achter buiten stond!
Kijk, dit vind ik toch wel even een staaltje van nadenken van een hond, Roosje ziet er vaak zo drollig uit maar echt waar, hou haar in de gaten, want zij is superslim!

----------

Maandagmorgen 6 februari. Vandaag is Muisje weer mee met de wandeling en ik ben benieuwd hoe dat gegaan is.
De stekels bij Emma zijn er weer uit een Muisje heb ik ook getrimd . . . dwz ik heb haar geschoren . . .
Nee hoor geen kort en pittig kapsel maar met een soort kam op de tondeuse zodat er toch nog een aardige lengte op blijft zitten. Aan gepluk (wat eigenlijk wel moet) en zeker nagels knippen heeft zij een hekel gekregen en omdat ik haar hartje dan zo hart voel kloppen doe ik dat dus maar niet meer.
Uiteindelijk heeft zij wel een behoorlijk lekkend hartklepje en ben ik veel te bang dat zij er in blijft . . . het zal je gebeuren zeg!
Ook poppetje staat regelmatig te hengelen bij de trimtafel en ja ook haar borstel ik dan maar even, voor de sier, er zit geen ongerechtigheidje of knoopje in haar vacht.
Gisteren zei ik nog tegen Dick dat wij nog nooit zo'n jonge hond met zoveel vacht gehad hebben, terwijl ik eigenlijk altijd honden heb met meer dan gemiddelde vachten, maar zij spant echt de kroon!
Jawel ik ben er heel trots op hoor!

----------

Zondagmorgen 5 februari. Met Muisje gaat het weer ok en vanmorgen heb ik haar zelfs geen pijnstiller gegeven omdat zij sneller de trap af ging dan ik!
Wel heb ik haar nog een extra dagje rust gegeven en mezelf getrakteerd op een wandeling met alleen maar vrij lopende honden, jeetje zeg, wat was dat eens fijn, geen rollijn oid in mijn handen, sorry Muisje . . .
Ach van de week zo grappig, Dick had per ongeluk de etensbak van Emma weer neergezet op de plek van Noor (?)
En Emma?
Nee hoor, die wilde dat niet opeten, sterker nog, zij keek er niet eens naar en stond keurig te wachten tot de bak op haar eigen plek gezet werd!
Ik vind dit toch zulke opmerkelijke dingen, het blijft mij verbazen.
Vandaag, ik kan er niet meer onderuit, Emma móet straks op de trimtafel, zij heeft allemaal van die kleefbollen opgelopen vanmorgen grr en voor zij ze er zelf uit gaat plukken kan ik dat beter eerst maar gaan doen..

----------

Zaterdagmorgen 4 februari. Lekker wandelweertje. Toen Roos en Laura het volgens Muisje gistermiddag te bont maakten met uitgelaten spelen en rauzen over het meubilair, vond zij dat ze maar weer een keer moest opvoeden, uiteindelijk deed mam er ook niets aan . . .
Ze veerde als een duveltje uit een doosje op van het voetenbankje en gaf een blaf, ook al niet indrukwekkend meer, zij heeft een schor stemmetje gekregen.
Nee, kun je net geloven, de twee raddraaiers merkten het niet eens op!
Maar ik wel, ik zag dat zij zich kennelijk verdraaide en het gevolg is zichtbaar. Vanaf dat moment ging zij plat op haar buikje liggen en wilde ook niet meer op staan, zelfs niet voor een brokje wat 50cm verder lag, wat ik even uitprobeerde.
Later stond zij wel weer voorzichtig op, ging water drinken en at ook haar bakje leeg.
En dan is het nu even afwachten geblazen, zij ging naar bed  wel de trap op maar het ging moeizaam en vanmorgen heb ik haar zelf naar beneden getild.
Ik heb haar een pijnstiller gegeven en na een kwartier ben ik met haar naar buiten gegaan om haar uit te laten en dat ging eigenlijk heel goed.
Maar de eerste dagen maar even niet mee met de lange wandeling.

----------

Vrijdagmorgen 3 februari. Ja en nu ben ik gestopt met aardig zijn voor mijn medehondenmens, dat helpt namelijk geen reet, die gewoon hun hond laten poepen op foute plekken! Hier in de buurt is iemand komen wonen, helaas weet ik niet waar, met een grote Duitse herder, een Golden retriever en iets kleins onbestemds. Niks mis mee natuurlijk om je honden in de wijk uit te laten . . . MAAR RUIM HET OP!
Nee hoor, vanmorgen zag ik het gebeuren en ik kón er niet zo maar voorbij rijden, die DH draaide net een grote vette bout voor een huis in de grasrand. Hup raampje open en onder begeleiding van geblaf van Emma kraaide ik uit, 'opruimen hè!' Mevrouw stak hulpeloos haar handen met hondenriemen omhoog en zij bedoelde kennelijk, ik heb geen handen genoeg . . .
Tja, ik ben doorgereden maar reken er maar op dat ik haar op de korrel houd en als ik het weer zie pak ik mijn telefoon (mits mee natuurlijk) maak een foto en pleur (ja dat mag ik tegenwoordig zeggen van de minister president) de foto op de FB van Swifterbant!
Zo die zit weer effe hè!

----------

Donderdagmorgen 2 februari. Het schijnt wel 'aardig' weer te worden en hoewel ik natuurlijk een wintermens ben, verheug ik mij toch ook wel weer op een toeltie in de zontie hoor en Emma volgens mij ook!
Dat slabberdekakkie weer heb je ook niks aan.
Er zitten 3 stellen uit onze vriendenkring in het zuiden en die hebben momenteel wel weer lekker weer, maar ik heb ook ondergelopen campings gezien en berichten gekregen over evacuatie . . . ja en toen hadden wij hier mooi winterweer!
Nee ik denk er nog altijd hetzelfde over hoor, voor mij geen overwintering in het zuiden en ik hoop ook dat februari ons nog een winters grapje gaat leveren!

----------

Woensdagmorgen 1 februari. Haha lachuh, gisteren gewoon mijn dag verprutst, nou ja, wel lekker hoor, gelezen gelezen en nog eens gelezen en natuurlijk hondjes gewandeld.
Helaas heb ik al mijn boeken uit en heb van Joke stapels tijdschriften gekregen om mijn tussendoor leeshonger te stillen . . .
Ik heb in de bieb een paar boeken besteld over de familie Romanov, de tsarenfamilie die in 1917 in opdracht van Lenin uitgemoord is.
Deze boeken ga ik eerst lezen en dan naar de tentoonstelling in de Hermitage in Amsterdam.
God god wat ga ik weer cultureel tekeer hè . . .
Dick heeft zich gisteren ook prima vermaakt en is naar Leiden naar het Volksmuseum geweest, jaja het wordt nog wel eens wat met ons!
Vanmorgen weer lekker met Wendy gewandeld en bijgekletst.
Ik zag een prachtige rode zon op komen en wilde deze graag fotograferen maar er zaten een paar auto's vlak achter mij en wilde ik niet stoppen, toen ik bij een stopplek kwam was het mooie er al weer af.
Goed ok, het is nu wel prachtig weer!

----------

Dinsdagmorgen 31 januari. Een vroegertje vanmorgen. In het donker samen naar het bos en de meiden vonden het weer kicken! Omdat Dick en ik samen één auto gebruiken en hij vandaag naar een museum in Leiden wil, heb ik geen andere keus dan hem op tijd naar het station te brengen.
Vind ik helemaal niet erg hoor, ik wil zelf namelijk niet zonder auto, dat vind ik te lastig met de honden en stel dat er eens iets is en ik plotsklaps naar een dierenarts moet . . .
Voor mij uit strekt zich nu een lange stille dag en ook dát vind ik niet erg, maar is altijd wel weer even vreemd.
Wat ga ik doen?
Ga ik mij huishoudelijk uitsloven? Uhh kleine kans.
Ga ik uitgebreid lezen? Uhh ja grote kans.
Ga ik weer eens knutselen? Uhh ja grote kans.
Ga ik honden trimmen? Uhh kleine kans.
Kortom, ik weet het nog niet.

----------

Maandagmorgen 30 januari. YEAH weer een spannende wandeling vanmorgen!
Diverse malen werd ons pad gekruist door een vos, een prachtige, heel donker van kleur met een wit bekkie! En reken maar niet dat hij in paniek was, hij bekeek ons van een afstandje en ging er in een kalm galopje vandoor en ja toen gingen de meiden er natuurlijk achteraan en raakte hij uit mijn beeld om een stukje verder weer op te duiken, het leek wel of hij met ons verstoppertje speelde!
Helaas moest ik bij thuiskomst wel weer bodemplaatjes afspuiten en het poppetje gedroeg zich als een mager speenvarken die zonder verdoving geslacht ging worden . . .
Nee dit heeft zij nog niet zoveel mee gemaakt . . .
Toen ik de andere meiden ging afspuiten liet ik haar er expres bij om te laten zien dat paniek niet nodig is én, niet te filmen, dit vond zij prachtig en probeerde al spelend de spuit uit mijn handen te halen!
Dus die paniek is gewoon écht aanstellerij, een woord wat Dick met vette letters in zijn vocabulaire heeft staan!
Nou Peter het is niet helemaal gewoon zand maar het is gemend met leemkorrels voor de stevigheid, nou dat moet ik dan nog maar eens zien in de toekomst.
Nee hoor Klára, voor mij geen carrière in een vrachtauto hoor, maar ik vind het wel heel leuk om eens mee te maken!

----------


Zondagmorgen 29 januari. Blèhhhhh weer eens vieze honden na het wandelen . . .
Gisteren zijn we naar een open dag van 'truckers' gegaan, puur en alleen voor de leuk want . . . je mocht zelf een rondje rijden met zo'n grote vrachtwagen, met een instructeur naast je.
Eerst twijfelde ik een momentje maar dat duurde wel heel kort hoor, wauw dat is gaaf (ouderwets woord?) en wat een comfort in zo'n grote bak! Gek genoeg ging het mij eigenlijk heel soepeltjes af en is het enige dat je er aan moet wennen dat die cabine zo veert en je de bochten ruim moet nemen, kortom een leuke dag!
Verder gisteravond weer 'De Mol' wat ik echt een supergoed programma vind en die opdrachten allemaal zo knap in elkaar zitten en die bedenkers moeten toch wel een heel creatieve geest hebben hoor, en wat zou ik graag eens een paar uur bij dat soort mensen aan tafel willen zitten terwijl zij aan het brainstormen zijn.
En dan vanavond, ook weer een favoriet van ons (dat is De Mol van Dick niet) namelijk 'Homeland'.
En dan nu aan de koffie . . .

----------

Zaterdagmiddag 28 januari. Sorry vanmorgen geen tijd gehad, we zijn na het wandelen gelijk weggegaan voor een afspraak, morgen weer een krabbel!

----------

Vrijdagmorgen 27 januari. Ja hoor Klára, ik heb weer genoten in het bos, nog effe want het gaat vanmiddag dooien en dan wordt het toch weer een ander verhaal.
Ik weet nog steeds niet of het zand een speciale behandeling heeft ondergaan of nog móet ondergaan, die telefoon daar bij SBB wordt nooit opgenomen en dat doet mij aan het volgende denken . . .
Al diverse malen zie ik dat ik gebeld word op mijn mobiel en dat is een privénummer, dus ik kan niet terug bellen, geen idee wie dat is en ook zie ik regelmatig een nummer die een voicemail inspreekt wat eindigt op 33 en ook daarvan heb ik geen idee en kan niet reageren want ik weet niet hoe die voicemail werkt en daarbij wil ik dat ook niet weten.
En inderdaad, ook ik ben een slechte mobielmoeder en laat hem tijdens het wandelen altijd in de auto liggen en heb meestal ook nog eens het geluid af staan.
Dus, wil je mij bereiken, doe dat op mijn gewone telefoon thuis, staat altijd aan, neem ik altijd op indien aanwezig, of app of mail.
Verder heb ik fotobladzijde 4 van januari gemaakt en . . . nee hoor geen enkele slapende hond er op (dit omdat ik hier een opmerking over gehad heb )

----------

Donderdagmorgen 26 januari. Ja wat een mooi woord hè Peter! Hoewel ik geen spellingscorrectie heb in mijn websiteprogramma vindt hij dit toch wel een gek woord zie ik nu net, hij heeft hem rood onderstreept!
Zowel gistermiddag als vanmorgen ben ik weer de bosstatus gaan opnemen, ik lijk wel een controleur, maar goed ik moet zien wat er met mijn belastingcenten gebeurt, er is al tè veel wat ik niet zie maar toch wel betaald wordt tegen mijn zin in . . .
Ik hoop wel dat er een soort bindmiddel over het zand opgespoten gaat worden want anders weet ik het wel.
In Zweden over de zg 'grüsswegen' wordt dat ook gedaan en hebben wij een keer wekenlang met een aangekoekte camperbodem rond gereden.
Straks ga ik eens even bellen of dat ook zo zal zijn, ik heb twee telefoonnummers, de één van een Bosnische boswachter, maar die kun je totaal niet begrijpen, dus dan maar de andere woordvoeder, een Nederlandse . . .
Vanmorgen heb ik weer heerlijk genoten van de wandeling, dit weer is voor mij helemaal top!

----------

Woensdagmorgen 25 januari. Ik heb het regelmatig gehad over ons baggerbos, het vernielde bos en het wordt nooit meer wat bos.
De vernielingen zijn begonnen in augustus 2015 en ik had nooit kunnen dromen dat het zo lang en zo heftig zou worden.
Tot nu toe eigenlijk, sinds korte tijd is het slopen en wegslepen van bomen gestopt.
Al wat langer lagen er hopen zand en maandag j.l. kon ik eindelijk eens vragen aan een bosbol wat dat zand nou eigenlijk moest en het antwoord vond ik tamelijk verrassend . . .
'We gaan vandaag beginnen met een 3.5km lang wandelpad door het bos te maken'.
Dus nu bekijk ik dagelijks de vorderingen ik moet eerlijk zeggen dat ik het wel mooi vind.
Alleen maken wij ons wel zorgen over de 'zondagwandelaarsinnettekledingenikbenbangvanhondenmensen'. Ook kan het pad volgens mij niet tegen grote paardenvoeten, het zal nog wat worden . . .
Ook het 'parkachtige' idee vinden we niet echt je van het.
Maar goed, laten we het nog maar eens even afwachten wat allemaal de bedoeling is en wat het gaat worden.

----------

Dinsdagmorgen 24 januari. Zo wat een mist vanmorgen en ik kon amper zien waar ik linksaf moest slaan mijn wandelpad in maar het was gelukkig niet glad.
Weer eens gewandeld met Wendy en weer aardig bijgepraat! Zij neemt altijd Muisje aan de rollijn en laat haar heel veel snuffelen want anders vindt zij het sneu voor het Maxje . . . Gevolg? Ik ben steenkoud geworden van het langzame lopen en nu ik mijn krabbel tik staat de pelletkachel al lekker te branden, heerlijk! Met zo'n ding is de kamer binnen een kwartier opgewarmd, gaat sneller dan met de gewone cv!
Als jullie de nieuwe fotobladzijden gezien hebben kunnen jullie ook zien dat ik weer een Schotlandreisje in het verschiet heb!
Jaha ik ga eind maart weer een weekje naar vriendin Mieke en we verheugen ons er weer als kleine kindertjes op!
Volgens Dick heb ik het dan ook voornamelijk over 'eetdingen' en daar ben ik mij niet eens van bewust haha . . . zoals warm gerookte zalm, afternoon tea en de superlekkere kaas, cheddar extra mature . . .

----------

Maandagmorgen 23 januari. Elke avond lopen Dick of ik om de beurt een ronde met poppetje in een pittig tempo door het dorp, is goed voor haar en voor ons!
Maar goed, zo ook eergisteravond, Dick liep in de buurt van de kinderboerderij toen poppetje op eens naar links trok in het donker naar een bankje . . . daar zat gewoon een kip op!
Poppie vond het prachtig en nee, die doet absoluut niets en was verbaasd, ja Dick ook!
Omdat wij een hondje hebben wat 100% te vertrouwen is, en veel honden toch niet in zo'n geval, heeft hij kippie opgepakt, die liet zich gewoon oppakken en over het hek van de kinderboerderij gezet!
Op dit moment heb ik weer een mapje met foto's die hier geplaatst gaan worden en ik doe mijn best om vandaag iets neer te poten.

----------

Zondagmorgen 22 januari. De meisjes zien er weer prachtig uit met hun nieuwe halsbandjes en lijnen, de laatste gebruiken we eigenlijk nooit maar heb ik wel altijd voor de zekerheid mee.
Alsof ik nog niet genoeg van dat spul had, heb ik van de week toch maar weer eens wat nieuws gekocht voor mijn schatjes, dit maal een roestbruin setje. Het moest zowel bij Schots als bij Engels orange mooi staan natuurlijk en het is volledig geslaagd!
Daarbij was ik de laatste dogtag verloren en had ik van de week weer nieuwe besteld die gisteren in de brievenbus lagen.
Op zich zijn die dogtags natuurlijk heel sterk en je doet er dan ook jaren mee maar op een gegeven moment slijten de gaatjes gewoonweg door en ontdek je dat zij ergens in het bos oid moeten liggen.
Ik vind het altijd een veilig idee dat zij deze aan de halsband dragen, je weet nooit wat je of hen overkomt en ze zijn dan heel makkelijk traceerbaar.
Verder vanmorgen weer een heerlijke 'Zweedse' wandeling gemaakt.

----------

Zaterdagmorgen 21 januari. Dat gekke poppetje ook, in de winter voor ik wegga met de meiden smeer ik altijd mijn wangen en lippen in met Purol en dat vindt zij kennelijk zo lekker, dan doet zij haar uiterste best om het van mijn wangen af te likken en wringt zich dan in allerlei bochten, speciaal wanneer ik dan mijn schoenen nog aan moet doen, dit is toch zo schattig!
Dick snapt niet hoe ik dat, in zijn ogen, ouderwetse spul nog altijd gebruik met die vreselijke lucht en ik vind het heerlijk!
Muisje krijgt momenteel dagelijks een pijnstiller, ik ben daar weer mee begonnen toen ik zag dat zij na de wandeling toch weer wat moeilijk liep met haar voorbeentje.
Zij heeft een oude schouderblessure en ik kan mij zo voorstellen dat zij door de harde bevroren ondergrond in het bos, er duidelijk meer last van heeft.
Goh zo moet je als hondenmoeder toch wel overal op letten en je maatregelen treffen en dan vraag ik mij wel eens af hoe ik dat allemaal fikste toen wij nog een gewoon gezin hadden met twee kinderen, een hoop dieren en werk. . .
En ja, ook toen ging het altijd goed, maar . . . toen waren we dan ook een heel stuk jonger!

----------

Vrijdagmorgen 20 januari. Zo, dit is het wel effe voor mij hè, dit weer! Ik loop er intens van te genieten en mag van mij altijd zo blijven! Gisteren niet meer aan toe gekomen om roodborstjes te fotograferen, ik moest weer mijn 4 broodnodige shotjes halen in het ziekenhuis en was even vergeten dat ik al in het middaguur naar Harderwijk moest.
Ja die roodborstjes, ik weet het, het zijn echte etterbakjes voor hun soortgenoten, vandaar dat intens rode borstje, nou ja oranje dan, dat werpen zij extra in de strijd met hun rasgenoten . . .
Ik las zelfs dat als je een rode lap voor een mannetjes roodborstje houdt, zij ook dit gedrag vertonen! Maar desalniettemin, ik hou van ze, ook hebben ze zo'n schattig modelletje.
Verder kwam ik vandaag een maffe hond tegen in het bos, een bastaard Duitse Staande korthaar met een blauw en een bruin oog en heel vreemd gedrag, vooral tegen Emma. Er achter aan jekkeren en dan totaal verstijfd blijven staan, staart recht omhoog en maar staren, verder totaal geen contact, nou ja oogcontact genoeg natuurlijk . . . Emma snapte niets van dit gedrag, ik ook niet trouwens. 
Op zo'n moment ben ik wel blij dat ik teven heb want gegarandeerd met en reu had dit vechten geworden!

----------

Donderdagmorgen 19 januari. Voor de verandering zijn Dick ik maar weer eens samen de ochtend wandeling gaan doen, normaal doen we dit om de beurt 's morgens, maar omdat het nog zo heerlijk en mooi is buiten in het bos vonden we dit wel weer eens leuk.
Wel zie ik als ik alleen ben veel meer vogeltjes en dan met name mijn lievelingetjes natuurlijk, het brutale roodborstje waar Muisje gisteren op een afstandje van hooguit een meter onder door liep!
Je loopt natuurlijk samen veel meer te babbelen en met elkaar te bespreken hoe leuk die honden nou weer doen . . . dus veel meer lawaai.
Direct ga ik nog even alleen het bos in met de camera om roodborstjes te spotten (lachen hè!)
Ik werd net getriggerd doordat een kennisje van ons een prachtige zelfgemaakte foto stuurde van een . . . op een beijsde tak!
Dick is mijn roodborstjesgeleuter zat zegt hij . . . waarop ik dan weer zeg dat als iedereen zo onschuldig bezig zou zijn er ook geen oorlogen gevoerd zouden worden . . .

----------

Woensdagmorgen 18 januari. Oh wat heb ik fijn gewandeld in ons bos, zoals de laatste dagen steeds, nu het bevroren is kun je weer even overal lopen maar o wee als het straks gaat dooien . . .
De meiden vonden het ook weer helemaal geweldig en volgens mij roken zij weer van alles. Ik weet wel dat ik Muisje nu niet los zou kunnen laten daar want die zou ogenblikkelijk weg zijn!
De aangevroren bomen met allemaal van die witte naaldjes er aan, fotowaardig maar zo zonder zon vind ik het niet zo sprekend.
Ik geloof dat wij hier (natuurlijk grr) zo ongeveer op de scheidslijn tussen vorst en dooi zitten en ik hoop maar dat het hogedrukgebied nog niet uitgezwabberd is en nog wat verder trekt . . .
Jaha Ciliaatje, ik weet het, jij woont op een heel gunstig plekje . . .
Enuhh Peter ik ga jou ook lekker een gek mannetje noemen . . .

----------

Dinsdagmorgen 17 januari. Hoewel ik ook gisteren keurig hondjes gewandeld heb én een maaltijd gekocht én gekookt, ging mijn boek toch echt voor en ja hoor, ik heb die dikke pil uit, wel eventjes 571 bladzijdjes!
De volgende ligt al weer te wachten maar goed, ik moet mij beheersen en toch eens wat andere dingen ook doen, getverdegetver.
Vandaag krijgt het weer van mij een 7, wel een mooie voldoende dus maar ik wacht nog op de zon om het cijfer wat op te krikken en alweer heerlijk om te wandelen.
Het gekke is dat Dick inmiddels alweer ernstig verlangt naar het voorjaar, gekke man toch?

----------

Maandagmorgen 16 januari. Blue Monday. Schijnt de vervelendste dag in het jaar te zijn. Maar ik wil niet veel zeggen hoor, maar het is een prachtige winterdag! Wel ben ik jaloers op de mensen uit het oosten van ons land, daar ligt sneeuw en hier totaal niet.
Gisteren heb ik een onvoorstelbare luie dag gehad, natuurlijk wel met de meisjes gewandeld net als altijd maar verder, mijn heftigste lichamelijk inspanning verder was toch wel het in de oven schuiven van een kant en klare pizza . . .
Het heeft mij totaal in de greep, het boek 'Judas' van Astrid Holleeder, over een pageturner gesproken!
Zo onvoorstelbaar wat een familie zeg, die Holleeders, hoewel ik er al veel over gelezen heb, krijg je nu toch wel even een goed beeld hoe het daar in dat gezin achter de schermen aan toe ging!
Dus, wat mij betreft, een echte aanrader!
Nou ja, nu ik dus toch aan het boek bespreken ben, ik heb ook net een boek gelezen, en ik denk echt waar dat dit het eerste boek in mijn leven is waar ik emotioneel van werd en zelfs moest huilen.
Ik heb het hier al eens vermeld, het gaat over de schrijfster Julie Barton die de relatie met haar Golden Retriever beschrijft en wat voor invloed deze hond op haar leven heeft en heeft gehad, tijdens haar depressies.
Zó verschrikkelijk mooi, zó aandoenlijk, zó liefdevol, het heeft mij heel diep geraakt.
De titel is 'Mijn hond mijn redding'.
Lezen dus!

----------

Zondagmorgen 15 januari. Zo grappig om te constateren dat, al heb je hetzelfde ras en zelfs moeder en dochter, zij toch altijd allemaal verschillend zijn en hun leuke dingetjes hebben!
Even over onze Engelse Setters:
Laura heeft zich inmiddels ontpopt als een slim, maar vooral mensenhondje. Roos lijkt (!?) oppervlakkiger van karakter dan zij, maar wij realiseren ons steeds weer dat stille waters diepe gronden hebben!
Laura is echt 'what you see is what you get' en Roosje kan je voor verrassingen plaatsen, vooral wat betreft haar steelcapaciteiten . . .
Poppetje ligt werkelijk altijd maar dan ook echt altijd bij één van ons op schoot, zonder een voorkeur te hebben, Roosje ligt ook heel graag bij je maar vindt bijvoorbeeld het nieuwe mandje ook helemaal geweldig.
Als poppetje de gang in loopt tikt zij altijd met haar neusje de hondenriemen aan, die aan de kapstok hangen, zo grappig!
Bij het naar buiten lopen moet je, als zij niet aangelijnd zijn, wat meestal dus niet het geval is, opletten want Roos is in staat om eerst de straat even te inspecteren en Laura wil maar één ding, in je buurt blijven en daar dan ook weer verschrikkelijk blij en verrast om zijn dat je daar ook bent!
Kortom, twee Engelsen met veel overeenkomsten maar toch ook weer met duidelijke verschillen!
Ik zou nog vééééél meer kunnen vertellen over al onze hondjes maar dat gaat jullie toch echt vervelen . . .

----------

Zaterdagmorgen 14 januari. Ik heb genoten van de schitterende luchten toen ik op de buitenwegen liep, enorme wolkenpartijen, zo mooi!
Wel hield ik nauwlettend in de gaten hoe snel het zootje zou losbarsten maar ja dat kun je nou eenmaal niet precies bepalen.
Dus toen ik, nog droog, de sleutel in het slot van de auto stak, vergezeld door een grote onweersklap, barstte het los met een sneegenbui, just in time!
Omdat wij natuurlijk dat rare voorval met poppetje laatst op een avond hebben mee gemaakt hadden we gisteravond poppie mee naar Joke en Anne waar we weer een gezellige en smakelijke avond gehad hebben!
Tijdens het eten heb ik haar weer even in de auto gelegd, wel zo makkelijk, maar ook dat vindt zij allemaal prima.
Het is ook zo'n supermakkelijk en inschikkelijk poppetje!
Toen wij rond middernacht thuis kwamen, gelijk de andere meiden opgehaald, in de auto en lopen we nog een stukje met hen langs het bos, wat zij altijd helemaal geweldig vinden, wij ietsjes minder hoor, maar we doen dit vanwege ons schuldgevoel . . .
Als je dan daarna je bed in duikt, oeffff dat is wel zó lekker!

----------

Vrijdagmorgen 13 januari. Toen ik vannacht tijdens een sanitaire pauze het raam uitkeek maakte mijn hart een sprongetje om vanmorgen bij het opstaan alweer neer te storten . . . de sneeuw smolt alweer.
Wel een lekkere boswandeling gemaakt en de meiden vinden het helemaal geweldig, alleen stelde het gewoon niets voor en zo af en toe sneegende het.
Ja het taser berichtje heeft wel wat gedaan merk ik, helemaal logisch natuurlijk!
Misschien moet ik of iemand anders gewoon even een melding maken bij de politie zodat zij weten wat er speelt en misschien was het wel een neptaser of iets wat er op leek, je weet het maar nooit, net zoals er neppistolen in omloop zijn, maar ook die zijn verboden!
Kijk, dat je je daar wel eens onveilig voelt kan ik mij iets bij voorstellen, gezien het feit dat er in de buurt een opvang is met overwegend mannelijke bewoners die vaak wat moeilijk met al dat snoepgoed in de westerse wereld kunnen omgaan  . . . en ik vind dat ik dat wel héél politiek correct heb uitgedrukt! 
Er lopen daar wel eens meer figuren rond die ik liever vóór dan achter mij heb lopen, so be it, we zullen er mee moeten leren leven geloof ik.

Lieve Miekie, voorlopig komt het Schotlandbezoek niet in gevaar hoor!

---------- 

Donderdagmorgen 12 januari. Vandaag is poppetje alweer 10 maanden!
Beetje gek begin van de dag vandaag, om 4.45 uur ging de wekker, samen opstaan en na het ontbijt om 5.10 uur heb ik Dick naar Dronten gebracht, hij ging een dagje mee met iemand, en om 5.33 uur stapte ik mijn bed weer in . . .
En de meiden? Die geven geen kik, sterker nog, zij draaien zich niet eens om en volgens mij openen zij ook hun ogen niet eens, maar dat kan ik niet zien in donker, wel super makkelijk hoor!
Het slapen kon ik wel vergeten en na een lange tijd draaien heb ik mijn lampje maar aangedaan en tot kwart voor 8 liggen lezen, voor de tweede keer opgestaan en met de meiden weggegaan, na eerst de honden van Wendy ook opgehaald te hebben.
Kortom, ik leek wel weer de hondenuitlaat service, maar niemand dacht dat want ik heb ook niemand gezien, logisch op de winderige buitenwegen.
En dan het berichtje van Klára in het gastenboek, daar gingen wij hier van stuiteren!
Zij ontmoette in het heerlijke Roggebotzand een ouder echtpaar die honden van hun lijf wilden houden met een taser!
Zij hoefden hem niet te gebruiken voor 3 kleine hondjes, die hadden geen trek in het echtpaar . . .
Moet je na gaan, het is gewoon een verboden wapen!
In wát een rare wereld leven wij . . .

----------

Woensdagmorgen 11 januari. Een beschouwend stukje gisteren. Zo maar overkomt je dat hè, daar doe je gewoon niets aan.
Normaal gesproken overheersen bij mij het plezier met en over de honden, zo ook over Muisje, die zo af en toe een beetje een knorrepot geworden is, wat op zich vaak komische situaties geeft.
Zij kan niet zo goed meer tegen drukte, dat maakt haar onzeker, en dan bedoel ik hondendrukte, dus met aanlijnen voor het weggaan bijvoorbeeld. Logisch ook, zij ziet slecht, heeft staar, en hoort een stuk minder.
Zolang zij voelt dat wij alles onder controle hebben is er geen vuiltje aan de lucht maar dat gespring en geblaf van de andere meiden voor wij weggaan, is haar echt te veel!
Daarbij komt ook nog eens dat de anderen het zo druk hebben met blij zijn over het mee gaan, dat zij knorrepotje helemaal niet eens in de gaten hebben en over haar heen walsen totdat zij een uitval geeft.
Dan kijken zij even en gaan weer verder met drukte maken, ach Muisje is het respect verloren . . .
Nu doen we dat dus voortaan anders, eerst Muisje halsband om en de auto in, dan hoeft zij die chaos niet mee te maken.
Ik zie ook vaak dat zij met haar oogjes staat te knipperen vanwege de heftig kwispelende Engelse staarten die in haar snuitje slaan . . .
Kortom, wíj houden goed rekening met ons Muizenkind, nu de andere honden nog!

----------

Dinsdagmorgen 10 januari. Ja hoor daar gaan we weer, momenten die je als extreme hondenliefhebber vreest.
Zomaar ineens, nou het komt natuurlijk niet helemaal als een donderslag bij heldere hemel, maar toch.
Het besef en de lef om het hard op te zeggen 'Muisje wordt oud'. . .
Drie simpele woorden, woorden die je allang van binnen voelt maar het niet durft uit te spreken.
Dé woorden die je zachtjes voor het eerst hardop uitspreekt als je alleen bent en je dan gelijk vervult van verdriet.
Want op dat moment ervaar je het heftig en zijn de tekenen onmiskenbaar.
Het knietje van haar linker achterbeentje is versleten, dat weten we al een jaar, alleen viel het mij vanmorgen meer op, en dat zij wat verdikkingen heeft weten we ook al die tijd en dat het er meer zijn en dat groter worden ook.
Verdikkingen die goedaardig lijken te zijn.
Het heeft geen zin om die te laten onderzoeken, goed- of kwaadaardig, het blijft hetzelfde.
En vanmorgen zat zij zo naast mij op de bijrijdersstoel en kijk ik naar haar.
Zij vertedert ons nog altijd net zo als op de eerste dag dat wij haar hebben.
Die ogen, onder dat zonneklepje, zo sprekend en zo lief.
Als ik overschakel reikt zij met haar neusje of handje naar mijn hand, zij wil gekriebeld worden tijdens het rijden, en dat doe ik natuurlijk.
Dat lijfje en dat hoofdje dat mee gaat met de bewegingen van de auto en dan speciaal in de bochten, ik krijg er geen genoeg van om naar te kijken.
Kortom, ik was verdrietig vanmorgen en niet omdat het een zielig hondje is of zo, helemaal niet, maar gewoon de wetenschap dat haar jaartjes geteld zijn, raken mij diep. .
Eerste fotobladzijde van dit jaar staat er.

----------

Maandagmorgen 9 januari. Ja inderdaad Mieke, dat vergeten van dat sd kaartje . . . en op Schiphol staan én je paspoort vergeten te zijn terwijl je gaat boarden . . . dat zijn toch wel dingetjes die je met mij kunt mee maken . . .
Ach maar voor de rest gaat alles goed hoor!
Op dit moment ben ik bezig aan de eerste fotobladzijde van het jaar en hoop hem vandaag te kunnen uploaden, maar moet zo eerst eens even boodschappen doen, want het is hier schraalhans keukenmeester volgens Dick.
Inmiddels zijn de drie settertjes keurig getrimd en moet Muisje nog, maar die heeft er de laatste jaren een bloedhekel aan gekregen en dat is lastig.
Nee zij doet niets, zij bromt niet, hapt niet, maar die blik van haar, zij kijkt mij constant in de ogen en daar voel ik mij niet echt makkelijk onder en ik weet niet zo goed hoe ik dat moet interpreteren.
Het kan namelijk veel betekenen in hondengedrag en dat maakt mij wel een ietwat onzeker. Dus dat trimmen van haar doe ik altijd maar snel en niet zorgvuldig, met grote stappen ben je snel thuis, maar netjes is anders

----------


Zondagmorgen 8 januari. Haaaa gekke Miekie, jij wil mij vergeetachtigheid aanwrijven hè!
Maar ik weet wel hoor dat wij de zeearend wel eens gezien hebben maar . . . ik vermeldde het nu omdat het écht wel uniek is nu hoor, en waarom?
De commercie had zich er over gebogen en dat was dom van SBB die geld rook!
Nou vorig jaar is er een enorme hype ontstaan, er moest zelfs een wegafzetting komen omdat er allemaal auto's het bos in reden om naar de zeearenden te kijken, SBB had een pipowagen (het jaar er voor ook al) neergezet met immense reclames er op van Camera.nu, die verrekijkers sponsorde etc.
Ook werden er, toen de vogels even afwezig waren, ladders tegen de boom neergezet waarop het nest lag en kwamen er rondom cameraatjes om het hele land via internet op de hoogte te houden van de ontwikkeling.
Gelijktijdig werden er wat takken afgezaagd voor een beter zicht op het nest.
Resultaat?
Het zeerarenden echtpaar vertrok, verstoord door de commotie en het jong bleef dood (inmiddels ook al geringd) en verhongerd achter . . .
Kijk en daarom vind ik het uniek dat ik één van de vogels dus tóch weer terug zie komen!
Ik hoop maar dat het daar nu rustig blijft en er staan nu borden met 'kwetsbaar gebied'. . . 

----------
 

Zaterdagmorgen 7 januari. Sneeuw! Ik weet zeker dat er een paar van jullie aan mij gedacht hebben, en terecht natuurlijk. Vannacht als een klein kind twee keer naar buiten gekeken of het al echt waar was . . .
Daar ging ik dan, hondjes, gekke dingen onder mijn schoenen, rugzakje met fototoestel en telefoon, voor ja, je weet niet wat er gebeurt natuurlijk en ik met een gebroken heupje of polsje ergens lig te zieltogen . . .
Ik heb genoten maar helaas . . . zo dom, zo achterlijk, zo irritant en zo onvergeeflijk, geen fotokaartje in mijn toestel . . .
Maar goed, de winter is nog niet ten einde, hoop ik dan maar!
Gistermiddag ook iets unieks!
Wij wandelden in het bos, het Roggebotzand en liepen net te kijken naar het lege nest van de zeearend, hoog in de bomen, je kunt er niet meer in de buurt komen omdat zij er hindernissen op het pad geplaatst hebben en . . . niet te geloven, in de lucht, boven ons, onmiskenbaar DE ZEEAREND!
Vleugels met een enorme spanwijdte, witte kop en nek gele snavel!
Dit mag je dus echt uniek noemen hoor en wij waren helemaal enthousiast en vandaag ga ik SBB hier van op de hoogte stellen!

----------

Vrijdagmorgen 6 januari. Momenteel word ik constant in de gaten gehouden en gevolgd door twee paar hondenogen, die van Emma en Laura.
Zij snappen het niet zo goed vandaag, het gaat anders, en daar hebben zij gelijk in.
Muis en Roos interesseert het al helemaal niet, die slapen.
Omdat Dick vanmorgen om kwart voor 9 de auto al nodig had zijn we op tijd opgestaan en liepen om 7.45 uur al samen in het bos met alle meiden.
Ik kan niet anders zeggen, dat ik er erg van genoten heb!
Met vroeg opstaan heb ik geen enkele moeite en neem dan dat fantastische weer er bij en ik loop blij in het schemer door het bos!
Dansend, rennend en springend hebben de dames de wandeling gemaakt, vermakelijk om te zien dat zij het ook wel een leuk vroeg uitje in een schemerig bos vonden.
En dan gisteravond, de 'kick off' van De Mol! De meeste deelnemende kandidaten ken ik helemaal niet en dat vind ik dan wel een beetje jammer, maar ach eenmaal een aflevering gezien te hebben, a.s. zaterdag, ben ik wel weer ingeschoten!
Kijk zo'n geweldige deelneemster als Ellie Lust vorig jaar, is een zeldzaamheid denk ik.

----------

Donderdagmorgen 5 januari. Heerlijk gewandeld en een lekkere koude neus, zo wil ik het. Nog één dagje geloof ik en misschien wel een beetje sneeuw zou leuk zijn.
Verder ach, ik heb gewoon niets te vertellen, het gaat allemaal zo z'n gangetje, net als bij de meeste mensen en laten we vooral eerlijk zijn, we gedijen nou eenmaal het beste bij de normale gang van zaken, vooral na die drukke december maand. Al heb je het die tijd niet wezenlijk druk toch voel je die hele periode wel een soort 'druk' omdat je denkt dat je wat moet . . .
Vandaag ga ik ondanks mijn nog steeds rugpijn, toch de hondjes maar weer eens op de trimtafel zetten, want ook dat is hard nodig.
Zelfs poppetje is 'hard' nodig, ik geloof dat ik dat nog nooit gehad heb met zo'n jonge hond, dat zij zelfs van een gewone borstelbeurt en wat geknip hier en daar al opknappen!
Ons poppetje heeft werkelijk een stralend mooie vacht en staat daarbij heel graag op de trimtafel, erg makkelijk!

----------

Woensdagmorgen 4 januari. Sodebartjes zeg wat een weer kreeg ik op mijn bolletje, en was mijn rode hoedje vergeten. Felle regen cq hagelbuien en de meiden werden er helemaal dol van en dat was wel erg leuk om naar te kijken, vooral Emma, die ging totaal uit haar Schotse plaatje!
Zoals jullie zien heb ik mij gisteren digitaal wel wat uitgesloofd maar ben nog niet klaar, nog wat kleine dingetjes die wel veel tijd kosten zoals hierboven het woord 'krabbels', dat kun je simpel doen maar ik kan er ook wat grappigs van bakken.
Verder doe ik wat rustig aan maar aangezien ik als ex hernia patiënt weet dat rust roest ga ik niet helemaal stil zitten, ik word namelijk nog aardig geplaagd door rugpijn en dat werkt op zich al remmend.
Grappig, gisteren heb ik een foto uit 1977 of 1978 van Dick en mij en onze Ierse setters Myra en Ellis op FB neer gezet, en dan krijg je toch wel leuke reacties! Als ik een fotobladzijde ga maken zal ik hem hier ook plaatsen.
Nu ga ik boodschappen doen.

----------

Dinsdagmorgen 3 januari. Zo eerst even wat achterstallige dingetjes vertellen. De trailer is inderdaad afgelopen maandag verkocht en grappig, niet als paardentrailer maar als een soort verhuisaanhanger!
De mensen die hem gekocht hebben gaan emigreren naar Portugal en hebben daar een huis gekocht met een mega stuk grond voor €23000, compleet met achtergelaten inrichting.
Ja natuurlijk wel veel bagger voor de vuilstort maar ook bijvoorbeeld een grote mooie koelkast, wasmachine en nog meer spul waar zij toch wel wat aan hebben.
Grappig die mensen, van onze leeftijd, hebben gewoon zin om er nog iets van te maken, hebben nog één zoon in NL wonen en de andere zoon woont al in Portugal en is getrouwd met een Portugese.
Mensen hebben hier koffie gedronken en eigenlijk had ik onbeschoft veel belangstelling voor hun stap . . . ja zo zit ik nou eenmaal in elkaar en wil het naadje van de kous weten en een goeie die daar onderuit weet te komen.
Ik heb foto's en een filmpje gezien en, en passant nog alle gezinsleden bewonderd . . .
Het is daar in Portugal, net als in vele landen, een leegloop van de dorpen en de huizen worden gewoon zo achtergelaten met inrichting.
Nee niks voor mij hoor, dus denk nou niet dat wij onze pijlen daarop gaan richten . . .
Verder de nieuwe Posh mand, ik had hem uitgepakt en leg hem neer en daar kwam de eerste nieuwsgierige en dat was Laura, even snuffelen, ging er in, draait een rondje en ja hoor binnen twee minuten gaan liggen en volkomen geaccepteerd! Inmiddels wisselen de dames elkaar af maar eerlijk gezegd moet ik ogen in mijn rug hebben hoor want poppetje heeft wat destructieve neigingen, ik zeg al steeds vergoeilijkend, 'ach zij is in de 35e orale fase' . . . en daar heb ik nog een leuke foto van gemaakt.
En ja ik verga nog steeds van de rugpijn *&^%$
Zeg Miekie je weet toch wel dat ik niet tot het eind van het jaar wacht om weer bij je te komen!

----------

Maandagmorgen 2 januari. Zo, de eerste krabbel van 2017 jekkerde er effe goed in zeg, dat heb ik wel in de gaten gezien de reacties!

Ja logisch hoor, ik las de krabbel net nog even door en schrik toch wel een beetje van mezelf . . .
Nou ja, alles is weer ok hoor met mij . . .
Hoe is het dan gegaan hier?
Allereerst ons poppedijntje, haar eerste jaarwisseling, en ja zij heeft hem ontzettend goed doorstaan, geheel een Engelse setter waardig, slapend, dus zonder angst en beven, de 'keep it cool' houding net zoals onze andere meiden!
Mijn ergernis betreft dus niet de angst van mijn honden, zeker niet en ik vind het nog heel knap van mij, al zeg ik het zelf, dat mijn honden totaal niets van vuurwerk hebben, ondanks mijn enorme afkeer (en binnensmonds gescheld)
Mijn afkeer komt meer doordat ik niet tegen harde geluiden kan, baal van de verstoring van dieren, onze huismerel zat met samen geknepen billetjes onder de tuintafel en dan de verkrachting van het milieu door die vieze kruitdampen en afval op straat. 
Daarbij zijn de knallen zo hard dat ik vrees dat er een moment komt dat mijn honden nog eens écht bang gaan worden.
Om kwart voor tien hebben we hen in de auto gezet, en dat werd begeleid door een harde knal %*&^%, net een paar straten door werd er een grote soort bom tot ontploffing gebracht toen wij er juist langs reden, weer &^%$#
We zijn naar een stuk stil bos gereden en daar een rondje gelopen in het pikkedonker, leuk voor ze!
Om 12 uur ging poppetje wel even bij de achterdeur kijken naar al die lichtflitsen maar bang, nee totaal niet.
Er stond vandaag een ingezonden brief in de Volkskrant van iemand die een goed idee heeft t.a.v. vuurwerk!
Dus eind van het jaar zijn wij niet meer thuis en duiken zeker de laatste paar dagen van 2017 onder, wat en hoe weten wij nog niet.
Nu ga ik even liggen met een cocktailtje want vanmorgen , toen ik de halsband van Emma omdeed, en geen gekke beweging maakte, schoot het gigantisch in mijn rug . . .
Daarbij heb ik een aantal, waaronder een ontzettend lieve mail gekregen, die ik in de loop van de dag ga beantwoorden want ik moet nu eerst even plat!
Verder van mij geen woord meer over vuurwerk.

----------


Zondagmorgen 1 januari. Godzalmebeware maar gelukkig is die K** periode met dat KL******* vuurwerk ook weer voor een jaar voorbij en ik zweer jullie, dit doen wij dus NOOIT meer!
GVD wat s****t ik de pullen van dat simpele middeleeuwse vermaak!
De knallen zijn niet normaal meer maar gewoonweg extreem, WTF kan die zooi nou potjandikkie (haha) niet eens verboden worden?
Eindelijk is het hier zover dat die gore carbidbussen op een aangewezen plek afgestoken mogen worden, zeg maar gewoon gelanceerd, maar het 'gewone' vuurwerk overtreft nu die smerige rotdingen zelfs!
En dan die troep, de gemeente heeft hier het gore lef gehad om ons burgers te vragen of wij mee helpen het op te ruimen!
Laat GVD de vervuiler dit betalen en hef een mega belasting op die troep en bij betrapping op illegale invoer gevangenisstraf!
NEEEEEEEE ik trek dit niet langer!!!!!
Dit is toch helemaal de omgekeerde wereld?
Zo zijn jullie al afgehaakt na mijn tirade?
Goed, zo niet, dan wens ik jullie een gelukkig 2017!

----------